ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO]Planeto STAR ALLCHEN

    ลำดับตอนที่ #1 : You are playboy! 1

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ย. 57


    PLANETO WORLD
    Lay x Chen Kris x Suho and Luhan x Xiumin
    You are play boy!!
    by: Yaoiisgod
    ***********************
     
    เกลียดนักเชียว...คนที่ใช้ความรู้สึกของคนอื่นเป็นเครื่องมือ..
     
     

     
    "เลย์..ฮึก...ฉันขอโทษ...คุณอย่า ฮึก...อย่าทิ้งฉันเลยนะคะ...ได้โปรด"
    หญิงสาวหน้าตาเจือหวาน ดวงตากลมโตรืนไปด้วยหยาดน้ำใส ริมฝีปากบางที่ปาดไปด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อน
    กำลังสั่นเครือเต็มไปด้วยเสียงสะอื้นและคำอ้อนวอน มือขาวนุ่มเกาะขาของร่างสูงไว้แน่น
    ชุดเดรสยาวพอเหมาะเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น แต่ตัวเธอก็คงไม่สนใจอะไรนอกจากชายหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นแฟนเก่าเธอเมื่อครู่นี้เท่านั้น

     
    "ฉันรักคุณ...เลย์ ฮึก.."
    ไม่ว่าจะพร่ำบอกคำว่ารักไปมากเท่าไหร่ ชายหนุ่มที่เธอรั้งไว้นั้นก็ไม่มีท่าทีอะไรตอบกลับมา
    เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง...ที่ไม่มีวันละลาย..

     
    "เฮ้ย..เลย์ เดี๋ยวเข้าคาบศิลป์แล้วนะเว้ย รีบๆเคลียดิ๊!"
    เสียงทุ้มของร่างสูงอีกคนที่ยืนดูเหตุการณ์มานานพอสมควรดังขึ้น มาพร้อมกับเรือนผมสีทองและใบหน้าหงุดหงิด
    เพราะว่าพวกเขายืนอยู่หน้าโรงอาหารของมหาลัยวอนฮันมาเกือบสิบนาทีแล้ว แถมคาบต่อไปยังเป็นวิชาโปรดของเขาอีกด้วย
    วิชาศิลป์...เหมาะกับจิตรกรเอกอย่างคริสมากที่สุด..


     
    "เออๆ ไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป"
    เลย์ตอบก่อนจะถอนหายใจแรงๆทีนึง ดวงตาคมเหลือบมองไปยังร่างของหญิงสาวที่ยังคงอยู่ที่พื้นและกอดขาเขาไว้
    จนเขาเริ่มหนักใจว่ากางเกงตัวโปรดจะเปื้อนน้ำตาและเครื่องสำอางเอา เดี๋ยวแม่ก็จะมาบ่นเขาอีก..
    ทั้งที่ เลย์หรืออีกชื่อหนึ่งว่า จาง อี้ชิงที่ร่างสูงให้เรียกเฉพาะคนสนิทเท่านั้น เข้ามหาลัยปีสามแล้วแท้ๆ 
    แต่แม่ก็ยังเป็นห่วงเขาเหมือนยังอยู่ชั้นมัธยมปลาย
    มืออุ่นค่อยๆวางลงบนเรือนผมอย่างเบามือ ก่อนจะโน้มตัวลงไปกระซิบเบาๆข้างหูของหญิงสาว
    ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่ก็ต้องหลงใหล




     
    "...กางเกงผมเปื้อนหมดแล้ว ปล่อยเถอะครับ.."
     
