[EXO]Planeto STAR ALLCHEN

ลำดับตอนที่ #2 : You are play boy!! /ep2

PLANETO WORLD
 

Lay x Chen Kris x Suho and Luhan x Xiumin
 

You are play boy!! Ep2
 

by: Yaoiisgod
 

***********************
 

ชอบเหลือเกิน อะไรที่มันท้าทาย และ ได้มายากๆ มันสนุกดีไม่ใช่เหรอไง?

 

 

 

"ฮ่าๆๆๆๆ โอ้ยยย ไอ้อี้ชิง มึง ฮ่าๆๆๆ โดนเข้าแล้วไง"

คริสกุมเข้าที่ท้องเพราะตัวเขาหัวเราะอย่างหนักหน่วงมานานกว่าห้านาทีแล้ว 

ตั้งแต่ที่เพื่อนสนิทเจ้าของลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ฟัง เลย์เพลย์บอยสุดหล่อที่หักหน้าสาวๆมาคนแล้วคนเล่า

กลับมาโดนหักหน้า หน้าแตกยับเยินจากผู้ชายตัวเล็กๆใส่แว่นกลมๆที่ชื่อว่า เฉิน

 

"ฮ่าๆๆๆ กู ฮ่าๆ กูขอโทษนะเว่ย กู ฮ่าๆ โอ้ยยย ไม่รู้ว่าน้องเขาจะแสบขนาดนั้น"

เพื่อนอีกคนของเลย์ก็มีอาการไม่ต่างจากคนแรก แต่รายนี้ฟุบหน้าลงกับโต๊ะไปเลยทีเดียว

แหม..ใครอยากจะให้เห็นว่าตอนหัวเราะเขามีรอยข้างตาน่ะสิ หมดหล่อกันพอดี!!

 

"มึงหยุดได้แล้วไอ้ฟาน สัส มึงด้วยไอ้ลู่!!"

เลย์เข่นเขี้ยว ทั้งโมโหทั้งอาย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน มือขาวทุบหลังเพื่อนทั้งสองอย่างไม่เบามือ เล่นให้คนที่หัวเราะอยู่เบ้ปาก

แต่ไม่นานเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง นี่พวกมันจะขำอะไรกันนักกันหนาวะครับ!?

 

"โอ้ยยๆ โอเคๆ ฮ่าๆ กู มะ ไม่ขำแล้ว ฮ่าๆๆ"

ลู่หานพยายามหยุดหัวเราะให้ได้เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มโกรธจริงๆแล้ว คิ้วเรียวของเลย์นี่แทบจะซ้อนเป็นเส้นเดียวกัน

ลู่หานคนแมนที่หน้าแดงก่ำหลังจากที่หลั่งสารแห่งความสุขออกมา สะกิดอสูรหนุ่มรูปหล่อให้หยุดหัวเราะได้แล้ว

เดี๋ยวกระต่ายจะได้กลายร่างเป็นหมาป่ามาล่าพวกเขาแทน 

 

"โอเคๆ มึงอย่าโกรธนะเว้ย .....เฮ้อ...เดี๋ยวกูตั้งสติแปปนึง"

คริสบอกพลางทำท่ายกมือขอเวลานอก เลย์มองนิ่งๆอย่างพยายามควบคุมอารมณ์ที่มันคุกกรุ่นอยู่ในตอนนี้

 

"มาๆ คุยอย่างคนปกติ มึงจะเอาไงต่อ"

ลู่หานถามขึ้น เลย์ถอนหายใจก่อนจะกระตุกยิ้มขึ้นมา "มึงก็รู้นิสัยกูดี...ถ้ากูจะเอามาเป็นเมีย กูก็ต้องได้" 

เท่านั้นคนถามก็พยักหน้าหงึกหงักเป็นอันว่าเข้าใจ เสร็จแล้วก็หันมาถามอีกคนที่หน้าแดงไม่หาย "แล้วมึงอ่ะ เมื่อวานได้คุยกันมะ"

 

"เอาเวลาตอนไหนไปคุยวะมึงครับ? น้องนีออนของกูนี่ตัวติดกับว่าที่เมียมึงเลย 

ห่างกันแปปนึง ก็ตัวติดกับน้องเฉินตัวแสบของไอ้อี้ชิงมัน...เวลากูอยู่ตรงไหนครับ?"

คริสบ่นยาวพลางเท้าแขนลงกับโต๊ะอย่างเซ็งๆ ใบหน้าคมแสดงออกมาว่าไม่พอใจแต่ก็ยังหล่อเหมือนเดิม

 

"เออ..ก็จริงนะ...เฮ้อออ ของกูก็ยังไม่คืบหน้าเลยอ่าาา "

ลู่หานงอแง พลางมือบางก็หยิบเอารูปมินซอกในมือถือขึ้นมาดู "มินซอกอ่า...ทำไมใจร้ายกับผมแบบนี้ งือออ"

เลย์เลิกคิ้วสูงมองเพื่อนข้างเขา นี่มันคุยกับตัวจริงไม่ได้ เลยคุยกับรูปแทนเลยหรอวะ เป็นเอามากนะเนี่ย

 

"อา...พอมีวิธีวะ พวกมึงจะเอาปะ"

เลย์ที่เงียบไปสักพักก็พูดขึ้นมา เรียกความสนใจเพื่อน ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อคริสกับลู่หานหันไปหา

 

"วิธีอะไรวะ?"

