คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : KARDIA [2] [เซียอา] [ซาเวีย]
Application
"บางที..การอยู่คนเดียว..มันอาจจะมีความสุขมากกว่าก็ได้นะคะ"
โลก :: ดรีม
ชื่อ :: เซียอา [Searare]
เพศ :: หญิง
รูปร่างหน้าตา :: ผิวขาวละเอียดนุ่มนิ่ม เส้นผมสีน้ำตาลหยักศกเล็กน้อย ใบหน้ามักประดับด้วยรอยยิ้มจางๆ ที่มองแล้วช่างให้ความรู้สึกเศร้าโศกไปถึงหัวใจ รูปร่างได้สัดส่วน ไม่ผอมไม่อ้วนจนเกินไป
ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 168 / 43
ลักษณะนิสัย :: เซียอาเป็นคนที่รักจะมอบความสุขให้แก่ผู้อื่น ถือคติที่ว่า 'หากมีแค่เราที่มีความสุข แล้วคนอื่นต้องทุกข์ยาก มันคงไม่มีค่าอะไร' ดังนั้นเธอจึงมักจะช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอๆ แม้ว่าเรื่องนั้นจะยากเย็นเพียงใด หรือแม้อีกฝ่ายจะไม่ต้องการความหวังดีของเธอ ถ้าเขาเดือดร้อนขึ้นมา เด็กสาวก็พร้อมจะยื่นมือเข้าช่วยเหลืออีกฝ่ายเสมอ แต่กระนั้นเธอก็ยังพอระลึกได้ว่า เรื่องไหนควร ไม่ควร แม้บางครั้งเธอจะถูกขอร้องและอ้อนวอนอย่างหนัก แต่หากเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควร และทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน เซียอาก็จะไม่ทำมัน..อย่างเด็ดขาด เธอเป็นเหมือนแม่พระเเสนดีในสายตาของคนอื่น และแน่นอนว่าเซียอาก็เป็นตามที่เขาว่าจริงๆ แต่ในบางครั้งเซียอาก็มีมุมที่แตกต่างกับคำว่า แสนดี ที่คนอื่นมอบให้มาโดยสิ้นเชิง เป็นนิสัยที่จะแสดงออกมาเฉพาะตอนที่เธอท้อแท้ หรือเศร้าใจมากๆ เท่านั้น เซียอาในตอนนั้นคล้ายๆ กับคนที่ปวดเป็นโรคซึมเศร้า ข้าวก็ไม่อยากจะแตะ อะไรก็ไม่ทำ วันๆ เอาแต่นั่งฟุบหน้าอยู่กับตัวเอง ไม่สน และไม่ใส่ใจต่อรอบข้าง ตัวเธอคล้ายจะหลงอยู่โลกส่วนตัวของตนเองตลอดเวลา แต่เซียอาก็ยังได้ยิน และรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ดีเหมือนเดิม เพียงแค่เธอเลือกจะกีดกันพวกเขาออกไปก็เท่านั้น ส่วนเหตุผลที่เธอต้องทำเช่นนี้ อ่า..บางทีมันอาจจะเป็นเพราะหัวใจของเธอมันไม่พร้อมจะรับรู้เรื่องราวใดๆ อีกแล้วก็ได้ล่ะนะ..เวลาซึม เด็กสาวจะซึมนานมาก เรียกได้ว่าเป็นเดือนๆ และแม้จะหายจากอาการเศร้านั้นแล้ว มันก็ไม่ได้หายขาดสนิท เพราะยิ่งพบเจอกับความเศร้าเหล่านั้นมากเท่าใด รอยยิ้มของเธอจะเปี่ยมไปด้วยความเศร้ามากขึ้นเรื่อยๆ เรียกได้ว่า เป็นพวกที่เจ็บแล้วจำไปจนวันตายเลยล่ะ
