Dark world Box **Close

ลำดับตอนที่ #21 : Wing blood survive [เรดินา การ์ซัลวา]

Application Frowzy

"นี่~ พี่ชายคะ เนื้อของพี่ชายนี่ดูน่าอร่อยนะคะ..ขอหนูลองชิมหน่อยได้ไหมอ่า~"







บทที่ต้องการ :: สาวน้อยโลลิ

ชื่อ-นามสกุล :: เรดินา การ์ชัลวา [Redina Garshunwa]

ชื่อเล่น :: เรน่า [Rena]

เพศ ::หญิง

อายุ :: 12ปี

รูปร่างหน้าตา :: เรดินาเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก ขนาดพกพาสะดวก ด้วยสัดส่วน สูง149ซม. และน้ำหนักเพียง31กก.เท่านั้น เธอมีเส้นผมสีบลอนด์ซีดเล็กน้อยค่อนข้างยุ่งเหยิง ทว่านุ่มนิ่มและยาวสลวยถึงข้อพับขา ดวงหน้าเรียวเล็กกลมมล แก้มยุ้ยปรากฏเลือดฝาดน่าฟัด ริมฝีปากกระจับอวบอิ่มคล้ายจะยิ้ม แต่กลับไม่ยิ้ม นัยน์ตาสีม่วงลาเวนเดอร์แฝงประกายน่าหวั่นใจอย่างประหลาด ตัดกับผิวขาวสะอาดตาของเจ้าตัว องค์ประกอบโดยรวมแล้ว ต้องบอกว่าราวกับเป็น ตุ๊กตา ก็ไม่ปานเลยล่ะ

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 149/31 

ลักษณะนิสัย :: เรดินาคือเด็กหญิงที่มีใบหน้าน่ารักและรูปลักษณ์นุ่มนิ่มที่ชวนถนุถนอม หากไม่รู้กเธอจริงๆ จะรู้สึกว่าเธอช่างน่ารักเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ เสียจริงๆ เพราะเรดินานั้นมักพูดจาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานสดใสเเละร่าเริง ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มมุมปากจางๆ ทว่ากลับเสริมให้หล่อนดูน่ารัก ไม่ว่าจะมุมไหนๆ ก็ดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ ไม่มีผิด ทว่าความจริงเธอไม่ได้น่ารักอย่างที่ใครหลายๆ คนคิดเลยเเม้แต่น้อย เรดินาคือเด็กสาวที่ป่วยทางจิต เธอเป็นโรคทางจิตที่มักทำให้ตัวเองเห็นภาพหลอนประหลาดๆ และน่าขนลุก นั่นทำให้บางทีเธอก็ชอบกรี๊ดออกมา และขว้างปาข้าวของอย่างไร้สาเหตุ ก่อนจะหัวเราะคิกคักและยิ้มเบี้ยวๆ กับตัวเองในเวลาต่อมา และพึมพำคำว่า "สำเร็จเเล้ว" กับตัวเองเป็นประจำ ทั้งๆ ที่มันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย นอกจากข้าวของที่พังเละอยู่รอบตัวของเรดินา แต่ในปัจจุบัน เรดินาไม่ค่อยเกิดอาการเหล่านี้เเล้ว นั่นเพราะเธอพอจะควบคุมอาการพวกนั้น เเละบำบัดมันบ้างได้ส่วนหนึ่งเเล้วนั่นเอง ซึ่งเรดินาไม่ชอบการบำบัดที่ว่านั่นเลยสักนิด

