[รวม Short Fic]Super Junior+Dong Bang Shin Gi+SHINee....Yaoi

ลำดับตอนที่ #5 : [SuJu] My love is you...รักนี้คือนาย (HaeEun) 100%

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“เฮ้ย เอาจ๊อยซ์ของชั้นคืนมาเดี๋ยวนี้น้า”ภาพของแร็ปเปอร์มือ1ของวงSuper Juniorกำลังวิ่งไล่กับลี ทงแฮ นักร้องเสียงดีแต่นิสัยแย่(ในทัศนคติของฮยอกแจ)เป็นภาพที่เพื่อนร่วมวงเห็นได้จนชินตาเพราะสองคนนี้ทะเลาะกันไม้เว้นแต่ละวัน จนสุดท้ายก้อต้องเป็นหน้าที่ของลีดเดอร์อย่างอีทึกอีกเหมือนเคยที่ต้องเข้าไปห้ามทัพของสองลิงให้หยุดทะเลาะกัน “พอได้แล้วพวกนายน่ะ ทงแฮก้อคืนจ๊อยซ์ให้ฮยอกมันได้แล้วจะไปแกล้งอะไรมันนักหนา”ฮยอกแจคอยผงกหัวสนับสนุนคำพูดของอีกทึกอย่างเต็มที่ ทงแฮมองใบหน้าหวานอย่างหมั่นไส้ก่อนจะยอมคืนจ๊อยซ์ให้ซึ่งพอได้จ๊อยซ์กลับคืนมาฮยอกแจก้อออกอาการกระดี๊กระด๊าทันที แต่เรื่องยังไม่จบเพียงแค่นั้นเมื่อทงแฮยังคงตามหาเรื่องฮยอกแจไม่ยอมห่าง

“ไอ่ไก่หน้าลิง”

“ไอ่ลิงหน้าปลา”

“ปลาก้อยังดูดีกว่าไก่ล่ะว้า”

“ดีกว่ายังไงฮะ ไก่ดูดีกว่าโว้ยย”เพื่อนๆในวงต่างมองกันอย่างสนใจเพราะทั้งๆที่ฮยอกเล่นเกมอยู่โดยมีทงแฮนั่งพิงหลังอยู่ด้วย มันก้อยังเถียงกันได้เว้ย  “เฮ้อ สองคนนี้ท่าจะทำให้ดีกันยากแฮะ ว่ามั้ยครับที่รัก”ลีดเดอร์หน้าสวยก้มหน้าลงไปพูดกับคนรักหน้าหวานที่ดูยังไง้ ยังไงก้อน่าจะเป็นเคะทั้งคู่....คิม ฮีชอล

“ทึกกี้อ่า หาว่าไป มันทะเลาะกันไม่ได้หมายความว่ามันเกลียดกันซะหน่อย จะทำให้ดีกันได้ยากได้ยังไง”พูดไปก้อพาใบหน้าหวานมาถูไถกับแผ่นอกของคนรักไปด้วย “โถ่ ที่รักก้อดูสิครับ ถึงมันจะไม่ได้เกลียดกันแต่ก้อไม่ได้รักกันซะหน่อย”พอฟังคนรักพูดอย่างงี้ ฮีชอลก้อหัวเราะขึ้นมาเบาๆอย่างคนรู้อะไรบางอย่าง

“มานี่ทึกกี้ ซินจะเล่าความลับสุดยอดของลี ทงแฮให้ฟัง”ฮีชอลโน้มคอคนรักลงแล้วจัดการพูดอะไรบางอย่างกรอกใส่หูลงไป “จิงอ่ะหรอครับ”ฮีชอลพยักหน้าทั้งรอยยิ้มเป็นการยืยยัยคำพูดของตน ส่วนอีทึกก้อเบนสายตาไปมองทงแฮกับฮยอกแจที่จนป่านนี้แล้วยังคงเถียงกันไม่เลิก

“ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ย” ฮีชอลยืดตัวไปหอมแก้มคนรักเบาๆก่อนจะกลับลงไปอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นนั้นเหมือนเดิม “เชื่อเถอะทึกกี้ ทงแฮเล่าให้ซินฟังเอง”นั่นสินะมันคงไม่แปลกอะไรที่ทงแฮจะเล่าให้ฮีชอลฟังเพราะทงแฮเป็นน้องรักของฮีชอลนี่นา ส่วนฮยอกแจก้อไม่ใช่น้องรักของใครอื่นไกล.......ปิ๊งป่อง  ทึกกี้นั่นเองงงงง

