คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [DBSG] Can you be my boyfriend? (YunJae) 100%
“สวัสดีครับ เชิญครับ”คิม แจจุง เด็กหนุ่มหน้าหวานอายุ 22 ปีที่เพิ่งเรียนจบมาหมาดๆตัดสินใจมาเปิดร้านขายเค้กในย่านชุมชน....เพราะอะไรน่ะหรอ ก้อเพราะเค้าชอบกินเค้กน่ะสิ “อ๊ะ คุณทำอะไรน่ะครับ”ด้วยความที่เป็นคนหน้าหวานเหมือนผู้หญิงบางทีอาจจะสวยกว่าผู้หญิงเลยก้อว่าได้ทำให้แจจุงมักจะถูกลูกค้าลวนลามอยู่เสมอ วันนี้ก้อเช่นกันเมื่อกี๊ระหว่างที่กำลังรอรับออเดอร์จากลูกค้าโต๊ะนึงอยู่ ลูกค้าผู้ชายโต๊ะข้างๆแอบจับก้นเค้า แต่พอถามลูกค้าคนนั้นกลับตอบหน้าตายว่าไม่ได้ทำอะไร แจจุงจำต้องระงับอารมณ์โมโหเอาไว้เนื่องด้วยอีกคนเป็นลูกค้า
“รับอะไรดีครับ”แจจุงรู้สึกถึงมือที่มาบีบก้นเค้าอีกแล้วจึงกำลังจะหันกลับไป แต่..ผลั่ว ผู้ชายคนนั้นถูกชายแปลกหน้าคนนึงต่อยคว่ำไปเสียก่อน “คุณทำแบบนี้ได้ยังไง ถ้าเข้าร้านมาเพราะเหตุผลแค่นี้ล่ะก้อ เชิญคุณกลับบ้านไปบีบก้อนเมียคุณโน่น อย่าทำเหมือนคนอื่นเค้าไม่มีเกียรติแบบนี้”ลูกค้าคนนั้นหน้าชาแล้วรีบลุกออกจากร้านไปทันทีทั้งๆที่ยังไม่ได้สั่งเค้ก
“คุณเป็นยังไงบ้างครับ”แจจุงที่ยืนอึ้งอยู่หลุดจากภวังค์ทันทีก่อนจะหันมาตอบคนที่จ้องหน้าเค้าอยู่อย่างต้องการคำตอบ “เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากนะครับสำหรับเรื่องเมื่อกี๊”ชายแปลกหน้ายิ้มให้แจจุง
“ไม่เป็นไรครับ ผมคงทนดูต่อไปไม่ได้ถ้าคุณจะถูกลวนลามอีก ผมชื่อยุนโฮครับ”แจจุงส่งยิ้มหวานกลับไปแทนคำขอบคุณอีกครั้ง “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณยุนโฮ..ผมแจจุงครับ เอ่อ ผมคงต้องขอตัวไปทำงานก่อน”พูดไปแล้วแจจุงก้อทำท่าจะเดินไปถ้าไม่ติดว่ายุนโฮพูดขึ้นมาก่อน
“เดี๋ยวครับ คือผมมาสมัครงาน”แจจุงจึงหันกลับมา แล้วตอบไปว่า “งั้นคุณไปนั่งรอผมอยู่ตรงนั้นก่อนก้อได้ครับ”แจจุงชี้ไปที่โซฟาในห้องพักของแจจุงเองซึ่งยุนโฮก้อเดินไปนั่งตามที่แจจุงบอกทันที
“ผู้ชายบ้าอะไรสวยชะมัด”ยุนโฮพูดกับตัวเองเมื่อใบหน้าขาวหวานของแจจุงลอยผ่านเข้ามาในความคิดก่อนจะเอนตัวลงไปพิงโซฟา ....ในที่สุดผมก้อเจอคนที่ใช่ซะที... “มาแล้วครับ คุณยุนโฮมาสมัครงานตำแหน่งไหนครับ”เมื่อแจจุงเข้ามาก้อถามยุนโฮทันที
“บอร์ดี้การ์ดให้คุณแจจุงไงครับ”แจจุงได้ยินอย่างนั้นก้อหัวเราะลั่นห้อง “ไม่มีหรอกครับตำแหน่งนี้น่ะ”เมื่อแจจุงยิ้ม ยุนโฮก้อเผลอยิ้มตามไปด้วยโดยไม่รู้ตัว
“ให้ผมทำอะไรก้อได้ครับ”แจจุงเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆอย่างครุ่นคิดจนในที่สุดก้อคิดออก “งั้นเป็นพนักงานต้อนรับมั้ยล่ะครับ”ยุนโฮกำลังคิดว่าถ้าเค้าเป็นพนักงานต้อนรับก้อดีเหมือนกันเพราะเค้าจะเป็นคนที่ได้เห็นลูกค้าก่อนแล้วก้อจะได้สแกนลูกค้าให้แจจุงด้วย ไม่รู้ทำไมเค้าถึงได้อยากปกป้องร่างกายของคนตรงหน้าเหลือเกิน
