ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : You are play boy!! /ep5
PLANETO WORLD
Lay x Chen Kris x Suho and Luhan x Xiumin
You are play boy!! / ep5
by: Yaoiisgod
คนเม้นเยอะจังเลยค่ะ ดีใจๆ ฮ่าๆๆ ลงเร็วเลยยย
***********************
อะไรคือความเชื่อใจ อะไรคือความรัก อะไรคือสายสัมพันธ์ อะไรคือ..ต้นกำเนิดที่ทำให้เสียงหัวใจเต้นรัว
"พี่ชอบนาย!!"
ร่างสูงแนบร่างกายเล็กให้เข้าใกล้ตัวเองมากยิ่งขึ้น เสียงหัวใจของเขาเต้นดังซะจนน่ากลัวว่าอีกคนจะได้ยินมัน
เลย์ให้คำตอบได้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากอะไร...ทำไมเขาต้องคอยแกล้งคนตัวเล็กนี่ ทำไมเขาต้องคอยไม่พอใจ
เวลาที่อีกคนทำตัวดื้อใส่ ทำไมจะต้องหงุดหงิด ที่เจ้าของความหวานที่ริมฝีปากนี่แจกรอยยิ้มให้คนอื่นไปทั่ว..
....เขาหลงรักน้องส้มจี๊ดเข้าแล้ว....
คนตัวสูงกว่าซุกหน้าลงที่บ่าเล็กๆของคนในอ้อมกอด พูดย้ำซ้ำอีกครั้งให้อีกคนมั่นใจ "...พี่ชอบนาย..."
เสียงสั่นของเลย์ที่ข้างใบหูเล็กทำให้คนที่ได้ยินนั้นแก้มเห่อแดงขึ้นมา หมดแรงจะต้านทาน...
"อะ!" เฉินร้องขึ้นมาเมื่ออีกคนกัดเบาๆที่หูจากด้านหลัง "เชื่อพี่นะครับ"
เพียงแค่นั้นร่างเล็กก็เหมือนจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรงตอบโต้อะไร
เชื่อได้หรอ....
นายเชื่อเพลย์บอยอย่างนั้นหรอ คิม..จงแด
มือเล็กๆที่กำแน่นจนแทบจิกเล็บลงบนฝ่ามือขาว กลับคลายออกก่อนจะแตะเข้าที่แขนร่างสูงซึ่งกำลังกอดเขาไว้เบาๆ
เลย์เข้าใจความหมายจึงค่อยๆคลายอ้อมกอดแต่ก็ยังไม่ปล่อยซะทีเดียว เฉินหมุนตัวมาเผชิญหน้ากัน
สำรวจแววตาคมของร่างสูงซึ่งมันฉายแววจริงจังจนหัวใจเต้นแรง..
ทำยังไงดี...
"....จริงเหรอฮะ.."
เจ้าของลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มยิ้มร่าทันทีที่ได้ยินเสียงของคนตัวเล็กถามออกมาแบบนี้ เลย์ตอบออกไปด้วยน้ำเสียงยินดี "จริงครับ!"
จงแดยิ้มหวานให้ ซึ่งนั่นเป็นรอยยิ้มที่ส่งให้ร่างสูงเป็นครั้งแรก
"....ผม..."
เสียงเครือสั่นของอีกคนทำให้เลย์หัวใจเต้นรัว หัวใจมันเหมือนถูกบีบ เหงื่อไหลออกมาระใบหน้าหล่อของเลย์
เฉินเคลื่อนใบหน้าหวานที่ไร้ซึ่งแว่นกลมเข้าไปใกล้ๆ จนทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
เลย์จับจ้องดวงตาสวยที่ตอนนี้ฉายแววซุกซนอยู่ข้างใน ....น่ารักอย่าบอกใครเชียว...
"ครับ?..."
"..ใครจะไปเชื่อ...ไปตายซะไป ไอ้พวกเพลย์บอย!!"
