คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : L o v e C a n a r i e s ✿ : ปริศนา
-11-
อนที่สิบเอ็ : ปริศนา
"อยาให้เรื่อทั้หมเป็นแ่วามฝัน"
.
.
.
.
.
.
ผมนั่มออยที่อยู่ในร่านแล้ว็อยิ้มไม่ไ้ ลาวันเป็นนส่วนลาืนเป็นนะสนุน่าู เอ๊ะ หรือะวุ่นวาย? แ่ผม็้อหุบยิ้มลเพราะนที่เธอบินไปหานแรลับไม่ใ่ผม แ่เป็นยอแเพื่อนรัอผมเอ เรื่อบนาฟ้าเมื่อืนมันมีวามสุราวับวามฝันนผมไม่อยาะื่นมาเผิับวามริ ผมเอาแ่นั่ิทั้ืนว่าบาทีรัแท้ที่เธอามหาอาะไม่ใ่ผม ผมมัน็แ่นที่โ่มายอยู่ับฝัน ...
"แฮยอนฮยอ...แฮยอนฮยอ!!!"
"ห้ะ...ห๊า อะไร" ผมรีบหันไปมอเลโล่ที่ยืนถือสเ็บอร์ไว้
"ออไปเินเล่น้านอันเถอะ พาอยไป้วยีป่ะ" เลโล่เ้ามานั่้าๆผมแล้วหยิบเ้ที่ผมเอามาวาไว้ไปินหน้าาเย - -
"ฮยอเป็นไรอ่ะ หน้าาเหมือนแมวเศร้า...อหัหรอ" ออบเินเ้ามาสมทบอีน่อนะเ้ามือเลโล่ไปิน
"ออบฮยอ อย่าแย่ผมเะ -3-"
"นหล่อมัน็้อมีมุมเศร้าๆแๆบ้าิวะ"
"อยยยยย ไปเินเล่น้านอันไหม" เลโล่ะโนหา
"ิ๊บ" อยอบรับ่อนะบินมาเาะที่ไหล่อผม - - ทำไมไม่ไปเาะไอ้ยอแล่ะ หึ
"ันไป้วย ะไปื้อออ่ะ" ยอแเินไปหยิบเสื้อแนยาวแล้วเินมาสมทบอีน
"แหมฮยอ ื้ออเ้าหอนะหมอายุาหอเพราะินไม่ทันแล้วนะ อยาออไปับอย็บอมาเถอะ" เลโล่หันไปแวะยอแ - -...ผมเห็น้วยนะ
"เออๆ อย่าพูมาไปันเถอะ" ยอแเินนำทุนออไป ผมไม่่อยอยาไปเท่าไหร่ที่ไหนมียอแที่นั่นมีอย ...แล้วผมอ่ะ T T
"รีบลับัน้วยล่ะ ูแลอยันีๆ" ยุฮยอที่นัู่ทีวีอยู่ะโนไล่หลัพวเรา
"รับบบบบบ เฮุนมาับพวเราไหม?" ออบหันไปถามเฮุนที่นั่ั้หน้าั้าูทีวีอย่าสนอสนใ
"้าน้อยออยู่ที่ห้อับท่านยุ ท่านฮิมานีว่าอรับ" เฮุนอบลับมาแล้วหันไปสนใทีวี่อ
พวเราเินไปามถนนที่มีผู้นพลุพล่านอยบิน่ำๆเพื่อไม่ให้พลัหลับพวเราส่วนเลโล่็ไถสเ็บอร์มันามอยไปมีแ่ผม ออบ ับยอแที่เิน้วยันสามนโยมีออบเินั่นลา เหมือนมีสายฟ้าแล่นแปร๊บาวาอผมเ้าปะทะับสายายอแเ้าอย่าั
'ันรู้นะว่านายออมาทำไม'
'แล้วไ ็แ่อยาออมาื้ออ'
'โห - -....'
