พลังแห่งปาฎิหาร

ข้อมูลเบื้องต้น

ครอบครัวของผมเป็นครูทั้งบ้าน ย้ำ ทั้งบ้าน มีพ่อแม่น้าอา ต่างเป็นครูเหมือนกันหมดผมในฐานะลูกชายคนโต

มีแววว่าจาต้องสืบตามต้นตระผมลผมก็เป็นแน่ เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อผมต้องมาเรียน ปวช.ในโรงเรียนที่พ่อแม่ผมสอนด้วยอะดิ

โรงเรียนผมเข้าแถว 8.00 แต่ผมตื่น 7.45 โดยประมาณ (ไงเทพมะ)ก็บ้านมันอยู่ในโรงเรียนอะดิ แม่ผมมักจาปลุกผม

ด้วยเสียงอันเพราะพริ้งดังกังวานเสมอ

แม่: อ้ายวิง..........จานอนกินบ้านกินเมืองปายถึงไหน จาตื่นดีๆหรือตื่นด้วยน้ำตา (ไงเพราะพริ้งมะ)

ผม: คร๊าบตื่นแล้วคร๊าบ (ลองไม่ตื่นดิ แม่ผมทำจิง)

เมื่อผมไปเข้าแถวห้อง 1 ด้วย(เส้นใครให้รู้มั้ง)เนื่องด้วยตอนนั้นตัวนิดเดียวจึงต้องยืนข้างหน้าสุดผมมองดูเพื่อนผู้ชาย

ในแถวโอ้พระเจ้า มี ห้าคน แต่แถวผู้หญิงว๊าว สามสิบกว่าคนเหมือนรวมดาวสาวไทยไว้ในห้องเลยด้วยความคุ้นเคยของ

อาจารย์ในโรงเรียนที่รู้จักพ่อแม่ผมเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงรู้จักผมด้วย จึงบอกให้ผมไปเชิญธงชาติ ผมก็ต้องไปอะดิ แล้วให้

สาวน้อยนางหนึ่งมาเชิญธงชาติร่วมกับผม พอหันไปมอง อ๊ะ!

นางคว้าเอ๊ยนางฟ้า ได้เวลาตามหานางฟ้าแล้ว (ขอโทษนะคุณแมนเจ้าของกระทู้)ตากลมโต จมูกนิด ปากหน่อย มีลักยิ้มสองข้าง

เวลายิ้มนี้มีเขี้ยวอยู่ข้างขวา ผมบ๊อบหยักศก!!!!!!!!

อาจารย์:นี่วิง เขาให้เธอมาทำไรมองอยู่ได้

ผม: เอ่อ..คับ (หน้าแดงเลยตูแล้ววิ่งไปแก้เชือกที่ผูกเสาธง ส่งเชือกให้เทอด้วย มือสั่นขอบอก)

เทอ:คิก คิก คิก

แล้วร้องเพลงชาติ สวดมนตร์ เราสองก็เดินกลับไปเข้าแถว

ผม:นี่เทอชื่อไรอะเรา วิง นะ

เทอ:ไม่บอก (แล้วยิ้ม.........อ๊ากแพ้คนมีเขี้ยว)

ผม:ไม่บอกนี่กัวตกหลุมรักรึไง

เทอ:บร้า....แม่ไม่ให้คุยคนแปลกหน้า

ผม:เหอๆ กวน.....(เดี๋ยวตบจูบ ซะเลย)

เมื่อเข้าแถวเทออยู่ข้างหน้าของแถวหญิงผมอยู่ข้างหน้าของแถวชาย อาจารย์ใหญ่ก็เทศน์ไป(ตอนนั้นไม่รู้ว่าพูดอาไรบ้างไม่ฟังเลยแหละ)

ผม:นี่เทอ เราเพื่อนห้องเดียวกันไม่บอกให้รู้จักในฐานะเพื่อนคนแรกหน่อยเหรอ

เทอ:อยากรู้ให้ถามสาวยาคูลย์ดูดิ

เพื่อนเทอ:นี่แถวนี้ไม่ใช่เซเว่นน้า

ผม:อาไรอ่ะ

เพื่อนเทอ:รับขนมจีบ ซาลาเปาไหมค๊า...........คิก คิก คิก

ผม:กำ (พวกเทอหัวเราะกันใหญ่ดูน่ารักสดใสกันจัง)เอ่อแล้วพวกเทอชื่อไรบ้าง

เพื่อนเทอ: แน๊ จาเปลี่ยนจาก จิตร มาเป็นเราเหรอ

จิตร: อิ๋ว.......(จิตรกระตุกมือเพื่อนเลยคับ)

อิ๋ว:ตายห่าลืมไป คิก คิก คิก

ผม: (ยิ้มคับยิ้ม) อิ๋ว ก็น่าตาน่ารักดีผมยาวแต่ผูกผมไว้ครึ่งศีรษะ ออกทางหมวย ๆ ขาว พูดเก่งมากขอบอก

ส่วนจิตรเองก้มหน้าใช้สายตาชำเลืองมองปากมีรอยยิ้มน้อยๆ(น่าร๊าก...ก่อนจะเอ่ยอาไรกันต่ออาจารย์ให้เดินแถวเข้าห้องกันคับ

เมื่อเข้าห้องไปโหยเธอนั่งมุมขวาหน้าห้องที่ผมเหรอมุมซ้ายสุดหลังห้อง(ติดหน้าต่างด้วยขอบอก)

เพื่อนผู้ชายก็เข้ามาคุยกัน

!?:เฮ้ยทำมายอาจารย์รู้จักคุณว๊ะ

ผม:พ่อเราสอนอยู่นี่อ่ะ เราชื่อวิงน่ะ พวกนายล่ะ

!?:เราวี (รูปหล่อกวนตีนนิดๆกีฬาเก่งกับหญิงโครตขี้อาย)นายนี้ตี๋(หน้าเหมือนตี๋จิง บ้าหม่อ แต่ดีแต่ป้อ)

นี่พัฒ(ใส่แว่นหนาเตอะเรียนเก่งอันดับหนึ่งของห้องหญิงติดเต็มโชคดีที่มันเป็นชายไร้สัญญาณตอน

คบกันแรกอาการไม่ออก)นี่ยุ(ทรงผมทรงกลาครอบเจ้าสำอางในตัวมันจะมีทั้งแป้งและหวีครบ)

และชัย(สุดยอดกวนตีน ไม่มีเรื่องแย่จังชอบเอาเรื่องมาให้)

ผม:เฮ้ยหวัดดี

ชัย ,ยุ,พัฒ,ตี๋:เออ...

อาจารย์ประจำชั้นเข้ามาทุกคนก็นั่งประจำที่

อาจารย์: หวัดดีเด็ก ๆ

พวกเรา: สวัสดีคร๊าบ(ค่ะ)

อาจารย์: คาบนี้เป็นคาบแรกตอนนี้ต้องเลือกหัวหน้าห้องก่อน เอ้าใครอยากเป็นบ้าง (เงียบ)

แล้วสายตาเจ้ากรรมของอาจารย์ก็มองมาที่ผม อ้าว วิงอยู่ห้องนี้เหรอ เอาล่ะให้วิงเป็นคอยบอกทำ

ความเคารพนะ

ผม:คร๊าบ T_T (หัวหน้าที่ไหนว่าสบายไม่รู้ผมนี่โดนใช้เยี่ยงทาสทั้งครูและเพื่อน บอกให้ทำความเคารพ

ลบกระดาน ยกหนังสือ เก็บสมุด ประสานงานครูที่ปรึกษา ประสานงานเพื่อน จับฉ่ายเลย)

ใครอาจบอกมรึงลูกครูกลัวเชี้ยไรใช้หัวหน้าพรรคเบ่งแย่จังไปสิ แต่พ่อแม่ผมสอนให้รู้จักตนเองช่วยเหลือผู้อื่น

และในขณะเดียวพ่อก็ไปกำชับครูทุกคนว่าอย่าให้หัวหน้าพรรคประชาธิป....มัน(งงซิ อภิสิทธิ์ไง)

ถ้ามันมีปัญหาบอกมาจะจัดการมันเอง(กำ....พ่อผมนานๆทำโทดที แต่ละทีละ.........โหดอย่ารู้เลย)

เดี๋ยวดึกมาอีกรอบคับ รบกวนช่วยบอกด้วยว่าเป็นไงด้วยคับ
ตอนพักกลางวัน อ้ายยุกับอ้ายชัยเอาข้าวมากิน ผมมองได้แต่อึ้ง อ้าวน้องจิตรกับกลุ่มเพื่อนก็เอาข้าวมากินด้วย

โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนต่างจังหวัดนะคับจึงไม่แปลกที่จะเอาข้าวมากินในโรงเรียน ผมจึงไปกับวี ตี๋ และพัฒน์

นอกโรงอาหารโรงเรียนผมจะมีม้านั่งเป็นหินนั่งใต้ร่มไม้เรียงรายเต็มไปหมดพวกผมสั่งข้าวมาก็มาหาทำเล

ข้างนอกกินกัน(เป็นทำเลที่สาวๆต้องผ่านนะคับ)อ้ายตี๋ออกลายเลย

ตี๋:เฮ้ยคุณดูดิพี่ปวส.คนนั้นสวยว่ะ เฮ้ยนั้นปวช.ห้องไหนว่ะน่ารักจิงๆ ในขณะที่มันใช้สายตากินสาวๆอ้ายพัฒน์ก็ขโมยกับข้าวมันไปกินหน้าตาเฉยอ้ายตี๋ก็บ้ามร่อของมันไปเรื่อยไม่ดูเลย

ผมกับอ้ายวีได้แต่หัวเราะ

ตี๋:เฮ้ยกับข้าวกุไปไหนหมดว่ะ อ้ายห่าพัฒน์

พัฒน์:ก็กุนึกว่ามรึงอิ่มแล้วกุกลัวของเหลือก็ช่วยมรึงดิ

โวกเวกโวยวายด่ากันลั่นสุดท้ายอ้ายตี๋ก็กินข้าวกับผัก(สั่งคะน้าหมูกรอบ)ส่วนหมูอ้ายพัฒน์จัดการหมูซะเรียบร้อย

ผมกับวีได้แต่หัวเราะท้องแข็งอ้ายตี๋ก็กินไปบ่นไป

วี:เฮ้ย วิง ตี๋ พัฒน์ ไปเล่นปิงปองกันไปปะ

ตี๋:ไม่ได้เอาไม้มาเขาจะให้เล่นหรือว่ะ

วี:เอาน่าไปดูกันก่อน

ผม:กุไม่ไปนะอาจารย์...............บอกให้กุกินข้าวเสร็จให้ไปพบว่ะ

พัฒน์:กุก็ไม่ไปกุจาไปทำการบ้าน

พวกเรา:อาไรว๊านี่วันแรกนะเว๊ย ผม:เฮ้ยเอานาให้มันไปทำดีแล้วกุจะได้ไม่ต้องทำ

วี,ตี๋:ทำมายว่ะ

ผม:อ้าวพอมันทำเสร็จพวกเราก็ ลอกมันไง

วี,ตี๋:เออ

พัฒน์:ฟาย........

