ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 11 - Pajama Party
Chapter 11 - Pajama Party
“นี่ๆๆๆ ตกลงวันนี้ ปาร์ตี้ของพวกเราเป็นยังงัยดีอ่ะ” มะนาวถาม พี่สาวทั้งสอง
“หือ ทำไมต้องเป็นปาร์ตี้แบบไหนด้วยล่ะ” พริกถามมะนาว มือก้อยังหั่นมะเขือเทศไป ตังเมมองหน้าน้องสาว
“แหมๆๆๆ ปาร์ตี้ทั้งที เอางี้ เรามาทำปาร์ตี้ชุดนอนกันดีกว่า” มะนาวเสนอเอง แล้วก้อตกลงเอง (แล้วมันจะถามพี่ๆทำไมหว่า)
“เดี๋ยวเค้าไปบอกพวกพี่ๆ ก่อน” มะนาวพูดแล้วรีบถอดผ้ากันเปื้อน แต่พริกดึงเอาไว้
“ไม่ต้องเลย เธอช่วยตังเมทำอยู่นี่แหละ ขืนปล่อยเธอไป มัวแต่ไปสวีตกะฮยอกแจ กับข้าวไม่เสดแน่ พี่ไปเอง”
“ตัวเองก้อจะไปหาพี่อีทึกล่ะสิ” คนที่พูดไม่ใช่มะนาว กลับเป็นตังเมแทน พริกหันมามองหน้าตังเม
“ใครๆๆ ครายเค้าจะไปหาอีตานั่น พูดไปเรื่อย” พริกแก้ตัวเป็นพัลวัน
“แล้วทำไม ต้องหน้าแดงล่ะคะ” มะนาวแซวบ้าง แล้วก้อมองหน้ากะตังเมหัวเราะกัน 2 คน เมื่อพริกเดินออกไปจากครัว
--------- พริก เดินมาที่ระเบียงกว้างหน้าบ้านพัก
“เออ ทุกคน น้องมะนาวเค้าเสนอ ให้ปาร์ตี้คืนนี้ เป็นปาร์ตี้ชุดนอนอ่ะ”
พริกเดินมาบอก หนุ่มๆ ที่กำลังเล่นกีต้าร์ร้องเพลงกันอยู่ (สนุกกันใหญ่ )
“อ่ะ ได้สิ เพราะยังงัย คืนนี้เราก้อกะว่าจะไม่นอนกันอยู่แล้วจริงมั๊ย”
อีทึกรับคำแล้วหันไปมองหน้าน้องทั้ง 2 น้องๆ ได้แต่พยักหน้า
แล้วซองมินกับอึนฮยอกก้อมองหน้ากัน ประมาณว่า คุยกันตอนไหนหว่า
“โอเค งั้นชั้นไปก่อนนะ” พริกทำท่าเดินออกไป อีทึกมองตามตาละห้อย
“พี่พริก ไม่ต้องไปหรอกครับ เดี๋ยวผมเข้าไปช่วยคุณเมเอง”
ซองมินพูดแล้วยื่นกีต้าร์ให้อึนฮยอกแทนแล้วยิ้มแย้มออกไป
“พี่ๆ ครับ พี่ๆ ว่า วันนี้ซองมินกับพี่ตังเม เค้าแค่ไปกินกาแฟจริงหรอ” อึนฮยอกถามอีทึกกับพริก
ทั้ง 3 ทำหน้าสงสัยพอกัน ก้อมันสงสัยนิหน่า
“อ่าใช่ พี่นึกอะไรออกแล้วล่ะ” อีทึกพูดขึ้นมาแล้วก้อกวักมือเรียก ให้อึนฮยอกกับพริกเอาหัวเข้ามาใกล้ๆ
และก้อรวมหัวกันวางแผนอะไรบางอย่าง
-------------
“คุณเมครับ ให้ผมช่วยนะ” ซองมินเดินเข้ามาในครัว เอาคางมาเกยที่บ่าตังเม อย่างอ้อนๆ
“ไม่เป็นไร พวกพี่ทำเองได้” ตังเมตอบโดยที่ไม่สนใจว่าซองมินอ้อนได้น่ารักแค่ไหน
ซองมินเอาคางออกแล้วหันไปมองหน้ามะนาว
ทำปากบอกให้ออกไปข้างนอก มะนาวทำตามอย่างงงๆ แต่ก้อยอมออกไปโดยดี
“ใครจะช่วยคุณเม” ซองมินพูดเบาๆ ข้างๆ หูตังเม
“ก้อมะนาวกับพริกงัย” ตังเมพูดจบแล้วหันมามองด้านหลัง แต่แล้วก้อเจอแต่ความว่างเปล่า
ซองมินยิ้ม แล้วหันไปหั่นผักที่มะนาวทำค้างไว้
------------- หน้าบ้านวางแผนอะไรกัน !!
