ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : #LayChen# want more! เฉินเฉิน..พี่ขอยาคูลท์ขวดนึง
PLANETO WORLD
Lay x Chen
want more! เฉินเฉิน..พี่ขอยาคูลท์ขวดนึง
by: Yaoiisgod
***********************
แฟชันของ คิม จงแด ใครก็เข้าไม่ถึง...แม้กระทั่งจางอี้ชิง
"sm halloween party"
เสียงทุ้มของปาร์ค ชานยอลเอ่ยขึ้น หลังจากที่เห็นข้อความในโทรศัพท์จากเมเนเจอร์ คิ้วเรียวเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ
แล้วหันไปขอความเห็นจากเพื่อนบีเกิ้ลไลน์ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ "เอาไงดีวะ แต่งอะไรดี?"
"ไหนเอามาอ่านหน่อย"
แบคฮยอนแบมือขอมือถือจากร่างสูง เมื่อได้รับก็เรียกร่างบางอีกคนที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ให้มาอ่านพร้อมกัน
"ขอเชิญเข้าร่วมงานปาร์ตี้ฮัลโลวีนที่ตึกเอสเอ็ม เวลา สองทุ่มเป็นต้นไป"
โวคอลไลน์ประสานเสียงอ่าน บีเกิ้ลไลน์ทั้งสามมองหน้ากันก่อนจะมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาที่มุมปาก
"แล้วเจอกัน!!"
**************want more!******************
"อือ....พะ...พี่อี้ชิง...อืม"
เสียงหวานครางประท้วงเมื่อริมฝีปากอิ่มถูกรุกรานจากคนตรงหน้า บดเบียดจนเขาไม่เวลาหายใจ
ลิ้นอุ่นของคนตัวสูงกว่ากวาดเอาความหวานจนทั่วปาก มือหนากดท้ายทอยเพื่อให้จูบของพวกเขาลึกขึ้น
จางอี้ชิงปรับเปลี่ยนองศาไปเรื่อยๆ แต่ลิ้นนั้นไม่ได้หยุดเคลื่อนไหวเลย
"...อืม...หายใจ ...ไม่ออก"
ได้ยินดังนั้นกระต่ายหนุ่มก็ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง "...จูบทำไมนัก...หนา ลามก"
ทันที่เป็นอิสระคนน่ารักก็หอบเอาลมหายใจเข้าปอดก่อนจะเอ่ยว่าอีกคนด้วยน้ำเสียงแง่งอน แต่ก็ต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากอย่างเร็ว
เมื่อกระต่ายหวังจะรุกเขาอีกครั้ง "พอแล้วนะ...เดี๋ยวไม่ทันเข้างาน"
"ครับๆ....แล้วเด็กน้อยของพี่จะแต่งตัวเป็นอะไรอ่า ไม่บอกกันหน่อยหรอ? หืม..คนดี"
อี้ชิงถามเสียงอ่อนพลางระดมหอมแก้มใสของอีกคนที่มันแดงระเรื่ออย่างน่าฟัด "รอดูในงานสิ อื่อ หยุดนะ พอแล้ว.."
"ห้ามแต่งอะไรที่มันน่าฟัด น่ารัก ห้ามแต่งตัวยั่วๆด้วยนะครับ พี่หวง.."
อี้ชิงบอกพลางบีบจมูกรั้นนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว..ทำไมวันนี้จงแดน่ารักจังนะ..แต่ก็น่ารักทุกวันอยู่แล้วละ
"ง่าาา ผมจะแต่งเป็นหมาป่า.."
จงแดยู่หน้าคล้ายเป็ดใส่ เมื่อร่างสูงจะมาเปลี่ยนแผนเรียกเรทติ้งจากแฟนๆของเขา
"หมาป่ามันจะน่าฟัดเกินไป เด็กน้อยเปลี่ยนอย่างอื่นได้ไหมครับ"
มือหนาประคองใบหน้าหวาน ดวงตาคมมองร่างบางอย่างออดอ้อน สายตาที่คนอื่นไม่มีวันได้เห็นนอกจาก คิมจงแด!
"อืม...งั้นเป็นแฮรี่ พอตเตอร์!"
จงแดพูดออกมาอย่างเพิ่งจะนึกออก รอยยิ้มสวยประดับขึ้นมาบนใบหน้า
แหม..จงแดชอบหนังเรื่องนี้จะตาย ถ้าได้แต่งตัวเหมือนในเรื่องคงดีใจไม่หยอก แถมมีแว่นแล้วด้วย อิอิ
"ให้ใส่แค่แว่นได้ไหมอ่า...ชุดนักเรียนมันน่ารัก..."
