Pumpkin & Devil อภินิหาริย์เทพฟักทองและแฝดปีศาจ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่4- เสียสละ

จนเวลาผ่านไปนานนับปี  ในที่สุดซุสและโพไซดอนก็มาถึงหอคอยปีศาจ   ขณะนั้นราชาปีศาจโพรมิเธียสกำลังทำพิธีเปิดประตูปีศาจ  เขาจับคาร่า  ผู้สืบทอดต่อจากแมรี่  นักบวชแห่งโลกปีศาจมาเพื่อทำพิธีนี้ ซาไทร์ควบคุมตัวคาร่ามาที่ลานพิธีซึ่งมีโพรมีธียสรออยู่ก่อนแล้ว

“ข้าได้ตัวมาแล้ว  นักบวชแห่งโลกปีศาจหนึ่งในกุญแจที่จะเปิดประตูนี้”  ซาไทร์ผลักคาร่าไปที่แท่นพิธีแล้วหันมาพูดกับโพรมีเธียสด้วยท่าทางนอบน้อม

“พวกท่าน   พวกท่านไม่มีวันที่จะได้ในสิ่งที่ต้องการหรอก”  คาร่า เงยหน้าขึ้นด่าโพรมีเธียส

ทาไซร์ตบหน้าคาร่าอย่างแรงจนเลือดออกปาก  “ใครสอนให้เจ้าพูดกับราชาปีศาจแบบนี้   ถอนคำพูดซะ!”

“ราชาเหรอ  ฮึ  ข้าไม่มีวันเคารพราชาที่โลภมาก ไม่รู้จักพอ  และก็ไร้คุณธรรมอย่างนี้หรอก”  คาร่าพูดทั้งที่เลือดก็ไหลจากปาก

ซาไทร์โมโห เงื้อมือจบตบคาร่าอีกที  แต่โพรมีเธียสห้ามไว้

“พอเถอะซาไทร์  อย่าใส่ใจคำพูดนั้นเลย  อีกไม่นานข้าก็จะยิ่งใหญ่แล้ว”  พอพูดจบ โพรมีเธียสจึงนำดาบออกมาเพื่อจะกรีดเลือดของคาร่า

“ช้าก่อนท่าน!”  ซุสและโพไซดอนมาทันเวลาพอดี

“สงสัยเราคงมีแขกซะแล้วล่ะซาไทร์”  โพรมีเธียสปล่อยแขนคาร่าแล้วหันมาที่ซุสและโพไซดอน

“ไม่เจอกันนานนะ โพไซดอน  ซุส” โพรมีเธียสพูดต่อ

“ใช่..นานเลยล่ะ ข้าจำได้ว่า..พวกข้าสองคนจัดการแกแล้วไม่ใช่เหรอ”  โพไซดอนตอบ

“แต่ข้าว่า...ตอนนั้นพวกเราคงลืมอะไรบางอย่างไปล่ะสินะ”  ซุสหันมามองซาไทร์

“ข้าว่า...ถ้าพวกเจ้าคิดจะถอนหญ้าต้องอย่าให้เหลือรากเหลือโคนสิ”   ซาไทร์ตอบ

“เอาล่ะไม่ต้องพล่ามกันมาก  ข้ารู้ว่าพวกเจ้ามาเพื่อจุดประสงค์อะไร  มา!  ข้าก็อยากรู้ว่าครั้งนี้พวกเจ้าจะหยุดข้าได้หรือไม่”  โพรมีเธียสท้าทาย

และแล้ว ซุสและโพไซดอนก็ ต่อสู้กับโพรมีเธียส และซาไทร์  แต่พลังที่โพรมีเธียสและซาไทร์มีอยู่ได้แข็งกล้าขึ้นมาก  ซุสและโพไซดอนแพ้และได้รับบาดเจ็บพวกเขาตัดสินใจถอยหนี  และได้พาคาร่าหนีไปด้วย  คาร่าจึงพาโพไซดอน และซุสมาที่ป่าอาถรรพ์

 “เธอพาเรามาที่ไหน”      ซุสถามคาร่า

“ที่นี่คือป่าอาถรรพ์  ดินแดนศักดิ์สิทธิ์  เป็นดินแดนที่ปีศาจไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้”  คาร่าตอบ

