คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF] Break (Jisoo & Jiae) EP.1
Break
Pairing: Jisoo & Jiae
-----
EP. 1
Break = กระจุยกระจาย
ความซวยของการที่บ้านของจีซูอยู่ตรงกลางระหว่างร้านอาหารชื่อดังกับร้านเบเกอรี่สุดฮิตของเด็กวัยรุ่น ก็คือการที่เธอต้องเจอกับคนจอดรถห่วย ๆ ทุกรูปแบบที่ทำให้เธอเดือดร้อน!
ทั้งจอดรถไม่ดับเครื่องบ้างละ จอดขวางหน้าบ้านเธอเต็มลำบ้างละ จอดล้อไม่ตรง จอดดึงเบรคมือ และอีกสารพัดความลำบากที่จะสรรหามาให้เธอได้ปวดเศียรเวียนเกล้า อารมณ์เสียทุกครั้งที่จะออกจากบ้าน
และสุดยอดตัวทำลายล้างของวันนี้ เธอขอยกให้เจ้าของรถเก๋งฮุนได รุ่นอวานเต้ สีแดง ทะเบียน โซล 23 ยู 9305 ที่ทำเกือบทุกอย่างที่ว่ามาด้านบน และพีคสุดคือถอยรถมาชนกระถางต้นไม้ที่เธออุตส่าห์วางกั้นไว้ไม่ให้คนมาจอดรถแตกทั้งแถบ! แถมเจ้าของรถก็หายหัวไปอย่างไร้ร่องรอย
เช้าวันเสาร์อันสดใสของเธอมีอันต้องพังพินาศไปหมด เพราะฮุนไดสีแดงนั่นคันเดียว!!
จีซูลงทุนลากเก้าอี้มานั่งรออยู่หน้าบ้าน เธอปรี๊ดแตกแบบสุด ๆ จนไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ตัวเองใส่เสื้อยืดกางเกงย้วยอยู่ขนาดไหน และไม่ได้แคร์สายตาของเด็กวัยรุ่นที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นจะมองเธอเป็นยัยซิ้มเลยแม้แต่น้อย เป้าหมายเดียวของจีซูตอนนี้คือ
ถ้าเจ้าของรถกลับมาเมื่อไหร่เธอจะเฉ่งให้ไม่เหลือชิ้นดี!
ปิ๊บ ๆ
สัญญาณปลดล็อครถของฮุนไดสีแดงดังขึ้น จีซูรีบชะเง้อคอมองหาตัวเจ้าของรถก็เห็นผู้หญิงผมยาวดำขลับ มีหน้าม้าบาง ๆ กับตากลม ๆ ที่ขับให้หน้าตาน่ารักนั้นดูเหมือนเด็กมัธยม หญิงสาวหอบข้าวของจากร้านเบเกอรี่และอีกหลายอย่างพะรุงพะรัง พยายามประคองกุญแจรถไว้ในมือไปด้วย และจะเปิดประตูรถไปด้วยอย่างทุลักทุเล
“นี่คุณ! มานี่เลย!”
จีซูก็ไม่รอช้า ผุดลุกจากเก้าอี้ออกไปประจันหน้ากับสาวเจ้าปัญหา ร้องเรียกอีกฝ่ายเสียงดังจนสะดุ้ง
“ค… คุณ…”
“มาดูผลงานตัวเองซะ… แล้วนี่คุณชื่ออะไร ฉันจะได้ด่าให้มันถูก ๆ หน่อย”
“จ… จีเอค่ะ”
เจ้าของรถเก๋งสีแดงตอบรับเสียงสะดุด หน้าซีด เธอเองก็ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะมาขอโทษที่ทำกระถางต้นไม้ของอีกฝ่ายแตก แต่ด้วยความรีบจะไปทำธุระ ประกอบกับกดกริ่งเรียกเจ้าของบ้านแล้วแต่ไม่มีใครตอบ ก็เลยรีบออกไปก่อน
ทั้ง ๆ ที่เตรียมใจมาไว้แล้วว่าอีกฝ่ายน่าจะโกรธมาก แต่ก็ยังทำอะไรไม่ถูกอยู่ดีเมื่อได้มาเจอเข้าจริง ๆ
“ดีเลย นี่คุณจีเอ คุณรู้ตัวบ้างไหมว่าทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อน ข้าวของคนอื่นเค้าเสียหายรู้ไหม”
“ฉ… ฉันขอโทษจริง ๆ นะคะ คุณจะคิดค่าเสียหายเท่าไหร่บอกมาได้เลยค่ะ ฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะที่ทำให้คุณเดือดร้อน...”
“แล้วทำไมไม่คิดจะระวังให้ดีกว่านี้!”
