ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไปกินน้ำแข็งใสกันเถอะ
[NC]ยามะชี่ http://nok-lovehsj.blogspot.com/2010/10/nc-yc.html
สุดท้ายก็ต่อมาที่พีกับฟาร์ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ไม้หินอ่อนหน้าสหกรณ์ พวกเขาก็นั่งกินขนมตามปกติไป พีกินมูมมามมากไปหน่อย จึงทำให้ขนมไปติตที่มุมปากจนฟาร์ต้องพูดแล้วก็ผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าขุ่นๆ
ที่หยิบจากกระเป๋ากางเกงมาเช็ดให้พร้อมกับยิ้มหวานๆไปด้วย
"นี่! เปื้อนปากหมดแล้วนะ"
"อ้าวเหรอ! ขอบใจนะฟาร์"
เขายิ้มตอบ และทั้งสองก็เริ่มที่จะเอาใบหน้าเข้าหากันอย่างช้าๆ แต่มือของฟาร์ก็มาจับที่ไหล่ของพีเอาไว้ แล้วก็ทำหน้าเศร้าๆ
"พี ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เรื่องของเราเข้าใจมั้ย? อย่าเพิ่งทำอะไรดีกว่านะ ถ้าพวกเค้าเห็น อาจจะไม่ชอบความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ได้นะ!"
"อืม... พีเข้าใจ และพีจะรอถึงวันนั้น วันที่เราได้จับมือ ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่พวกเค้าจะไม่มาว่าเราจริงมั้ย?"
ทั้งสองยิ้มให้กัน และพวกเขาเอามือมาตบที่ไหล่ของกันและกันเบาๆ เพราะว่าถ้าหากทำอย่างอื่นเช่น จับมือ กุมมือ ใครๆก็อาจจะรู้ได้ว่า พวกเค้าไม่ใช่เพื่อนกัน แต่เป็นแฟนกัน และไม่พ้นที่เรื่องนี้จะสืบไปยังเพื่อนที่เขาสนิทอยู่ด้วย ความสัมพันธ์อาจจะไม่
เหมือนเดิม ก็เป็นได้
ตอนนี้ก็ 15.00 น. ทุกคนก็มารวมตัวกันยังจุดที่พวกเขาจากกันไป ก่อนที่ทุกคนจะถึงที่นั่น คู่ทุกคู่ก็ต่างดูแลกันและกัน แต่พอมาถึงที่นี่ก็ทำตัวตามปกติ เหมือนเพื่อนธรรมดา ตบหัว ทุบหลัง ไล่เตะ สารพัด ทุกคนทำตัวได้เนียนมาก และพวกเขาก็มุ่งหน้าไป
ที่ๆพวกเขาตั้งใจจะไปแต่แรก ระหว่างทางต้นหันไปถามทุกคนเรื่องของกิน
"ทุกคน กินไรดีล่ะ?"
"ก็ข้าจะกินช็อกโก้บานาน่า"
"ข้าจะกินช็อกโกแลต"
มีเสียงของคนสองคน คือเซียกับฟอร์ด พูดขึ้นพร้อมกัน พวกเขาหันหน้าไปหากัน แล้วก็หันหน้าหนี ด้วยความตกตลึง ฝ่ายหนึ่งเอ่ยขึ้น
"เออ... ข้าขอโทษนะ ทีพูดตัดกับเอ็งน่ะ"
"เอ้ย!~ ไม่เป็นไรหรอกข้าตั้งหาก 555 ช่างมันเถอะเนาะ!"
"อืม... "
พวกเขาเงียบไป แต่เช้งก็บ่นอะไรขึ้นอีก
"โอ้ย! หิว เดินเร็วๆกันหน่อยซิ"
"ครับบบบบบบบบบ"
ทุกคนตอบด้วยเสียงเอื่อยๆ ในขณะที่เช้งกำลังวิ่งไปอยู่นั้นก็ดันไปชนผู้ชายคนหนึ่งเข้า แล้วเช้งก็ล้มลง ตูดกระแทกพื้น
"โอ้ย! อะไรวะเนี่ย"
"เจ็บ! มาชนฉันทำไม? ฮะ!"
ผู้ชายคนนั้นทำหน้างง และหันไปหาเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา และหัวเราะเล็กน้อย นีมรีบวิ่งมาหาเช้ง อย่างกระตือรือร้น แล้วก็ขอโทษคนที่เช้งวิ่งไปชน
"เออ... ขอโทษนะครับ เป็นอะไรมารึเปล่าครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ?"