ทั้งสองคนพร้อมใจกันถาม ได้ยินดังนั้นเลย์ก็ยิ้มมุมปาก จนรอยยิ้มผุดขึ้นข้างแก้ม

แล้วเพื่อนทั้งสามคนที่สนิทกันมานานก็ได้สุมหัวปรึกษาหารือกันเรื่องฉุดผู้ชาย(?)มาเป็นเมีย

 

*********************** you are play boy! *****************************

 

ห้องโวคอล

 

"อรุณสวัสดิ์~~พี่จุนมยอน พี่มินซอก~"

เสียงใสโทนสูงร้องทักคนในห้อง เจ้าของเสียงเป็นหนุ่มน้อยตัวเล็กผอม ผิวขาวนวล ใบหน้าหวานบวกแก้มและปากนุ่มชมพูระเรื่อ

ดวงตากลมใสๆถูกบดบังด้วยแว่นกรอบกลมแต่ก็ไม่ได้ลดความน่ารักของเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อย

เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนวันนี้ถูกทำให้เป็นหน้าม้าที่หวีมาอย่างดี และ เสื้อสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่ลายลูกเป็ดตัวน้อย

มาพร้อมกับกางเกงรัดรูปสีเข้ม ทำให้เจ้าตัวเล็กดูดีจนเกินจะทนไหว

 

"อรุณสวัสดิ์ วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง"

มินซอกยิ้มหวานให้แล้วก็เดินเข้ามาหาพลางสำรวจเสื้อผ้าหน้าผมของรุ่นน้องตรงหน้า

 

"โห ที่ชมเนี่ย ผมไม่มีอะไรให้นะ"

เฉินพูดไปอย่างนั้นแต่ก็ยิ้มจนแก้มปริ 

ทำให้เจ้าของเสื้อที่แท้จริงอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยต้องเลื่อนมือที่โคตรจะขาวมาขยี้ผมนุ่มที่หวีมาอย่างดีจนยุ่ง

"นี่แน่ะๆๆ ยิ้มหน้าบานเชียว เสื้อซื้อให้เมื่อวาน ซักแล้วหรอเนี่ย"

 

"โอ้ยย ฮะ หยุดนะ พี่จุน มันยุ่งแล้วอ่ะ ผมอุตส่าห์หวีมาอย่างหล่อ"

เฉินบุ้ยปากอย่างอนๆ ผู้กระทำก็หัวเราะเบาๆแล้วหยิกแก้มรุ้นน้องตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว

 

"โอ้ยยย พวกพี่แกล้งผมทำไมเนี่ย ฮะๆๆ หยุดนะ พี่มินซอก"

เฉินดิ้นไปมาเมื่อมินซอกเริ่มทำมือยุกยิกที่เอว ข้างบนขยี้ผมข้างล่างก็จี้เอว ...เฉินไม่ใช่ของเล่นนะครับพี่ๆ

 

"เล่นด้วยคน!!"

แบคฮยอนที่เพิ่งเข้ามาในห้องเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แทนที่จะช่วยแต่ก็ไม่..ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ทันที 

ของสนุกๆแบบนี้ แบคฮยอนไม่พลาดแน่นอน!

คยองซูที่มาด้วยกันเห็นแล้วก็หัวเราะออกมา แต่ไม่ได้บอกให้หยุด ไม่มีใครเห็นใจคนที่นอนดิ้นอยู่บนพื้นเลยสักนิด เฉินละเศร้า..

 

เรื่องแบบนี้ บรรยากาศอบอุ่นแบบนี้มีให้เห็นทุกวันที่ห้องนี้

คยองซูไม่เสียใจเลยที่เขาเลือกเรียนคณะนี้ เลือกเรียนที่ห้องนี้ มีพี่ๆที่แสนใจดี มีเพื่อนที่อยู่ข้างๆกัน

มีอาจารย์ที่คอยใส่ใจ คยองซูมีความสุขครับ...

 

"คยอง....ชะ ช่วยด้วย ฮ่าๆๆ"

เฉินส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ เจ้าของชื่อพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปหา "วันนี้อาจารย์จงอินบอกว่ามีสอบนะฮะ เรามาซ้อมกันดีกว่า"

พอได้ยินคำว่าสอบ จุนมยอนก็ปล่อยมือทันที ตามด้วย มินซอกแล้วก็แบคฮยอน "หวา..ทำไมพึ่งบอกละ" 

คนตัวขาวรีบพยุงเฉินขึ้นพลางปัดเสื้อผ้าให้ โดยที่คนโดนแกล้งก็รีบสูดลมหายใจเข้าปอดทันที

 

"ผมเองก็เพิ่งรู้เมื่อเช้าเหมือนกันครับพี่"

คยองซูตอบ ก่อนจะส่งมือเพื่อฉุดแบคฮยอนเพื่อนสนิทให้ลุกขึ้นยืนหลังจากที่เจ้าตัวช็อคค้างไปแล้วตั้งแต่รู้ว่ามีสอบ

 

"สอบเพลงอะไรหรอ"

เป็นเฉินเองที่ตั้งสติได้ก่อน ปากนุ่มถามออกไปพลางดึงมือพี่ใหญ่ให้ลุกขึ้นมาด้วยไม่วายค้อนให้มินซอกคนเริ่มการแกล้งทีนึง

