~~5สาวสุดแสบ+ปากร้าย VS 5หนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นสุดจะ...~~

ลำดับตอนที่ #3 : >0

“ ไอเตี้ยทำไมไม่ปลุกฉันหาาาาา “ ลืมบอกไปพวกเราอยู่โรงเรียนประจำ แบบว่าพ่อแม่รับไม่ได้แล้วละ(ล้อเล่นน่าาาาาาา) แล้วไอนาวมันเป็นรูมเมทกับปลา ฉันอยู่กับซัน ส่วนยายหวานกรณีพิเศษเป็นหลานผู้อำนวยการ ให้เรียนตึกนี้ได้โดยไม่ต้องมานอนที่นี่ อิจฉาโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย



“ ตอนนอนมึงไม่ยอมเซ็นสัญญากับปลาก่อนนี่ว่ามึงจะไม่บี้ยวเงินปลานะ “ ไอปลานี่ทั้งพ่อกับแม่มันเป็นทนายทั้งคู่เลย เพราะอย่างนั้นมันก็เลยจะมีการเซ็นสัญญาก่อน เชื่อเขาเลย



“ ก็มันง่วงนี่ แกก็เห็นน่าฉันอยู่ทุกวันจะทวงเมื่อไรก็ได้นี่น่า “ ไอนาวยังบ่นไม่หยุดแฮะ



“ ก็…” ไอปลาไม่ทันจะเถียงซันก็โยนอะไรก็ไม่รู้ไปให้สองคนนั่น สองคนรับแล้วดูก็แทบกริ๊ด



“ บอกแล้วนะว่าให้พวกมึงสงบปากนะ “ ซันพูดจบก็วิ่งไปเลย ไอนี่วิ่งเร็วแฮะ แต่ฉันละอยู่ตรงกลางไอสองคนนี่พอดีนะสิเอาวะ 1…2…3… ปิดหูเร็ววววว



กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกนี้กริ๊ดสองคนรวมกันดูดิ พนังร้าวเลย  - -^ สงสารจังพนังกำแพง TT_TT



คุณครูและนักเรียนต่างวิ่งเข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นหน้าพวกนี้แล้วก็เข้าใจ พวกแกคงคิดว่ามีใครไปขัดใจอีกละมั้ง พวกเรามีชื่อเสียง (ทั้งทางดีและทางที่ไม่ดี) ตั้งแต่อยู่ ม.1 แล้ว เอาทางดีก่อนก็แล้วกันเรียงตัวก็แล้วกัน (คนยะคน) ริ่มที่ ไอนาวเนี่ยเป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้านดนตรี เป็นเลิศไม่มีใครเทียบได้แล้ว (ในโรงเรียนนะ) คอยไปประกวดตามที่ต่างๆละมักจะมีรางวัลกับมาเสมอ ส่วนใหญ่ก็จะที่1ละ คนต่อไปก็ไอปลา อย่างที่บอกละมันคนที่ทำการบ้านในกลุ่มเราเพราะงั้นมันจึงเรียนเก่งเป็นบ้า เพราะฉะนั้นเรื่องการประกวดเรื่องเรียนก็ต้องให้มันเนี่ยละ ต่อไปก็ซัน ไอนี่เก่งเรื่องกีฬาไม่ว่าอะไรมันเล่นเป็นหมดทั้งทีมและเดี่ยว เพราะงี้ไงมันถึงได้เป็นขวัญใจสาวๆ กริ๊ดพี่ซันอย่างนั้น กริ๊ดพี่ซันอย่างนี้ ต่อไปก็ไอหวาน ‘กริยางาม คุณหนูลูกผู้ดี มีชาติตระกลู มารยาเรียบร้อย ผู้ใหญ่รักใคร่’ ไอที่เขียนว่า มารยานะถูกแล้ว ไม่ใช่มารยาทหรอก ไอนี่หนิเสแสร้งซะจนดารานักแสดงบางคนยังอายเลย (- - )( - -) (- - )( - -) ไม่ได้ ไม่ได้จะพูดถึงเรื่องที่ดีเท่านั้น จะไม่พูดเรื่องที่ไม่ดีหรอก อิอิ ส่วนเรื่องที่ไม่ดีนะหรอเดี๋ยวก็รู้



“ นี่ๆๆ พวกเธอจะเข้าแถวแล้วนะ “ ไม่ต้องคิดว่าเป็นอื่นไกล เพราะนักเรียนธรรมดาเนี่ยไม่มีทางพูดกับพวกเราหรอก กลัวพวกเราจะตาย แต่สาบานได้พวกฉันจะไม่ไปยุ่งกับใครถ้ามันไม่มารนหาที่ตาย หึหึ อุ๊ยพูดผิดปะนี่หน้าซีดเชียว



