ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Attack on Titan] Love Love My Honey [Rivaille x Eren ]

    ลำดับตอนที่ #7 : จุดเริ่มต้นของ :: ..ความร้อนแรง..

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.พ. 57


    Fic Titan Part 5







     
     
    "เออ.. หัวหน้า เอลวิน ครับ..?"เสียงเล็กหวานกล่าวเรียก ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลเขียวอ่อนนั้นเป็นประกายหรี่ลงราวเวทมนต์สะกด ภายในตัวห้องน้ำที่เงียบและสงบ
     
    "..อ่า มีอะไรงั้นเหรอ" ร่างสูงกว่าถาม เมื่อมองอีกครั้ง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลนั้นมองเขากระพริบปริบๆ
     
    "เอ่อ.. ก็ไม่มีอะไรครับ ผมแค่จะมาถามเรื่องแผนการฝึก เท่านั้นเองน่ะครับ.." ผมหัวเราะแก้เก้อ
     
    "อืม .. ขอโทษนะ เดี๋ยวฉันจะไปดูให้"
     
    "อ่า.. ครับ!"ผมรับคำและก้มศีรษะให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกมาจากตัวห้องน้ำ.. อ่า ไม่รู้ว่า ทำไมผมถึงเสียวสันหลังแปลกๆชอบกลนะ..
     
    หาไม่รู้เสียแล้ว.. ว่าร่างบางนั้นกำลังถูกชายหนุ่มผมทองนั้นจ้องมอง ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นจ้องมองร่างบางราวกับหนูน้อยหมวกแดงที่หันหลังให้กับหมาป่า ดวงตาสีฟ้านั้นไหววูบเป็นประกายแปลกครู่หนึ่ง และหายไปอย่างไร้ร่องรอย..
     
    "หึ.."
     
     
     
     
    ทางด้าน เอเลน
     
     
    ครืดด.. 
    ผมปิดประตูห้องน้ำและเดินมายังที่ล็อกเกอร์ส่วนหนึ่ง และเปิดล็อกเกอร์เก่าๆนั้น
     
    ..ฮะ เฮ้ย ! ไหง.. ไหง เสื้อผมมันเป็นแบบนี้อ่ะ O[ ]O!
    ร่างบางเบิกตาโตและหยิบเสื้อ.. ไม่สิ นี่มัน เรียกว่า เสื้อ เรอะ!
    ผมคิดและมองดู เสื้อ ที่มีเนื้อบาง.. บางโคตรๆ!! เนื้อผ้าคล้ายผ้าขาวบาง และมีร่องรอยการเสียหายที่คล้ายของมีคมกรีดยาวทั้งตรงหัวไหล่ และตรงเอวอีกทั้งสองข้าง กระดุมบางเม็ดนั้นหลุดออก ..ใคร.. ใครลืมซีทรูไว้ในตู้ผมมม!? เดี๋ยวสิ.. แล้วเสื้อผ้าเก่าของผมล่ะ! 
    ผมรีบค้นเสื้อทั้งหมดที่อยู่ในล็อกเกอร์ แต่ผลก็คือ..
     
    "ไม่มี!?"ร่างบางพึมพัม ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลนั้นเบิกโต
     
    เอาไงดีวะเนี่ย..!? 
    ผมมองเสื้อตัวบางในมือ และยังมีแค่กางเกงสีขาวกับสายรัดเบอร์สาม.. เฮ้ยๆ ไม่ตลกแล้วนะ 
     
    ครืดด..
     
    เสียงประตูกั้นห้องน้ำ ระหว่าง ห้องล็อกเกอร์ดังขึ้นอีกครั้ง.. ผมหันไปดูก็พบ
     
    "อะ เอ่อ.. หัวหน้าเอลวิน ครับ"ผมเรียกด้วยน้ำเสียงเบาๆ 
    ร่างสูงเรือนผมสีบลอนด์หันมามองร่างบางที่อยู่ในสถานะล่อแหลม
    เป็นนัยว่ามีอะไร
    "...."
     
    "เอ่อ.. หัวหน้าเอลวิน เห็นเสื้อผ้าผมมั้ยครับ..?"ผมถาม เขาขมวดคิ้ว .. เฮ้ยๆ สมองเอาไปทำอะไรหมดวะเนี่ยเอเลน! หัวหน้าเอลวินจะรู้ไหมวะ!?
     