ปกติเซียอาเป็นคนเรียบร้อย สุภาพ และอ่อนโยน ยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา บวกกับรูปลักษณ์ที่สวยงาม เธอจึงเป็นที่รักของคนอื่นเสมอ เซียอาได้รับความรักมากมายจากคนรอบข้าง กระนั้น..ใจจริงของเด็กสาวกลับไม่ได้ต้องการเช่นนั้นเลย เซียอาเป็นคนแปลก เธอไม่ต้องการความรัก เธอไม่ต้องการการดูแลเอาใจใส่ เธอไม่อยากให้ใครๆ มารัก มาสน หรือมาใส่ใจเธอเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เธอชอบที่จะอยู่คนเดียว และปราศจากการรบกวนเสียมากกว่า เพราะงั้นเวลาเห็นเธออยู่กับคนอื่น เลยเป็นเฉพาะช่วงเวลาที่เธอกำลังรับฟังคำขอร้องต่างๆ และช่วยเหลือพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้น ซึ่งปกติเเล้วเธอจะใช้เวลาอยู่กับงานอดิเรกเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเอง อย่างกับทักไหมพรม ปลูกต้นไม้ หรือเเต่งเพลงเสียมากกว่า ส่วนสาเหตุที่ทำให้เธอไม่ต้องการความรักนั้น เป็นเพราะว่าเธอคิดว่าการสานสัมพันธ์กันคนอื่นนั้น มันเป็นอะไรที่ไม่แน่นอนเอาเสียเลย โลกเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเช่นใด ใจมนุษย์เองก็เช่นกัน อีกทั้งชีวิตของพวกเราเองก็ไม่มีอะไรแน่นอน จะตายวันตายพุ่งยังไม่รู้ หากต้องเสียคนรักไปล่ะก็ เธอคงรับมันไม่ได้เป็นแน่..ยิ่งตัวเธอเป็นคนอ่อนไหวและแปรปรวนได้ง่าย อีกทั้งหากต้องเจ็บปวดเพราะสายสัมพันธ์ มันคงทรมานมากไม่น้อย เซียอาเกลียดความเจ็บปวด เพราะงั้นแล้ว หากต้องเจ็บปวดในภายหลังเพราะการสูญเสีย สู้อยู่ตัวคนเดียวให้ชินไปเสียไม่ดีกว่าหรือ?
เซียอารักธรรมชาติ และธรรมชาติก็รักเธอเช่นกัน ตามเดิมเด็กสาวค่อนข้างซุ่มซ่ามไม่น้อย แถมเป็นพวกดวงกุดในตอนที่ไม่ควรกุด (?) อีกด้วย นั่นทำให้เธอมักประสบพบเจอกับอุบัติเหตุสารพัดสารเพ แต่ไม่ว่าจะเป็นครั้งไหน เธอก็มักจะได้ธรรมชาติช่วยไว้เสมอ อย่างตอนที่กำลังเดินชมนกชมไม้อยู่ดีๆ แล้วดันเดินตกหน้าผา เธอก็ได้กิ่งไม้ช่วยเกี่ยวตัวเองไว้ แม้จะไม่สามารถรับน้ำหนักได้ แต่ก็ลดแรงกระแทกไปมากโข พอตกลงไปด้านล่างก็เจอทะเลสาปน้ำใสปลาเป็น รอดตายมาได้อย่างน่าประหลาดใจ แถมได้อาหารเย็นกลับบ้านอีกต่างหาก ทั้งนี้ทั้งนั้น เซียอาจะมีความสุขเป็นพิเศษหากได้อยู่ใกล้ๆ กับดอกไม้ เธอชอบกลิ่นหอมและรูปลักษณ์ที่งดงามเหล่านั้นมาก หากมีคนมาทำลายดอกไม้เหล่านั้น เธอคงโกรธมากจริงๆ