     
     
     
     






    *********************** you are play boy! *****************************

     
     
    "ฮ่าๆๆๆ จริงหรอวะ ไอ้อี้ชิงมึงนี่ชั่วสัสๆ"
    คริสหัวเราะร่วนพลางตบหลังของเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กอย่างเลย์แบบไม่เบานัก
    ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่อยู่ในห้องเรียนศิลป์ของปีสาม เป็นห้องโถงขนาดกลางที่มีแค่โพเดียมของอาจารย์ตั้งอยู่ด้านหน้า
    กับเก้าอี้ของนักศึกษาวางเรียงไม่ถึงยี่สิบตัว สองหนุ่มหล่อประจำคณะศิลปศาสตร์เอกภาษาจีนอย่าง คริส หรือ อู๋ อี้ฟาน
    กับ เลย์ หรือ จางอี้ชิง กำลังนั่งคุยกันถึงหญิงสาวโชคร้ายเมื่อเช้านี้อย่างออกรส 


     
    "มึงก็นึกดู อยู่ๆเจ๊แกก็มาหึงกูกับอลิซ มันใช่เหรอ? "
    เลย์ว่าอย่างขำๆแต่ก็หงุดหงิดระคนกัน เวลาที่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน หญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าแฟนของเขา
    มาอารมณ์เสียเพราะเขามัวแต่ไปสนใจกระต่ายที่มหาลัยเก็บมาเลี้ยงอยู่ในกรงเล็กๆด้านหลังห้องของชมรมโวคอล


     
    "เออ.. เข้าใจมึงวะ นี่สาวๆทั้งมหาลัยคงจะอิจฉาน้องอลิซของมึงแหง ฮ่าๆ"
    หนุ่มหล่อเจ้าของฉายาอสูรที่กวาดหัวใจสาวคณะศิลปศาสตร์เกือบหมดคณะ หัวเราะออกมาอีกครั้ง
    ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนไปหยิบมือถือเครื่องบางออกมาจากกระเป๋ากางเกง กดเลื่อนเช็คทวิตเตอร์แล้วไอจี
    แล้วบทสนทนาของทั้งสองคนก็อยู่ในความเงียบ เลย์ตาปรือพลางเท้าคางมองสำรวจไปทั่วห้อง ตอนนี้เริ่มมีคนเข้ามาบ้างแล้ว


     
    "ดังใหญ่เลยนะมึง ..อี้ชิง"
    เสียงหวานติดห้าวเรียกให้คนที่เหม่อลอยอยู่หันกลับไปมองก่อนจะพบเข้ากับใบหน้าสวยของเพื่อนสนิทอีกคนอย่าง ลู่หาน
    หากสามหนุ่มรวมตัวกันไม่ว่าสาวน้อยใหญ่คนไหนก็ร้องขอชีวิตกันทุกคน..


     
    "กูดังไม่เท่าพวกมึงหรอกครับ " อี้ชิงยักไหล่อย่างไม่สนใจคำเหน็บแนมของเพื่อน มือเรียวหยิบสมุดวาดภาพเล่มใหญ่ขึ้นมาวางบนโต๊ะ
    ก่อนจะเริ่มขีดเขียนสร้างสรรค์ผลงานระหว่างรออาจารย์ ลู่หานยู่หน้าทำให้เห็นตีนกาข้างตาในทันทีเมื่อเพื่อนเริ่มไม่สนใจตนเอง


     
    "เห้ยไอ้ฟาน น้องยอลที่มึงทิ้งเขา จำได้ปะ"
    เบนความสนใจกระต่ายเพลย์บอยไม่ได้เลยหันไปเรียกร้องความสนใจของอสูรสุดหล่อแทน ซึ่งก็ได้ผล
    เมื่อดวงตาคมของคริสละออกจากไอโฟนเครื่องหรูทันที


     
    "จำได้ น้องเขาทำไม?"
    เสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงดังขึ้นมา คนอย่าง คริสไม่ใช่คนใจร้ายที่จะไม่เป็นห่วงคนที่เลิกกันไปแล้วหรอกนะ


     
    "อ่อ ก็ไม่ทำไมอ่ะ น้องเขามีแฟนใหม่แล้ว แถมช่วงนี้แมนขึ้นวะ "
    ลู่หานส่งภาพในมือถือให้ดู ร่างสูงคว้ามาไว้ก่อนจะเพ่งสายตาลงไปที่รูปภาพนั้น "หืมม แฟนใหม่น่ารักดี เด็กห้องโวคอลใช่ไหม?"