พวกมันก็ต่อร้องต่อเถียงกันส่วนผมก็มาพบอาจารย์ทีห้องพักครูอยู่กันเตมเลยรวมทั้งแม่ผมด้วย

แม่:เป็นไงวิงเรียนเป็นไงบ้าง

ผม:ก็ดีคับ อาจารย์...............สอนเข้าใจง่ายดีคับเพื่อนชมทุกคน(คืออาจารย์คนที่เอ่ยชื่อนั่งในห้องด้วย ยิ้มแก้มปริเลย ต้องทำคะแนนพิศวาสเสียก่อน)

แม่:ได้ข่าวว่าเราเปนหัวหน้าห้องด้วยรึทำดีนาอย่าให้เขาว่าได้ อ้อแล้วเรามาห้องพักครูทำไมมาหาแม่รึ

ผม:เปล่าคับอาจารย์...............ให้มาหาคับ

อาจารย์:อ้อวิงมานี่ซิ (ผมเดินไปหา)วันที่ 16 เดือนหน้าไหว้ครูวิงเป็นตัวแทนห้องถือพานธูปนะแล้วให้รองหัวหน้าถือพานดอกไม้มาซ้อมก่อนกลับบ้านทุกเย็นนะ

ผม:เอ่อ...ห้องเรายังไม่มีรองหัวหน้าคับ



ตอนคาบบ่าย อาจารย์.............ได้เข้ามาสอนพวกผมก็มานั่งเรียนด้วยความสงบเสงี่ยมเรียบร้อย(วันแรกเฟ้ย)

อาจารย์: ไหนสาวๆใครบ้านใกล้โรงเรียนบ้างแบบเดินกลับได้อ่ะ (พรึบ ยกมืออยู่ 10กว่าคน)

อาจารย์: เอาใครอยากเป็นรองหัวหน้า (พรึบ เอามือลงกันทุกคน)

อาจารย์: แหมพร้อมใจกันดีจิงน่ะเอ้าจาเสนอใครเป็นรองหัวหน้า

พวกเทอ: จารย์ให้แอนเป็นที่โรงเรียนเก่าเค้าเป็นหัวหน้าด้วย

อาจารย์: ไหน อืม น.ส. sldifjen หนูพอจาเป็นรองได้ไหมหัวหน้าห้าย วิง เป็น

แอน: ดะ ด้ายคะ

ผม มองตาค้างสาวผิวขาวผมค่อนข้างแดงตามธรรมชาติรวบผมผูกโบว์สีขาวตาโตเค้าหน้ากระเดียดไปทางฝรั่งเหนือริมปากอันได้รูปมีไฝเล็กๆดูแล้วสมดุลย์สะดุดตาม่ากมาก)
อาจารย์: เดี๋ยวหลังเลิกเรียนให้หัวหน้าห้องกับรองหัวหน้าห้องไปซ้อมถือพานที่จาไหว้ครูวันที่ 16 เดือนหน้านี้ เอ้าไปได้

ผม: นักเรียนเคารพ (สวัสดีครับ(ค่ะ))

อาจารย์: วิงถือสมุดตามครูมาด้วย (เพื่อนเคยเห็นสมุดบัญชีไหม ทั้งหนาและใหญ่ สี่สิบกว่าเล่ม)

ผม มองด้วยตาละห้อยไปที่พวกมันทั้งห้า อืมช่างเป็นเพื่อนที่ดีจิงๆไม่มีใครมองสบตาหรือจาช่วยกุเลย)

แอน: มะมาเราช่วย

ผม โอ้นางฟ้าของผม) อือ ขอบใจนะ

แอน: มันเป็นหน้าที่นี่

ผม: ว๊านึกว่าคนสวยจาจัยดี

แอน: ปากดีเดี๋ยวไม่ช่วยเลย (แต่ยิ้มแฮะ สงสัยจาบร้ายอ)

ผมยกกองสมุดบัญชีไปค่อน(ถ้าครึ่งมันจาม่ายเปนสุภาพหุรุด)แอนถือสมุดเดินคู่ไปกับผม

ก่อนออกจากห้องต้องผ่านโต๊ะน้องจิตรน้องอิ๋ว ผมเหลือบมองเห็นน้องจิตรมองอยู่ผมยิ้มให้

น้องจิตรเควี้ยงค้อนมาเลยครับอูย .....น่าร๊ากมั่กมาก

ผมกับแอนก็เดินไปที่ห้องพักครู

ผม: แอนเคยเป็นหัวหน้าอยู่โรงเรียนไหนอ่ะ

แอน: อ๋อโรงเรียนjklspuf นะ

ผม: งั้นก็ช่วยแนะนำด้วย วิง พึ่งเป็นครั้งแรกอ่ะไม่ได้อยากเป็นซะหน่อย

แอน: อือ เดี๋ยวก็ชินไปเอง เออทำมายอาจารย์ที่นี่รู้จักวิงทุกคนเลย

ผม: ก็อาจารย์..........นะพ่อเรา แอนอยากให้อาจารย์ทุกคนรู้จักแอนไหม

แอน: อ่ะทำงายอ่ะ (ทำหน้าใสซื่อบ้องแบ้ว ....หน้ารักชะมัด)ผม: ก็แอนเดินข้างๆเราทุกวันดิอาจารย์ก็จำได้เองแฮะๆ (โหย กล้าเล่น)

แอน: แหวะ ไม่เอาหรอก แบร่(แลบลิ้นด้วยเดี๋ยวกัดลิ้นขาดเยย)

ผม: อ้าวมันเปนหน้าที่หัวหน้ากับรองหัวหน้าต้องอยู่ใกล้กันอาจารย์ได้ใช้ซาดวกไง

แอน: นี่เพื่อส่วนรวมหรืออารัยกันแน่..... (ยิ้มหวานบาดใจ.....

ผม: ว๊า.....เกลียดคนรู้ทัน

แอน: คิก คิก คิก

ผมกับแอนก็เอาสมุดบัญชีไว้บนโต๊ะอาจารย์และเดินคุยหยอกล้อกันมาตลอดทางกำลังเดินผ่านใต้อาคารสี่ชั้น ตัวผมเองเกิดอาการขนลุกซู่มีอารัยคล้ายๆลมเป่าที่ต้นคอเกิดอาการหนาวร้อนบอกไม่ถูก จนต้องเผลอสยิวกายขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

ทำให้ผมต้องหยุดเดินแอนเห็นผมหยุดก็หยุดมั้งหันหน้ามามองผมว่าจาถามว่าเกิดอะไรขึ้น

เพล้ง.......ตุบ......กรี๊ด........................
กระถางต้นไม้ตกลงมาแตกกระจายถ้าผมหรือแอนเดินต่อต้องเกิดอุบัติเหตุไม่คนใดก็คนหนึ่งหรือทั้งสองคนต้องเจ็บตัวแน่เราสองคนมองหน้ากัน หน้าใสๆของแอนดูซีดเผือกกอดแขนผมร่างเทอสั่นจนผมรู้ได้

ผมเงยหน้าขึ้นไปเห็นแม่บ้านซึ่งคอยทำความสะอาดตึกกำลังรดน้ำต้นไม้ตรงระเบียงมองลงมาด้วยความตกใจ เทอเองก็ไม่ตั้งใจเพียงดึงสายยางที่มันติดกระถางเจ้ากรรมนั้นแรงไปหน่อยมันเลยกระเด็นตกใส่

แม่บ้าน: หนะ...หนูปะ..เป็นอาไรรึเปล่า

ผม: ส่ายหน้าแต่ไม่ตอบเพราะมันพูดไม่ออกแอนเองก็ตกใจน้ำตาไหลร้องไห้ไม่มีเสียงซะงั้น

แม่บ้าน: ปะป้าขอโทษนะ โดนเศษกระเบื้องอารัยรึเปล่า นังหนูเป็นอารัยหรือเปล่าป้าขอโทษ

ผม: ผมก็ถามแอนว่าเป็นอารัยไหมโดนตรงไหนหรือเปล่า ตากลมโตเต็มไปด้วยน้ำตาส่ายหน้าแต่ไม่พูดอารัย

ผมก็พาเทอไปที่ห้องน้ำ ส่วนตัวผมมานั่งรอตรงโต๊ะม้าหินห่างจากห้องน้ำมาหน่อยกำลังนั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้น เอทำไมเราถึงรู้สึกแปลกๆ ถ้าเราไม่หยุดคนที่โดนอาจเป็นเรา เพราะจุดที่กระถางตกนี่มันเราชัดๆ

จากนั้นแอนก็ออกมานั่งข้างผมถามคำถามที่ผมเองไม่มีวันตอบได้

แอน: วิง วิงรู้ได้งัยอ่ะ รู้ไหมแอนเห็นวิงหยุด สีหน้าวิงนี่เหมือนเจออารัยมาเลย บอกหน่อยดิ

ผม: ปะ..เปล่าไม่มีอารัยหรอกพอดีวิงนึกขึ้นได้จาถามแม่ว่ากลับกี่โมงเลยหยุดอ่ะ

(ถ้าเล่าไปใครจาเชื่อ หรือพูดให้แอนคิดว่าเราคือตัวประหลาดเหรอไม่มีวัน)

แอน:.......( มองหน้าผมแต่ไม่พูดอารัย)

ผม: แต่แอนเก่งน๊าอยู่หน้าวิงแท้ๆแป๊บเดียวมาอยู่หลังวิงได้เร็วชะมัด

แอน: คิก คิก คิก ม่ายรู้มันตกใจนิ

ผม: เออแอนตอนนั้นแอนกอดแขนเราแน่นเชียวแขนเราไปโดนอารัยก็ไม่รู้มันนิ้มนิ่ม ^_^

แอน: O_0วิงบร้า

ไล่ทุบผมเลยคับแล้วผมจาอยู่ทำมายละคับก็วิ่งกลับเข้าห้องนะซีแอนก็ไล่ตามอย่างน้อยแอนก็คงจาลืมในสิ่งที่เกิดขึ้นกับมาแอบแบ๊วแบบเดิมอ่ะน่ารักกว่าน้ำตานองคับ แต่ผมนั้นคืนนั้นนอนไม่หลับเลยคับนี่เป็นครั้งแรกที่เจอแบบนี้ครั้งต่อไปนี่พูดไม่ออกเลยครับติดตามกันต่อไปนะคับ



ป.ล.เพื่อนเคยมีเหตุการณ์แบบนี้มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคับ
และทุกวันมักเป็นเช่นนี้ประจำตอนเข้าแถวคุยกับแก๊งน้องจิตร ซึ่งนอกจากอิ๋วแล้วยังมี แมว รัตน์ วรรณ

เป็นเด็กแถวบ้านเดียวกัน ซะอีก เวลาเล่นมุขอารัยกับน้องจิตรต้องโดนบอดีการ์ด จากอิ๋ว แมว รัตน์ วรรณเป็นประจำ น้องจิตรได้ยิ้ม มอง ค้อน ขำ ไม่ค่อยหลุดปากกับผมเท่าไรจะมีนาทีทองตอนไปเชิญ

ธงชาติไม่ถึง สิบนาทีจิงๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนเทอคุยกระจายออกเหน่อด้วย น่า..................ร๊าก....ชะมัด

ผม: ว๊า love me love my dog !! (พูดเบาๆ)

อิ๋ว: อ้ายยยยวิงแกว่าอารัยนะ(เนื่องจากผมเป็นที่รักของห้องม๊ากมากยามว่างพักสิบผมมักไปตระเวน
แกล้งเพื่อนในห้องที่สวยๆ ดึงโบว์เทอมั่งจี๋เอวให้อุทานประหลาดบ้าง เกือบทั้งห้องจึงมักมีคำนำหน้าชื่อผมว่าอ้ายยยยเป็นญายาที่เหมาะสมยิ่งนักจาเรียกพี่ก็ไม่เรียกตรงๆผู้หญิงนี่ขี้อายจิงๆ โดยเฉพาะยายอิ๋วจาโดนบ่อยกว่าใคร)

ผม: อารัยยังไม่ได้พูดอารัยเยย

อิ๋ว: ก็ฉันได้ยินน่ะ

ผม: ด้ายยินแล้วมาถามทำแมวอารัย

อิ๋ว: ก็ไม่ชัดอะอารัย ก๊อกๆนี่แหละ

ผม: เหอๆม่ายบอก

แมว: เมื่อกี้ว่าอารัยฉาน (นี่ก็หนึ่งในสาวงามตัวเล็กๆกะทัดรัดรูปหน้าได้สัดส่วนแต่ติดซื่อ (บื้อ) แต่กับเพื่อนถึงไหนถึงกัน

ผมกับอิ๋วมองหน้ากันแล้วหัวเราะ น้องจิตรจึงไปกระซิบกับแมวที่ทำหน้าเอ๋อเหรออยู่

ผม: บอกรักพี่ไม่ต้องไปกระซิบเพื่อนก็ได้บอกตรงๆพี่ก็เข้าใจ

แมว วรรณ อิ๋ว รัตน์ : อ๊วก แหวะเน่าว่ะ

ผม: อารัยคุยหน่อยเดียวท้องซะล่ะ แต่ถ้าเป็นน้องจิตรเดี๋ยวให้แม่ไปขอ

โป๊ก!?

