Yaoi is God..Yaoi Fiction

ลำดับตอนที่ #109 : พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง [Fight x Fear]

พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง

Fight x Fear ver.

***********
ในรั้วมหาวิทยาลัย เสียงของนักศึกษาดังเจี๊ยวจ๊าวคล้ายเด็กประถมก็ไม่เชิง

ในที่ๆวุ่นวายนั้น ก็ยังมีที่ลับตาคนอยู่
"นายไปบอกคนอื่นหรอว่าเราคบกัน"
ร่างบางดึงชายเสื้อร่างสูงอย่างอายๆ เมื่อรับรู้มาว่าคนตรงหน้าเขา บอกกับใครหลายคนว่าคบกับเขาอยู่

"เปล่านี่พี่ผมแค่เปรยเฉย ๆ"
ร่างสูงหันมามองคนที่ตัวเล็กกว่าด้วยแววตาหยอกล้อ

"ไม่สนุกเลยนะ เดี๋ยวความน่าเชื่อถือพี่ได้หมดไปพอดี"
ความน่าเชื่อถือในสถานะพี่ว๊ากไงละ...ร่างบางเม้มปากแน่น

"พี่จะสนอะไร? ผมแค่เปรยเฉย ๆ เอง"
เห็นดังนั้นอีกคนก็เริ่มแหย่อีกครั้ง

"มะ ไม่ใช่..ก็..พี่อาย ไอ้บ้านี่"

"คบกับผมมันน่าอาย??"
ร่างสูงดันร่างเล็กให้ติดกำแพงแล้วใช้สองมือคร่อมไว้กันไม่ให้หนี
จริงๆไม่ได้อะไรหรอก แค่อยากแกล้งเท่านั้น

"มะ ไม่ใช่!"

"งั้นทำไมถึงต้องกลัวความจะแตกด้วยล่ะ....ครับ?"
คนพูดยื่นหน้าเข้าไปใกล้เรื่อย ๆ

"ก็เป็นพี่ว๊ากไง..มันจะดูไม่ดี!"

"แล้วหลังจากหมดรับน้องไปพี่กับผมจะกลายเป็นอะไรกัน?"
รุ่นน้องปีหนึ่งจงใจยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูพี่ว๊ากตัวเล็กเบา ๆ

"ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน อ่ะ ได้เวลารับน้องแล้ว ไปได้แล้วไป เดี๋ยวเพื่อนก็โดนทำโทษหรอก"
ร่างเล็กพยายามดันร่างสูงให้ออกห่าง เมื่อเห็นว่าถึงเวลาตามที่นัดแล้ว

"แล้วตอนเย็นจะเจอกันที่ไหน?"
มือแกร่งเปลี่ยนมารั้งเอวคนตัวเล็กไว้ พลางยิงคำถามออกไป

คนถูกถามคิด"ที่ห้องนายก็ได้ วันนี้อยู่หอคนเดียวไม่ใช่หรอ.."

"แล้วเป็นตอนนี้ไม่ได้?"
คนตัวโตเริ่มออดอ้อนเป็นการกระทำที่ดูขัดกับรูปร่างหน้าตาเขามากถึงมากที่สุด

"ก็มันต้องเข้าประชุมแล้วนี่ ไปได้แล้วไป.."
ถึงอย่างนั้นคนถูกอ้อนก็แก้มแดงเขินกับคนตรงหน้าที่ออดอ้อนไม่พอ ยังกอดเขาซะแน่นอีกต่างหาก

"จูบทีแล้วจะปล่อย"
ร่างสูงยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะยื่นคำขาด

"เดี๋ยวเถอะ นี่ที่ ม. นะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น"

"ใครเห็น? ตอนนี้ช่วงเวลากิจกรรมไม่มีใครมาเดินเพ่นพ่านแถวนี้หรอก"
รุ่นน้องหนุ่มแย้งแล้วชิงหอมแก้มฟอดใหญ่ ๆ

"ตะ แต่.."เขาคิดจะแย้ง แต่ก็ "เฮ้อ...แค่นิดเดียวนะ"
ว่าแล้วคนตัวเล็กกว่าแต่เป็นรุ่นพี่ก็ค่อยประกบริมฝีปากของร่างสูงเบาๆแล้วผละออก
"ปะ..ไปได้แล้ว"แก้มใสๆของรุ่นพี่นั้นแดงก่ำจนปิดไม่อยู่

"ครับไปก็ไป"
รุ่นน้องหนุ่มฉีกยิ้มกว้างก่อนร่างสูงจะหมุนตัวเดินกลับไปเข้าแถวรวมกับเด็กปีหนึ่งทั้งหลาย

"ไอ้เด็กบ้านี่.."
เขาพึมพำก่อนจะสงบจิตใจสักครู่แล้วเดินออกไปจากมุมนั้นเพื่อคุมน้องๆปีหนึ่ง





หยุด

อย่าเพิ่งฟินครับ สาวๆ ..สวัสดีครับ ผมชื่อ ไฟท์ เพิ่งได้เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยในฐานะ
นักศึกษาปีหนึ่งคณะศิลปศาสตร์ครับ
แล้วที่คุณๆได้อ่านกันไปนั้น เป็นเรื่องของผมกับพี่เฟียร์สุดที่รักของผมครับ
เขินละสิ หวานกันใช่มะ?

