คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : หอพักอลวล ก็คนแต่งมันบ้าวาย_EP*7 ส้ม- -+
หอพักอลวล ก็คนแต่งมันบ้าวาย
TALK:โอ้ววววฮอลปาด้า ต้นส้มนี่มันอาร๊ายยยยย=[]=
55555+ อาเลจ๋า อ้อมกอดของโน่เอามาแบ่งกันม่างงงเด้
สมน้ำหน้าลองกอง บังอาจหลายใจ
ลู่~~~~~ยามใด๋สูสิมีบทล่ะลูก
เอจิจ๋า อย่ายั่วเทะให้มากนักลูก มันส่อต่อฉาก...
.
..
...
....
.
.
.
.
.
.
หอพักอลวล ก็คนแต่งมันบ้าวาย
EP*7 ส้ม- -+
.
.
.
.
.
.
"เคี๊ยกๆๆๆๆๆ มาสาย3วินาที"
เสียงแหลมของร่างโปร่งดังขึ้นหลังจากที่โกคุเทระรีบวิ่งไปที่ชมรม
"O[]o สามวิเองนะ 3วิ!!!"
โกคุเทระสบถเสียงดัง
"ไม่ได้..หึหึ "
ร่างโปร่งผิวสีขาวซีด เรียวปากแหลม ดวงตาคม และหูที่คล้องด้วยโลหะสีเงิน
มองยังไงก็..
"ปีศาจ"
"เคี๊ยกๆๆๆๆๆ เอาล่ะบทลงโทษคือ.."
"เดี๋ยวเด้!!! คุณฮิรุม่า"
"ไปเอาของตามแผนที่นี้มา"
กระดาษสีขาวถูกยื่นให้ ร่างบางรับมาอย่างงงๆ
"ไอ้นี่มันอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย=[]="
.
.
.
.
.
ณ หอพักห้องที่1117
ห้องสีขาวๆ ที่ทุกอย่างวางอย่างเป็นระเบียบ ไม่ต่างจากสองปีก่อน
ทั้งแจกัน ที่ยังมีดอกไม้สีขาวสด
มุมพักผ่อน ทุกอย่าง ทั้งหนังสือ ..ยังดูสะอาด
น่าหลงใหล เหมือนเจ้าของห้องทั้งสอง
ลูลุชไม่โต้แย้ง เรื่องทั้งหมดนี้ที่ทิเอเรียต้องการ..
"ทิเอเรีย.."
เสียงหวานเรียกร่างบางเล็กของอีกคนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา
โซฟาที่ตั้งอยู่ที่เดิม..
"มีอะไรหรอ ลูลุช.."
ใบหน้าสวยพร้อมกรอบแว่นหันมามือเล็กวางหนังสือที่ถืออยู่ไว้กับโต๊ะ
โต๊ะไม้ตัวเล็กที่ตั้งอยู่ที่เดิม..
"งานโรงเรียนครั้งนี้ชั้นได้แสดงเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายล่ะ"
ลูลุชพูดขึ้น
"นายก็ได้เล่นหรอเนี่ย"
"อื๊ม..แล้วนายล่ะ"
"...-///-"
"อะไรหรอ!"
ยิ่งทิเอเรียเงียบ ความอยากรู้อยากเห็นของลูลุชก็เพิ่มขึ้น
"คะ..."
"คะ..???"
"คนแคระ!!//"
ชั้นรู้ดีว่าล็อคออนจะไม่กลับมา..
แต่ก็ไม่กล้าที่จะลืมมัน..
.
.
.
.
.
ณ หอพักห้องที่ 1114
"เฮ้อ...ยามาโมโตะ ชั้นมีคู่แข่งแล้วล่ะ"
ร่างสูงนามสุซากุเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟาที่น้ำเงินเข้ม
"ห๊า คู่แข่งนายนี่นะ ใครฟะ"
ยามาโมโตะถามอย่างงงๆ อีกทั้งมือนึงก็รินน้ำร้อนใส่ถ้วยพลาสติกเพื่อต้มมาม่า
"หัวมันสีส้ม ชั้นเลยเรียกมันว่า ไอ้มารต้นส้ม"
"เอ๊ะ ใครล่ะ นักเรียนเข้าใหม่หรอ"
"อ่าใช่ๆ แถมยังอยู่ห้องเดียวกับอิชิดะจังด้วย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ท่าจะร้ายน่าดู"
"ร้ายไม่ร้ายก็ต้องดูอีกที..ชั้นมีวิธีล่ะ หึหึหึ"
"เอ้อ ว่าแต่นายได้แสดงละครโรงเรียนด้วยนี่"
"อ่าใช่ เจ้าชายล่ะ "
"อืม..ฮ่าๆๆๆ แล้วใครเป็นเจ้าหญิงล่ะ?"
"อ้าว ก็อิชิดะจังไง ^ ^"(ไม่รู้เรื่องเลยนะเมิง= =)
.
.
.
.