"อ๋อ... ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คนที่ล้มอยู่เป็นอะไรรึเปล่าครับ"
เช้งทำหน้าบึ้ง แล้วก็หันหน้าหนี ไม่แปลกที่นีมจะแก้ตัวแทนล
"ขอโทษนะครับบๆๆๆๆ เช้งขอโทษซิ อย่านั่งเงียบแบบนี้เลยนะ ฉันขอร้อง! นะ!"
"เออ... ไม่เป็นไร แต่ไม่น่าเชื่อเลยนะ นักเรียนที่ฉันจะมาสอน มีเด็กแบบนี้ด้วย แต่ช่างเหอะเค้ายังเด็กอยู่ไม่เป็นไรหรอก"
"คุณเป็นคุณครูที่จะมาเข้าแทนคุณครูที่เกษียณปีนี้รึเปล่าครับ?"
"อืมๆ ใช่แล้ว... งั้น! ครูขอแนะนำตัวเลยละกัน"
ทุกคนเดินมารวมกันที่หน้าคุณครู และต่างก็ต่างฟัง แต่มีเช้งคนเดียวที่ไม่ฟัง แล้วนั่งหันหลังให้อีกต่างหาก นีมก็พยายามดึงเช้งให้หันมาฟัง แต่เช้งก็สะบัดออก
"ครูชื่อเล่นชื่อโช สอนวิชาคณิตศาสตรนะครับ"
"น้องโชกุน"
"โชซิ!"
"โชกุน"
"โช!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"น้องโชกุนมาหาแม่ซิลูก"
"อะไรวะ!! เออ... ยอมแพ้ก็ได้เฟ้ย"
เพื่อนของครูโชพูดขึ้น แล้วก็หัวเราะ ครูโชพยายามพูดขัด แต่ก็ไม่ชนะ 2 คนนั่น และก็เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเด็กๆ กำลังดูอยู่ ยกเว้นเช้ง ที่ทำหน้าบูด
"ต่อนะครับ คนที่ถักโคเชอยู่ชื่อครูเหมียว จะมาสอนวิชาคหกรรมนะครับ"
"สวัสดีครับ!!!! ครูเหมียว :3 เหมี๊ยวๆๆ"
"อะไรเนี่ย ทำเสียงเหมี๊ยวๆๆด้วย ครูหน้าเหมือนแมวนักรึไง 555"
ครูเหมียวก็เรียกเสียงหัวเราะจากนักเรียนได้อีกรอบ พวกเขาหัวเพราะกันสักพักก็มีคนๆหนึ่งตบมือ 1 ครั้ง แล้วทุกคนก็หันมาจับจ้องที่ชายคนนั้น
"กระผมมีนามว่า บาง จะมาสอนวิชาภาษาไทยครับ มีบ้านอยู่แถวตลาดใหญ่ คือร้านตัดผมชายบาง ว่างๆ แวะไปใช้บริการได้นะครับ ขอบคุณครับ"
"โห! สวดมาซะยาวเลยนะบาง"
"อืมๆ จริงด้วยครับครู 555 แต่ตลกดีครับ แล้วครูจะไปไหนครับเนี่ย?"
"ครูว่า ครูกับเพื่อนจะมากินน้ำแข็งใสที่ร้านสโนว์ ควินส์ แล้วก็ไปดูโรงเรียนนิดหน่อยน่ะ พวกเธอล่ะ?"
"พวกผมว่าจะมากินน้ำแข็งใสเหมือนกันครับ งั้น! เขาไปกันเลยนะครับ"
นีมพูด และทุกคนก็ยิ้ม ครูและพวกนักเรียนเดินไปนั่งในร้าน ก็เกือบเต็ม แต่เหลือแค่โต๊ะเดียว แล้วเช้งก็ไปนั่ง ครูโชถามขึ้น
"นี่เธอ เขาเป็นอะไรไปเหรอ??"
"เขาอาจงอนน่ะครับ เพราะเค้าเป็นลูกคนเดียว ก็อาจจะเอาใจตัวเองไปหน่อย ขอโทษด้วยแล้วกันนะครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกน่าสั่งเหอะนะ"
"ครูครับ! เดี๋ยวว้นนี้ผมเลี้ยงเอง"
เซียพูดขึ้น แต่พวกครูเหมือนกับจะปฏิเสธ เพราะเกรงใจ
"ไม่เป็นไรหรอกน่า มันน่าเกลียดออกจะตาย ทำแบบเนี่ย..."