จริงแล้วไม่ได้หวานกันบ่อยหรอกครับ ยิ่งช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้แทบจะไม่มีเลย เพราะเป็นช่วงรับน้องครับ
จริงอยู่ว่าการเข้าร่วมกิจกรรมจะทำให้ผมได้เจอกับสุดที่รัก
แต่พอได้แค่ดูไม่ได้จับต้องมันก็ทำให้อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ จริงๆนะครับ..

"เห้ยน้อง!! พี่นัดกี่โมง รีบเข้าไปเร็วๆ!!"
นั่นไงเสียงหวานๆที่ตะเบ็งเพื่ออัพความโหดมาแล้วครับ และที่ยืนว๊ากอยู่ตรงนั้นคือพี่เฟียร์ครับ
เจ้าตัวผมสีน้ำตาลอ้อนแอ้น น่าทนุถนอม แต่ใคร๊ ใครหนอใคร จัดให้พี่แกมาว๊ากกัน
จริงๆเวลาอยู่กับผมไม่ใช้เสียงแบบนี้นะครับ ยิ่งบนเตียงแล้ว...หึหึ

"เร็ว!!"พี่เขาตะโกนเสียงดังให้พวกน้องปีหนึ่งเดินเข้าไปในห้องประชุม

"...."
ผมยืนขึ้นช้า ๆ เหมือนคนไม่มีกะจิตกะใจจะทำ จริงๆผมแค่เบื่อครับ อยากกอดจูบลูบคลำ ฮือTT

"เห้ยย น้องพี่บอกให้รีบ ไม่ได้ยินหรอไง หูหนวกเรอะ!!!"
คนน่ารักของผมกร่นคำด่าออกมา เพื่อให้คนที่อยู่ตรงนั้นเป็นระเบียบ

"ครับ ๆ"
ผมขานรับเบา ๆก่อนจะเอียงคอหันมามองเข้ากับใบหน้าของรุ่นพี่ซึ่งฉายแววออกมาว่า

ขอโทษ..ที่ใช้เสียงแบบนี้กับผม

ไม่เป็นไรครับ ไว้ใช้เสียงหวานๆบนเตียง เอ้ย..ตอนอยู่ด้วยกันก็ได้ครับ

เมื่อเข้ามาในห้องประชุมแล้ว..
"ปีหนึ่งเงียบ! แล้วฟัง ต่อจากนี้จะให้เลือก ดาว เดือนของคณะ
ให้โหวตกัน ใครจะโหวตใครก็ยกมือ เข้าใจไหม!?"

ผมนั่งนิ่ง ถึงตอนแรกจะเบื่อแต่ในจุด ๆ นี้จากความเบื่อมันก็กลายเป็นอารมณ์ที่เรียกว่าไม่อยากจะทำอะไรเลย
ได้แต่มองดูเพื่อนร่วมรุ่นของตัวเองที่เริ่มคึกกับการเลือก ดาว เดือน ของคณะ

สนุกตรงไหนนะ?

"พี่คะ เดือนพวกหนูขอโหวตไฟท์ค่ะ"

ใครนะ...? ผมที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรมองซ้ายมองขวา

ผมหรอ? แหม..เลือกได้เจ๋งไปเลย คนหล่อๆอย่างผมเนี่ย เป็นเดือนน่ะถูกต้องแล้วครับ

"น้องไฟท์! ไหวไหม เพื่อนเลือกเราน่ะ"เยี่ยมมากสาวๆ!
ด้วยเหตุนั้นทำให้พี่เฟียร์เดินเข้ามาถาม หน้าของพี่เขาดูไม่พอใจเล็กน้อย หึงละสิ?

แต่ก็ต้องทำใจนะครับ เมื่อนายไฟท์สุดที่รักเนื้อหอมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"อ่ะ ผมเหรอพี่? ไหวอยู่ ๆ"
ผมเกือบจะหลุดรอยยิ้มบางออกมาเมื่อเห็นคนรักเดินเข้ามาคุย
แม้จะเป็นเรื่องในส่วนกิจกรรมก็เถอะ

"งั้นออกมานี่ มีใครเสนอคนอื่นอีกไหม"ผมถูกที่รักดึงตัวออกมา
ก่อนจะเอ่ยถามคนอื่นๆ
ซึ่งก็มีส่งมาอีก เดือน2คน ดาว3คน จนในที่สุดก็ตัดสินได้ว่าใครเป็นดาวและเดือนของคณะ


ซึ่งเดือนก็คือผมเอง

แหม..คุณเลือกไม่ผิดหรอกครับ..

"ขอบคุณนะครับ"
ผมแย้มยิ้มบาง ๆ ออกมากล่าวขอบคุณกับคนที่เลือกเป็นเดือนของคณะซะหน่อย

ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่าพี่เฟียร์มองรอยยิ้มผมอย่างไม่พอใจ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีก
"เดี๋ยวลงชื่อที่นี่แล้วกลับไปนั่ง!"เขากระแทกเสียงใส่ผมเล็กน้อย หึงสินะ..
ก่อนจะหันไปคุยกับปีหนึ่งที่เหลือ
"เดี๋ยวจะต้องมีบูมนะ ให้หาคนมาไว้เลย กิจกรรมของคณะมันเยอะ
ก็ช่วยๆกัน สามัคคีกัีนไว้เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ เข้าใจไหม?"