     สาเหตุที่เรดินาไม่ชอบการบำบัดนั้น เพราะมันจำเป็นต้องใช้ความอดทนสูง เรดินาเป็นพวกเลือดร้อนพอควร ทั้งยังอยู่ไม่ซุก ซุกซนและวิ่งเล่นไปเรื่อย มักหาอะไรทำตลอดเวลา ไม่มีใครเคยเห็นเรดินาอยู่นิ่งๆ ได้นานเกิน10นาทีเลยสักครั้ง แสดงถึงความอดทนที่ต่ำเตี่ยเรี่ยดินของเธอ บวกกับที่ว่าไม่ค่อยมีใครกล้าว่าเธอนัก..อันที่จริงแค่คนเดินเข้ามาคุยยังเเทบไม่ค่อยมี (ส่วนสาเหตุก็..อาการทางจิตของเธอไง..) เรดินาเลยติดนิสัยทำตามใจ กินตามปาก เล่นตามอารมณ์ เถียงเก่ง เถียงตลอด หัวรั้นเเถมยังดื้อมาก ขนาดที่ว่าไม่ว่าใครก็ต้องปวดขมับ ถึงจะเป็นเเม่พระพ่อพระใจเย็นขนาดไหน มาเจอกับความซนระดับพระกาฬ บวกความกวนโอ๊ย และอาการทางจิตพิสดารของเรดินาเข้าไป ถ้าไม่ปรี๊ดแตก ก็ไม่ใช่คนเเล้วมั้ง! แต่..ถึงจะซนขนาดไหน เรดินาก็ยังพอรู้ว่าหน้าที่ของตนเองคืออะไร ถึงเเม้ว่างานเธอจะเล่นๆ เรื่อยๆ ไม่คิดมากนัก แต่เอาเข้าจริงเเล้วก็จริงจังอยู่เหมือนกัน เรดินาเป็นคนรักษาสัญญา ถ้าได้สัญญาแล้ว เชื่อสิ ว่าเธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้สัญญานั้นสำเร็จ และเพราะเเบบนั้น หลายๆ คนเลยบอกว่าเธอเป็นพวก มุทะลุ ด้วยล่ะนะ..

     เรดินามีนิสัยที่น่ากลัวอีกหนึ่ง เธอเป็นพวกเสพติดการกิน คนปกติกินแค่สามมื้อแต่เรดินากินห้า แถมปริมาณอาหารที่กินก็ไม่ใช่น้อยๆ ปกติเรดินาไม่เกี่ยงรสชาติหรือชนิดเท่าไหร่ เหมือนกับว่าแค่ได้กินก็พอแล้วสำหรับเธอ เรดินาชอบกินของคาวที่มีรสจัด แต่ถึงจะกินไม่เกี่ยงแต่ก็ไม่ค่อยชอบของหวานเท่าไหร่นัก อาหารที่เรดินาชอบมากเป็นพิเศษคือเนื้อ เนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ เธอชอบหมดนั่นเเหละ และขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ถึงจะกินไม่เกี่ยง แต่เรดินาไม่ใช่พวกเปิปพิสดาร พวก งู ตะขาบ หนอน แมลง หรืออะไรที่คนปกติเขาไม่กินกัน เรดินาก็ไม่กินเหมือนกันนั่นเเหละ

     เรดินาชอบแกล้งคนมาก เวลาเห็นคนอื่นกระวนกระวาย หรือโกรธเธอจะมีความสุขเป็นพิเศษ เด็กหญิงจะหัวเราะคิกคักฟังดูหลอนประสาทอยู่กับตัวเอง เเละเวลาเจอของที่ชอบ เรดินาจะยิ้มกว้างจนเหมือนปากฉีก ตาเบิกกว้างเกินปกติ และเอียงคอไปมาคล้ายตุ๊กตาคอหัก มองดูแล้วชวนสยดสยองยิ่งนัก เสียดายหน้าตาน่ารักซะไม่มี..เป็นพวกแกล้งแรง ถือคติ รักดอกจึงหยอกเล่น (?) ยิ่งชอบยิ่งแกล้ง แถมแกล้งเเต่ละครั้งก็ชวนคนโดนแกล้งหัวใจวายตายยิ่งนัก บางครั้งเธอก็อาจแกล้งมือลั่น ปล่อยระเบิดหลุดมือกลางวงเพื่อนตัวเองอะไรแบบนี้ ทำเอาคนอื่นกรี๊ดวิ่งหนีหมอบหลบกันจ้าล่ะหวั่น ก่อนจะพากันควักอาวุธมาคว้างหัวเธอเเทบไม่ทัน เมื่อพบว่ามันเป็นของปลอม..แถมเจ้าตัวยังหัวเราะร่าอีก! น่าหมั่นไส้นัก เด็กบ้า!