เลย์รู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าร่างเล็กวิ่งออกไปแล้วแถมเขาเองก็จุกจนต้องลงไปนอนกับพื้น เขาเสียรู้ให้น้องส้มจี๊ดเข้าแล้ว...
มือขาวยกขึ้นก่ายหน้าผาก พลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
นี่ถ้าน้องชายเขาใช้งานไม่ได้ สาวๆต้องร้องไห้แน่ๆ
"หึ...จะให้ตายได้ยังไงเล่า...ยังไม่ได้นายเป็นเมียเลย...น้องส้มจี๊ดของพี่..."
เขาตัดสินใจแล้ว....
เขารักน้องเฉิน..ถ้าเจ้าตัวเล็กของเขายังไม่เชื่อใจ เขาจะทำให้เชื่อใจเอง...
**************************** you are play boy! **********************************
".....แล้วนายละ...ชอบจุนมยอนหรอ"
มินซอกช้อนสายตามองอีกคนด้วยสายตาที่ลู่หานเดาไม่ออกว่าตอนนี้อีกคนรู้สึกอย่างไร...
ทำไมถึงถามแบบนี้นะ หรือจะแค่อาการหวงน้องเท่านั้นนะ....เขาเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าอีกคนหึงเขา
ตอบอะไรดีละ ลู่หานคนแมน
ตอบสิ!!! บอกความจริงไปเลย ว่าเขารู้สึกยังไงกับคนตรงหน้า...ผมชอบมินซอกนะ ไม่ใช่จุนมยอน อะไรแบบนี้
ตอบสิว๊าาา!!!
"ทะ....ทำไมถึงถามแบบนี้ละครับ.."
ชิบหายละ ลู่หานเอ้ยยยย ถามบ้าอะไรออกไปวะ!!
ลู่หานอยากจะเอาคิตตี้ฟาดหัวตัวเอง เมื่อเห็นมินซอกเบนสายตาหลบไปทางอื่น ท่าทางคล้ายไม่พอใจ
"ก็ไม่ทำไม...."
เสียงมินซอกเริ่มเรียบเฉยมากขึ้นเรื่อยๆ ให้ตายเถอะ เมื่อกี้ยังกับคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานอยู่เลย...
หลังจากคิดตบตีกันในหัวตัวเองอยู่สักพักใหญ่ลู่หานก็ตัดสินใจคว้าข้อมือบางมาแนบอก
"ค.....คือ !! ฟัง หัวใจเอาได้ไหม...นี่คือความรู้สึก ขะ ของ อะ...กัดลิ้น เจ็บๆ ...ความรู้สึกของผมที่มีต่อมินซอกนะ!!"
ว่ายาวแถมกัดลิ้นตัวเองเข้าไปอีกทีจนเลือดออก มือสั่นหมดมาดแมน
"....คิก..."
เสียงหัวเราะเบาๆออกมาทำให้ลู่หานแก้มแดง นี่เขาทำอะไรเปิ่นๆให้คนตรงหน้าเห็นอีกแล้วสินะ...
แต่ไม่เป็นไร แค่เห็นร่างเล็กยิ้มออกมาแบบนี้...เขาก็มีความสุขแล้วละนะ...
"...จริงๆนะ...เห็นไหม...หัวใจ...อ่ะ เอ่อ..."
ลู่หานที่กำลังเขินอายจากการสารภาพรักกลับทำเรื่องหน้าแตกจนแทบจะมุดดินหนี เมื่อมือนุ่มของมินซอกที่เขาจับมาทาบอกน่ะ
...เขาทาบผิดข้าง! ...ลู่หานอยากจะร้องไห้ !!
หัวใจมันอยู่ข้างขวาที่ไหนเล่า ไอ้คนแมนบ้าา โหยยยยย ขอปี๊บคลุมหัวหน่อยครับ
"ขอใหม่ได้ไหมครับ..."