ผมับยอแเิน้อันแทบะลอทาเหมือนับใ้โทริุยัน แถมยัุยันรู้เรื่ออี่าหา เหมือนออบะเริ่มรู้สึถึสนามพลั(?)ที่ผิแปลไป็เริ่มะปลีัวออไปเินรอบนอแทนแ่ผมึเสื้อออบไว้ให้เินั่นลาระหว่าผมับยอแเหมือนเิม ในึอยาะหลบทาให้ยอแ แ่อีใ็อยาำัเสี้ยนหนามหัวใไปให้พ้นทา ฮ่วย! อแฮยอนไม่อยาเป็นนีเลยรับ -____-
"เป็นไ สนุไหมไ้ออมาบินเล่นแบบนี้" ยอแถามอยที่บินลไปเาะที่ไหล่ ฮึ่มมม อยาะเ้าไประาัวยัยนน้อยัวสีเหลือนั่นมาแล้วฟัแรๆริๆ -w-
"ฮยอ...เป็นไรอ่ะ มออยอย่าะะเอาไปย่าิน" ออบเรียสิผมืนมา่อนะวิ่ไปหาเลโล่
"หมั่นไส้น อยาับไปปิ้ - - " ผมเิน้ำอ้าวนำหน้าทุนออมา ะว่าผมหึอย็ไ้นะแ่ยัยนัวีะไม่รู้
"บั๋อไปื้ออเป็นเพื่อนหน่อยิ" ยอแเินมาับไหล่ผมแล้ววนไปื้ออเป็นเพื่อน ผมว่ามัน้อมีเรื่อุยับผมัวร์ๆ
"เออ ไป็ไป"
"พวนายไปเินเล่นที่สวนสาธาระรอนะเี๋ยวฮยอื้อนมไปฝา" ยอแหันไปสั่พวน้อๆรวมทั้อย่อนะเินนำผมเ้าร้านุปเปอร์มาร์เ็ไป
"นายไม่ไ้มีุประส์มาื้ออ" ผมพูพลาเ็นรถเ็นเินามยอแ
"แสนรู้ริๆนะเอ็ ีๆ รู้็ีละ" ยอแยิ้มเล็น้อย่อนะหยิบนมับพวโล่าใส่รถเ็น
"เออ ไม่ใ่หมา - -...มีอะไระพู็พูมา"
"นายอบอยใ่ป่ะ"
"แหม ามนานี้ไม่อบมั้ไอ้โ่ - -+ ถามอะไรที่มันลาๆเหมือนายานายหน่อยเหอะ"
"อะไรวะ ็แ่อยาถามให้แน่ใ" ยอแยัไหล่วนๆแล้วเินเลืออ่อไป
"ถามอะไรให้แน่ใ ..อบมานะเว้ย -w-" ผมระารถเ็นเินามยอแ่อนะนเ้าที่เอวมันอย่าั อย่ามายั๊วะอแฮยอนนะรับ หึหึ
"โอ๊ย บั๋อ เ็บนะเว้ย แม่ - -"
"นาย็อบันมาิ -w-"
"เปล๊า...ัน็แ่อยารู้ว่านายอบอยริๆหรือเปล่า" บัอ้วน...สูนแล้วเ้ ่นหล่อสูนเ้ - -+++
"หรือว่านายอบอย?"
"็น่าสนใอยู่นะ" มันยั่วโมโหผมเสร็มัน็เินย้ายร่าอ้วนๆอมันไปที่เาท์เอร์่ายั์ทันที
"ยืนัวำเป็นเาามัวอยู่ไ้เอาอมา่ายั์สิรับเพื่อน 5555555555" บัอ้วน!
"บัอ้วน! บัห่าำปอมึเอ๊ยยย ั๊สิหาำเว้าอีหยั่ม่า่าสู บัมารหัวใ บัไวรัสวามฮั" ผมหยิบอึ้นบนเาท์เอร์เพื่อ่ายั์พลารัวปูาน่ามันไป้วย มันไม่รู้เรื่อหรอรับ 55555555
"นายพูอะไรันฟัรู้เรื่อนะ" บัอ้วนมันหันมาหาผม่อนะ...ะ...
ปึ!
"โอ๊ย! บัอ้วน เ็บเ๊หนิ" มันถีบผมรับท่านผู้อ่าน T T ่อหน้าประาีทั้หลาย หลัามันทำร้ายร่าายผมเสร็็ทิ้ให้ผมหิ้วระสอบ(?)นม มัน็ถุแหละรับแ่มันถุให่มาือื้อเยอะแทบะเหมาแพ็ันเลย็ว่าไ้ มันปล่อยผมหิ้วอนเียวเินัวปลิวลั้ลลา ...อย่าให้ถึทีออแฮยอนผู้หล่อเหลาเ้าั้นุายุาเทพบ้านะ ..ฮึ!