     เรดินาเป็นพวกแรงเยอะเกินขนาดร่างกาย ทั้งยังมีจมูกที่ดีมากๆ เธอแยกแยะกลิ่นต่างๆ ได้ดี แถมยังเสาะหาเส้นทางจากกลิ่นได้อีกต่างหาก มองแล้วชวนให้นึกถึงหมาไม่น้อยเลยล่ะ..บางครั้งก็เป็นประโยชน์มหาศาล แต่บางทีก็ทำร้ายเรดินายิ่งนัก เพราะแบบนี้เรดินาเลยไม่ชอบของกลิ่นแรงๆ ฉุนๆ หรือการไปอยู่ในที่ที่มีอะไรสักอย่างฉุนกึก ทว่าเรดินามีอยู่กลิ่นหนึ่งที่ชอบมากเป็นพิเศษ นั่นคือ กลิ่นเนื้อมนุษย์ มันเป็นผลกระทบจากยาหลอนประสาทที่เธอเคยได้รับเมื่อตอนเด็ก ทำให้ระบบร่างกายเธอทำงานแปลกๆ เรดินาจะได้กลิ่นเนื้อเมื่ออยู่ใกล้คนอื่น ซึ่งตัวเธอนั้นชอบมันมาก เพราะแบบนั้นเรดินาเลยมักอยู่ใกล้ๆ กับคนที่มีกลิ่นเนื้อหอมหวานตลอดเวลา ซึ่งคนที่มีกลิ่นเนื้อแบบนั้นส่วนมากมักจะ หน้าตาดี (...) เรดินาเลยเป็นพวกเลือกคบคน เธอไม่ชอบคนที่กลิ่นเนื้อเหม็นบูด เพราะงั้นถ้าหน้าตาไม่ดีจริง ก็อย่าหวังว่าเรดินาจะอยากอยู่ด้วยเลย!

     มีข่าวลือกันว่าเรดินานั้นชอบกิน เนื้อมนุษย์ แต่หากกล่าวตามความจริงล่ะก็..อย่างที่เคยบอกไป ว่าเรดินาเป็นพวกหยอกแรง..บางครั้งคราวที่เธอได้กลิ่นเนื้อมนุษย์หอมหวานมากเสียจนน้ำลายสอ เธอก็รู้สึกอยากจะ แกล้ง เจ้าของกลิ่นที่ว่านั่นขึ้นมาเสียดื้อๆ เธอมักจะทำหน้าหลอนๆ หัวเราะคิกคัก พูดจาด้วยเสียงหวานใสทว่ากลับฟังดูหนาวยะเยือก และก่อนที่เหยื่อของเธอจะรู้ตัว เรดินาก็พุ่งเข้าไปกัดอีกฝ่ายสุดแรงแล้วกระชากเนื้อออกมา (หมายถึงถ้ากัดขาด..) แน่นอนว่าคนส่วนมากจะกลัวและหนี หรือบางทีอาจสติหลุดกรีดร้องไป และนั่นจะเป็นโอกาสที่จะให้เรดินาคายเนื้อพวกนั้นทิ้งไป ก็อย่างที่บอก..เรดินาแค่อยาก แกล้ง คนพวกนั้นก็เท่านั้น อีกอย่างนะ..ถึงกลิ่นจะหอมหวนยังไง เนื้อมนุษย์เหม็นคาวน่าสะอิดสะเอียนแบบนั้นน่ะ เรดินาไม่สนหรอก..จะอ้วก

