คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] Break (Jisoo & Jiae) EP.3
EP.3
Break in = บุกรุก
วันต่อมา จีซูก็ยังคงไม่มีงานถ่ายรูป และนอนกล่อมแมวอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม
เพิ่มเติมคือหวาดระแวงเกือบทุก 5 นาที!!
จีซูได้คำตอบว่าเธอรู้สึกกลัวคำขู่ของจีเอมากกว่าจะรู้สึกอารมณ์เสีย แต่เธอไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย หากแต่กลัวว่าถ้าอะไรพังเสียหายจะต้องเดือดร้อนเงินในบัญชีที่เหลืออยู่น้อยนิดของเธอไปก่อนต่างหาก
อาการของเธอตอนนี้ก็คือ คอยแต่จะชะโงกหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างอยู่บ่อย ๆ และตกใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงแปลก ๆ หรือเห็นรถเก๋งสีแดงขับผ่าน
เธอคงใกล้จะเป็นบ้าแล้วจริง ๆ
ไอ้ห่วงบ้านห่วงข้าวของก็ห่วงอยู่หรอก แต่จีซูทนนั่งอุดอู้อยู่เฉย ๆ ปล่อยให้ความหวาดระแวงเข้าครอบงำไม่ได้อีกต่อไปจริง ๆ เธอเลยตัดสินใจแต่งเนื้อแต่งตัว คว้ากระเป๋าสะพายและกล้องตัวนึงออกจากบ้าน ฝากฝังบ้านไว้กับนุนอีและสั่งให้กัดไม่ต้องยั้งหากมีใครพยายามจะมาทำอะไรกับบ้านของเธอ แมวของจีซูไม่เป็นมิตรกับคนแปลกหน้าอยู่แล้วแม้จะหน้าตาน่ารักก็ตาม เธอก็ยังพอเบาใจไปได้บ้าง อย่างน้อยถ้าใครสักคนจะเข้ามาบุกรุกบ้านเธอจริง ๆ มันก็คงจะได้เขี้ยวคม ๆ ฝังจมเนื้อกลับไปด้วย
จีซูเดินออกมาเรื่อย ๆ จนถึงสวนสาธารณะที่มีผู้คนมานั่งเล่นพักผ่อนอยู่มากพอสมควร บ้างก็พกตะกร้าปิกนิกมาปูเสื่อบนผืนหญ้า อีกกลุ่มนึงก็เปิดเครื่องเล่นเพลงเต้นโคฟเวอร์เพลงวัยรุ่นตามสมัยนิยม จีซูเก็บภาพบรรยากาศเหล่านั้นไว้ด้วยกล้องของเธอ เธอชอบถ่ายรูปแนวสตรีท อาจจะอาร์ต ๆ เข้าถึงยากสำหรับคนทั่วไป จีซูเองก็แอบคิดอยู่บ่อย ๆ ว่านี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ไม่ค่อยมีใครจ้างเธอ
เมื่อได้รูปพอสมควรแล้วและจิตใจก็เริ่มสงบนิ่งผ่อนคลายลงไปบ้าง จีซูก็ตัดสินใจเดินกลับบ้าน การทิ้งบ้านไว้กับแมวนาน ๆ คงไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก เพราะถึงมันจะดุยังไงก็ยังไม่น่าวางใจเท่าหมาเฝ้าบ้านตัวใหญ่ ๆ อยู่ดี
“เฮ้ย!”
แต่สิ่งที่เธอได้เห็นเมื่อเดินกลับมาถึงบ้านก็ทำให้ช็อคตาตั้งจนต้องขยี้ตาตัวเองถึงสองรอบกว่าจะได้สติ
ประตูรั้วบ้านเปิดแง้มไว้ ทั้ง ๆ ที่มันควรจะปิด
กับฮุนไดสีแดงจอดเอียงกะเทเร่อยู่หน้าบ้านเธอ!
“ชิบหายแล้ว! ยัยนั่น!!”
จีซูรีบวิ่งเข้าไปกระชากประตูบ้านเปิด กวาดตาสำรวจรอบ ๆ ก็พบว่าข้าวของทุกอย่างยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนตอนก่อนออกไป ไม่ได้ถูกถล่มอย่างที่คาดไว้ แต่สิ่งที่ไม่ได้คาดไว้ก็คือ เธอไม่คิดว่าเจ้าของฮุนไดสีแดงจะมานั่งอยู่ที่โซฟากลางบ้านของเธอ หัวเราะคิกคักพลางนั่งเกาพุงให้แมวที่ดุที่สุดแม้แต่กับเจ้าของอย่างเธอได้ แถมเจ้าแมวนั่นยังร้องเมี้ยว ๆ อย่างสบายอารมณ์อีกต่างหาก
“หวัดดีค่ะคุณจีซู”
“คุณเข้ามาในบ้านฉันได้ไงเนี่ย!? นี่มันบุกรุกนะ!”