2 วันต่อมา...ที่เก่า เวลาเดิม

“เฮ้ย นายมาจูบชั้นทำไม”ฮยอกแจปิดปากไว้อย่างตกใจเมื่อถูกคนที่เถียงกันอยู่ทุกวี่ทุกวันมาขโมยจูบแรกไปแบบไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว “ก้ออยากจูบ”ฮยอกแจนั่งนิ่งเป็นหินเนื่องจากยังทำอะไรไม่ถูก เกิดมาแฟนยังไม่เคยมี นับประสาอะไรกับจูบแล้วอีกคนเป็นใคร อยู่ดีๆก้อมาจูบเขาเฉยเลย

“ไอ่บ้า แฟนชั้นนายก้อไม่ใช่ มาจูบชั้นทำไม”กำปั้นเล็กทุบไปที่หน้าอกคนตรงหน้าหลายครั้ง “ชั้นจะไม่พูดกับนายแล้ว”ฮยอกแจพูดทั้งน้ำตา ทุกคนตกใจอย่างมากที่เห็นร่างบางร้องไห้แต่ใครตกใจก้อคงไม่เท่าทงแฮ คนก่อเรื่อง เขากำลังจะกล่าวขอโทษกับสิ่งที่ได้กระทำลงไปแต่ไม่ทันเมื่อร่างบางวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนเสียแล้ว คราวนี้เป้าหมายของทงแฮก้อเลยกลายเป็นฮีชอลแทน

“พี่ฮีชอล พี่ไปจัดการให้ผมเดี๋ยวนี้เลย”ฮีชอลพยักหน้าน้อยๆก่อนจะยิ้มเจื่อนให้ทงแฮ1ที จากนั้นจึงลากอีทึกเพื่อให้เข้าไปเคลียร์กับฮยอกแจด้วยกัน ฝ่ายฮยอกแจก้อมานั่งร้องไห้อยู่บนเตียงเงียบๆ “ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วมาทำอย่างนี้กับชั้นทำไม ทำไมๆๆๆ”มือบางทุบไปที่หมอนอีกหลายครั้งจนมีมือคู่นึงมาหยุดการกระทำนั้นไว้

“พี่อีทึก”ร่างบางโผเข้าหาอีทึกอย่างรวดเร็ว ฮีชอลเห็นภาพนั้นก้อได้แต่ส่งยิ้มแหยๆไปให้คนรักส่วนอีทึกนั้นมองฮีชอลอย่างคาดโทษ “ร้องไห้ทำไมฮื้อ”อีทึกลูบหัวลูบหลังฮยอกแจอย่างปลอบโยน

“ก้อทงแฮเค้า..”พูดได้แค่นี้ก้อร้องไห้หนักขึ้นไปอีก ฮีชอลเห็นอีทึกมองมาก้อรู้ทันทีว่าได้เวลาของเค้าแล้ว “คือเรื่องที่ทงแฮจูบนายน่ะ พี่อธิบายได้นะคือว่าพี่เป็นคนแนะนำให้ทงแฮทำเองแหละ”ฮยอกแจมองหน้าฮีชอลอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก

“เอาไว้ถามเหตุผลทงแฮเองดีกว่านะ”แล้วทั้งสองคนก้อเดินออกจากห้องไป กลายเป็นทงแฮที่เดินเข้ามาแทนแต่พอร่างบางเห็นหน้าทงแฮเท่านั้นแหละ ร่างบางก้อพลิกตัวหนีทงแฮทันที “เอ่อ...”เมื่อทงแฮเริ่มต้นพูดฮยอกแจก้อยังไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เป็นเพราะเขากำลังรอดูว่าทงแฮจะว่ายังไง