     เรดินาเป็นพวกเก่งจิตวิทยา ถนัดเป็นพิเศษเรื่องการเล่นกับความรู้สึกคนอื่น ให้หวาดกลัว เศร้าตรม และสับสนอย่างหนักด้วยคำพูดของเธอ กับท่าทางต่างๆ แล้วจากนั้นเธอก็รีดข้อมูลต่างๆ หรือสิ่งที่เธอต้องการมาจากอีกฝ่าย อนึ่ง..นี่ไม่ได้ทำเพราะมันเป็นงาน เหตุผลง่ายๆ คือสนุกล้วนๆ การได้เห็นพวกเหยื่อนี่กรีดร้องโวยวาย ทำหน้าเหมือนเห็นผีน่ะ มันตลกเสียจนน่าขำให้ฟันหักในสายตาเรดินาเลยล่ะ และเด็กหญิงตัวน้อยนั้นยังเป็นพวก ใจร้าย ใจแข็ง ใจหิน เป็นอย่างมาก หากจับได้แล้ว เรดินาจะไม่มีวันปล่อยเหยื่อของเธอไปเด็ดขาด ต่อให้อ้อนวอนยังไงก็อย่าหวังว่าเรดินาจะใจอ่อนเลย

     เรดินาไม่เชื่อใจใครง่ายๆ อันที่จริงต้องบอกว่าคนที่เรดินาเชื่อใจนั้นแทบจะไม่มีอยู่เลยบนโบกใบนี้ ภายใต้รอยยิ้มและนิสัยสุดพิสดารกับความซนนั้น มันซ่อนความหวาดระแวงที่มีต่อทุกสิ่งเอาไว้อยู่ทุกอณู เรดินามักระแวงเสมอเวลาได้พบกับคนแปลกหน้า เธอเก่งเรื่องโปกเกอร์เฟค เพราะงั้นเเม้จะระเเวงขนาดไหน เธอก็ยังสามารถทำตัวเริงร่าให้คนอื่นคิดว่าเธอไม่รู้สึกอะไรได้อยู่ดี เรดินาเป็นพวกปิดกั้นจิตใจของตนเองจากผู้อื่น ไม่มีใครรู้ประวัติของเรดินาเเต่ก่อนเลย หรือแม้แต่ความรู้สึกของเจ้าตัวจริงๆ ก็ไม่มีคนรู้ นั่นเพราะเรดินาไม่เคยพูด และไม่ยอมพูด เรดินาปากหนักยิ่งกว่าหินหนักสิบตัน แต่นั่นเป็นเฉพาะเรื่องของเธอเองเท่านั้น สรุปคือเรดินาหวงแหนเรื่องส่วนตัวของตนมาก ปัญหา ความเศร้า สิ่งที่ค้างคา ทุกอย่างที่เรดินารู้สึกไม่เคยมีใครได้รู้เลยแม้แต่น้อย..แต่ในกรณีอื่นซึ่งเป็นความลับของผู้อื่น เรดินาก็รักษาไว้แบบไม่ปริปากพูดได้เช่นกัน เเต่จำเป็นต้องมีของแลกเปลี่ยนนะ ยิ่งถ้าความลับนั้นใหญ่มากแค่ไหน ของแลกเปลี่ยนยิ่งแพงมากขึ้นตามระดับ อนึ่ง---ของเเลกเปลี่ยนไม่ใช่เงิน สิ่งมีค่าสำหรับเรดินาน่ะ คือ อาหาร ต่างหากล่ะ! ประเด็นคือไม่ค่อยมีอยากพูดความลับกับเรดินานัก เพราะถ้าไม่จ่ายค่าแลกเปลี่ยน ความลับของคุณอาจกลายเป็นข่าวคุยเล่นในยามเช้า เพราะฝีมือการโพทะนาของเรดินา ที่สำคัญคือของแลกเปลี่ยนไม่ได้เเลกทีเดียวจบ แต่เรดินาคิดเป็นรายเดือน! (และย้ำอีกครั้งว่า แพง!)