ร่างสูงกว่าพูดเสียงค่อย กระแอมไอเบาๆแก้เขิน ซึ่งอีกคนก็พยักหน้าให้โอกาส
ลู่หานจึงกระตุกมืออีกคนให้ตามมาเมื่อเห็นคนในร้านกาแฟเริ่มให้ความสนใจกับพวกเขาแล้ว
มินซอกเดินตามมาอย่างช่วยไม่ได้ ระหว่างทางก็อมยิ้มกับท่าทางเงอะงะของร่างสูง แต่คนที่กำลังจูงมือเขาเนี่ยมองไม่เห็นหรอก...
ความจริงแล้ว ไม่เพียงแค่ลู่หาน....แต่มินซอกเองก็มีความรู้สึกดีๆที่ก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ต่อลู่หาน...
มือนุ่มนิ่มบีบตอบรับมืออีกคนที่ส่งแรงมา
มินซอกก็ไม่เห็นหรอก ว่าไอ้คนที่จูงมือเนี่ย...มีความสุขมากขนาดไหน...
เดินมาเรื่อยๆจนถึงโรงละครเล็กๆตั้งอยู่ตรงสวนสาธารณะ อยู่ไกลจากมหาลัยเล็กน้อย
มีกลิ่นหอมๆของกาแฟจากร้านกาแฟอีกร้านหนึ่งตรงทางเข้า
ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ซ้อมเต้นของอี้ชิง พวกเขาเคยใช้เวลาทั้งหมดหลังเลิกเรียนในโรงละครนี้
อี้ชิงเป็นคนเต้น อี้ฝานเป็นคนแรพ ส่วนเขาเป็นคนร้อง...
ลู่หานอยากให้คนตัวเล็กอยู่ในความทรงจำของเขาทุกๆที่ เขาจะได้จดจำทุกอย่างที่เป็นมินซอก
ร่างสูงกระโดดขึ้นไปบนเวทีโรงละคร ก่อนจะส่งมือเพื่อช่วยให้อีกคนขึ้นมาบนเวที
ความจริงบันไดขึ้นเวทีก็มี แต่ลู่หานคนแมนซะอย่าง...
เร็วดุจความคิดเมื่อคนแมนอุ้มมินซอกขึ้นมาบนเวทีได้อย่างง่ายดาย มินซอกตกใจจนต้องร้องออกมา
ลู่หานสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วดึงมือร่างเล็กไว้ที่หน้าอกอีกครั้ง ทาบลงไปที่ด้านซ้ายอย่างทนุถนอม
"....รู้สึกถึงมันไหมครับ....มินซอก..."
ว่าจบก็ทรุดลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นเวที ร่างเล็กทำได้แต่เขินอาย แก้มป่องๆแดงก่ำ "อืม..."
"อาจจะเร็วไปหน่อย แล้วก็ อาจจะน้ำเน่าไปหน่อย...แต่ผมชอบมินซอกนะครับ...เอ่อ....ช่วยคบกับผมได้ไหม.."
เหมือนเวลาได้หยุดลงตรงนี้ มินซอกสบตากับลู่หาน "...ฉันก็ชอบนายนะ..."
เวลาได้เริ่มเดินอีกครั้ง แต่คราวนี้...เป็นเวลาของเราทั้งสองคน...
**************************** you are play boy! **********************************
"ฮะๆๆ งั้นหรอ...แล้วเอ่อ....จะว่าอะไรไหมถ้าพี่....เอ่อ ขอทำอีก เอ้ย ไม่ใช่ๆ คือ....พี่ว่า...พี่มั่นใจตัวเองแล้วละ...เอ่อ
........................................... พี่ขอจีบน้องได้ไหมครับ จุนมยอน"
คริสจับปากตัวเองอย่างเช่นเคยเมื่อกำลังเครียดหรือคิดไม่ตกและกังวล ดวงตาคมมองร่างขาวตรงหน้าอย่างตื่นเต้น
จุนมยอนส่ายหน้าเป็นคำตอบ ทำให้อีกคนหน้าซีดลงไปในทันที
ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตนี้ คริส หรือ อู๋อี้ฝาน มีแต่ไปหักอกสาวๆ ไม่เคยโดนสาวหักอก.....ถึงคนตรงหน้าจะเป็นผู้ชายก็เถอะ!