"เอางี้สิครับ ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับครูใหม่ดีมั้ยครับ?"
"งั้น... ครูรบกวนหน่อยละกันนะ"
"ครับ!!"
ทุกคนยิ้ม และต่างคนก็สั่งอันที่อยากกิน และไม่แปลกที่เช้งจะสั่งไปก่อน เพราะนั่งอยู่คนเดียวก็เลยสั่งก่อนซะเลย เมื่อพนักงานจะนำน้ำแข็งใสมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ครูโชก็บอกประมาณว่า เดี๋ยวเขาจะเป็นคนเสิร์ฟเอง พอเมื่อน้ำแข็งใสถึงโต๊ะครูโชพูดขึ้น
"น้ำแข็งใสได้แล้วครับ"
"นี่! มาเสิร์ฟทำไม ฉันไม่อยากหรอกนะ"
เช้งเอามือทั้งสอง หยิบน้ำแข็งใส่ถาดคืนโดยหันไปมองหน้าครูโชเติม เพราะตอนแรกไม่ยอมมองหน้า ก็เลยจะดูหน้าและมองให้ชัดๆ จะได้จำว่า คนนี้เคยชนเรา(เช้งไปชนเขาเองตั้งหากล่ะ 555) แล้วเจ็บตูดด้วย แต่มองขึ้นไป กลับเห็นเหมือนเทพบุตร
สุดหล่อมายืนถือถาดที่ใส่น้ำแข็งใสนำมาเสิร์ฟให้ ทำให้เช้งถึงกับใจอ่อนนิดๆ แต่เช้งก็ฟอร์มต่อไป โดยการทำหน้าบึ้งๆใส่ครูโช ครูโชก็ถามอีก
"ไม่ไปนั่งกับเพื่อนๆเหรอ ?"
"ก็ได้! ครับ..."
"เออ... น่ารักมากเลย"
ครูโชเอามือไปขยี้เช้งเบาๆ แล้วพวกเขาก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเดิม นีมมองด้วยสายตาที่อิจฉาเล็กน้อย เพราะว่าเวลาที่นีมง้อให้เวลาเป็นแต่ครูโช เพียงครึ่งชม. เท่านั้นก็ง้อได้แล้ว และซ้ำเช้งก็ไปนั่งข้างครูโชซะอีก
สุดท้ายก็ต่อมาที่พีกับฟาร์ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ไม้หินอ่อนหน้าสหกรณ์ พวกเขาก็นั่งกินขนมตามปกติไป พีกินมูมมามมากไปหน่อย จึงทำให้ขนมไปติตที่มุมปากจนฟาร์ต้องพูดแล้วก็ผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าขุ่นๆ
ที่หยิบจากกระเป๋ากางเกงมาเช็ดให้พร้อมกับยิ้มหวานๆไปด้วย
"นี่! เปื้อนปากหมดแล้วนะ"
"อ้าวเหรอ! ขอบใจนะฟาร์"
เขายิ้มตอบ และทั้งสองก็เริ่มที่จะเอาใบหน้าเข้าหากันอย่างช้าๆ แต่มือของฟาร์ก็มาจับที่ไหล่ของพีเอาไว้ แล้วก็ทำหน้าเศร้าๆ
"พี ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เรื่องของเราเข้าใจมั้ย? อย่าเพิ่งทำอะไรดีกว่านะ ถ้าพวกเค้าเห็น อาจจะไม่ชอบความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ได้นะ!"
"อืม... พีเข้าใจ และพีจะรอถึงวันนั้น วันที่เราได้จับมือ ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่พวกเค้าจะไม่มาว่าเราจริงมั้ย?"
ทั้งสองยิ้มให้กัน และพวกเขาเอามือมาตบที่ไหล่ของกันและกันเบาๆ เพราะว่าถ้าหากทำอย่างอื่นเช่น จับมือ กุมมือ ใครๆก็อาจจะรู้ได้ว่า พวกเค้าไม่ใช่เพื่อนกัน แต่เป็นแฟนกัน และไม่พ้นที่เรื่องนี้จะสืบไปยังเพื่อนที่เขาสนิทอยู่ด้วย ความสัมพันธ์อาจจะไม่
เหมือนเดิม ก็เป็นได้
ตอนนี้ก็ 15.00 น. ทุกคนก็มารวมตัวกันยังจุดที่พวกเขาจากกันไป ก่อนที่ทุกคนจะถึงที่นั่น คู่ทุกคู่ก็ต่างดูแลกันและกัน แต่พอมาถึงที่นี่ก็ทำตัวตามปกติ เหมือนเพื่อนธรรมดา ตบหัว ทุบหลัง ไล่เตะ สารพัด ทุกคนทำตัวได้เนียนมาก และพวกเขาก็มุ่งหน้าไป
ที่ๆพวกเขาตั้งใจจะไปแต่แรก ระหว่างทางต้นหันไปถามทุกคนเรื่องของกิน
"ทุกคน กินไรดีล่ะ?"