     
    รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อ ลู่หานก็แซวเพื่อนอย่างรู้ทัน "น้องคนนั้นชื่อแบคยอน แต่มึงอย่าคิดนะเว้ย ฮ่าๆ"


     
    "หืมม ใครบอกจะทำงั้น.."
    หนุ่มหล่อลูกครึ่งหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเพื่อนรู้ทัน พลางเลื่อนภาพไปที่รูปอื่น แล้วกระตุกยิ้มขึ้นมาอีกรอบ


     
    "คนนี้ใครวะ น่ารักดี ขาวสุดๆ"
    ส่งมือถือกลับไปที่เจ้าของอีกครั้ง ลู่หานขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เพราะรูปที่ว่านั้นมีคนอยู่สองคนและใครหนึ่งคนในนี้มีคนที่เขาหมายตาอยู่


     
    ลู่หานไม่อยากแย่งคนๆเดียวกันกับเพื่อนหรอกนะ


     
    "คนไหนวะ ถ้าคนตัวเล็กคนนี้ของกูนะ ขอบอก กูกำลังตามจีบอยู่ เขาชื่อ มินซอก"
    นี่ถ้าลู่หานเป็นแมวคงกำลังขู่ฟ่ออยู่แน่ๆ ดวงตาเรียวสวยจ้องมองเพื่อนอย่างหวงแหน


     
    "ไม่ใช่หรอกน่า มึงก็รู้ว่าคนตัวเล็กเกินไปไม่ใช่สไตล์กูอยู่ละ กูชอบอีกคนต่างหาก ตัวขาวๆน่ะ ใช่เปล่าวะ ไอ้อี้"
    คริสเห็นเพื่อนขู่ฟ่อๆก็ส่งยิ้มแกนๆให้ พลางเรียกอีกคนที่จมอยู่ในอารมณ์ศิลปินให้มาช่วยเขา


     
    "อืม ตัวไม่ต้องเล็กมาก ขาวๆ น่ารักๆ ยิ้มหวานๆ สไตล์แม่งนั่นแหละ มึงไม่ต้องกลัวมันแย่งของมึงหรอกครับ!"
    เลย์ละสายตาออกมาจากกระดาษแล้วหันไปมองเพื่อนคริสที เพื่อนลู่ที แม่ง จะคุยกันก็ไม่นั่งด้วยกัน 
    ดันมานั่งคนละฝั่ง คนนึงนั่งทางซ้าย อีกคนนั่งทางขวา แล้วคุยข้ามหัวกูซะงั้น


     
    "เออ แล้วไป..คนนี้ชื่อ จุนมยอน อยู่ห้องโวคอลนั่นแหละ น้องของมินซอก ถ้ามึงจะจีบก็ดูดีๆละกัน น้องเขาลูกคุณหนูสัสๆ"
    ลู่หานบอกพลางกดปิดรูปภาพเก็บมือถือลงกระเป๋า เนื่องจากอาจารย์เข้ามาในห้องแล้ว


     
    "ลูกคุณหนูงั้นหรอ...หึหึ"
    ประโยคสุดท้ายของคริสทำให้เลย์ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ลองได้หัวเราะแบบนี้ คงไม่พ้นได้ตามจีบน้องจุนอะไรนั่นแน่ๆ
    รวมถึงลู่หานที่ย้ำนักย้ำหนาว่าของกูๆ นั่นก็แปลว่า คนๆนั้นเพื่อนหน้าสวยนิสัยแมนมันเอาจริง ใครก็ห้ามยุ่ง

     
    เพื่อนกันมานานถึงหกปี ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยของเพื่อนสองคนนี้กันละ

     
    เลย์ให้ความสนใจไปที่อาจารย์หนุ่มซึ่งกำลังพล่ามทฤษฤีศิลป์ที่มีมาตั้งแต่ยุคโบราณอยู่ ให้ตายเถอะ
    อยากวาดรูป ไม่ได้อยากจะสนใจต้นกำเนิดเส้นต่างๆหรอกนะ ดวงตาปรือเริ่มจะแนบชิดสนิทกันลงมาเรื่อยๆ 
    ลองได้เสียงพล่ามขออาจารย์อีกนิดหน่อย คนหล่อเจ้าของลักยิ้มบุ๋มคงเข้าสูโลกแห่งความฝันแน่ๆ ถ้าไม่โดนขัดซะก่อน