"อยยยยยยย อย่าบินเร็วสิเ้าามไม่ทันนะ" เลโล่ไถสเ็บอร์ไล่าม่อยที่บินผาโผนโนทะยานอยู่บนท้อฟ้า นี่นหรือเรื่อไอพ่นหนิ บินผาโผนเ่เียว
"นมเยอะัเลยฮยอ" ออบนั่้นถุนม่อนะหยิบเอาโล่าออไประป๋อนึ
พวเราปูเสื่อนั่เล่นันอยู่ที่สวนสาธาระพวเราไ้พัในรอบหลายเือนาที่พวเราทำานหนั็ไ้พัสัที ผมนั่มออยที่บินวนรอบๆเลโล่อย่าสนุสนานเหมือนเ็ๆวิ่ไล่ับัน เลโล่เหมือนมารหัวใอผมอีนแ่ผมไม่ัวลหรอรับ เพราะผมมั่นใว่าผมหล่อที่สุ(เี่ยวหรอ - - : ไรท์เอร์) แ่มารหัวใัวสำันี่ไม่พ้นยอแ ถึยอแะไม่ไ้บอว่าอบอยแ่ำอบมาแบบนั้นร้อยทั้ร้อย็ืออบแหละรับ -_-
"เฮ้อออ เหนื่อยยย ฮยอเอาน้ำมาินหน่อย" เลโล่วิ่เ้ามานอนแผ่หลาลาเสื่อทันทีาม้วยอยที่ทิ้ิ่ลถุนมอย่าั เป็นไรไหม = =
"ิ๊บบบบ ิ๊บบบบบ" มอะโหน้าไปมอในถุนมเหมือนเ้านน้อยนี่ะมีวามสุับอนมท่วมหัวท่วมัว
"555555 อยอยู่นิ่ๆสิเี๋ยวพี่ถ่ายรูปให้" ยอแสะพายล้อ DSLR ัวให่อัวเอิัวมา้วย
"ิ๊บบบบบ" อยส่เสียิ๊บๆอยู่ในถุนมนั่น ถึผมะไม่เห็นว่าเป็นยัไแ่รู้ว่าอยะมีวามสุมา แววาที่ยอแมออย็่าอบอุ่น เวลาที่ยอแอยู่ใล้อย็มัะเินหน้าแ ผิับเวลาที่เธออยู่ใล้ผม เอาแ่ไล่ะเพิ
ริ๊ ริ๊ ...
"เสียโทรศัพท์ใรวะ" เออ เสียโทรศัพท์ใรบ้านนอริๆ
ริ๊
"เอ้า รับเร็วๆิ - - เสียบ้านน๊อบ้านนอ รีบรับันอายาวบ้าน" ยอแึหมวออแล้วลุึ้นมาหา้นออเสียโทรศัพท์
"บั๋อ! อเอ็อ่ะ" ยอแโยนโทรศัพท์มาให้ผม อ้าว ..ผมเปลี่ยนริโทนัวเออนไหนวะ
'ยอโบเโย'
'แฮยอนอ่า...' เสียหวานุ้นๆแฮะ
'ใรรับ เอาเบอร์ผมมาาไหน'
'เอามาาใรไม่้อรู้หรอนะ ิิ'
"วี๊วิ๊ววววว ผู้หิโทรหาหรอฮยอ" เสียเลโล่ผิวปาแวผม เหมือนอยะไ้ยินที่เลโล่แวเลยโผล่หัวึ้นมาาอนมแล้วมอผมุยโทรศัพท์
"อะไรๆเอ็อ่ะ เียบๆไป" ผมหันไปอาามัเน่ัวี่อนะป้อปาุยโทรศัพท์แล้วเินออมาาบริเวนั้นทันที
'ย๊าาาห์ นายำเสียนที่นายแอบปลื้มไม่ไ้หรอ นายนี่ยัเอ๋อไม่เปลี่ยนเลยนะ ิิ' เธอยัเล่นปัหาอะไรเอ่ยับผมอยู่ บอมาเลยเถอะรับ นหล่อไม่อบทายปัหา - -
'ใรรับ?'
'แฮยอนอ่าาา นายำนูน่าไม่ไ้ริๆหรอ'
'นูน่า....'