"ทะ....ทำไมละครับ? พี่ทำอะไรไม่ดีไปเหรอ..."
คนตัวสูงรู้สึกหน้าเสียเมื่อเห็นอีกคนไม่มีการตอบอะไรกลับมา คนน่ารักของเขาเป็นอะไรกัน!!!
มือหนาวางอยู่บนไหล่เล็กอย่างแนบเนียนอีกครั้ง บีบลงไปเล็กน้อยเพื่อเค้นคำตอบ
"....เอ่อ...คุณแม่ท่านบอกว่า ถ้ามีคนมาขอจีบให้ปฎิเสธครับ..."
ร่างบางตอบออกไปอย่างจริงจัง จนคริสที่กำลังเครียดอยู่หลุดขำออกมา
"ฮ่าๆ อย่างนั้นหรอครับ แล้วคุณแม่บอกเหตุผลไหมครับ"
คริสหัวเราะก่อนจะเลื่อนมือมาแตะเข้าที่แก้มขาวนวลอย่างรักใคร่...น่ารักไปทั้งตัวเลย คนอะไร!
"....ไม่ครับ...ท่านไม่ได้บอกอะไร..."
จุนมยอนเอียงคอครุ่นคิดก่อนจะตอบออกมา ผมนุ่มหอมถูกขยี้โดยคนตัวสูงกว่าอย่างหมั่นเขี้ยว
"ฮะๆ..งั้นฝากบอกคุณแม่หน่อยได้ไหมครับ" คริสหยุดมือที่จะหยิกแก้มที่กำลังป่องเนื่องจากไม่พอใจที่ถูกเขาทำลายทรงผม
"ฝากอะไรหรอครับ อะ....อื่อ...."
คริสกดจูบลงไปที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มอย่างรวดเร็ว สูบเอาพลังงานจากคนตัวขาวเป็นนาที จนอีกคนทุบเขาเนื่องจากหายใจไม่ออก
".....พ....พี่ฝาน...จูบผม...?? ทำไม??"
คริสละฝีปากออกมา "ที่จูบก็เพราะว่า...จุนมยอนน่ารัก...พี่หลงรักจุนมยอน...
ฝากบอกคุณแม่ว่า ถ้าจุนมยอนเป็นคนรักของพี่ พี่จะดูแลอย่างดี...จะไม่ทำให้เสียใจ...ตกลงนะครับ"
ออดอ้อนก่อนจะระดมจูบที่แก้มใส
จุนมยอนตีเข้าที่ไหล่ขางคนฉวยโอกาสหลายต่อหลายทีให้หยุดได้แล้ว "...หยุดนะ พี่ฝาน...อื่อ...ถ้าไม่หยุด...ผมจะโกรธแล้วนะ!"
ได้ยินอย่างนั้นคริสก็รีบผละออกมาจากความหอมหวานที่แก้มนวลนั่นทันที...ยืดหลังตรงยกมือขึ้นทั้งสองข้าง
"ขอโทษครับ...พี่เพลินไปหน่อย ! อย่าโกรธพี่เลยนะ..."
จุนมยอนพองแก้มจนป่อง คริสรีบตั้งสติ ไม่อย่างนั้นต้องเผลอตัวลงไปฟัดแก้มนุ่มนั่นแน่นอน!
".....ผมจะไม่ตอบตกลงที่จะคบกับพี่หรอกนะ...จนกว่าพี่มินจะรู้เรื่อง เราสองคนพี่น้องไม่เคยมีเรื่องปิดบังกัน
พี่รอได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ เข้าใจไหม?"
ว่าที่เมียดุจังเลยครับ!! อีกด้านหนึ่งของจุนมยอนที่ใสซื่อเป็นแบบนี้เองอย่างนั้นเหรอเนี่ย....น่ารักจริงๆ
"พี่รอได้ครับ....รอได้อยู่แล้ว...."
คริสเอามือลงก่อนจะเสยผมสีทองขึ้นอย่างลวกๆ "...ก่อนหน้านั้น พี่ขอเบอร์ได้ไหม..."