 

"เดี๋ยวนะ...อืม.." คยองซูหยิบมือถืออกมา นิ้วมือนุ่มกดๆจิ้มๆก่อนจะอ่านออกเสียงให้ทุกคนฟัง

"หัวข้อ..เพลงต่างประเทศ ให้นักศึกษาร้องเพลงที่ไม่ใช่ภาษาเกาหลี ไม่เกินห้านาที ..อาจารย์จงอิน"

 

"เพลงต่างประเทศ...อืมม พี่มินซอกช่วยคิดหน่อยสิฮะ ว่าผมจะร้องเพลงอะไรดี"

จุนมยอนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหันไปถามพี่ชายของตน "โอเค.." มินซอกยิ้มก่อนจะพาแยกตัวไปมุมห้อง

 

"มาบอกตอนนี้ คิดไม่ออกหรอกโว้ยยยยย"

เฉินโววายพลางเอามือทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด จากผมที่หวีมาอย่างดี เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ตอนนี้สภาพเหมือนเพิ่งตื่น

 

"อ่าาาา คยอง คิดเพลงอะไรมาอ่ะ มีเพลงเผื่อเราไหม"

แบคยอนถามเพื่อนอย่างอ้อนๆ ดวงตาใสๆเหมือนลูกหมาถูกส่งไปยังคยองซู นี่ถ้าซุกซอกคอได้ซุกไปแล้ว ถ้าไม่ติดว่าแฟนจะหึงน่ะนะ

 

"อ่า...เรามีนะ แต่เป็นเพลงภาษาญี่ปุ่นอะ ส่วนจงแดอ่า..จะเอาด้วยไหม เป็นเพลงจีนนะ นายน่าจะถนัดมากกว่า"

คยองซูมองเพื่อนรักทั้งสองคน จงแดที่ว่าเป็นชื่อภาษาเกาหลีของเฉิน โดยที่เจ้าตัวบอกว่า ให้เฉพาะคนสนิทเรียกเท่านั้น

 

"เอาๆ"

บีเกิ้ลทั้งสองรีบตอบทันที ริมฝีปากอิ่มของคยองซูยิ้มบางๆ มือเล็กกดส่งเพลงพร้อมเนื้อร้องให้เพื่อนอย่างรวดเร็ว

พวกเขามีเวลาอีกแค่หนึ่งชั่วโมงก่อนเริ่มวิชาเรียน..

 

*********************** you are play boy! *****************************

 

ห้องพักครู

 

"โหยย พวกพี่ๆห้ามแกล้งนักเรียนห้องผมนะ"

หนุ่มร่างสูงรูปร่างดีผิวสีน้ำผึ้งนามจงอิน เอ่ยเสียงแง่งอนเมื่อรู้ว่ารุ่นพี่ทั้งสามของตนต้องการที่จะเข้ามาในคลาสของเขา

แถมยังบอกจุดประสงค์เรียบร้อยว่าจะตามจีบเด็กที่เขาสอน โหยย เพิ่งเข้าสอนได้ไม่นาน ไม่อยากโดนไล่ออกหรอกนะครับ!
 

จงอินความจริงแล้วต้องอยู่มหาลัยปีสองเป็นรุ่นน้องคลาสเต้นของเลย์อีกที 

แต่รายนี้มีความสามารถล้นเหลือจนได้รับเลือกให้เข้าสอบเป็นครูสอนเต้นและร้องเพลง

เพื่อบรรจุสอนที่มหาวิทยาลัยวอนฮันอันมีชื่อเสียงด้านการดนตรีและภาษา อายุน้อยกว่าเลย์แต่มีเงินเดือนซะแล้ว

บางทีก็แอบอิจฉาเหมือนกันนะ ถ้าวันนั้นเขาไม่ไปโด้สาวที่ผับกับคริส เขาคงจะได้รับคัดเลือกเหมือนกัน แต่ก็ช่างมันเถอะ!

 

"ไม่แกล้งๆๆ"

ลู่หานรับคำเสียงใส ดวงตากลมคล้ายดวงตาของกวางหนุ่มฉายแววตื่นเต้นดีใจ 

วันนี้เขาอาจจะได้คุยกับมินซอกซักประโยคสองประโยคก็อาจจะเป็นไปได้ แค่คิดหัวใจก็เต้นแรงแล้ว

 

"แกล้งทำไมวะ..เด็กคลาสมึงมีแต่น่ารักๆ โดยเฉพาะจุนมยอน กูนี่น้ำลายไหลเลยครับ!"

คริสทำท่าประกอบ เล่นเอาจงอินเหงื่อตกเลยทีเดียว นี่จะจีบหรือจะกินเด็กๆในคลาสของผมกันแน่ครับพี่คริส

 

"ส่วนกูนี่ ขอจัดหนักเลยนะครับ น้องแม่งแสบกับกูก่อน"

ดวงตาของเลย์ที่เคยปรือเหมือนจะหลับกลับฉายแววจริงจังและสนุกสนานออกมาในคราเดียวกัน

 

"พี่หมายถึงใครวะครับ? " จงอินหันมาถามด้วยความสงสัย แบคฮยอนมีชานยอลแล้ว ส่วนพี่ลู่นี่ก็เห็นมองพี่มินซอกอยู่

พี่คริสก็เอ่ยชื่อตีตรามาแล้วว่าจุนมยอนคนขาวเป็นของตัวเอง เหลือก็แต่ คยองซู กับ เฉิน..