"ก็ข้าจะกินช็อกโก้บานาน่า"
"ข้าจะกินช็อกโกแลต"
มีเสียงของคนสองคน คือเซียกับฟอร์ด พูดขึ้นพร้อมกัน พวกเขาหันหน้าไปหากัน แล้วก็หันหน้าหนี ด้วยความตกตลึง ฝ่ายหนึ่งเอ่ยขึ้น
"เออ... ข้าขอโทษนะ ทีพูดตัดกับเอ็งน่ะ"
"เอ้ย!~ ไม่เป็นไรหรอกข้าตั้งหาก 555 ช่างมันเถอะเนาะ!"
"อืม... "
พวกเขาเงียบไป แต่เช้งก็บ่นอะไรขึ้นอีก
"โอ้ย! หิว เดินเร็วๆกันหน่อยซิ"
"ครับบบบบบบบบบ"
ทุกคนตอบด้วยเสียงเอื่อยๆ ในขณะที่เช้งกำลังวิ่งไปอยู่นั้นก็ดันไปชนผู้ชายคนหนึ่งเข้า แล้วเช้งก็ล้มลง ตูดกระแทกพื้น
"โอ้ย! อะไรวะเนี่ย"
"เจ็บ! มาชนฉันทำไม? ฮะ!"
ผู้ชายคนนั้นทำหน้างง และหันไปหาเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา และหัวเราะเล็กน้อย นีมรีบวิ่งมาหาเช้ง อย่างกระตือรือร้น แล้วก็ขอโทษคนที่เช้งวิ่งไปชน
"เออ... ขอโทษนะครับ เป็นอะไรมารึเปล่าครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ?"
"อ๋อ... ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คนที่ล้มอยู่เป็นอะไรรึเปล่าครับ"
เช้งทำหน้าบึ้ง แล้วก็หันหน้าหนี ไม่แปลกที่นีมจะแก้ตัวแทนล
"ขอโทษนะครับบๆๆๆๆ เช้งขอโทษซิ อย่านั่งเงียบแบบนี้เลยนะ ฉันขอร้อง! นะ!"
"เออ... ไม่เป็นไร แต่ไม่น่าเชื่อเลยนะ นักเรียนที่ฉันจะมาสอน มีเด็กแบบนี้ด้วย แต่ช่างเหอะเค้ายังเด็กอยู่ไม่เป็นไรหรอก"
"คุณเป็นคุณครูที่จะมาเข้าแทนคุณครูที่เกษียณปีนี้รึเปล่าครับ?"
"อืมๆ ใช่แล้ว... งั้น! ครูขอแนะนำตัวเลยละกัน"
ทุกคนเดินมารวมกันที่หน้าคุณครู และต่างก็ต่างฟัง แต่มีเช้งคนเดียวที่ไม่ฟัง แล้วนั่งหันหลังให้อีกต่างหาก นีมก็พยายามดึงเช้งให้หันมาฟัง แต่เช้งก็สะบัดออก
"ครูชื่อเล่นชื่อโช สอนวิชาคณิตศาสตรนะครับ"
"น้องโชกุน"
"โชซิ!"
