[Fic Attack on Titan] Love Love My Honey [Rivaille x Eren ]

ลำดับตอนที่ #5 : จุดเริ่มต้นของ :: ..ความมึน..

Fic Titan My Honey Part4

 

 

 

เมื่ออีกฝ่าย.. ดึงเขาเข้าประกบริมฝีปาก ภายในไม่ถึงหนึ่งวินาที..!

 

พลั่ก!?

 

ร่างเล็กกว่าผลักออกและใช้เท้าเตะเข้าที่จุดยุทธศาสตร์ของอีกฝ่ายทันที!!

 

ผัวะ!

 

ชายหนุ่มผมทองล้มลงจุกที่พื้นไม้ ดวงตาสีนิลมองอย่างเย้ยหยันและเดินออกไป พร้อมกับทิ้งรูปใบหนึ่งเอาไว้..

 

รูปถ่ายใบหนึ่ง.. ของร่างบางที่มีนามว่า เอเลน เยเกอร์ นั้น .. อยู่ในชุดเนื้อบางเปียกน้ำ!?

 

ชายหนุ่มเรือนผมทอง ดวงตาสีฟ้าคมนั้นเบิกกว้าง เมื่ออีกฝ่ายได้เขียนสิ่งที่ เหยียดหยาม เขาอย่างมากที่หลังรูปพื้นสีขาว

 

 

'ฉันยกให้ .. เอามันไปเก็บ ยังไงนายก็ ไม่มีวันแย่ง ของๆฉัน ได้'

 

 

ชายหนุ่มเรือนผมสีทอง กำรูปถ่ายในมือแน่นจนยับและภายในดวงตาสีฟ้าคมนั้นมีความรู้สึกที่ซุกซ่อนเอาไว้ ภายในใจนั้นมีกองไฟสุมอย่างโกรธเกรี้ยว .. 

 

 

 

 

ขณะเดียวกัน

 

 

ทางด้านอีกฝั่งนั้น กำลังดุเดือดถึงขั้นใช้กำลัง แต่ตัวต้นเหตุ.. ร่างบางนั้นกำลัง ..

.....ล้างห้องน้ำ....

 

...

แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ.. -__-;;??

ผมคิดและเดินไปล้างมือ มือเรียวเปิดก๊อกและรองน้ำจากข้างล่าง

 

 

อี๊ดดดดด~

 

ฟู่วววว ว ววว 

 

 

"ว๊ากกกๆๆๆ=[ ]=/" ผมรีบแหกปากร้องโดดเหยงๆทันที เมื่อแทนที่น้ำจากก๊อกจะไหลเอื่อยๆลงมาที่มือผม.. แต่มันกลับไหลแรงซะจนก๊อกพัง และน้ำมันก็รั่วไหลพุ่งราวกับน้ำพุ!!

 

 

 

ฟู่วววววว~

 

ผมรีบเอามืออุดก๊อกน้ำไว้ทันที แต่มือผมนั้นมันอุดไม่โดนหรือน้ำมันแรงไปก็มิทราบ มันยิ่งพุ่งแรงมาที่หน้า ผม และตัวของผมราวกับเพิ่งอาบน้ำ!!

 

"โอ้ยยๆๆ ไม่อุดแล่วเว้ยยยTOT" ร่างบางร้องและปล่อยมือจากก๊อกน้ำ เมื่อแรงดันน้ำจากที่มือผมมันทำให้น้ำไหลพุ่งมาที่หน้าผมแรงๆจนเป็นเปื้อนแดงที่แก้มขาว

 

ฟู่วววววว!!

 

ทีนี้เมื่อผมเอามือออก .. น้ำมันก็พุ่งตรงใจกลางราวกับเป็นน้ำพุกลางอากาศศศ!!!~

 

"ม่ายยย อย่านะ หยุดๆๆ>O<~~" 

เวลาแบบนี้.. จะเรียกใครมาช่วยดีวะเนี่ยยยย!!! 

 

 

"เอเลน!!"