“เอาอย่างนั้นหรอพี่ แล้วเราจะโกงซองมินยังงัยอ่ะ” อึนฮยอกถามอีทึก
ที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการวางแผนแกล้ง ซองมินกับตังเม มะนาวเดินเข้ามาแบบงง
“พี่ๆ ตกลงพี่ซองมินกับพี่ตังเม เค้ามีอะไรปิดบังพวกเราแน่ๆ เลย”
มะนาวเดินมาหากลุ่มพี่ๆ แล้วก้อเล่าว่าตัวเองโดนซองมินไล่ออกมา
“ฮันนี่มาพอดีเลย พี่อีทึกเล่าให้ฮันนี่ฟังหน่อย ถึงแผนการพวกเราอ่ะ”
อึนฮยอกบอก แล้วแผนการการแกล้ง ตังเมซองมินก้อกำลังเริ่มขึ้น...
-------------
“วางแผนอะไรกันอยู่หรอ” ซองมินเดินเข้ามา ทั้ง4คนสะดุ้งโหยง
“ปะ ปะ ป่าว นายมีอะไร เดินมาทำไม” อึนฮยอกถามตะกุกตะกัก
ซองมินขมวดคิ้วมองอาการของเพื่อนแต่ก้อปล่อยไป ก้อคนมันสุขใจนี่หน่า
“คุณเมบอกว่า ให้ติดเตาบาร์บีคิว เราจะทานบาร์บีคิวกันก่อน แล้วค่อยจัดปาร์ตี้ชุดนอนอ่ะ”
ซองมินถ่ายทอดคำสั่งจากตังเม พูดจบแล้วก้อเดินเข้าบ้านไป ทั้ง 4 คนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
------------
“นี่ๆ หน้านายเลอะน่ะ” พริกมองมือตัวเองที่เลอะ แล้วก้อเกิดไอเดียแผลงๆ ตอนที่เห็นทึกหน้ามันแพล่บ
จึงเอามือไปลูบหน้าอีทึก มีหรอ คนอย่างพี่อีทึกจะไม่รู้ทัน เมื่อเห็นท่าทางของพริก
“อ้าว เธอก้อเลอะเหมือนกัน” อีทึกเอานิ้วเลอะๆ ของตัวเองบีบเบาๆ ที่จมูกพริกบ้าง
ทำให้ตอนนี้อีทึกมีรอยดำที่แก้ม ส่วนพริกกลายเป็นจมูกน้องหมาไปแล้ว
-------------
“ซองมินคะ ยกถาดสับปะรดออกมาให้หน่อยซิ” ตังเมหันมาสั่ง ซองมินวิ่งไปทำอย่างเต็มใจ
วันนี้อากาศร้อนกว่าวันอื่นๆ ซองมินจึงมีเหงื่อออกเยอะ ตอนที่เดินกลับมาทำให้เหงื่อกำลังจะเข้าตา
ทำให้ตังเมเดินเข้าไปเช็ดเหงื่อให้ซองมินอย่างอ่อนโยน คนอื่นเห็นเช่นนั้นก้อเริ่มหันมาซุบซิบกัน
“ฮันนี่ เมื่อกี้พี่เห็นกุ้งอยู่ มันหายไปไหนหมดแล้วอ่ะ” อึนฮยอกเดินมาที่เตาบาร์ยีคิวแล้วไม่เจอกุ้งเหลืออยู่
“หือ....” มะนาวหันไปหาอึนฮยอก พร้อมกับกุ้งที่อยู่ในจาน อึนฮยอกหัวเราะโชว์ฟันขาวพร้อมกับโชว์เหงือก
“ฮันนี่ ชอบกินกุ้งหรอ” อึนฮยอกถามพร้อมกับเดินกลับมานั่งข้างๆ คนรัก ที่ตอนนี้กำลังเขินสุดๆ
มะนาวไม่ตอบเป็นคำพูดแต่ตอบเป็นการพยักหน้าแทน อึนฮยอกขยี้หัวมะนาวเบาๆ อย่างเอ็นดู
“พริก ทำไมหน้าเปื้อนล่ะ” ตังเมทักหลังจากที่ละสายตาจากการมองซองมิน
จึงเพิ่งหันมาเห็นว่าหน้าเพื่อนเลอะ