หวังว่าจะไม่ใช่คยองซูนะครับ เพราะอะไรคงจะรู้กันเนอะ..

 

"อา...เดี๋ยวก็รู้เอง ไปได้ยัง จะเข้าเรียนแล้วไม่ใช่หรอ ตามแผนนะเว้ย"

 

 

 

แผนการณ์...รุกว่าที่เมีย 

 

start!

 

 

 

เสียงร้องเพลงดังออกมากจากห้องโวคอล ดังลอดผ่านประตูออกมา เสียงที่ถึงแม้ว่าร้องกันคนละเพลงยังไพเราะ

มีทั้งโทนเสียงสูง เสียงต่ำ สลับกันไป เรียกรอยยิ้มของสี่หนุ่มหล่อที่ยืนอยู่หน้าประตูได้เป็นอย่างดี

 

"อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน"

จงอินเปิดประตูเข้าไปด้านในทำให้เสียงร้องประสานหยุดลงไปในทันที ร่างบางหน้าหวานทั้งห้าคนหันมามองอาจารย์จงอินเป็นตาเดียว

รอยยิ้มอบอุ่นของอาจารย์หนุ่มส่งไปให้ "เป็นยังไงบ้างครับ ร้องกันได้หรือยังเอ่ย" ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด
 

อันที่จริงวันนี้ไม่มีการสอบอะไรทั้งนั้น แต่ก็เพราะไอ้พวกพี่ข้างหลังนี่แหละ ที่ต้องยัดเยียดข้อสอบให้นักเรียนที่น่ารักของเขา

จงอินลอบถอนหายใจออกมาเมื่อไม่ใครสงรังศีอาฆาตมาให้เขา ยกเว้นก็แต่คยองซูอ่ะนะ สงสัยจะโกรธจริงๆแฮะ ไว้ค่อยง้อแล้วกัน

 

"อรุณสวัสดิ์ครับ อาจารย์"

เป็นจุนมยอนที่เข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้มแสนหวาน กายบางขาวของจุนมยอนสวมด้วยเสื้อเชี๊ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์รัดรูป

เผยให้เห็นสัดส่วนตั้งแต่หัวจรดเท้าดูเรียบร้อยอย่างกับคุณหนูของตะกูลเก่าแก่ที่ร่ำรวย

 

"เป็นยังไงบ้างครับ ร้องเพลงได้หรือยัง?"

จงอินถามจุนมยอนอีกครั้ง คนตอบก็ได้แต่พองแก้มออกมาเพราะว่ายังร้องไม่ได้ดีเท่าไหร่ "ยังเลยครับ"

 

"อ่าๆ ไม่เป็นไรนะทุกคน เดี๋ยวใครที่ร้องไม่ได้ผมพาคนที่เชี่ยวชาญด้านภาษามาดูแลให้นะครับ พวกเขาเป็นรุ่นพี่ของผมเอง"

ว่าแล้วอาจารย์จงอินก็ผายมือไปทางประตูเป็นสัญญาณให้คนที่รออยู่ด้านนอกเข้ามาข้างในได้

 

ร่างบางทั้งห้าคนรีบเดินมายืนเรียงแถวหน้าประตูเพื่อทำความเคารพเพื่อนของอาจารย์

โดยเรียงลำดับจาก จุนมยอน มินซอก คยองซู แบคฮยอน และ เฉิน เมื่อร่างสูงสุดหล่อทั้งสามคนเดินเข้ามา

เด็กห้องโวคอลก็โค้งหัวลงเป็นการทักทาย "สวัสดีครับ!" ทั้งห้าเสียงเอ่ยออกมาอย่างพร้อมเพรียง 

น่ารักจริงๆนักเรียนของเขา จงอินละปลื้มครับ

 

หลังจากทักทายเสร็จเด็กห้องโวคอลก็เดินไปนั่งประจำที่ของตัวเอง โดยมีอาจารย์จงอินและอาจารย์จำเป็นทั้งสามยืนอยู่ด้านหน้า

"เดี๋ยวผมจะแนะนำทีละคนนะ คนแรก ชื่อรุ่นพี่คริส เป็นลูกครึ่งแคนาดา-จีน จะดูแลคนที่ร้องเพลงภาษาอังกฤษให้นะครับ"

ผายมือไปที่ร่างสูงของคริส เจ้าของชื่อส่งยิ้มหล่อเหลาไปให้ ดวงตาคมจับจ้องไปที่จุนมยอนเป็นพิเศษ 

 

ขาวโคตร..ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งโคตรขาว....นี่กินแป้งเป็นอาหารเช้าเหรอครับน้องถึงได้ขาวขนาดนี้

 

"ชื่อคริสนะครับ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ พี่อยู่เอกจีน" ว่าจบก็ไม่วายขยิบตาให้คนที่หมายตาทีนึง 

แต่ร่างบางไม่ได้เข้าใจความหมายเลยน่ะสิ ขยิบตาให้เขาทำไมละเนี่ย? จุนมยอนไม่เข้าใจ

 

"ต่อไป คนนี้ชื่อรุ่นพี่ลู่หาน จะดูแลคนที่ร้องเพลงภาษาจีนให้นะครับ พี่ลู่แนะนำตัวหน่อยครับ"

จงอินสะกิดเข้าที่ไหล่ของลู่หาน ที่ตอนนี้เหม่อเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นมินซอกมองมาที่เขา ดวงตากลม ปากอวบอิ่ม กับแก้มป่องๆนั่น..