"......อืม....เอาแบบนี้ละกัน " คนตัวขาวแบมือขอโทรศัพท์ของอีกคนซึ่งคริสทำตามอย่างว่าง่าย
พิมพ์อะไรยุกยิกอยู่แปปนึงก็ส่งคืนให้เขา "นี่เบอร์ของผมครับ แต่พี่ห้ามโทรจนกว่า พี่จะได้ตัวอักษรของชื่อผมครบนะครับ"
คริสรีบกดดูมือถือของตนก่อนจะพบตัวอักษร J พร้อมเบอร์โทรศัพท์เด่นหราอยู่
"แบบนี้ก็ได้ครับ...งั้น....วันนี้พี่ไปส่งนะครับ..."
แบบนี้ก็ท้าทายไปอีกแบบนะ เขานึกว่าคนตรงหน้าจะใสซื่อตามเกมส์ของเขาไม่ทันเสียอีก...
น่ารักจริงๆ จุนมยอนของอู๋อี้ฝาน...
**************************** you are play boy! **********************************
ร่างบางเล็กของคิมจงแดนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงนอนของตน หากสังเกตดีๆแล้ว แก้มของคนตัวเล็กกำลังเห่อแดงอยู่
นิ้วบางแตะเข้าที่ริมฝีปากของตนเองที่เพิ่งถูกรุกรานมาเมื่อไม่นาน ยังอุ่นอยู่เลย หูของเขาเองก็ด้วย
นึกถึงฉากนั้นจงแดก็กลิ้งไปกลิ้งมาอีกครั้ง พร้อมกับร้องออกมาอย่างอายๆ "ย๊าาาาา ไอ้ตาปรือ ไอ้ลามก....บ้า!!"
ถ้าตอนนั้นเขาไม่รู้สึกตัวละก็ นึกไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น....
แต่เขา...เกลียดเพลย์บอยนี่นา... ทำไมต้องมาใจเต้นกับไอ้คุณเพลย์บอยเลย์ด้วย ทำไมนะ ทำไม!!!
จงแดสะดุ้งเมื่อเขาได้ยินเสียงเรียกเข้ามือถือของเขา ทำไมอีกคนหลุดออกมาจากห้วงความคิดทันที
มือบางคว้าเอามือถือมากดดูเบอร์ ก็พบว่าเป็นเบอร์ของคยองซู เขาจึงกดรับอย่างไม่ลังเล
"ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะคยองเพื่อนรัก"
กรอกเสียงลงไปอย่างแจ่มใส กับเพื่อนๆ ร่างบางเป็นอย่างนี้ตลอด ร่าเริง แจ่มใส ยิ้มหวาน เทคแคร์ทุกคน
/จงแด พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนะ สบายเลย/
เสียงเพื่อนรักตาโตดังมาตามสาย ได้ฟังอีกคนก็ยิ้มกว้างทันที!
"เจ๋งอะ...ขอบใจที่โทรมาบอกนะ แล้วมีอะไรอีกไหม? ปกตินายส่งข้อความมานี่นา..."
จงแดนั่งลงที่ปลายเตียง เหยียดแขนขาเต็มที่ก่อนจะนอนแผ่ลงไป
/เอ่อ....ที่จริง...../
"ฮัลโหล..? หืมม"
จงแดเอามือถือออกมาจากหูมองว่าสายหลุดไปหรือยัง แต่เมื่อเห็นว่ายังก็กรอกเสียงลงไปอีกครั้ง "คยองซู ฮัลโหล..."
/พรุ่งนี้ไม่มีเรียน เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ...เราไปเดทกันนะ ถ้าไม่ไป พี่จะปีนเข้าไป
แล้วถ้าทำเป็นไม่อยู่บ้าน..พี่ก็จะไปบอกคนทั้งซอยเลยว่าเราเป็นแฟนพี่แล้ว ห้ามมาจีบ.../
เสียงคุ้นเคยที่ดังเข้ามาในหูทำให้อีกคนตาโตทันที
"ย๊าาาาาา นาย!! ไอ้ตาปรือ !! อย่ามาใช้เบอร์เพื่อนฉันทำแบบนี้นะ!!"