     
    "เห้ย อี้ กูอยากจีบคนนี้ให้ติดวะ เอาไงดีวะ"
    เป็นลู่หานนั่นเองที่เรียกเลย์กลับมา เสียงกระซิบกระซาบเพื่อให้รู้กันแค่สองคนดังขึ้น เลย์เหลือบตามองไปยังคริส
    ที่ตอนนี้ขึ้นยานแม่ไปถึงกาแลกซี่แล้ว จึงหันกลับมาหาลู่หานที่ยื่นรูปมินซอกให้ดู เพื่อบอกว่า คนนี้ที่ว่าคือมินซอกนี่แหละ


     
    ในรูปถ่ายนั้น มีร่างบางๆสองร่างกำลังกอดคอกันอยู่ทั้งสองยิ้มหวานออกมาอย่างสดใส คนนึงเป็นพี่แต่ดันตัวเล็กกว่าน้อง
    ดวงตากลมโตและแก้มอวมนั่นทำให้ดูน่ารักน่าเอ็นดู ไม่บอกก็คงไม่มีใครเชื่อว่าอยู่ปีสามแล้ว
    ส่วนอีกคนนั้นสูงมากกว่ามินซอกพอตัว มีผิวที่ขาวยังกับหิมะ เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนระตามแก้มใสๆ ดวงตาคู่สวยแสดงออกมาว่า
    มีความสุขอย่างชัดเจน น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลยแฮะ 


     
    แถมเมื่อกี้ก็เหลือบเห็นรูปน้องแบคยอนอยู่แว้บๆ นี่ก็น่ารัก นั่นก็น่ารัก ทำไมเขาไม่ค่อยได้เจอนะ เด็กห้องโวคอลเนี่ย


     
    "เขานิสัยยังไงละ ถ้าเดาไม่ผิด คงจะขี้อายไม่ค่อยพูด แต่เป็นคนมีความพยายาม แล้วก็เข้มแข็ง อายุมากกว่ามึง ใช่ปะ"
    อี้ชิงสาธยายสเป็คของลู่หานจนหมด ซึ่งก็ทำให้อีกคนตาโตทันที


     
    "รู้ได้ไงวะ อี้ชิงจิตสัมผัสนี่หว่า.."


     
    "สัสละ ให้กูไปแย่งงานเขาอีก เออๆเข้าเรื่อง คนนิสัยแบบนี้นะมึง ต้องค่อยๆเข้าหา แล้วก็ดูว่าเขาชอบทำอะไร ง่ายๆก็
    หาจุดเชื่อมโยงมึงกับเขาไง "
    เลย์ทำท่านึกก่อนจะบอกออกมา



    ลู่หานอยู่กลุ่มเดียวกับเขาก็จริง แต่เป็นคนจริงจังผิดกับหน้าตา 
    คบใครคบจริงไม่คบซ้อน ด้วยหน้าตาสวยนิสัยดี แถมยังเป็นนักกีฬาบาสของมหา'ลัยอีกด้วย
    คนเข้าหาเลยนับไม่ถ้วน แต่เจ้าตัวก็มีแฟนนับหัวได้เลยทีเดียว คงเพราะอยู่กลุ่มเดียวกันเลยไม่ค่อยได้ไปจีบใครเขาก่อน
    มีแต่คนเข้ามาหาเอง พอมาคราวนี้ถึงกับมาปรึกษาเพลย์บอยตัวพ่ออย่างเขา นั่นก็หมายความว่า ลู่หานกำลังจริงจังมากแค่ไหน

     
    หึ...อยากเห็นซะแล้วสิ มินซอก แห่งห้องโวคอล..


