[Fic Attack on Titan] Love Love My Honey [Rivaille x Eren ]

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้นของ :: ...ความวุ่นวาย...

Fic TiTan My Honey Part3

 

 

ในห้องสมุด..

 

ลายมือหวัดๆข้างมุมกระดาษอันเป็นเอกลักษณ์ที่เขียนว่า 

 

Revil 

 

ผมไม่ได้อ่านผิดไปใช่ไหม.. ผมอ่่นผิดใช่ไหม!! ดะ เดี๋ยวสิ.. หัวหน้ารีไวล์เขาชอบทารุณแถมเกลียดผมจะตาย!! ไม่มีทางอะ ไม่มีทาง ไม่มีท๊างงงง!!

 

พึ่บ!

ผมรีบปิดหนังสืออย่างรวดเร็วด้วยความไวแสง อย่างไม่เชื่อสายตา

ก่อนจะเอามือเล็กผิวเรียบลื่นตบที่แก้มขาวดังแปะๆ เพื่อเรียกสติสัมปชัญญะกลับคืนมา

"ดะ เดี๋ยวซิ.. เราอาจจะอ่านผิดก็ได้!!"ผมพึมพัมแล้วค่อยๆแง้มหนังสือมองอีกครั้ง แต่ก็เห็นรูปนั้นติดตา และรีบปิดพึ่บ! ก่อนจะรีบลุกออกจากโต๊ะก่อนจะเดินข้าวขาฉับๆตัวตรงรีบยัดเก็บใส่ตู้อย่างรวดเร็ว

 

ตายๆๆๆ.. ไปเห็นอะไรไม่ควรเห็นแล้วไหมละวะนั่น เอเลนเอ๋ย....

ผมละอยากจะเอาผ้าขี้ริ้วมาปิดตาเดินลงบรรไดให้พลัดตกแล้วสมงเสื่อมจริงเว้ยเฮ้ย!(เคะตูช่าง...) 

 

...ถ้าผมไปบอกหัวหน้ารีไวล์ว่า .. ผมทำชั้นหนังสือเละทั้งชั้น .. ชีวิตผมจะยังอยู่ดีมั้ยนะ..

...และถ้าผมไป บอกหัวหน้าเอลวิน .. ผมทำคอลเลคชั่นรูปภาพพัง .. ชะตาผมจะขาดไหมน้อ..

มันเป็นการ...

 

ลง นรก ดีๆนี่เอง-_,-"

 

พระเจ้า.. บอกที.. บอกผมที .. ผมควรจะชิ่งหนีไปลี้ภัยหลบอยู่ที่ห้องส้วมดีมั้ยครับ ? 

เอ่อ.. ไม่สิ ถ้าไปหลบอยู่ในห้องส้วม ก็เป็นการฆ่าตัวตายดังที่ว่า โดนฆ่าหมกส้วม เลยนะซิ.. 

 

เอาเหอะ.. อย่างน้อยไปหาผ้าผืนใหม่มาเช็ดตู้ที่เปียกน้ำก็ยังดี ผืนเก่าเปื้อนฝุ่นแถมเช็ดไปก็เป็นเปื้อนแถบ โดนหัวหน้ารีไวล์ถีบแหงมๆ.. ร่างบางถอนหายใจ และก้มลงมองดูตนเองที่เสื้อสีขาวเปียกน้ำ.. +_+" สงสัยคงต้องเช็ดก่อนละมั้ง.. แบบนี้ไม่ดีแหงๆ ปล่อยให้มันแห้งเองก็ได้วะ!!

ผมคิดและเดินออกมาจากห้องสมุด ก่อนจะหยิบผ้าผืนใหม่ที่สำรองไว้ข้างนอกที่วางไว้บนโต๊ะไม้มา

 

 

"เฮ้ย! เอเลน..!"

 

 

เฮือกกกกกกก=[ ]=!!! 

 

 

ร่างบางสะดุ้งสุดตัวและค่อยๆหันหลังไปมองคนข้างหลัง

 

ดวงตาคมๆนั่น.. ท่าทางที่เคร่งขรึมนั่น.. เสียงโหดๆแบบนี้.. 

