[Fic SJ] อันยอง Sweet Pie...พักร้อนมาพบรัก [Teuk,Min,Hyuk]

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2 – Way for Love

Chapter 2 - Way for Love

==================

เช้าวันรุ่งขึ้น..

“ฮยอกแจ ฮยอกแจ ตื่นได้แล้ววันนี้เราต้องเดินทางกันต่อไม่ใช่หรอ …เฮ้ย ทำไมตัวร้อนอย่างนี้เนี่ย” ซองมิน
พยายามปลุกอึนฮยอก แต่แล้วต้องสะดุ้งที่ตัวของอึนฮยอกร้อนเป็นไฟ
“พี่ๆ ตื่นๆ ฮยอกแจมีไข้พี่” ซองมินเขย่าตัวอีทึกให้ตื่น แต่ยังงัยเค้าก้อไม่ตื่น
“โอ๊ย....จะทำยังงัยดีเนี่ย” ซองมินบ่นออกมาดังๆ แต่2คนนั้นก็ไม่ยอมตื่นอยู่ดี

“พี่ครับ ช่วยหน่อย ฮยอกแจไม่สบาย” ซองมินเดินออกมานอกห้องเจอพริกอยู่หน้าห้องพอดี พริกรีบวิ่งเข้าไปในห้องของหนุ่มๆทันทีที่ได้ยิน
“อุ๊ย ตัวร้อนจี๋เลย” พริกเอามือไปแตะหน้าผากอึนฮยอก แล้วต้องรีบชักมือออกแทบจะทันที เธอรีบเดินออกไปข้างนอกห้อง

“ยัยคนนั้นเค้าเข้ามาในห้องเราทำไม” อีทึกงัวเงียตื่นขึ้นมาถามซองมิน เค้าตื่นเพราะเสียงปิดประตูของพริก
“ฮยอกแจไม่สบายอ่ะพี่” ซองมินตอบ

“มะนาวๆ มะนาวอยู่ไหนอ่ะ” พริกเรียกหามะนาวลั่นบ้าน
“เบาๆ ก้อได้พี่พริก เค้าอยู่นี่” มะนาวยื่นหน้าออกมาจากครัว พริกเดินเข้าไปในครัว หากาละมังใบเล็กใส่น้ำ พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กๆ
2 สาวมองการกระทำของพริกด้วยความมึนงง อีทึกกับซองมินก้อมองอยู่ด้วย

“อ่ะ เอาไปเช็ดตัวให้ฮยอกแจซะเดี๋ยวพี่จะเอายาตามไปให้” พริกยื่นให้มะนาวที่ยืนงงกับการกระทำของเธอ ส่วน 2 หนุ่มไม่ต้องพูดถึงงงด้วย
“ส่วนเม เมต้มข้าวต้มไว้ด้วยนะ เผื่อตื่นมาแล้วจะได้กินได้” พริกหันมาสั่งตังเมที่กำลังเตรียมอาหารเช้าสำหรับทุกคนอยู่

“อันนั้นจะเอาไปเช็ดตัวฮยอกแจใช่มั๊ย เดี๋ยวผมไปเอง” ซองมินคว้าของไปจากมือมะนาว อีทึกเดินตามไปอย่างเป็นห่วง มะนาวได้แต่มองตามด้วยหัวใจที่เป็นห่วงอีกเช่นกัน
“เอ่อ... ตกลงคนพวกนี้ เป็นผู้ชายจริงรึป่าวเนี่ย” พริกเปรยขึ้นมา อีก 2 สาวได้แต่มองพริกตาปริบๆ

“เมครับ...” อีทึกวิ่งตามตังเมออกมาที่สวนหน้าบ้าน
“อ้าว พี่อีทึก กำลังจะไปบอกอยู่พอดีเลยค่ะ คือเมเห็นว่าฮยอกแจไม่สบาย ยังงัยพวกพี่พักอยู่ที่นี่ก่อนก้อได้นะคะ”
“จริงเหรอครับ ขอบคุณจริงๆ เลย เมเหมือนนางฟ้าของพวกเราเลย” อีทึกไม่พูดเปล่า คว้ามือ2ข้างของตังเมมากุมด้วยความที่ลืมตัว และดีใจ
แต่เค้าไม่รู้หรอกว่าเหตุการณ์นั้นมีคนเห็นถึง 2 คน คือซองมินที่มองลงมาจากชั้น 2 และก้อพริกที่กำลังเดินมาหาตังเม

“อะแฮ่ม ทำอะไรกัน เอามือนายออกจากมือเพื่อนของฉันด้วย” พริกเดินเข้ามาขัดจังหวะ อีทึกค่อยๆ เอามือออก
“อ๋อ เมบอกให้พวกเค้าอยู่ต่อไปก่อนน่ะ ก้อเห็นว่าน้องเค้าไม่สบาย” ตังเมตอบด้วยสีหน้า เรียบเฉยปกติ
“อีกแล้วนะเม ทำอะไรปรึกษากันบ้าง เอาเหอะยังงัยที่นี่มันก้อบ้านเธอนิ ชั้นจะพูดอะไรได้” พริกถอนหายใจ

“คนแล้งน้ำใจ” อีทึกพูดมาเบาๆ
“อะไร นายฟังภาษาไทยออกด้วยหรอ ถึงมาว่าชั้นน่ะ” พริกหันไปกัดอีทึกทันทีที่ได้ยิน
“ฟังไม่ออก แต่ดูออก” อีทึกตอบอย่างยั่วประสาทพริก พริกโมโหทำปากส่งเสียงจิ๊จ๊ะ เหมือนจะเข้าไปหาเรื่องชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

