ไว้เก็บของของ Ryu

ลำดับตอนที่ #2 : ใบสมัครตัวละคร ใบที่สองงงงง

ใบสมัคร

   

   Data

ชื่อ :: มิ้ตตานี้ เฟอลองค์ ชิอง Mittanie Furlonc Shion

ชื่อเล่น :: ชิอง Shion

สัญชาติ :: อิตาลี

   Manner

รูปร่าง :: เป็นคนหุ่นดี ตัวสูง หุ่นนางแบบ หน้าตาดี เสียอย่างเดียวหน้าอกแบนไปนิด มีผมยาวสีดำได้จากแม่ แต่มีตาสีน้ำเงินอ่อนจากพ่อ หน้าตาน่ามองทีเดียว ถ้าผู้ชายคนไหนเจอเธอ ต้องมองตามทุกราย แต่กว่าจะได้เจอ คงต้องพลิกประเทศหา 

ส่วนสูง :: 165

น้ำหนัก :: 36

อายุ :: 16

   Trait

นิสัยส่วนตัว :: เป็นคนชอบเก็บตัว ตื่นผู้คนในเวลาที่ไม่ทำงานหรือไม่ได้อยู่กับเพื่อน แต่ชอบเดินเล่นในช่วงที่คนน้อยๆและอากาศสงบ จะเรียกว่าขี้อายก็ไม่ถูก เพราะถ้ามีใครที่ไม่รู้จักหรือสนิทมาทักหรือชวนคุย ก็สามารถตอบได้แต่มักตอบอย่างไร้มนุษย์สัมพันธ์ จะเรียกว่าพูดไม่เก่งกับ 'คนที่ไม่รู้จักและไม่สนิท' จะดีกว่า เพื่อนสนิทของเจ้าตัวที่คบกันมานานก็มีอยู่แค่คนเดียวคือ ยามาดะ ฮิคาริ บางครั้งเรียก คาริ ว่า 'เพนกวินน้อย' เวลาอยู่ด้วยกัน ชิองจะยิ้มแย้มทันที ถึงแม้จะเป็นคนที่หน้าดูเย็นชากับคนอื่น แต่วิธีทำให้ชิองหัวเราะ มันง่ายยิ่งกว่าหาตัวหล่อน พอเธอเจอมุขที่ไม่มีใครเค้าขำกันหรือว่าสมาชิกทะเลาะกันบ้าง จะขำแบบเงียบๆ และหลุดหัวเราะออกมา เวลาชิองยิ้มหรือหัวเราะเป็นภาพที่น่าถ่ายเก็บไว้ในอัลบั้ม การจะตามหาตัวเธอมีแค่สองวิธีหลักๆ ถามฮิคาริ หรือ ใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5 บวกกับ sense เรื่องการจับผิดในการตามหาตัว  หากคนไหนเธอนับเป็นเพื่อนหรือคนรู้จักที่คุยถูกคอ จะพูดคุยแบบมนุษย์สามัญชนมีปฏิสัมพันธ์พูดกัน เรียกง่ายๆว่า สองมาตรฐานชัดๆ เวลาไปเที่ยวกับเพื่อน จะใส่เสื้อสบายๆกับกางเกงขาสั้น ซึ่งกว่าจะลากเจ้าตัวให้ยอมออกมาได้ก็นานมาก ในช่วงทำงานจะใส่ชุดยูนิฟอร์ม เธอมักไม่ฆ่าเป้าหมายหรือทำร้ายจนบาดเจ็บหนัก และเลือที่จะให้เป้าหมายสลบหรือเป็นอัมพาตชั่วคราวแทน เพราะความสงสาร แต่เธอจะทำให้บาดเจ็บหนักเฉพาะคนที่ไม่ยอมต่อฤทธิ์อาวุธของเธอ ตอนคุณเธอออกไปไหนที่ไม่ได้ทำงานมักจะมีคนคอยมองตาม เพราะชอบปล่อยออร่าคนหน้าตาดีและบุคลิกเยี่ยม แต่เวลาทำงานจะปิดออร่าได้แนบเนียนโดยที่เจ้าตัวไม่รุ้ตัว การซ่อนตัวของชิองถือว่าเอาถ้วยทองโอลิมปิกได้เลย ชิองมีความสามารถพิเศษในการมองเข้าไปในดวงตาเพื่อมองดูนิสัยและความรู้สึกหลังดวงตา แต่เจ้าตัวจะใช้เฉพาะกับคนที่ตนให้ความสนใจเท่านั้น