'ิิ ำไ้แล้วหรอห้ะ นูน่าอยาเอนายัเลย'
‘นูน่าอย่าพูเล่นสิรับ’
‘เปล่าน๊า ั้แ่นายเบิว์เรา็ไม่ไุ้ยันเลย อีอย่านายหล่อึ้นนะั้แ่เบิว์น่ะ ิิ’
‘แฮะๆ แ่ว่า่อนผมะึ้นโว์เสผมโทรไปหานูน่าแล้วแ่นูน่าไม่รับ’
‘นูน่าอโทษน๊า พอีนูน่ามีธุระน่ะ ริๆนะ’
‘รับ แล้วิยัไถึโทรมาหาผมล่ะรับ’
‘นูน่าิถึนาย’
พี่สาวนที่ผมเยแอบปลื้มเธอมานาน เพราะเสียร้อ ารแสบนเวทีอเธอ และอะไรหลายๆอย่าที่ทำให้ผมแอบหลรัเธอมาั้แ่ผมยัเป็นแ่เ็เทรน์ พี่สาว่า่ายนนั้นน่ะ เาหันมามอผมแล้ว.....เธอำลัทำให้ผมสับสน นที่เยแอบปลื้มมาลอหลายปี ับ นในฝันที่ไม่เยแม้แ่ะหันมามอผมเลย หรือนี่ะเป็นทาออที่ทำให้ผมสามารถหลีทาให้ยอแมันไ้นะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
บ้านพั(นราั่วราว)ระ่ายน้อย
สวัสีรับผมลีเอร์ บั ยุ เมื่อี้ยัยไรท์เอร์บอว่าบ้านพันราหรอรับ - - (โถ่เฮีย ..อย่าอนนะเี๋ยวหนูเอาน้อทิไปเ่น -3- : ไรท์เอร์) ีมา ่อยุยันรู้เรื่อ เอ่อ...เ้าเรื่อเถอะรับ ผมไ้รับ่วบรรยายเป็นอัวเอแล้วหลัามีบทแ่พูว่า 'ูันีๆล่ะ เี๋ยวพลัหลัน' มาสอหรือสามอนแล้ว บันี้็ไ้่วบรรยายมาอยู่ในรอบรอแล้ว 5555555555
"ปั นายทำอะไรนั่หัวเราะนเียว" ฮิมานเินถือานุ๊ี้มานั่้าๆผม
"อ๋อ ไ้่วบรรยายอ่ะเลยีในิหน่อย"
"ย๊าห์! ยัยไรท์เอร์ยัไม่ให้ันบรรยายเลยนะ นายมาแย่ีนันเรอะ -w-"
"พวท่านุยอะไรันหรืออรับ้าน้อย ๑.๑" เฮุนผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่หันมามอผมับฮิมานๆ
"ไม่มีอะไรหรอ แ่เถียเรื่อบท 555555555" ฮิมานหัวเราะร่าแล้วหยิบุ๊ี้ึ้นมาแทะ(?)
"ว่าแ่พวเ็ๆออไป้านอนี่หอ็สบีนะไม่่อยมีเสียโวเวโวยวาย" ผมนั่รีโมทเปลี่ยนไปูาแนลที่มีหนัสรามายอยู่
"นี่ท่านยุอบูหนัสรามหรืออรับ"
"ใ่ หนัสรามอบปัหาไ้ทุปัหา"
"นี่นายบััิเอหรือเปล่า - -" ฮิมานหันมามอหน้าผม ทำไม หนัสรามผิอะไร - -
เพล้!
"หือ ( -_-)" ผมรีบหันไปูรประูระเบียทันทีเพราะไ้ยินเหมือนเสียอหล่นแมาาทานั้น
"ย๊าห์ ระถา้นไม้แ พื้นเลอะหมเลย ันี้เียเ็บนะ U_U" ฮิมานเินออไปูที่เิเหุพร้อมับส่ายหัวไปมา
เหมียวววว....