“ขอโทษนะ”ทงแฮไม่พยายามทำให้ฮยอกแจหันหน้ามาสิ่งที่เขาทำคือพูดต่อไปเรื่อยๆเพราะเขารู้ดีว่าร่างบางตั้งใจฟังอยู่ “ชั้นไปปรึกษาพี่ฮีชอลเรื่องความรู้สึกของชั้นแล้วพี่เค้าก้อแนะนำมาอย่างนั้น”ฮยอกแจเกือบจะหลุดพูดว่า..ความรู้สึอะไรของนาย..ออกมาแล้วแต่ยังดีที่ยั้งปากไว้ได้ทัน ส่วนทงแฮก้อยังคงพูดต่อไป

“นายจะว่า จะด่า จะตี หรือจะโกรธชั้นก้อได้..แต่ขอร้องอย่าเกลียดชั้นเลยนะ”ทงแฮซุกใบหน้าลงกลางหลังของฮยอกแจอย่างอดกลั้น “แล้วทำไมนายต้งจูบชั้นตามที่พี่ฮีชอลแนะนำด้วยล่ะ”ในที่สุดฮยอกแจก้อยอมพูดออกมาซักที ทงแฮคิกดว่าร่างบางจะไม่ยอมพูดกับเค้าจิงๆเสียอีกแต่ร่างบางก้อยังไม่ยอมหันหน้ามาอยู่ดี “ก้อเพราะฉันรักนายไง”ได้ผลคราวนี้ฮยอกแจพลิกตัวกลับมาเพื่อมาเจอกับสายตาจิงจังของทงแฮ ร่างบางอึ้งไปก่อนที่น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วจะไหลลงมาอีกครั้ง ทงแฮยิ้มให้ร่างบางอย่างอ่อนโยนแล้วก้อค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ส่วนฮยอกแจเมื่อได้รับสัมผัสอ่อนโยนยั้ยก้อตัดสินใจเคลื่อนใบหน้าไปซุกซบอยู่ที่แผ่นอกของทงแฮทันที

“ไอ่บ้า”เป็นเพียงคำๆเดียวที่หลุดออกมาอย่างอู้อี้ๆจากปากฮยอกแจ ทงแฮหัวเราะขึ้นมาเบาๆเมื่อเห็นท่าทางนั้นเขากระเถิบตัวเองเข้าไปชิดฮยอกแจมากขึ้นและเมื่อเห็นว่าร่างบางไม่ว่าอะไรก้อเริ่มโอบ “ไม่ต้องมาทำโอบเลยนะ”พูดแล้วก้อผลักทงแฮออกทันที ทงแฮขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก..ก้อเมื่อกี๊ยังไม่เห็นว่าไรเลยนี่นา..

“เรื่องที่นายจูบชั้น ชั้นยังไม่หายโกรธหรอกนะ”จากจะโอบทงแฮก้อเลยเปลี่ยนเป็นจับมือแทน “แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ”ฮยอกแจส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่ต้องทำอะไร ตอนแรกทงแฮงงมากแต่ต่อมาก้อเข้าใจเมื่อริมฝีปากของเขาถูกเจ้าของร่างบางครอบครองถึงแม้จะเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาทีก้อตามทีเถอะ

“หายกันแล้ว”เสียงอู้อี้ๆดังมาอีกครั้งเมื่อร่างบางกลับลงไปซุกที่แผ่นอกของเขาเหมือนเดิมแต่เขาก้อยังสามารถมองเห็นเสี้ยวใบหน้าของฮยอกแจที่ตอนนี้แดงเปล่งปลั่งได้ชัดเจนอยู่ดี เขาจึงก้มลงไปหอมแก้มแดงๆนั้นแผ่วเบาส่วนร่างบางนั้นก้อกระเด้งตัวออกจากแผ่นอกของทงแฮทันที “เอาคืนอีกสิ”ทงแฮนอนยิ้มอย่างอารมณ์ดี ถึงจะบอกว่าให้เอาคืนแต่ทงแฮก้อได้เปรียบอยู่ดีไม่ใช่รึไง คราวนี้ร่างบางตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่เงยหน้าขึ้นมาจากแผ่นอกนี้อีกแล้ว..ก้อเงยขึ้นมาทีไรได้เรื่องทุกที

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ ง่วง...จะนอน”ทงแฮก้อยอมรามือแต่โดยดียอมให้ฮยอกแจฝังหน้าอยู่อย่างนั้นอย่างไม่รู้สึกเมื่อยแต่เขาสงสัยอยู่อย่างนึง อีกฝ่ายบอกว่าง่วงทั้งๆที่เพิ่งตื่นมาได้ไม่กี่ชั่วโมงเนี่ยนะ “แล้วคราวนี้กอดได้รึป่าว”ในใจฮยอกแจอยากจะตอบไปว่า ไม่ แต่ติดที่ปากมันไม่ไปเนี่ยสิ ท่าทางเขาจะโดนปากทรยศเสียแล้ว