ผมมองตามเสียงหวานปนห้าว

"มิ... คา ... สะ ...*O*!!"ผมร้องอย่างมีความหวังแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาร่างสูงกว่าที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำทันที

 

"อะ.. เอเลน.. "

 

"ช่วยปิดน้ำให้ที มิคาสะ เร็วๆๆ!!"ผมเร่งแล้วเขย่าแขนมิคาสะ

 

"อะ อะ เอเลน...เสื้อ.. เสื้อ ..O.,O"

 

"เสื้ออะไร.. ปิดน้ำก่อนนน>O<~!!" ผมเร่ง

 

"เสื้อ.. เสื้อ .. -.,,-/"

ผมหันมาอีกที...

 

"เฮ้ยยย!! มิคาสะ จมูกเธอ ..จมูก!!"ผมทำหน้าตกใจและชี้ไปที่จมูกโด่ง .. มิคาสะ เลือดกำเดาพุ่ง=[ ]=!!!

 

"สะ เสื้อ.. เสื้อออ Q.,Q!!"

 

"เออรู้แล้วๆๆ! เช็ดเลือดก่อนเหอะ=[ ]="ผมรีบรับคำมั่วๆแล้วให้มิคาสะเช็ดเลือดกำเดา .. ที่มันจะกลายเป็นน้ำพุไปแล้ว!! เลือดสีแดงจากจมูกของมิคาสะหยดลงติ๋งๆที่พื้นน้ำเจิ่ง จนมันกลายเป็นสีแดงจางๆแล้ว=[ ]=!!?

 

ดวงตาสีดำของหญิงสาวเบิกโพรง(เหมือนเพิ่งจะได้สติ) เมื่อเห็นพื้นที่เจิ่งไปด้วยน้ำ

มิคาสะใช้แขนเสื้อเช็ดมันจนเปื้อนสีแดง และรีบคว้าแขนผม ก่อนจะ.... วิ่ง!!?

 

ตึกๆๆ!!

 

"เฮ้ยย!! มิคาสะ!! เธอจะวิ่งทำไมเนี่ย!!!"ผมท้วงขณะวิ่ง

 

".. จะทำยังไงได้เล่า!! ฉันทำให้น้ำมันหยุดไหลไม่ได้หรอกนะ!!"มิคาสะบอก

 

"ตะ แต่..." ถ้าหัวหน้ารีไวล์มาเจอเข้า.. ผมได้ ตาย แน่ๆเลยนะเว้ยยย=[ ]=!!

 

ตึก ตึก ตึกๆๆ!!

 

แต่แล้ว....

พลั่กก!!

 

"อ่อกก!!"

 

มือที่มิคาสะกำลังจับอยู่นั้น ได้หลุดไป ร่างบางข้างหลังที่กำลังวิ่ง โดนแขนใครบางคนสกัดที่ท้องหยุดไว้ !

 

"โอ้ยย@_@!?~"ผมร้อง และจะล้มลงเพราะจุกเต็มที่  แต่ก็มีอ้อมกอดของใครบางคนมารับไว้.........

 

ผมเงยหน้าขึ้นมอง..

 

 

"หัวหน้าเอลวิน..!?=[ ]=!" 

ชายหนุ่มเรือนผมทองก้มหน้าลงถาม

"..วิ่งหนีอะไร??"

 

"เอ่อ... " ผมก็ไม่รู้เหมือนกันล่ะครับว่า ผม วิ่ง ทำไม-__-;;??

มือของชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนลงที่เอวคอดเล็ก...

 

"เอเลน..! " เสียงมิคาสะตะโกนข้างๆ

มือนั้นจึงหยุดลงกระทันหัน..

 

"O_O!!"

 

"เฮ้ย.. เอะอะอะไรกัน??"เสียงเข้มๆของใครบางคนกล่าวขึ้น ระหว่างการตกใจมึนงง(มีแกคนเดียวแหละ..)

 

"หะ.. หัวหน้ารีไวล์..=O=;;" นี่มันไม่ใช่ หนีเสือ ปะ จระเข้ .. แต่นี่คือ เจอเสือ แถม เจอจระเข้ ชัดๆ=[ ]=!! 

โอ้ว .. เซอร์ไพรส์ (ตายล่ะ)!! 

 

เขาเหลืิบมองมาที่ผมเล็กน้อย .. 