“ รู้แล้วจ้าาาหวานสุดสวยจะไปแล้วจ้า ” ฉันตอบพลางยิ้มหวานให้ ^^



“ พอเหอะเจน “



“ ทำไมละ ^^ “ ฉันยิ้มกว้างขึ้นอีก



“ มันสยองนะ “ เอิ๊กกกก โอโห้ไอหวานมึง



“ ไอหวานมึง “ แล้วฉันก็พูดอย่างที่คิด



“ ผู้ดีไม่ใช้เรียกคำนำหน้าคนอื่นว่าไอหรอกจะ แล้วก็ไม่ใช้คำหยาบด้วย มันจะดูเหมือนพวกไม่มีการศึกษา “ หลังจากที่หล่อนพูดจบก็เดินนวยนาดเข้าสนามหน้าเสาธง



“ 555+ ว่าไงโดนไอหวานด่าอีกแล้วสิ “ ไอสองตัวหลังจากที่ทะเลาะเสร็จก็สามัคคีกันหัวเราะเยาะ



“ เจนว่า ^^ “ ฉันยิ้มให้ สองตัวนั่นอีกทีก่อนที่จะพูดคำที่ทำให้มันกริ๊ดได้อีกครั้ง



“ ผู้ดีจอมหลอกลวงไม่หัวเราะเยาะคนอื่นที่กำลังเสียหน้าอยู่หรอกนะ เดี๋ยวเค้าจะรู้ว่ามาจากไหน “





หลักจากเข้าแถวเสร็จก็เดินขึ้นไปดูว่าเราอยู่ห้องไหน ทำไมไม่ดูตอนเช้านะหรอ ขี้เกียจเบียดกับคนเยอะนะ ส่วนตอนเข้าแถวก็มั่วๆไป อาจารย์ไม่มาตรวจดูหรอกน่าถึงเจอก็ว่าอะไรไม่ได้เพราะพวกเราเป็นบุคคลากรที่สำคัญของ โรงเรียน 555+ โอ้ฉ้านกับไอปลา อยู่ 4/A มันห้องเด็กคิง นี่ว่าฉันไปอยู่กับมันด้วยได้งายยยยย ปกติห้องคิง มันมีไอปลาคนเดียวนี่หว่า



ส่วนพวกเราที่มีทั้ง ไอหวาน กับ ฉันอยู่ห้อง ควีน ส่วนไอซัน อยู่ห้องบารอน และสุดท้าย เรียนแย่ที่สุดในกลุ่ม ไอนาวอยู่ห้องไนท์  แต่คราวนี้มัน ฉันกับปลา อยู่คิง ส่วนไอหวานกับไอซัน อยู่ควีน และ ไอนาวแกเหมือนเดิมรั้งท้ายเพื่อนตลอด เอาวะ อย่างน้อยแกก็เลื่อนขึ้นมา 1 ระดับ อยู่บารอน ถือว่าทุกคนดีขึ้นยกเว้นไอหวาน มันไม่ขึ้นวะ



พวกเราทุกคนถือว่าเรียนใช้ได้กันทุกคน เพราะว่าที่นี่จะมีถึง 14 ห้อง จะแบ่งเป็น สองพวก พวกแรกเป็นพวกที่ปานกลางคนสามัญ รวมทั้ง ฐานะก็ปานกลาง ไม่มีอาไรโดดเด่น จะแบ่งห้องเป็น ห้อง1 ห้อง2 นู่แนะไปถึง ห้อง 10 ส่วนพวกที่สองคือ พวกเราไง เด็ก(ความสามารถ) พิเศษ +เรียนเก่ง+ฐานะ  จะแบ่งห้องเป็น ห้องคิง ควีน บารอน และไนท์ แต่เวลาลงเอกสารจะลำบากก็เลยเวลามีเอกสารจะใช้คำว่า ห้อง A, B, CและD