เสียงสมุดเช็คชื่อในมืออาจารย์ฟาดมาที่หัวของผม

อาจารย์:ในแถวยังคุยกันท่านผ.อ.พูดอารัยมั่งรู้รึเปล่าไปคัดคำพูดท่านสิบจบ

ผม:สิบจบ!?

อาจารย์: หรือน้อยไป

ผม: เปล่าคับ (แล้วอาจารย์ก็เดินไป) แล้วทำมายเราโดนคนเดียวอิ๋วมาช่วยเราคัดเลย

อิ๋ว: สมน้ำหน้า คิก คิก คิก แล้วห้าสาวก็ปิดปากหัวเราะกันคิกคัก ส่วนตัวผมมองน้องจิตรหัวเราะอยู่....น่าร๊าก.........จนเจ้าตัวรู้ตัวตอนเดินแถวเข้าห้องหันมาแลบลิ้นให้ผมทีนึง(อ๊าก......เดี๋ยวตบด้วยปากซะนี่)
ตอนเที่ยงผมก็ไปกินข้าวกับวีตี๋พัฒน์เหมือนเดิมส่วนยุกับชัยพัฒนาไปกินกับอีกสี่สาวงามแล้วค่อยเล่าให้ฟัง

ตี๋: อ้ายวิงตกลงมรึงจีบใครว่ะเห็นคุณมั่วไปหมดใจคอ มรึงจาไม่แบ่งเพื่อนฝูงเลยเหรอ

พัฒน์: ฟาย.....แล้วมรึงไปยุ่งอารัยกับมัน

ผม: เชี้ยเอ้ย เพื่อนเว๊ยเพื่อน กุยังไม่ได้คิดอารัยกับใครก็แค่ทำความรู้จักในฐานะหัวหน้าห้องเว๊ย

วี:หึ หึ แต่ตอนเช้าเข้าแถวกุเห็นมรึงมองจิตร ........

ผม: แหมก็น้องเขาน่า......ร๊าก...ซะขนาดนั้น มะอ้ายตี๋อ้ายวี มรึงชอบใครบอกมากุคุยให้

พัฒน์: มรึงจาคุยให้หรือเอาเอง แล้วทำมายไม่ถามกุบ้าง

ผม: อ้าวเวน ทำมายมรึงรู้ว่ะ ส่วนมรึงอ้ายพัฒน์ พอมรึงทำบัญชีบนกระดานได้มีแต่แมลงวันมาตอมมรึงเตมเลยแล้วให้กุแนะนำอารัยให้อีกแหละ

ตี๋,วี: 55555 อ้ายพัฒน์แมลงวันตอมอารัยว่ะ

พัฒน์: เชี้ยเอ๋ย.....มรึงไม่ต้องมาลอกกุเลย

เอาซวยสิกุ ผมรีบลุกไปออดอ้อนมันบีบๆนวดไหล่ มันสะบัดสะบิ้งแต่มีรอยยิ้มจนผมเริ่มสงสัยอารัยบางอย่างแต่เก็บงำไว้ในใจไม่พูดออกมาซักพักมันก็บอก ก็ได้(ให้ลอก)แต่ต้องเลี้ยงน้ำ (สาดดดดดหลอกแดกน้ำนี่หว่า)พวกผมก็นั่งเล่นตรงจุดชมวิว(สาวๆ) แล้วมีพี่ปวส.กลุ่มใหญ่เดินเข้ามาอ้ายตี๋เริ่มเลยคับ

ตี๋: อูยพี่พี่คับพี่กินอารัยเหรอคับ

พี่ปวส.: ทำไมหรือน้อง

ตี๋: ก็พวกพี่สวยจังเลยคับ

พี่ปวส.: ขอบใจจ๊ะแล้วน้องกินอาไรพี่จาได้ไม่กิน

ตี๋: ทำมายหรือคับ

พี่ปวส.: พี่จาได้ไม่ปากหมาไงค่ะ

ฮาซิคับพี่น้องอ้ายตี๋หน้าแดงก้มหน้าเลยพวกผมที่เหลือฮาแบบไม่มันยะบันยัง

พี่ปวส.:เอ่อน้องค่ะ(อ้าว พี่เขาพูดกับผมนี่หว่า)

ผม:คับ

พี่ปวส.น้องเป็นไรกับอาจารย์................

ผม:อ๋อแม่ผมคับ

พี่ปวส.:ว่าแล้วแหม...น่ารักเชียว(น่านเอาแก้มกุไปหยิกอีกไม่ใช่ของสาธารณะนะ)แล้วพวกพี่แกก็เดินไป

พวกผม: (อึ้ง......ซิคับพี่น้อง)

วี: ไปเล่นปิงปองกัน

ผม,ตี๋ : เออๆ ไปด้วยเดี๋ยวนายยุกับชัยมันก็ไป พัฒน์:กุจาไปทำการบ้าน

พวกเรา: อีกแระ แมร่งทั้งปี

ผม: เฮ้ยครายอย่าว่าพัฒน์กุน่าเฟ้ย (พัฒน์มันมองด้วยสายตาแปลกๆ) เดี๋ยวไม่มีคนให้ลอกการบ้าน

เพื่อนๆ: เออๆ ไปเล่นเร็วเดี๋ยวโต๊ะเต็ม
ตอนเย็นหลังจากทำเวรส่งสมุดผมกับแอนก็ไปซ้อมถือพาน โรงเรียนผมยังอนุรักษ์ประเพณีไหว้ครูแบบโบราณ(เกือบ)ไว้แทบทุกขั้นตอน การซ้อมจึงเริ่มตั้งแต่จัดแถว ทำความเคารพพระฉายาลักษณ์คลานเข่าคลานเข่าไหว้พร้อมกันยกพาน ไหว้โดยทำพร้อมกันสองคู่

คู่ผมคู่แรกตามด้วยเดกห้องสองผู้ชายผมรู้จักมันชื่อรัสเป็นชายไม่มีสัญญาณเห็นแวบเดียวรู้อาการมันออกผู้หญิงอือรู้สึกชื่อน้องเกตุสวย.......ม๊ากมาก..โตเกินวัยปวช.น่าจาปวส.โตไปหมด o_O น้ำเสียงก็หวานพูดเพราะอีกต่างหาก

ผม:อูย ......(เจ็บครับไม่ใช่หื่น แอนมันหยิกที่แขน)อ้าวแอนมาหยิกวิงไมอ่ะ

แอน: อยากย้ายไปอยู่ห้องสองใช่มะ (มองตาเขียวเยย)

ผมหันไปมองเกตุที)อือ...เอ้ยไม่ใช่ วิงอยากอยู่ห้องหนึ่งอ่ะแต่ว่านะถ้าแอนอยู่ห้องไหน วิงก็อยากอยู่ห้องนั้นอ่ะ

แอน: ไม่ต้องทำมาปากดีเลย เห็นอยู่เต็มตาเจ้าชู้จิงๆ (หน้ามันยังไม่หายโกรธ)

ผม: หงะป่าวซักหน่อยแค่มองว่าเป็นเพื่อนน่าจาทำความรู้จักก็เท่านั้นมีอารัยด้ายช่วยเหลือกัน

แอน:จิงอ่ะ br />
ผม: จิงดิวิงมีคนน่ารักยืนอยู่ใกล้ๆวิงก็พอใจแล้ว (หยอดไปอีกเม็ด)

แอน: อือเรื่องนี้รู้อยู่แระ (โหยกล้าพูด)

จากนั้นก็ซ้อมกันตอนฟังเพลงบทไหว้ครูที่ให้พวกรุ่นพี่ร้องทำนองสรภันยะ อูย...ขนลุกร้องได้ดีจิงๆ
พอซ้อมเสร็จก็กลับบ้านกันใจนึงอยากไปส่งแอนหง่ะแต่บ้านอยู่ในโรงเรียนขืนทะเล่อทะล่าแม่รู้ซวยสิคับพี่น้อง

แอน: วิง...แอนกลับแล้วนา เจอกันพรุ่งนี้ ทำการบ้านด้วยนาไปล่ะ

ผม: คับคุงแม่

แอน: แบร่ (เดี๋ยวกัดลิ้นขาดเยย)

ผม: .............(ทำมายมันหวงเราว่ะ)..................

ตอนดึก ผมทำการบ้านเสร็จ(ลอกของอ้ายพัฒน์มัน)นึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนน

ภาษาอังกฤษแต่ตัวผมไม่รู้เรื่องเลยเวลาเรียนเอาแต่นั่งมองหน้าสาวๆและวิจารญ์กับอ้ายตี๋มัน

แล้วผมจาเอารัยไปสอบแต่เอ๊ะ แล้วความคิดช่วยร้ายก็บังเกิด(เรื่องดีคิดไม่ออกเรื่องร้ายๆละไวนัก)

พวกท่านจำได้ป่าวว่าบ้านผมอยู่ในโรงเรียน หุ หุ หุ ผมเอาแบบฝึกหัดภาษาอังกฤษค่อยๆย่องไปที่ห้องเรียน

(ต้องย่องเดี๋ยวลุงภารโรงจับด้ายไปฟ้องพ่อตายอย่างเดียว)ห้องผมอยู่ในอาคารไม้ชั้นสอง

หน้าอาคารมีต้นโพธิ์ใหญ่มีพระประธานตั้งอยู่ที่นั้นเป็นที่ศักการะบูชา ผมแอบย่องเข้าไปในห้องเรียน

เตรียมจาเปิดไฟ อ๊ะนึกขึ้นได้เปิดไฟลุงภารโรงก็สงสัยต้องขึ้นมาดูด้วยแหง(ตอนนั้นมันยังเด็ก

พอปวช.2 บอกลุงว่ามาดูหนังสือเขาเปิดไฟให้ด้วยซ้ำ)แต่ยังดีมีไฟนอกห้องพอช่วยได้

ผมลำดับที่ 24 เอาละเริ่มนับโต๊ะ 1 2 3 4 5 .........ไปเรื่อยๆจนถึงลำดับที่ 24 จากทางซ้ายแล้วก็จดบนโต๊ะ