"งั้นแวมไพร์ได้ไหมฮะ?"
"แวมไพร์เห็นว่าแบคฮยอนกับเทาจะใส่ไม่ใช่หรอ ไม่ต้องไปใส่ตามเขาหรอก"
เรื่องอะไรจะให้แต่งอะไรที่มันยั่วขนาดนั้นละ อี้ชิงจะไม่ยอม!!
"พี่อี้ชิง บอกมาเลยดีกว่าว่าผมแต่งเป็นอะไรได้บ้าง อันนู้นก็ห้ามอันนี้ก็ไม่ได้...มันจะเข้างานแล้วด้วย!!"
จงแดกลัวจะน้อยหน้าเพื่อนในบีเกิ้ลไลน์น่ะสิ..เล่นมาห้ามอย่างนู้นอย่างนี้จะให้เขาทำยังไงละ พี่อี้ชิงบ้า!!
"อ่า..เด็กน้อยของพี่อย่างอนสิครับ...ก็พี่หวงนี่นา"
"ไม่รู้ละ ปล่อยเลย ผมจะไปซื้อของแล้ว! ห้ามตามมาด้วยนะ!! เจอกันที่งานเลย"
พองแก้มบวกค้อนใส่สักทีนึงเป็นพิธี แล้วรีบเดินออกไป ถ้าถูกรั้งไว้สงสัยได้ใจอ่อนแน่ๆ ไม่ได้ๆ
ชิบหายแล้วอี้ชิง...
**************want more!******************
"พี่เลย์ฮะ จงแดไปไหนอะ พวกผมจะไปกันแล้วนะ แล้วพี่จะแต่งอะไรไปครับ?"
ชานยอลตะโกนถามร่างสูงที่นั่งทำหน้าเป็นกระต่ายหงอยอยู่บนโซฟา
"เห้ย พี่เป็นไรอ่ะ "
"เห้ย พี่เป็นไรอ่ะ "
เห็นสภาพพี่ในวงก็อดไม่ได้ที่ตกใจ "ชานยอลอ่า..."
"พี่เป็นไรครับ ไม่สบายหรอ แล้วไอ้จงแดไปไหนเนี่ย เฮ้ยๆๆ ไอ้แบคมาดูพี่เลย์หน่อย จะโทรหาจงแดมัน"
เศรษฐีรีแอคชันว่ายาวโดยที่ไม่ถามไถ่สุขภาพคนเป็นพี่ซักคำ
"อ้าว พี่เลย์เป็นอะไรอ่ะครับ "
แบคฮยอนรีบเข้ามาดูแล "จงแดงอนพี่อ่า..."
ได้ยินอย่างนั้นชานยอลกับแบคฮยอนก็ตบกระบาลตัวเองไปหนึ่งที ไอ้เราก็อุตส่าห์เป็นห่วง..โถ..ที่แท้ก็โรคเมียงอน
"โห...พี่พวกผมก็อุตส่าห์เป็นห่วง"
"ก็พี่ไม่อยากให้จงแดแต่งตัวน่ารักๆออกสู่สายตาประชาชนขนาดนั้นอ่ะ"
อี้ชิงแง่งอน พลางตีหน้าเศร้า โทรหาเมีย..เมียก็ไม่รับสาย
"โถ่พี่ ชุดหมาป่าที่มันจะใส่ก็เป็นชุดมาสคอตจะเอาที่ไหนไปโชว์คนอื่นเขา"
ชานยอลถอนหายใจ เมื่อวานจงแดเพื่อนของเขาเข้ามาขอยืมชุดหมาป่าที่เขาเพิ่งได้มาเมื่อวันเกิด
"เห็นบอกว่าจะแต่งเป็นอย่างอื่นแล้ว"
กลัวว่าที่งานจะแต่งตัวมาประมาณ บันนี่เกิร์ล หรือ แม่มดน้อยกระโปรงสั้นๆ
แบบว่าถ้าอย่างนั้นจริงๆ อี้ชิงยอมกระอักเลือดตายเลยครับ ฮืออ ก็หวงเมียอ่ะ
"เอาน่าพี่ ผมว่าเราไปงานเถอะ เผื่อมันแต่งอะไรอย่างที่พี่คิด พี่จะได้ห้ามทันไง"
แบคฮยอนเสนอ ทันใดนั้นอี้ชิงก็รีบลุกขึ้นยืนทันที จริงด้วย !!