 

"อะ เอ่อ.. ครับ!? หะหัวหน้ารีไวล์.."

 

คนเดียวเท่านั้นแหละะะะะ!!! 

ผมมองร่างที่เตี้ยกว่าและแทบจะไม่อยากสบตาคมๆนั่น..

 

"แกทำอะไร??"เขาเอ่ย และมองดูเสื้อสีขาวที่เปียก

 

"เอ่ออออ.. มะ มันก็แค่น้ำครับ.."

 

"...?"

 

"พะ พอดีเมื่อกี้.. ผมไปเถน้ำในถังออก แล้วมันกระเด็น..." ครับ.. ใช่เลยครับหัวหน้ารีไวล์ มันสาดกระเซ็นกระเด็นทั่วชั้นหนังสือเลยล่ะครับ... แต่ผมไม่พูดประโยคหลังๆมานี่นะ ผมยังอยากมีชีวิตอยู่ล่ะ..

ผมตอบเสียงเบาแล้วก้มหน้านิดหน่อย ดวงตาเสมองไปทางอื่นอย่างไม่รู้ร้อน .. บางทีนะครับหัวหน้า.. น้ำที่ผมทำคว่ำหกนั่นมันอาจจะซึมลงไปถึงเตียงหัวหน้าแล้วก็ได้นะครับ.. เหอๆ โปรดคิดเถิด ว่ามันคือ น้ำฝน!

 

หารู้ไม่.. ดวงตาคมสีนิลนั้นกำลังเป็นประกายแวววาวแปลกเมื่อเห็นร่างบางตรงหน้า แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว..

 

"แล้วถังน้ำแกอยู่ไหนล่ะ"

 

อ่าว.. เวรกำ! 

"พะ พอดี..คือว่า ... "

 

"..."

 

"คือว่า... ผมลืมมันไว้น่ะครับ..." แถจนสีข้างหลุดแล้วเอย.. 

 

"ที่ไหน?"

 

แล้วทำไมหัวหน้ารีไวล์ต้องมาสนถังน้ำด้วยล่ะคร๊าบบบบบ!!

 

"..คะ คือว่า มันก็อยู่ในห้องสมุดแหละครับ"..ในสภาพกลิ้งไปมาอ่ะน่ะ..

 

"เรอะ.. เดี๋ยวชั้นจะมาตรวจความเรียบร้อย" อันที่จริงหัวหน้าไม่ต้องมาก็ได้นะครับ.. มันเละยิ่งกว่าเละซะอีก 

 

"ครับๆ.."ผมรับคำและก้มหน้า

 

และหัวหน้ารีไวล์ก็เหล่มองผมนิดหน่อยก่อนจะหันหลังและเดินออกไป...

 

ผมว่า ผมในตอนนี้ควรจะเขียนจดหมายลาตายฝากส่งให้เพื่อนๆในกลุ่มแล้วละ TT^TT!!

 

"หวังว่ามันจะแห้งทัน... เฮ้อ"ร่างบางถอนหายใจและหันหลังเดินคอตกกลับไปยังห้องสมุดเงียบๆ...

 

 

 

ภายในห้องๆหนึ่ง.. 

 

ห้องที่ถัดลงมาจากห้องสมุดจากข้างบน
(โปรด คลุมดำ ที่ข้างล่าง )

 

มีร่างๆหนึ่งใส่เสื้อสีขาว เสื้อนอกเครื่องแบบถูกถอดออกทิ้งขว้างที่พื้นไม้ระเกะระกะช่างดูไม่เหมือนผู้ที่รักสะอาดคนเดิม กางเกงส่วนสีขาว ซิปด้านในถูกเปิดออก มือเรียวกำท่อนเนื้อร้อนที่แข็งขืนแน่นและชักขึ้นลงช้าๆ น้ำสีขาวขุ่นที่ชโลมเต็มท่อนแก่นกายในมือที่ไม่หยุดชักขึ้นลงนั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า เขานั้นมีแรงปราถนามากเท่าใด

 

"ซี้ดดด... อาส์" 

เสียงเข้มส่งเสียงด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง ..เมื่อนึกถึงภาพของร่างบางร่างหนึ่งที่ใส่เสื้อสีขาวถูกทำให้เนื้อบางเบาลงด้วยน้ำ ผิวสวยเนียน และ ยอดอกสีชมพูแดงนั้นแนบลงกับเนื้อผ้าสีขาวบางเบา.. ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลและแก้มเนียนใสแดง นั่นทำให้เขาแทบบ้า!!