"ไปทำอะไรมา ตัวเปียกอย่างกับลูกหมาตกน้ำ-*-"

 

"เอ่อ.. พะ พอดีว่า .. ก๊อกน้ำมัน รั่ว น่ะครับ=_=;;"

 

ดวงตาคมสีนิลเหลือบมองชายหนุ่มผมสีทอง

 

"แกทำ.." และเหลือบมองที่หน้าผม "  ใช่ไหม..???" ..สายตาอย่างจับผิด ซะด้วย!!

 

"ปละ เปล่าครับ.. คือ ... มันรั่วเอง....=O=;;" ผมไม่ใช่คนบ้า (แต่โคตรมึน) พอที่จะเอาแรงไปทุบก๊อกน้ำนะครับ..

(..แต่มันมึนพอที่จะทำให้ก๊อกมันแตกได้)

ฮัดชิ่ว..!

ผมจามเล็กๆ

 

ดวงตาสีนิลคมเหลือบมองผมและ...

พรึ่บ!!

 

ร่างบางเปียกๆถูกดึงออกจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว และถูกลากคอเสื้อจากด้านหลัง!

ร่างบางถูกลากไปตามพื้นจากคอเสื้อด้านหลังทันที ทั้งๆที่เจ้าคนโที่ดนลากนั้นทำหน้าอย่าง(โคตรเอ๋อ)มึนๆงงๆ.. 

 

ครืดดด ครืดด

 

ก่อนจะ(เพิ่ง)ได้สติหลังจากถูกลากมาได้ครึ่งทาง .. 

"เอ่อ.. หัวหน้ารีไวล์ .. ฮัดชิ่ว!" ร่างบางยังไม่ทันพูดจบ เสียงจามเล็กๆก็แทรกขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่

 

ซืดด.. ผมสูดลมหายใจ 

ดวงตาคมของอีกฝ่ายหยุดเหลือบมอง 

 

หวัดแดก

 

คำๆนี้ขึ้นใจทันที!!

วันซวยของแท้...!!

สงสัยพรุ้งนี้คงจะได้หยุดงะ..-

พลันร่างบางคิด อีกฝ่ายก็พูดขึ้น

 

"แกจะมาสำออยไม่ได้ พรุ้งนี้แกต้องไปที่ห้องทดลอง" พูดเสร็จก็ลากคอเสื้อและเดินต่อไป

 

เฮือกก!!

ร่างบางสะดุ้งพลางเย็นวาบเสียวสันหลัง ..ห้องทดลอง.. ของคุณ ฮันซี่ น่ะเรอะ!?

โห... ให้ผมไปล้างห้องน้ำทั้งอาทิตย์ ยังดีกว่าไปห้องทดลองคุณฮันซี่เลยนะ !!

หนำซ้ำ.. นี่หัวหน้ารีไวล์ อ่านใจได้ด้วยเหรอ!?

 

"ฮัดชิ่ว..!"เสียงเล็กดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับอาการเย็นวาบ ผมจึงทนไม่ได้ที่จะเอาแขนกอดตัวเอง

ชายหนุ่มผู้ลากร่างบางมา หยุดที่หน้าประตูๆหนึ่ง

 

..ลางร้ายชัดๆ..

 

แอ้ด~

 

ปัง!

 

เสียงเปิดและปิดประตูพร้อมๆกับร่างบางที่ถูกโยนราวกับขยะ(เปียก)ลงตุ้บที่พื้นห้อง

 

รีไวล์เดินไปนั่งและไขว้ขากันเป็นท่าประจำ ดวงตาคมสีนิลมองดูร่างบางที่เปียกซ่ก เสื้อสีขาวบางที่ไกล้จะแห้ง ในตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนแค่ใยสังเคราะห์เส้นหนึ่งที่เปียกน้ำ เสื้อสีขาวตัวบางนั้นช่างแนบเนื้อเสียจริงๆ..

 

ชายหนุ่มเบนสายตาอย่างเลี่ยงไม่ได้

"เอ่อ... "ร่างบางอึกอัก

 

"ว่าไง..??"เขาเหลือบมองร่างบางเล็กน้อย

ผมจึงเอ่ยออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ

"คะ คือว่า... หัวหน้าครับ ถะ ถ้าผมไปห้องทดลองไม่ได้...-"

 

"...แกต้องไป!"