/หึหึ...อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ ตกลงกันก่อน...พี่ไปรับนะครับ ไปเดทกับพี่นะ../
"....ไม่!!"
/หึหึ แน่ใจหรอว่าจะไม่ไปน่ะ...ไม่อยากเห็นหน้าพี่หรอ...พี่อยากเห็นหน้านายนะ...จงแด/
"อ๊ากกก ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆ อย่าเรียกชื่อแบบนั้นนะ!!! "
/เขินหรอครับ...ฮะๆ/
"ไม่ได้เขิน!! แต่ไม่ชอบ!! "
/งั้นอยากให้เรียกว่าอะไร ...น้องเฉินเฉิน น้องส้ม...เมียอี้ชิง...หรือว่า....ที่รัก ดีละ? หืม.../
"ย๊ากกกก ไม่คุยแล้วเว้ยยยย!!"
คนตัวเล็กรีบกดวางสายอย่างรวดเร็ว แก้มใสๆนั้นแดงก่ำ "โอ้ยยย ไอ้บ้า ไอ้บ้า!!!! งื่อ....ที่รักอะไรกันเล่า..."
จงแดซุกหน้าลงกับเตียง มือทั้งสองข้างทุบลงไปที่เบาะนุ่มอย่างบ้าคลั่ง
ไอ้คนบ้า ไอ้เพลย์บอยงี่เง่า ลามก!!!
เสียงข้อความเข้าเป็นเบอร์แปลกเรียกสติคนที่กำลังเขินได้อีกครั้ง เลื่อนเปิดอ่านคนน่ารักก็ทำได้แต่อายมากกว่าเดิม
-ลองเชื่อใจพี่ได้ไหม...-
ไม่ได้!!! เพลย์บอยนิสัยไม่ดี เพลย์บอยแย่ ชอบทำร้ายจิตใจคนอื่น...ไม่ได้หรอก ไม่เชื่อใจ...
ถึงจะคิดแบบนั้น...แต่ก็ส่งข้อความแบบนี้ไป..
-- ถ้าทำได้ก็ลองดู แบร่!!--
**************************** you are play boy! **********************************
"....เอ่อได้ยินว่าพรุ่งนี้ไม่มีเรียน งั้นเอ่อ...ผมมาที่บ้านได้ไหม? "
หน้าบ้าน(วัง)ของคิมมินซอก ลู่หานกำลังเกาแก้มเคอะเขินอยู่ เขารุกเร็วไปไหมนะ?
มินซอกเบนหน้าหนีด้วยความไม่พอใจ ทำให้ร่างสูงถึงกับหน้าเสีย ...รุกเร็วไปจริงๆด้วย!!!
"..ทำไมถึงพูดสุภาพกับฉันละ"
สิ่งที่พูดออกมาดันตรงข้ามกับสิ่งที่คิด ลู่หานร้องอ๋อ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่เขาไม่ได้รุกเร็วเกินไปจนน่าเกลียด
เพิ่งคบกัน เขาไม่อยากจะโดนเกลียดหรอกนะ !
"ขอโทษนะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดจาห่างเหินกับนายหรอก..."
ลู่หานส่งรอยยิ้มอุ่นๆให้มินซอก ซึ่งอีกคนก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจในคำตอบ "...นายชอบกาแฟอะไร?"