“เอาเหอะ อย่าทะเลาะกันเลย ว่าแต่พริกมีอะไรหรอ” ตังเมหยุดทั้งคู่ไว้
“ของกินในบ้านมันไม่พออ่ะ ดูแต่ละคนกินดิ แล้วก้อยาหมดด้วย” พริกรายงานสถานการณ์ในบ้าน

“เหรอ งั้นเดี๋ยวเราออกไปตลาดที่ปากน้ำปราณฯกันนะ เค้าเข้าไปหยิบกระเป๋าตังค์กะกุญแจรถก่อน” ตังเมตอบแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“เอ่อ พี่อีทึกจะไปตลาดมั๊ยคะ เผื่ออยากได้อะไร” ตังเมหันมาถามอีทึก
“ไปสิครับ ดีเลยน่าสนุก” อีทึกตอบแล้ววิ่งตามตังเมเข้าบ้านไป

“เออ ซองมินพี่จะไปตลาดกับเม นายอยากได้อะไรมั๊ย” อีทึกถามซองมินที่เดินลงบันไดมาพอดี
“ชั้นก้อไปด้วยย่ะ” พริกเดินตามเข้ามาแล้วพูดอย่างหมั่นไส้


“ผมไปด้วย ผมรู้ว่าฮยอกแจชอบกินอะไร” ซองมินพูดขึ้นมา
“งั้นมะนาวอยู่ดูแลฮยอกแจแล้วกันนะ” พริกหันมาพูดกับมะนาว ที่ยืนงงกับการกระทำของพี่ๆ
“ค่ะ” มะนาวรับคำอย่างงงๆ


------ ทั้ง 4 คนเดินมาที่รถ พริกรีบเข้ามาขวางทันที ขณะทีอีทึกเดินไปเพื่อจะนั่งข้างหน้ารถ

“หลีกไปดิ ทำไมต้องนั่งหน้าด้วยล่ะ” พริกดันอีทึกออกให้พ้นประตูหน้า
“โอ๊ย ระวังหน่อยสิ” อีทึกร้องลั่น พริกหันไปมอง
“นาย นี่มันเจ็บขนาดนั้นเลยหรอ” พริกถามอย่างค่อนข้างจริงจัง

“ก้อแน่สิ เพราะว่าชั้นเพิ่งจะ...ช่างเหอะ อย่าสนใจเลย” อีทึกทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซะอย่างแต่ก้อเปลื่ยนใจ
“เอ้า อีตานี่ ซองมิน นายไปนั่งข้างหน้านะ...” พริกหันมาบอกซองมินที่เดินหน้านิ่วคิ้วขมวดตามมาที่รถ


------ เสียงรถยนต์ของเมแล่นออกไป... มะนาว จึงเข้าบ้าน และขึ้นไปดู อึนฮยอก

“แม่ครับ แม่ๆ ผมหนาว”
“อ่ะนะ คนเราเวลาไม่สบาย เหมือนเด็กๆ เลย” มะนาวเดินเข้ามามองที่ข้างเตียง
“พี่คะ เช็ดตัวหน่อยนะ เหงื่อออกเต็มเลย” มะนาวพูดทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าเค้าคงไม่ได้ยิน แต่ก้อดีกว่าเงียบๆ

“แม่ครับ ผมคิดถึงแม่” อึนฮยอกยังคงเพ้ออยู่ มะนาวทำอะไรไม่ถูก จึงเริ่มจากเช็ดแขนทั้ง 2 ข้างก่อน
อึนฮยอกเริ่มยื่นมือมาไขว่คว้า เหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว มะนาวแอบตกใจ เกิดมาเธอก้อไม่เคยเช็ดตัวให้ใคร ทำตามสัญชาตญาณ แต่ก้อเก้ๆกังๆ(ก้อคนเค้าไม่เคยอ่ะ)


“พี่คะขออนุญาต เปิดเสื้อนะ” มะนาวพูดเบาๆ เหมือนจะเป็นการบอกตัวเอง “โอ๊ย คนอะไรตัวขาวเป็นบ้า” มะนาวยังคงพร่ำเพ้ออยู่คนเดียว
“แม่...แม่มาหาผมแล้ว ผมคิดถึงแม่” คราวนี้อึนฮยอกไม่พูดเปล่า เค้ากระชากมะนาวมาสุดแรง มะนาวเสียหลักทำให้หน้านาบอยู่บนอกของอึนฮยอก

“โอ๊ย หัวใจจะวาย” มะนาวพึมพำ แต่ยังไม่ทันที่มะนาวจะตั้งตัวลุกขึ้น อึนฮยอกก้อทำให้หัวใจมะนาวแทบจะหลุดออกมาข้างนอก
แขนผอมๆแต่มีแรงเยอะของเค้ากอดเธอไว้แน่น มะนาวทำอะไรไม่ถูกได้แต่ปล่อยเลยตามเลยเพราะว่าตัวเธอได้ละลายอยู่ในอ้อมกอดของอึนฮยอกแล้ว...


==================

.
.
.

...เราปล่อยให้มะนาวอยู่ในอ้อมกอดที่ไม่ตั้งใจของ อึนฮยอก แบบนี้แระ...
ติดตาม 4 คนที่เหลือในตอนต่อไปดีกว่า เมื่อหนุ่มเกาหลี เดินซื้อของในตลาดเมืองไทย จะสนุกขนาดไหน ต้องติดตามจ้า...