แม้ยามปกติจะเป็นสาวยิ้มง่าย สุภาพอ่อนโยนขนาดไหน มนุษย์ย่อมมีด้านโกรธรวมอยู่ด้วยเป็นธรรมดา เซียอาไม่ค่อยโกรธหนัก แต่เธอจะโกรธกับเรื่องไม่เป็นเรื่องสักเท่าไหร่ ซึ่งส่วนมากจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับดอกไม้ และเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่บางทีเธอก็ไม่โกรธนะ ไม่รู้สิ ให้ความรู้สึกคล้ายๆ พวกอินดี้ดีเหมือนกัน สรุปแล้วจะโกรธตอนไหนก็ไม่มีคนรู้อยู่ดี เพราะเรื่องใหญ่ในวันนี้ในสายตาของเซียอา วันข้างหน้ามันอาจจะกลายเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วไปเลยก็ได้ แต่มีอย่างหนึ่งที่เธอจะโกรธแน่ๆ นั่นคือการที่ใครก็ตามมาทำตัวไม่เห็นคุณค่าของชีวิตต่อหน้าเธอ (หรือจะลับหลังก็ตาม) เรียกง่ายๆ ก็การ ฆ่าตัวตาย นั่นแหละ เซียอามักเชื่อเสมอว่าถึงจะเจอเรื่องแย่เพียงไหน ถ้าผ่านไปได้ ตัวเราจะต้องเเข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน ถือเป็นคนที่เข้มแข็งและมีความอดทนอดกลั้นสูงมากเลยล่ะ อีกทั้งยังเป็นพวกยึดติดกับแนวคิดของตนพอสมควร หากเธอเจอคนที่กำลังฆ่าตัวตายล่ะก็ เด็กสาวจะช่วยสุดความสามารถเพื่อให้อีกฝ่ายรอด และจะด่าอีกฝ่ายเพื่อให้สำนึกเสีย ถ้ายังไม่สำนึกอีกก็คงต้องทางใครทางมัน แล้วแต่บุญแต่กรรมไป แต่ถ้าเจออีกฝ่ายกำลังฆ่าตัวตายอีกกี่ครั้งๆ ก็ตาม เซียอาก็จะช่วยเสมอ เพราะชีวิตนั้นมีค่ามาก หากไม่เห็นคุณค่านักล่ะก็ เธอก็จะให้ต้องอยู่กับมันไปเรื่อยๆ นั่นแหละ! (เพราะงั้นบางทีเลยมีคนบอกว่าเซียอาเป็นพวก เผด็จการ เข้าขั้นร้ายแรง---) และแม้เซียอาจะเกลียดพวกไม่เห็นค่าชีวิตมากแค่ไหน แต่เหมือนร่างกายเธอจะมีเรดาร์ดีมาก ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ เธอมักจะเกิดอาการตะหงิดๆ ในใจเสมอเวลาจะมีคนฆ่าตัวตายในระยะใกล้ๆ เท้าเธอมันก็มักจะพาเธอไปหาอีกฝ่ายได้ทันท่วงทีเสมอ เรียกได้ว่าดวงสมพงษ์กับพวกนี้สุดๆ ไปเลยล่ะ..
ตอนที่โกรธนั้น เซียอาจะหน้านิ่งมากถึงมากที่สุด น้ำเสียงที่เคยหวานก็จะจริงจังเคร่งเครียด จนน่าใจหายว่านี่เซียอาจริงงั้นหรือ (?) แต่ที่แน่นอนคือ นัยน์ตาของเธอจะประกายแสงวาวโรจน์ และใบหน้าจะปราศจากรอยยิ้ม และถ้าโกรธเมื่อไหร่ ก็อย่าหวังว่าเธอจะหายโกรธง่ายๆ นอกจากจะต้องทำให้หัวเย็นลงแล้ว เซียอาต้องใช้เวลาอย่างมากในการสงบจิตสงบใจ เพราะเป็นจำนาน อีกทั้งยังอ่อนไหวง่ายอีกด้วยนั่นเอง