"พี่ลู่ครับ..."

 

"อ่ะ พี่ชื่อ ลู่หานนะครับ เรียกพี่ลู่ก็ได้ ยินดีที่รู้จัก ถ้ามีสำเนียงจีนตรงไหนไม่เข้าใจ บอกพี่ได้นะครับ"

หน้าหวานนิสัยแมนยิ้มจนตาหยี คนทั้งห้องก็ยิ้มตอบเช่นกัน

 

"คนสุดท้าย..."

 

"สวัสดีครับ ชื่อ เลย์ อยู่เอกจีนปีสามยินดีที่รู้จักนะครับ พี่มินซอก น้องจุนมยอน น้องคยองซู น้องแบคฮยอน แล้ว ก็...น้องเฉิน"

ยังไม่ทันที่จงอินจะพูดจบ ร่างสูงก็แทรกขึ้นมาอย่างมีมารยาท(?) เอ่ยแนะนำตัวพลางไล่สายตาเรียงไปตามชื่อ

โดยที่หยุดอยู่ที่ร่างเล็กที่สภาพยังไม่ได้แก้ไขจากที่เมื่อเช้าโดนกลั่นแกล้งโดยคนในห้อง เรือนผมน้ำตาลอ่อนฟูไม่เป็นทรง เสื้อตัวใหญ่ร่นจนเห็นหัวไหล่ขาวมน

แว่นกลมที่เคลื่อนลงมาตรงปลายจมูกจนเหมือนจะหล่น 

.....ถามจริง นี่บ้านน้องไม่มีกระจกส่อง หรือ จงใจจะยั่วพี่กันแน่วะครับ 

 

"มองอะไรเหรอครับ?"

เฉินมองกลับอย่างไม่เกรงกลัวสายตาท้าทายนั่น โดนไม่รู้เลยว่าสายตาของร่างสูงที่ส่งมานั้นเป็นแบบไหน

 

"มองสภาพน้องเฉินตอนนี้น่ะครับ ไปฟัดกับสัตว์สี่ขาที่ไหนมาละเนี่ย"

รอยยิ้มถูกยกขึ้นมาอย่างท้าทาย แต่ในใจนี่แทบจะกรีดร้องเมื่อร่างเล็กตรงหน้า เบ้ปากเป็ดใส่เขาพลางจัดแต่งเครื่องแต่งกายของตัวเอง

บ้าเอ้ย ปล่อยให้แบบนี้ก็ดีต่อสายตาอยู่แล้ว ชิ!

 

"สัตว์สี่ขาที่พี่ว่านี่ พวกคนในห้องนี้นะครับ!"

เฉินพยักเพยิดไปทางคนที่แกล้งเขาตอนเช้า คนแกล้งก็แค่มองค้อนก่อนจะส่งยิ้มให้ในเวลาต่อมา

 

"โอเคๆๆ งั้นเดี๋ยวเข้าไปเตรียมตัวอีกห้องนะครับ พอผมเรียกชื่อก็ออกสอบมาเลยนะครับ"

จงอินรีบห้ามทัพก่อนที่ทั้งสองคนจะออกศึกกัน และเขาก็รู้แล้วว่าคนที่รุ่นพี่คลาสเต้นของเขาเล็งอยู่คือ เฉินนั่นเอง

 

 

 

 

 

"ให้ตายเถอะ ไอ้บ้านั่นมันกวนโมโหกันชัดๆ"

ร่างบางเบ้ปากอย่างหงุดหงิด คิ้วเรียวแทบจะผูกกันเป็นปม มือนุ่มกำไมค์ไว้แน่นด้วยความโมโห

เขารู้จักร่างสูงดี ชื่อเสียงเรื่องหญิงสาวนำหน้าชื่อเสียด้วยซ้ำ รุ่นน้องกับเพื่อนๆที่เขาสนิทด้วยเอาแต่พร่ำเพ้อเรื่องของหมอนั่นให้เขาฟัง

แฟนเก่าของเพื่อนเขาก็ถูกไอ้หน้าหล่อนั่นหักอก แถมแฟนแบคฮยอนก็เคยถูกทิ้งจากเพื่อนของไอ้ตาปรืออีก

ทำไมถึงชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นนัก 

เฉินละเกลียด เพลย์บอยที่ชื่อเลย์ ที่สุด!!

 

"เอาน่าๆ พี่เขาคงอยากสนิทด้วย"

จุนมยอนผู้แสนซื่อเหมือนคุณหนูที่เพิ่งได้ออกมานอกวังพูดปลอบรุ่นน้องคนสนิท

 

"ไม่ใช่แน่นอน!!!"

เฉินแหวใส่ พลางจัดแต่งทรงผมของตัวเองไปพลาง

 

"จงแดอ่า ..ไม่ใช่ว่าเขาจะจีบนายหรอ"

แบคฮยอนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ แต่ก็โดนเพื่อนรักเขกหัวไปหนึ่งที ข้อหาพูดอะไรไม่เป็นมงคล "เจ็บนะ..!"

