ผิดหรือที่เกิดมาสวย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ - ผมชื่อ สุชาดา

    สวัสดีครับทุกท่านผม “สุชาดา” ครับ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน แต่ถึงกระนั้นผมก็ต้องขอเสียมารยาทเอ่ยถามทุกๆท่านสักหนึ่งคำถามนะครับว่า “คนเราเกิดมาสวยนี่ผิดไหม” ขอร้องอย่าพึ่งหัวเราะกันนะครับ กับคำถามนี้...เพราะมันมีที่มาที่ไปอยู่

     ผมเป็นลูกคนที่สามจากพี่น้องสี่คนของครอบครัวๆหนึ่งที่อบอุ่นมาก ครอบครัวที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา มีพ่อเป็นนักธุรกิจที่แม้จะทำงานหนักก็ยังมีเวลาให้ครอบครัวเสมอ แต่ท่านก็มาด่วนเสียไปตอนผมอายุได้ 8ขวบ แต่นั่นก็ไม่ทำให้ผมกับพี่และน้องรู้สึกมีปมด้อยแต่อย่างใด

        เพราะพวกเรามีแม่ที่แสนดี แม่ที่เป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อมที่สุดเท่าที่ผมพบเจอตั้งแต่ผมลืมตาดูโลก แม้ว่าการต้องเลี้ยงดูลูก 4 คนตามลำพังอาจจะเป็นเรื่องที่ยากมากในยุคนี้ แต่แม่ของผมท่านก็ขยันทำงานสานต่อกิจการของพ่อ และเลี้ยงดูทะนุถนอมพวกเราอย่างไม่ย่อท้อ

        หลายคนอาจจะคิดว่าเด็กที่ไม่มีพ่อคอยอบรมจะขาดความอบอุ่นหรือกลายเป็นเด็กมีปัญหาในที่สุด แต่สำหรับพวกผมนั้นไม่เลย คุณแม่ของผมอบรมสั่งสอนกริยามารยาทแก่พวกเราทุกคนพี่น้องอย่างไม่ให้พวกเรารู้สึกขาดความอบอุ่นแต่อย่างใด อ่อ...ผมลืมบอกไปว่าผมเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในบ้านหลังนี้

        นุชนาฏ พี่สาวคนโตปัจจุบันอายุ 23 ปีเรียนอยู่ปี 4 มหาวิทยาลัยA พี่นุชเป็นคนสุภาพเรียบร้อยอ่อนหวานถอดแบบจากแม่มาไม่ผิดจึงเป็นที่รักของเพื่อนๆ และเป็นที่เคารพของผมมาก

        จิราภรณ์ พี่สาวคนรองปัจจุบันอายุ 20 ปีเรียนอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยAเช่นเดียวกัน พี่จินั้นถอดแบบความเก่งด้านการทำงานมาจากแม่ทุกกระเบียดนิ้ว เป็นสาวเก่งที่ทำงานจนผู้ชายยังอาย แต่ยามปกติก็เป็นพี่สาวที่แสนดีที่คอยช่วยเหลือผมเสมอ

       รุ้งนภา น้องสาวคนเล็กนางฟ้าตัวน้อยๆในบ้าน ปัจจุบันอายุ 14 ปี เรียนอยู่ที่โรงเรียน Q โรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัด ตอนรุ้งอายุแค่ 4 ขวบพ่อก็ด่วนเสียไป ความทรงจำที่มีต่อพ่อจึงเลือนรางมาก แต่เพราะแบบนั้นรุ้งจึงได้รับความรักจากทุกคนในบ้านอย่างเต็มเปี่ยม และเธอก็เป็นน้องสาวตัวน้อยๆที่น่ารักและน่าปกป้องสำหรับผม

       สุดท้ายก็ผมเองทุกท่านก็คงทราบกันดีแล้ว สุชาดาครับ ใช่ครับ...นั่นคือชื่อของผมจริงๆ (อย่าพึ่งเข้าใจว่าคนแต่งเรื่องนี้คงจะพิมพ์ผิดล่ะ) ชื่อเหมือนผู้หญิงมากใช่ไหมล่ะครับ ซึ่งที่มาของชื่อนั้นก็มีที่มาที่ไปแน่นอน เพราะตอนที่แม่ตั้งท้องผมได้ 4 เดือน พ่อและแม่ได้ไปอัลตร้าซาวน์ตรวจหาเพศของผม ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าในตอนนั้นเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น แต่ก็มีการระบุเพศผมก่อนเกิดเรียบร้อยว่าเป็นผู้หญิงแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์

         ดังนั้นพ่อกับแม่ผมจึงคิดชื่อที่เหมาะสมเตรียมไว้ให้กับผมทันที แต่เพียงเท่านั้นยังไม่จบ ว่ากันว่าตอนผมเกิดมานั้นผมผิวขาวเหมือนปุยนุ่น (ตอนนี้ก็ยังขาวอยู่) ตาโต ริมฝีปากเรียวเป็นสีชมพู แถมยิ่งโตขึ้นสิ่งเหล่านั้นกลับไม่ได้หายไป แต่กลับเดินสวนทางมากขึ้นเพราะแม้ตอนนี้ผมจะอายุ 18 ปีแล้วก็ตาม แต่ที่คอผมกลับไม่มีลูกกระเดือกโผล่ออกมา เสียงก็เลยอ่อนนุ่มเหมือนผู้หญิง (ใครๆก็พูดแบบนั้น) แข้งขาก็เรียวสวย ขนหน้าแข็งก็ไม่เคยมี หน้าอกก็กลับยื่นออกมานิดๆ ซึ่งทุกๆอย่างมันไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายควรจะมีเลยแม้แต่อย่างเดียว

 
          แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังคงยืนยันความเป็นผู้ชายเต็มตัวของผม ถึงแม้ว่าจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีแต่ผู้หญิงมาตั้งแต่เด็กก็ตาม แม้ว่าผมจะทำอาหารเก่ง...แม้ว่าผมจะเย็บปักทักร้อยได้...แม้ว่างานอดิเรกของผมคือเล่นตุ๊กตากระดาษกับน้องรุ้ง...แม้ว่าผมจะชอบสวนดอกไม้มากกว่าสนามกีฬา...ผมก็ยังยืนยัน!!!

.     มาถึงตรงนี้คิดว่าทุกๆท่านคงจะทราบกันแล้วว่าทำไมผมถึงต้องถามคำถามแปลกๆอย่างนั้นด้วย แน่นอนว่าผู้หญิงสวยนั้นคงไม่ผิด แต่หากเป็นผู้ชายสวยอย่างผมมันจะเป็นอย่างไรกันนะ....