"อ่า...อะไรดีละ ฉันดื่มได้หมดเลยนะ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ"
ลู่หานยิ้มขำ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือไปหมายจะสัมผัสแก้มใสของคนรัก แต่ก็ถูกขัดซะก่อนนี่แหละ
"อะแฮ่มๆ...หน้าบ้านนะครับ ...เพื่อนหาน"
เสียงทักของเพื่อนรักทำให้ทั้งสองผละออกจากกันเล็กน้อย ลู่หานส่งสายตาแค้นเคืองไปให้คนขัดจังหวะ
เวลาเดียวกัน มินซอกก็ส่งสายตาสำรวจไปที่น้องชายของตนที่กำลังกุมมืออยู่กับร่างสูง
"ไม่ขัดได้ไหมวะเพื่อนฝาน"
ลู่หานส่งสายตาขอโทษไปให้มินซอกก่อนจะเหลือบมองไปยังมือทั้งสองคนที่มาใหม่ซึ่งกำลังกุมมือกันไว้อยู่
อา...ไม่สิ จะว่ากุมมือกันก็ไม่ถูก เพื่อนของเขาต่างหากที่เป็นคนกุมมือร่างขาวนั่นเอง
"โอเคกูขอโทษครับเพื่อน อ่ะ น้องจุนครับ พี่มาส่งแล้วอ่า ขอตัวอักษรเพิ่มได้ไหมครับ..."
คริสปล่อยมืออีกคนเบาๆพลางพูดออดอ้อนคนตรงหน้า
"ไม่ได้ฮะ...ขอบคุณที่มาส่ง งั้นผมลาตรงนี้เลยนะครับ"
ว่าจบก็โค้งให้ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้าน พลางจูงมือพี่ชายเข้าบ้านไปด้วยพร้อมๆกัน
เพื่อนรักสองคนมองหน้ากันเมื่อส่งร่างบางทั้งสองคนเข้าบ้านแล้ว ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
"เป็นไงละมึง"
คริสถามยิ้มๆระหว่างที่เดินออกมาจากบริเวณบ้าน "ก็...คบกันแล้ววะ คู่มึงอะ"
ได้ยินคำตอบร่างสูงลูกครึ่งก็ตาโตทันที "ไอ้สัส! เร็วไปนะ ทางกู น้องแม่งเพิ่งให้ตัวอักษรกูมาตัวเดียวเอง เหลืออีกตั้งเจ็ดตัว"
คริสบ่นออกมายาวเหยียดตามนิสัย แต่ก็ทำให้ลู่หานสงสัย "ตัวอักษรอะไรวะ?"
"ก็กูขอเบอร์น้อง เขาให้กูมาแต่ไม่ให้โทรหา จนกว่าจะเมมชื่อน้องครบแปดตัว น้องให้ตัวJกูมาตัวเดียวเองเนี่ย"
คนตัวสูงบ่นอีกครั้ง เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนได้เป็นอย่างดี
"ฮ่าๆ มึงหมดมาดเลยวะ เอ้อ แล้ว ไอ้อี้มันเป็นไงวะ กูว่าน้องส้มจี๊ดเล่นมันอีกแหงๆ"
"นั่นดิ ว่าแล้วก็โทรหามันซะหน่อย"
ยังไม่ทันที่จะกดเบอร์โทรออก เจ้าของเบอร์ก็โทรเข้ามาพอดี นี่ไงคนตายยาก!
"ว่าไงมึง"
คำทักทายนี้มีความหมายว่า ว่าไงเพื่อนรัก คริสกรอกเสียงลงไปตามปกติ
/กูไม่ว่าไงอะ มึงอยู่ไหนวะ ไอ้ลู่อยู่ด้วยปะ/
"เออ อยู่บ้านเมียกู ไอ้ลู่ก็อยู่ มันเด็ดสัส เป็นแฟนกับมินซอกแล้ว"
/จริงดิวะ โหยยย ทางกูก็ใกล้ๆละ/
"เออ ดีๆ ....มึง...ไอ้อี้ ก็จะบอกว่า กับน้องจุน กูเอาจริงนะ..."
/เออ..กูดูออก...จะบอกเหมือนกันว่า... กับน้องส้ม กูก็เอาจริง..../
คริสยิ้มมุมปากพลางเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง หันไปเล่าให้เพื่อนหานฟังอย่างออกรส
แกงค์เพลย์บอยของเขา...หลงสเน่ห์เด็กห้องโวคอลกันหมดทุกคนเลยแฮะ...
**************************** you are play boy! **********************************
"พี่มิน....คือว่า..."
