คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #78 : 805918 WHERE ARE MY LOVE[10]
805918
WHERE ARE MY LOVE[10]
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
*คนไข้ 859 โกคุเทระ ฮายาโตะ Change oFF *
"ฮายาโตะ!!! // โกคุเทระ!!!! "
*Hibari Talk*
ฉันเคยบอกกับตัวเองเสมอว่า ไม่มีใครบนโลกนี้มีค่าพอที่จะผูกมัด
ไม่มีใครบนโลกนี้มีค่าพอที่จะหลั่งน้ำตาให้
ไม่มีใครมีค่าพอทีจะทำให้ห่วงหา
ไม่มีใคร ..ที่มีคุณค่า ..พอที่จะ...ทำให้ฉัน
..........รัก...............
หลังจากที่ขย้ำไอ้หมอบ้านั่น ตอนนี้ฉันก็เดินอยู่นอกโรงพยาบาล
ยิ่งอยู่ข้างในนั้น ฉันก็ยิ่งรู้สึกบ้าๆ
ฉันเป็นห่วงมัน..ใช่...ฉันคิดถึง...ไอ้สัตว์กินพืชตัวนั้น
พอฉันรู้ว่ามันทำเรื่องอะไรไว้ ฉันก็อยาก...อยากที่จะขย้ำมัน
ให้มันรู้ไว้
ว่ามันทำให้ใครเป็นห่วง
แล้วดึงมันเข้าสู่อ้อมกอด กอดมันไว้เพื่อที่มันจะไม่ได้หนีไปไหนอีก
ถึงแม้มันจะจำอะไรไม่ได้ก็ช่างหัวมัน
แค่ความทรงจำครั้งใหม่ของมัน มีแต่ฉันก็พอแล้ว
แต่มันก็หนีไป..ไม่เข้าใจเลย ไอ้เจ้าบ้านั่น มันคิดจะทำอะไร
ไอ้หมอบ้านั่นมันก็ไม่ยอมบอกว่าฮายาโตะไปไหน
บอกมาเซ่!! ฉันจะไปหามัน ไปขอโทษ ...ให้ตายสิ โว้ย
ฉันพาร่างที่ตอนนี้ไม่อยากจะเชื่อว่ามันอ่อนแอ มันอ่อนแอซะจนอยากจะกำจัดมันไป..
พามาจนถึงห้องพักของมัน ประตูไม่ได้ล๊อค? หรือว่า มันจะ!
ปัง!
ความหวัง ?? นี่ฉันหวังงั้นหรอ ว่ามันจะอยู่ที่นี่ ในห้องสีขาว ห้องที่ฉันกับมันอยู่ด้วยกัน
หือ?
อะไร
ตุ๊กตาตัวนั้น!! มันมาอยู่ที่นี่ได้ไง หรือว่า ไอ้เจ้านั่นมันจะจำเรื่องทั้งหมดได้แล้ว
- คะ..เคียวยะ..-
-สงสัยสินะว่าจำที่นี่ได้ยังไง ฮะๆ ขอโทษนะ ที่จำอะไรไม่ได้
ขอโทษที่ทำให้นายเจ็บปวด ฉันคงเลือกใครไม่ได้ทั้งนั้น ฮึก..
ทั้งนาย ทั้งยามาโมโตะ จริงๆนะ วันคืนก่อนหน้านั้น
ฉันทำอะไรลงไปบ้าง จำไม่ได้เลย ฮะๆ
ดีใจจัง ที่เกิดมาเจอคนอย่างนายกับยามาโมโตะ
นี่..คะ เคียวยะ..ถ้าก่อนหน้านั้นเรารักกัน...
ฮึก..ตอนนี้...ช่วยเลิกกับฉันได้มั้ย?
เพราะถ้ายังรักกันอยู่ ความรู้สึกที่ยังหลงเหลือในใจฉันตอนนี้คงทำให้เลิกกับนายไม่ได้
เลิกผูกมัดฉัน เลิกหลอกตัวเองเถอะ
ลาก่อนนะ......-
หนอย!!~ ไอ้เจ้าสัตว์กินพืชนั่น!! คิดอะไรบ้าๆ ใครมันจะลืมแกลงฮะ!
เสียงของมันที่อัดอยู่ในตุ๊กตาสะอึกสะอื้นอย่างอ่อนแอ มันร้องไห้... เพราะฉันอีกแล้ว
........ฮายาโตะ...
...................ขอโทษ...........................
*Yamamoto Talk*
ผมเคยบอกกับตัวเองเสมอว่า คนบนโลกนี้ใครที่ผูกมัดตัวเรา
คนบนโลกนี้ใครที่สำคัญจนต้องหลั่งน้ำตาให้
คนบนโลกนี้ใครที่มีความสำคัญจนต้องห่วงหา
คนๆนั้น..ก็มักจะมีความสำคัญ ..มากพอ...ที่ทำให้ผม
..........รัก...............