เมื่อถึงเวลาเลิกประชุม พี่ว๊ากของผมก็ปล่อยให้น้องกับบ้าน
โดนนัดแนะทุกอย่างเรียบร้อย ก่อนจะคุยอะไรกับเพื่อนในกลุ่มและขอตัวกลับก่อน

อ่ะ..คิดอะไรออกแล้วสิ..หึหึ



ผมมีแผนแกล้งพี่เฟียร์แล้วล่ะครับ เห็นหล่อๆอย่างนี้ ผมนี่ขี้แกล้งสุดๆเลยนะครับ รู้ปะ?
พี่เฟียร์ตอนโกรธผม น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!

อะแฮ่ม ! แลดูผมจะโรคจิตไปนิด แต่ก็นะ ลองใครมีแฟนน่ารักอย่างผมสิแล้วจะรู้ หึหึ

ผมตัดสินใจตกลงกับเพื่อนในกลุ่มที่เริ่มมารู้จักกันตอนเข้าเรียนปรับพื้นฐาน
จะมีก็แต่ไอ้กระเป๋าตังค์ เพื่อนซี้ตั้งแต่โรงเรียนเก่านี่ละครับที่รู้ใจกัน มันชื่อกระเป๋าตังค์จริงๆนะครับ
ผมชอบเรียก *เป๋าตังค์*
พวกผมว่าจะออกไปหาของกินนอกมหาลัยกันครับ

ก่อนจะออกไปผมก็หันไปมองร่างเล็กที่มองตามผมเหมือนกันเจ้าตัวเม้มปากแน่นอย่างเคืองๆ
อา... น่ารักสุดๆ อารมณ์ต้องประมาณนี้แน่ๆเลยครับ

ฮึ ถ้าไม่กลับด้วยกัน จะกลับก่อนแล้วนะ ไอ้เด็กบ้า!!



อา...เช็ดเลือดกำเดาแปปนึงนะครับ









ตอนแรกที่คิดว่าจะไปกันไม่นานก็ลงท้ายด้วยอยู่ที่นั่นจนมืดค่ำ
เพราะไอ้เป๋าตังค์มันโดนแฟนทิ้งตอนเข้ามหาวิทยาลัยครับเลยช่วยมันคลายเศร้าซะหน่อย

หลังจากไปส่งไอ้เป๋าตังค์กลับอีกหอ หอที่มหาวิทยาลัยนี้มีสามหอครับ

หอขนม
หอลูกอม
หอลูกกวาด

แลดูชื่อหอจะไร้สาระไปนิด แต่ก็บริการดีมากๆเลยนะครับ

ผมอยู่หอลูกอมครับ พี่เฟียร์อยู่หอขนม ที่ไกลจากที่นี่พอสมควร
ในที่สุดผมก็หกลับมาถึงที่หอซักที







ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือ นี่ก็สองทุ่มแล้ว ตาย-ละ พี่เขาคงรอนานแหง
ผมหยิบมือถือออกจากกระเป๋าก่อนจะเปิดเครื่อง ผมจงใจปิดครับ ที่จริงแค่จะแกล้งเขานิดหน่อย

บรรลัยแล้วครับ

พี่เฟียร์โทรหาผม 59 สาย 3ข้อความ
ผมรีบกดอ่าน

*พี่มาถึงหอแล้วนะ*

*ไฟท์..พี่รออยู่นะ เป็นอะไรไหม?*

*ไฟท์..คงไม่ได้ลืมนัดของพี่ใช่ไหม..*





"กลับมาแล้วครับ"ผมรีบเปิดประตูเข้าห้องมา
มือยังถือถุงกับข้าวที่สั่งเอาไว้เผื่อว่าพี่เขาจะยังไม่ได้ทานอะไร
ในห้องผมมืดสนิททั้งๆที่สองทุ่มแล้ว ผมใจหายวาบ เมื่อไม่พบใครอยู่

"พี่เฟียร์ครับ ไฟท์กลับมาแล้ว พี่อยู่ไหน ทำไมไม่เปิดไฟครับ"
ผมร้อนรนเปิดไฟ ก็พบว่าร่างเล็กๆของพี่เขายืนอยู่ตรงระเบียงห้อง
ผมวางของก่อนจะเดินไปโอบคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้ ให้ตาย..
มือพี่เขาเย็นไปหมดเลย นี่เขายืนรอผมอยู่ตรงนี้ตลอดสามชั่วโมงเลยหรอ ..ฮึ่ยย


"พี่เฟียร์..ผมซื้อข้าวมาพี่หิวหรือเปล่า?"
ผมถามอย่างยากที่จะใจเย็น ตั้งแต่เข้ามาที่รักของผมไม่พูดตอบอะไรเลย

"ไฟท์...กลับมาแล้วหรอ?"
คนที่ถูกผมกอดหันกลับมามองผมด้วยสายตาที่ดูเหงาๆ ...เซ็กซี่มากครับ

"กลับมาแล้วครับ.."
ผมตอบก่อนจะรั้งอีกคนเข้ามากอดแน่นมากขึ้น

"..ไฟท์ไปไหนมา?"