    "..ฮืม ไม่เห็นนี่ มีอะไรงั้นรึ" เอลวินว่า และเอื้อมมือไปปิดประตูห้องน้ำที่ด้านหลัง
     
    ครืดด..
     
    ".. คะคือว่า ..มีคนสลับเสื้อผ้าในล็อกเกอร์ผมครับ"ผมตอบเบาๆ และกางเสื้อตัวบางให้ร่างสูงดู
     
    เอลวินขมวดคิ้ว และกล่าว
    "..อืม บางที นายอาจจะหยิบผิดก็ได้นะ ..?"เขาคาด
     
    "อ่า.. ครับ!" ผมรับคำ แล้วมองดูเสื้อตัวบางในมืออย่างจำใจ เอลวินมองดูการกระทำนั้นและไม่พูดอะไรออกมา ดวงตาสีฟ้านั้นมีประกายประหลาดปรากฏ ขณะที่ร่างบางกำลังติดกระดุมส่วนล่างที่เหลือ 
    ..เอาวะ ใส่แค่แปปเดียว ไปเปลี่ยนเอาที่ห้องก็ได้TOT! ผมคิด และเอาเสื้อตัวบางในมือมาใส่อย่างเก้ๆกังๆ 
     
    อ่ะ.. หลวมกว่าที่คิดไว้แฮะ.. ผมคิด และหยิบส่วนอื่นๆมาใส่ รวมทั้งกางเกงกับสายรัดมาใส่ ....
     
    ..ผมคิดผิด ! ลืมไปเสียสนิท.. สายรัดที่ผมใช้อยู่คือ เบอร์ห้า ซึ่งมันก็หลวมสบาย แต่นี่มันเบอร์สาม ที่มันออกจะพอดีตัวจนรัดไปมากกว่า!! 
     
    ผมคิดและปรับสายรัดให้มันคลายออก แต่ผลก็คือ มันก็ยังคงแน่นเหมือนเดิม แม้จะคลายไปนิดเดียวก็ตาม
     
    กระจกยาวด้านข้างที่แขวนไว้ที่กำแพงส่องไปยังร่างบาง ร่างบางนั้นใส่ชุดสีขาวตัวบาง กระดุมตัวบนทั้งสองเม็ดหลุดออกทำให้ผิวสีชมพูขาวนั้นแวบออกมา หัวไหล่มนขาวใส ทั้งเอวคอด ผิวขาวใสอมชมพูนั้นเผยออก และสายรัดแน่นสีดำที่เน้นรูปเรียวขา
     
    ปัง!!!?
     
     
     
    "O_O!!"
    ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลนั้นเบิกกว้าง เมื่อร่างบางนั้นถูกดันไปติดกับตู้ล็อกเกอร์เหล็กอย่างแรง
     
    เอลวินค่อยๆยกมือขึ้นลูบใบหน้าหวาน
    "..."
    ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลมเขียวอ่อนนั้นสั่นไหว ความรู้สึกหวาดกลัวของร่างบางค่อนๆฉายออกมาทางดวงตา
    ร่างสูงผู้มีเรือนผมสีบลอนด์นาม เอลวิน ไม่กล่าวอะไรนอกจากค่อยเลื่อนมือลงมาสัมผัสเอวคอดเล็กนั้นช้าๆ...
     
    ครืดดด..
     
    "เอเลน...!!?"เสียงหวานของหญิงสาวเรียก
    ร่างบางหันตาม ร่างของหญิงสาวนาม มิคาสะ เพื่อนหญิงของตนนั้นยืนอยู่ที่หน้าประตู ก็รีบขืนตัวทันที ..แต่ร่างสูงนั้นก็ไม่ยอมปล่อย
     
    "...เฮ้ย จะหยามกันไปหน่อยมั้ง เอลวิน ...!"
    เสียงเข้มอันเป็นเอกลักษณ์กล่าวขึ้น เขาเดินผ่านมิคาสะและตรงมายังที่ๆร่างบางยืนตัวสั่นอยู่ภายใต้การควบคุมของเอลวิน
     
    "ปล่อยมันเดี๋ยวนี้.. เอลวิน!"
    ดวงตาคมสีนิลมองดูร่างบางที่ยืนสั่นๆ
     
    แต่ร่างสูงนั้นยังคงนิ่ง มือใหญ่จับเอวคอดและรั้งไว้ ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงมา...
     
    ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลอมเขียวที่สั่นไหวกลมโตนั้นเบิกกว้างขึ้น พร้อมๆกับของเหลวสีใสที่ปริ่มเบ้าตา จวนจะหยด
     
    พลั่ก!!?
    ทันใดนั้นร่างบางก็ถูกกระชากดึงออกมาจากร่างสูงได้ทันเวลา เซลงมาที่อ้อมกอดของผู้ที่อยู่ข้างหลัง 
    ดวงตาคมสีนิลเหลือบมองร่างบางที่สั่นเล็กๆในอ้อมกอด มือของรีไวล์นั้นโอบเอวคอดกับตัวไว้แน่น
     
    ..ผมรู้สึกกลัว.. ผมคิด
    ทั้งตัวผมสั่นไปหมดเลย.. ทำไมเป็นแบบนี้นะ 
    แต่ตอนนี้ผมรู้สึกปลอดภัยขึ้น.. ทำไมนะ ..
    ร่างบางคิดพร้อมกับความรู้สึกไม่มีแรง
    "อย่ามายุ่งกับของๆฉัน เอลวิน..!"รีไวล์ยื่นคำขาด พร้อมกับสายตาคมที่หรี่ลงดุดันมากยิ่งขึ้น ..มือเรียวกระชับเอวคอดให้อยู่กับตัว ราวหวงแหน
    ร่างบางรู้สึกแปลกใจ ในใจเบาๆ 
     
    "..ระวังหน่อยก็ดีนะ รีไวล์" ชายร่างสูงกว่ากล่าว คว้าเสื้อนอกที่พาดไว้มา และแค่นเสียงหัวเราะ หึ ก่อนจะเดินออกไป มิคาสะจึงหลบทางให้แต่โดยดี
     
    ดวงตาคมสีนิลหรี่ลงและเลื่อนใบหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานอย่างไม่สบอารมณ์ 
     
    "..หัวหน้าไวล์ครับ .."
    ร่างบางนั้นเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่าและสั่น 
    ดวงตาสีฟ้าอมเขียวนั้นค่อยๆหลุบลง..
     
    พลั่ก!!~
     
    และพลันร่างบางนั้นก็ฟุบลงอย่างหมดแรงในอ้อมกอดทันที!!
     
    รีไวล์ไม่เอ่ยอะไร และก้าวกลับตัวและพยุงเอเลนที่หมดสติ เดินไปทางมิคาสะ
     
    ตึก.. ตึก .. ตึก
     
    มิคาสะเห็นร่างบางเพื่อนตนก็รีบเอ่ยปากกล่าว
    ".. หัวหน้าคะ.! ฉัน..-"
     
    แต่ยังไม่ทันพูดจบ รีไวล์ก็กล่าวแทรก
    "..หลบไป"
    มิคาสะท้วงอีกครั้ง "ตะ แต่ว่า.."
    ชายหนุ่มเอ่ย 
    "ไอ้ตัวปัญหานี่มันมีไข้"
    พูดจบ ก็เหลือบมองใบหน้าหวาน พวงแก้มใสนั้นขึ้นสีแดงอ่อน เปลือกตานั้นหลับพริ้มและเสียงลมหายใจถี่ที่เป็นตัวบ่งบอกว่า ร่างบางนั้น ไข้ขึ้น เสียแล้ว
     
    มิคาสะ เงียบไม่พูดอะไรต่อและหลีกทางให้แต่โดยดี
    รีไวล์เหลือบมองใบหน้าหวานอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อการเคลื่อนไหวนั้นไม่เอื้ออำนวยเอาเสียเลย (เตี้ย เตี้ย เตี้ย ...~)
    พลั่ก!
     
    ชายหนุ่มช้อนตัวร่างบางขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนมิคาสะผู้เพื่อนนั้นตกตะลึง กำลังจะเอ่ยปากอีกครั้ง
    แต่เมื่อเห็นรีไวล์เหลือบตามามอง และ ใบหน้าของเอเลนที่ไข้ขึ้นจนแดงเรื่อและเหนื่อยอ่อน ตนก็ไม่อยากจะขัดและล้มเลิกความคิดที่จะแย้ง จึงได้แต่หุบปากและยอมแต่โดยดี..
     