หน้าตาซีดเผือดกับโค้งเก้าสิบองศาของเจ้าของรถไม่อาจทำให้จีซูคลายความโกรธได้ง่าย ๆ มันไม่ใช่แค่กระถางต้นไม้ที่แตก ต้นไม้ของเธอก็หักเสียหายไปด้วย ต้นไม้ที่เธอประคบประหงมมาอย่างดีแต่ต้องมาเสียไปเพราะการขับรถชุ่ย ๆ ของใครบางคน
การออกตัวว่าจะจ่ายค่าเสียหายไม่ทำให้จีซูรู้สึกดีขึ้น เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงมีปัญญาจ่าย แต่การสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นต่างหากที่เธออยากให้อีกฝ่ายมีสำนึกและระมัดระวังมากกว่านี้
“ฉ… ฉัน… จะขับรถให้ดีกว่านี้ค่ะ
ฉันกำลังจะไปเรียนขับรถแล้วค่ะ
ขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ”
“เดี๋ยวนะ… นี่คุณจะบอกว่าคุณขับรถไม่เป็นเหรอ”
“เอ่อ… จริง ๆ ฉันขับเป็น แต่จอดไม่เป็น..."
“จอดไม่เป็น? แล้วจะสอบใบขับขี่ผ่าน--- เอ๊ะ! นี่อย่าบอกนะว่าคุณไม่มีใบขับขี่อะ!?”
หน้าตาเจื่อน ๆ ของจีเอแทนคำตอบได้เป็นอย่างดี เล่นเอาจีซูถึงกับตบหน้าผากตัวเองด้วยความทึ่ง เจ้าของบ้านเคราะห์ร้ายถอนใจอย่างเอือมระอา ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้รอดมือตำรวจจราจรมาได้ยังไง
“ฉันแจ้งตำรวจจับคุณได้เลยนะ รู้ตัวไหม”
“อ… อย่านะคะ… ฉันสัญญาว่าฉันจะรีบไปสอบใบขับขี่ให้ได้ไว ๆ เลยค่ะ คุณอย่าแจ้งตำรวจเลยนะคะ”
น้ำตาคนทำผิดคลอเบ้า มือขาวซีดทั้งสองข้างยื่นมาจับแขนของจีซูด้วยสายตาอ้อนวอน
หืม ท่าไม้ตายของนาง...
จีซูบิดมือหลุดจากการเกาะกุมของจีเอ กำมือแน่นพลางหลับตาสงบจิตสงบใจ ไม่ให้ใจอ่อนกับแววตาลูกหมาน่าสงสารตรงหน้าเธอ
ในขณะที่จีเอรีบดึงมือของเจ้าของบ้านเคราะห์ร้ายมาคล้องถุงขนมสองถุงใหญ่จากร้านเบเกอรี่เจ้าดังให้ พร่ำบอกขอโทษน้ำเสียงสั่นเครือ
“ฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะ ได้โปรดรับขนมไว้ก่อนได้ไหมคะ ฉันสัญญาว่าจะรีบชดใช้ค่าเสียหายแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันมีเงินสดติดตัวอยู่น้อยมาก แล้วก็รีบมากจริง ๆ ต้องไปก่อนแล้วค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่นะคะ”
ทางด้านจีซูพอเห็นน้ำตาที่ปริ่มอยู่ขอบตาของอีกฝ่าย เดวิลกับแองเจิลก็โผล่ขึ้นมาตีกันอยู่ในหัว
‘หน้าเธอจะร้องไห้อยู่แล้ว แกไม่สงสารเค้าเหรอวะไอ้จีซู’
‘สงสารบ้าอะไร เค้าทำข้าวของเสียหายนะเว้ย’
‘แต่เค้าดูสำนึกผิดจริง ๆ นะ’
‘ไม่! แกห้ามใจอ่อนนะ!’
‘จีซู ให้อภัยเค้าเถอะ อย่าใจร้ายนักเลย’
‘จีซู เด็ดขาดหน่อยเถอะ! ห้ามใจดีกับคนแบบนี้นะ!’
โอ๊ย! พอที!
“นี่คุณ!” จีซูสะบัดหัวตัดบทเดวิลกับแองเจิลที่กำลังจะทำให้เธอเป็นบ้า เธอก้าวเท้าตามไปประชิดตัวคนที่กำลังจะเข้าไปนั่งด้านคนขับ แล้วยัดถุงขนมใส่มือจีเอตามเดิม “เอาคืนไปเถอะ ฉันไม่กินหรอก”
แองเจิลชนะเป็นฝ่ายชนะไปจนได้...
“อ่า… คุณ...”