เฮ่ออออ เหนื่อยวะอธิบายตั้งนาน โอ๊ะนั่นใครนะชื่อไม่คุ้นเลย ณัฐพล ชิบาซากิ  - -^ ไอชื่อก็ไทยอยู่หรอกนะแต่นามสกุลนี่มัน ญี่ปุ่นชัดๆ เอ๊ะ เจออีกคน แล้ว มิยาบิ ประถมพงศ์  อาห้า เดาได้เลย ว่า ไอคนที่ชื่อณัฐพล นี่ แม่ไทยพ่อ ญี่ปุ่น ส่วน ไอคนที่ชื่อ มิยาบิ เนี่ย มันต้อง พ่อไทยแม่ญี่ปุ่น ชัวร์ 100000000% แต่ว่าไอสองคนนี่ท่าจะเก่งหน้าดูแฮะก็นี่มันห้องคิงนะโว๊ยยยยยย  ฉันเริ่มหงุดหงิด อารายวะ ฉันเริ่มต้นเข้ามาที่นี่ครั้งแรกฉันอยู่ บารอนนะโว๊ยยยยย ตั้ง สามปีนี่กว่าจะมาถึงห้องคิงได้ แก่ พวกแกเป็นใครวะ แม่งดู เข้ามาปุป ดันมานั่ห้องคิงปั้ป หงุดหงิดว่ะ ฉันมองหน้าไอปลาก่อนที่จะแสยะยิ้ม



“มันต้องมีรับน้องใหม่กันหน่อย แล้วปลา “ ไอปลาทำหน้า บาปครั้งลูกขอให้พระเจ้ายกยกโทษให้ลูกด้วยเถิด



“ เดี๋ยว “ ไอนาวมันพูด



“ หืม ทำไมละ “ หวานพูดอย่าง งง งง ก่อนที่จะเข้าใจความหมายของการแสยะยิ้มของไอนาว



“ เอาท่านผู้โชคดีอีก 3 คนก็แล้วกัน “



“ ไหนขอดูชื่อหน่อย “ ซันใช้มีไล่ตามชื่อที่ไม่คุ้นตามห้องควีน



“ นี่ไง เท็ปเป โทคิวะ ไดสุเกะ คิตะมูระ และ นายอัฐพล ชิบาซากิ  เป็นอันครบ “



“ สรุปมีน้องมาให้รับ 5 คนเหรอนี่ ปีนี้เยอะเนอะ แถมยังเป็นพวกลูกครึ่ง ญี่ปุ่นหมดด้วย “ ไอปลาทำท่ารวบผมอย่างสบายใจเหมือนคุยเรื่องสับเพเหระทั่วไป



“ แปปนะ  นาย ณัฐพล ชิบาซากิ กับ นายนายอัฐพล ชิบาซากิ มันนามสกุลเหมือนกัน สงสัยเป็นพี่น้องกันแหง “ ฉันเดา “ แต่ว่าทำไมถึงอยู่ชั้นเดียวกันนี่ งงอ่ะ ”



“ อาจจะน้องฉลาดเรียนข้ามชั้น ไม่ก็พี่โง่เรียนซ้ำชั้นละ “ ซันตอบส่งๆๆ



“ ถ้าคิดว่าพี่โง่ แล้วมันสองคนจะมาติด ทั้งห้องคิง กับควีนเหรอ “ ไอนาวพูด



“ ช่างมันเหอะ ปลาเริ่มรำคาญ “ ไอปลาเริ่มจะบ่นแล้ว



“ แต่ว่าไอปลาแกรู้ได้ไงว่ามันลูกครึ่งญี่ปุ่นหมดนะ มีคนชื่อเท็ปเป โทคิวะ  ด้วยน้าาาา “ ไอหวานพูด



“ แกคิดว่า คนอย่างลุงหวานเนี่ยจะรับชาวต่างชาติมาเรียนที่โรงเรียนเค้าเหรอ “



“ มันก็จริง “ หวานรู้ดีอยู่แล้วว่าลุงของเค้าจะไม่ให้คนต่างชาติเข้ามาในโรงเรียนที่เค้าสร้างเด็ดขาด ไม่ว่าชาติใดก็ตาม



“ เข้าห้องเหอะ เดี๋ยวอาจารย์เช็คชื่อ เออ วันนี้ห้องไอปลา นะ “ ซันพูดจบก็เดินจากไป อืมวันนี้ห้องไอปลาเหรอดีเหมือนกัน ขี้เกียจเก็บห้องที่พวกมันจะอาละวาด แล้วฉันกับปลาก็เดินเข้าห้อง



“ ขอโทษค่ะ ที่หนูมาสาย” เมื่อถึงห้องไอปลา และฉันพูดพ้อมเพียงกันทันที



“ เอาละไปเข้าที่ “ คุณครูผู้ใจดี ยิ้มอย่างให้อภัย



ปลาจะไปนั่งเดิมที่เคยชินเพราะทุกคนรู้ดีว่าหล่อนนั่งที่นี่มา 2 ปีแล้วแต่ทว่า มันกลับมีหนุ่มน้อยหน้าใส(แบบเข้มๆ)ที่ไม่เคยเห็นหน้ามานั่งอยู่และ…



