Yaoi is God..Yaoi Fiction

ลำดับตอนที่ #1 : แค่เธอสงสัย..Fiction Gundam OO

แค่เธอสงสัย
FIctioN GUNDAM OO



....

คนที่ผมแอบรัก..มักจะไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องต่างๆเอาซะเลย

ผมมักจะทำทุกอย่างให้เค้า

แต่ผม...ไม่อยากให้เค้ารู้หรอกนะ...เพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไป..

อย่างน้อย..แค่เค้า สงสัยว่า  ผมทำไปทำไม..

แค่นั้น..หัวใจของผม ก็ เต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว

ผมไม่กล้าพอที่จะบอกรัก..เพราะ บางทีเค้าอาจจะชอบคนอื่น

อาจจะไม่สนใจอะไรผมเลยก็ได้..

แต่ก็นะ...แค่สงสัย ผมก็ดีใจแล้วล่ะ...

"อืม..."
ร่างบางเดินไปเดินมาอย่างครุ่นคิด ขาเรียวทั้งสองข้างมาหยุดอยุ่ที่ห้องๆหนึ่ง

แล้วก็เดินกลับมา แต่ว่า เพราะเรือนผมสวยนั่นบังนัยน์ตาคู่สวยรึอย่างไร ร่างบางชนเข้ากับคนที่สวนมาอย่างจัง

"ขะ..ขอโทษครับ"
ร่างบางก้มหัวขึ้นลงขอโทษเป็นการใหญ่

เธอไม่ค่อยระวังเวลาไปไหนทุกที

ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างบาง
"..อาเลลูย่า..เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย"

"ล๊อค[คอ - -*]ออน...เจ็บจัง"

"เจ็บตรงไหนอีกล่ะ เฮ้อ..นายนี่นะ"
ล๊อคออนยื่นยาให้ ยาที่เค้าพกติดตัวตลอด เพราะร่างบางเวลาไปไหนก็จะได้แผลกลับมาทุกที

ชั้นก็เลยต้องตามมาส่งอย่างนี้ทุกวัน

"..ขอบใจ"
ร่างบางรับมาในมือ

"คุณล๊อคออน..ดีกับผมมากเลย"

ก็เอ่อ..นั่นแหละ....อาจจะแปลกเหมือนกัน

"นาย..ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย...ไหนดูซิ...หืม...ตัวร้อนนะ"
ร่างสูงเลื่อนมือหนาสัมผัสหน้าผากบางเบาๆ

เธอไม่ค่อยดูแลตัวเองจนไม่สบาย

"ติ๊ดๆๆ"
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"แย่ละ ต้องไปแล้ว ว่าแต่นายน่ะ นอนพักเถอะ.."
ร่างสุงว่าก่อนจะวิ่งออกไป..
.
.
.
.
.
อาเลลูย่านั่งลงกับเตียงในห้องของเขา

"เฮ้อ..."
มือบางจับหน้าผากตัวเอง..

ยังอบอุ่นอยู่เลย..

ใบหน้าหวานขึ้นสี -///-

"ติ๊ด.."
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ร่างบางกดรับ

"ครับ"

"ดื่มน้ำ ทานยา พักผ่อนเยอะๆ"

แล้วล๊อคออนก็วางสายไป..

ชั้นก็ต้องโทรไปว่าได้ดื่มน้ำรึยัง ..เชื่อสิ เชื่อเหอะ อยากให้เธอหายจัง

"เฮ้อ...ทำไม..ต้องดีกับผมขนาดนี้นะ.."
.
.
.
.
ร่างสุงหลังจากเสร็จภารกิจ ก็รีบวิ่งมาที่ห้องพักทันที

ล๊อคออนเปิดประตูเข้าไป..ภาพร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียง 
ช่างงดงามจนน่าหลงไหล..

ร่างสุงปิดตา[มีของดีๆให้ดู ปิดทำไม!!]แล้วรีบเดินไป นำผ้าชุบน้ำหมาดๆมา

"อือ.."
ร่างบางครางเมื่อใบหน้าสัมผัสความเย็น..
เปลือกตาค่อยๆลืมขึ้น..

"คุณล๊อคออน..เอ่อ..ผมเกรงใจนะครับ ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้.."
เสียงแหบลอดออกมาเบาๆ

"อย่าพูดมากน่า.."

สิ่งที่ชั้นนั้นทำอยู่..

ชั้นเต็มใจ

ไม่หรอก..ไม่มากๆไป

ก็ไม่เป็นไร เธออย่าเกรงใจชั้นเลย...

"ทำขนาดนี้ เพื่อผม...ทำไมกัน.."
ร่างบางพูดเบาๆ

ถึงแม้จะได้ยินแต่ร่างสูงก็ไม่ตอบอะไร ทำได้แต่เช็ดใบหน้าและลำคอร่างบางไปเรื่อยๆเท่านั้น..

ก็แค่เพียงเธอน่ะแอบ..สงสัย...ก็ถือว่าเธอใส่ใจชั้นแล้ว..

จะอะไรที่ชั้นทำมา เธอก็ปล่อยให้ชั้นทำไป..พอใจแล้วแค่นั้น

ไม่ได้หวังอะไรมากมาย..ไม่ได้ต้องการให้เธอรักชั้น...

