ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro...
“เค้าอยากไปทะเล ไปบ้านพักพี่เมได้มะ” มะนาวถามเพื่อนรุ่นพี่2สาวที่นั่งอยู่ตรงโซฟาห้องนั่งเล่น
“จะไปทำไมอ่ะ” พริกถามแต่เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากกองหนังสือสมัครงาน
“เค้าเพิ่งเลิกกะฟิล์ม” พริกกับตังเมหันไปมองตามต้นเสียง
“ไม่รู้อ่ะ พี่เมต้องพาเค้าไปบ้านพักพี่เมที่ปราณฯด้วยส่วนพี่พริก ก็เลิกหางานได้แล้ว” มะนาวไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาดึงหนังสือหางานออกไปจากมือของพริก
“ไม่รู้อ่ะ พี่เมต้องพาเค้าไปบ้านพักพี่เมที่ปราณฯด้วยส่วนพี่พริก ก็เลิกหางานได้แล้ว” มะนาวไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาดึงหนังสือหางานออกไปจากมือของพริก
“เฮ้ย.. มะนาวจะทำอะไร” พริกพยายามไขว่คว้าของจากมือมะนาวแต่ความที่ตัวเล็ก เลยไม่สามารถคว้าตัวน้องสาวจอมแก่นได้ทัน “ตังเม หล่อนช่วยตื่นมารับรู้การกระทำของน้องหน่อยสิ” พริกหันไปกัดตังเมที่ได้แต่นั่งมอง 2 สาวอย่างเงียบๆ
“เมไม่ได้หลับนะ จะให้เมพูดอะไรล่ะ ตกลงไปทะเลกันใช่มั๊ย” ตังเมส่งเสียงบ้างแก้ข้อกล่าวหาของเพื่อนรัก
พูดจบแล้วเธอก้อหันไปโทรศัพท์หาคนเฝ้าบ้านที่บ้านพักชายทะเล โดยไม่รอคำตอบ ปล่อยให้ 2 สาวงงกับการกระทำของเธอ
------------------------------
------------------------------
“มาทะเลทั้งทีอ่ะ ฝนดันตกซะได้ ความคิดครายเนี่ย” พริกโวยวายมาตลอดตั้งแต่ที่ฝนเริ่มตกที่หัวหินจนถึงตรงนี้
อีก 2 กิโลถึงบ้านพัก เธอก้อยังไม่หยุดบ่น
“จะบ่นทำไมเนี่ย พี่พริกเป็นคนขับรถเหรอ เค้าไม่เห็นพี่เมบ่นซักคำ” มะนาวส่งเสียงมาจากเบาะหลัง
“เงียบทั้งคู่อ่ะ มืดแล้วเมมองทางไม่ค่อยเห็น” ในที่สุดก้อมีเสียงจากตังเมบ้าง ตังเมขับรถเร็วที่สุด เพราะเห็นว่าใกล้บ้านพักแล้ว
“เอ้ย..ย..ย” เสียงของ 3 หนุ่มที่เดินอยู่ข้างทางตะโกนพร้อมกันที่มีรถคันนึงขับเหยียบน้ำกระเด็นใส่พวกเค้า
“จะรีบไปไหนกัน” เสียงที่ 1 ส่งเสียงก่อน
“สงสัยเค้าคงหิวข้าวมั้งพี่” เสียงที่ 2 ส่งเสียงตาม เหมือนออกมาจากความรู้สึกตัวเอง
“โห ขับรถแย่กว่าพี่ซะอีก เซง...วุ้ย เพราะใครเนี่ย ความคิดอันไม่ได้เรื่องของนายเนี่ย หยุดพักงานทั้งทีอยากมาเมืองไทย มาแล้วเป็นงัยทำอะไรได้บ้าง” เสียงที่ 3 ตั้งท่าบ่นเป็นชุด... 2 คนหน้าเริ่มถอดสี