 

"พูดบ้าๆ ถ้าไอ้ตาปรือนั่นจะจีบฉันละก็ โน่นเลย แฟนเก่าของแฟนนายก็คงกำลังตามจีบพี่จุนแหงๆ 

ส่วนพี่ลู่หานก็ต้องตามจีบพี่มินซอกแน่ๆ!! เชื่อดิ!!"

เจ้าของชื่อสะดุ้งทันที จุนมยอนรีบถามออกมาด้วยความสงสัย "จริงเหรอ งั้นที่เขาขยิบตาให้แปลว่าเขาจะจีบพี่เหรอ?"

เด็กปีหนึ่งตบกระบาลตัวเองไปคนละทีข้อหาที่มีรุ่นพี่ใสซื่อได้ขนาดนี้ 

 

"แล้วพี่เกี่ยวอะไรเหรอ"

คนตัวเล็กกว่าใครแต่เป็นพี่ใหญ่สุดถามออกมา เรียกให้เฉินหันไปมอง "ก็แหม พี่ลู่เขามองพี่แล้วก็เขินขนาดนั้น"

เฉินตอบ แต่ไม่ทันที่มินซอกกับจุนมยอนจะถามอะไรขึ้นมาอีก เสียงเรียกชื่อของ คยองซูก็ดังขึ้น..

 

 

การสอบเริ่มต้นแล้ว!

 

 

 

 

 

".....kimino...uta...ho~"

เสียงเพลงภาษาญี่ปุ่นท่อนสุดท้ายจากปากของคยองซูจบลง 

อาจารย์ทั้งสี่ก็ปรบมือให้โดยเฉพาะอาจารย์จงอินนี่ตบถี่กว่าท่อนเริ่มเพลงโอเวอร์โดสซะอีก

 

"สำเนียงดีมากเลยครับ แล้วก็อยากให้ช่วยเพิ่มเสียง สั่นตรงคำว่า ทซึ นะครับ"

จงอินให้คำวิจารณ์ ร่างเล็กพยักหน้ารับก่อนจะโค้งขอบคุณ "ต่อไปใครหรอครับ?"

 

"อ่อ งั้นก็รบกวนเรียกแบคฮยอนให้ผมหน่อยนะครับ"

 

 

คยองซูเดินเข้าไปในห้องเตรียมตัว คนในห้องก็ทำตาโตทันที 

"ต่อไปใครๆ!!"

แบคฮยอนถามเสียงใส ก่อนจะเสียงขุ่นลงไปในทันทีเมื่อเพื่อนชี้มาที่ตัวเอง

ชิบหายแล้วแบคฮยอนเอ้ย

 

"kokoro...kokoro pokopoko...nana"

จังหวะเพลงสนุกสนานจบลงไปพร้อมกับภาษาญี่ปุ่นที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่โดยแบคฮยอน

เจ้าตัวยิ้มให้อย่างกับไม่ได้ทำอะไรผิด แหม...ในนี้ก็ไม่ได้มีคนญี่ปุ่นซักหน่อยจะรู้ได้ไงว่าเขาร้องผิด..

 

แบคฮยอน ฉลาดใช่ไหมล่าาา คิคิ

 

"เพลงแปลว่าอะไรน่ะครับ ฮ่าๆ"

จงอินหัวเราะออกมา พร้อมกับรอยยิ้มของอาจารย์รูปหล่อที่เหลือ 
 

"แหะๆ ขอโทษครับอาจารย์ ผมจำเนื้อไม่ได้อ่า แต่สำเนียงนี่ผมมั่นใจเลยนะ" แบคฮยอนฉีกยิ้มอีกครั้ง

 

"ครับๆ รับทราบแล้วครับ สำเนียงดีจริงๆครับ งั้นต่อไปฝึกเนื้อร้องด้วยนะครับ คนต่อไป มินซอกนะครับ"

 

"คร๊าบบบบบ "

 

 

แบคฮยอนเดินเข้าไปในห้องเตรียมตัว คนในห้องก็ทำตาโตขึ้นมาอีกครั้ง

"พี่มินซอก! เชิญคร้าบบบบ"

 

 

"หว่อเสี่ยงหว่อเหยี่ยนจิงหมี่ลู่..เซี่ยนจ้ายฉาย cry cry cry...."

มินซอกทำได้ดีทีเดียว เรียกเสียงปรบมือของอาจารย์ทั้งสี่คน โดยเฉพาะลู่หานที่ประทับใจมาก เลย์สะกิดลู่หานให้เริ่มจีบสักที

คนแมนหน้าหวานก็ไม่กล้าจนเลย์ต้องหันไปส่งซิกให้คริสจัดการให้

 

"พี่สำเนียงดีมากเลยนะครับ เรียนมาจากไหนหรอครับ"

คริสถามออกไป เรียกรอยยิ้มบางๆจากมินซอกได้เป็นอย่างดี "พอดีชอบเฉยๆน่ะ"

ตอบเสียงไม่เบาเกินไปไม่ดังเกินไป 

 

"เพลงนี้มันเป็นเพลงเศร้านะครับ พี่มีแฟนแล้วหรอครับ? ถึงได้ร้องได้ดีจัง"

คำถามนี้เล่นเอาลู่หานหูกางทันที มินซอกก็แอบแก้มแดงเล็กน้อยก่อนจะตอบไป "ยังไม่เคยมีนะ.."