“ไม่ตอบแสดงว่าได้นะ”ฮยอกแจก้อยังคงเงียบเหมอนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทงแฮจึงค่อยๆยื่นแขนไปโอบรอบเอวร่างบางไว้ก่อนจะกระชับเข้ามาแนบชิด “กะให้หายใจไม่ออกตายเลยใช่มั้ย”ทงแฮพอไดยินคำถามกึ่งประชดประชันนี้แล้วก้ออดหัวเราะไม่ได้

“ไม่ชอบหรอ”ทงแฮรู้สึกได้ถึงแรงสั่นหัวตรงหน้าอก “ป่าว แต่มันแน่นเกินไปจะหายใจไม่ออกจิงๆนะ”เสียงหัวเราะเบาๆดังออกมาจากปากทงแฮก่อนจะยอมคลายอ้อมกอดออกนิดนึง ร่างบางถึงได้หยุดโวยวายแล้วหลับไปในที่สุด  ...ตกลงฮยอกแจคิดยังไงกับเค้าล่ะเนี่ย แต่การที่ร่างบางทำอย่างนี้ก้อแสดงว่ามีใจให้เค้าอยู่ใช่มั้ย...คำถามต่างๆนานาผุดขึ้นมาในสมองของทงแฮอย่างไม่ขาดสาย  ใครว่าปลาคิดมากไม่เป็น...ก้อเค้ากำลังคิดมากอยู่นี่ไงเล่า!! คิดไปคิดมาทงแฮก้อชักจะง่วงขึ้นมาเหมือนกัน สุดท้ายเขาก้อหลับตามร่างบางไป

“นี่ทึกกี้ ทงแฮเข้าไปนานแล้วนะ”ฮีชอลเอ่ยออกมาอย่างติดกังวลนิดๆพลางใช้มือดันใบหน้าคนรักที่คอยมาคลอเคลียอยู่แถวคอให้ออกไปห่างๆด้วย “จะผลักทำไมล่ะที่รัก ยังไม่ได้ลงโทษเลยนะ”พอพูดถึงเรื่องลงโทษฮีชอลก้อหยุดผลักทันที

“ก้อแล้วจะให้ซินทำยังไงล่ะ ไม่ได้ตั้งใจนี่นา..อยากให้มันรักกัน”ข้อนี้อีทึกรู้อยู่หรอกนะแต่ทำยังไงได้อารมณ์มันเกิดแล้วนี่ “ซินไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ แค่อยู่เฉยๆแล้วก้อรอครางเสียงหวานๆให้ผมฟังก้อพอ”แล้วอีกทึกก้อเห็นร่างบางพึมพำประโยคที่เค้าได้ยินชัดแจ๋ว...ถึงเวลาแบบนี้ทีไรหื่นทุกทีเลย...อีทึกไม่สนใจหรอก ทำมันตรงโซฟานี่แหละ

“เดี๋ยวสิทึกกี้ จะทำก้อไปทำในห้องสิ”มือทั้งสองข้างกำลังทำหน้าที่ยับยั้งคนหน้าไม่อายไว้อยู่ “ให้ทำหรอครับ นึกว่าต้องข่มขืนซะอีก”พอได้ยินอย่างนั้นใบหน้าหวานก้อแดงจัดทันที ให้ตายสิ หื่นกว่าทุกวันอีก...