้นเหุอระถา้นไม้แมาาเ้าแมวน้อยัวสีาวาสีฟ้านี่เอสสัยะเป็นแมวอห้ออื่นที่มาเินเล่นบนระเบีย เวลามีเสียอะไรแปลๆ้นเหุอบมาาทาระเบียลอ ผมะว่าะย้ายประูห้อมาไว้รระเบียแทนแล้วรับะเ้าะออ็มาทาระเบีย ะเิอะไรึ้น็ที่ระเบีย -_______-‘
"ว่าไเ้าเหมียวมาเที่ยวเล่นหรอเรา" ฮิมานเ้าไปอุ้มแมวัวนั้น่อนที่เ้าแมวะิ้นให้หลุาอ้อมออฮิมาน ูเหมือนว่าะหวัวนะ
"เหมี๊ยวววว..." ูาท่าทาแล้วน่าะเป็นัวเมีย ผมเาเอานะ เพราะูเหมือนะหวัวเวลาโนอุ้ม ัวสีาวๆาสีฟ้านั่นยิ่มอ็ยิ่เหมือนอยู่ในภวั์แววา่าน่าหลไหลริๆเพียแ่้อา็เหมือนอยู่ในมนร์สะ เมื่อมอูท่าทาที่เย่อหยิ่นั้น่าาแมวทั่วไปที่นิสัยะี้อ้อน
"ทำไมไม่ยอมให้อุ้มล่ะ มาให้อุ้มหน่อยสิมาเร็ว" แมวไม่เล่น้วย็ไม่้อพยายามหรอฮิมาน - -
"ห่าววว..." ุเธอนั่เลียนัวเอสัพั่อนะโึ้นไปบนระเบียแล้วเินหายวับไปในอึทันที
"ไปะแล้ว ไว้เอันใหม่นะ" ผมะโมอแล้วยิ้มมุมปา แมวัวนั้น็น่ารัีนะ ถ้าหอเราะเลี้ยแมวไว้อีสััว็ะี ^^
"มีอะไรันหรืออรับ" เฮุนเินออมาูบ้าแ่้าไปแล้ว ้าไปนะนายน่ะ - -
"แมวนระถา้นไม้น่ะ เ้าห้อเถอะ นี่็ะมืแล้วพวเ็ๆยัไม่ลับมาอีหรอ" ฮิมานเินเ้าห้อแล้วมอูนาฬิา
"อืม..นั่นสิ เ็ๆน่าะลับไ้แล้วนะ"
"อ๊า ลับมาแล้วรับบบบบบบบบบบบบบบ" เสียเลโล่ัเ้ามาในห้อ เสียมา่อนัวะอี
"ว่าะพาันลับ - -....ถ้าเิลับมาไม่ทันันแล้วอยลายร่าึ้นมาพวแะทำยัไ ฮึ" ฮิมานบ่นให้พวเ็ๆแล้วเินไป้นถุที่พวเ็ๆหิ้วมา
"อย่าบ่นิฮยอ พวเราหิวแล้วไ้เวลามื้อเย็นหรือยัรับ" ออบเินลูบพุหน้ามึนๆมาแ่ไล
"เป็นไอย สนุไหม ..หืม" ผมหันไปเาาให้ับอยที่เาะอยู่บนผนัโฟาแล้วยิ้มออมาบาๆ เหมือนผมนั่มอลูสาวัวเอเลยรับ 55555555
"ิ๊บบบบ"
"นายหิน้อยภาริามหารัแท้เป็นยัไบ้า" เฮุนูะระือรือร้นับภารินี้มาสสัยอยาะลับบ้าน
"ิ๊บ" อยยปีัวเอึ้นสอ้า ผมเลยอมโนว่าอยะยัไหล่ - -
"อย พระอาทิย์ะินแล้วรีบเ้าห้อเถอะ" ยอแเินเ้ามา้อนัวอยไปอยู่บนมืออัวเอแล้วเินไปส่ที่ห้อ สายาที่ยอแมออยแปลมา แล้วัวอยเอ็เหมือนะเินเวลาที่ยอแเ้าใล้ ......อืม น่าิแฮะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ยัมีสายาู่หนึ่ที่อยเฝ้ามออยู่รระเบีย แอบอิอยู่้าระถา้นไม้หนาที่อยบบัอำพราายอนเอาไว้ วาสีฟ้าู่สวยอยับ้อสถานาร์รหน้าพวหาสีาวอมเทาหม่นนั้นสะบัไปมาอย่าผ่อนลายพลายอุ้เท้าาวๆึ้นมาเลียทำวามสะอาามธรรมาิอ 'แมว'
"เหมียว....ในที่สุ็หาเอนไ้นะ"
**มาแล้ว้าอนที่ 11 รอันนานมั้ยเอ่ย -3- ปล่อยหิสาวออมาสอนแล้ว พอะเาออันมั้ยว่าสมาิใน RV ที่ปล่อยออมาือใร -....- แล้วมาลอทายันเล่นๆีว่าว่านูน่าอแฮยอนเป็นใร
** อยาะถามว่าัวอัษรอ่าน่ายมั้ยะ ถ้าอ่านแล้วไม่สบายาบอไรท์เอร์นะะ ะไ้เปลี่ยนฟ้อน์ให้อ่านัน่ายๆ
## เฮุนะอยู่ยาวยันบเรื่อเลยนะะ
## นี่ือโมหน้าอแมวเหมียว น่ารัมั้ยเอ่ย
ออบุธีมสวยๆา
© themy butter
ความคิดเห็น