 

"ซี้ดดด..!"เขาส่งเสียงในลำคอ พร้อมกับกำมือแน่นและเร่งจังหวะการขึ้นลงให้เร็วขึ้น ...ริมฝีปากน้อยสีแดงอมชมพูนั่น.. หากว่ากำลังครอบงำท่อนเนื้อร้อนในมือบำเรอความสุขให้เขาอยู่.. 

 

น้ำเมือกสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เขามองน้ำกามสีขาวขุ่นของตนเองในมือด้วยสายตาราบเรียบก่อนจะคว้ากระดาษมาเช็ด ใส่เสื้อนอกสีน้ำตาลเข้มและออกไปยังนอกห้องเงียบๆ.........

 

 

 

 

ภายในห้องสมุด ขณะเดียวกัน

 

 

ฟี้.....

ฟี้.....~

 

ไม่ต้องสงสัยหรอกกระมัง.. ร่างบางที่ก่อนหน้านี้กำลังคิดเอาเป็นเอาตายว่า จะเขียนจดหมายลาตายอย่างไรดี

...แต่ตอนนี้กลับ มานอนฟุบอยู่ที่หน้าต่างและหลับน้ำลายยืดชนิดที่ว่ายังดูออกเลยว่า..หลับลึก..

 

ฟี้......~

เสียงหายใจเบาๆยังคงดำเนินสม่ำเสมอ

 

โป๊ก!!

 

"โอ๊ย!!TOT!!?"..แต่ไฉนนั้น ร่างบางกลับถูกหนังสือเก่าๆเปียกน้ำ ที่หนีบตากไว้ข้างบนหน้าต่างหล่นลงมาใส่หัว..

 

"อูย... เจ็บ! แห้งหรือยังนะ.."ผมคลำลูบหัวตนเองป้อยๆ ..สันหนังสือหล่นมากระแทกหัว หัวผมจะแตกมั้ยเนี่ย..

แต่นี่มันผ่านไปยี่สิบนาทีแล้วนี่นา! ผมคิดแล้วรีบลุกขึ้นดูรอยคราบน้ำที่แห้งจางไปเกือบหมดและเหลือแต่รอยจางๆนิดเดียวเท่านั้น หากไม่สังเกตุก็ไม่มีทางที่จะเห็นได้

 

"ฮู้ววววว..."ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก และรีบไปเก็บหนังสือที่หนีบทิ้งไว้ ที่แห้งสนิทแล้วไปเก็บยัดเข้าที่ตู้ก่อนที่ใครจะมาเห็น(ว่า ผมทำความฉิบหายไว้)

 

แอ๊ดดดดด...

 

กรี๊ดดดดด!! มิคาสะจ๋า!!! ท่านรีไวล์มาแล้วโว้ยยยยย.. ยังเก็บไม่ครบเล้ยยยยย!!

 

ตึก ตึก ตึก..

 

เสียงรองเท้าแห่งหายนะไกล้เข้ามาขึ้นเรื่อยๆพร้อมๆกับผมที่รีบวิ่งเอาหนังสือเก็บเข้าชั้นโดยเร็วอย่างเอาเป็นเอาตาย!

 

แฮ่ก.. เล่ม สุด ท้าย แล้วโว้ยยยย!! 

 

ฟุบ~

ผมดันมันเข้าไปในช่องสุดท้ายของตู้หนังสือ  และหัวหน้ารีไวล์ก็เดินมาถึงที่ข้างๆตัวผมพอดี!!