"ไปเลยปะ!!"
**************want more!******************
บรรยากาศงานฮัลโลวีนที่ตึกเอสเอ็มอย่างกับงานแฟนตาซีก็ไม่ปาน บางคนนี่ไม่ตรงคอนเซปเลย!
มีทั้งหมีพูร์ ไททันส์? โคนัน? ดูอย่างพี่ฮีชอล ที่ใช้ชุดคุ้มมาก อันนาสวยมากเลยครับ
แต่ตอนนี้อี้ชิงไม่มีเวลาสำรวจคนอื่นแล้ว เมียอี้ชิงอยู่ไหนครับ!!!
"พี่เลย์ครับ หาไปก่อนนะ พวกผมไปแต่งตัวแปปนึงเดี๋ยวมาช่วยหา"
อี้ชิงพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะรีบแยกตัวทันที
"เด็กน้อย...ของพี่ อยู่ไหนเนี่ย งืออ "
มองซ้ายที มองขวาที คออี้ชิงจะหมุนได้ร้อยแปดสิบองศาตรงตามคอนเซปงานแล้วครับ
"หาจงแดอยู่หรอ พี่เห็นอยู่ตรงโซนเล่นเกมส์ซุปเปอร์สตาร์นะ"
สวรรค์ส่งนางฟ้ามาช่วยอี้ชิงแล้ว เมื่อซาลาเปาชาวร็อคเดินเข้ามาหาเขาแล้วบอกในสิ่งที่อยากรู้
"ขอบคุณครับพี่"
โค้งให้เป็นมารยาทซักหนึ่งที ก่อนที่เท้าจะติดจรวดพุ่งไปยังโซนเล่นเกมส์ทันที
"เย่!!! ที่หนึ่ง!!"
เสียงชานยอลตะโกนอย่างดีใจแทรกเข้ามาในหัว อ้าวไอ้คุณน้องแสนดี ไหนบอกจะช่วยหาไงวะเนี่ย
"ว้าา เสียดายจัง เล่นพลาดไปตัวนึงอ่ะ"
เสียงหวานที่คุ้นเคยเรียกให้คนตัวสูงเหงื่อแตก จากตรงนี้ที่เขายืนมองเห็นแค่ทรงผมกับแว่นตากลมๆเท่านั้น
หรือว่าจะแต่งแฮรรี่พอตเตอร์? หรือว่า แม่มดน้อยกระโปรงสั้นๆ หรือว่า แต่งเป็นสาวเมด โฮ้ยยยยยย
จางอี้ชิงอยากจะบ้าตาย ขอรับโดเนทผ้าปิดตาให้คนทั้งงานครับ!!
"ไม่เล่นแล้ว ไปหาอะไรกินดีกว่า"
ว่าเสร็จร่างบางก็ยืนขึ้นเต็มตัว ก่อนจะหยิบหมวกที่ถอดออกเพื่อให้เล่นเกมส์ได้ถนัดขึ้นมาใส่
พรูด!!!!
**************want more!******************
แฟชันของ เมียจางอี้ชิง ใครก็เข้าไม่ถึง...แม้กระทั่งจางอี้ชิงเอง
"อุ่บ อื่ออ.....อืม.."
เหมือนเดจาวูอีกครั้ง เมื่อร่างสูงดึงร่างบางเข้ามาในห้องว่างห้องหนึ่ง
ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นก่อนจะมอบจูบลงไปลนริมฝีปากชมพูที่ทาลิปมาอย่างดี มืออุ่นของร่างสูงลูบไล้ตรงสะโพกมน
อีกข้างก็บีบคางเล็กของอีกคนให้เปิดปากเป็นการลงโทษ พออีกคนทำตามก็ถือโอกาศส่งลิ้นเข้าไปสำรวจ...
กลิ่นนมเปรี้ยวนี่นา?...
"แต่งตัวอะไรของเราครับ..พี่หัวใจแทบวาย"
อี้ชิงพึมพำอยู่ข้างๆริมฝีปากบาง ก่อนจะผละออกมาจากปากนุ่มนิ่มนั่นแล้วมองหน้าคนรักตรงๆ
ร่างบางสวมแว่นตากลมๆและหมวกใบพอดีสีเหลืองออกไปทางสีกากี ชุดที่ใส่ก็คล้ายชุดสูทสีเดียวกันกับหมวก
มีโบว์สีแดงสลับขาวลายทางติดอยู่ที่ปกคอเสื้อ...กางเกงสีดำ...