อึก...เผลอสะอึกกับคำพูดนั้น นี่ผมตั้งใจจะทำให้พี่เฟียร์งอน แต่ไหงเป็นแบบนี้ละครับTT

"ไฟท์ไปดื่มกับเพื่อนมา"
ผมละออกจากอ้อมกอดก่อนจะถอดเสื้อออก
ตอนนี้ตามเนื้อตัวผมมันเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าและ....น้ำหอมของพวกผู้หญิง

ซึ่งคนตัวเล็กตรงหน้าผมต้องไม่ชอบเอาแน่ๆ

ผมเห็นสายตาพี่เขาวูบลงไปแปปนึงก่อนจะยิ้มออกมา บางมากๆบางซะเหมือนไม่ได้ยิ้ม
"มารอตั้งสามชั่วโมงน่ะ นึกว่าเป็นอะไร ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"

"ฉลองเรื่องได้เป็นเดือนน่ะครับ"

"ยังไม่ได้เป็นจริงๆสักหน่อย แค่ลงชื่อ ยังไงก็ต้องไปแข่งอีกที"
พี่เฟียร์พูดเบาๆแต่ไม่มองตาผมเลยครับ..ทำให้ผมเจ็บที่หัวใจหนักขึ้นเรื่อยๆ

"แต่ก็ได้ในคณะแล้วนี่" ผมพยายามชวนคุยแล้วอุ้มคนตัวเล็กมานั่งที่ตัก
ตอนนี้เราสองคนอยู่บนเตียงครับ

"ปล่อย..เหม็นเหล้า!! ...พี่จะกลับแล้ว"
เสียงหวานๆกร่นออกมาอย่างเต็มไปด้วยความน้อยใจ พี่เขาดิ้นอยู่ในอ้อมกอดเดือนคณะคนใหม่อย่างไม่พอใจ

"พี่ครับ.."

"ปล่อย..."
ผมหน้าซีดลงเมื่อฟังคำสั่งด้วยเสียงขอร้องนั่น มือเล็กของพี่เขาพยายามดันอกกว้างของผมให้ออกห่างไป


ผมจะทำยังไงดีละครับเนี่ย..




โดนงอนแล้วครับ ผิดเต็มๆประตูเลยงานนี้ นี่กะจะแกล้งให้หึงนิดเดียวเอง โถ่..ที่รักครับ อย่างอนสิ


"ไม่ปล่อยวันนี้ยังไม่ได้กอดกันเลย"
ผมว่าก่อนจะเอาใบหน้าหล่อเหลาของผมจะซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างหมั่นเขี้ยว

นี่ผมง้ออยู่นะครับ ให้ตาย ไม่ได้หื่นเลยสาบานได้

"ปล่อย .."
เสียงหวานๆของพี่เฟียร์กร่นออกมาด้วยความน้อยใจจนปิดไม่อยู่ เจ้าตัวทุบที่อกผมเพื่อให้หยุดลวนลามเขาสักที

"พี่อย่างอนสิ"
ผมพูดเสียงออดอ้อนก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นเอาคางเกยไหล่มนเล็กนั่นไว้..

"ไม่ได้งอน...ไม่ใช่ผู้หญิง "


แต่ที่พี่กำลังเป็นอยู่ บ้านผม..ไม่ใช่สิ คนทั้งโลกเรียกว่า 'งอน' นะครับ

"แต่เวลาที่พี่งอนน่ารักดีออก"
ผมฉีกยิ้มกว้างพลางใช้สองมือเกาคางตัวเล็กปฏิบัติเหมือนเป็นลูกแมวตัวหนึ่ง

"ไฟท์!"
พี่เฟียร์เค่นเสียงออกมาและปัดมือผมออก

ตอนนี้ผมรู้ได้เลยว่าสุดที่รักในอ้อมกอดของผม เขาหึง เขาหวง ห่วง น้อยใจมากแค่ไหน

".....โอเค ผมขอโทษ"
ผมว่าเสียงอ่อยเซื่องซึมลงไป เพราะรู้สึกผิดอย่างจริงๆ

"ช่างมันเถอะ ยังไงซะนายมันก็หล่อนิ ได้เป็นเดือนคงจะมีสาวๆชอบนายมากขึ้นอีก
นายก็ใช้เวลาไปอยู่สาวๆพวกนั้นละกัน"


อย่าพูดอย่างนั้นสิ ถ้าผมไปยุ่งกับคนอื่นพี่จะทนได้หรอ แค่นี้ก็ยังหึงซะ

"ไม่ใช่น่ะพี่ ผมรักพี่คนเดียว"

"พี่รู้...แค่ไม่แน่ใจ..."

"แล้วพี่อยากได้อะไรมายืนยัน....ผมให้ได้ทุกอย่าง"

ผมเสนอก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

"ไฟท์รีบล้างเนื้อล้างตัวเถอะ พรุ่งนี้มีเรื่องต้องทำ"
พี่เฟียร์ว่าก่อนจะเก็บความน้อยใจทั้งหมดไว้

"เดี๋ยว!!"
มือแกร่งของผมคว้าเอวบางของคนตัวเล็กแล้วรั้งเข้ามากอด
"ยังคุยกันไม่จบเลย.....อยู่ด้วยกันทั้งคืนได้ไหม?"