     
    "เช่น ถ้าเขาชอบกาแฟ กูก็ต้องไปศึกษาเรื่องกาแฟมาคุยกับเขาใช่เปล่าวะ"
    ลู่หานทำท่านึกพลางจดอะไรต่อมิอะไรลงไปในกระดาษ เห็นคุยกันเรื่องไร้สาระอยู่เนี่ย แต่ก็ฟังที่อาจารย์สอนนะ


     
    "ใช่"
    เลย์สำทับ ใบหน้าหล่อยิ้มออกมาที่มุมปาก นิ้วชี้เรียวเบนลงมาที่แผ่นอกแกร่งของเจ้าตัว เป็นสัญญลักษณ์ให้ลู่หานรู้ว่า 
    'นี่คืออี้ชิง' เพลย์บอยสุดหล่อของมหาวิทยาลัยวอนฮัน ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายก็เคลิ้มเมื่อเขาส่งยิ้มให้
    เห็นอย่างนั้นลู่หานก็พยักหน้ารับ มีความมั่นใจขึ้นมา งั้นกลางวันนี้ไปลองดูซะหน่อยแล้วกัน...


     
    เมื่อจบบทสนทนาเลย์และลู่หานก็เบนความสนใจไปที่กระดานอีกครั้ง ดวงตาของเลย์ก็ปรืออีกครั้ง ใกล้แล้ว...ใกล้จะถึงยานแม่แล้ว


     
    "มึง..ไอ้อี้"
    เสียงทุ้มดังขึ้นอีกครั้ง เรียกให้คนที่กำลังหลับหัวเสียนิดหน่อย นี่พวกมันจะเรียกเขาทำไมนักหนาวะครับ
    เลย์จิ๊ปากเบาๆก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกของคริส ที่ลงมาจากยานแม่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คนที่นั่งตรงกลางเลิกคิ้วสูง
    เป็นเชิงถามแบบไม่ออกเสียงว่า 'มีอะไร' 


     
    "มึงโสดแล้ว ไม่สนเด็กห้องโวคอลหรอวะ ดูดิน่ารักหลายคนเลยนะ"
    มือใหญ่เลื่อนไอโฟนสีทองเครื่องหรูมาวางบนโต๊ะของอีกคน เป็นรูปคนประมาณสิบคนกำลังฉีกยิ้มให้กล้องอยู่
    เลย์เลื่อนภาพให้ขยายเพื่อจะมองได้ชัดขึ้นทีละคน ไล่สายตาไปเรื่อยๆเพื่อสำรวจ
    มองจากซ้าย คนนี้มินซอกของไอ้ลู่หานมัน ส่วนคนต่อมานี่ เออ หน้าตาดีวะ ขาวจัง 


     
    "หยุดเลยมึง คนนี้กูจะจีบ"
    คริสเลื่อนมือมาบัง โอเคคนนี้เพื่อนจะจีบงั้นคนอื่นก็ได้ ไอ้ความจริงเขาเองก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ จะห้องไหนเอกไหนก็ได้
    แต่ถ้าคริสเปิดประเด็นแบบนี้ แปลว่าต้องมีอะไรแน่ๆ


     
    "กูไม่สนซักคนอะ"
    อี้ชิงยักไหล่ก่อนจะส่งมือถือคืน คริสเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "ทำไมวะ ไม่โดน? หรือว่า...กลัวจีบไม่ติดวะ ฮะๆ"
    นั่นไงละ เลย์เคยพูดผิดซะที่ไหนกัน ว่าแล้วต้องมีอะไร...ทำไมถึงซื้อหวยไม่ถูกวะ


     
    คริสเป็นคนมีแนวทางของตัวเอง รักความสนุก ไม่ชอบคือไม่ชอบ แต่ถ้าชอบ ก็จะเอามาให้ได้
    คล้ายเด็กเอาแต่ใจ อาศัยหน้าตาดี รูปหล่อ บ้านรวย เป็นลูกครึ่ง เล่นกีฬาเก่ง ไม่ได้แปลว่าทุกอย่างจะสร้างสรรค์มาให้คนๆนี้
    'เพอร์เฟค'
    คริสนั้นบทจะกาก ก็กากสมใจจริงๆ ทำอะไรเงอะๆ เปิ่นๆก็มี เลยทำให้คริสเป็นคนน่าค้นหา