“พนักงานต้อนรับก้อได้ครับ”แจจุงยิ้มออกมาเมื่อยุนโฮตอบตกลงเพราะเค้าเองก้อรู้สึกไว้ใจร่างสูงมากกว่าใครๆทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน แต่เค้าก้ออยากให้ร่างสูงมาคอยดูแลปกป้องเค้า “ยังไม่ต้องเริ่มงานวันนี้ก้อได้นะครับ”ยุนโฮยิ้มให้แจจุงเป็นเชิงไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไรครับ ผมเริ่มงานวันนี้เลยดีกว่า”..ผมจะได้ขอไปส่งคุณที่บ้านด้วยไงครับ..ยุนโฮพูดต่อในใจ “เอางั้นหรอครับ”ร่างสูงพยักหน้ารับสองสามครั้ง แจจุงก้อเลยลุกขึ้นไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาให้ยุนโฮซึ่งยุนโฮก้อรับมาใส่ทันทีโดยมีแจจุงคอยผูกเชือกข้างหลังให้
“วันนี้ตอนเย็นผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ”แจจุงยิ้มน้อยๆแล้วพยักหน้าตกลง “ครับ แต่ว่าคราวหน้าเรียกแค่ แจจุงก้อพอครับ อย่าเรียกว่าคุณแจจุงเลย มันฟังดูห่างเหินเกินไป”
“ครับ แจจุง”ร่างบางแย้มยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ “งั้นผมเรียกว่า ยุนโฮ เฉยๆได้รึป่าวครับ”ร่างสูงรีบตอบไปอย่างยินดีว่า “ตามสบายเลยครับ”
ตอนเย็น...แจจุงกับยุนโฮกำลังช่วยกันปิดร้าน
“ผมขับมอเตอร์ไซค์มานะครับ นั่งได้รึป่าว”ร่างบางหัวเราะเบาๆแล้วค่อยตอบร่างสูงไปว่า “ทำไมจะนั่งไม่ได้ล่ะครับ ผมนั่งได้หมดแหละ”ร่างสูงพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำร่างบางไปยังรถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดอยู่ข้างๆร้าน
“บ้านแจจุงอยู่ไกลมั้ยครับ”แจจุงส่ายหน้าปฏิเสธ “ก้อไม่ไกลนะครับ ปกติผมเดินกลับยังไม่เหนื่อยเลยครับ”ยุนโฮเบิกตากว้างอย่างตกใจกับถ้อยคำที่ได้ยินก่อนจะถามร่างบางไปว่า
“แจจุงเดินกลับบ้านหรอครับ”เมื่อเห็นท่าทางของร่างสูง แจจุงก้อตกใจนิดนึง “ครับ แต่ก้อไม่ทุกวันหรอกครับ บางวันผมก้อเอามอเตอร์ไซด์มา”ยุนโฮส่ายหน้าไปมาเบาๆ
“เดินกลับคนเดียวไม่ได้นะครับ แถวนี้ตอนเย็นเปลี่ยวจะตายอีกอย่างคุณก้อเสี่ยงกับการถูกลวนลามอยู่แล้ว ถ้าโดนฉุดไปข่มขืนจะทำไงล่ะครับ ใครจะช่วยคุณได้ ไม่เอาแล้วนะครับ ต่อไปผมจะเป็นคนไปรับไปส่งคุณเอง”แจจุงพยักหน้าอย่างว่าง่าย ยุนโฮจึงคลี่ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะดึงมือแจจุงให้ขึ้นมาซ้อนหลังมอเตอร์ไซด์และเกาะเอวไว้
“บอกทางผมด้วยนะครับ”แจจุงพยักหน้าแดงๆเบาๆ “ครับ”หลังจากวันนั้นยุนโฮก้อไปรับไปส่งแจจุงตลอดยกเว้นวันอาทิตย์ที่ร้านปิดจนเวลาล่วงเลยไป 3 เดือน
“วันพรุ่งนี้ไปเที่ยวสวนสนุกกันมั้ยครับ”แจจุงพยักหน้า “เอาสิครับ” วันอาทิตย์ไม่ได้เปิดร้านอยู่แล้ว จึงเปรียบเสมือนเป็น ฟรีเดย์ สำหรับแจจุงเลยทีเดียว อยากจะทำอะไรก้อทำ อยากจะไปไหนก้อไป แต่ส่วนมากแล้วเขาจะนอนอยู่บ้านมากกว่าเพราะถือว่าเหนื่อยมา 6 วันแล้ว....วันนี้ยุนโฮก้อยังคงมาส่งร่างบางที่บ้านเหมือนเดิม
