รักนี้มันไม่ปกติ

ลำดับตอนที่ #2 : พี่แพน

             

        ฉันอยากจะรู้จังว่าพี่แพนคือคนไหนจะน่ารักเหมือนในข่าวรึป่าวนะอยากรู้จังเลย เข้าเรียนดีกว่าขี้เกียจคิด คิดไปปวดหัว รอยหยักในสมองยิ่งมีน้อยอยู่เดียวคิดมากเกิดหายไปหมดแล้วจะซวย ตอนเย็นฝนก็เอาข่าวมาบอกเองแหละ

           แล้วก็ถึงพักกลางวันโรงอาหารนั้นใช้สำหรับสองโรงเรียนทั้งมาเรียรินและมาเรียวิน ซึ่งเป็นโอกาสให้คนที่เป็นแฟนกับทอมได้คุยกันกินข้าวด้วยกัน และได้เจอหน้ากันระหว่างสองโรงเรียนเพื่อไม่ให้ลืมกันยัยนุ่นก็ไปหาพี่ต้าแฟนมันยัยซีก็ไปหาพี่แจงเพื่อไปตีสนิทพี่เขา สู้เขานะซีเราเป็นกำลังใจให้ เหลือฉัน อุ้ม มิ้ง ฝน จี้ กินข้าวอยู่ด้วยกันและระหว่างที่ฉันกับจี้ไปซื้อข้าวมันไก่มากิน(นางเอกเป็นตัวกินไก่555+:ผู้แต่ง) ฉันก็ชนกับทอมบางคน(ดูจากเครื่องแบบ)

      "เอ่อ ขอโทษค่ะ" ฉันก้มหน้าก้มตากล่าวขอโทษเค้า

      "เอ่อไม่เป็นรัยฮะ" เสียน่ารักดีจัง แล้วฉันก็เงยหน้าขึ้น โห เข้าสูงมากเลยอ่ะ หล่อด้วยเป็นทอมที่หน้าตาดีมากเลย แต่ทำไมฉันไม่เคยเห็นนะ ส่วนใหญ่ทอมที่หน้าตาดีพวกฉันมักจะเห็นและรู้จักเป็นส่วนใหญ่ สงสัยต้องกลับไปตรวจดูใหม่

      "ค่ะ" ฉันตอบ ฉันว่าฉันชอบทอมคนนี้แล้วล่ะ

      "งั้นผมไปก่อนนะฮะ" แล้วเค้าก็เดินจากไป

      "จี้ น่ารักอ่ะ" ฉันตอบพลางทำสีหน้าเพ้อฝัน

      "อืมน่ารักจริงแหละ" จี้บอก

      "ฉันต้องไปหาข้อมูลเขามาให้ได้ น่ารักอย่างนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ซะแล้วล่ะ" ฉันพูดกับจี้พลางเดินมาที่โต๊ะกินข้าว

      "อยู่มา 3 ปีเพิ่งเจอคนถูกใจเรอะหมวย" อุ้มพูดเพราะได้ยินฉันฝอยให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ ที่อุ้มพูดอย่างนั้นเพราะว่าฉันเป็นคนที่สเปกสูงมากเลยถึงทอมที่น่ารักจะมีมากเลยในโรงเรียนมาเรียนวินแต่ฉันก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจสักที

      "อืมน่ารักโดนใจมาก" ฉันพูด

      "อืม ฉันเชื่อเพราะแกอ่ะสเปกสูงถ้าแกบอกน่ารักก็แสดงว่าต้องน่ารักมากเลยล่ะ" ฝนพูดอย่างวิเคราะห์

      "รีบกินข้าวเถอะ ไปคุยกันข้างนอก ในนี้มันร้อน" มิ้งพูดขึ้น

     แล้วเราก็รีบกระซวกกันแล้วก็เดินมานั่งที่ห้องเรียนเพราะเป็นที่ๆเย็นที่สุดในโรงเรียนเพราะมันติดแอร์ ตอนนี้เหลือฉัน จี้ ฝน ที่นั่งเม้ากันสามคนที่เหลือติดภารกิจอยู่กับแฟน และในขณะที่ฉันกำลังเม้าอย่างเมามันอยู่นั้น