     เรดินาไม่เคยร้องไห้ น้ำตาของเธอเหือดแห้งหายไปแล้วตั้งแต่อดีต เด็กหญิงนั้นช่างดูเข้มเเข็งเสียเหลือเกิน แต่เปล่าวหรอก...เรดินาไม่เข้มเเข็งอะไร แต่เธอน่ะร้องไห้ ไม่ได้ ต่างหากล่ะ ไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกันที่เรดินาไม่สามารถร้องไห้ได้อีกแล้ว และเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมด้วย เรดินารู้แค่ว่า ไม่ว่าเธอจะเศร้าหรือเจ็บปวดยังไง น้ำตาก็ไม่เคยไหลออกมาเลยเเม้เเต่หยดเดียว หรือแม้ว่าเธอจะอยากร้องไห้ออกมาก็ตามเถอะ..เพราะแบบนั้น จิตใจของเรดินาเลยไม่เคยได้ระบายความเศร้าหมองออกไปเลย มันทำให้เธอดูอมทุกข์ขึ้นทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน เหตุนี้ทำให้เกิดอาการแปลกๆ กับเรดินา นั่นคือเธอเหม่อบ่อยมาก เรียกได้ว่านั่งว่างเเป๊ปเดียวก็เหม่อได้ (หลังจากนั้นไม่นานก็วิ่งปร๊าดไปหาเรื่องป่วนต่อ..) ทั้งยัง เครียดง่ายมาก เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เรดินาก็เก็บมาคิดให้หนักหัว สภาพร่างกายของเด็กสาวเลยค่อนข้างโทรมกว่าคนวัยเดียวกัน แถมโตอีกต่างหากด้วย..แต่ทุกอย่างที่ว่า เรดินาก็จะกลบเกลื่อนมันด้วยใบหน้าใสซื่อจอมปลอมของเธอ ราวกับจะบอกว่า 'เธอไม่รู้สึกอะไรเลย' แม้ว่าภายในใจของเธอมันเหลกเละจนแทบไม่เหลือชิ้นดีเเล้วก็ตาม..

    เเละเพราะความหวาดระแวงนั้น..มันเลยทำให้เรดินาเกิดสงสัย และถามตัวเองขึ้นมาว่า แบบนี้แล้ว..ตัวเธอนั้นจะสามารถกลับไปเป็น เด็กหญิงปกติ แบบที่อยากจะเป็น และอดทนบำบัดเพื่อมันมาตลอด หรือจะกลายเป็น คนบ้า จริงๆ ไปก่อนกันแน่นะ..?

ลักษณะการพูดจา :: ชอบแทนตัวว่าหนู เเละเรียกคนอายุมากกว่าว่า พี่ชาย กับ พี่สาว ไม่ก็คุณลุง คุณน้า หากอายุเท่ากันก็จะเรียกอีกฝ่ายด้วยคำแรกของชื่อ ลงท้ายด้วยคำว่า จี้ (เช่น อาร์คิตัส ก็จะเป็น อาร์จี้---) มีหางเสียงเวลาพูดเพื่อความน่ารักฟุ้งฟิ้ง (?) เสมอ แต่ชอบหัวเราะคิกคักทำให้ดูน่ากลัวและจิตไม่น้อย