“ไม่ได้บอกว่าไม่ให้ทำซะหน่อย”พูดจาน่าฟัดแบบนี้ อีทึกก้อไม่รอช้าล่ะรีบอุ้มฮีชอลเข้าห้องไปทันที

ทางด้านฮยอกแจกับทงแฮ ตอนนี้ทั้งคู่ตื่นขึ้นมาแล้ว..ตื่นเพราะเสียงครางจากห้องข้างๆนั่นแหละ “เรามาทำแบบนั้นบ้างดีมั้ย”ทงแฮถามกึ่งเล่นกึ่งจิงจนคนถูกถามผลักเขาให้ออกไปไกลๆ “จะบ้าหรอ”ทงแฮหัวเราะอย่างมีความสุขก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

“รักฉันรึป่าว”ร่างบางกะพริบตาปริบๆกับอารมณ์ที่เปลี่ยนเร็วเกินของทงแฮ “ถามทำไมเล่า”ฮยอกเขินจนต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเมื่อตั้งสติได้

“อ้าว ก้อชั้นบอกรักนายแล้วไงแต่นายยังไม่บอกชั้นเลยว่านายรู้สึกยังไงกับชั้น มันไม่แฟร์สำหรับชั้นนะ”ฮยอกแจซุกหน้ากับแผ่นอกของทงแฮอีกแล้วจนทงแฮอดคิดไม่ได้ว่า...หลบหน้าเก่งจิงนะ... “ว่าไง”ร่างบางค่อยอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา กระทั่งทงแฮทนไม่ไหว

“ถ้าไม่รู้ก้อจะปล้ำซะเลย เผื่อจะรู้ดีมั้ย”ฮยอกแจโพล่งออกมาด้วยความตกใจทันทีว่า “รัก ชั้นรักนาย”แล้วต่อท้ายเบาๆว่า “ไม่เห็นต้องปล้ำเลยนี่นา”ทงแฮดึงร่างบางมาห้อมแก้มหลายฟอด ยิ่งร่างบางไม่ว่าอะไรก้อยิ่งได้ใจ

“จะรักได้ซักเท่าไหร่กันเชียว เดี๋ยวนายก้อเบื่อชั้นแล้ว”ทงแฮหอมแก้มซ้ายของร่าบางอีกหนึ่งฟอดอย่างมันเขี้ยวที่ร่างบางมาดูถูกความรักของเค้า “ก้อรักมาได้ตั้งนานไม่เห็นเคยเบื่อเลย”แถมด้วยการก้มลงไปเม้มลำคอของร่างบางอีกหนึ่งที

“ยังไม่ทันไรก้อจะช้ำตายแล้วเนี่ย”ร่างบางบ่นกระเง้ากระงอดอย่างงอนๆ ทงแฮไม่ตอบโต้อะไรเขาทำเพียงจ้องมองใบหน้าขาวต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักเบื่อ จนฮยอกแจต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างงุนงง “เป็นอะไรไปหรอทงแฮ”ไม่ถามเปล่าร่างบางยังยื่นมือไปลูบแก้มทงแฮด้วย ส่วนทงแฮพอรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบานั้นก้อเริ่มอ้อนร่างบางโดยการถูไถใบหน้าเข้ากับฝ่ามือบาง

“รักของนายคืออะไรงั้นหรอ”อยู่ดีๆก้อถามขึ้นมาเล่นเอาฮยอกแจชะงัก...ต่อไปคงต้องปรับตัวอีกเยอะ เราต้องตามอารมณ์ทงแฮให้ทัน... “รักของชั้นงั้นหรอ”ทงแฮพยักหน้าแรงๆก่อนกระชับอ้อมกอดเข้ามาแนบชิด

“คือนายไง”พูดเองก้อเขินเองจนต้องดันตัวเองออกจากอ้อมกอดอบอุ่นนั้นแล้วเดินหนีออกไปนั่งดูทีวีกะคิบอม ฝ่ายทงแฮพอหายอึ้งก้อวิ่งตามร่างบางออกไปอีกทีอย่างอารมณ์ดีจนเพื่อนๆที่รอลุ้นอยู่นอกห้องมองอย่างแปลกใจ...เปลี่ยนไปนะเนี่ย...ทงแฮที่มองเห็นร่างบางนั่งดูทีวีอยู่ก้อเกิดเป็นห่วงขึ้นมาเพราะข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินเลย นี่ปาเข้าไปตั้งเกือบบ่าย 3แล้ว ร่างบางของเค้าไม่หิวรึไงนะ “ไม่หิวหรอ ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยนะ ไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยมานั่งดูก้อได้”ทงแฮเดินเข้าไปจับข้อมือบางของฮยอกแจแล้วออกแรงดึงแต่ร่างบางไม่ยอมลุกเนี่ยสิ