"โชกุน"
"โช!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"น้องโชกุนมาหาแม่ซิลูก"
"อะไรวะ!! เออ... ยอมแพ้ก็ได้เฟ้ย"
เพื่อนของครูโชพูดขึ้น แล้วก็หัวเราะ ครูโชพยายามพูดขัด แต่ก็ไม่ชนะ 2 คนนั่น และก็เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเด็กๆ กำลังดูอยู่ ยกเว้นเช้ง ที่ทำหน้าบูด
"ต่อนะครับ คนที่ถักโคเชอยู่ชื่อครูเหมียว จะมาสอนวิชาคหกรรมนะครับ"
"สวัสดีครับ!!!! ครูเหมียว :3 เหมี๊ยวๆๆ"
"อะไรเนี่ย ทำเสียงเหมี๊ยวๆๆด้วย ครูหน้าเหมือนแมวนักรึไง 555"
ครูเหมียวก็เรียกเสียงหัวเราะจากนักเรียนได้อีกรอบ พวกเขาหัวเพราะกันสักพักก็มีคนๆหนึ่งตบมือ 1 ครั้ง แล้วทุกคนก็หันมาจับจ้องที่ชายคนนั้น
"กระผมมีนามว่า บาง จะมาสอนวิชาภาษาไทยครับ มีบ้านอยู่แถวตลาดใหญ่ คือร้านตัดผมชายบาง ว่างๆ แวะไปใช้บริการได้นะครับ ขอบคุณครับ"
"โห! สวดมาซะยาวเลยนะบาง"
"อืมๆ จริงด้วยครับครู 555 แต่ตลกดีครับ แล้วครูจะไปไหนครับเนี่ย?"
"ครูว่า ครูกับเพื่อนจะมากินน้ำแข็งใสที่ร้านสโนว์ ควินส์ แล้วก็ไปดูโรงเรียนนิดหน่อยน่ะ พวกเธอล่ะ?"
"พวกผมว่าจะมากินน้ำแข็งใสเหมือนกันครับ งั้น! เขาไปกันเลยนะครับ"
นีมพูด และทุกคนก็ยิ้ม ครูและพวกนักเรียนเดินไปนั่งในร้าน ก็เกือบเต็ม แต่เหลือแค่โต๊ะเดียว แล้วเช้งก็ไปนั่ง ครูโชถามขึ้น
"นี่เธอ เขาเป็นอะไรไปเหรอ??"
"เขาอาจงอนน่ะครับ เพราะเค้าเป็นลูกคนเดียว ก็อาจจะเอาใจตัวเองไปหน่อย ขอโทษด้วยแล้วกันนะครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกน่าสั่งเหอะนะ"
"ครูครับ! เดี๋ยวว้นนี้ผมเลี้ยงเอง"
เซียพูดขึ้น แต่พวกครูเหมือนกับจะปฏิเสธ เพราะเกรงใจ
"ไม่เป็นไรหรอกน่า มันน่าเกลียดออกจะตาย ทำแบบเนี่ย..."
"เอางี้สิครับ ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับครูใหม่ดีมั้ยครับ?"
"งั้น... ครูรบกวนหน่อยละกันนะ"
"ครับ!!"
ทุกคนยิ้ม และต่างคนก็สั่งอันที่อยากกิน และไม่แปลกที่เช้งจะสั่งไปก่อน เพราะนั่งอยู่คนเดียวก็เลยสั่งก่อนซะเลย เมื่อพนักงานจะนำน้ำแข็งใสมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ครูโชก็บอกประมาณว่า เดี๋ยวเขาจะเป็นคนเสิร์ฟเอง พอเมื่อน้ำแข็งใสถึงโต๊ะครูโชพูดขึ้น
"น้ำแข็งใสได้แล้วครับ"
"นี่! มาเสิร์ฟทำไม ฉันไม่อยากหรอกนะ"
เช้งเอามือทั้งสอง หยิบน้ำแข็งใส่ถาดคืนโดยหันไปมองหน้าครูโชเติม เพราะตอนแรกไม่ยอมมองหน้า ก็เลยจะดูหน้าและมองให้ชัดๆ จะได้จำว่า คนนี้เคยชนเรา(เช้งไปชนเขาเองตั้งหากล่ะ 555) แล้วเจ็บตูดด้วย แต่มองขึ้นไป กลับเห็นเหมือนเทพบุตร
สุดหล่อมายืนถือถาดที่ใส่น้ำแข็งใสนำมาเสิร์ฟให้ ทำให้เช้งถึงกับใจอ่อนนิดๆ แต่เช้งก็ฟอร์มต่อไป โดยการทำหน้าบึ้งๆใส่ครูโช ครูโชก็ถามอีก
"ไม่ไปนั่งกับเพื่อนๆเหรอ ?"
"ก็ได้! ครับ..."
"เออ... น่ารักมากเลย"
ครูโชเอามือไปขยี้เช้งเบาๆ แล้วพวกเขาก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเดิม นีมมองด้วยสายตาที่อิจฉาเล็กน้อย เพราะว่าเวลาที่นีมง้อให้เวลาเป็นแต่ครูโช เพียงครึ่งชม. เท่านั้นก็ง้อได้แล้ว และซ้ำเช้งก็ไปนั่งข้างครูโชซะอีก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น