     
    แล้วตอนนี้ที่มาท้าทายเขานั้น เพื่อให้การจีบเด็กโวคอลของตัวเองมีความสนุกขึ้นมามากขึ้นเท่านั้น

     
    "กูไม่ชอบนักร้อง กูชอบแบบออกกำลังกายจนเหงื่อออกมากกว่า.." หมายถึงเต้นน่ะนะ


     
    "โด่วว มึงแค่หงอยเปล่าวะ"
    คริสยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย การเห็นเพื่อนตาปรือหงุดหงิดดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องสนุกอีกอย่างของอสูรสุดหล่ออีกเรื่อง


     
    "ใครหงอย?"
    เลย์มองเพื่อนอย่างเต็มตา ตอนนี้วิชาเรียนไม่ได้เข้าหัวเลยแม้แต่นิดเดียว


     
    "มึงไง ไม่งั้นเลือกมาเลยมึง มึงจีบติดก่อน กูจะซื้อกีตาร์ที่มึงอยากได้เมื่อวานมาเซ่นให้"

     
    แล้วคนอย่างเลย์..เป็นคนชอบความท้าทายอยู่แล้ว... ยิ่งแปลกยิ่งอยากได้มาครอบครอง
    "โอเค เอามาดิ กูหลับตาจิ้มๆได้คนไหนกูก็จีบคนนั้น"
    แลย์แบมือขอโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง คริสยิ้มเต็มความหล่อก่อนจะวางลงไปที่มือตามคำขอ

     
    และก่อนที่เลย์จะได้จิ้มเลือกแฟนคนใหม่ ก็ถูกลู่หานพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน


     
    "รูปนั้นมันเก่าแล้วมึง ตอนนี้บางคนก็จบไปแล้ว บางคนก็ออกไปอยู่ห้องอื่น มันไม่ได้อัพเดทอ่ะ เพจนั้น"


     
    "อ้าว แล้วน้องจุนของกูนี่ยังอยู่ปะวะ"
    คริสหันมามองลู่หานพร้อมๆกับเลย์ "แล้วมันเหลือใครอยู่บ้างวะ"


     
    "เอางี้ ตอบคำถามพวกมึงด้วยการ ไปกับกูกลางวันนี้.."


     
    "ไปไหน?"


     
    "ห้องโวคอล"
     
     
     
     
    *********************** you are play boy! *****************************
     
     
    "Everyday i'm so lucky...ซุมกวอวัซตอน...แนนัมมึล โกแบกคัลแร นอรึลซารางแฮ.."


     
    "นี่ไง..ๆๆกำลังซ้อมอยู่เลย"
    ลู่หานเรียกเพื่อนอีกสองคนให้ตามมา ตอนนี้พวกเขาแอบ ใช่ เรียกว่าแอบกันเลยทีเดียว เขาแอบมองเด็กห้องโวคอล
    จากทางหน้าต่างนอกห้อง บอกให้เข้าไปก็ไม่เข้าไม่รู้ว่าลู่หานจะเขินอะไรนักหนา 


     
    "นั่นไง มินซอก "
    ลู่หานสะกิดให้เลย์และคริสมองตามนิ้วที่ชี้เข้าไป ในนั้นมีคนอยู่ห้าคน มีสี่คนที่กำลังร้องส่วนอีกคนนั่งฟังอย่างมีความสุข
    เสียงเพลงจากห้องโวคอลทำให้รู้สึกดี ลู่หานอมยิ้มเต็มแก้มเมื่อเห็นคนที่ตัวเองชอบกำลังยิ้มอยู่เช่นเดียวกัน


     
    "คนนั้นใช่ไหมน้องจุนน่ะ ตัวจริงแม่งโคตรขาว ...ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะจริงเลยเว้ย.."
    คริสลูบริมฝีปากประกอบ เป็นท่าที่ทำประจำเวลาเจอของที่ถูกใจ 