ตอนนี้ผมเดินกลับมาที่บ้าน หลังจากที่คอยกันไม่ให้ฮิบาริฆ่าคุณหมอคนนั้น
ดูถ้าฮิบาริจะโกรธมาก
ฮะๆ ก็แหงล่ะ คนสำคัญ..ขนาดนั้นหายไปนี่นา เป็นผมก็อยู่เฉยๆไม่ได้เหมือนกัน
...ผมไม่เข้าใจเลย โกคุเดระเป็นอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้
ทั้งๆที่ผมหาเงินค่ารักษาได้จนครบแล้วแท้ๆ
เหนื่อยจัง ทั้งร่างกาย และ หัวใจของผม มันทั้งเหนื่อย ทั้งล้า
หัวใจผมเหมือนจะเต้นช้าลงพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
นายไปไหนกันนะ
......โกคุเดระ....
"กลับมาแล้วครับ"
ผมร้องบอกพ่อที่กำลังทำซูชิอยู่ด้านในครัว
"เออ กลับมาแล้วเหรอ ทาเคชิ มีจดหมายฝากถึงแกน่ะ"
ผมตอบกลับมาโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมาจากปลาตัวใหญ่นั่น
"จากใครหรอครับพ่อ"
"โกคุเดระคุงน่ะ.."
ผมรู้ ผมเสียมารยาทมาก ทั้งๆที่พ่อยังพูดไม่จบเลย
แต่ตอนนี้ผมมาอยู่ที่หน้าตู้จดหมาย หัวใจผมเต้นรัวคล้ายจะระเบิดออกมา
-ยามาโมโตะ..-
-ฉันขอโทษนะที่หนีมาก่อนแบบนี้
นายคงลำบากมากเลยสินะที่หาเงินค่ารักษาเพื่อฉัน..ขอโทษนะ
ฉันเสียใจ แต่ฉันไม่อยากเห็นใบหน้าเศร้าๆของพวกนาย
มันทำให้ฉันรู้สึกผิด นี่..ฉันสำคัญมากขนาดนั้นเลยหรอ
ตัวตนก่อนหน้านั้นของฉันมันสำคัญมากขนาดนั้นเชียว ฮะๆ
อย่าใส่ใจเลย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ
อืม..ตกใจรึเปล่าที่ฉันทำไมถึงรู้บ้านของนาย
ฮะๆ สงสัยนี่จะเป้นแค่อย่างสองอย่างที่จำได้ละมั้ง
ซูชิของนายอร่อยมากเลยนะ ฉันรู้สึกถึงมันเลยล่ะ
ลาก่อนนะ..-
ให้ตาย...ไม่เป็นห่วงไม่ได้หรอก โกคุเดระ ฉันรักนายนะ...ทำไมถึงทำแบบนี้..
กระดาษที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาแต่ก็ยังพอที่จะอ่านออกอยู่ในมือของผม..
"เขาเขียนว่าไงล่ะทาเคชิ"
พ่อเดินมาหาผม
"ฮะๆ เขาเขียนลาผมน่ะครับ ^ ^" "
ผมยิ้มตอบบางๆ
"อ้าว แล้วเขาจะไปไหนล่ะ รักษาหายแล้วเหรอ"
"ไม่รู้ครับ"
อย่าถามมากกว่านี้ได้มั้ยครับพ่อ
"เอ..รู้สึกว่า..หมอที่มาด้วยพ่อรู้จักนะ เขาทำงานอยู่ รพ.อิชิ แถวๆทางใต้น่ะ"
"จริงหรอครับพ่อ!!!"
"พ่อได้ยินแว่วๆว่าจะย้ายโกคุเดระคุงไปที่นั่นน่ะ"
พระเจ้า ขอบคุณครับ ที่เมตตาผม ผมต้องรีบแล้ว!!!
"ทาคาชิเอ๊ย..พยายามเข้า"
.
.
.
.
.
"ฮิบาริ!! ฉันรู้แล้วล่ะว่าโกคุเดระไปอยู่ที่ไหน!!!"
ยังไงๆ ฮิบาริก็เป็นคนรักนี่นะ..
"ไปไหน! ไอ้บ้านั่นมันไปไหน!"
คงจะห่วงมากเลยสินะ
"รพ.อิชิ แถบทางใต้น่ะ"
"ฮึ่ย"
"นายไปเถอะ ฉันจะ.."
"มาเร็ว!"
ไม่อยากเชื่อ ฮิบาริเรียกผมให้ตามไปงั้นหรอ
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...
ฉันรู้ว่าแกก็รักมัน ในเมื่อมันยังจำอะไรไม่ได้ ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะหวง
ถ้ามันเลือกแก ฉันจะเป็นฝ่ายไปเอง
ผมรู้ว่าฮิบาริยังคงรักและหวงแหน แต่ในเมื่อโกคุเดระยังจำอะไรไม่ได้
เขาคงคิดว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์จะหวง
คงคิดว่า ถ้าโกคุเดระเลือกผม เขาจะเป็นฝ่ายไป
แต่ถ้า โกคุเดระเลือกเขาล่ะ
ผมต่างหากที่จะเป็นฝ่ายจากไป..
TBC..
เอิ๊กส์ๆ แวะมาอัพต่อแล้ว หลังจากหาย(หัว)ไปนาน วิ้ว~ จะจบยังไงน้อ~
ความคิดเห็น