“ฉันชื่อจีซู จำไว้ด้วยละกัน จะได้มาคืนเงินถูกคน”
“ค่ะ คุณจีซู ฉันขอโทษด้วยอีกครั้งนะคะ จะรีบกลับมาชดใช้ค่าเสียหายให้เร็วที่สุดเลยค่ะ”
“อืม คุณไปเหอะ เดี๋ยวฉันดูท้ายรถให้”
“ข… ขอบคุณนะคะ”
เจ้าของรถกล่าวขอบคุณพร้อมกับปิดประตู เสียงสตาร์ทรถกับเสียงสัญญาณเข้าเกียร์ถอยหลังดังขึ้น จีซูขยับออกมาด้านข้างให้พ้นรัศมีการถอย คอยมองไม่ให้ท้ายรถของฮุนไดสีแดงมาสอยกระถางต้นไม้เธอไปอีกเป็นหนที่สองของวันนี้
ทว่าการขับรถของอีกฝ่ายแย่กว่าที่คิด...
“นี่คุณ! หมุนพวงมาลัยอีกทางนึงสิ! หมุนมาท่านั้นจะพุ่งชนประตูบ้านฉันรึไง!?”
“ถอยหลังสิ! อย่าเพิ่งเข้าเกียร์เดินหน้า!”
“คุณจีเอ! หมุนพวงมาลัยออกถนนสิ! โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย!”
แต่สิ่งที่จีเอได้ยินเป็นเพียงเสียงแว่ว ๆ จับใจความไม่ได้ กับท่าทางชี้ไม้ชี้มือที่ดูอารมณ์เสียของอีกฝ่าย เธอเลยต้องกดกระจกลงถึงได้ยินเสียงเซอร์ราวน์กับอารมณ์โกรธจัดเข้ามาเต็มหูทั้งสองข้าง
“คุณมันผู้ก่อการร้ายของการจราจรเกาหลีชัด ๆ! ลงมานี่! ฉันทำให้เอง!”
“เอ่อ… ค...ค่ะ”
จีเอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเปิดประตูลงจากฝั่งคนขับให้จีซูเข้ามานั่ง แล้วตัวเองไปนั่งฝั่งผู้โดยสารแทน
จีซูปิดประตูดังปังจนเจ้าของรถนั่งสะดุ้งโหยง ดึงคันโยกเกียร์เข้าที่ตัว R เพื่อเตรียมถอยหลัง
“คุณดูนะ ก่อนออกจากที่จอด มองซ้าย มองขวา ด้านข้างชนอะไรไหม มองข้างหน้า มีอะไรขวางเราอยู่รึเปล่า แล้วเดี๋ยวนี้รถรุ่นใหม่ ๆ เข้ามีกล้องหลังให้ดูบนจอนี่แล้ว เช็คให้เรียบร้อยทุกจุดก่อนเคลื่อนรถ … เข้าใจไหม?”
“เอ่อ… เข้าใจค่ะ”
“ดี! ทีนี้ดูต่อ ข้างหน้ามีรถจอดอยู่คันนึงใช่ไหม คุณก็ถอยหลังนิดนึง ถอยตรง ๆ ยังไม่ต้องหมุนพวงมาลัยไปไหน แบบนี้”
จีซูมองกระจกทุกบานก่อนเหยียบคันเร่งถอยหลัง ทำให้เจ้าของรถซึ่งกำลังตั้งใจมองตาแป๋วดูอย่างคล่องแคล่ว
“พอรัศมีหน้ารถเราพ้นท้ายรถคันหน้าแล้ว คุณก็ค่อยเข้าเกียร์เดินหน้า แล้วหมุนพวงมาลัยไปทางที่คุณอยากให้รถไป เอ้า นี่ ได้แล้ว”
จีเอมองอีกฝ่ายด้วยสายตาทึ่งปนซาบซึ้งใจ เธอไม่รู้ว่าถ้าหากไปชนกระถางต้นไม้บ้านคนอื่น เค้ายังจะใจดีรับคำขอโทษพร้อมกับสอนขับรถให้ด้วยอีกไหม
แล้วจะน่ารักเท่าคุณจีซูคนนี้ไหมด้วย...
“ขอบคุณมากนะคะ คุณใจดีกับฉันมากจริง ๆ”
“ไม่ต้องขอบอกขอบใจมากนักหรอก ขับต่อดี ๆ ล่ะ อย่าไปทำคนอื่นเค้าเดือดร้อนอีก”
คนที่เพิ่งสอนขับรถให้ส่งสายตาดุเตือนจีเออีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกจากรถไป จีซูกำลังจะหันหลังกลับไปเปิดประตูเข้าบ้านแต่เสียงคนที่เธอคิดว่าน่าจะขับรถออกไปแล้วเรียกรั้งไว้
.
.
.
“คุณจีซูสอนฉันขับรถหน่อยได้ไหมคะ”
ความคิดเห็น