 

ชัดๆ..เน้นๆ..ตรงๆ.. 

ผมกลั้นใจท้วงอีกครั้ง

"เอ่อ.. ตะ แต่ว่า ตอนนี้.. ผมรู้สึกอาการไม่ค่อยจะดี..-"

"ต่อให้แกตาย.. ยังไงแกก็ต้องไป! "เสียงเข้มเอ่ยแทรกอย่างยื่นคำขาด.. ขาดอะไรน่ะเรอะ คอผมขาดล่ะสิไม่ว่า!!

 

"ครับ...T.T.."

ผมรับคำด้วยความห่อเหี่ยว .. โธ่ นี่หมายความว่า ต่อให้ผมกำลังจะหมดลมหายใจ ก็ต้องคลานไปงั้นเรอะ .. หัวหน้ารีไวล์โหดเกินไปแล้วนะ!?

 

"แกจะมาโทษฉันไม่ได้..! เพราะแกดันทำตัวเอง!"

 

ผมก้มหน้ามุบมิบบ่นอีกครั้ง

 

' ใครมันจะไปรู้ล่ะครับ.. ถ้าไอ้ก๊อกชำรุดนั่นมันจะแตก ผมก็ไม่เปิดซะแต่ทีแรกหรอก! '

 

"นินทา อะไรมิทราบ??"

 

เฮือกกก!!

 

"ปละ เปล่าครับ.. "ผมเงยหน้าขึ้นบอก ด้วยสีหน้าที่ยิ้มขื่นๆ แต่ภายในใจนั้น ..ผมอยากจะหายตัวไปนั่งในห้องน้ำและเขียนคำสาปแช่งความซวยที่ผนังห้องน้ำซะจริงๆ!!.. เอ่อ แต่ถ้าหัวหน้ารีไวล์มาเห็น คงจะยัดผมลงส้วมแน่ๆ.. โทษฐานขีดเขียน..

 

ดวงตาคมของอีกฝ่ายมองลงมาเล็กน้อย

"เรอะ..?"

 

..แหงสิครับ จะให้ผมบอกว่า ผมกำลังต่อล้อต่อเถียง ต่อปากต่อคำนินทากับหัวหน้ารีไวล์อยู่ ผมก็คงจะหลับคาส้นตั้งแต่แรกแล้วล่ะ.. 

 

"..."

 

"..."

 

ความเงียบเข้าครอบงำแล้วโว้ยยย!!

ความกดดันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเลยครับ.. แล้วตกลง พี่แกจะให้ผมมานั่งจุ้มปุ้กตัวเปียกในห้องของเขาทำม๊ายย!?

 

"พรุ้งนี้ ฮันซี่ทำการทดลองเสร็จ ให้มาหาฉันที่ห้อง"

รีไวล์พูดขึ้นเสียงเรียบ สายตาเปลี่ยนไปมองซากที่เพิ่งเก็บกวาดจนสะอาดเกลี้ยงรวมทั้งพื้นไม้ที่พังลงมา(เพราะคนมึนที่นั่ง(ยั่ว)เอ๋ออยู่ข้างหน้า)

 

"คะ ครับ.."

ผมรับคำอย่างโดยดี .. แต่ในใจนั้น.. ทำม๊ายยยย ทำไมต้องมาหาที่ห้องครับ เอ๊ยย แล้วทำไมต้องเรียกผมครับ!!? โธ่ๆ.. คนอื่นก็มีให้เรียกตั้งเยอะแยะ!  (เขาจะกินแก จะให้เรียกใครมาล่ะยะ .. อุ๊ย หลุดปาก)

 

"ไปได้แล้ว..!"เขาเอ่ยไล่ และทำท่าปัดมืออย่างกับร่างบางที่นั่งตัวเปียกตรงหน้าเป็นขยะสด

 

"ครับๆ.."

ผมลุกขึ้นและเดินด้วยเนื้อตัวแฉะๆ 

 

"เดี๋ยว"

 

เฮือกก!?

ผมรีบหันหลังกลับทันที

"คะ ครับๆ??"