     
    "ใจเย็นมึง..เห็นแล้วใช่มะ คนนั้น จุนมยอนปีสอง ส่วนคนนั้นน้องแบคยอนคนแฟนน้องยอล 
    ถัดมาคนที่ตัวเล็กๆก็น้องคยองซู แล้วก็คนตัวผอมๆใส่แว่นนั่น น้องเฉิน อยู่ปีหนึ่ง"
    ลู่หานแนะนำพลางชี้ไปทีละคน เลย์เลิกคิ้วขึ้นสูงแปลกใจกับข้อมูลที่ได้รับ


     
    "เฉินนี่...คนจีนหรอ"
    เลย์ถามออกไปอย่างสงสัย ในเมื่อนักเรียนต่างชาติแดนมังกรมีแค่พวกเขาสามคนแล้วก็รุ่นพี่หานเกิงเฮ้ดเอกจีนที่เป็น
    แฟนรุ่นพี่ซีวอนสุดหล่อ กับพี่เฮนรี่ พี่รหัสของเขา แล้วก็แฟนที่ชื่อ พี่โจวมี่ พี่รหัสของคริส นับรวมแล้วก็ เขาสามพวกพี่ๆอีกสาม
    ก็หกคนนี่นา แล้วถ้าจะมีนักเรียนต่างชาติมาละก็ พวกเขาจะต้องรู้อย่างแน่นอน


     
    "เปล่าๆ น้องเขาเคยไปเรียนที่จีนน่ะ เลยมีชื่อจีนด้วย ส่วนชื่อเกาหลี จำไม่ได้วะ.. ถ้าน้องเขาเป็นแครอทของมึงก็ถามดูเอาเองละกัน"
    คนหน้าสวยนิสัยแมนชอบคิตตี้ตอบคำถาม


     
    "เอาไงมึง หลับตาชี้ปะ ลืมตามาเจอคนไหน มึงก็เอาคนนั้นแหละ "
    คริสบอกโดยที่สายตาไม่ได้ละออกมาจากห้อง เพราะกำลังจดจำลายละเอียดต่างๆของน้องจุนมยอนตัวขาวของเขา(ตั้งแต่เมื่อไหร่?)อยู่


     
    "เออ เอางั้นก็ได้ ไม่ว่าใครเดี๋ยวก็เดินตามกูต้อยๆเองแหละ"
    ว่าเสร็จเขาก็หลับตาลง ฟังเสียงเอาละกัน ใครร้องโดนใจ เอาตัวพี่ไปเลยครับน้อง 
    แต่หวังว่าลืมตาขึ้นมาคงไม่เจอจุนมยอนหรือมินซอกหรอกนะ มีหวังได้โดนเชือดเฉือดแน่ๆ


     
    "I lose my mine ..."


     
    ท่อนไหนก็ร้องเพราะ เอาเท่าไหนดีวะเนี่ย..
    เลย์เหงื่อตก พลางตั้งใจฟังเสียงเพลงจากห้องโวคอล
     
    เอาวะ เอาท่อนนี้แหละ ใครก็ได้!
     
    "my babe baby babe baby baby..."


     
    ดวงตาคมเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว สิ่งที่มองเห็นคือร่างบอบบางตัวเล็กผอมๆ ผิวขาวแต่ไม่ได้ขาวเท่าจุนมยอน
    ใบหน้าหวานน่ารักที่ปิดบังด้วยแว่นกลมๆ เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนถูกตัดเป็นหน้าม้าบางๆที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเริ่มชุ่มเหงื่อ
    เจ้าตัวเลยเสยมันขึ้นไป เผยให้เห็นหน้าผากมน...ปากบางอมชมพูมีมุมปากยกขึ้นคล้ายลูกแมวน้อยช่างน่าสัมผัส


     
    "น่ารักดี...คนนั้นใครนะ"
    เลย์ยิ้มมุมปากเมื่อเจอของถูกใจ ดวงตาที่เคยปรือกำลังมองเอวบางๆกับปากอมชมพูนั่นอยู่อย่างเต็มตา
     