“ นายเป็นใครออกไปเดี๋ยวนี้ นี่มันที่ชั้น “ โธ่ปลาเธอตัวเล็กเหมือนเจ้าหญิงก็จริงแต่คงไม่มีใครอยากปกป้องหรอกเพราะรู้ดีว่าเธอเป็นใคร



“ โอ้หนูน้อย ครูครับที่นี่มีการกระโดดชั้นด้วยเหรอครับ หนูคนนี้คงกระโดดมา 2 หนสินะครับ “ โอ้พูดจาฉะฉานชัดเจนด้วย น่านับถือ…..หัว ไว้ด้วยนะเพราะว่าไอปลาเนี่ยมองนายแบบ ‘ฉานนนนนจะกัดคอแกให้ขาดเลยยยยยยย ‘



คุณครูตอนนี้เหรอ ก็หน้าซีดอ่ะดิ ซวยแล้วไอเด็กใหม่แกตายแน่ๆ ไม่ต้องห่วงค่ะครูไอนี่ มันโดนหมายหัวตั้งแต่เห็นชื่อแล้วค่ะ ^^ ฉันยิ้มให้นายนั่นที ว้าวนายนั่นยิ้มกลับมาด้วย ดีแล้วละนายยิ้มกลับมาไม่งั้น นายได้รับน้องเร็วขึ้นแน่ ฉันเดินไปหาปลา



“ ปลาจ๋า ปลา เราเป็นผู้มีการศึกษา ได้ถูกขัดเกลามาแล้ว ไม่ควรไปมีเรื่องทะเลาะวิวาท กับ คนอื่น ไม่ว่า เค้าจะชนชั้นต่ำก็ตาม ^^ “ หลังจากปลาได้ยินก็หันมามองฉัน แล้วก็ถามว่า



“ นี่แกด่าฉัน หรือด่ามัน “



“ แล้วแต่จะคิด “ ฉันเห็นละว่านายนั่นหน้าเหวอหน่อยๆ ท่าจะงง หรือไม่ก็ไม่เข้าใจ นั่น แหละมั้งช่างเหอะ



“ ครูค่ะ จะให้หนู สองคนไปนั่งไหน “ ไอปลา ตะคอกถามอาจารย์เพราะมันเหลืออดแล้ว



“ ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ “ ฉันพูดขอโทษอาจารย์แทน ไอปลาท่าจะสติแตกแตก



“ ฮะ…ครับ “ ท่าทางอาจารย์จะช็อกแฮะ



“ เอ่อ จะว่าอะไรไหมค่ะ ถ้าเจนจะออกไปและพา ปลา ไปสงบสติซัก 5 นาที และกลับมาหวังว่า อาจารย์จะจัดที่ให้พวกหนูเรียบร้อยไม่งั้น พวกหนูจะไม่ให้ความร่วมกับอาจารย์หรอกนะคะ “ ก่อนเดินออกไปหันมองหน้าอาจารย์นิดนึงก่อน แล้วเดินไปเห็นอาจารย์หน้าซีดด้วย และลืมสังเกต บุคคลที่มองเธออย่างสนใจ



“ เอาน่า ไอปลา แค่เรื่องที่ไม่เห็นเป็นไรเลย นั่งไหนก็ได้ “ ฉันพยายามผ่อนคลายอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ



“ ฉันแค้นที่มัน…” ปลาตัวสั่นเลย ปกติไม่มีใครกล้าเรียกเธออย่างนั้นหรอก ที่จะเรียกได้ก็มีแต่ พวกเราเท่านั้น แต่ว่าตานั่นเป็นใครถึงมาเรียกเธอแบบนั้นได้



“ จ้า รู้แล้วใจเย็นก่อนนะ โกรธมากเดี๋ยวก็คิดเงินตกหล่นก่อน “



~~ พริ๊บ ~~ เสียงแปลงตัวกระทันหัน ยายนี่นะ พูดเรื่องเกี่ยวกับเงินที่ไรอารมณ์ดีจังเลยนะ



“ OK หายแล้ว “ ปลาพูดเสียงสดใส “ เดี๋ยวเราค่อยต่อวันรับน้อง “



“ งั้นเราเข้าห้องกัน “ เฮ้ออออออ ไม่ทันครึ่งวันแรกเลยต้องปวดหัวอีกแล้ว