ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Yaoi is God..Yaoi Fiction

    ลำดับตอนที่ #13 : หอพักอลวล ก็คนแต่งมันบ้าวาย-02

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 663
      0
      11 ต.ค. 52

    หอพักอลวล  ก็คนแต่งมันบ้าวาย

    Talk::โอ้วว ผ่านไปสำหรับตอนแรก อิจิโกะเข้าไปในโรงเรียนซะแล้ว 
    แหมๆ พอตอนแรกก็เล่นซะวุ่นเลย
    มีคนเชียร์ล๊อคทีเอ้ โอ้ววว ม่ายยยย ข้าน้อย แม่ยก อาเลเน่อ 
    แต่บางทีก็แล้วแต่อารมณ์น่ะนะ-0-
    เดี๋ยวปั๊ดจับ3Pซะ- - 55+ แต่ไม่ต้องห่วงสำหรับคู่โกะดะ 
    อุฮิ ~! คนที่เข้าไอดีข้าน้อยบ่อยๆก็น่าจะรู้ชิมิ?
    ส่วน 8059D วิ๊สสสสสสส อ๊ากกกกกกกกกกก 
    ใครหนอจะได้คู่กับ โกคุจัง>[]< 
    ข้าน้อย แม่ยก 8059 กะ D59 เน่อ
    .
    ..
    ...
    ....
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    หอพักอลวล  ก็คนแต่งมันบ้าวาย
    EP*2 เสะเมะ? อุเคะ?
    .
    .
    .
    .
    .
    .


    ตอนนี้ผมเข้ามาในห้องของอิชิดะเรียบร้อยแล้ว..

    "คุณคุโรซากิ.."
    เสียงหวานๆเรียกผม

    "???"
    ผมหันไปหาแล้วยักคิ้วส่งว่า *อะไร*

    "ห้องผมรกไปหน่อย ขอโทษนะ ไม่รู้ว่ามีคนมาพักด้วยผมเลยไม่ได้เก็บ"
    อิชิดะมองหน้าผมอย่างสำนึกผิด 
    ดวงตาคู่สวยนั่นช้อนมองผมอย่างอ้อนๆ 
    ก่อนจะลุกไปที่ครัว

    โอ้ววว ฮอลลโล่!!!!!

    "อ่า..//"
    คุณผู้อ่านครับ!! รกตรงไหนคร๊าบบบ=[]=

    ถ้าทุกท่านมาเห็นแล้วจะร้อง โอ้วว ฮอลโล่!!(ใครมันจะร้องกะเมิง- -)

    หนังสือบนตู้ถูกจัดไว้เรียงตามตัวอักษร 
    พื้นสีขาวสะอาดแถมไม่มีฝุ่นซักเม็ด
    เตียงนอนถูกพับจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ 
    โต๊ะอาหารตรงกลางห้องมีแจกันดอกไม้สีหวานจัดวางอยู่

    มันเกินห้องผู้ชายแล้วคร๊าบบบ!!!

    "ทานอะไรมารึยังครับ"

    เอื๊อกส์~ ชุดทำครัวนั่นมันอาร๊ายยยยยยยยย=//[]//=

    "ยังเลย"
    ผมตอบ 
    พร้อมลูกกะตาที่สุดแสนจะรักดีของผม
    จะจ้องถลนไปตรงที่ๆร่างบางยืนอยู่O[]O

    "งั้นรอก่อนนะ ผมทำซุปมิโซะอยู่ แล้วทานด้วยกันนะครับ"


    โฮกกกกกก เข้าห้องหอกับผมเลยเพ่~ อย่างนี้มัน..


    มัน..

    มัน!!..

    มัน!!!..

    มัน!!!!!!!....

    (ถ้ามันอีกทีคนเขียนจะตบหัวคน- -)

    ภรรยาชั้นเลิศแท้ๆๆ >[]<

    "อื้อ.."
    ผมตอบรับอย่างหื่นๆ(ยังไง?- -)

    ก่อนจะเดินไปเก็บของที่ขนมาจากบ้าน

    "อ๊ะ..คุณคุโรซากิ เสื้อผ้าวางตรงนั้นไม่ได้นะครับ!!"
    เสียงภรรยาของผม(เมื่อไหร่?- -)
    แย้งขึ้นเนื่องจากผมจะเอาเสื้อผ้าของผมไปวางข้างเตียง