"ไม่....ไฟท์เมาแล้วล่ะ"

ไม่เมา อันที่จริง แทบจะไม่ได้ดื่มเลยนะครับ เพราะผมรู้ว่าพี่เฟียร์ไม่ชอบ

"ไฟท์ยังมีสติอยู่น่ะพี่ ไหนสัญญากันแล้วไงว่าคืนนี้จะอยู่ด้วยกัน"

"ก็ไฟท์นั่นแหละ......ไฟท์...ฮึก...ทำแบบนี้ทำไม!"
ในตอนนี้ร่างตรงหน้าของผมเขาได้สูญเสียความน่าเชื่อถือในการเป็นพี่ว๊ากไปแล้ว
เพราะน้ำตาอุ่นๆที่ไหลมารวมกันตรงดวงตากลมมนนั่น

จนหัวใจผมแทบจะหยุดเต้น ผมไม่เคยแกล้งอะไรขนาดที่พี่ร้องไห้แบบนี้ รู้สึกอยากตบหน้าตัวเองสักล้านที..
ผมไม่พูดอะไรทำเพียงแค่ดึงคนตัวเล็กมากอดปลอบประโลม

"...ก็รู้ว่ารอ...แต่ก็ทำแบบนี้...ไฟท์แย่มาก..."
เสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้นมาภายในอ้อมกอด

"ขอโทษพี่.....สัญญาจะไม่ทำอีกแล้ว"

"......นึกว่าเป็นอะไร..ฮึก ที่แท้...ก็แค่อยากแกล้งใช่ไหม"
..เสียงหวานสะอื้นจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง

"ไม่ได้อยากแกล้ง ไม่ได้อยากแกล้งพี่...."
ผมว่าเสียงอ่อนพยายามใช้นิ้วมือปาดน้ำตาออกจากดวงตากลมโต

"พอเถอะ จะกลับแล้ว ปล่อย"

"แต่ไฟท์ไม่ให้พี่เฟียร์ไป "
ผมดึงคนตัวเล็กเหวี่ยงลงกับเตียงเบา ๆ แล้วตามมาขึ้นคร่อม
สายตาของผมจับจ้องไปยังคนตัวเล็กอย่างไม่วางตา

"นายเมาแล้ว"
ดูเหมือนพี่เขาจะตกใจที่ถูกเหวี่ยงลงเตียงนุ่มๆ
แต่ไม่ยอมมองผมตรงๆสักที โกรธขนาดไม่อยากมองหน้ากันเลยหรอไง

"พี่มองผมสิ"
ผมเผลอขึ้นเสียงใส่ พลางเชยคางของร่างบางให้มองหน้า

"ไม่ ไฟท์เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องนะ"

"ผมพูดรู้เรื่องแต่พี่อย่าดื้อจะได้ไหม?"

"ถ้านายมาเร็วกว่านี้เราคงได้อยู่ด้วยกัน...แต่นี่มันดึกแล้ว พี่ต้องกลับหอ"

"แต่เรายังมีเวลาอยู่นี่หอพี่ยังไม่ปิดเลยนะ"
ผมว่าพลางล้มตัวนอนข้างคนตัวเล็กแล้วดึงมากอดไว้แน่น ไม่อยากห่างกันเลย พี่ยกโทษให้ผมเถอะ
"ยังอยู่ด้วยกันได้อีก..."

"กว่าจะไปถึงก็ปิดพอดี ปล่อยเถอะไฟท์ไว้หายเมาแล้วพี่อารมณ์ดีกว่านี้ค่อยคุยกัน"

"งั้นก็อยู่ที่นี่ไม่ต้องกลับหอมันแล้ว"

"ไฟท์...พอเถอะ เลิกดื้อได้ไหม"

"ไม่..."

"เฮ้อ..."พี่เฟียร์ถอนหายใจยาวก่อนจะพลิกตัวหันไปทางอื่น "งั้นพี่นอนเลยแล้วกัน เหนื่อยมากแล้ว"

"อือ...."







สักพัก ในขณะที่ผมแกล้งหลับ
คนที่นอนข้างๆผมก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงและหันมามอง จนผมแทบจะหลับตาไม่ทัน
เขาค่อยๆเอามือของผมออกจากการกอด จะหนีผมไปหรือเปล่านะ ถ้าหนีจะรีบคว้าไว้เลย ฮึ่ม!!
ไม่นานโดยที่มีผมมองอยู่ พี่เฟียร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกะละมังและผ้าขนหนู
เขาเช็ดตัวให้ไฟท์โดยที่ไม่ลืมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ทำเอาผมดีใจมากเลย
ใช้เวลาอยู่พอสมควรก็จัดการเสร็จ
หันมองนาฬิกาอีกทีนี่ก็ตีสองแล้ว พี่เฟียร์เข้ามาซุกในอ้อมกอดผมในที่สุด...

"ไฟท์"...คนตัวเล็กละเมอเรียกชื่อผมและซุกหน้าลงที่อกของผม
"รักกันบ้างไหม.."

"รักที่สุดเลย พี่เฟียร์"
ผมค่อยบรรจงจูบลงไปที่หน้าผากมนของพี่เฟียร์









เช้าวันใหม่ ผมตื่นขึ้นมาตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ เพื่อมาทำอาหารเช้าเซอร์ไพรส์และไถ่โทษให้พี่เฟียร์ซะหน่อย
ผมค่อยๆจัดแจงวางอาหารต่างๆไว้บนโต๊ะ..

"อือ"
เสียงอื้ออึงจากลำคอเรียกให้ผมหันไปมาคนที่ตั้งแต่ผมลุกจากเตียงมาก็นอนอยู่ท่าเดิม
เหมือนตุ๊กตาตัวน้อยๆเลยน๊า...เฮ้อ ผมนี่หลงแฟนตัวเองใช่เล่น..