 

พรึ่บ~

 

"เอ๋..??" 

ร่างบางร้องสงสัยและเอียงคอ มองผู้ที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยความ(มึน)งง กับผ้าขนหนูผืนใหญ่คลุมหัวจนเกือบถึงทั้งตัว

 

"ไปได้ละ.. "

 

"อ่า... ครับ"ผมรับคำงงๆ แล้วเดินออกมาจากห้อง บนหัวมีผ้าขนหนูพาดไว้

ผมดึงผ้าขนหนูลงมา และนำมาห่มไหล่ .. อย่างน้อย หัวหน้ารีไวล์ ก็ยังเป็นคนที่อ่อนโย..-

 

แอ๊ด...

 

"เห้ย.. พรุ้งนี้เอามันมาคืนฉันด้วย"

 

"เอ่อ... ครับ=_=;;"

 

ปัง..~

จนกระทั่งอีกฝ่ายปิดประตูไป .. ร่างบางก็ยืนนิ่งสตั๊น..

 

เอ่อ.. โอเค..อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่คนอ่อนโยน แต่เอาเป็นว่า เขาก็ยังห่วง(เฉพาะ)ลูกหน่วย(แสนมึน)ก็แล้วกัน

... เนอะ!?

 

"เฮ้อ....." เสียงถอนหายใจดังจากร่างบาง พร้อมกับเพื่อนหนุ่มน้อยผมบลอนด์สั้นที่เดินผ่านทางมา

 

 

"อ้าว... เอเลน??"

 

"อ่า.. ไง! อาร์มิน"

ร่างบางทักบ้าง 

ดวงตาสีฟ้าใสของอีกฝ่ายเบิกโต 

"เฮ้.. นายไปทำอะไรมาน่ะเอเลน ไหงตัวเปียกแบบนี้"

 

ผมเกาแก้ม

"อ่า.. พอดีว่า มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นน่ะ"

 

"อืม ..แย่จังนะ "

 

"ก็ไม่หรอก.. สบายๆน่ะ..- ฮัดชิ่ว!"

 

"เฮ้ย.. เอเลน นี่มันไม่สบายแล้วนะ"อาร์มินแย้ง

 

"เอ่อ.. ก็ไม่หนักหนาอะไรหรอกน่า ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว ไปด้วยกันไหม??"

 

อาร์มินทำท่าคิด ก่อนจะตอบออกมาว่า

"..อืม ก็ได้ ฉันก็ไม่มีอะไรต้องทำอยู่แล้ว"

 

ผมยิ้มให้ และเดินไปเตรียมชุดและผ้าขนหนูพร้อมกับอาร์มิน

 

 

 

ห้องน้ำรวม

 

 

 

"เฮ้อ.. อาร์มิน ฉันอยากเป็นนายจัง..!"เอเลนพูดขึ้น ในบ่อแช่น้ำอุ่นรวม ภายในห้องน้ำนั้นไม่มีใครอยู่เลยเพราะมันยังไม่ถึงเวลาที่จะฝึกเสร็จ เพราะมักมีการฝึกพิเศษทุกวัน โดยมีอาร์มินที่นั่งอาบน้ำอยู่ข้างหน้า

.. อาร์มินนี่ หุ่นเหมือนผู้หญิงชะมัดเลย แถมทำไมถึงมีหน้าท้องบางๆฟะ ทั้งๆที่ไม่ได้ฝึกหนักเหมือนผมแท้ๆ..! ผมกลับไม่มีหน้าท้องขึ้นบ้าง สวรรค์ลำเอียงชัดๆเลย

 

อาร์มินชะงัก ก่อนจะพูด

"เอ่อ... นายเป็นนายก็ดีแล้วนี่!"อาร์มินว่า

 

'ใช่.. ฉันมันโชคร้ายชะมัด ที่ไม่มีแข็งแรงเหมือนนาย..!' 

 

"หืม?? พูดอะไรน่ะ อาร์มิน"ผมสงสัย เพราะดูเหมือนว่าอาร์มินจะพูดออกมาเบาๆ

 

"อะ เอ้อ... เปล่า เปล่า สงสัยฉันจะเหนื่อยมากไปน่ะ!"