คำตอบนั้นเล่นเอาลู่หานยิ้มแก้มแทบปริ ยิ้มจนตาหยีทั้งสองข้าง "เอ่อ..ถะ ถ้า มินซอกอยากร้องเพลงจีนได้ดี ผมสอนได้นะครับ"

เป็นเลย์เองที่ถีบลู่หานให้ลุกออกจากที่นั่งสักที คนแมนเดินหน้าแดงอย่างเคอะเขินเข้าไปหาร่างเล็ก

ดวงตากลมสวยของมินซอกมองหน้าลู่หานก่อนจะนึกถึงคำพูดของรุ่นน้องของเขาในห้องเมื่อกี้ 

 

 

 

'ส่วนพี่ลู่หานก็ต้องตามจีบพี่มินซอกแน่ๆ!! เชื่อดิ!!'

 

 

 

แล้วแก้มป่องของมินซอกก็แดงแจ๋ขึ้นมา คนตัวเล็กกว่ารีบเบนหน้าหลบด้วยความอาย แต่ก็ไม่ลืมตอบไป 

 

 

"ขอบคุณมากครับ ลู่หาน.."

 

 

 

จุดเริ่มต้นเล็กๆ สำหรับลู่หาน....กับ มินซอก ...

 

 

 

 

 

 

"โหยยยย ขอบคุณมากนะครับ ลู่หาน"

คริสแซวทันทีที่มินซอกเดินกลับเข้าไปในห้อง ลู่หานคนแมนอายเล็กๆ แต่ก็ยิ้มออกมา "มึงหยุดล้อกูเลย แต่ก็ขอบคุณนะเว้ย"

 

"เออๆ"

คริสกับเลย์รับคำพร้อมกัน ก่อนที่คริสจะหันไปที่หน้าประตูห้อง...ถึงเวลาของคริสอสูรสุดหล่อแล้วครับ...

 

"เอ่อ..สวัสดีครับ ชื่อคิม จุนมยอนครับ วันนี้จะร้องเพลง trap นะครับ"

ร่างขาวเดินมาหยุดที่หน้าของอาจารย์ทั้งสี่โดยทิ้งระยะห่างพอประมาณ ก่อนจะส่งยิ้มบางพลางแนะนำตัว 

 

คริสกระตุกยิ้มหล่อ "เพลงนี้ของใครหรอครับน้องจุน"

 

"ของรุ่นพี่เฮนรี่ครับ" คนตัวขาวยิ้มตอบ เป็นยิ้มหวานซะจนคริสหน้าขึ้นสีบางๆ "เชิญร้องครับ" เป็นจงอินที่ขัดจังหวะก่อนจะไม่ได้สอบ

 

"..I haven't changed a bit ,haven't changed a bit..I'm TRAPPED I'm TRAPPED.."

เสียงหวานของจุนมยอนถูกบันทึกไว้ในหัวของร่างสูงทุกโทนเสียง ร่างบางที่พยายามร้องภาษาอังกฤษให้ชัดถ้อยชัดคำจนเขารู้สึกขำ

เพราะบางคำเสียงก็เพี้ยนไปหมด จนท่อนสุดท้ายจบลง ทุกคนก็ปรบมืออีกครั้ง ร่างบางก็โค้งตอบหนึ่งครั้งด้วยความสุภาพ

 

น่ารัก ดูดี ไปทั้งรูปร่างหน้าตาและนิสัย...นี่แหละเหมาะกับเจ้าชายอสูรอย่างเขามากที่สุด...

 

"น้องจุนร้องเพราะมากเลยครับ แต่สำเนียงยังติดเพี้ยนๆอยู่นะครับ"

ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างขาว วางมือลงบนไหล่เล็กอย่างแนบเนียน จนคนที่เหลือถอนหายใจกับความเนียนขั้นเทพของคริส

 

"ขอบคุณครับ เอ่อ..เพี้ยนตรงไหนหรอครับ?"

จุนมยอนเอียงคอทำหน้าสงสัย คริสหัวใจกระตุก...ทำไมน่ารักขนาดนี้วะเนี่ย!!!

 

"คำว่า  TRAPPED ไหนออกเสียงซิครับ"

คริสเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้พลางใช้นิ้วอุ่นแตะเข้าที่ริมฝีปากอมชมพู "เวลาพูดปากต้องแบบนี้จะได้ออกเสียงชัดๆนะครับ"

หลงไหลไปกับความนุ่มที่ส่งผ่านมายังปลายนิ้วเข้าซะแล้ว 

 

"เอ่อ ขอบคุณครับ พี่คริสสำเนียงดีจังเลยครับ"

ขนาดโดนลวนลามขาดนี้จุนมยอนก็ยังคงใสซื่อ ไม่รู้เรื่องรู้ราว จนคนลวนลามอายแทน คริสผละออกก่อนจะหยิกเข้าที่แก้มขาวนวลนั่น

 

"เรียกคนสุดท้ายออกมาหน่อยนะครับ"

 

 

 

จุดเริ่มต้นไม่เล็ก สำหรับคริส....กับ จุนมยอน ...

 

 

 

 

"ไอ้สัส จูบน้องเขาไปเลยดีไหมวะครับเพื่อนฟาน.."