 

ครืดดดด!!

 

"แว้กกกกก!~" ร่างบางแหกปากร้องเสียงหลง เมื่ออยู่ดีๆพื้นไม้ก็ยุบตัวลงในที่ๆร่างบางและอีกฝ่ายยืนอยู่กระทันหัน

 

โครมมมมมมม~

 

"อูยยยยย TOT!!"ผมร้อง เมื่อโดนเหล่าสิ่งของจากด้านบนรวมทั้งหนังสือส่วนหนึ่งที่ผมเก็บไม่เข้าที่ร่วงหล่นลงมาที่หัว ในท่าล้มลงใส่ใครก็ไม่รู้...

 

พรูดดดดด!!!

 

"เฮ้ย..."

เสียงเข้มๆอันเป็นเอกลักษณ์... ภายใต้ร่างผม!?

ดวงตาคมสีนิลมองผมด้วยสายตาเรียบๆ

 

"อะ เอ่อ.. ขอโทษครับหัวหน้ารีไวล์!! ผมจะรีบลุกขึ้นไป....- "

 

โป๊ก..!!

 

ทันทีที่ร่างบางยังไม่ทันจะพูดจบ หนังสือเล่มใหญ่นั้นก็ตกลงมาที่กะบาลของร่างบางพอดิบพอดี.. ทำให้ใบหน้าก้มลงและริมฝีปากจรดกับอีกฝ่ายทันที!!

 

ผมพยายามดันใบหน้าออก ...แต่ก็มีมือเรียวที่มากดท้ายทอยของร่างบางลงมาให้แนบชิดขึ้น!

 

"อื้อ..!!" ผมร้อง เมื่อเริ่มที่จะหายใจไม่ออก

 

และลิ้นของอีกฝ่ายก็ค่อยๆเบิกริมฝีปากสีชมพูแดงเข้ามาช้าๆ...

เมื่อแรงกดที่ท้ายทอยคลายลง ผมก็รีบปรี่ตัวห่างโดยเร็ว

"อื้อ.. แฮ่ก!!" 

 

"หะ หัวหน้า.. ทะ ทำอะไรน่ะครับ!!"ผมถามเสียงตกใจ

 

อีกฝ่ายเงียบ และไม่พูดอะไร แลบลิ้นเลียริมฝีปากช้าๆแล้วเหลือบตามองผมที่ทำท่าตื่นตกใจ ด้วยสายตาเรียบเฉย

ก่อนจะจัดผ้าพันคอ และ ลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วน้ำที่วางไว้โต๊ะทำงาน แล้วนั่งลงที่เตียง

 

วะ ว่าแต่ว่า...... นี่ผม .. ทะลุมาถึงห้องหัวหน้ารีไวล์ เลยเรอะ!!?

 

 

"เอ่อ.. หัวหน้าครับ.. ถ้าไม่มีอะไรแล้ว..-"ผมพูดแล้วเตรียมก้าวเท้าชิ่งไปที่ประตู

 

อีกฝ่ายเปลี่ยนท่านั่งเป็นไขว้ขากันแทน ก่อนจะพูดขึ้นมาเงียบๆ

".. ไปทำความสะอาดห้องน้ำเพิ่มซะ " ดวงตาสีนิลกรอกตามาทางร่างบางที่ยืนเหงื่อตกซิกๆ

 

"....เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีแน่" 

 

เฮือกกกกก!!

 

"คะ ครับ..=_ =;;;"ผมรับคำ แล้วรีบลุกเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะเปิดประตูและปิดอย่างว่องไว

 

แอ้ด..

ปัง~!

 

 

..คิดบัญชี.. คิดบัญชี อะไรกัน!! ไม่ใช่ว่า หัวหน้ารีไวล์รู้เรื่องที่ผมทำความฉิบหายไว้แล้วหรอกเรอะ!?

 

 

"ตายแน่.. ตายแน่ๆ !!"ผมพึมพัม .. อะไรกันฟะ!? รอยคราบน้ำก็ไม่น่าจะสังเกตุเห็นนี่นา!! ..เพราะอะไรก๊านนน!!! 