   ~*ติ๋งต๋อง นางสาว กรรณทิชา เชิญพบอาจารย์วิจิตราที่ห้องธุรการค่ะ*~

      "เค้าเรียกแกว่ะหมวย" จี้พูดขึ้น

      "สงสัยเรียกไปพิมพ์งานให้แกแน่เลย ฝน จี้ ไปกับเรานะไปช่วยกัน" ฉันพูดเหมือนรู้หน้าที่ เพราะว่าอาจารย์ วิจิตราเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องของฉันและแกรู้ว่าฉันพิมพ์งาน ทำงานคอมพิวเตอร์เก่งเลยเรียกให้ไปช่วยงานบ่อยๆ

      "เดียวอาจารย์ว่าหรอก เค้าไม่ได้เรียกเรานะ" ฝนพูด

      "ไม่เป็นรัยหรอก บอกว่ามาช่วยกันหลายคนจะได้เสร็จเร็วๆ" แล้วฉันก็ลากยัยสองตัวนั้นไปด้วย

  *ห้องธุรการ*

     "ขอโทษค่ะ" ฉันเปิดประตูเข้าไป

    "อ้าวมาแล้วหรอ" อาจารย์วิจิตราพูดขึ้น

    "พาเพื่อนมาช่วยด้วยหรอ" อาจารย์ถามขึ้นเมื่อเห็น จี้และฝน

    "ค่ะ หวังว่าอาจารย์คงไม่ว่านะค่ะ" ฉันพูดขึ้น

    "ไม่เป็นรัยจ๊ะ" แล้วเราก็เดินไปช่วยงานต่างๆ ฉันพิมพ์งาน ฝน หาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต จี้ถ่ายเอกสารและช่วยพิมพ์งานบางส่วน

     "เสร็จแล้วค่ะอาจารย์" ฉันพูดขึ้นเมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ที่ห้องเรียนเริ่มเรียนกันแล้วล่ะ

     "หรอจ๊ะ ไว้ดีนะเอาล่ะ อัญชุลีกับกมลทิพย์กลับห้องได้ เดียว กรรณทิชาไปส่งรายงานที่โรงเรียนมาเรียวินก่อนนะจ๊ะ" อาจารย์พูดขึ้นพร้อมยื่นแฟ้มงานให้

    "แล้วนี้ใบผ่านโรงเรียน ไปส่งที่ห้องธุรการนะจ๊ะ เสร็จแล้วก็ไปเรียนปกติได้" อาจารย์พูดจบ ฉันก็เดินออกมาพร้อมจี้และฝนแล้วแยกกันตรงหน้าประตูทางเชื่อมไปโรงเรียนมาเรียวิน ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนและตรงไปที่ห้องธุรการฉันคงจะรีบมากไปจนเดินชนคนอีกแล้ว วันนี้ฉันเดินชนคนทั้งวันเลย

     "เอ่อขอโทษค่ะ" ฉันกล่าวขอโทษพลางกำลังเก็บแฟ้ม

     "ผมก็ต้องขอโทษเหมือนกันคับเดียวผมช่วยนะคับ" แล้วเขาก็เก็บแฟ้มยื่นให้ฉัน พอฉันและเขาเห็นหน้ากันก็ต้องอึ้งอีกครั้ง นี้มันนายทอมน่ารักที่ฉันชนที่โรงอาหารนี้นา ว้ายยดีใจจัง

    "อ้าว คุณเมื่อกลางวัน" เขาจำฉันได้ด้วย

     "อ๋อ ค่ะ เดินชนกันอีกแล้วนะค่ะ" ฉันพูดยิ้มๆ

     "ฮะ คือมาทำอะไรหรอคับ" เค้าถามฉันเพราะฉันเป็นนักเรียนของมาเรียริน

     "มาส่งแฟ้มที่ห้องธุรการค่ะ" ฉันตอบ

     "อ๋อ คับ มาเดียวผมช่วยถือ" สุภาพบุรุษจัง(แต่เค้าเป็นสตรีนะยัยหมวย:ผู้แต่ง)

  แล้วฉันกับพี่ทอมน่ารัก(เรียกอย่างนี้ไปก่อนเพราะไม่รู้ชื่อพี่เค้า)ก็เดินไปที่ห้องธุรการด้วยกัน

     "พี่ชื่ออะไรค่ะ" ฉันถามขึ้นเพราะไม่เคยเห็นพี่เค้าเลย

     "พี่ชื่อแพนอ่ะ" พี่แพนตอบฉัน

     "แล้วน้องชื่ออะไรคับ" พี่แพนถามฉัน

    "ชื่อ หมวยค่ะ" ฉันตอบพลางถามต่อ

    "แล้วพี่แพนอยู่ม.อะไรค่ะ"