“หือ... ตรงไหน” พริกถามแบบสงสัย อีทึกหัวเราะเบาๆ เริ่มขยับตัวลุกขึ้นเพราะว่าเริ่มรู้ตัวว่างานเข้า
ตังเมไล่ให้ไปดูในบ้าน พริกจึงลุกไปส่องกระจก แล้วก้อวิ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“นายปาร์ค จองซู.........นาย ตายซะเถอะ” พริกวิ่งมาผลักอีทึกที่ยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำ
ผลก้อคืออีทึกเสียหลักลงน้ำ พร้อมกับลากพริกคนผลักลงมาด้วย ทั้ง 2 คนสาดน้ำใส่กัน
อย่างเอาเป็นเอาตาย อีทึกหัวเราะเสียงแหลม
พอเริ่มเหนื่อย อีทึกจึงยื่นมือไปหาซองมิน เพื่อให้ฉุดตัวเองขึ้นจากสระ
แต่อารมณ์นึกสนุกจึงลากซองมินลงน้ำมาด้วย อีก 3 คนที่อยู่บนบก
หัวเราะอย่างสนุกสนาน แต่คิดหรอว่าจะรอด ทั้ง 3 คนที่อยู่ในน้ำกระโดดขึ้นขอบสระ
อีทึกไปลากอึนฮยอกที่วิ่งหนีเป็นไก่กำลังจะถูกเชือด แต่หารอดไม่
ส่วนพริกก้อใช้ความเป็นพี่จี้มะนาวให้กระโดดลงน้ำไป แล้วอีกคู่นึงอ่ะหรอ
ซองมินวิ่งเข้าไปกอดเอวตังเมแล้วก้อ ตู้ม!!! โดดลงน้ำไปทั้งคู่
ทั้ง 6 คนเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน แกล้งกันไปแกล้งกันมาและนี่คงเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดช่วงเวลานึง
ในเมื่อทุกคนตัวเปียกกันหมด จึงพลัดเวรกันไปอาบน้ำ ส่วนคนที่ยังไม่ได้อาบก้อทำหน้าที่เก็บกวาดกันไป
เพราะว่าหลังจากนี้ ปาร์ตี้ที่แท้จริงกำลังจะเริ่มขึ้น
---------- เมื่อทุกคนลงมากันพร้อม
“นี่ๆ เห็นป่าวว่านี่อะไร” มะนาวหยิบขวดแก้วมาขึ้นมาขวดนึง หลังจากที่ทุกคนนั่งล้อมกันเป็นวงกลม
โดยนั่งสลับกันชายหญิง ใครนั่งข้างใครคงไม่ต้องบอกก้อคงรู้เนอะ ทั้ง 4 คนมองหน้าอย่างยิ้มๆ
ยกเว้นซองมินกับตังเม ยังคงไม่รู้เรื่อง
“ส่วนนี่ บทลงโทษ ปาร์ตี้นี้ไม่มีเหล้า เราใช้เปโปโร่แทน” อึนฮยอกหยิบกล่องขนมป๊อกกี้เกาหลีรสช๊อกโกแลตขึ้นมา
“แล้วเดี๋ยวรู้กันว่าเราจะเอามาทำอะไร” อึนฮยอกทำหน้าเจ้าเล่ห์ แล้วหันไปสบตากับอีทึก
“เอาล่ะ พี่เป็นพี่ใหญ่ ให้พี่เริ่มก่อนนะ” อีทึกบอก แล้วก้อหมุนขวดไป
จนขวดไปหยุดอยู่ที่ตรงหน้ามะนาว มะนาวทำหน้าเอ๋อ แล้วหันไปมองหน้าอึนฮยอกอย่างขอความช่วยเหลือ
“โอเค ฮันนี่คนแรก งั้นพี่จะถามล่ะนะ ระหว่างพี่กับกุ้ง ฮันนี่ชอบอะไรมากกว่ากัน”
อึนฮยอกถามคนรักพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้ม
