Libràry of fìc thė yaøi

ลำดับตอนที่ #5 : Merry Christmas

  

  Fi  c yaoi : Merry Christmas…

 

25 ธันวาคม  ปี 25xx

 

“เฮ๊ออออ” ชิงช้าแกว่งไปมาตามแรงผู้นั่ง เอลฟ์ตัวจิ๋วตามเทพนิยายของชาวคริสต์ ผมสีทองยาวประบ่า ดวงตากลมโตสีไพลินสวย ริมฝีปากเล็กๆสีแดงถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า หน้าหวานใสงอง้ำ...

 

“ฮึ่ม! ทำไมวันนี้ต้องเป็นเวรเค้าด้วยอ่าาา ไม่เห็นจะมีคนมาเลย” เสียงพึมพำอุบอิบไปมาของเอลฟ์ตัวจิ๋ว ซึ่งตามหลักของเทพนิยายเรื่องหนึ่งได้เริ่มว่า...

 

‘กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งในลอนดอนแถบชนบท เรื่องเล่าของชายชราตัวอ้วนมีหนวดสีขาวและผมหยิกยาวเฟิ้ม หน้าตาใจดีบวกกับน้ำเสียงที่อบอุ่น สวมชุดสีแดงประดับด้วยนุ่นสีขาว คอยแจกของขวัญแก่เหล่าเด็กที่ทำตัวเป็นเด็กดีของครอบครัว ซึ่งเขาจะลงมาทางปล่องไฟแล้วจึงแขวนของขวัญไว้ข้างในถุงเท้าที่ห้องหน้าเตาผิงในวันคริสต์มาอีฟ’

.

..

...

มันคือเรื่องราวความเชื่อที่มีมาช้านานเลยทีเดียว และนอกจากนั้น..มันยังเป็นเรื่องปาหี่ เอาไว้หลอกเหล่าเด็กๆให้ทำตัวเป็นเด็กดีๆแล้วซานต้าครอสจะมาให้ของขวัญในวันคริสต์มาส หลายต่อหลายคนเมื่อโตขึ้นมาพบความจริงเช่นนั้นก็ต่างเลิกศรัทธาในเรื่องเล่านั้น แต่..ใครจะรู้เล่าว่ามันคือเรื่องจริง! นอกจากนั้นไม่ใช่แค่เด็กๆในอังกฤษเท่านั้น แต่ในต่างประเทศเด็กคนอื่นๆมากมายทั่วโลกที่ยังเฝ้ารอคอยซานต้าครอสมาให้ของขวัญ ซานต้าครอสที่ในตอนแรกมีเพียงคน(?)เดียวจึงต้องรับสมัคร(??)เหล่าซานต้าครอสใหม่ๆเพื่อที่จะได้ทันส่งของขวัญให้เหล่าเด็กทั่วโลกในวันคริสต์มาส และซานต้าครอสยังมีบริการใหม่ๆมากมายขึ้นจนแทบเปลี่ยนเรื่องเล่าเก่าไปอย่างแท้จริง อาทิเช่น เลิกลงทางปล่องไฟแล้วเปลี่ยนมาเคาะประตูหน้าบ้านแทน(?) จากการปีนปล่องไฟแล้วนำของขวัญใส่ถุงเท้าก็ยังเปลี่ยนเป็นเคาะประตูเสร็จแล้วจึงส่งของขวัญให้ทันทีพร้อมกับร้อง ‘โฮ่ โฮ่ โฮ่’ อย่างอารมณ์ดีแทน กวางเรนเดียร์ที่ซานต้าครอสใช้ขี่ก็เป็นอันต้องยกเลิกไปเพราะเป็นสัตว์สงวน สุดท้ายเหล่าซานต้าครอสจึงใช้บริการเทเลพอร์ตแทน(??) จนเรื่องเล่าของ ‘ซานต้าครอส’ ผู้ใจดี จึงกลายเป็นวิณญาณ(หล่อ)หลอนในวันคริสต์มาส ว่าก็ว่าเถอะเห็นอย่างเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบันก็คือเอลฟ์หนึ่งตนที่คอยอยู่ช่วยเหล่าซานต้าครอสแจกของขวัญ โดยซานต้าครอสแต่ละคน(?)ก็จะมีเหล่าเอลฟ์ที่จดเวรกันสลับไปอยู่ช่วยในแต่ละปี และภารกิจอีกหนึ่งอย่างที่เหล่าเอลฟ์ต้องทำคือมอบของขวัญที่ดีที่สุดหรือก็คือมอบพรที่จะช่วยให้สมหวังอย่างหนึ่งแก่บุคคลที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเอลฟ์ในเวลา

00 : 59 พอดีเป๊ะ! ซึ่งความเป็นไปได้แทบจะไม่มีเลยทีเดียว..

เอลฟ์ตัวจิ๋วหยิบนาฬิกาพกขนาดเล็กกะทัดรัดที่กำลังเรืองแสงสีเหลืองนวลเด่นชัด

“อ่ะ! อย่าบอกนะว่า..” เหล่าเอลฟ์ที่ออกทำงานในวันคริสต์มาสจะได้รับนาฬิกาพกกันทุกตนโดยต่างรู้กันดีว่าเมื่อใดก็ตามที่นาฬิกาเรืองแสงสีเหลืองนวลเด่นชัดขึ้นมาให้ก้มศีรษะลงแล้วหลับถึงจะมีเสียงฝีเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าก็ห้ามลืมตาเด็ดขาด ส่วนสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปก็มิมีผู้ให้ล่วงรู้ นอกเสียจากเอลฟ์ที่เจอกับตัวมาแล้วเท่านั้นที่จะรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป..