นี่ชั้นกำลังทำอะไรกันแน่นะ ปล่อยเค้าไปแล้วไม่ใช่หรอ
เพียงแค่เค้าน้ำตาตกกลับมา ก็จะดึงเค้าเข้าอ้อมกอดสินะ
ทำไมชั้นถึงได้เลวอย่างนี้
มือคู่นี้ควรจะปล่อยออกไปได้แล้ว
ได้โปรดเถอะอาเลลูย่า
อย่าทรมานชั้นกับตัวเองอีกเลย
"ฮึก..คุณดีโน่"
เสียงเบาๆในอ้อมกอด เรียกให้ร่างสูงผมสีทองสดใสดวงตาคมฉายแววหม่นหมอง
นี่ถ้าชั้นล่วงเกินนาย จะโกรธชั้นมั้ย
*****----******
2 ปีก่อน..วันที่ 19 มกราคม
ร่างสูงผมสีน้ำตาลก้มหัวจรดกับพื้น
เสียงเข้มสะอื้นออกมา ว่า..
"ขอร้องล่ะ ดีโน่ เพื่อชั้นซักครั้ง ยกอาเลลูย่าให้ชั้นได้มั้ย"
แค่คำพูดคำเดียว หมัดจากมือหนากระทบเข้าที่แก้มด้านซ้ายของล็อคออนทันที
"ล็อคออน!!!! พูดอย่างนี้ได้ไง แกคิดว่าอาเลลูย่าเป็นอะไรกันแน่!!"
"ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น.."
"พูดอย่างนี้หมายความว่าไงห๊า!!!"
"ทิเอเรียต้องออกจากโรงเรียนนี้ ชั้น.."
"นายคิดว่าอาเลลูย่าจะแทนที่ทิเอเรียได้อย่างนั้นเร๊อะ!!"
"ขอร้องล่ะ ดีโน่ ..."
สิ้นเสียงของล็อคออน ทุกอย่างในห้องก็เงียบมีเพียงเสียงหอบหายใจของทั้งสอง
...............
............
.......
....
..
.
"สัญญาได้มั้ย..ว่าจะไม่ทำให้อาเลลูย่าร้องไห้"
ดีโน่พูด พร้อมหันหลังหนีล๊อคออน เค้าไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าเพื่อนคนนี้
"........"
"ได้มั้ย ล็อคออน?"
"อืม..สัญญา"
***-******
สัญญา..
นายสัญญาแล้วนะ ล็อคคออน แล้วทำไมชั้นถึงเห็น
อาเลลูย่าร้องไห้..ทำไมเค้าถึงต้องมาซบอกชั้น
"ฮือ..ผม...ผมทนไม่ไหวแล้ว ฮึก.."
เสียงสะอื้นดังขึ้นมาอีกระรอก
ระบายออกมาเถอะ อาเลลูย่า
ถ้าอ้อมกอดของชั้น ยังทำให้นายอบอุ่นได้
ถ้ามือคู่นี้ของชั้น ยังสามารถลูบหัวปลอบโยนนายได้
ถ้าริมฝีปากของชั้น ยังเป็นที่ต้องการสำหรับนาย..
"..อุ่บ.......อือ~..."
.
.
.
.
.
เอ้าๆๆ เศร้ากันใหญ่ = =
ฮ่าๆๆๆๆ มาฮากันดีกว่า มาๆๆ
เข้าโหมดเครียดกับพระเอกหน่อยสิคร๊าบบบบบบ
"เพราะต้นส้มก็หลงรัก ในรูปกายหวานใบหน้าสวยของสโนวไวท์
พยายามจะปกป้องจากแอ๊ปเปิ้ลพิษ แต่แล้ว..."
"เดี๊ยวๆ!! อิชิดะ"
ท่านผู้อ่านครับ เช็ดน้ำลาย เอ้ย น้ำตากันก่อน=[ ]= คือว่า..
บทที่ทุกท๊านนนน ได้อ่านไปเมื่อตะกี๊ ม๊านนนนน
คือบทที่เกล้ากระโผ๊มต้องแสดงน่ะสิ
อ่านสโนวไวท์มากี่เล่มๆ ก็ไม่เค๊ย ไม่เคยพบเห็นต้นส้มในเรื่องซักที = =
แถมต้นส้มม๊านน ยังต้องหลงรักสโนวไวท์ซะนี่
"อะไรหรอคุโรซากิ??"
ยังมีหน้ามาทำแอ๊บแบ๊ว เดี๊ยวปั๊ดโยนขึ้นเตียง(อู้วววO.o)
"ไอ..ต้นส้มนี่มัน.."
"ไม่อยากแสดงหรอ.."
โอ้วฮอลปาด้า ไม่ใช่นะจ๊ะเมียจ๋า อย่าทำหน้าออดอ้อนขนาดน๊านนน=//0//=
"เอ่อ..มะ..ไม่ใช่ คือ//"
"ไม่อยากเล่นสินะ.."
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ว่าแล้วภรรยาผมก็งอนแล้วคร๊าบบบ
ก่อนที่อิชิดะจะลุกหนี ผมก็ดึงแขนไว้
ส่งผลให้ร่างบางๆร่วงเข้ามาในอ้อมกอดผมพอดีเลยคร๊าบบบ=///=
"ไม่ได้ไม่อยากแสดงนะ"
ผมพูดขึ้น
อึก
ลมหายใจของอิชิดะ..หอมจัง อุ่นอีกต่างหาก
"อือ..ขะ..เข้าใจแล้ว..ปล่อยชั้นสิ>///<"
โอ้วววฮอลโล่=[]= น่าร๊ากกอีกแล้ว
"อืม.."
ผมปล่อยร่างเล็กๆนั่นอย่างเสียดาย
เอาไว้คบกันจริงๆก่อนเถอะ
จะทำให้หน้าแดงกว่านี้อีก..
หึหึหึ..
TBC..
ความคิดเห็น