จีเอยิ้มและยกแขนนุนอีขึ้นมาโบกมือใส่เธอ “แมวคุณเปิดให้ค่ะ”
“คุณจะบ้าเหรอ มันจะมาเปิดให้คุณได้ไง พูดเป็นละครไปได้”
“คุณไม่ยอมล็อคบ้านเองนี่ แมวคุณเดินออกมาแถวหน้าประตูรั้ว ร้องเมี้ยว ๆ น่าสงสารเพราะคุณทิ้งให้เค้าอยู่ตัวเดียว ฉันมาถึงพอดีก็เลยมาดู แล้วคนอะไร ออกจากบ้านไปก็ไม่ยอมเช็คให้เรียบร้อย
นี่ยังดีนะคะที่เป็นฉัน ถ้าเป็นคนอื่น บ้านคุณโดนปล้นไปแล้ว”
“คุณนั่นแหละที่ไม่น่าไว้ใจสุดอะ!”
อีกฝ่ายหัวเราะร่วนทั้งที่เจ้าของบ้านหงุดหงิดจนแทบจะเป็นบ้า ที่เป็นฝ่ายโดนสั่งสอนเองบ้าง จีซูทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ กับแขกที่ไม่ต้อนรับ พยายามจะแย่งนุนอีมาจากมือจีเอแต่เจ้าแมวสีขาวขืนตัวไม่ยอมเชื่อฟัง ม้วนตัวกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของจีเอตามเดิม
“เออ! เรื่องของแกเลย!”
จีซูได้แต่กอดอกหงุดหงิด หงุดหงิดทั้งตัวเองที่ไม่ยอมล็อคบ้าน หงุดหงิดแมวที่ไม่ยอมเล่นด้วย และหงุดหงิดที่สุดก็ยัยจีเอที่ยังมาทำหน้าตาใสซื่อนั่งอยู่ในบ้านของเธอได้อีก
นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!
“คุณจีซูคะ…”
“ไม่!”
“ไม่ อะไรคะ”
“ไม่ว่าคุณจะมาไม้ไหนอีก ฉันก็จะไม่สอนคุณขับรถ”
“ฉันก็ยังไม่ได้จะถามเรื่องนั้นนี่คะ ฉันแค่จะถามว่าน้องชื่ออะไร”
จีเออุ้มเจ้าแมวสีขาวขึ้นมาชูใกล้หน้าเจ้าของที่แตกละเอียดยิบ จีซูรีบเก็บหน้าเหวอแล้วเปลี่ยนเป็นถอนหายใจแบบรำคาญ ๆ แทน “มันชื่อนุนอี หรือจะเรียกอีกชื่อนึงตอนนี้ก็ ‘แมวทรยศ’”
“เมี้ยว!”
“เงียบไปเลย ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นเลยนะ! ... คุณก็ด้วย หัวเราะอะไร”
“ฉันจะหัวเราะไม่ได้รึไง ก็คุณน่ารักดี”
จีซูชะงักไปครู่นึงที่จู่ ๆ ก็ได้ยินคำชม แต่ก็ยกแขนขึ้นกอดอกอย่างหน่าย ๆ เมื่อนึกถึงเหตุผลที่อีกคนชมขึ้นมาได้ “ฉันไม่บ้ายอหรอกนะ ยังไงซะ ฉันก็ไม่สอนคุณขับรถอยู่ดี”
“ก็ไม่เป็นไรค่ะ” สาวผมดำสนิทลุกขึ้นจากโซฟา หยิบถุงขนมร้านดังที่ตอนนี้คนต่อคิวซื้อกันยาวเหยียดจากบนโต๊ะมาหย่อนลงบนตักให้เจ้าของบ้าน “ฉันซื้อขนมมาฝาก ที่จริงจะให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วแหละ แต่ว่ามัวแต่คิดว่าจะทิ้งท้ายยังไงให้สวย ๆ ดี เลยลืมให้… ทานให้อร่อยนะคะ”
“ฉันก็ไม่ได้เห็นแก่กินด้วยหรอกนะ”
“เหรอคะ ถ้างั้นคุณชอบอะไรก็บอกฉันด้วยแล้วกันค่ะ คราวหลังฉันจะเอามาให้ใหม่ ไปก่อนนะคะ… บ๊ายบายนุนอียา~”
“เมี้ยว~”
นุนอีส่งเสียงบอกลาไล่หลังคนที่เพิ่งหันหลังเดินออกจากบ้านไป จีซูไม่ได้หันกลับไปมองเพราะมัวแต่แยกเขี้ยวใส่แมวจอมทรยศที่ดันไปติดแจอีกฝ่าย “หนูนี่ทำมี้เสียแผนหมดเลย…”
จีซูโยนถุงกระดาษใส่ขนมที่อยู่บนตักลงกับโต๊ะวางของ และเดินไปเทน้ำใส่แก้วมาดื่ม พอหย่อนตัวลงที่โซฟาที่เดิม ก็สังเกตได้ถึงอะไรผิดปกติอยู่บนถุงขนม จึงหยิบมาดูให้ชัด ๆ…
ภายในมีชีสทาร์ตอยู่หกชิ้นเป็นปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือมีลายมือน่ารักเขียนด้วยปากกามาร์คเกอร์สีน้ำตาลอยู่ที่ข้างถุงอีกด้าน
‘ทานของอร่อยให้อารมณ์ดีขึ้น แล้วลองคิดเรื่องของเราใหม่อีกทีนะคะ
010-0593-0000
ยูจีเอ :)’
---to be continued---
ความคิดเห็น