เมียอี้ชิงแต่งตัวเป็นอะไรครับ บอกที!!
"...ดูไม่รู้หรอไง..ออกจะเหมือน"
เหมือนอะไรครับ เมีย!! ในเมื่ออี้ชิงไม่ใช่คนเกาหลี!
ถึงจะเหมือนชุดคนส่งยาคูลท์ก็เถอะ!!!...
ถึงจะเหมือนชุดคนส่งยาคูลท์ก็เถอะ!!!...
เดี๋ยวนะ...
"อย่าบอกนะว่า..."
ไม่บอกอะไรตามที่ร่างสูงพูด คนตัวเล็กพยักหน้าลงเป็นคำตอบ เท่านั้น จางอี้ชิงก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาชุดใหญ่
"ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้พี่ก็นึกว่าเราจะแต่งตัวยั่วๆประชดพี่!! ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยย จงแดอ่า...ฮ่าๆๆ จะฆ่าพี่หรอไง ฮ่าๆๆๆ"
อี้ชิงหัวเราะจนตัวงอไหล่สั่น เชื่อเลยว่าถ้าเมนจงแดมาเห็นพวกเธอก็ต้องมีอาการไม่ต่างกันหรอก!! เชื่ออี้ชิงเถอะ
"......พี่อี้ชิง หยุดหัวเราะนะ!!!..."
จงแดแหวใส่ เบ้ปากอย่างแง่งอน ทุบเข้าที่บ่าแกร่งด้วยความน้อยใจ อะไรเล่า คนเขาอุตส่าห์คิดแทบตายเลยนะ!!
ตัวเองเป็นคนห้ามไม่ให้แต่งตัวอย่างที่อยากจะแต่งแท้ๆ
คนบ้า บ้า บ้า บ้า!!
คนบ้า บ้า บ้า บ้า!!
"ฮ่าๆๆๆ จงแดเอ้ย...ฮ่าๆๆๆ มี..มีกล่องใส่นมมาด้วยไหมครับ พี่ขอยาคูลท์ขวดนึง"
อี้ชิงแซวร่างเล็กไม่หยุด หัวเราะจนน้ำตาเล็ดเลย แถมไม่ทันได้สังเกตอีกคนที่ยืนนิ่งไปแล้ว
ความจริงมันก็อายอยู่นะ อายมากๆด้วย ที่คนอื่นเขาแต่งตัวกันจัดเต็ม และดูหล่อ สวย น่ารัก ดูดีกันทั้งนั้น
แล้วเขามาแต่งตัวอะไรแบบนี้...
คนอื่นหัวเราะ..เขาไม่เป็นไรหรอก ดีใจมากด้วยซ้ำที่ทำให้คนอื่นมีความสุข
แต่กับร่างสูงคนรัก...ไม่อยากให้มาหัวเราะเขาแบบนี้นี่นา.....เขาเองก็อยากให้คนตรงหน้าชม ไม่ใช่ทำเหมือนเขาเป็นตัวตลก...
"ฮึก..หัวเราะให้ตายไปเลยนะ!! ฮือ"
มือเล็กคว้าหมวกบนศรีษะของตนออกแล้วเขวี้ยงไปที่ตัวร่างสูง ดวงตาสวยภายใต้กรอบแว่นกลมรืนไปด้วยน้ำตา
น้อยใจ...เสียใจ..
"จงแด..?"
อี้ชิงมองร่างบางอย่างแปลกใจจะถาม แต่พอเห็นน้ำตานั่นก็พูดไม่ออก..ชิบหายอีกแล้วอี้ชิงเอ้ย
"ฮึก...ฮือ"
แขนเสื้อของชุดที่ร่างบางใส่ถูกยกขึ้นมาเช็ดน้ำตา ถูไปมาโดยไม่สนใจว่ามันจะช้ำและแดงหรือไม่
อี้ชิงเห็นก็รีบคว้าข้อมือนั้นไว้ "แดงหมดแล้วครับ ไม่เอาไม่ร้องนะ"
"ช่างสิ...!ยังไงมันก็ตลกอยู่แล้วนี่..."