    "แย่จัง .."
    อิชิดะว่าก่อนจะพับเสื้อผ้าของผมเสร็จสัพแล้วเอาเข้าตู้ไป
    มือบางเปิดตู้เสื้อผ้าสีขาวก่อนจะชี้ให้ผมดู

    "ฝั่งนี้ของคุณคุโรซากินะ..ส่วนฝั่งนี้ของผม กรุณาอย่าใช้ผิดนะครับ"

    ป๊าดด~!!! นั่นตู้เสื้อผ้าผู้ชายเร๊อะ=[]=

    ทุกท่านมา โอ้ว ฮอลโล่พร้อมกันเถอะ(- -)

    เสื้อผ้าพวกนั้นยังกับ 
    ผ้ารีดสามครั้งก่อนพับแล้วรีดทับอีกครั้งยังไงยังงั้น
    (แกเปรียบเวอร์ไปมั้ย- -)

    "คุณคุโรซากิ.."
    ภรรยาของผม(- -*)เดินมานั่งข้างผมก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้

    "อึก!"

    "ถ้าจะพักห้องเดียวกับผม กรุณาทำตามกฎระเบียบของผมด้วย"
    แล้วก็เดินไปที่ครัวอีกครั้ง

    ผมเลยตัดสินใจเดินตามไปกด เอ้ย!! ตามไปเฉยๆ-.,- (ไม่หื่นเลย= =)

    "นี่อิชิดะ.."
    ผมเรียกภรรยา(- -***)

    ร่างบางที่กำลังคนซุปอยู่หันหน้าสวยๆ
    มาทางผมก่อนจะเอียงคออย่างน่ารักน่ากด

    "อะไรหรอครับ?"

    "ไม่ต้องสุภาพกับชั้นเถอะ..มันรู้สึกเขินๆยังไงก็ไม่รู้สิ"
    ผมว่าก่อนจะเกาที่แก้มแก้เขิน

    "เอ่อ..คุ..คุ..///..คุโรซากิ>///<"
    อิชิดะหน้าแดงระเรื่อ เจ้าตัวรีบหันหลังหนีผมทันที..

    น่ารักแฮะ

    "ไป..นั่งที่โต๊ะ ได้แล้ว......คุโรซากิ"
    ผมว่าขนาดหันหลังให้ยังรู้เลยว่าหน้าแดงแค่ไหน

    "ผมจะเอาไปให้"

    "ไม่เอาคำว่า ผม.."
    ผมเดินเข้าไปในครัวก่อนจะโอบกอดร่างตรงหน้าจากทางด้านหลัง
    (กรี๊ดดดดดดดด>[]<)

    "อ๊ะ..ปล่อยนะ..คุโรซากิ//"
    อิชิดะหันกลับมาก็พบว่าใบหน้าเราอยู่ห่างกันแค่นิดเดียว

    ใบหน้าหวานสวยของอิชิดะขึ้นสีแดงจัด 
    ร่างบางผลักผมออกก่อนจะมองค้อนมาทางผม

    "ไปนั่งที่โต๊ะ..ชั้นจะเอาไปให้-///-"
    ร่างบางตักซุปใส่ถ้วยอย่างระวัง 
    ก่อนจะจัดแจงเครื่องครัวบนเคาเตอร์ให้เรียบร้อย

    ก๊อกๆ

    เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรียกให้อิชิดะ
    ผละออกจากครัวแล้วเดินไปที่ประตูทันที

    ใครมาขวางข้าวใหม่ปลามันส์ฟะ= =

    เดี๋ยวปั๊ด บังไค!!!


    "หวัดดีครับ อิชิดะจัง"


    .
    .
    .


    *ห้องประธาน*

    "ประธาน..เซ็นเอกสารงานโรงเรียนที่อยู่บนโต๊ะรึยังครับ"
    ร่างบางผมยาวประบ่าสีเขียวเข้มพูดขึ้นหลังจากที่ยืนรอเอกสารอยู่ซักพัก