ก็แหม ถ้าลองแฟนคุณตามจีบยากขนาดพี่เฟียร์ละก็ไม่หวงไม่หลงไม่ได้หรอกนะครับ

"ไง พี่ตื่นแล้วเหรอ"
ผมทักทายก่อนจะวางจานใบสุดท้ายลงบนโต๊ะ
พลางเดินเข้าไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียง ที่กำลังงัวเงียอยุ่ แถมตาพี่เขาบวมๆ นั่นไม่ใช่เพราะใครอื่นแน่นอน
ผมใส่ชุดนักศึกษาไว้แล้วก่อนจะทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีหม่น
แต่ก็นะ คนหน้าตาดีก็ยังคงดูดีเหมือนเคย

"อื่อ"พี่เขาครางรับเบาๆ ทำให้ผมรู้สึกใจชื้นอยู่บ้างที่ยังเห็นคนตรงหน้าอยู่

"กินข้าวไหม?"

"ทำไมไฟท์ตื่นเช้าแบบนี้เนี่ย ยังไม่หกโมงครี่งเลย"
ร่างบางๆของพี่เฟียร์กลิ้งไปมาอยู่บนเตียงอีกครั้ง ไม่ตอบคำถามผมแถมยังมาถามผมกลับซะนี่

"ไฟท์กลัวพี่หิวเลยตื่นมาทำอาหารให้ทานก่อน"
ผมยิ้มให้อย่างจริงใจ หวังว่าพี่เขาคงจะหายโกรธแล้วนะ..

"อื่อ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน"
ว่าแล้วที่รักของผมก็ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที

"พี่เฟียร์..ผมอาบด้วย"
ไม่ทันที่คนตัวเล็กกว่าจะปิดประตูห้องน้ำ ผมก็เข้ามาได้ทัน เรื่องอะไรจะปล่อยไปละ นานๆจะได้มีโอกาสสักที

"ไฟท์ ออกไปก่อน"
พี่เฟียร์พูดเสียงเบาพลางกระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะเลือดจะไหลมารวมกันที่แก้มจนแดงจัด

"ไม่ไปครับ..ไม่ได้กอดพี่มานานแล้ว"

"เถอะน่า ไฟท์ ให้ตายสิ พี่อาย..เว้ย"
เสียงหวานๆของพี่เฟียร์ยิ่งทำให้หลงใหลเข้าไปอีก เสียงที่ว่านั่นทำให้รู้ว่าที่รักของผมอายขนาดไหน

"ก็ได้ครับพี่"
ผมหัวเราะก่อนจะออกมาจากห้องน้ำ ไม่งั้น สบู่ ฝักบัว ขัน กะละมังอาจจะลอยมากระทบที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของผม

"ไอ้เด็กบ้าเอ้ย!!"







"พี่น่ารักชะมัดให้ตาย.."
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ผมคลั่งแฟนตัวเอง ถ้าพี่เขาออกมาแล้วผมจับปล้ำจะเป็นไงเนี่ย โฮรกก

ไม่นาน ซึ่งผมอดทนมากจนถึงมากที่สุด
พี่เฟียร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่คลุมตัวด้วยผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินออกมา
"น้ำเย็นมาก ให้ตาย "

"มานี่มาเช็ดผมให้"ยั่วใชไหมครับเนี่ย...ผมกวักมือเรียกให้พี่เขามาหาผม
ซึ่งพี่เฟียร์ก็ทำตามอย่างว่าง่ายน่ารัก..ฮึ่ยย
ผมรั้งเอวบางๆนั่นให้นั่งลงที่ตักของผม

"ไฟท์เมาค้างปะเนี่ย "
พี่เขาแซวพลางยิ้มขำๆ

"อะไรพี่ไม่ค้างหรอก"
เห็นพี่ยิ้มขึ้นมาได้ผมก็หัวเราะไปด้วย

"แค่ตื่นมาทำกับข้าวแต่เช้าพี่ก็ว่าเมาค้างแน่ๆแล้วล่ะ ฮะๆ"
ที่รักยิ้มขำให้ผมขณะที่ผมแต่งตัวติดกระดุมให้เขาอยู่ หอไฟท์.. จะใส่เสื้อใคร ก็ต้องเสื้อของไฟท์น่ะสิครับ!!

ประกาศตัวว่าเป็นของผมไปอีกแบบนึง..

"ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวต้องไปดูเรื่องเดือนดาวแต่เช้าเลย ว่าแต่ไฟท์อาบน้ำแล้วหรอ"
ที่พี่ถามเนี่ย พี่คิดว่าผมไม่รู้ใช่ไหมครับ ว่าพี่แอบเช็ดตัวให้ผม..ฮุๆ

"ไฟท์ตื่นมาอาบแต่เช้าแล้วพี่"ผมตอบ

"อ่อ...โอเค"

"พี่ดูแปลก ๆ ไปมีอะไรหรือเปล่า?"
ผมยิ้มกริ่มจงใจเลี่ยงการพูดถึงเรื่องเมื่อคืนเพื่อรอดูปฏิกิริยาของคนตัวเล็ก

"ปละ ปล่อยไม่มีไร กินข้าวกัน"
เขายิ้มบางๆกลบความอาย ก่อนจะเดินมาหยิบจานข้าว

"ครับ"





หลังจากที่เราทานข้าวกันไปสักพัก จู่ๆพี่เฟียร์ก็พูดขึ้นมา ทำให้ผมหันเหความสนใจจากอาหารตรงหน้าก่อน
"เรื่องเมื่อวาน..."