ประวัติ :: เรดินาเกิดเเละเติบโตในครอบครัวที่ค่อนข้างธรรมดามาก ติดจะไปทางยากจนเสียด้วยซ้ำ บ้านของเธอประสบปัญหาเรื่องการขาดแคลนอาหาร เด็กสาวมักต้องอดๆ อยากๆ บางวันก็ไม่ได้กินอะไรเลย ทำให้เมื่อก่อนเธอตัวสูบผอม แบบมีร่างกายที่ปวกเปียก แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้พบกับเด็กชายคนหนึ่ง เขาเป็น เพื่อนคนแรก ของเธอ แต่เรดินาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครมาจากไหน เธอรู้แค่ว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กผู้หญิงอายุมากกว่าเธอราวๆ 5ปี ที่ชอบมาโผล่แถวๆ ส่วนสาธารณะใกล้บ้านเธอในเวลาสี่โมงเย็นเป็นประจำ พร้อมกับอาหารแสนอร่อยน่าทาน ทำให้ตัวเรดินาที่ตอนนั้นอายุเพียง7ขวบสนิทกับอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว เธอเชื่อใจในตัวเพื่อนของเธอมาก เด็กทั้งสองมักใช้เวลาช่วงเย็นในการเล่นด้วยกันในสวนสาธารณะเสมอๆ ทุกอย่างดูเป็นเรื่องดี เรดินาได้เพื่อนใหม่ ได้กินอิ่มหนำสำราญในยามเย็น เพื่อนของเธอมักสรรหาของที่เธออยากกินมาให้เธอได้กินอยู่เสมอ และนั่น..ทำให้เรดินาเริ่มเสพติดการกิน

      แต่..มันมีบางอย่างที่แปลกไป และมันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ นั่นคืออาการหลอนประสาทของเรดินา มันเกิดขึ้นตั้งแต่หลังจากที่เธอเจอกับเพื่อนใหม่สองสัปดาห์ เรดินาเริ่มฝันร้ายและจินตนาการถึงเรื่องแปลกๆ แต่พ่อแม่ของเธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ เพราะสภาพแวดล้อมในบ้านก็ไม่ได้ดีอะไรอยู่เเล้ว แต่แล้วพวกเขาก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติ เพราะจากตอนแรกที่เป็นเพียงแค่บางครั้งบางคราว มันก็เริ่มเป็นบ่อยครั้งและถี่ขึ้นเรื่อยๆ เรดินามักกรีดร้องออกมาในบางครั้ง เธอโวยวายว่าเห็นสิ่งที่น่ากลัวจนเธอไม่อาจทนมองได้ บอกว่ามันจะเข้ามาทำร้ายเธอ ทั้งที่ความจริงมันมีเพียงแค่ธาตุอากาศว่างเปล่าอยู่ตรงหน้า พ่อแม่ของเรดินาตะขิดตะขวงใจกับเรื่องนี้มาก พวกเขาอยากให้เรดินาอยู่แต่ที่บ้าน และพยายามหาทางรักษาเด็กน้อย เเต่เพราะนิสัยที่เสพติดการกินของเรดินา ทำให้เธอไม่สามารถทนหิวได้ เด็กน้อยร้องอวดครวญตลอดเวลา แต่พ่อแม่ของเธอก็ไม่ได้ใจอ่อน สุดท้ายพวกเขาก็ตัดสินใจใช้เงินเก็บทั้งหมดเชิญหมอมาตรวจ เพราะไม่อาจทนกับสภาพน่าเวทนาของลูกตนได้ ก่อนจะพบว่าเรดินาได้รับยาพิษอ่อนๆ จากอาหาร มันเป็นยาพิษจำพวกหลอนประสาท ที่หากกินไปเพียงเล็กน้อยจะแค่ทำให้เกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัวบ้าง แต่ถ้าหากกินเข้าไปมากๆ เข้าก็จะทำให้ผู้ทานเกิดอาการป่วยทางจิตในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งได้ แวบแรกที่ได้ยินคำตอบนั้น มันทำให้พ่อแม่ของเรดินาตัวแข็งค้างไป พวกเขารู้ดีว่าไม่มีทางที่มันจะเป็นสิ่งที่พวกเขาหามาได้ เพราะหลังๆ มานี้ เรดินาไม่ได้กินของที่บ้านอะไรเลยนอกจากลูกอมเม็ดแรกๆ ที่คนเป็นแม่ได้มาจากการทำงาน ซึ่งคนทั้งบ้านก็กินมันเช่นกัน แต่คนที่ป่วยกลับมีแค่เรดินาคนเดียว เพราะงั้นมันไม่มีทางที่จะเป็นของในบ้านได้เลย และสิ่งที่เรดินามักได้กินเป็นประจำ..ก็คือของที่เด็กสาวที่เป็นเพื่อนของเรดินานำมาให้เป็นประจำ..