    "อ่า..ยังเลย.."
    คนที่ได้ชื่อว่าประธานทำหน้าเบื่อๆก่อนจะหันมาตอบ

    "เซ็นสิครับ"
    ร่างบางตอบพลางจัดเอกสารอีกชุดที่อยู่บนโต๊ะ

    "ปากกาอยู่ไหนน่ะ"
    ร่าสูงผมสีน้ำตาลถามหาปากกาคู่ใจที่ไม่รู้เอาไปวางไว้ตรงไหน

    "เสียบอยู่ข้างหูคุณน่ะครับ"
    ร่างบางตอบโดยไม่ต้องมอง

    "โอ๊ะ แต๊งค์น๊า..อาเลลูย่า"
    ร่างสุงตอบก่อนจะเริ่มอ่านเอกสาร

    สวัสดีครับทุกคน..ผมชื่ออาเลลูย่า ตอนนี้อยู่ชั้น ม.4ห้อง Y 
    และคนที่อยู่กับผมตอนนี้ชื่อล็อคออน
    เป็นประธานนักเรียน..ส่วนผมเป็นเลขา

    เฮ้อ...

    นี่ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมยุ่งสุดๆเลยล่ะครับ

    ทั้งเอกสารกองโตที่ผมต้องจัดอยู่คนเดียว= =

    ทั้งต้องเดินสายประชุมคณะกรรมการ ซึ่งเป็นหน้าที่ของประธาน

    แถมยังต้องไปติดป้ายประกาศข่าวสารต่างๆของโรงเรียนอีก


    อ๊ะ..จะว่าไป วันนี้มีนักเรียนใหม่มาคนนึง..
    อืม..รู้สึกจะชื่อ คุณคุโรซากิ อิจิโกะ

    ผมว่าเค้าเป็นเมะ ประธานก็ดันเถียงว่าเป็นเคะซะนี่

    โอ๊ยยยย ผมอยากเลิกจากตำแหน่งนี้จัง 
    เวลาเลือกตั้ง ไม่เห็นมีใครมาสมัครเป็นเลขาเลยอ่า

    ผมเป็นมาสองปีแล้วนะครับ ฮึกๆๆT^T

    "อาเลลูย่า หล่นจากตำแหน่งแล้วหรอ"
    เสียงคุณล๊อคออนดังขึ้นเรียกให้ผมหันไป..

    "อะไรนะครับ?"

    "มาโอชาร์ตน่ะ"

    "อ๋อ..ตกแล้วหรอครับเนี่ย"
    เย่~!! ดีใจจัง ผมไม่ชอบตำแหน่งเจ้าหญิงอุเคะนี่เอาซะเลย 
    เพราะผมมักจะถูกเปรียบเทียบกับเพื่อนสนิทอยู่บ่อยๆ

    "โอ๊ะ ! อิชิดะจังครองสองตำแหน่งอีกแล้ว"

    "อ๊ะ..จริงหรอ ดีจัง^ ^"
    อิชิดะที่ว่า ก็เหมือนที่ผมอธิบายตอนเจอกับ
    คุณคุโรซากิครั้งแรกล่ะครับ (ซะงั้นน่ะลูก= =)

    จำไม่ได้หรอครับ..

       อ๋อ อิชิดะจังหรอครับ เค้าเป็นเพื่อนของผมเอง
     

       เป็นคนที่ออกจะหยิ่งหน่อยๆ แต่ ..เป็นคนที่สวย..


       และก็น่ารักมากๆเลยนะ


       เรียนก็เก่ง กีฬาก็เก่ง ทำอาหารก็เก่ง งานบ้านก็เลิศ


        เลยได้เป็นเจ้าหญิงของที่นี่ล่ะครับ


    "ว๊ากกกกกก"

    "ครับ!!?!?"
    ผมต้องสะดุ้งตกใจ

    "อาเลลูย่า..ฮึกๆๆ"
    ประธานแกล้งสะอึกสะอื้นจนน่าหมั่นไส้= =

    "มีอะไรหรอครับ"

    "ชั้นตกจากตำแหน่งราชาเสะเมะอ่าT^T"

    "สมน้ำหน้าครับ..- -"
    ผมตอบก่อนจะหันไปจัดเอกสารต่อ

    "ม่ายยยยน๊าาาาาาาาา"
    ประธานร้องกรี๊ดเหมือนสาวๆเจอแมลงสาบ- -

    "ล็อคออน มันน่าเกลียดนะครับ เลิกหอนซักที!"

    "อาเลลูย่า.."

    "ครับ"

    "แรงนะนั่น คำนั้นน่ะ= ="

    "พูดให้สำนึกครับ"

    แล้วผมก็เดินออกไปจากห้องทันที..

    .
    .

    TBC..

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×