ข้อสอบใส่เฉพาะหัวกับท้ายพอเป็นเครื่องหมายแต่ใส่คำตอบตัวเล็กคำไหนได้ให้ใช้คำย่อรู้เฉพาะตัวเอง

เอาล่ะประมาณ30ข้อ เสร็จล่ะ เอ๊ะ ด้ายยินเสียงครายพิมดีด ห้องพิมพ์ดีดของโรงเรียนผมมันอยู่อีกฝั่งคนละตึกดึกๆเงียบๆได้ยินชัด

อือสงสัยอาจารย์....................มาพิมพ์ข้อสอบมั้ง แต่เอ๊ะถ้าอาจารย์นับจากทางขวาละเอาใหม่เริ่ม

นับโต๊ะจากทางขวา 1 2 3 4 5...........................24 เอาล่ะแล้วก็ปฎิบัติการ

MISSION IMPOSIBLE ทัน ทัน ทันทั๊นทัน ต่อ ต่อ อือประมาณเกือบ 30 ข้อกำลัง

เขียนเพลิน รู้สึกเหมือนใครกำลังขึ้นมาที่อาคารไม้ผมรีบเก็บของและมุดลงไปใต้โต๊ะเสียงไม้ที่
ทางขึ้นบรรได ประตูเปิดดังแอ๊ด....... เสียงคล้ายคนเดิน กึก กึก กึก ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา ผมเหลือบ

มองอยู่ใต้โต๊ะ เสียงก็ยังกึก กึก มาที่หน้าห้องผม แต่ไม่เข้ามา เดินวนเวียนหลายรอบเหมือนกัน

จากนั้นเสียงคล้ายเดินจากไป ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิดว่าลุงภารโรงมาตรวจตึกแน่ๆ

เพราะแกจาเดินตรวจเป็นประจำ เมื่อทางสะดวกแต่งานไม่เสร็จก็ต้องรีบดำเนินการให้เสร็จผมรีบ

ลอกจดลงบนโต๊ะแบบเดิมกับโต๊ะตัวแรกเอาล่ะเสร็จล่ะ เอถ้าอาจารย์...........นี้คุมโครตเขี้ยวเลยต้อง

นับแถวจากหน้ากระดานแน่เอาล่ะ 1 2 3 4 5.......24 เอาล่ะโต๊ะตัวนี้อีกตัว ผมทำอย่างนี้ไปเรื่อยนับ

ทุกมุมทุกองศารับรองไม่มีพลาด ในขณะที่กำลังปฎิบัติ มีลมกรรโชกจากหน้าต่างหน้าต่างที่ทำเวร

แล้วปิดทุกบาน กับมี2-3บานเปิดออกกระแทกกับขอบหน้าต่าง อือสงสัยฝนจาตกแน่ เสียงพิมพ์ดีด

ดังแว่วมาอีกล่ะขยันจิงๆ ลมกระโชกแรงพัดเข้าสู่หน้าผม อือความรู้สึกแปลกๆกลับมาล่ะขนตาม

แขนที่ไม่ค่อยมีซักเท่าไรเริ่มชูชันแข็งแบบไม่มีสาเหตุ ความรู้สึกวูบวาบทั่วสะพางค์กายมีลมวูบวาบ

แถวต้นคอเอาล่ะรู้ล่ะไม่ต้องไล่ก็กลับล่ะ ผมเก็บของอย่างไวรีบลงกลับเข้าบ้านโดยมีความรู้สึก

บางอย่างไล่ตามหลังโดยไม่ต้องหันไปมองจนเข้าบ้านความรู้สึกนั้นจึงหายไป

วันรุ่งขึ้นคนอื่นเครียดกันผมยิ้มแย้มแซวคนโน้นคนนี้ร่าเริงที่สุดไม่ว่าอาจารย์เล่นลูกไม้ไหนผมพร้อมแล้ว

อาจารย์ให้นักศึกษาเรียงตามเลขที่ยกเว้นหมายเลข 24 ให้ร่นไปเลย อ้าว24 มันกุนี่ว่า

ผม: อาจารย์ครับแล้วผมล่ะครับ

อาจารย์:พ่อเทอให้ดูแลเป็นพิเศษมานี่มานั่งโต๊ะอาจารย์นี่ ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้นก็ได้
ในห้องของผมมีอยู่กลุ่มหนึ่งเสียงดังฟังชัดเอะอะโวยวาย หาความเป็นผู้หญิงไม่ได้หัวหน้าแก๊งมันชื่อ

น้อยผมสั้นรูปร่างอวบอ้วนหน้าตาไปทางนครราชสีมาเลี้ยวขวา ที่สำคัญมันเป็นทอม (แต่เชื่อผมไหม

หลังจบปวช.3มันเป็นคนแรกที่มีลูกมีผัวไม่รู้มันเป็นทอมแบบไหน) มีเพื่อนสนิทกันก็

น้องพรหน้าตาหน้ารักรวบผมมีรักยิ้มข้างเดียวแต่บุ๋มลึกรูปร่างได้สัดส่วนตอนเทอมหนึ่งบ้องแบ้วไม่รู้

อารัยซักอย่างมาเชี่ยวตอนปี 3 นามสกุลเป็นญาติน้องแมวแต่ม่ายรู้จักกัน ลักษณ์ หน้าตาไปทางหมวย

เงียบเรียบร้อยอ้ายน้อยไปไหนก็ไปด้วยอ้ายน้อยว่าไรก็ว่าด้วยแต่พี่สาวมันสวยมั๊ก...........มากO_o (เกี่ยว

ไหมเนี่ย) เพ็ญ น้องเน่อประจำห้องผมบ๊อบสั้นตาโต(น้อยกว่าจิตรนิดนึง)มีเขี้ยวด้วยไม่ชอบพูดยิ้มอย่าง

เดียวแต่ถ้ามันพูดเป็นฮาทั้งห้อง

ถึงอ้ายน้อยมันจะเอะอะโวยวายแต่ถ้าเรื่องน้ำใสใจจิงมันนับเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงแม้มันจาคนละเพศก็

ตาม(เอ๊ะ คำว่าเพื่อนนี่มันไม่แยกเพศนี่นา)
น้อย: อ้ายวิง คุณม่ายต้องมา มร่อ แถวนี้เลย มรึงนี่ไม่ละเว้นวันพระวันเจ้าบ้าง

ผม: อ้าวน้อยกุยังไม่ได้เริ่มอารัยกะใครเลย (เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมไม่พูดเพราะกับมัน ตอนรู้จักใหม่

เรียกเทอ เทอ มันบอกอ้ายห่........กุชื่อน้อยเรียกกุตรงๆก็ได้อย่าเลือกเทอกุขนลุก เอากะมันดิ 8)

น้อย: ก็มรึงเดินต่งดิ่งหูดำมากุก็รู้แระ

ผม: ห่....ฟังกุก่อนดิ เมื่อตอนกลางวันอาจารย์..............(ที่ปรึกษา)เขามาถามว่าหลังสอบปลายภาคจาไป

ชะอำกันเปล่า

น้อย,พร,เพ็ญ,ลักษณ์: ไป ไป เออมันต้องไปอยู่แระแล้วมาบอกพวกกุทำมาย อ้ายเวร มรึงเป็นหัวหน้านี่

ผม: ห่.....ม่ายฟังกุให้จบ ก็ด่ากุเลย อาจารย์เขาทั้งห้องจัดการที่พัก อาหาร รถ กิจกรรมกันเองโว๊ย มรึง

ช่วยติดต่อเรื่องรถได้ปะ มรึงรู้จักพี่เขานิ เอาถูกที่สุด ฟรีด้ายยิ่งดีทำด้ายปะ

น้อย: แล้วไม่บอก เออ เดี๋ยวกุปายคุยเอง

ผม: พรออกกำลังบ้างปะ

พร: -_-วิงพรอ้วนเหรอ

ผม: เปล่าจาให้ไปวิ่ง

พร: O _ O ห้ายปายวิ่งที่ไหนเหรอ

ผม: ห้ายปายวิ่งในใจวิงไง

พร: (ค้อนขวับแต่ยิ้มด้วยคับ)+_+

น้อย,เพ็ญ,ลักษณ์: โห่ แมร่ง ............. คิก คิก คิก น้อย: รีบปายเลยมรึง

แล้วผมก็เดินมาหาแอน

ผม: แอนจ๋า แอนคนสวย

แอน: ..................

ผม: เอหรือแอนคนสวยไม่อยู่ อยู่แต่คนม่ายสวย

แอน: เดี๋ยวโดน ม่ายต้องมาพูดเลย จีบปายทั่วเลย

ผม: อูย ทำมายต้องหยิกด้วยอ่ะ ม่ายด้ายปายจีบครายซะหน่อยแค่คุยเรื่องงานต่างหาก

แอน: มีรัยต้องคุย แอนเป็นรองวิงม่ายคุยหมายความว่าไง(ของขึ้นแล้วพี่น้อง)

ผม: แอนติดต่อรถด้ายปะอ้ายน้อยมันรู้จักเจ้าของรถสองแถวให้มันติดต่อ

แอน: ติดต่อรถปายทำมาย

ผม: ก็หลังสอบปลายภาคอาจารย์............ชวนพวกเราไปชะอำ

แอน: (............................. =_=

ผม: วิงรบกวนแอนเก็บเงินห้องพร้อมทั้งจัดทีมรับผิดชอบด้านอาหารและค่าใช้จ่ายได้ปะ วิงเห็นแอน

เป็นคนสำคัญจึงพูดเรื่องสำคัญไว้ท้ายสุด ในห้องนี่วิงไว้ใจแอนคนสวยมากที่สุดเรย

แอน: (ยิ้มซีครับพี่น้อง)อืม....(^_^)

ผม: อือนี่หมายถึงทำได้หรืออือที่ชมว่าสวย

แอน: เดี๋ยวจาโดน(ค้อนอีกคนแระ แต่คนสวยทำอะรัยก็ไม่ผิด)นี่ไปสอบท่องรายการปรับปรุงรึยัง(วิชาบัญชีคับ)

ผม: คนสวยเป็นห่วงเหรอ เดี๋ยวค่อยไปก็ด้าย

แอน: ปายนั่งท่องเลยเดี๋ยวไม่มีคะแนนเก็บเดี๋ยวเรื่องชะอำจาจัดการเอง

ผม: คับ.....T_T (มันเป็นอารัยกะผมน๊าซักวันต้องถามมันซักที)
อีก 2 วันถึงวันไหว้ครู

ผมก็ประชุมห้องเลยคับ

ผม: อ้าวลูกลิงทั้งหลายฟังจ่าฝูงหน่อย

พวกมัน: ห่....ว่าใครว่ะ

พวกเทอ: เอ้ามีรัยว่ามา

ผม: อีกสองวันจาไหว้ครูแล้วนายังไม่ได้เก็บตังค์ค่าทำพานเลย อาจารย์...............บอกให้พวกเราทำกันเองไม่ให้ซื้อนาไม่ให้ใช้โฟมด้วยใครมีไอเดียอารัยบ้าง

แอน: วิง ตอนนี้แอนเก็บเงินค่าไปเที่ยวอยู่นาเดี๋ยวซ้ำซ้อนหรอกให้จุ๋มมันเก็บละกัน (จุ๋มเป็นเพื่อนแก็งเดียวกับแอนคับในแก็งจามีแอน จุ๋ม ต้อย หวิน)

จุ๋ม เป็นเด็กสาวผิวดำแดงตัวค่อนข้างสูงกิริยามารยาทเรียบร้อย พูดจาสุภาพ แต่อย่าให้โมโหแม่.... โหดน่าตาหน้ารัก