     แต่ตัวเรดินานั้นคิดต่าง เธอเชื่อใจในตัวเพื่อนของเธอมาก ความคิดที่ว่าเพื่อนเป็นคนวางยาตนไม่ได้อยู่ในหัวของเรดินาเลยแม้แต่น้อย เด็กน้อยตัวสั่นงอด้วยความทรมานจากทั้งทางจิตใจ และร่างกาย น้ำตาไหลทะลักราวเขื่อนแตก ความหิวจู่โจมอย่างหนัก สุดท้ายเเล้วเรดินาก็ทนไม่ไหว เด็กน้อยลอบใช้จังหวะที่พ่อแม่กำลังยุ่งอยู่หนีออกจากบ้าน ใช้ร่างกายปวกเปียกของเธอวิ่งไปตามทาง ไปยังสวนสาธารณะในเวลาเดิมที่พวกเธอพบกันเป็นประจำ และเมื่อเธอไปถึง เพื่อนของเธอก็กำลังรอเธออยู่เช่นกัน เรดินายิ้มกว้าง เธอวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนสาวด้วยความคิดถึง แต่อีกฝ่ายยืนนิ่ง เธอไม่ได้กอดตอบเด็กสาวเหมือนอย่างทุกที แต่กลับเอียงคอและพูดคำที่ทำให้เรดินาตัวค้างว่า

           "อ้าว ยังไม่ตายอีกเหรอ?"

     ร่างของเรดินาเย็นเยียบ เด็กน้อยผละจากอ้อมกอดของคนเป็นเพื่อน มองอีกฝ่ายด้วยนัยน์ตาแสนสวยที่คลอหน่วงด้วยน้ำตาสีใสและเปี่ยมด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนเรดินาจะชะงัก เมื่อมือขาวเนียนเอื้อมมาสัมผัสริมฝีปากเธอเบาๆ แล้วลากไปยังลำคอขาวเนียน เด็กสาวหัวเราะคิกคัก ก่อนจะใช้เล็บของเธอครูดผิวของเรดินาไปมา และบอกว่า

           "อุตส่าห์ให้กินยาหลอนประสาทไปตั้งหลายห่อ ทำไมยังไม่ตายอีกเนี่ย"

     ความจริงที่ได้รู้ทำให้สมองของเรดินาเหมือนจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ เเล้วหลังจากนั้นความจริงมากมายก็หลุดมากจากปากของเพื่อนเธอ ว่าแท้จริงเเล้วหล่อนเป็นลูกแพทย์ชั้นนำ มีอำนาจมากในแพนดัสต์ และตัวเธอก็ให้ความสนใจกับยาต่างๆ มาก แต่มันไม่ใช่ยาธรรมดา ทว่าเป็นยาอันตรายที่ส่งผลกับจิตใจเป็นพิเศษ เพื่อนของเธอเป็นอัจฉริยะ สามารถคิดค้นยาใหม่ได้ทั้งที่อายุยังน้อย แต่เธอไม่มีคนทดลองยา ทำให้เพื่อนของเธอต้องเดินไปเดินมาเพื่อหาใครสักคนมาลองยาของเธอ และก็เหมือนจะเป็นโชคร้ายของเรดินา ที่เธอได้มาพบกับเด็กสาวคนนี้