    แครอทหัวนี้ท่าจะอร่อย อยากลองชิมดูหน่อย..คงไม่เสียหายอะไร
     
    "อ่อ น้องเฉินน่ะ น้องเขาน่ารักนะ ร่าเริงสดใสดี"
    ลู่หานบอก พลางยิ้มอย่างโล่งใจเมื่อเลย์ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเจอมินซอก 


     
    "ดูก็รู้ว่าต้องเป็นอย่างนั้น " เฉิน...ความหมายของเฉิน คือ ส้ม และร่างบางตรงนั้นก็ดูน่ารัก สดใส เหมือนผลส้มผลเล็ก
    เลย์รับคำพลางเปิดประเด็นสนทนาขึ้นมาอีกครั้ง


     
    "...มึงเตรียมซื้อกีตาร์ได้เลย ไอ้เพื่อนฟาน .."
    ร่างสูงชี้นิ้วเข้าที่ตัวเองอีกครั้ง ' นี่คืออี้ชิง'
    ยังไม่ทันที่คริสจะได้ตอบอะไร เฉินคนน่ารักเหมือนผลส้มที่ว่าก็เดินออกมาจากห้องโวคอลเพื่อไปซื้อน้ำให้เพื่อนๆ
    คนตัวเล็กสะพานกระเป๋าเงินใบเล็กสีเหลืองรูปเป็ดออกมาด้วย

     
    เลย์เห็นอย่างนั้นก็โบกมือให้เพื่อนสองคนก่อนจะเดินตามเจ้าตัวเล็กไปอย่างสบายๆ

     
    "คุณครับ..."
    เพลย์บอยสุดหล่อเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มนวล เรียกคนตรงหน้า ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็หันมาหาตามที่ได้ยินเสียง
    รอยยิ้มสดใสนั้นไม่ได้หายไปจากใบหน้าหวานนั้นเลย หวานซะจนเลย์อยากจะลองชิมว่ามันหวานมากแค่ไหน...


     
    "ขอโทษนะครับ..เหมือนคุณเคยช่วยผมไว้แล้วผมไม่ได้ถามชื่อเลย ผมตามหาตั้งนาน..."
    เลย์ส่งยิ้มหล่อพลางตีหน้าใสซื่อ ที่ผู้หญิงรายไหนก็ต้องตกเป็นเหยื่อ ให้เขาตวัดเบ็ดตกขึ้นมาบนฝั่งได้อย่างง่ายดาย


     
    ปากอมชมพูที่ถูกใจเลย์กระตุกยิ้มหวานขึ้นมาอีกครั้ง 
    "เป็นมุขจีบที่กากมากนะขอบอก..ไม่คิดเลยว่าจะมาจากปาก ' คุณเลย์เพลย์บอยสุดหล่อ' เลยนะครับเนี่ย"
    คิ้วที่เหมือนจะไม่ได้จัดแต่งเลิกขึ้นอย่างท้าทาย 
    ดวงตาซุกซนภายใต้กรอบแว่นบ่งบอกถึงชัยชนะหลังจากที่พูดจบ


     
    เลย์คิดผิด...ที่บอกว่า คนตรงหน้า น่ารักสดใสเหมือนผลส้มลูกเล็กที่น่าจะหวาน...แต่พอปอกเปลือกแล้วกัดลงไป...

     
    กลับเปรี้ยว....เปรี้ยวซะจนเข็ดฟันเลยทีเดียว...


     
    เดี๋ยวจะเอาคืนให้ร้องเรียกชื่อเขาไม่ขาดปากเลย..
    น้องส้มตัวแสบ...
     
    TBC...






    ถ้าชอบก็เม้นหน่อยนะค้า คู่หลักคือ เลย์เฉิน รองคือ คริสโฮและลู่หมินค่ะ ใครชอบติดแทค #พลาเนโต้ #เข็ดฟันกับน้องส้มจี๊ด
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×