ต้อยรูปร่างสูงสมส่วนเป็นนักกีฬาโรงเรียนประเภทวิ่ง ซอยผมสั้นกึ่งทอมบอยชอบไปไหนกับจุ๋มประจำจนเพื่อนมองว่าเป็นคู่ดี้แต่มันเป็นหญิงแท้ๆ

หวินหน้าตาไปทางจีนผิวขาวม๊าก.....มากเงียบๆไม่ค่อยพูดแต่ถ้ามีใครไปแหย่แม่ด่าไฟแลบเลยคนที่ถูกด่าบ่อยที่สุดในห้องก็........ผมนั้นเอง

บอกแล้วว่าห้องผมนั้นนะรวมดาวนางสาวไทยคิดดูแระกันเพื่อนต่างคณะ ครูหัวงู ทั้งหลายมา มร่อ ห้องผมกันเต็มไปหมด

ผม: อือแอนเนอให้จุ๋มเก็บเงินค่าพานมีใครคัดค้านหรือมีรัยเสนอไหม

อิ๋ว: อือ เรื่องดอกไม้เดี๋ยวพวกเราทำเอง ดอกไม้ก็ให้จุ๋มซื้อเลยบ้านใกล้ตลาดอยู่แล้วแต่ต้องมีคนปายขุดดินกับตัดหยวกนา

จุ๋ม: ต้องมีคนไปซื้อดอกไม้เป็นเพื่อนด้วยนาถือไม่ไหวหรอก

ยุ: เอ่อ....เราไปช่วยเอง บ้านเราอยู่ทางเดียวกัน

ทั้งห้อง: โห่(ทุกคนรู้คับว่าอ้ายยุมันแอบชอบจุ๋มอยู่)

จุ๋ม: (..........(^_^)........... ยิ้มคับพี่น้องแต่ไม่ได้ตอบปฎิเสธแต่อย่างใดส่วนอ้ายยุหน้าแดงแกล้งเอาหนังสือมาอ่านซะงั้น

ผม: งั้นให้วี ตี๋ พัฒน์ ชัย ขุดดินกับตัดหยวกน่ะ

พัฒน์: กุเคยทำพานประกวดได้รางวัลนา เดี๋ยวเราช่วยทำพานดีก่า

ผม: O_o อะเอ่อ ก็ด้าย

น้อย: อ้ายคุงวิง มรึงให้หญิงทำดอกไม้ ชายขุดดิน ก็โอเช แล้วมรึงทำรัย

ผม: (เวนกุว่าจาซาบายแล้วนะ รู้ดีจิงอ้ายน้อยนี่)แมนเนเจ้อ เจเนอรอล

น้อย: แมร่งเดาะภาษาอังกฤษ ด้ายคะแนนเก็บสูงหน่อยทำมาเป็นฝรั่งแปลมาด้วย

พวกท่านจำตอนที่ผมปฎิบัติภารกิจ จดบนโต๊ะได้ไหมคับ เนื่องจากผมจดไปมากกว่า สิบตัวกลายเป็นว่าผมต้องไปสอบโต๊ะอาจารย์แทนจากที่จดบ่อยๆกลายเป็นจำได้เองไม่รู้ตัวจึงทำข้อสอบได้ ซึ่งผมแนะนำน้องที่อยู่ในวัยเรียนลองทำดูก็ไม่เสียหายอารัยนะคับอ่านอย่างเดียวมันจำยากก็เขียนด้วยมันจาทำให้ชินมือคับ

ผม: ผู้จัดการทั่วไปเฟ้ย

น้อย: โห แปลซะหรู ไม่บอกว่ะว่าเบ้ทั่วไปอ่ะ

ผม: เออน่า ยุ่งกะกุจิง
เหลืออีก 1 วันจาถึงวันไหว้ครู

แอน: วิง ปายหยิบนี่ให้หน่อย

จุ๋ม: วิงเข็มหมุดอยู่หลังห้อง วิง หยิบมาที

พัฒน์: เฮ้ย วิงดอกรักหมดปายเอามาที

อิ๋ว: วิงปายเอาดินมาอีก

วี: วิงปายเป็นเพื่อนกุตัดหยวกกล้วยหน่อย

วิง: ห่.......กุมีมือแค่นี้ อ้ายน้อยมรึงมาช่วยกุเลย

น้อย: เออ เอ้า พร ลักษณ์ เพ็ญช่วยมันหน่อยนึกว่าเอาบุญ

วิง: งานห้องเว๊ยม่ายช่ายงานกุ คนเดียว

อิ๋ว: วิงดอกไม้ไม่พอว๊ะต้องไปซื้อที่ตลาด

วิง: ซื้อม่ายถูกอ่ะหาคนมาเป็นเพื่อนด้วยดิ เดี๋ยวถูกฉุดอ่ะ

อิ๋ว: เอ้าจิตรปายเป็นเพื่อนมันหน่อย

วิง: .(^_^)
จิตร: ม่ายเอาให้แมวไปดิ

วิง: ..(TT_TT)

แมว: อือ ก็ได้ จุ๋มเอาเงินมา ปายวิง

เนื่องจากผมรู้จักครูทุกคนเป็นทุนเดิมครูเขาก็รู้จักผมว่าเป็นลูกครูด้วยกันการขออนุญาติออกนอกโรงเรียนไปซื้อของจึงไม่ต้องใช้เอกสารจากปกครองให้ยุ่งยากผมขับมอไซด์พ่วงแมวไปตลาด

ระหว่างทาง

วิง: แมวทำมายจิตรมันเกลียดเราอารัยนักหนาคนอื่นมันคุยด้วยอ้ายวีอ้ายพัฒน์อ้ายชัยมันก็คุยด้วยแต่ทีเรามันไม่คุยทำไมอ่ะแมว

แมว: มันม่ายได้เกลียดอารัยแกหรอกแต่มันเกลียดคนเจ้าชู้

วิง: เราปายเจ้าชู้กะใคร เรายังไม่มีใครซักคน

แมว: ก็วิธีการคุยของแกอ่ะ กับ แอนมั่ง กับพร กับเพื่อนในห้อง ทุกคนมองว่าแกเจ้าชู้หมดแระ

วิง: ห่.....ก็คุยทั่วไปแหย่เล่นให้ขำขำ ไม่ด้ายคิดอารัยกับใครนี่หว่า

แมว: ม่ายรู้ แต่จิงๆวิงก็เป็นคนดีนะชอบช่วยเหลือเพื่อน ม่ายเหมือนลูกครูโรงเรียนเก่าแม่.....ชอบเบ่ง

วิง: แล้วแมวช่วยเราด้ายเปล่าละ

แมว: ห้ายเราทำงาย

วิง: ก็เป็นแม่สื่อให้เรากะจิตรดิ

แมว: ........................

วิง: อ้าวแมวมัยเงียบอ่ะ

แมว: ..วิงชอบจิตรจิงอ่ะ.......

วิง: อือ .......ก็แค่อยากคุยด้วย อย่างน้อยให้เรียนรู้กันไป แมวจาช่วยเราเปล่าอ่ะ

แมว:.....ห้ายช่วยเฉยๆเหรอ

วิง: ขากลับซื้อดอกไม้เสร็จแวะร้านไอติมก่อนแมวอยากกินอารัยบอกเลย

แมว: ค่อยหน้าช่วยหน่อย

หลังจากซื้อดอกไม้เสร็จพาแมวไปกินไอติม มันก็สั่งกิน 2 ถ้วยเลยคับพี่น้องตัวมันนิดเดียวแต่กินเก่ง

ชะมัดมันกินของมันก็น่ารักดีมีเลอะมุมปากด้วยผมเลยดึงกระดาษทิษชู่ให้มัน(ไม่เช็ดห้ายหรอก)

วิง: กินอย่างกะเด็กเรอะปากหมดแล้ว

แมว: อึม..งึมงำ...ขอบใจ

วิง: ม่ายเห็นต้องรีบกินเลย คุยบ้างก็ด้าย

แมว: ม่ายเอาเดี๋ยวพวกนั้นรอดอกไม้ ช้าจาโดนด่า

วิง: พวกมานม่ายด่าแมวหรอกแต่ด่าวิงต่างหากเชื่อเถอะเดี๋ยวลงข่าวนะ แมว: ข่าวอารัย

วิง: เด็กโรงเรียน.............กินไอติมติดคอตาย

แมว: แค็ก ๆ แค็กๆ (รีบดื่มน้ำเลยคับพี่น้อง)

วิง: 55555 เห็นไหมว่าแล้ว

แมว: (น้ำตาไหลตาแดง)เป็นเพราะแกแระวิงพูดบ้าๆเดี๋ยวม่ายช่วยเลย

วิง: (หยิบกระดาษให้คราวนี้เช็ดน้ำตาให้คับ)โอ๋ โทษที อย่าโกรธน๊า (แมวมันยอมให้เช็ดแต่โดยดีคับ)

แมว:.

วิง: เอาล่ะสวยล่ะปายคนสวยกลับกันด้ายล่ะ

แล้วเราก็กลับกันคับดอกไม้แมวมันซื้อเยอะมากตัวมันต้องนั่งแบบผู้หญิงมันใส่กระโปรงอยู่นั่งเสร็จ

ดอกไม้วางบนตักส่วนหนึ่งแขวนที่จับ มือของแมวข้างหนึ่งก็เลยต้องเกาะเอวผมคับ นี่เป็นครั้งแรกใน

ชีวิตที่ซ้อนมอไซค์มีสาวนั่งซ้อนแล้วจับเอว น้าๆอาๆญาติๆยังไม่มีใครทำเลยคับ มันรู้สึกดีชะมัด ผมก็

ขับช้านะเพราะของมันเยอะแต่แมวมันกอดเอวผมแน่นเลยคับ อาจกลัวหล่นหรือกลัวดอกไม้ตกก็ได้มั้ง

คับแต่ความรู้สึกตอนนั้นไม่อยากให้ถึงโรงเรียนไวๆเลยคับ เอ ความรู้สึกผมเล่นตลกกับผมใช่ไหมเนี่ย
วันไหว้ครู

วันนี้ผมตื่นเช้ามากโดยแม่ไม่ต้องปลุกเพราะจากการกระซิบของแมวว่าจิตรจะมาถึงโรงเรียนประมาณ

7:00 น. พร้อมทำสีหน้าแปลกๆผมเองก็บอกไม่ถูกพร้อมถามย้ำอีกครั้ง วิงชอบจิตรจิงอ่ะ ผมเองมอง

หน้าแต่ไม่ได้ตอบอารัยแต่แมวมันก็บอกอีกว่าอย่าทำเป็นจีบมันให้ไปในฐานะเพื่อนจาดีกว่า แมวมัน

เป็นเพื่อนสนิทของจิตรต้องรู้อารัยดีแน่ๆ ต้องลองเชื่อมันดู ผมเดินขึ้นห้องสิ่งที่ผมพบคับ O_o

คนน่ารักนางฟ้าของผม น้องจิตรนั่นเองนั่งอ่านหนังสือวัยรุ่นอารัยซักอย่าง เอาล่ะผมต้องรวบรวมความกล้า

ย้ำกับตัวเองว่าวิงมรึงอย่า มร่อ คุยแบบเพื่อนนะ คุยแบบเพื่อน (แล้วมันคุยยังไงอ่ะ)เอาว่ะ