 

ปึก~

 

"อ่อก!" ร่างบางที่มัวแต่กัดเล็บและกังวล มองแต่ทางเดินนั้นชนกับอะไรเข้าอย่างจัง

 

 

"...เอเลน..??"เสียงเข้มเอ่ย

 

"....!"

โอ้วววว!!! หนีเสือ ปะ จระเข้ ชัดๆเลยเว้ยเฮ้ย=[ ]=!!

 

".. เอ่อ ครับ.. หัวหน้าเอลวิน" ผมเอ่ยและถอยห่างออกมา และเงยหน้ามองชายหนุ่มผมทองที่สูงกว่า...

 

"นายมาทำอะไรที่ห้อง รีไวล์ น่ะ??"

 

"เอ่อ.. พอดี เกิด อุบัติเหตุ น่ะครับ"ร่างบางกล่าว 

 

"...งั้นรึ" เอลวินไม่กล่าวอะไรต่อ และ พยักหน้าเบาๆ ผมหลีกทางให้ชายหนุ่มร่างสูง

เขาเดินไปพร้อมกับถือปึกรายงานในมือไปตามทางเช่นเคย

 

ฮู่ว... ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ เออสิ.. แล้วกัวหน้า เอลวิน มีธุระอะไรกับหัวหน้า รีไวล์ นะ?? ร่างบางนิ่งคิด

...

.....

.....ระ หรือว่า.....

เฮ้ย!! ผมไม่ควรจะคิดอะไรแบบนี้สิ!? 

 

ผมตบแก้มตนเองเบาๆปัดความฟุ้งซ่านและเดินไปทางห้องน้ำตามเคย (ทำจนชิน)

 

 

 

แอ้ด..

ปัง..

 

"รีไวล์.. "

 

ดวงตาคมสีนิลเหลือบมองผู้มาเยือนใหม่

 

"ว่าไง.. เอลวิน"

 

"นายทำอะไรกับเอเลน??"

ดวงตาสีฟ้าของอีกฝ่ายจ้องจับผิด ชายหนุ่มผู้นั่งไขว้ขามองด้วยสายตาเรียบเฉย

 

"..ก็ไม่มีอะไรนี่"ร่างเล็กกว่ากล่าวเรียบๆ

 

"ฉันรู้ว่า นายทำ.. !"

เสียงเข้มของอีกฝ่ายตอบ

 

ดวงตาสีนิลเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะแค่นเสียงดัง หึ

 

"..ก็แค่ แกล้ง เล่นไปนิดเดียว"

 

พรึ่บ!

ทันทีที่อีกฝ่ายตอบ ร่างสูงกว่าก็คว้าตัวอีกฝ่ายเชยคางขึ้น

 

".. เอเลน คือ ของฉัน"

เอลวินกล่าว

 

รีไวล์แค่นเสียงหัวเราะในลำคอดัง เฮอะ!

 

"ผิดถนัด.. ฉันคือ เจ้าของ ของมัน!!" ร่างเล็กกว่ากล่าว และมองใบหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง 

 

 

พลั่ก!!!

 

 

ชายหนุ่มร่างสูงกว่ารั้งตัวอีกฝ่าย เข้าหา และประกบริมฝีปากด้วยความรวดเร็วทันที!!?

 

 

 

 

 

T B C

 

ติดตามได้ต่อในตอนหน้า น้ะจ้ะ 

 

ไรท์เตอร์สงสารหนูเอเลนนะ แต่ไรท์เตอร์เป็นประเภทชอบแกล้ง *-*

บางตอนอาจออกช้า หรือ ไม่มีวันที่ออกแน่นอน 

เพราะแต่งเร็วมันไม่ได้ฟีลลิ่ง ไรท์เตอร์ชอบที่คนมาอ่านเยอะ ชอบคนทวง (ถ้ามี??)

 

.. แต่ไรท์เตอร์ รัก เคะน้อยของเรามากกว่า ..

 

(นี่หรือ เรียกว่า รัก )