อนึ่ง แม้จะมาสไตล์แม่พระ นิสัยดีงาม รอยยิ้มสวยหวานปานใด แต่เซียอาก็ไม่ได้คนที่มีดีอะไรมากไปกว่า ทักษะการแต่ง/ร้องเพลง กับเทคนิคการใช้เครื่องดนตรีทุกชนิดก็เท่านั้น ที่เหลือนั้นออกจะกากด๋อยเสียด้วยซ้ำ เรื่องยากๆ นี่อย่ามาพูดกับเซียอาเลย เพราะนอกจากสาวเจ้าจะไม่รู้เรื่องแล้ว บางทีคำพูดคำจาของเธออาจพาคุณงงมากกว่าเดิมก็เป็นได้ เพราะเซียอานั้นพูดเยอะไม่ออก ทั้งยังชอบพูดนอกประเด็นอยู่บ่อยๆ ทั้งๆ ที่พูดเรื่องไก่อยู่แท้ๆ ไปๆ มาๆ หล่อนก็พาคุณไปทัวร์ดาวเนปจูนเสียแล้ว เพราะงั้นทางที่ดีที่สุดคือ ปล่อยเซียอาให้จมไปกับโลกดอกไม้ของเธอนั่นแหละ ดีสุดแล้ว----(แต่อย่างน้อย เรื่องการคำนวน คิด วิเคราะห์ เบื้องต้น คุณธรรม จริยธรรม การแยกแยะ เซียอาก็ผ่านฉลุยล่ะนะ)
เป็นที่ปรึกษาปัญหาทุกอย่างที่ดีในแง่คุณธรรม และจิตใจ (แต่เรื่องเงินๆ ทองๆ อย่าพูดกับเธอเชียว---) เพราะเซียอาอยู่คนเดียวเสมอ ทำให้ว่างตลอดเวลา การอ่านหนังสือหรือทำความเข้าใจกับจิตใจมนุษย์เลยเป็นงานอดิเรกย่อยๆ ของเธออีกอย่าง เซียอาค่อนข้างเข้าใจดีถึงความรู้สึกแง่ต่างๆ โดยเฉพาะเรื่อง ความรัก เรื่องการช่วยพูดปรับความเข้าใจ หรือปลอบให้ใครหายเศร้านี่ถือเป็นงานถนัดของเธอเลยทีเดียว ไม่ค่อยแปลกใจเลยจริงๆ หากบางทีจะเห็นสาวๆ แวะเวียนไปหาเซียอาอยู่บ่อยครั้ง จนแทบเป็นรายวัน---แต่ยังไงก็ตาม เซียอาก็เหมือนกูรูฉบับสามัญ (?) ที่เก่งเหลือเกินภาคทษฏี แต่ภาคปฏิบัตินี่ไปไม่รอด แม้ว่าเธอจะปลอบใครได้เก่งเเค่ไหน แต่กลับปลอบตัวเองไม่เก่งเอาเสียเลย น่าแปลกที่เซียอาสามารถเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นได้อย่างง่ายดาย แต่กับตัวเองนั้นมันกับกลายเป็นเรื่องสับสนที่อยากจะเข้าใจ..เด็กสาวไม่สามารถเข้าใจจิตใจของตัวเองได้ เธอไม่รู้ว่าทำยังไงเธอถึงจะหายเศร้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเธอถึงต้องเศร้า เพราะงั้นเเล้วเด็กสาวจึงใช้เวลานานมากในการฟื้นสภาพจิตใจของตนแต่ละครั้ง