"เมื่อวาน?"
ผมทวนคำ...เมื่อวานนี่...เรื่องนั้นสินะ

"พี่ไม่ชอบที่ไฟท์ทำแบบนั้นนะ.."
คนตัวเล็กเอาช้อนส้อมเขี่ยกันไปมาโดยที่ไม่มองตาผม

"งั้นผมจะไม่ทำอีก"
แต่ไม่หยุดแกล้งนะครับ หุหุ

"รับปากพี่แล้วนะ ถ้าทำอีก เราคงต้องเลิกกันแล้วล่ะ"

"ครับพี่.."
ผมตอบรับเสียงอ่อย ถ้าขาดพี่เฟียร์ไป..ผมนี่นึกไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง..ผมจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง

"ขอโทษที่พูดตรงๆนะ แต่พี่ไม่อยากให้เราคบกันแบบไม่เข้าใจกัน ทำ..เพื่อพี่ได้ไหม.."

"ทำได้สิครับ"
เล่นพูดกันขนาดนี้ ไม่ได้นี่ก็แย่แล้วนะครับ

"อืม.."

"แล้ววันนี้มีกิจกรรมอะไรที่ต้องทำอีกไหม?"
ผมเอียงคอถาม
บางทีอาจจะมีกิจกรรมบางอย่างที่ทำให้พวกเรามีเวลาอยู่ร่วมกันได้

"อือ ก็เหลือแต่พวกดาวเดือนกับบูม ก็ไม่มีแล้วละนะ ไฟท์ต้องไปซ้อมที่ตึกใหญ่นะ
พี่พาไปเอง พี่อัดลมที่เขามีหน้าที่คุมเดือนเขาอาจจะมาสายหน่อยเพราะติดธุระน่ะ"

"แปลว่าผมก็ได้อยู่กับพี่ทั้งวันใช่ไหมครับ.."

"อื่อ..จะว่างั้นก็ใช่นะ.."
















เยส!!!



ลานโถง ซ้อมดาวเดือน/

ร่างบางมองร่างสูงที่ซ้อมเต้นอยู่ ตรงข้างๆที่วางของ ตากลมมองร่างสูงอย่างเหม่อลอย
ไม่แปลกเลยที่คนรักของเขาจะป๊อบเอามากๆ

ระหว่างซ้อมเต้นร่างสูงเองก็หันมามองคนตัวเล็กอยู่บ่อย ๆ กลัวอีกคนจะหายไปไหน
แม้จะสงสัยกับท่าทางแบบนั้นแต่ก็คิดว่ารอหลังจากซ้อมก่อนจะดีกว่า

เมื่อถึงช่วงเวลาพักเฟียร์ก็หยิบน้ำเย็นออกมาจากถังแช่แล้วเดินไปให้
แต่ก็ถูกกันโดยพวกผู้หญิง

"ไฟท์ เราชื่อน้ำนะ และก็อ่ะ น้ำเย็นๆเห็นซ้อมเต้น ท่าจะเหนื่อย"
หญิงสาวผมน้ำตาลเกล้าขึ้นเป็นมวยเดินมาหาร่างสูง เธอยิ้มหวานให้พลางส่งน้ำขวดที่ว่ามาตรงหน้าของร่างสูง
เป็นการกดดันว่าไม่รับไม่ได้นะจ๊ะ

"โอ๊ะ ขอบคุณ"
ไฟท์ยิ้มให้ตามมารยาทมือหนาจับขวดน้ำมาโดยพยายามไม่ให้ถูกเนื้อต้องตัวของอีกฝ่าย

"อื่อ แล้วไฟท์เนี่ยคณะอะไรหรอ น้ำอยู่บัญชีนะ"
เธอยิ้มสวยพลางยิงคำตอบต่อโดยไม่ให้มีช่องว่าง

"ไฟท์อยู่ศิลปศาสตร์"ชายหนุ่มเหลือบมองหาคนตัวเล็ก

"จริงหรอ เรียนยากไหมอ่ะ"เธอก็ยังถามไม่เลิก

ในระหว่างนั้นคนตัวเล็กก็ถือน้ำขวดเดิมค้างอยู่ จนมือเล็กเย็นไปหมด
จะว่าหึงก็หึงอยู่...ไม่ใช่สิ หึงมากเลย เดินมาหาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้เด็กบ้า!