"โธ่เอ้ย...พี่ขอโทษนะครับคนดี"
อี้ชิงกอดปลอบประโลมคนตรงหน้าไว้ นายทำให้คนที่นายรักร้องไห้ซะแล้ว..ทำให้น้อยใจอีกแล้วนะอี้ชิง
อี้ชิงค่อยๆถอดแว่นที่คนน่ารักใส่อยู่ออก ริมฝีปากอุ่นของร่างสูงบรรจงจูบลงที่เปลือกตาทั้งสองข้าง
"ขอโทษที่หัวเราะ...แต่รู้ไหม...ไม่ว่าเด็กน้อยของพี่อยู่ในชุดไหน...ก็น่ารัก..พี่รักจงแดนะครับ...."
"จงแด..ฮึก...รักพี่อี้ชิง..."
สิ้นคำพูดนั้น ก็ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาอีกเลย เมื่ออี้ชิงมอบจูบหวานอมเปรี้ยวให้ร่างบาง...
**************want more!******************
"ไหน..พี่ดูหน่อย ว่าโอเคหรือยัง"
จงแดหมุนตัวช้าๆหนึ่งรอบให้ร่างสูงสำรวจให้ อี้ชิงยิ้มพอใจ
"น่ารักที่สุดเลยครับ"
"น่ารักที่สุดเลยครับ"
"แต่ปากผมจืดมากเลย เพราะพี่อ่ะแหละ!"
จงแดแหวใส่พร้อมแก้มแดงๆ แหม..ก็เมื่อกี้จูบกันตั้งหลายครั้ง ปากที่ทาลิปมาอย่างดีไม่มีสีแล้วอ่ะ
"อ่า...พี่พกมาอันนึง มันเป็นลิปเปลี่ยนสี..ยังไม่เคยลองเลยว่าเป็นสีอะไร เด็กน้อยอย่างลองดูไหมครับ?"
อี้ชิงหยิบลิปที่ว่าออกมาจากกระเป๋ากางเกง โชว์ให้ร่างบาง
"อื่อ..พี่อี้ชิงทาให้ผมหน่อย"
ว่าเสร็จก็หลับตาลงก่อนจะทำปากเป็ดหันไปทางร่างสูง..
เมียอี้ชิงโคตรน่ารักครับ!!
อี้ชิงยิ้มมุมปากเมื่อเห็นการกระทำของคนตรงหน้า ลิปเปลี่ยนสีถูกทาที่ริมฝีปากร่างสูง ทาย้ำสามถึงสี่รอบ
ก่อนจะค่อยๆบรรจงบดเบียดปากลงบนปากของคนตัวเล็กกว่า จงแดเบิกตากว้างอย่างตกใจ
เสียรู้พี่อี้ชิงจนได้!!
"อือ.."
อี้ชิงผละออกก่อนจะยิ้มแผล่ให้คนตรงหน้า "ว้าว สีแดงอมม่วง..เซ็กซี่มากเลยครับ จงแด..."
จงแดรีบคว้ากระจกมาดู ก็พบว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ สีแดงอมม่วง ทำไมถึงรู้สึกว่ามันช่างเข้ากันได้ดีกับริมฝีปากของเขากันนะ?
"จงแดครับ พี่มีอะไรจะบอก มานี่หน่อยสิ" อี้ชิงกวักมือเรียกคนตัวเล็ก
"อื่อมีอะไรหรอฮะ??"
"ถ้าแจกให้คนอื่นแล้ว คืนนี้ที่หอ พี่ขอยาคูลท์ขวดนึงนะครับ เหลือไว้ให้ด้วยละ"
"ทำไมละฮะ?"
"พี่อยากชิมยาคูลท์จากหนุ่มยาคูลท์คนนี้อะ ...ส่งให้ถึงเตียงเลยนะ!!"
"พี่อี้ชิงคนกาม!!"
LayChen Story Naver End
**************want more!******************
TALK : ฮ่าๆๆๆๆๆ หัวเราะนำมาเลย ฟิคเกิดจากเห็นเมนใส่ชุดยาคูลท์ค่ะ ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยย เจิ๋นพอตเตอร์!!
ความจริงมันต้องมีฉากน้องจงแดป้อนยาคูลท์พี่อี้ชิงด้วยนะ แต่ก็เอาไว้คราวหน้าละกันเนอะ อิอิ
ตามได้ที่ @yaoiisgod @Planetochen
#เมียอี้ชิงแจกยาคูลท์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น