ลู่หานถามทันทีที่จุนมยอนกลับเข้าห้องไป โดยที่จงอินนั่งกุมขมับ...สงสารอาจารย์จริงๆอย่างผมบ้างเถอะครับพี่ๆ

 

"กูไม่กล้าแล้ววะ น้องเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูจะทำอะไร ฮ่าๆ "

คริสหัวเราะร่วน ก่อนจะตบหลังเลย์เบาๆเป็นเชิงเตือนว่า ถึงเวลาของเขาแล้ว..

 

ร่างเล็กของเฉินจัดแต่งเครื่องแต่งกายมาเรียบร้อยแล้ว เรือนผมถูกหวีให้เข้าทรง เสื้อที่ใส่ก็จัดให้เข้าที่เข้าทาง

เขาไม่ชอบถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นหรอกนะ

 

"สวัสดีครับน้องเฉิน ทำไมไม่แนะนำตัวละครับ"

เลย์ถามขึ้นเปิดประเด็น
เฉินเบ้ปาก "ก็กำลังจะทำนี่ไงครับ อยากพูดก่อนทำไม..สวัสดีครับอาจารย์จงอิน พี่ลู่หาน พี่คริส

แล้วก็คุณเลย์..ผมชื่อ คิมจงแด แต่ทุกคนช่วยเรียกว่าเฉินด้วยนะครับ จะร้องเพลงmoonlight ครับ"

ว่าจบก็ไม่รอให้อีกคนเถียงขึ้นมา เฉินก็เริ่มร้องเพลงทันที 

 

"Stop..ฮุ่ย หลิน ซือ หนี่ เตอ ซือ ป้าง Stop ฮุ่ย หลิน ซือ หนี่ เตอ ซือ ป้าง..."

เสียงไพเราะกังวานดังขึ้นไปตามโน้ตดนตรี เหมือนตรึงให้คนทั้งห้องและคนอีกห้องถูกสะกดในมนต์แห่งเสียงสวรรค์นี้

 

"เก่งมากเลยครับเฉิน"

จงอินชมออกมาจากใจ พลางยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ

 

"เสียงเพราะมากเลยครับน้องเฉิน"

คริสกับลู่หานพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดกันแต่อย่างใด 

 

เลย์เองก็หลงไหลในเสียงหวานและสดใสนี่เช่นกัน แต่จะยอมชมออกไปไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวเสียฟอร์มหมด

 

"นั่นเพลงจีนหรอนั่น...เพี้ยนสุดๆ เวลาเรียนที่จีนน้องหลับหรอครับ?"

เสียงทุ้มจากอาจารย์จำเป็นเอ่ยเสียงยั่วยวน เรียกให้คนตัวเล็กกว่าเบ้ปากออกมาด้วยความโกรธ

หนอย..นอกจากจะหลงตัวเองแล้ว ยังปากเสียด้วย...ไอ้ตาปรือเอ้ย!!

 

คริสและลู่หานที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับหลุดขำออกมาเมื่อเพื่อนพวกเขาเริ่มเอาคืนแล้ว

 

"เพลงจีนครับ แต่ไม่มีใครบอกพี่หรอครับ ว่าสำเนียงพี่แย่สุดๆ 

เวลาเรียนเกาหลีพี่หลับหรอครับ? หรือสาวๆที่พี่ควงจะดูดสำเนียงพี่ไปด้วย?"

คิ้วสวยที่ตอนนี้หวีมาอย่างดี เลิกขึ้นสูงอย่างท้าทาย

 

แรง!!

 

เลย์เพลย์บอยสุดหล่อหน้าโยกเลยครับ น้องส้มจี๊ด 

 

ปากชมพูที่ยกสูงเหมือนลูกแมว มันน่าจูบนะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้!
เลย์ยกยิ้มขึ้นมาเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง

 

"น้องเฉินอยากลองดูดดูไหมละครับ จะได้รู้ว่าสำเนียงเกาหลีพี่มันหายไปไหน"

เลย์ยกยิ้มท้าทายตอบเมื่อ ร่างเล็กตรงหน้า ดวงตากลมใต้แว่นใสกำลังเบิกกว้าง
แก้มใสแดงก่ำ ปากที่ดูนุ่มนิ่มนั่นเผยออกอย่างที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว
ส่งให้เห็นลิ้นเล็กๆ อยากรู้...ลิ้นนั่นจะเปรี้ยวเหมือนนิสัยเจ้าตัวไหมนะ..

 

"...ไอ้บ้า!!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ยกที่สอง เลย์..

 

win!

 

*********************** you are play boy! *****************************
 

TALK: ตอนที่สองจบแล้ววว ฮ่าๆๆๆ พี่อี้เอ้ยย แกล้งน้องส้มจี๊ดทำไมคะะะะ ตอบบ ฮ่าๆๆ

พี่ฟานก็ไม่ค่อยหื่นเลยนะคะ พี่ลู่ก็สู้ๆนะคะ ฮ่าๆ //นี่แต่งเองยังลุ้น (เดี๋ยว? ลุ้นทำไม?)

อ่านแล้วก็เม้นกันหน่อยนะคะ ติดแทค #พลาเนโต้ #เข็ดฟันกับน้องส้มจี๊ด << นี่แทคคู่เลย์เฉินค่ะ

ใครคิดคู่อื่นออก บอกด้วยนะค้าาา รักนะจุ้บๆ ตอนต่อไปมาเพราะแรงใจนะคะ ส่งแรงใจมาเยอะๆนะคะ

ทวงได้สองที่ @yaoiisgod @Planetochen