ต่อให้แค่ไม่ค่อยเข้าใจ เธอก็เพียงแค่รับมันไป เพียงเท่านี้..ก็พอ..

.
.
.
.

อีกวันหนึ่ง ร่างบางที่แข็งแรงขึ้นแล้ว ลุกมาทานอาหารเช้า..ร่างบางมองไปรอบๆ 

"ยังไม่มีใครตื่นเลยแฮะ..ทั้งทิเอเรีย..เซ็ทสึนะ.."
ร่างบางพำพำ..ไม่สังเกตุคนที่พึ่งมานั่งข้างๆเค้า

เห็นเธอนั่งกินข้าวคนเดียวเหงาๆทุกที..ชั้นก็เลยต้องหนีเพื่อนๆมานั่งข้างเธอ

ก็เอ่อ...นั่นแหละ จะรังเกียจมั้ยเออ..

"นั่งด้วยคนนะ"

"ครับ^^"

"ดีจังที่เจอคุณล๊อคออน ผมน่ะไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก"
ร่างบางพูดขึ้น..

เธอไม่ค่อยมั่นใจว่ามีใครคิดถึงเธอ ..

"ติ๊ดๆ"
เสียงข้อความดังขึ้น..

"ขอโทษนะครับ"
ร่างบางหันไปเปิดดูข้อความ..

*ก็ชั้นนี่ไง..เพื่อนนายน่ะ*

ชั้นก็เลยต้องคอยแม็ซเสจมาย้ำนี่ไง

เชื่อสิ เชื่อเหอะ อยากให้เธอแน่ใจ..

ร่างบางใจเต้นไม่เป็นจังหวะเช่นเดียวกับร่างสูง

"เอ่อ...ขอบคุนครับ.."

"อืม.."

สิ่งที่ชั้นนั้นทำอยู่..

ชั้นเต็มใจ

ไม่หรอก..ไม่มากๆไป

ก็ไม่เป็นไร เธออย่าเกรงใจชั้นเลย...

"ทำไมกันนะ"
ร่างบางหันไปห้านอื่นซ่อนใบหน้าแดงระเรื่อก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ 
แต่ก็พอที่ร่างสุงจะได้ยิน..

ก็แค่เพียงเธอน่ะแอบ..สงสัย...ก็ถือว่าเธอใส่ใจชั้นแล้ว..

จะอะไรที่ชั้นทำมา เธอก็ปล่อยให้ชั้นทำไป..พอใจแล้วแค่นั้น

ไม่ได้หวังอะไรมากมาย..ไม่ได้ต้องการให้เธอรักชั้น...

ต่อให้แค่ไม่ค่อยเข้าใจ เธอก็เพียงแค่รับมันไป เพียงเท่านี้..ก็พอ..

พอ..

ก็พอ..

ก็พอ..

ก็พอ...

พอ..

ก็พอ..

ก็พอ..

ก็พอ...

ไม่รู้ว่าผมจะทนได้ถึงไหน..ผมอยากเป็นมากกว่าเพื่อน...
แต่ผมกลัวว่าเค้าไม่ต้องการ ..ผม..

ก็แค่เพียงเธอน่ะแอบ..สงสัย...ก็ถือว่าเธอใส่ใจชั้นแล้ว..

จะอะไรที่ชั้นทำมา เธอก็ปล่อยให้ชั้นทำไป..พอใจแล้วแค่นั้น

ไม่ได้หวังอะไรมากมาย..ไม่ได้ต้องการให้เธอรักชั้น...

ต่อให้แค่ไม่ค่อยเข้าใจ เธอก็เพียงแค่รับมันไป เพียงเท่านี้..ก็พอ..

ก็แค่เพียงเธอน่ะแอบ..สงสัย...

แค่เธอสงสัย ก็พอแล้ว..อย่างนั้นหรอ..ผมคิดอย่างนั้นหรอ..

ไม่ได้หวังอะไรมากมาย..อย่างนั้นหรอ ไม่ต้องการโอบร่างบางไว้อย่างนั้นหรอ

ผมว่า..ผมแค่ไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับมัน..

ต่อให้แค่ไม่ค่อยเข้าใจ เธอก็เพียงแค่รับมันไป เพียงเท่านี้..ก็พอ..

ไม่!!!..ผมแค่เอาความรู้สึกนี่มากั้นไว้เท่านั้น...

ผมรักอาเลลูย่า...

พอ..

ก็พอ..

ก็พอ..

ก็พอ...

พอ..

ก็พอ..

ก็พอ..

ก็พอ...

ไม่พอ..ไม่อยากหยุดอยู่แค่นี้...อยากอยู่ข้างๆร่างบางตลอดไป..

"เอ่อ...อาเลลูย่า"
ล๊อคออนเรียก ทำให้ร่างบางหันเหความสนใจมา

"ครับ"

"ที่ชั้นทำไป ทั้งหมดน่ะ..ชั้น.."
ร่างสูงใจเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆๆ

"ครับ??"

"ชั้น..รักนายนะ"

...
END
แค่เธอสงสัย..
Fiction Gundam OO