"ก็เรียนเรื่อย ๆ ไฟท์ไม่ใช่คนตั้งใจเรียนอยู่แล้วถ้ายังไงขอตัวก่อนนะ"
ชายหนุ่มว่าก่อนจะชิงเดินออกมาโดยไม่ให้อีกฝ่ายทันเรียก

"อ่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะ"
เธอส่งเสียงดังเป็นเชิงบอกคนอื่นว่า หนุ่มที่คุยนั้นตนหมายปองอยู่

"พี่รอนานหรือเปล่า?"
ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้คนตัวเล็กพลางกระซิบเสียงแผ่ว
ยังไงในฐานะว๊ากเกอร์ก็ไม่ควรจะทำตัวเป็นกันเองมากอีกแล้ว

"ไม่หรอก อ่ะน้ำ หรือจะกินขวดนั้น?"
ร่างบางถามเสียงขุ่นแต่ยังคงมาดไว้สักเล็กน้อย
ก่อนจะยื่นขวดน้ำในมือในสภาพมือสั่น

"พี่ไปเจอผมที่ห้อง 2025 เถอะ"
ว่าก่อนร่างสูงจะโค้งตัวแล้วหยิบขวดน้ำดื่ม

"พักกี่นาที จะไปไหนบอกเขาไว้หรือยัง"เขาเลิกคิ้วสูง

"พักชั่วโมงกว่า ๆ ก็บอกพี่แล้วไง"ไฟท์ว่าก่อนร่างสูงจะหันเดินจากไป

"เห้ย คิม ศิลป์ ไปข้างนอกหน่อยนะ เดี๋ยวเข้ามา!"
ร่างบางร้องบอกสโมที่ยืนอยู่ ก่อนจะเดินตามออกไป






สวัสดีครับ มาเจอกับผมอีกครั้ง ไฟท์เองครับ!!!
ผู้หญิงเมื่อกี้มาจุ้นจ้านซะได้ เล่นเอาพี่เฟียร์หึงเลยครับ ฮะๆ

ผมเดินเข้ามาในห้องที่ว่างเปล่าทั้งชั้นไม่มีใครเดินผ่านไปมาเลยซักคน

"แล้วเต้นพอได้ไหม?"พี่เฟียร์ถามหลังจากที่ตามผมมาทัน

"ได้อยู่แล้ว"ผมตอบเสียงมั่นใจก่อนจะโอบเอวคนตัวเล็กเดินเข้าห้องแล้วจัดแจงล็อคประตู

"ก็ดีแล้ว"
พี่เขาพึมพำก่อนจะปล่อยให้ผมซึ่งกำลังหื่นกอดอย่างตามใจ

"อือ ขออยู่แบบนี้เลยได้ไหม?"

"อึดอัดจะตาย"
ถึงจะพูดอย่างนั้นมือเย็นก็ลูบหัวผมเบาๆ
เป็นการชมว่า ทำได้ดีมาก
โอยยย น่ารัก อดทนไว้ไอ้ไฟท์เอ้ยย

"ก็ไม่ได้จะกอดแน่นนี่"
ผมแซวขำๆก่อนจะซุกไซร้ซอกคอสูดดมความหอมจากร่างบาง
แชมพูของผมซื้อมาเองแท้ๆ ทำไมทีผมใช้มันไม่หอมขนาดนี้นะ

"เหนื่อยเปล่า"
พี่เฟียร์ว่าพลางลูบไปตามรูปหน้าของผม

"นิดหน่อยพี่"
ผมตอบแบบปัดๆ โดยที่สนใจแก้มนุ่มๆนั่นอยู่

"อืม...น้องน้ำสวยนะ ประกาศตัวเชียวว่าจะจีบนาย.."
นั่นไง...หึงใช่ม๊าาาา


"ผมไม่สนใจหรอกพี่ "
ผมผละออกมาจากแก้มมน และตอบด้วยสายตาจริงจัง

"จริงหรอ.."
พี่เขามองผมด้วยสายตาออดอ้อน

พี่อย่ามายั่วไฟท์นะ เดี๋ยวไม่ได้กลับไปซ้อมจะทำไงเล่า!!!


"ไฟท์มีแค่พี่นะพี่เฟียร์"
ผมกอดพี่เขาไว้เพื่อแสดงความจริงใจ

"อื่อ....พี่เองก็มีแค่ไฟท์ ไฟท์คนเดียว"
วันนี้พี่เฟียร์น่ารักโคตร!!! อะไรกัน อะ...อะ....อดทนไว้ อย่าเพิ่ง อย่าเพิ่งโว้ยย ให้จมูกบ้า ไอ้ปากบ้า

"ดีใจที่พี่พูดแบบนั้นนะครับ"
ผมเหงื่อแตกพลั่กก่อนจะยิ้มให้

"ไฟท์.."พี่เขาเรียกผมพลางหลับตาพริ้มแก้มใสแดงขึ้นเล็กน้อย
กรี๊ดดดดดดดดดดด!! อะไรครับพี่ อะไรครับ หอม จูบ จับกด อันไหนครับ

เวลาแบบนี้จะแต๋วแตกก็ช่างหัวมันแล้วครับ!!!

โฮรกกกกกกกกกกกกกกกก พี่เฟียร์น่ารักมาก!!! ไม่ไหว ไม่ไหวแล้วววว

"หือ?"
หอม จูบ จับกด!!!  อันไหนครับ? อันหน๊ายยยยยย!!!!!

"เร็วสิ.."พี่เขาพูดเขินๆ

"ครับ...."
ขอหมดเลยละกันเนอะ ผมกดจูบริมฝีปากนุ่มนั่น บดขยี้อย่างหื่นกระหาย ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไป ผมดันพี่เขาลงที่โต๊ะ
ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอหอมๆ มือไม่อยู่เฉยก็สอดเข้าไปในเสื้อนักศึกษาระหว่างนั้นจมูกก็ฝังลงที่แก้มนุ่มๆนั่น
"ไฟท์...เขาให้ พักแปปเดียวเองนะ"

"โถ่ พี่ครับ..."

จบ