ไม่ค่อยรู้จักกับคำว่า เขินอาย เสียเท่าไหร่ เพราะนิสัยที่ชอบอยู่คนเดียว รักสันโดษ ไม่ข้องแวะกับใครจนเกินไป ทำให้เซียอาไม่ได้เจอกับอาการใจเต้น ใจสั่น กับหนุ่มรูปงาม (หรือแม้แต่สาวน้อยใหญ่) เสียเท่าไหร่ ความจริงต้องเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้ อนึ่งเหตุผลมีไม่มาก สาเหตุหลักก็คือไม่มีคนมาให้ใจเต้นด้วยนั่นแหละ และถึงแม้หน้าตาจะดีขนาดไหน ก็ไม่ค่อยมีหนุ่มคนไหนกล้าจะมาจีบหรือขายดอกไม้ (?) กับเธอเท่าไหร่ และจากการสัมภาษณ์ จึงค้นพบว่าเซียอานั้นแม้จะเป็นพวกยิ้มง่าย ดูน่าเข้าใกล้ ออร่าแม่พระมาเต็มสักแค่ไหน แต่เมื่อเข้าไปใกล้จนถึงจุดๆ หนึ่ง มันก็เหมือนมีเส้นบางๆ มาคั้นเอาไว้ เป็นสัญญาณเตือนว่า อย่าได้คิดจะย่างกรายเข้ามาใกล้มาไปกว่านี้ พูดตรงๆ คือนั่นเป็นปฏิกริยาป้องกันตัวอัตโนมัติของเซียอา เพราะว่าไม่อยากผูกพันธ์นั่นเอง...ส่วนยามเขินอายนั้น อืม ไม่รู้ว่าจะมีไหมเหมือนกัน แต่เซียอาก็มาแนวแปลกอีกแล้ว เธอไม่เขินอายกับหน้าตา หรืออะไรที่มันดูน่าเขินแบบสาวๆ คนอื่น แต่เธอมักจะเขินกับ การกระทำ เสียมากกว่า แต่..ไม่ใช่การกระทำดีๆ นักหรอก แต่เป็นการกระทำที่ถูกด่าทอ และทำร้ายต่างหาก เป็นพวกMอ่อนๆ (หรืออาจจะมากก็ไม่รู้---) เวลาโดนด่าดันเขินอายและใจเต้นเสียเฉยชิบ----แต่ก็นั่นแหละ แม่พระขนาดนี้ ใครหน้าไหนมันจะกล้ามาด่าล่ะ และเพราะไม่มีตัวทดลอง (?) อะไรเลย เซียอาเลยไม่แน่ใจเรื่องรสนิยมตรงส่วนนี้ของตนเองเสียเท่าไหร่ ในเวลาเขินนั้น เซียอาไม่ได้แสดงออกมากมายเท่าใดนัก แค่จะหน้าแดงหน่อยๆ สั่นนิดๆ แล้วก็ชอบยกเล็บขึ้นมากัด เดี๋ยว..) เท่านั้นเอง!
อีกเรื่องคือ เซียอาชอบของน่ารักทุกชนิด ตั้งแต่สัตว์ตัวน้อยๆ ขนปุยฟูๆ จนกระทั่งของใช้จิปาถะ หรือแม้แต่คน กับชื่อก็ตาม เพราะงั้นถ้าเซียอารู้จักใคร แล้วคิดว่าชื่ออีกฝ่ายช่างไม่น่ารักเอาเสียเลย เธอก็จะแปลงชื่ออีกฝ่ายให้ดูน่ารักขึ้นกว่าเดิม ส่วนจะแปลงมากน้อยแค่ไหน อันนี้ขึ้นอยู่กับเปอร์เซ็นต์ความโหดของเบ้าหน้าและนิสัยล้วนๆ ----
ลักษณะการพูดจา :: น้ำเสียงปกติจะหวานละมุน ฟังเพลิน ด้วยมีพรสวรรค์เรื่องการร้องเพลง ทำให้มีน้ำเสียงที่น่าหลงใหล มักแทนตัวว่าฉัน มีหางเสียงเสมอ ไม่ว่าจะโอกาสไหนๆ ก็ตาม หรือแม้แต่ตอนโกรธก็ยังมีหางเสียงเหมือนเดิม เวลาเรียกคนอื่นมักจะเรียกด้วยชื่อน่ารักๆ ที่ตั้งขึ้นมาใหม่ แม้ว่าจะพึ่งรู้จักกันก็ตาม
ความสามารถพิเศษ :: ร้องเพลง แต่งเพลง / ความอึด ถึก และทนส่วนบุคคล