วิง: โหมาแต่เช้ามาช่วยลุงเปิดประตูโรงเรียนรึไง

จิตร สะดุ้ง..อะ ...วิง

วิง: อ้าวตกใจรัยอ่ะ แค่ถามว่ามาแต่เช้าแค่เนี้ย

จิตร: ก็กำลังเพลินๆมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง (ค้อนด้วย...น่ารักชะมัด) จิตรมาเช้าทุกวันแระว่าแต่วิงมาเช้านะวันนี้

วิง: อือ มันตื่นเต้นนอนไม่หลับต้องถือพานอ่ะ มันเกร็งๆไงไม่รู้(ในขณะที่พูดผมเกาหัวไปด้วย)

จิตร: คิก คิก (เข้าใจแระว่านางฟ้ามันเป็นงี้นี่เอง)
วิง: อะ....จิตรหัวเราะรัยอ่ะ(หน้าบื้อสุดฤทธิ์)

จิตร: ปะเปล่าเห็นถ้าวิงแล้วตาลกดีอ่ะ

ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่ท้องผมเจ้ากรรมมันดังร้องขึ้นมาไม่รักษาหน้าเจ้าของ

จิตร: คิก คิก คิก คิก

วิง: T_T อะเอ้อ สงสัยมันไม่เคยตื่นเช้ามั้งมันเลยร้องอะเดี๋ยวเราไปโรงอาหาร

หาอารัยอุดท้องก่อนน๊า

จิตร: อือ เราไปด้วยซิ จิงๆเราก็อยากไปโรงอาหารแระแต่ไม่มีเพื่อนไป

แล้วผมกับจิตรเดินเคียงคู่กันไปโรงอาหาร บรรยากาศยามเช้าแสนสบาย

ไม่ค่อยมีคนเรื่องที่เราคุยกันเรื่องเรียน เรื่องเพื่อนเทอ อิ๋ว แมว วรรณ รัตน์

ว่าพบกันแบบไหน วีรกรรมของอิ๋ว ซึ่งสร้างเสียงหัวเราะให้เราสองคน

จนมาถึงโรงอาหาร เทอสั่งแซนวิชกับน้ำส้มผมกินข้าวสิ้นคิด(กระเพราไง)

ผมก็ถามเทอ

วิง: กินแค่นี้จาอิ่มเหรอ

จิตร: อือ ตอนเช้ากินไม่มาก

วิง: ถ้ากินแบบนี้วิงกินประมาณ7-8 อันอ่ะถึงอิ่ม

จิตร: โห คิก คิก ไม่ใช่คนแล้ว

วิง:อะ อ้าวแล้วเป็นอารัยอ่ะ

จิตร: คิก คิก ม่ายรุ้

ในขณะที่ผมจาโต้ตอบจิตรเขาเห็นเพื่อนเทอ อิ๋ว แมว วรรณ รัตน์ เดินมา

เทอลุกยืนโบกมือทั้งสี่สาวก็โบกมือตอบและเดินมาที่โต๊ะที่เรานั่งกินข้าวอยู่

อิ๋ว: O_O สงสัยฝนจาตกใหญ่นายวิงตื่นแต่เช้าทุกทีแค่ทันเข้าแถวก็นับว่าบุญแระ

วิง: มันนอนไม่หลับวันนี้ต้องถือพานอ่ะ

วรรณ: อ๋อ ตื่นเต้นเหรอนึกว่ามีอารัยพิเศษ (มันพูดเสร็จก็ชำเลืองมองจิตรทำหน้าบอกว่า

ฉันรู้นะย่ะประมาณเนี่ย)

วิง: เอ..เอ่อพวกเทอกินรัยมารึยัง

พวกเทอ: ยัง(พร้อมกันเชียว)

รัตน์: วิงปายซื้อห้ายหน่อยเอาเหมือนอ้ายจิตรมันอ่ะนี้ตังค์

(ทำหน้าอ้อน .......ไม่อ้อนก็ทำให้อยู่แระมาอ้อนอีก....อึย!) อิ๋ว,วรรณ : เราด้วย (กุยังกินม่ายหมดมาใช้T_T)

วิง: เราถือไม่หมดน๊าปายช่วยถือด้วยเด่

แมว: เป็นผู้ชายซะเปล่าปายมาเราไปช่วยก็ด้าย

ผมก็เดินไปซื้อแซนวิชกับน้ำส้มอีกสี่ขวดโดยมีแมวช่วยถือแซนวิชพอเดินสองคนผมก็คุยกับแมว

วิง: ขอบใจนะแมว

แมว: ....................

วิง: อ้าวเป็นรัยอ่ะ

แมว: กำลังคิดว่าขอบใจเรื่องอารัย

วิง: ก็คำแนะนดีๆนี่ไง

แมว: นึกว่าที่ช่วยถือของ

วิง: นั้นก็ด้วย แล้วมีคำแนะนำเพิ่มเติมไหม

แมว: รักษาความเป็นเพื่อนไว้ อย่าเจ้าชู้ให้จิตรมันเห็น มันแอนตี้มาก เพราะพ่อมันก็มีเมียน้อยปล่อยแม่เลี้ยงมันและน้อง มันจึงเกลียดคนเจ้าชู้

วิง: เหรออือแต่เราคุยกับเพื่อนเราไม่ด้ายคิดอารัยน๊าแค่อยากให้ขำขำจาได้สนิทกันแค่นั้นเองไม่อยากถูกว่าเก็กอ่ะ

แมว: แล้วถามจิงมีใครรู้ว่าวิงคิดยังไง ทุกคนก็จาคิดตามท่าทางที่วิงทำอ่ะดิ
จากนั้นเราสองก็เข้าไปนั่งที่โต๊ะห้าสาวก็กินพร้อมเม้าท์หนังละครเมื่อคืนอย่างสนุกปากผมได้แต่นั่งกิน

ข้าวเงียบๆเพราะม่ายรู้เรื่องที่พวกเทอคุยกันเลย(ม่ายดูละคร ส่วนใหญ่ไปเล่นหมากรุกกับลุงภารโรงมากกว่า)

จนหมดจานก็นั่งมองพวกเทอคุยกันจนอิ๋วมันเห็น

อิ๋ว: อ้าววิงม่ายเห็นคุยอารัยเลย

วิง: คุยไม่ทัน พวกเทออย่างกับนกกระจอกเลย

พวกเทอ: บร้า(โหพร้อมกันเลย)

วิง: พวกเทอนี่ถ้าจารู้จักกันมานานขนาดด่านี่ยังสามัคคีเลย คนถูกด่านี่ไม่มีสิทธิ์เถียงด้ายเลย

พวกเทอ: คิก คิก คิก

เสียงสัญญาณเข้าแถวดังผมและพวกเทอจึงลุกไปเข้าแถวเตรียมที่จะทำพิธีไหว้ครูต่อไป
เมื่อเข้าแถวกันผมกับแอนต้องแยกตัวออกจากแถวเพื่อไปถือพานผมถือพานธูปแอนมันถือพานดอกไม้

O_o ขอบอกหนักม่าก....มากแถมใหญ่อีกต่างหากข้างในคงอัดด้วยดินเหนียวแต่แต่งด้วยดอกไม้จนไม่

เห็นหน้าดินแต่ก็ต้องยอมรับว่าฝีมืออ้ายพัฒน์กับสาวในห้องทำได้สวยมากผมไม่รู้ว่าของแอนจาหนัก

เหมือนของผมหรือเปล่าพานดอกไม้ของแอนตกแต่งด้วยดอกไม้สดขนาดใหญ่ดูสวยงามไม่แพ้กัน

ผม: แอน....

แอน: หืม

ผม: ของแอนหนักหรือเปล่าอ่ะ

แอน: ม่ายเห็นจาหนักเลยวิง

ผม: ไม่มั้งก็ของวิงยังหนักมากเลยไม่เชื่อลองดูดิ
แล้วผมก็ลองแลกกันถือ โห ของแอนเบามากๆเมื่อเทียบกับของผม

แอน: โห หนักอ่ะวิงถือปายเลยทำไมของแอนไม่เห็นหนักขนาดนี้เลย

ผม: สงสัยอ้ายพัฒน์มันจารักวิงมากไปมั่งเนี้ย

แอน: คิก คิก คิก

แอน: พานดอกไม้ทำด้วยหยวกกล้วยอ่ะแต่ของวิงสงสัยจาทำด้วยดินเหนียวแน่ๆ

ผม: โหไม่ยุติธรรมอ่ะ

แอน: เปนผู้ชายต้องอดทนดิ คิก คิก คิก

ผม: (ผมมองหน้าแอนวันนี้แอนแต่งหน้าด้วย แก้มสีชมพูเรื่อยปากทาด้วยลิปมันทำให้สวยเข้ารูปสมส่วนจิงๆ)

แอน: (ค้อนผม) มองอารัยไม่เคยเห็นหรือเอาแต่จ้องอยู่ได้

ผม: วันนี้แอนหน้ารักจัง แต่งหน้าด้วยเหรอ
แอน: อือ (ก้มหน้ายิ้มน้อยๆ) น่าเกลียดรึเปล่า

ผม: ปะเปล่า สวย...เอ่อ...น่ารักดีออก

แอน: (ก้มหน้าหน้าแดงเลยคับพี่น้อง)

ผม: ใครเปนแฟนแอนคงหลงตายเลย

แอน: บร้า ตุบ(เนื่องจากพานของแอนมันเบามันจึงถือมือเดียวอีกมือนึงก็ว่างพอที่จาทุบผมได้ โดยไม่สามารถป้องกันตัวได้เลย T_T)

ผม: อูย คนสวยมือหนักจังเดี๋ยวไม่มีแรงถือพานให้ถือคนเดียวเลย

แอน: ก็ปากดีนิ สม แบร่ (ชอบจิงๆแฮะสาวน่ารักมาแลบลิ้นให้เนี่ย)

แอน: ไปได้แล้วแถวเดินแล้ว

ผม: ปะคนสวย

แอน: เดี๋ยวโดน

ในระหว่างที่ผมหยอกเย้าแอนผมไม่รู้ตัวเลยว่าตกอยู่ในสายตาคู่นึงที่มองผมไม่วางตา จนกระทั่งแถว

เดินผมจึงหันไปมองเห็นเทอมองจ้องอยู่โดยไม่วางตาโดยที่เพื่อนของเทอไม่ได้สนใจอารัยเมื่อผมเห็น

เทอมองผมจึงยิ้มให้แต่ไร้การตอบโต้ใดใดเพียงมองอยู่อย่างนั้น เมื่อยิ้มไม่ได้ผลผมก็ยักคิ้วให้ได้ผลคับ

เทอค้อนใส่พร้อมชำเลืองมองด้วยหางตาประมาณจิกให้ตายคาสายตาเทอ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกคับ

แมว นั้นเอง
ห้องประชุม

ผมเด็ก1/1คู่ผมจึงต้องไปอยู่แถวหน้าแอนอยู่ข้างหน้าผมอยู่ข้างหลังตามด้วยห้องสองผู้หญิงอยู่ข้างหลังผม

ผมจึงหันไปคุยกับเทอเพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างห้อง (แฮ่ม)

ผม: ดีคับ

เทอ: !!??เอ่อ หวัดดีค่ะ

ผม: ผมชื่อวิงน่ะเทอชื่อรัยอ่ะ

เทอ: เอ่อเราชื่อ เกตุ ค่ะ(เสียงเพราะมาก) (^_^)

มัน: นี่ตะเองเค้าชื่อ รัส น่ะ(ม่ายด้ายอยากรู้จัก)(เพื่อนๆคงจำกันได้จากตอนที่แล้วที่เป็นชายไม่มีสัญญาณคู่กับเกตุครับ) (-_-a)