(กำลังสงสัยใช่มั๊ยคะว่าทั้ง 3 คนเป็นใครกัน ยังไม่บอกหรอก ^^ ให้รู้ว่าเป็นคนเกาหลีก่อนนะจ๊ะ และก้อเพื่อความเข้าใจง่ายๆของเรา ขอแปลจากเกาหลีเป็นไทยเลยเน้)
“เพราะนายอยากมา ชั้นก้อตามใจ เพราะพี่โตแล้วเราก้อเลยไว้ใจให้จัดการเรื่องเงินทอง” เสียงที่ 3 ยังคงบ่นต่อ
“แล้วนี่อารายเราเดินหาที่พักมาได้เกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว ดูท่าทางเราจะหลงแล้วเนี่ย” ยังคงบ่นต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งแล้วไม่ลดสปีดลงแม้แต่น้อย
“ซองมิน ได้โปรดหยุดพักหายใจก่อนได้มะ พี่ฟังนายบ่นมาจะชั่วโมงแล้วเนี่ย” จองซู หรืออีทึก หันไปพูดกับน้องพร้อมด้วยสายตาขอร้อง
“นั่นงัยรถคันที่ขับเหยียบน้ำกระเด็นใส่พวกเราน่ะ” ฮยอกแจหรืออึนฮยอก ตะโกนขึ้นมาเพื่อทำลายบรรยากาศอันตึงเครียด อีทึกเห็นดังนั้นรีบปรี่เค้าไปที่รถทันที เพราะ 1 เค้ามีฐานะเป็นพี่ใหญ่ 2 เค้ามองเห็นเงาตะครุ่มๆ ที่รถคันนั้น
“Hey...you! you! Look!” อีทึกเดินเข้าไปหาพร้อมกับการใช้ภาษาอังกฤษแบบใช้ภาษากายช่วย โดยการชี้ให้คนที่อยู่ตรงหน้ามองพวกเค้า 3 คน ที่ขณะนี้เปียกเป็นลูกหมาเดินตกทะเล แถมมีรอยเปื้อนของโคลนอีกต่างหาก
“Look what?” พริกถามอย่างสงสัย ผู้ชาย 3 คนนี้ให้เธอดูอะไร หรือจะเป็นพวกโรคจิต แต่ก็มีอะไรน่ามองก้อแค่หน้าตาดี
“นี่จะพูดยังงัยดีเนี่ย” อีทึกหันไปบ่นกะน้องทั้ง2เป็นภาษาเกาหลี พร้อมกับเกาหัวแกรกๆ
“คนเกาหลีหรอ” พริกถามคนตรงหน้าเป็นภาษาเกาหลี
(อยากจะบอกว่าทั้ง 3 สาวอ่ะพูดภาษาเกาหลีได้ พริกเรียนภาษาเกาหลี เพราะอยากจะหางานดีๆ ทำ ส่วนมะนาวเรียนเพราะชอบดารานักร้องเกาหลี ตามเทรนตอนนี้ ส่วนตังเมเรียนเพราะว่าเพื่อนกับรุ่นน้องเรียน)
อีทึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน กระโดดถอยหลังมาตั้งหลักกับซองมินและฮยอกแจ ทั้ง 3 คนมองหน้าพริกอย่าง งงๆ หรือว่าเพราะมันมืดนะ ผู้หญิงคนนี้ถึงไม่รู้จักพวกเค้า ทั้งๆ ที่พูดภาษาเกาหลีได้
“เอ้า ตกลงจะให้ดูอะไรอ่ะ” พริกมองหน้า ชายต่างชาติที่อยู่ตรงหน้าอย่าง งงๆ
“พี่พริกทำไมมาหยิบของช้าจังอ่ะ....กรี๊ด...ด....ด...ด Super Junior” มะนาวที่ออกมาตามพริกช็อคกับบุคคลที่อยู่ตรงหน้า ตังเมรีบวิ่งมาเพราะตกใจในเสียงกรี๊ด
3 สาวและ 3 หนุ่ม ต่างมองหน้ากันภายใต้แสงจันทร์และเสียงคลื่นจากทะเล เรื่องราวที่ทั้ง 6 คน ไม่เคยคาดฝันมาก่อนกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น