ลักษณะการแต่งตัว :: ปกติใส่ชุดแบบนี้เลยค่ะ แต่ส่วนมากจะเป็นสีเขียวอ่อน กับสีแดงอ่อนค่ะ
อาวุธ :: หอกยาว
สีของลูกแก้วที่พกติดตัว :: ไพลิน
ชอบ :: เพลง ธรรมชาติ การอยู่คนเดียว ดอกไม้
ไม่ชอบ/เกลียด :: การโดนรุมล้อมด้วยคนจำนวนมาก พวกคิดสั้นไม่เห็นค่าชีวิต กลิ่นเหม็นๆ
กลัว/แพ้ :: การผูกพันธ์กับใครสักคน
งานอดิเรก :: แต่งเพลง อ่านหนังสือ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับจิตใจมนุษย์ ชมธรรมชาติ
เจ้าคิดยังไงกับตนเองในโลกตรงข้าม :: ไม่รู้สิคะ..ยังไงเขาก็เป็นมนุษย์ คงเป็นทั้งคนดีและไม่ดีนั่นแหละค่ะ
คิดว่าตนเองจะสามารถไปยังโลกแห่งความจริงได้หรือไม่ :: ..ฉัน..ไม่สนใจมันหรอกค่ะ เพราะถ้าไปที่นั่นล่ะก็ คงต้องเจ็บปวด..ในหลายๆ เรื่องเลยใช่ไหมล่ะคะ
เพิ่มเติม :: เซียอาเป็นคนเดียวกับซาเวียนะคะ-----
คนนี้ถ้าเป็นไปได้ ไม่อยากให้มีคู่น่ะค่ะ
สัมภาษณ์ผู้ปกครอง
//นั่งเคาะทดสอบไมค์....ไม่ดัง...ไม่ใช้ก็ได้-----สวัสดีค่ะ อะแฮ่ม ขอแนะนำตัวอีกรอบ(?) อันตัวข้ามีนามว่---อ๊ะ โอเค ไม่เล่น คนเขียน(?)ชื่อแผ่นกระดาษนะคะ อนึ่งมีนิยายหลายเรื่องในคลังคาดว่ามีบางท่านที่รู้จักหรือเคยเห็นแวบๆ อนึ่งหรือบางท่านอาจจะไม่รู้จักเลย แต่ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เอาล่ะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรคะ?
-รันรันเจ้าค่าเอ๊ยย----//แค่ก ผิด---
ไม่ทราบว่าทำไมถึงมาสมัครคะ?
-ชอบค่ะ! ชอบมากเลย! //ปิดหน้า (เดี๋ยว---)//ล้อเล่นค่าา พอดีเห็นประชากรดรีมน้อยกว่ากายพอควร บวกกับภาพในคลังเยอะมาก (เกี่ยวไหม..) เลยพามาส่งน่ะค่ะ แฮะๆ
ใบสมัครยาวไปไหมเอ่ย?
-ไม่ค่า
อ่า...แล้วถ้าลูกถูกจับขัง(ในโลกของความจริงก็ตาย แต่แค่คนเดียวจะโดนค่ะ ไม่กายก็ดรีม)รับได้หรือเปล่าคะ?
-ไม่มีปัญหาค่ะ เซียอาคนสตรองรับได้หมด (?)
สุดท้ายและท้ายสุด(?)ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ แล้วเจอกันใหม่ มีอะไรจะบอกแผ่นกระดาษไหมคะ? //หยิบผาเช็ดหน้าสีรุ้งรับแสงอาทิตย์ขึ้นโบกแบบโบกแท๊กซี่(?)
-จะบอกว่าพยายามเขียนให้เป็นดรีมที่สุดแล้วค่ะ พยายามมาก แต่เขียนไปเขียนมา ข้อสอบทำผิด หนูเซียอาเลยกลายเป็นตัวละครนุ่มนิ่มไส้ในสตรองไปเฉยเลยค่ะ ฮึกกก //อีกคนเป็นกายนะคะ กำลังปั่นให้อยู่ว์
Application
"อ่า ที่รัก..ได้โปรดเถอะค่ะ..มอบความรักนั้นให้กับฉันทีเถอะ..""