ผม: อือ ห้องเทออาจารย์รัยที่ปรึกษาอ่ะ

เกตุ: อ๋อ อาจารย์.............นะแล้วของเทอล่ะ

ผม: ห้องผมอาจารย์.................น่ะ

รัส: โหอาจารย์............เขี้ยวมากเลยนี่

ผม: ก็ม่ายนี่แกจายดีจะตาย
เกตุ: แต่กะห้องเรานะจารย์เป็นแบบรัสพูดเลยอ่ะ

ผม: ม่ายรู้ดิ เนี่ยหลังสอบเสร็จจารย์ยังชวนไปทะเลสิ้นคิดเลย

เกตุ: อารัยอ่ะทะเลสิ้นคิด(หน้าตาบ้องแบ้วแก้มหน้าหยิกชะมัด)

รัส:โธ่ อีเซ่อ....ชะอำไง

ผม,เกตุ: 555 คิก คิก คิก

เกตุ: คิก คิก ก็เค้าม่ายรู้นี่ วิงนี่ตลกดีนะ

ผม: เขาว่าคนหล่อมักจาอารมณ์ดี

รัส,เกตุ: แหวะ

แอน: วิงทำรัยอยู่น่ะ (อึ้ย.....ตกกะใจสดุ้งเลยพี่น้อง)(OuO) ผม: เอ่อ แอนนี่ รัสกะเกตุนะ รัสเกตุนี่แอนเพื่อนห้องเรา

แอน,เกตุ,รัส:หวัดดีค่ะ(รัสมันก็ใช้คำว่าค่ะด้วย บรื้อ!!!!!!) (+_+)

แอน: คุยรัยกันอยู่เหรอ(มองหน้าผมตาเขียวเยย) (o_O)

ผม: กามลังคุยถึงอาจารย์................อยู่ รัสกะเกตุบอกว่าจารย์เขี้ยวเราบอกว่าจายดีพวกเทอไม่เชื่อแอนว่าไงละ

แอน: อ๋อ(หน้าเปลี่ยนเป็นยิ้มเลยคับม่ายเข้าใจผู้หญิงเลย T_T) อาจารย์...............จัยดีจาตายหลังสอบยังชวนไปเที่ยวเลย

เกตุ:โห...จารย์............เนี่ยนะไม่น่าเชื่อเลย

รัส: นี่ตะเองเค้าไปกะตะเองด้ายไหมอ่ะ (มองมาที่ผมยิ้มหวานตากระพริบปริบๆ)

ผม: (เกิดอาการขนลุกซะงั้น)เอ่อ..........(TT_TT)

แอน,เกตุ: คิก คิก คิก

ก่อนที่ผมจะตอบอารัยเหมือนมีระฆังมาช่วยชีวิตเลยคับอาจารย์เริ่มพิธีไหว้ครู ผู้นำนักเรียนกล่าวบทนำ

ไหว้ครูเสียงเพราะมากทำนองสรภันยะที่มีเองเอยด้วยคับ จากนั้นพวกเราก็ร้องท่อนรวมกันจนจบแล้วผู้

ถือพานก็เดินไปทำพิธีกันคับช่วงทำพิธีอาจารย์และรุ่นพี่อ่านบทกลอนเทิดพระคุณครู และบทความ

เกี่ยวกับครูฟังแล้วดูดี อาจารย์ที่รับไหว้ครูก็ใส่ชุดครุยตามสถาบันที่ตนเองจบมาตอนนั้นผมมีความรู้สึก

ว่าอยากเรียนจบไวๆจาได้แต่งชุดครุยแบบจารย์ผมบ้าง ผมเดินไปที่พระบรมฉายาลักษณ์ทำความเคารพ

จากนั้นเดินเข่า(มือถือพาน ใช้เข่าเดินไกลมัก...มากเมื่อยเลย)ไปถึงที่จารย์ที่จารับพานโดยนั่งเป็นแถวมี

แอน ผม เกตุ รัส เรียงสี่ วางพานตรงมุมด้านซ้าย กราบพร้อมกันโดยผมให้สัญญาณ นับ 1 2 พอให้ได้

ยินคับ แล้วยกพานให้อาจารย์ที่รับพาน อาจารย์ที่รับพานผมเป็นจารย์ผู้หญิงอายุมากแล้วคับพอรับของ

ผม จารย์แกร้องอูยเลยคับ ก็พานของผมดินล้วนๆจึงหนักม๊าก....มาก แกถือแทบหล่นต้องมีอาจารย์ผู้ชาย

มาเข้าช่วยประคองเลยคับ จากนั้นพวกเราก็กราบอีกรอบแล้วคลานเข่า(อีกแระ T_-)จากนั้นพวกเราก็ไป

ตั้งแถวใหม่เพื่อรอให้พิธีเสร็จแถวที่เราตั้งใหม่มันตรงกันข้ามกับแถวที่เราเข้าตั้งแต่ต้นแถวนี้ใกล้กับ

พวกรุ่นพี่ปวส.คับ ผมหันไปมองอ้าวพวกพี่ปวส.ที่อ้ายตี๋มันแซวนี่นา พวกพี่เห็นผมเขาก็ยิ้มให้ผมก็ยิ้ม

ตอบคับ แอนมาหยิกแขนผมคับ ผมก็ไม่แสดงอาการอารัยหน้ายิ้มแต่เจ็บคับพี่น้อง แล้วพี่คนหนึ่งที่อยู่

ในแถว หลับตาพริ้มม่ายสนใจอารัยใครซักพักตัวสั่น ผมหยุดยิ้มแล้วมองที่รุ่นพี่คนนั้นแอน เกตุ รัส ก็

หันไปมองเหมือนกันคับพวกพี่ๆเหมือนจารู้ตัวรีบหันไปมองเพื่อนเทอพี่คนนั้นก็ตัวก็สั่นจนทุกคนรู้ได้

ปากกัดหลับตาพริ้มมือกำแน่นแขนเกร็ง เพื่อนพี่รีบประคองพี่คนนั้นออกไปจากแถวมีอาจารย์มาดูรีบพาไปห้อง

พยาบาลพอพ้นประตู ประตูยังไม่ปิดเลยคับทั้งห้องก็ได้ยินเสียง กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ในห้องประชุม(ต่อ)

ก็อึ้งซีคับพี่น้องทั้งห้องประชุมต่างมองหน้ากันเลิ่กลักมีเพื่อนพี่เขาหลายคนจะลุกไปดูแต่อาจารย์ห้ามไว้

ให้พิธีเสร็จสิ้นก่อน พิธีกรรมการไหว้ครูก็ดำเนินต่อไปคับ โรงเรียนผมมีเกือบสามพันคน หลายห้องทั้ง

พาณิช ช่างอุตสาหกรรม ปวส. ก็เลยยาวเลยคับ

เกตุ: วิงว่าเกิดอารัยขึ้นอะ(เกตุมายืนใกล้ๆผมมือเกาะแขนผมแน่นอีกข้างก็แอน เหมือนแซนวิสเลย เอิ้ก เอิ้ก......

วิง: (........................

แอน: ทำมัยเงียบอ่ะวิง แอนก็อยากรู้เหมือนกัน

รัส: เค้าว่าต้องเป็นผะ...(...เข้าแน่นอน(+_+)

แอน,เกตุ: (....เกาะแขนผมแน่นเลยครับ....(^_^)
วิง: พะ..พี่เขาไม่สบายมั้ง นี่มันกลางวันจาปายมีได้ไง

เกตุ: ม่ายเกี่ยวกลางวันกลางคืนถ้าจาเข้าก็เข้าด้ายเลยเค้าเคยเห็นคนแถวบ้านเป็นอย่างงี้เดี้ยะเลย(O_o)

วิง: แต่ที่เห็นพี่เขาไม่สบายมากกว่านา

เกตุ: แล้วที่เสียงร้องอ่ะมันหมายความว่าไง(OoO)

แอน: อือ จิงด้วย

รัส: ชัวร์เลยเชื่อเค้าเถอะตะเอง(+_=)

วิง: เอ่อ...พี่เขาอาจตกใจลืมตามาพบว่าตัวเองถูกหิ้วจึงร้องออกมามั้ง(-_-)

แอน,เกตุ: บร้าดิวิง

วิง: แต่เราชอบตอนพี่เขาร้องนะ

แอน: ทำมายอ่ะ(O_o)

เกตุ,รัส: อ้าว ทำมาย(o_O)
วิง: รัสนายดูดิม่ายยอมปล่อยเราเลย(^_+)

แอน,เกตุ (ตกใจ รีบปล่อยมือหน้าแดงทั้งคู่เลยแฮะ ตามด้วยค้อนคู่ และทุบไหล่พร้อมกันคนละข้าง)

ตุบ ตุบ

วิง: อูย.... ถนอมๆคนหล่อๆหน่อยม่ายด้ายเหรอมือหนักทั้งคู่เลย(TT_TT)

รัส: ฮิ ฮิ ฮิ

แอน: สมน้ำหน้า กะล่อนนัก

เกตุ: วิงนี่พูดได้ไม่อายเลยน่ะ คิก คิก คิก

แล้วเราก็หัวเราะกันกระเซ้าเย้าแหย่ ประมาณ สามรุมหนึ่ง สองสาว หนึ่งชายไร้สัญญาณ กับหนึ่งหนุ่ม

หล่อ(ห้ามอ้วกนา)จนพิธีการเสร็จ ผมก็ชวนพวกเทอไปทานข้าวกันแต่แอนปฎิเสธบอกต้องไปธุระส่วน

เกตุกับรัสก็รีบกลับบ้าน(ไม่มีเรียนคับ)ผมก็เดินมากะหาพวกวีตี๋เพื่อชวนไปกินข้าว แต่ต้องแห้วเมื่อพวก

มันก็กลับไปแต่งแต่ตอนไหนไม่รู้ สุดท้ายผมต้องเดินปายโรงอาหารคนเดียว (T_T)

ระหว่างที่เดินเจอพวกอ้ายน้อยเข้าพอดี

น้อย: เฮ็ย อ้ายคุณวิงปายกินส้มตำที่ตลาดกันปะ(-_-)

วิง: ม่ายปายอ่ะขี้เกียจไปขอแม่

พร: อยากให้วิงไปด้วยอ่ะ(^_+)

วิง: ตกลงเดี๋ยวไปบอกแม่ก่อน

น้อย,เพ็ญ,ลักษณ์: โห่

น้อย: กุชวนตั้งนานไม่สนพออ้ายพรพูดคำเดียวมรึงม่ายปฎิเสธเลยน่ะ

ผม: เออน่ะ(แล้วผมก็ไปขออนุญาตแม่ ซึ่งท่านเองก็อนุญาตพร้อมควักตังค์มาให้อีกพันโค....ตรรักแม่

เลย บอกพวกท่านแล้วว่าผมลูกครูทั้งสองคนบ้านก็อยู่ในโรงเรียนจาปายไหนก็ต้องบอกให้รู้ ตอนนั้น

เด็กดีน๊า มาเริ่มออกลายตอนอยู่มหาลัยน่ะเพื่อนมันสอน อ่ะ)

แล้วพวกผมก็มาที่ตลาดแต่ม่ายเข้าตลาดแต่เข้าไปในวัดที่อยู่ตรงข้ามตลาดเพราะร้ายส้มตำที่อ้ายน้อย

บอกว่าอร่อยอยู่ในวัด บรรยากาศดีม๊ก....มาก มีโต๊ะแบบญี่ปุ่นปูเสื่อ นั่งใต้ต้นไม้ มีเด็กโรงเรียนอื่นเดิน

ผ่านไปมาเยอะแยะเพราะนอกจากส้มตำก็มีอาหารอื่นๆเพียบเลยร้ายส้มตำก็มีเป็นสิบ ดูแล้วเพลินตา

เพลินใจ โดยเฉพาะเมื่อสาวโรงเรียนอื่นผ่านไปมา อือดูเพลินเลย อ้ายน้อยพาผมเข้าไปซะเกือบหลังสุด

แต่ดีข้างๆมีต้นไม้ใหญ่ให้ล้มเงามีสระบ่อเลี้ยงปลาถ้ามองจากหน้าร้านจาไม่ค่อยเห็นแต่เราสามารถเห็น

ได้รอบห่างจากถนนมีความเป็นส่วนตัวดี

วิง: เข้าใจหาที่ นี่หว่า(O_O)

น้อย: เนี่ยที่ประจำพวกกุเลยเอาสั่งๆอยากกินรัย

วิง: กุกินอย่างเดียวด้ายปะขี้เกียจสั่ง

แล้วสาวๆก็สั่งนู้นนี่กันอย่างสนุก ผมก็ได้แต่นั่งมองพวกเทอสั่งกัน แต่ที่ติดใจเห็นจาเป็นที่น้อยมันบอกป้าเอาเรดมาห้าขวด

วิง: อารัยว่ะน้อย เรดอ่ะ(-_-!)