“ทำไม?....เราสองคนเป็นปีศาจทำไมเราเข้ามาได้ล่ะ”       โพไซดอนข้องใจ

“ก็เป็นเพราะว่าข้าอนุญาตพวกท่านน่ะสิ  ปกติแล้วไม่มีปีศาจตนใดเข้ามาที่นี่ได้จนกระทั่งวันนึง  ปีศาจซาไทร์ได้ล่อลวงข้าออกไปจากป่านี้แล้วมันก็จับตัวข้าไปอย่างที่มันทำกับแมรี่  หัวหน้านักบวชรุ่นที่แล้ว”  คาร่าตอบ    “เพื่อเป็นการขอบคุณพวกท่านทั้งสอง   ข้าจะพาพวกท่านไปรักษาตัวในถ้ำศักดิ์สิทธิ์”  คาร่าพาซุสและโพไซดอนไปในถ้ำศักดิ์สิทธิ์โดยใช้เวทมนต์ของเธอหายตัวไปที่ถ้ำ  “ถึงแล้ว  นี่คือถ้ำศักดิ์สิทธิ์สิทธิ์  ด้วยพลังแห่งความดีเมื่อพวกท่านตั้งจิตอธิษฐานอะไรต่อหน้าแท่นหินนี้มันจะเป็นไปตามนั้น” คาร่าพูดขึ้นเมื่อเข้ามาถึงแท่นหินศักดิ์สิทธิ์ที่มีดาบสามเล่มปักอยู่

“ดาบนี่?”  โพไซดอนและซุสพูดพร้อมกันด้วยความสงสัย

“ดาบนี้ มีชื่อว่าดาบตรีเวทในตำนานกล่าวว่ามีพลังกำจัดสิ่งชั่วร้ายได้  แต่ยังไม่มีใครดึงดาบสามเล่มนี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว” คาร่าตอบ     “พวกท่านจะลองดูมั้ยล่ะ”คาร่าเชื้อเชิญ

“ไม่ล่ะพวกเราบาดเจ็บขนาดนี้คงไม่มีแรงดึงดาบสามเล่มนี้ไหวหรอก”      ซุสปฏิเสธ

 และแล้วโพไซดอนและซุสที่กำลังบาดเจ็บจึงตั้งจิตอธิษฐานพร้อมกัน

“พวกเราอธิษฐานเสร็จแล้ว”  ซุสเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับโพไซดอนก่อนจะเอ่ยขึ้น”

“พวกท่านคงอธิษฐานให้ตัวเองหายสินะ”  คาร่าพูดเหมือนรู้ทัน

“เปล่า   พวกเราอธิษฐานให้พลังของเราทั้งสองสถิตอยู่ที่ดาบตรีเวทนี้ให้มีพลังกำจัดความชั่วร้าย  และรอคนที่เหมาะสมมาทำหน้าที่แทนพวกเรา”  โพไซดอนตอบคาร่า

“เอ๋?  งั๋นก็หมายความว่า.......ท่านทั้งสองสละชีวิตเพื่อผนึกพลังให้เป็นหนึ่งเดียวกับดาบตรีเวทน่ะสิ”  คาร่าตกใจ

“ใช่แล้ว...พวกเราจำเป็นต้องทำแบบนี้เพื่อปกป้องไม่ให้ความชั่วร้ายเป็นใหญ่ได้”   ซุสตอบ

“ถ้าอย่างนั้น.....ก็ป็นไปตามตำนานเลยน่ะสิ    ตามตำนานบอกเอาไว้ว่าจะมีผู้ที่มาผนึกพลังตัวเองไว้ที่ดาบตรีเวทโดยการสละชีวิตก็คือพวกท่าน”  คาร่าซาบซึ้งใจ

และแล้วซุสและโพไซดอนก็ตายอย่างสงบพลังของพวกเขาจึงสถิตอยู่กับดาบตรีเวททั้งสามเล่ม  คาร่าจึงสร้างสุสานให้กับพวกเขาทั้งสองไว้ด้านขวาของแท่นหินคือสุสานของโพไซดอนและด้านซ้ายของแท่นหินคือสุสานของซุสแล้วเธอก็รวบรวมปีศาจที่จงรักภักดีต่อซุสและโพไซดอนให้มาเฝ้าถ้ำและป่าศักดิ์สิทธิ์ไว้