“แน่นอนสิเค้าชอบกุ้งมากกว่า แต่...เค้าอ่ะรักพี่ฮยอคแจนะ”
มะนาวตอบเสียงใส ส่งสายตาไปมองอึนฮยอกหวานไม่แพ้กัน
“ไม่เอาๆ อย่างนี้โกหกแน่นอนเลย” พริกโวยวายขึ้นมา เพราะว่าหมั่นไส้ เอ๊ะ หรือว่าอิจฉา
“ปรับๆๆ ลงโทษๆๆ”
“ไม่เห็นน้องจะโกหกตรงไหนเลย พริกจะโวยวายทำไมเนี่ย” อีทึกถาม
“ใช่เลย อย่างนี้ต้องมีรางวัลให้ตะหาก” อึนฮยอกพูดแล้วก้อหันไปหอมแก้มมะนาว
มะนาวเขินหน้าแดงเป็นเชอรี่ทุบปีก เอ๊ย แขนของอึนฮยอกเบาๆ คนอื่นเริ่มมองอย่างหมั่นไส้
มะนาวหมุนขวดอีกครั้ง คราวนี้ขวดไปอยู่ตรงหน้าระหว่างซองมินกับตังเม
“มะนาวรีบหมุนใหม่เลยๆ” ซองมินรีบพูด มะนาวนิ่งไม่ทำตามซองมิน อีทึกจ้องหน้าทั้งคู่
“คำถาม วันนี้ที่หายกันไปตอนบ่าย ไปทำอะไรมา” อีทึกยิงคำถามเสียงราบเรียบ
ซองมินกับตังเมหันมามองหน้ากันแล้วก้อพูดพร้อมกันว่า
“ไปกินกาแฟ”
“ไม่เชื่อ” ทั้ง 4 คนพูดพร้อมกัน
“อย่างงี้ต้องลงโทษ โดยการให้เล่นเกมกัดป๊อกกี้”
อึนฮยอกพูดแล้วหยิบขนมออกมา ซองมินยิ้มแบบมีเลศนัย (ตกลงมันดีใจใช่มั๊ย อีตานี่)
“ไม่นะ เล่นอะไรกันน่ะ” ตังเมโวยวายขึ้นมา
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก้อแค่เกมกัดป๊อกกี้ ไม่ต้องกังวลหรอก หรือว่าคุณเมรังเกียจผม”
ซองมินบอกตังเม ทำให้ตังเมต้องยอมเล่น ทั้ง 2 คนกัดป๊อกกี้เข้ามาเรื่อยๆ จนหน้าเข้าใกล้กัน
ตังเมหลับตาเพราะว่าหัวใจเต้นแรงกับสายตาของชายหนุ่มตรงหน้า
ยิ่งกัดเท่าไหร่ใบหน้าของทั้งคู่ก้อยิ่งใกล้กันจนในที่สุด ซองมินถือโอกาส
จุ๊บปากตังเมเบาๆ ทำให้ทั้งตังเมและคนอื่นๆ ตกใจพอกัน ซองมินหัวเราะอายๆ
“ก้อ มันเพลินไปหน่อยอ่ะ” ซองมินพูด อึนฮยอกจับซองมินล็อกคอ แล้วกระซิบเบาๆ
“ร้ายนักนะเพื่อนรัก” ซองมินทำหน้าน่ารักใส่เพื่อน คราวนี้ซองมินเป็นคนหมุนขวดบ้าง
(จริงๆ ซองมินและตังเมต้องหมุนด้วยกัน แต่ตอนนี้วิญญาณของตังเมออกจากร่างไปแล้ว)
ขวดไปหยุดอยู่ตรงหน้าพริก
“คำถาม พี่พริกมีแฟนรึยัง” ซองมินเป็นคนถาม เพราะรู้ว่าพี่ชายตัวเองอยากรู้เรื่องนี้ที่สุด
“ไม่มีอ่ะ ชั้นยังไม่สนใจใครทั้งนั้น” พริกตอบทันทีที่ซองมินถามจบ
“โกหก” อีทึกพูดขึ้นมา “ต้องลงโทษ”
“ไม่ได้โกหกซะหน่อย ก้อไม่มีแฟนจริงๆ” พริกหันมามองหน้าอีทึกอย่างหาเรื่อง
“โกหก ที่เธอบอกว่า ไม่สนใจใครทั้งนั้นงัย ชั้นรู้ว่าเธอสนใจเพื่อนเธอที่ชื่อแบงค์ อะไรนั่นน่ะ”