น้อย: สปาย ........วาย.....

วิง: โหพวกเทอนี่สุดยอด เอ่อ พรกินด้วยเหรอ

พร: (^_^)

ลักษณ์: วิงเห็นมันอย่างนี้มันแระตัวกินเลย

เพ็ญ: คนอื่นขวดสองขวดพอมันด้ายล่อทีสี่ห้าขวดเอากะมันดิ

พร: มะได้ขนาดนั้น วิงอย่าเชื่อน๊า

วิง: จ๊า (+_^)

น้อย,ลักษณ์,เพ็ญ: 555 คิก คิก คิก เด๋วมรึงคอยดู
เรากินส้มตำกันไปกิน วาย กันไปก็เม้าส์กันสนุกมากจนอ้ายน้อยถามขึ้นมาว่า

น้อย: เฮ้ย วิงแกอยู่ที่โรงเรียนดึกๆแกเคยเห็นอารัยแปลกๆมั่งเปล่า

ผม: อารัยของแกที่ว่าแปลกๆ

น้อย: มรึงอย่ามาทำไก๋ เรื่องแปลกๆอย่างที่วันนี้รุ่นพี่ผีเข้าไง

ผม: จารย์บอกว่า พี่เขาเป็นลมบ้าหมูน๊า

เพ็ญ: วิงอย่ามาแหล

ลักษณ์: เอ่อ วิงมีรัยก็บอกมาเถอะ(น้อง............เน่อเชียว..................

ผม: เอ่อ..................

พร: วิงจ๋า......พรก็อยากรู้น๊าบอกหน่อยจิ (น่าน...ล่อวายซะสี่ขวดพูดซะหวานตาเยิ้มเชียว......

ผม: วันนั้น วิงมาดูหนังสือที่ห้องเรานั่นแหละ

น้อย,เพ็ญ,ลักษณ์,พร, : โหโม้เปล่า วิงดูหนังสือ

ผม: จาฟังไหมเด๋วปัดเนี่ยว

ลักษณ์: โทดทีเล่าต่อเล่าต่อไม่ขัดล่ะ
ผม: วันนั้นฉันมาดูหนังสือ (ใครจาบอกว่ามาจดข้อสอบเดี๋ยวซวย) ที่ห้องเราวิชาภาษาอังกฤษที่ผ่านมานี่

แหละระหว่างที่ฉันมีสมาธิดูอยู่ (พวกมันทำสีหน้าไม่เชื่อ)ดึกๆ เงียบๆ ฉันได้ยินเสียงพิมพ์ดีด ตอนนั้นก็

สี่ห้าทุ่มมั้ง เราก็นึกว่ามีอาจารย์มานั่งพิมพ์ข้อสอบเสียงพิมพ์ดีดนี่ชัดมากเลย แต่ได้ยินซักพักก็เงียบไป

แล้วก็มีเสียงคนเดินขึ้นมาที่ห้องเราเดินมาที่ห้องวนไปวนมาหน้าห้องแต่ไม่เข้าห้องนี่แหละที่เจอกับ

ตัวเอง

น้อย: แล้วมรึงรู้ได้ไงว่าสิ่งที่มรึงเจอไม่ใช่คน

ผม: พวกนายก็รู้ว่าเราซี้กะลุงภารโรงไปเล่นหมากรุกกะแกประจำ ก็ถามแกซี

ลักษณ์: ถามว่าไงอ่ะ

ผม: ก็ถามเมื่อคืนอาจารย์อารัยพิมพ์ข้อสอบหรือลุงทำงานดึกดื่นเชียว ลุงแกก็บอกว่าไม่มีอาจารย์มา

พิมพ์ข้อสอบหรอก แสดงว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงพิมพ์ดีดละซี อือ ลุงแกก็หัวเราะ จาได้ยินแทบทุกวัน

โกน(ก่อนวันพระ)เชียวล่ะ เขาเล่ากันว่ามีเด็กคนหนึ่งเด็กเรียนขยันด้วยแกตื่นสายรีบจามาสอบพิมพ์ดีด

แต่ไม่ทันถึงโรงเรียนโดนรถชนเสียก่อน คืนนั้นได้ยินเสียงพิมม์ดีดช่วงเที่ยงคืนถึงตีสองเลยล่ะ เดี๋ยวนี้

ไม่ค่อยได้ยินยกเว้นมีอารัยพิเศษซะอย่างแล้วแกทำอารัยรึเปล่า ลุงแกก็มองหน้าด้วยสายตาบอก กรูรู้

นะประมาณเนี้ย เราก็บอกเปล่าก็ถามลุงว่าเแล้วเมื่อคืนลุงเดินไปที่อาคารไม้รึเปล่าละเพราะผมดู

หนังสือที่นั้น ลุงบอกอยู่ตรงป้อมยามโน่น ขี้เกียจขึ้นแข้งขาไม่ค่อยดีเดินแต่ข้างล่างรอบๆโรงเรียนแล้ว

ก็ย้อนถามเราว่ามีอารัยเราก็เล่าให้เขาฟังเขาก็หัวเราะอย่างเดียว
พร: อูย ขนลุกเลย วิงจ๋า ดูดิ (พรมันขนแขนยาว แต่ตอนนี้มันตั้งขึ้นสลอนไปหมดผมเลยถือโอกาสลูบแขนดูดับ...

พร: (ชักมือกลับ)ดูเฉยๆอย่าลูบดิ มันเฉียว

วิง: (.............................

น้อย: วิงแล้วมรึงว่าเป็นใครที่มาเดินหน้าห้อง

วิง: ม่ายรุ้ รู้แต่ว่าตอนนั้นฉันก็ขนลุกเหมือนกัน หน้าต่างที่พวกเราทำเวรปิดกันแล้วเปิดกรรโชกตีมา

อย่างแรงลมพัดเข้าห้องพุ่งตรงหน้าเลย

ลักษณ์: แล้วแกทำงัย

วิง: ก็วิ่งกลับดิพี่น้อง

น้อย,พร,ลักษณ์,เพ็ญ : คิก คิก คิก นึกว่าจาแน่ 5555

วิง: แต่พวกแกอย่าไปเล่าให้ใครฟังน๊า เด๋วมันจาว่าฉันอุปทาน หรือบ้าไปเองขี้เกียจตอบคำถามด้วย

น้อย: อือรู้กันในหมู่เรานี่แหละ

เพ็ญ: อ้าวอิ่มกันยังเย็นแล้วนา อ้ายพรพอแล้ว เด๋วพ่อก็ด่าหรอก

พร: ด่าก็หนีมาอยู่กะวิง

วิง: (...............................
น้อย: มามาแชร์กันคนละร้อย พรม่ายต้องแกล้งเมาควักมาดีๆ

วิง: เฮ้ยมื้อนี้เราเลี้ยงก็ได้

น้อย: มรึงเห็นพวกเราเป็นเพื่อนปะที่ชวนมากินม่ายด้ายชวนให้มาเลี้ยง

วิง: แต่งวดหน้าพวกนายก็เลี้ยงเราก็ด้ายนิ

เพ็ญ: ม่ายต้องมาอวดรวยเลยให้งวดหน้าก่อนค่อยเลี้ยง งวดนี้แชร์

วิง: แต่....

ลักษณ์: วิง เองก็นานจาออกมาได้ซะที งวดนี้แชร์เถอะ แล้วงวดหน้าค่อยว่ากันใหม่ที่สำคัญมันไม่แพงด้วยถ้าจาให้วิงเลี้ยงต้องแพงกว่านี้

วิง : กำ

พวกผมก็จ่ายเงินแล้วนั่งคุยกันซักพักอ้ายน้อยก็ชวนกลับผมพอดีหันไปเจอ........แอนคับเดินมากับหนุ่ม

เทคนิคถือหนังสือให้มีการหยอกล้อต่อกระซิกกันเดินผ่านร้านที่พวกผมนั่งอยู่ ผมจึงดึงมือน้อยให้นั่ง

ก่อนยังไม่อยากไป ผมไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงมันโหวงๆเจ็บๆชอบกล ผมบอกตัวเองว่าผมชอบจิตร แต่

ความรู้สึกโดนหักหลังทำไมมันรู้สึกเกิดกับแอน จิงๆก็เป็นสิทธิ์ของแอนที่จาชอบใครเดินกับใคร แต่

ทำไม.......ไม่รู้คับภาพที่แอนคอยเป็นห่วง คอยหวง หยอกเย้าเล่นกันละกัน มันจึงตามมาวนเวียนในหัว

จนพวกน้อยต้องถามผมเป็นอะไร ลักษณ์เองบอกว่าผมทำหน้าปั้นยาก แล้วผมเองก็ไม่รู้ตัวหรอกคับแต่

น้ำตาที่ไม่เคยไหลมานานนับจากวันที่พ้นจากความเป็นเด็ก ไหลมาคับ ทั้งกลุ่มไม่มีใครเห็นแอนหรอก

คับเพราะมีแต่ผมที่หันหน้าออกจากร้านเพียงคนเดียว พวกเทอก็ตกใจซีคับ เฝ้าถามกันว่าเป็นอะไร แล้ว

ทำไมผมต้องบอกใครด้วย เริ่มต้นเอง เจ็บเอง ทำไมต้องห้ใครมารับรู้ด้วย ผมก็ได้แต่บอกเปล่าฝุ่นมัน

เข้าตา พวกน้อยได้แต่มองหน้าผม ผมจึงลุกและลากลับบ้านคับ เมื่อขึ้นรถเมลจะจอดที่ตลาดผมนั้งริม

หน้าต่างรถเมล์เมื่อได้เวลาก็เดินทางมันต้องผ่านร้านไอติม ที่ทางร้านจัดให้มีโต๊ะเก้าอี้ ผมมองเข้าไปใน

ร้านเจออีกแล้วคับ แอนนั่งกินกับหนุ่มเทคนิค ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วแอนหันหน้ามาทางผมพอดีคับ ผมทำ

ไงเหรอ ยิ้มคับพร้อมโบกมือทักทายในขณะที่รถแล่นผ่านไป

พอแค่นี้ก่อนนะครับ