‘ตึกตัก ตึกตัก’ เสียงหัวใจภายในร่างเล็กจิ๋วเท่าฝ่ามือของเหล่ามนุษย์เต้นแรงปละถี่รัวจนแทบหลุด เหงื่อรินไหลหยดแล้วหยดเล่าด้วยความตื่นเต้น จนกระทั่ง..

“เฮ๊! ลืมตาได้แล้วเจ้าเอลฟ์จอมขี้เกียจโร!!” โร หรือ โรดาซ เอลฟ์น้อยตัวจิ๋วลืมตาขึ้นด้วยความงงงวย

“เฮ๊ย!” บัดนี้ทุกสิ่งรอบกายเอลฟ์น้อยดูเล็กลงต่างจากตอนแรกที่มีขนาดใหญ่

มากราวกับเมืองของเหล่ายักษ์ต่อเอลฟ์ที่มีขนาดตัวเพียงกำมือของเหล่ามนุษย์อย่างโรดาซ

“นี่โร! นายไปทำอะไรมานะตัวถึงได้ใหญ่ขึ้นขนาดนี้..แถมยังน่ารักขึ้นด้วย” ประโยคหลังแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเผ่าพันธุ์เอลฟ์ที่มีใบหูยาวเรียวอยู่แล้ว

“มะ..เมื่อกี๊นายว่าอะไรนะมาควิซ!” มาควิซ ซานต้าครอสหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อสะเทือนใจผู้พบเห็นราวกับประติมากรรมเจ้าชายเย็นชา แต่..เห็นหน้าหล่อแบบเจ้าชายน้ำแข็งแบบนี้ กวน..ใช่เล่น(จริงๆแล้วมาควิซก็เย็นชาจริงนะ เพียงแต่จะอ่อนโยนแล้วก็ขี้โมโหกับโรดาซตนเดียวเท่านั้น..แน่นอนว่าโรดาซไม่รู้)

“ปะ ปะ เปล๊าา!!” มาควิศเบนสายตาไปทางอื่นทันที หน้าหล่อเหลาเริ่มแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆเมื่อเอลฟ์หนุ่มที่ต้องการคำตอบเริ่มขยับใบหน้าน่ารักใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ

“แน่ะ แล้วทำไมต้องเสียงสูงด้วยละหะ!” เอลฟ์หนุ่ม(มั้ง)คาดคั้นซานต้าด้วยความสนุกขึ้นเรื่อยเมื่อเห็นซานต้าขี้เก๊กหลุดมาดได้

“อ๊ะ!!”

“เฮ๊ยยย!!”

ตุบ!

เสียงหล่นของร่างกายโรดาซที่ใหญ่ขึ้นแต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ตัวเสียที ทาบทับลงไปบนตัวซานต้าหนุ่ม ใบหน้าทั้งสองขยับเข้าหา นัยน์ตาสีรัตติกาลของมาควิซดูน่าดึงดูดอย่างประหลาด พอพอกับนัยน์ตากลมโตสีไพลินของโรดาซ ใบหูยาวเรียวแบบชาวเอลฟ์ของโรดาซกระดิกไปมาดูยั่วยวนอารมณ์ของซานต้าหนุ่มเป็นอย่างดี ริมฝีปากบางชองมาควิซเลื่อนลงไปประทับจูบข้างแก้มของเอลฟ์หนุ่ม แล้วจึงเลื่อนไปที่ใบหูเรียว กระซิบถ้อยคำบางอย่างที่ทำให้เอลฟ์หนุ่มโรดาซหน้าแดงก่ำไปถนัดตา แล้วจึงอุ้มร่างบอบบางของโรดาซที่ถึงจะตัวใหญ่ขึ้นแต่ก็อย่างคงความเบาราวกับไม่มีน้ำหนักอยู่ ร่างของทั้งสองเริ่มเลือนหายไปทันเห็นริมฝีปากของซานต้าครอสมาควิซและเอลฟ์โรดาซประกบแล้วจูบกันอย่างดูดดื่ม

“ข้าขอ..เจ้า โรดาซเอลฟ์..ของข้า”                       

..ใครจะรู้เล่าว่ามาควิซคือคน(?)ที่โรดาซจะต้องมอบสิ่งที่ซานต้าหนุ่มปราถนาที่สุดให้ และการที่ซานต้าครอสหนุ่มขอเอลฟ์โรดาซก็เป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดี..

“ข้ารักเจ้า โรดาซที่รักของข้า”

“ขะ..ข้าก็รักเจ้ามาควิซ..ของข้า อ๊าาา”

คืนนี้ยังอีกยาวไกลนะโรดาซ ข้าจะทำให้เจ้าเห็นว่า..ข้ามาควิซรักโรดาซมากแค่ไหน

                                       ..Phone.. 
  

Rasp

 

berry