    "..ที่ฉันยอม เพราะเห็นแก่เอเลนหรอกนะคะ"มิคาสะเอ่ยเรียบๆ
    รีไวล์หยุดเดินและเหลือบมองข้างหลังเล็กน้อย ก่อนจะแค่นเสียงดัง หึ เบาๆ 
    และเดินไปยังห้องของตน
     
    มิคาสะเบิกตาโต และกำลังเอ่ยปากท้วง แต่เมื่อร่างบางนั้นขยับตัวครู่หนึ่งและเอื้อมมือไปกอดและกระชับอีกฝ่ายในท่าอุ้มเจ้าสาวแน่น เสียงเล็กเอ่ยเบาๆ
     
    "หนาว.. จัง"
     
    จึงไม่พูดอะไร และได้แต่เจ็บใจเบาๆ ..ทำไมไม่เป็นเรานะ!!..
    (มิคาสะ เธอช่าง...) มิคาสะนิ่งคิดสักพักหนึ่ง ..เราลืมอะไรไปนะ..
     
    ชายหนุ่มกระชับร่างบางให้อยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าหวานนั้นซุกอ้อมอกอย่างน่ารัก..
    รีไวล์ชะงักหยุดเดินไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินต่อ ..และมีเลือดฝาดจางๆที่ใบหน้าคม
     
     
    ..เชื่อดิ.. ถ้าเอเลนไม่สลบ มันโดนสะตรีนไปแล้ว.. 
     
    ใครบางคนในหน่วยสำรวจได้กล่าวไว้.
     
     
     
    แอ้ด~
     
    เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับ ชายหนุ่มที่อุ้มร่างบางในท่าอุ้มเจ้าสาวทั้งสองมือ ปรากฏขึ้น.. ห๊ะ อะไรนะ ใช้มืออุ้มแล้วจะใช้อะไรเปิด .. ส้น ไงครับ ส้น.. กะอีแค่ถีบประตูที่ล็อกกลอนเหล็กไว้ กระทืบ เตะคนนับร้อยเป็นสเต็ป ของง่ายๆแบบนี้รึจะทำไม่ได้.. (ภูมิใจจัง)
     
    งื้อ~
    ร่างบางร้องอย่างไม่สบายตัวในอ้อมกอดเบาๆ 
    รีไวล์เหลือบมองใบหน้าหวานที่หลับพริ้มในอ้อมอก ก่อนจะค่อยๆวางร่างบางบนเตียงเบาๆ
     
    ฟุบ..
    เมื่อตัวถึงเตียงนั้น ร่างบางก็รีบซุกตัวเข้าผ้าห่มทันที และมีท่าทีว่าจะสบายตัวขึ้น รีไวล์มองการกระทำนั้นอย่างของขึ้นเล็กน้อย ..เขาอุ้มเดินมาตั้งนาน แต่เจ้าตัวปัญหานี่มันทำตัวสบายเหลือเกินนะ..
     
    อือ... เสียงหวานครางในลำคอเบาๆ และเปิดดวงตาขึ้นมาทีละนิดๆอย่างสลึมสะลือ
    ดวงตาสีฟ้าอมเขียวคู่นั้นมองดูชายหนุ่มที่ยืนดูเขา ยื่นแขนไปดึงมือเรียว รีไวล์มองการกระทำของร่างบางอย่างไม่เข้าใจ ร่างบางจับมืออีกฝ่ายไว้และดึงลง 
     
    รีไวล์นิ่งไปสักพักและนั่งลงบนเตียงอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อร่างบางนาม เอเลน นั้นเห็นชายหนุ่มทำตามที่ตนขอ ก็คลี่ยิ้มอย่างดีใจราวกับเด็กน้อย
     
    ก่อนจะ..
     
    พรึ่บ!!?
     