“โอ๊ย ไร้สาระ ถ้าชั้นสนนะ คงเป็นแฟนกันนานแล้วย่ะ”
“แต่ยังงัยเค้าก้อว่าพี่พริกโกหก เรื่องนึงอ่ะ” มะนาวพูดขึ้นมาหันไปมองหน้ากับอึนฮยอกกับซองมินแบบยิ้มๆ
“เปล่านะ จะให้พี่ทำยังงัยเพื่อพิสูจน์หล่ะ” พริกยังคงโวยวายไม่เลิก (ใครก้อได้ปลุกตังเมที ชีหลับในไปแล้ว)
“งั้นถ้าพี่ไม่ได้คิดอะไรกับใครทั้งนั้น พี่ก้อต้องกอดพวกเราได้” ซองมินพูดขึ้นมาบ้าง
“ใช่เลย งั้นชั้นยอมเสียสละให้เธอกอดเป็นคนแรก จะหอมแก้มแถมด้วยก้อไม่ว่านะ”
อีทึกเสนอตัวขึ้นมา พร้อมกับหลับตา ทำแก้มป่องข้างนึงยื่นหน้าไปที่พริก
พริกผลักแก้มอีทึกจนอีทึกเสียหลัก ไม่ล้ม แต่...
“โอ๊ะๆๆ จะหงายหลังๆ” ว่าแล้วสองมือก้อมาสวมกอดพริกจากด้านข้าง
“ไม่เอาอ่ะ ไม่เล่นและ ไม่เห็นสนุกเลย” พริกโวยวายขึ้นมา แต่ก้อยอมให้ทึกกอดอยู่แบบนั้น
“เล่นอย่างอื่นดีกว่า ว่าแต่ซองมิน เมื่อกี้นายจูบเพื่อนชั้นได้ยังงัยห๊า”
พริกรีบเปลี่ยนเรื่อง ก้อดูสิ เพื่อนของเธอกู่ไม่กลับแล้ว นั่งนิ่งเป็นหุ่นไล่กา
“โธ่ พี่พริกครับ อย่างนั้นเค้าไม่เรียกว่าจูบหรอกครับ ถ้าจะจูบน่ะ มันต้องอย่างนี้”
ซองมินพูดจบก้อคว้าตังเมที่นั่งอยู่ข้างๆ มาจูบปากแบบอ่อนโยนและเนิ่นนาน
ทำเอาทุกคนอึ้งไปตามๆ กันไม่คาดคิดว่าซองมิน หนุ่มน้อยจะทำเช่นนั้น ผลก้อคือ
“ซองมิน เรามีเรื่องต้องคุยกัน” อีทึก (คลายวงแขนที่กอดพริกอยู่) พูดกับน้องชาย
พร้อมกับลากคอไปในตัวบ้านพร้อมด้วยอึนฮยอกวิ่งตามไปติดๆ
“ตังเม ชั้นว่าถึงเวลาที่เธอต้องอธิบายมาแล้วล่ะ” พริกพูดกับตังเมทันทีที่หนุ่มๆ เดินจากไป
==================
.
.
.
ตอนนี้ NC เล็กน้อย ทำเอาคนแต่ง เพ้อ บ้าบอไปแล้วล่ะ...
อยากรู้แล้วล่ะสิ ว่า ร้านกาแฟ มันมีอะไรเกิดขึ้นน้ะ
มิน ถึงกล้าที่จะ จูบ ตังเม แล้ว ตังเม ถึง ยอมให้มิน จูบ
โอ้ย... อยากรู้เหมือนกัน (อ้าว ซะงั้นอะ - -")
-----
ร่วมสนุกกัน !! จำได้ไหมตอนที่แล้วพริกแพ้พนันทึก
"คนแพ้จะต้องทำตามคนที่ชนะบอก"
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คิดว่า ให้ทึก ขออะไรพริกดี
หรือจาให้แกล้งอะไรพริกดี หรือจาให้พริกทำอะไรให้ทึก
ความคิดของใครเจ๋ง หรือน่าสนใจ จิเอาไปเปนส่วนหนึ่งของฟิค !!
- จิตนาการของคุณ เป็นส่วนหนึ่งของฟิคเรา -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น