โลก :: กาย
ชื่อ :: ซาเวีย [Xavier]
เพศ :: หญิง
รูปร่างหน้าตา :: รูปร่างสมส่วนอรชรทรงนาฬิกาที่สาวน้อยใหญ่ปารถนา ใบหน้างดงามราวกับเทพธิดา ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลที่ยามต้องแสงจะวาวประกายมรกต ที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์แสนดึงดูด เส้นผมสีน้ำตาลหยักศกเล็กน้อยยาวถึงกลางหลัง ผิวขาวซีดมากจนเห็นเลือดฝาด ริมฝีปากทาลิปสีแดงสดเอาไว้ ทั่วเรือนกายปรากฏรอยแผลจางๆ โดยเฉพาะที่ต้นขา แผ่นหลัง และเนินอก มันไม่ได้น่าเกลียด ทว่ากลับเย้ายวนมีเสน่ห์เสียจนต้องสั่นไหวต่างหากเล่า
ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 178 / 59
ลักษณะนิสัย :: เด็กสาวหน้าตางดงามผู้โหยหาในความรัก ซาเวียเป็นเด็กที่เติบโตมาอย่างรันทดและอดสู่ เธอไม่เคยได้รับความอบอุ่นและรักอันบริสุทธิ์จากใคร แต่ใช่ว่าเธอจะไม่เคยได้รับความรัก แค่รักนั้นมันคือ รักที่บิดเบี้ยว ก็เท่านั้น รักที่เธอเคยได้รับนั้น..มันคือรักที่มาจากการทำร้ายร่างกาย เด็กสาวเคยอยู่กับคนๆ หนึ่ง เขาเป็นคนที่ชื่นชอบในการทรมานและมีความคิดที่บิดเบี้ยว ชายคนนั้นมักทำร้าย ตบตี และด่าทอเธอเมื่อเธอทำผิดพลาด จากนั้นก็จะกอดและปลอบเธอ พร่ำบอกกับเธอว่ามันคือความรัก เขารักเธอมาก เพราะแบบนั้นเขาเลยทำร้ายเธอ เพื่อตัวเธอ เพื่อให้ซาเวียมีความสุข เขาเลยต้องทำร้ายและด่าทอเธอเพื่อให้เธอจำเสีย ว่าอะไรที่มัน ควร และ ไม่ควร แต่..อ่า นั่นเองก็คือความรักเช่นเดียวกันนะ ที่รัก..เขาพร่ำบอกเธอ บอกเธอเช่นนี้เสมอ และซาเวียก็เชื่อ เพราะงั้นเพื่อตอบแทนความรักที่เขามอบให้ และแสดงถึงรักบริสุทธิ์ในหัวใจเธอที่มีต่อเขา..เธอจึงเลือกที่จะทำแบบเดียวกับเขา ด้วยการ ฆ่า เขาเสีย
และเมื่อชายคนนั้นตายจากไป ก็ไม่มีใครมามอบความรักที่จริงใจเท่าชายคนนั้นให้ซาเวียได้อีกเลย แต่ตัวเธอนั้นปารถนาในรัก เธออยากให้ทุกคนสนใจเธอ เด็กสาวนั้นมีความฝันแสนหวานชื่นอย่างการได้ครองรักกับคนที่รักเธอหมดใจไปตลอดกาล และซาเวียเชื่อว่าสักวันเธอจะได้พบกับคำว่า ความรัก ที่ว่านั้นเอง..อย่างแน่นอน กระนั้นแล้วชีวิตหลังจากนั้นกลับไม่เคยได้พบเจอแม้แต่คำว่ามิตรภาพ นั่นทำให้ซาเวียต้องขวนขวายที่จะหาความรักเหล่านั้นด้วยตัวเอง เด็กสาวมีความคิดที่ค่อนข้างวิปริต นอกจากทัศนคติที่ว่า การทำร้ายและด่าทอคือการแสดงความรัก เธอคิดว่าหากเธอรักเขา เขาก็ต้องรักเธอด้วยเช่นกัน เธอมักใช้เรือนกายและใบหน้าที่งดงามเพื่อหลอกล่อ และทำให้เขาหลงใหลในตัวเธอ ซาเวียไม่สนว่ามันจะผิดต่อใครหรือทำให้ใครเดือดร้อน หากตัวเธอได้รับความรักนั้นมาล่ะก็ ต่อให้ต้องล่อลวงหรือบังคับ ซาเวียก็จะทำมันอยู่ดี แต่ถ้าหากว่าแม้จะพยายามทำมากเเค่ไหนแล้ว แต่คนที่เธอรักก็ยังไม่ยอมหลงรักเธอเสียที ซาเวียก็จะ ฆ่า เขา และตัดหัวของเขาเอาไว้กับตัว จุมพิตใบหน้านั้นด้วยความรัก ให้เขาอยู่ข้างกายเธอไปตลอดกาล ไม่สามารถหนีไปไหนได้ แม้จะมีเพียงแค่ร่างกายที่เธอได้ครอบครอง แต่ซาเวียไม่สนหรอก..แค่เขาอยู่ข้างๆ เธอเช่นนี้ มันก็เพียงพอแล้วล่ะ..