ชอบ :: ยามาดะ ฮิคาริ, ต้นซากุระ, น้ำชา, เด็กผู้ชายตาขวางๆคนนึง, มุขฝืดๆ, งานวัด

ไม่ชอบ :: การทำร้ายผู้อื่นโดยไม่จำเป็น, กฎเข้มงวด, ในเมืองที่มีเสียงดังๆ

เกลียด :: ที่บ้านและคนแก่ๆของตระกูลที่รักษากฎบ้าบอ

กลัว :: ผู้คนเยอะมากๆมารุมล้อมชวนคุย

   Past

ประวัติส่วนตัว :: ชิองเกิดในตระกูล มิ้ตตานี้ ตระกูลผู้ดีเก่าในอิตาลีที่ต้องรักษากฎมากมายเป็นพันๆข้อ พ่อของเธอมีอำนาจสูงในตระกูล ชิองถูกกล่าวว่าเป็นอัจฉริยะ เพราะเธอพูดได้คล่องตั้งแต่ห้าเดือนแรก และทำโจทย์เลขของ ป.4 ได้ในวัย 5 ขวบ เธอเกลียดการถูกคนแก่ๆบังคับให้เธอทำตามกฎต่างๆ ให้เธอทำนู่นนี้ ถึงจะพ้นยุคสมัยผู้ดีเก่าๆไปแล้ว แต่ตระกูลเธอก็ยังคงกฎผู้ดีมากมายไว้ เธออยากมีเพื่อนสักคน แต่ทางคณะอาวุโสของตระกูลสั่งให้ปิดข่าวทั้งหมดและไม่ให้มีการพบปะหรืองานต่างๆสำหรับชิอง ทำให้เธอเป็นพวกเก็บตัว เข้าสังคมยากและพูดกับคนอื่นไม่เก่ง พวกคนแก่ทั้งหลายมีความเห็นให้เธอศึกษาและร่ำเรียนในฐานะผู้ดีประจำตระกูล เมื่อถึงคาบวิชาการฝึกการเป็นผู้ดี เธอจะแอบโดดไปอ่านหนังสือในห้องสมุดหรือบางครั้งก็แอบประดิษฐ์เข็มอาบพิษเล่น (นี้ใช่ของเล่นหรอ) หนังสือเล่มโปรดของเธอ คือ มองความจริงผ่านดวงตา ซึ่งเธอใช้ความเป็นอัจฉริยะของเธอบวกกับความรู้จากหนังสือ ทำให้ชิองสามารถมองนิสัยหรือความรู้สึกหลังดวงตาได้ แต่จะใช้กับคนที่เธอให้ความสนใจเท่านั้น เมื่อไรที่มีเรื่องว่าชิองไม่ยอมไปเรียนหลายครั้ง พวกคนแก่ๆก็โมโหจะลงโทษ แต่พ่อของชิองก็ช่วยชิองไว้ทุกครั้ง พ่อของชิองอยากให้เธอเลือกเส้นทางอนาคตด้วยตนเอง เธอตัดสินใจเรียนหนังสือให้หนัก และสอบได้ทุนไปหลายประเทศ
     ตอนอายุ 11 ปี เธอสอบได้ทุนไปญี่ปุ่นสามเดือน ช่วงเวลาสามเดือนทำให้เธอมีเพื่อนเป็นครั้งแรก เพื่อนคนแรกก็คือ ฮิคาริ ช่วงสามเดือนในญี่ปุ่นเธอมีความสุขมาก ถึงจะไม่ค่อยออกไปไหน แต่ก็อยู่ในที่สงบๆ ทำให้จิตใจแจ่มใส ตอนช่วงเย็นวันหนึ่ง ชิองไปเดินเล่นดูดอกซากุระข้างแม่น้ำคนเดียว เวลานั้นไม่มีคนเลย มีแค่ต้นซากุระบานเต็มต้นข้างทาง เธอเดินมองต้นไม้ด้านข้าง จนไม่มองทางเดินข้างหน้าว่าเป็นเลี้ยว และหากตรงไปจะตกน้ำแน่ เจ้าตัวก็เดินไปเรื่อยไม่มองทาง จนเดินตรงไปลงแม่น้ำ เธอเกือยจะตกน้ำไปแล้ว ถ้าไม่มีเด็กผู้ชายคนนึง ตาขวางๆ มาดึงไหล่ไว้ทัน ชิองหันไปสบตาเด็กคนนั้นพอดี เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา มองไปได้ไม่นานก็โนึกขึ้นได้ รีบขอบคุณทันที "ฮึ" นั้นคือคำตอบกลับมา ชิองเงยหน้ามองตาเด็กชายอีกครั้ง คราวนี้เธอมองจนรู้ถึงข้างใน แล้วเธอก็ยิ้มนิดๆ "ยิ้มอะไร" เสียงเย้นชาถามแบบรำคาญ "ก็คุณนะถ้าดูข้างนอกเนี่ย แข็งอย่างกับต้นโอ้ค แต่ถ้าดูข้างในจริงๆ คุณนะ..เป็น..ต้นซากุระ" เธอยิ้มนิดๆ "ไร้สาระ" เด็กชายดูท่าจะเดินจากไป แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ "มีเหตุผลนะค่ะ ถ้าเราได้เจอกันอีกครั้ง ฉันจะบอกคุณค่ะ" เด็กชายเค้นเสียงในคอเบาๆ แล้วเดินไป ชิองก็นึกตำตอบอยู่ในใจ 'ก็เพราะคุณเป็นดอกซากุระ ที่ทำให้ฉันมีความสุข เพียงแค่ฉันได้เห็นคุณ' เธอยิ้มนิดๆ แล้วเดินจากไป เธอจะไม่ลืมเขาคนนี้เลย แต่ที่สำคัญ ชิองจำหน้าและเสียงเขาไม่ได้ แล้วจะเจอได้ไงเนี่ย
     หลังจากนั้น 3 ปี เธอก็เริ่มเข้าทำงานกับ Red Knight เพื่อหลบการเจอตาแก่ทั้งหลายในตระกูล

