Pumpkin & Devil อภินิหาริย์เทพฟักทองและแฝดปีศาจ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3- ไปก่อน

ขณะนั้นไวโอเลตกำลังนั่งขะมักเขม้นกับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ้คอยู่ที่ม้านั่งหน้าบ้าน  โรมิวลัสและเรมัสก็กลับมาจะไปเรียนพอดี

“เฮ้!   นี่เด็กที่ไหนมานั่งหน้าบ้านเราน่ะ” เรมัสถามโรมิวลัส

“ไม่รู้สิสงสัยพ่อคงมีแขก”  โรมิวลัสตอบ

เรมัสจึงเดินนำหน้าเข้าไปทักทาย

“เฮ้!  นี่เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”   เรมัสเดินตรงเข้ามาแล้วพูดทักทายไวโอเลต

ส่วนไวโอเลตก็ไม่สนใจเธอยังคงก้มหน้าอยู่ที่คอมของเธอต่อไป

“สงสัยจะไม่ได้ยิน  ดูท่าทางคงไม่ใช่คนแถวนี้นะสงสัยพูดภาษาอังกฤษไม่ได้แน่เลย”  เรมัสหันไปบอกโรมิวลัส

“นี่เธอ  ฉันไม่รู้นะว่าเธอฟังฉันออกหรือเปล่า  แต่เราอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร? มาที่นี่ทำไม? ทำไมไม่เข้าไปหาพ่อกับแม่ฉันในบ้าน  นี่ฝนมามึดครึ้มเลยนะเดี๋ยวก็เปียกฝนหรอก”  เรมัสไม่ยอมแพ้

“ขอบใจที่เป็นห่วง  แต่ฉันจะรอพ่อฉันตรงนี้  พวกนายคงไม่มีปัญหาอะไรนะ”  เมื่อไวโอเลตพูดจบก็เงยหน้ามองทั้งสองคน  ทำเอาทั้งโรมิวลัสและเรมัสถึงกับตลึง  ตาที่ไม่ปกติของไวโอเลตซึ่งข้างหนึ่งสีฟ้า อีกข้างหนึ่งสีแดง  บวกกับหน้าตาที่สวยของเธอทำเอาทั้งสองตลึงงัน

จากนั้นซุส  โพไซดอน และทริชก็ออกมานอกบ้าน 

“นี่ไวโอเลต  พ่อต้องไปแล้วนะ ลูกอยู่กับอาทริชและก็พวกพี่ๆเขานะ”  โพไซดอนเดินมาหาไวโอเลตแล้วพูดบอกลา

“ชื่อไวโอเลตเหรอ?”  โรมิวลัสและเรมัสพูดพร้อมกัน

“พ่อ  ให้หนูไปด้วยนะ  หนูอยากไปช่วยพ่อนะคะ”  ไวโอเลตขอร้องโพไซดอนพร้อมทั้งหยิบกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นสะพายเพื่อแสดงให้โพไซดอนเห็นว่าของในกระเป๋าน่ะไม่ธรรมดา

“ไปไม่ได้หรอกลูก  ให้พ่อกับ อาซุสไปกันสองคนก็พอ  ขอบใจลูกมากเลยนะที่เป็นห่วงพ่อ ดูแลตัวเองให้ดีนะ”

“นี่มันอะไรกันครับพ่อ  พ่อจะไปไหน”  โรมิวลัสและเรมัสถามซุสแทบจะพร้อมกัน

“ลูกจำเรื่องที่พ่อเคยเล่าให้ลูกฟังได้ไหมเรื่องราชาปีศาจ  ตอนนี้มันกลับมาอีกแล้ว  พ่อกับโพไซดอนต้องไปหยุดเขาไม่ให้ทำชั่วได้อีก”  ซุสตอบลูก

“ครับจำได้  แต่พ่อครับ  ให้ผมกับเรมัสไปช่วยด้วยนะครับ  พวกเราจะไปช่วยพ่อ”  โรมิวลัสขอร้องพ่อ

“ไม่ได้หรอกลูกพ่อ  ลูกทั้งสองต้องอยู่ที่นี่เพื่อดูแลแม่กับไวโอเลต  น้องคนใหม่ของลูกนะ”  ซุสห้ามลูก

จากนั้นซุสและโพไซดอนก็เดินจากไปด้วยกัน  ทิ้งให้ไวโอเลตร้องให้ตาม

“ไม่นะพ่อ  หนูจะไปด้วย”  ไวโอเลตวิ่งตามพ่อไป  แต่เรมัสจับตัวไว้ได้

“ปล่อยฉัน  ฉันจะไปกับพ่อ!”  ไวโอเลตดิ้นออกจากแขนของเรมัสแต่ก็ไม่หลุด

“นี่! ใจเย็นๆสิ  ถึงเธอไปน่ะ  คิดเหรอ ว่าเธอจะช่วยพ่อเธอได้  ดีไม่ดี  เธออาจไปเป็นภาระให้กับพ่อเธอก็ได้”  เรมัสเตือนสติ

“ก็จริงอย่างที่เรมัสพูดนะฉันว่าเธออยู่ที่นี่กับเรานี่แหละ  อย่างน้อย ก็ทำให้พวกเขาสบายใจว่าเธออยู่กับเราปลอดภัยดี”  โรมิวลัสพูดเสริม  แบบสุขุม

ไวโอเลตนั่งคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มหน้าลง   ทริชจึงเดินเข้าไปปลอบ

“ไม่เป็นไรแล้วนะ  เราเข้าไปใหนบ้านกันดีกว่า”  พอพูดจบ ทริชก็พยูงไวโอเลตเข้าไปในบ้าน

“ต่อไปนี่ไวโอเลตจะต้องอยู่ที่นี่นะ  ฉันจะดูแลเธอแทนโพไซดอนพ่อของเธอเอง”ทริชพูดปลอบไวโอเลต