 

"อ่า อืม.."

ผมรับคำงงๆ

 

อาร์มินยิ้มขืนๆและทำหน้าตกใจเหมือนลืมอะไรบางอย่าง ก่อนจะรีบล้างตัว

 

"..เอ้อ เอเลน..! ฉันไปก่อนนะ ขอโทษที พอดีจำได้ว่าลืมอะไรบางอย่างน่ะ" อาร์มินว่า และโบกมือเป็นการขอโทษขอโพยร่างบางที่เกาะบ่อแช่ตาใสอยู่

"อะ อืม.. ไม่เป็นไร"ผมรับคำอย่างงงๆเล็กน้อย กับอาร์มินที่ลุกลี้ลุกลนออกไป รีบอะไรของเขาน้า..

ผมเปลี่ยนมาเป็นเอาหลังพิงบ่อแทน

 

บางทีนะ.. ถ้าเกิดว่า ผมตายขึ้นมาเพราะหัวหน้ารีไวล์กระทืบหรืออะไรก็แล้วแต่.. ก่อนที่จะตาย ผมควรจะคิดอะไรก่อนดี?? ทุกๆคนล้วนเดิมพันกับสิ่งที่เกิดขึ้น .. ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งที่ผมเป็นอยู่มันน่ากลัว 

ความเป็นจริงที่โหดร้าย.. ไม่มีใครบนโลกรักผมจริงๆ แต่พวกเขาล้วนไว้ใจและเชื่อในตัวผม หากคนที่ไม่มีคนห่วงใยหรือรักอย่างผม จะตายไปก็คงจะมีแต่คนมารุมกระทืบศพกระมัง.. 

 

เฮ้อ.. คิดแล้วมันก็เศร้าใจ.. ไม่มีใครหรอก ที่ไม่คิดว่าผมคือ 

 

..ตัวประหลาด..

 

ผมหลับตาลงและสลัดความคิดนี้ออกไปก่อนที่ผมจะคิดแต่เรื่องนี้จนดราม่าเข้าไปใหญ่.. 

 

ซ่า!?

จู่ๆร่างบางก็ลุกขึ้นจากบ่อแช่ หยดน้ำพราวที่เกาะผิวเนียนขาว เรือนผมสีดำที่ลู่ลงและหยดน้ำเกาะพราวก่อนที่มันจะร่วงลงมาตามกระดูกไหปราร้า ร่างขาวที่ไร้รอยตำหนิใดๆนั่นทำให้ร่างบางขาวนั้นช่างน่ามองและตราตรึงยิ่งกว่าร่างหญิงสาวงามสวยๆเสียอีก..

หากไม่มีผ้าขนหนูที่เจ้าตัวเพิ่งหยิบมาพันรอบเอวบางคอดเล็กนั่น.. มันก็ทำให้แม้กระทั่งสุนัขธรรมดาๆแปรเปลี่ยนเป็นจิ้งจอก และตะครุบเหยื่อทันทีโดยไม่รีรอ 

 

ร่างบางเดินออกมาจากบ่อแช่ ด้วยความผ่อนคลายและไม่มีความคิดใดๆอยู่ในหัว

 

ครืดดด..!

 

 

ใบหน้าหวานนั้นเงยขึ้นมองดูผู้มาเยือน

 

 

"...หัวหน้า เอลวิน "



T B C

 

----------------------------

เอลวิน(สตอกล์เกอร์) จะทำอะไรกับหนูน้อยเอเลนไหม!?

กลับมาแล้วจ้า.. แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมาอีกเมื่อไหร่.(โดนตบ)
อิอิ พอดีว่าไรท์เตอร์ อู้ ซะยุ่งจนไม่มีเวลาเขียนเบยยย'3'~ (โดนถีบ)
ขอขอบคุณผู้อ่าน คอมเม้นท์ หรือแฟนพันธุ์แท้ทุกท่าน ที่สละเวลาอ่านนิยาย
ถึงแม้ไรท์เตอร์จะยุ่ง แต่ก็รักนักอ่านทุกคนน้า 
โปรดติดตามตอนต่อไป... ~ (หากคอมเม้นท์ถึง10) ทิ้งท้ายเบาๆ..