   Add

ตำแหน่งใน ' Red Knight ' :: หน่วยสอดแนม 

อาวุธ :: เข็มพิษมีแบบ ยาสลบ อัมพาตชั่วคราวและถาวร 

ธาตุ :: เมฆา

คู่กับ :: ฮิบาริ เคียวยะ (อ่านดูจากประวัติก็น่าจะรู้ละว่าเด็กคนนั้นคือใครนะค่ะ)

   Talk with smile

สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อสมายด์ คุณล่ะ ?
:: ริวค่ะ (คุ้นๆเนอะ)

สมายด์อาจจะเปลี่ยนบางอย่างนะ รับได้มั้ย ?
:: ได้ค่ะ อันนี้ยาวมากกกก ยาวเกินไป ตัดก็ได้นะค่ะ

จริงซิๆ ลบวงเล็บรึยัง ?
:: น่าจะค่ะ

ติดแล้วจะเม้นมั้ย ?
:: ค่ะ จะพยายามอย่างยิ่งยวด

ถ้าไม่ติดจะยัดหรือรับกลับดี ? มีบทดีรออยู่นะ
:: ยังไงก็ได้ค่ะ

ข้อความถึงสมายด์
:: หนูมีน้องสาวเป็นคาริแล้ว ชิองเป็นพี่สาวละกันค่ะ ฝากพี่สาวด้วยนะค่ะ รูปของคาริไม่สวยเท่าไร  ขอโทษจริงๆค่ะ

ขอให้โชคดี
:: ขอให้ลงนิยายเร็วๆนะค่ะ