    "พี่อยู่ม.4อ่ะ" พี่แพนตอบ

    "แล้วน้องหมวยล่ะ" พี่แพนถามกลับฉัน

     "หมวยอยู่ม.3 ค่ะ" ฉันตอบพร้อมยิ้ม^o^ แล้วฉันกับพี่แพนก้อคุยกันเล็กน้อยระหว่างทางเดินไปห้องธุรการ

        แล้วฉันก็เดินไปจนถึงห้องธุรการแล้วก็แยกจากพี่แพน น่ารักอ่ะ ชอบพี่แพนที่สุดฉันต้องจีบพี่แพนให้ได้คอยดูสิ ระหว่างที่ฉันเดินจะกลับโรงเรียนก็มีเสียงนกกาชมฉันจากหน้าต่างห้องเรียน

      "น้องหมวยคับ จะไปไหนคับมาเรียนกับพี่ไหม" ไม่อยากบอกฉันนะดังมากเลย เพราะฉันก็จัดเป็นนางเอกสวยหน้าตาดี คิคิ (สวยตายแหละหล่อน:ผู้แต่ง)ฉันสวยกว่าคนแต่งละกัน เชอะ

      "ฮิ้ววว มาหาพี่หรอ คับคนสวย" ฉันยอมรับจริงๆเลยว่า ทอมโรงเรียนนี้เหมือนผู้ชายจริงๆ แม้กระทั้งเสียง

      "น้อง หมวยจะรีบไปไหนคับ ทำหัวใจหล่นไว้ไม่รู้หรือคับ ฮิ้ววว" รู้สึกจะไปกันใหญ่แล้วล่ะ ฉันเลยได้แต่ยิ้มให้แล้วก็รีบเดินจากมา  ให้ตายเหอะฉันนี้มันหน้าตาดีจริง(ยังไม่เลิกชมตัวเองอีก:ผู้แต่ง) แล้วฉันก็เดินกลับไปที่ห้องเรียนแล้วก็กลับไปเม้าเรื่องพี่แพนให้พวกอยากรู้อยากเห็นทั้งหลายในกลุ่มได้ฟัง

    -*ตกเย็น*-

  *ห้องนอนของฉัน*

     "นี้ฝนเริ่มค้นข้อมูลเลยดีกว่า ฉันอยากรู้แล้วว่าเด็กใหม่คือใคร" ฉันรีบเร่งยัยน้ำฝนให้เปิดเน็ตหานักเรียนใหม่

     "อืม แป๊ปนึง ฉันกำลังหาอยู่"o_o

     "อ่ะ เจอแล้วล่ะ" เมื่อรูปขึ้นหลาฉันก็ต้องตกใจอีกครั้ง นั่นมัน พี่..พี่...พี่แพนนี้นา

     "เฮ้ยนั่นมันพี่แพนของแกนิหมวย" จี้พูดขึ้นเพราะเคยเห็นพี่แพน

     "จริงหรอว่ะ หมวย น่ารักชิบเลยว่ะ" มิ้งพูดขึ้น

      "น่ารักกว่าพี่แจงของกรูอีก" ซีพูด

      "ดูประวัติส่วนตัวดิ" ฉันพูด

      "อืม ชื่อ นางสาว วรัญญา สิรินายกูล ชื่อเล่น แพนตะ อายุ 16 ม.4/6 เกิด 26/01/2533 เกิดที่ จังหวัดสระบุรี โรงพยาบาลสระบุรี เป็นลูกสาวคนเล็ก มีพี่น้อง3คน เป็นผู้ชายหมดเลย ย้ายมาอยู่ กรุงเทพตอนอายุ 13 มาเรียน    ม.ต้นที่โรงเรียนสาธารวิทยาคม แล้วย้ายมาเรียนต่อกลางเทอมที่โรงเรียนนี้ เพราะเป็นทอม พ่อแม่มี เส้นสายทางธุรกิจอยู่บ้าง และนี้ก็ทำให้พี่แพนย้ายมาเรียนที่โรงเรียนในกลางเทอมได้สบายๆ ฝนพูดบรรยายชีวิตและเรื่องราวเกี่ยวกับพี่แพนให้ฉันฟัง อืมดีเหมือนกันนะ

      "ฉันจะต้องเป็นแฟนกับพี่แพนให้ได้เลยคอยดูสิ" ฉันพูดอย่างมั้นใจมากเลยละ -V-