"อืม...ว่ามาสิ"
มินซอกเห็นน้องเป็นกังวลก็เลยนั่งลงข้างๆ ถามไถ่ออกไปอย่างเป็นห่วง ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วก็เถอะว่ามันคือเรื่องอะไร
"คือ...พี่ฝานเขา...ขอจีบผม...น่ะครับ"
จุนมยอนพูดออกไปเบาๆ เกรงว่าคนตรงหน้าจะโกรธ ...เงียบไปพักหนึ่งจนร่างขาวใจหาย มินซอกก็ลูบหัวเบาๆ
"จุนมยอน...นายโตพอที่จะตัดสินใจอะไรต่อมิอะไรเองได้แล้วนะรู้ไหม...เรื่องความรู้สึกน่ะ...พี่ตัดสินให้เราไม่ได้หรอก.."
มินซอกว่ายาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จุนมยอนครางอือรับคำในลำคอ
"...ผมไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงน่ะครับ..."
ได้ยินแบบนั้น มินซอกก็หัวเราะเบาๆ "นายจะรู้เอง...เมื่อถึงเวลา"
บอกแค่นั้นก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้อีกคนนอนคิดอะไรต่อมิอะไรคนเดียว
ถ้าจุนมยอนเป็นคนรักของพี่ พี่จะดูแลอย่างดี...จะไม่ทำให้เสียใจ...ตกลงนะครับ
คำพูดของร่างสูงดังก้องในหัว พอหลับตาก็นึกถึงหน้า...จะคิดเรื่องอื่นก็ไม่ได้ ตอนนี้มีแต่เรื่องของพี่ฝานอยู่เต็มไปหมด
....ทำไมเราถึงต้องดีใจที่พี่เขา หอมแก้ม....ทำไมต้องตื่นเต้นที่พี่เขาจูบเราด้วยนะ...ทำไมนะ?...
เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมา จุนมยอนเบนความสนใจไปที่เจ้ามือถือเครื่องหรูที่สั่นเพราะมีข้อความเข้ามาอยู่
กดเปิดอ่านเขาก็ใจเต้นแรงในทันที
-ไม่ให้โทร แต่พี่ส่งข้อความได้ใช่ไหมครับ?-
-จูบของน้องจุนหวานที่สุดเลย-
-พี่จริงจังนะ รู้ไหม..-
-ถ้าโกรธที่พี่ส่งข้อความมาก็ขอโทษด้วยนะครับ-
-คืนนี้นอนฝันดีนะครับ-
-พี่ฝานรักน้องจุนนะครับ-
แก้มใสเห่อแดงขึ้นมาอีกครั้ง มือเล็กกดปิดหน้าจอมือถือหลังจากที่อ่านจบ ก่อนจะเอามือถือทาบเข้าที่อก ...หัวใจเต้นแรงจัง
"อะ ไม่ได้ๆ ต้องตอบข้อความ"
พูดกับตัวเองเสร็จ คนตัวขาวก็กดส่งข้อความทันที
--ฝันดีครับ พี่ฝาน--
จุนมยอนจะรู้ไหมนะ ว่ามีคนดีใจกับข้อความที่ตอบกลับมาอยู่ ...คริสจูบที่มือถือของตัวเอง "รักนะครับ"
**************************** you are play boy! **********************************
TALK:...เขินอ่าาาาาา ว้ายๆๆๆ ดีใจที่มีเม้นเพิ่มขึ้นค่าา ถ้าสนุกไม่สนุกก็บอกกันได้นะค้าาา
ความจริงเรื่องนี้จะจบที่ตอนนี้แหละ แต่ ไม่เอาดีกว่า ฮิฮิ
อย่าลืมเม้นกันหน่อยนะคะ ติดแทค #พลาเนโต้ #ส้มแสบ #นีออนห้องโวคอล #ลู่แมนแฟนซอก
เช่นเคยว่า ตอนต่อไปมาเพราะแรงใจนะคะ
ทวงได้สองที่ @yaoiisgod @Planetochen
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น