    "เฮ้ย..!!" ชายหนุ่มร้องตกใจ เมื่ออยู่ดีๆร่างบางก็กระชากแขนของรีไวล์ลง และขึ้นคร่อม โดยร่างบางที่เปิดดวงตาอยู่ ดวงตาสีฟ้าหวานฉ่ำคู่นั้นหรี่ลง 
    เสียงหวานแหบพร่าพูดขึ้นด้วยสำเนียงแปลก
    "..งืม ผมขอทำอะไรแปลกๆกับคุณ.. ได้มั้ยครับ" ดวงตาสีฟ้าอมเขียวคู่นั้นหรี่ลง พวงแก้มใสนั้นร้อนขึ้นแดงเรื่อ
     
    "เอเลน..."รีไวล์เอ่ยเสียงเข้มปราม 
    แต่กระนั้นร่างบางก็ดูเหมือนจะไม่มีสติพอที่จะฟัง มือเล็กค่อยๆปลดสายรัดบนตัวของชายหนุ่มออก
     
    รีไวล์หรี่ดวงตาลงคิด ..มันคิดที่จะ อยู่ ข้างบน งั้นรึ..!!
     
    พลั่กก!!
     
    "อื้ออ.."ร่างบางร้องออกมาเล็กน้อย เมื่อลำตัวถูกพลิกกลับ กลับกลายเป็นว่า ร่างบางนั้นโดนคร่อมเสียเอง!!
     
    อื้อ..!~
    เอเลนร้องขัดขืน ริมฝีปากสีชมพูสดถูกครอบครองโดยชายหนุ่มที่อยู่ ด้านบน เสียแล้ว ฟันคมๆนั้นกัดริมฝีปากสีชมพูสดของร่างบางให้เปิดออก และส่งลิ้นสีแดงสดของตนเข้าไปแทน
     
    "อื้อออ!"
    มือเรียวเริ่มสอดเข้าไปใต้เสื้อสัมผัสเนื้อผิวเนียนนุ่ม แต่กลับไม่มีการตอบสนองกลับ 
    รีไวล์เงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง .. แต่ .. เจ้าตัวยุ่งนั่นกลับหลับตาพริ้ม นอนอย่างสุขสบาย!!
     
    "งืม..~"
     
    คิ้วเข้มของอีกฝ่ายถึงกับกระตุกกึกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะยันตัวขึ้นลุกอย่างหัวเสียเล็กน้อย และเดินไปหยิบผ้าผืนหนึ่งชุบน้ำบิดและนำมาวางบนหน้าผากมน .. ให้ตายเหอะ นี่ถ้ามันไม่สบายนะ โดนไปแล้ว! ..
    (โดนอะไรคะ -.,-)
     
    รีไวล์มองใบหน้าหวานที่หลับสนิท ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้เก่า ท้าวแขนมองดูร่างบางที่หลับลึกบนเตียง ดวงตาสีนิลกระพริบหนึ่งครั้ง และหลับไป...
    เขาคิดเบาๆในใจ
     
     
     
    .. สร้างปัญหาให้ซะจริงนะ .. ไอ้ตัวยุ่งเอ๊ย 
     
     
     
     
    T B C
     
     
    -------------------------------------------
    ตัดจบแบบชุ่ยๆอีกรอบ 5555+ เพิ่งแต่งจบ ตอนที่7ยังไม่ได้เริ่มเลย..
    อ๊ะๆๆ .. อย่าเพิ่งๆๆ อย่าเพิ่งโกรธไรเตอร์นะ -..- // กำลังซุ่มแต่งเรื่องใหม่อยู่ // เรื่องนี้ยังเอาไม่รอด จะไปเปิดเรื่องใหม่เชียวเรอะ ช่างกล้า า ..
    มาซะดึกเลย .. (อีไรท์เตอร์หากินกลางคืน // เฮ๊ยยย!!)
    ตอบ Comment ท่าน เอนมะ :: คร้า ขอรับคำชมด้วยความเต็มใจ -..-b (ไม่ถ่อมตัวหน่ยเรอะ) .. แหม่ แค่คนไม่เม้นท์ ไรท์เตอร์ไม่สนหรอกน่า >3<b ขอแฟนพันธุ์แท้กลับบ้านซัก20คนก็พอ .. 555555+ (อีนังคนโลภภภ!!)
    ตอนหน้าจะมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ .. ไรท์เตอร์ขอตัวไป อู้ ก่อนนะคะ '.,'b จุ้บๆ รักผู้อ่านทุกท่านนะคะ 
     
     
     
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×