“พรุ่งนี้ผมมารับตอน 10 โมงนะครับ หลับฝันดีนะครับ”แจจุงส่งยิ้มบางๆมาให้ทำเอายุนโฮเคลิ้มไปเลยทีเดียว “ครับ หลับฝันดีเช่นกันครับ ขับรถกลับบ้านดีๆด้วย พรุ่งนี้ผมจะรอ”ยุนโฮยิ้มให้ร่างบางอีกครั้งก่อนจะขับรถกลับบ้านไป วันต่อมาทั้งคู่เล่นเครื่องเล่นกันอย่างสนุกสนานจนเวลาล่วงเลยไปถึง 1 ทุ่ม ซึ่งก้อมืดแล้วแต่ทั้งคู่ยังนั่งพักเหนื่อยและคุยกันอยู่ในสวนหย่อมของสวนสนุกอยู่
“แจจุงครับ”เสียงเรียกจากยุนโฮทำให้แจจุงที่แหงนหน้าดูดาวอยู่หันหน้ากลับมา “ครับ?”ยุนโฮมองลึกเข้าไปในดวงตาใสก่อนตัดสินใจพูดออกไปว่า
“ผมรักคุณนะครับ”ใบหน้าขาวของแจจุงเปลี่ยนไปเป็นสีแดงทันทีที่ได้ยิน ร่างบางอึ้งไปพักหนึ่ง “คุณแน่ใจหรอครับ”ยุนโฮนั้นมีสีหน้าเด็ดเดี่ยวเป็นอย่างมาก
“ครับ ผมแน่ใจ”เมื่อยุนโฮพูดประโยคนี้ออกมาแจจุงก้อโผเข้ากอดคอยุนโฮทันที ยุนโฮกอดตอบแบบงงๆ “ผมก้อรักคุณนะครับ ยุนโฮ”จากที่เคยงงกลับกลายเป็นดีใจสุดๆแทน รู้สึกไม่เสียใจเลยที่ได้สารภาพออกไปหลังจากเก็บเอาไว้มานาน แจจุงเองก้อเช่นกันไม่คิดว่าจะมีวันนี้
“คบกับผมนะครับ”แจจุงหัวเราะออกมาเบาๆแล้วกระซิบที่ข้างหูยุนโฮว่า “ครับ”ร่างสูงยิ้มกว้างด้วยความดีใจดันร่างบางออกมาหอมแก้มเสียฟอดใหญ่ก่อนจะเลยมาที่ริมฝีปากสีแดงสด กดย้ำอยู่อย่างนั้นจนร่างบางดันแผงอกร่างสูงเบาๆ
“กลับบ้านกันเถอะครับ”ในที่สุดยุนโฮก้อชวนแจจุงกลับบ้านเสียที “คืนนี้ค้างบ้านผมมั้ยครับ”มาชวนอย่างงี้มีหรือที่ยุนโฮจะปฏิเสธ “ถ้าแจจุงให้ค้าง ผมก้อจะค้างครับ”
“ให้ค้างสิครับ”แจจุงส่งยิ้มหวานให้กับร่างสูง “แต่เกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้ด้วยนะ”พูดแล้วก้อทำสายตากรุ้มกริ่มจนแจจุงเขินเพราะรู้ว่าร่างสูงหมายถึงอะไร
“ผมล้อเล่นน่ะครับ ผมไม่ทำอะไรแจจุงเด็ดขาดจนกว่าแจจุงจะพร้อม”แจจุงกอด่างสูงไว้หลวมๆรู้สึกมีความสุขและอยากขอบคุณร่างสูงที่รักเค้า เห็นเค้ามีคุณค่าและให้เกียรติเค้ามากขนาดนี้
“ผมควรจะขอบคุณลูกค้าคนนั้นใช่มั้ยครับ”แจจุงช้อนตาขึ้นไปสบตากับร่างสูง ยุนโฮก้มลงมาจูบเบาๆที่เปลือกตาทั้งสองข้างของแจจุงแล้วพูดว่า “ไม่ใช่แจจุงคนเดียวนะครับที่ต้องขอบคุณเค้า ผมก้อต้องขอบคุณเค้าเหมือนกัน ถ้าไม่มีเค้าวันนั้น เราก้อคงไม่มีวันนี้จิงมั้ยครับ?”
“ครับ”แจจุงตอบรับเบาๆภายใต้อ้อมกอดอันอบอุ่นของยุนโฮ...
The End-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
จบแล้วค่ะ รู้สึกว่าสั้นไปมั้ย 5555555
ใครที่มาทวงนะคะ ตวงเอามาลงเเล้วเน้ออออ เอาฟิกมาให้ตวงอ่านด้วย ^^
ซีฮัน รอไปก่อนนะ 55+ ตอนหน้าขอลงบอมฮยอกก่อน
ความคิดเห็น