     และเมื่อความจริงทั้งหมดได้ถ่ายทอดสู่เรดินา ก็เหมือนมีกรรไกรคมๆ มาตัดเส้นสติของเธอจนขาดผึง เด็กน้อยกรีดร้องออกมา และทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดถึง เธอใช้มือเล็กๆ ของเธอทุบตีร่างของคนตรงหน้าสุดแรงเกิด เรดินาไม่สนว่าเด็กสาวตรงหน้าจะกรีดร้องเสียงดังขนาดไหน สติที่ขาดบวกกับอาการทางจิตที่อยู่ๆ ก็รุนแรงขึ้น ทำให้เธอเห็นคนตรงหน้าเป็นปิศาจร้ายน่ารังเกลียด มือเล็กๆ ทุบตีใบหน้านั้นสุดกำลัง เรดินาหยิบหินและของรอบตัวมาฟาดใส่อีกฝ่ายไม่ยั้ง จนในที่สุดร่างนั้นก็แน่นิ่งไป..

      ดวงตาคู่งามเบลอมัวไป เด็กน้อยเริ่มหัวเราะคิกคัก มือเล็กๆ สัมผัสลงบนเนื้อที่ฉีกขาดและบุบเละจากการทุบตีนั่น พึมพำกับตัวเองว่า "กำจัดมันได้แล้วนะ..เจ้าปิศาจร้ายนั่น ฉันฆ่ามันได้แล้วนะ" เรดินาพึมพำคำเดิมซ้ำๆ ไม่ยอมหยุด เธอแย้มยิ้มบิดเบี้ยวน่าขนลุกชวนให้หนาวสะท้าน ก่อนมือนั้นจะหยุดลง พร้อมกับน้ำตาสีใสที่หล่นแหมะลงมา กระทบกับใบหน้าเละยับของเพื่อนเพียงคนเดียวในชีวิตของเธอไม่ยอมหยุด

        หลังจากนั้น เรดินาก็ถูกดำเนินคดี ในยามแรกเธอถูกส่งให้ไปอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชสำหรับผู้ป่วยทางจิตขั้นร้ายแรง แต่เพราะผู้ถูกฆ่านั้นคือลูกสาวของแพทย์ผู้มีชื่อเสียงและอิทธิพลมหาศาล พวกเขาต้องการให้เรดินาถูกย้ายไปอยู่ที่ฟราวซี่เพื่อแก้แค้นให้ลูกสาว ด้วยฐานอำนาจ ท้ายที่สุดเรดินาก็ถูกส่งไปยังฟราวซี่จนได้ โดยที่ไม่มีใครคิดเอ่ยปากทักท้วงเรื่องที่เธอถูกเด็กคนนั้นวางยา จนกลายเป็นโรคประสาทเลยแม้แต่คนเดียว..

ความผิดที่เคยก่อ :: สังหารลูกของคนใหญ่คนโตเพราะอาการทางจิตกำเริบ

แคลร์มิโอ :: -

อัญมณี :: -

ความสามารถพิเศษ :: ทักษะการใช้มีด (แล่เนื้อ) ขั้นสูง , เทคนิคแอ๊บใส (?) ขั้นปรมจาร์ย

ชอบ :: อาหารรสดี , เนื้อสดใหม่ , กลิ่นหอมกรุ่นเวลาคนทำครัว , กลิ่นเนื้อมนุษย์หอมหวาน

ไม่ชอบ :: อาหารรสห่วย , การบำบัดอาการป่วยของตน

แพ้/กลัว :: - / การต้องอดอยากอย่างทรมาน 

เพิ่มเติม :: ไม่แน่ใจจริงจังค่ะว่าลิมิตความจิตของท่านเเผ่นกระดาษอยู่ประมาณไหน แต่เห็นบอกจิตมากๆ ก็เลยจัดให้เลย (?) แต่ถ้าไม่ได้ ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวรับกลับค่ะ----//เพราะทางนี้ก็คิดความจิตที่อ่อนกว่านี้ไม่ออกแหล๋ว

----------------------------------------------------