“ทงแฮ ยกมาให้หน่อยสิ นะๆ อยากกินตรงนี้อ่ะ”ร่างบางแนบใบหน้าเข้ากับแขของทงแฮแล้วเริ่มอ้อน คิบอมหันมามองฮยอกแจด้วยสายตาประหลาดจนทงแฮต้อวหันไปส่งสายตาดุๆให้แล้วหันมาตอบคนน่ารักว่า “ก้อได้ รออยู่ตรงนี้นะ”ฮยอกแจยิ้มหวานให้อีกครั้งก่อนจะหันกลับไปดูทีวีอย่างเดิม พอทงแฮยกจานข้าวมาเสิร์ฟฮยอกแจถึงที่ คิบอมก้อเลยจำต้องลุกขึ้นเพื่อให้ทงแฮมานั่งข้างๆร่างบางแทน

“ขอบคุณนะ”ร่างบางแอบหอมแก้มทงแฮเป็นการตอบแทนแต่แอบยังไงก้อไม่รู้เพื่อนๆเห็นกันหมดเลย 555 เมื่อทั้งคู่กินข้าวเสร็จแล้วก้อเป็นหน้าที่ทงแฮยกไปเก็บอีกตามเคย กลับมานั่งคราวนี้ทงแฮเขยิบเข้าไปนั่งซ้อนด้านหลังของร่างบางอย่าเนียนๆเลยกลายเป็นร่างบางนั่งอยู่บนตักของทงแฮ “ตกลงพวกนายเป็นแฟนกันแล้วหรอ”ซีวอนคงเป็นตัวแทนของเหล่าลิงมาถามคู่หวานหน้าทีวี ทงแฮกับฮยอกแจมองหน้ากันแล้วระเบิดหัวเราะเสียงใส

“ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่แฟน”ฮยอกแจตอบไปแล้วก้อสร้างความงุนงงให้แก่เพื่อนๆเป็นอย่างมาก “เราเป็นคนรักกันต่างหาก”ทงแฮพูดต่อให้จบแล้วค่อยโน้มคอร่างบางลงมาเป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างบางก้มลงมาจูบทงแฮเหมือนกัน ทุกคนตาโตกันเป็นแถบๆรวมถึงคู่ที่เพิ่งออกมาจากห้องนอนอย่างอีทึกกับฮีชอลด้วย...มันกล้าขนาดนี้เลยหรอเนี่ย...

“มันรักกันแล้วๆๆๆ”ฮีชอลกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ “ฝีมือซินด้วยแหละ”แล้วก้อหันไปอวดคนรักเหมือนเด็กๆอวดผลการเรียนผู้ใหญ่

“ทำดีอย่างงี้ต้องให้รางวัลใช่มั้ยครับ”ไม่ฟังคำทักท้วงใดๆทั้งสิ้นฮีชอลก้อถูกคนรักอุ้มกลับเข้าไปในห้องอีกแล้ว ส่วนฮยอกแจกับทงแฮที่เฝ้ามองทั้งคู่อยู่ก้อหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน “ฮยอกแจ”

“หืมม มีอะไรหรอทงแฮ”ทั้งคู่กำลังเข้าโหมดสวีทหวานโดยไม่สนใจคนรอบข้างอีกครั้ง “Happy Birthday นะ ขอให้เป็นปีที่ดีสำหรับนาย”พูดจบโลหะสีเงินก้อถูกสวมเข้ากับนิ้วนางข้างซ้ายของร่างบางทันที

“ได้รักกับนายก้อดีที่สุดแล้วล่ะ”ร่างบางโผเข้ากอดคอทงแฮอย่างยินดี ร่างบางก้มลงมองนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเออย่างสุขใจ “ห้ามถอดนะ”ทงแฮพูดย้ำอยู่ข้างๆหูของฮยอกแจ ฮยอกแจกอดทงแฮแน่นขึ้นแล้วเอ่ยออกมาว่า

“ให้ตายก้อไม่ถอดหรอก”

The End++++++++++++++++++++++

จบแล้วค่ะสำหรับช็อทฟิกฉลองวันเกิดให้ฮยอกแจ ความจิงตั้งใจจะลงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

แต่มันยุ่งๆเลยไม่ได้ลง ถึงจะมาช้าไป 1 วัน แต่มาด้วยใจนะคะ 555555

เม้นท์ด้วยน้า ^^