แต่ถึงแม้ซาเวียจะมีความคิดวิปริตเช่นนั้น แต่มันก็มักจะเป็นกับคนที่เธอรักมากจนหมดหัวใจเท่านั้น ไม่ใช่แค่อยากจะเรียกร้องหรือทำให้เขามาหลงรักเธอเพื่อความสนุกหรอกนะ..ซึ่งตอนนี้ เด็กสาวก็ยังไม่เจอคนอย่างว่าเสียที แต่นิสัยฆ่าเชือดคอเหยื่อแบบนี้ก็ไม่ได้มีแค่กรณีเดียว หากมีคนทรยศต่อความรักของซาเวีย เธอจะเกลียดโกรธคนๆ นั้นเป็นอย่างมาก เพราะซาเวียเชื่อว่าความรักนั้นสวยงาม คนที่ทำความรักของเธอต้องแปดเปื้อนเช่นนั้นไม่สมควรมีชีวิตอยู่ แต่เธอจะไม่เก็บศีรษะของอีกฝ่ายไว้กับตัวหรอกนะ ซาเวียจะทำให้สภาพของมันไม่น่าดูที่สุดด้วยมีดของเธอ แล้วใครจะเอาไปทำอะไร หรือหมากาไก่ที่ไหนจะมากินก็ช่างมันปะไร บทเรียนเช่นนี้น่ะ เหมาะกับคนทรยศจะตายไป..ว่างั้นไหมล่ะ?
ซาเวียนั้นชอบที่จะได้รับความรักเป็นอย่างมาก เธอเกลียดการอยู่ตัวคนเดียว ซาเวียไม่ชอบความโดดเดี่ยว และเธอเกลียดการโดนเมินเฉยเป็นที่สุด เด็กสาวผู้มีจิตใจแสนเปราะบางและคิดมากไม่อาจทนต่อความเศร้าในใจตนได้ เพราะงั้นแล้ว..ใครก็ตามที่เธอรู้สึกถูกใจ พวกเขาจะต้องให้ความรักกับเธอ แต่..ไม่ใช่ความรักปกติธรรมดาหรอกนะที่ซาเวียต้องการ เธออยากให้เขาด่าทอเธอ ทำร้ายเธอให้มากที่สุด แต่เพราะความงามของเธอ ทำให้มีคนมากมายที่มาหลุ่มหลงในตัวเธอ มากมาย..เสียจนเลือกไม่ถูกเลยล่ะ เพราะงั้นเเล้วความรักพวกนั้นจึงแสนสั้นและเเสนเสเเสร้งไม่จีรัง เพียงแค่หนึ่งราตรี เสพสุขและมอบรักให้กันอย่างถึงขีดสุด เมื่อยามรุ่งเช้ามาถึง ซาเวียจะหมดซึ่งความสนใจในตัวของอีกฝ่ายไปโดยสิ้นเชิง ซาเวียนั้นขาดความรักไม่ได้ เพราะงั้นก็อย่าแปลกใจเลย หากเห็นเธอมีผู้ชายหลายล้อมอยู่รอบกายมากมาย
ซาเวียพูดโกหกเก่งมาก อีกทั้งยังพูดออดอ้อนได้เก่งราวกับสมองของเธอถูกป้อนโปรแกรมไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ บุคลิกและท่าทางทุกอย่างของเธอมักเย้ายวน และเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อย่างถึงขีดสุด เธอรู้ว่าจะทำยังไงให้ใครมาหลงรัก รู้ดีว่าจะทำยังไงให้เขาไม่สามารถขาดเธอได้ รู้แม้กระทั่งทำยังไงอีกฝ่ายถึงจะรู้สึกดีที่สุด เรียกได้ว่าเป็นเซียนในด้านนี้เลยก็ว่าได้ แต่กลับเรื่องนั้น..เป็นอะไรที่ค่อนข้างตรงกันข้ามกันไปซะหน่อย นอกจากการใช้ชีวิตเบื้องต้นแล้ว ซาเวียทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เรื่องอย่างลุยก็ไม่ได้ งานประณีตก็ไม่ผ่าน ยังดีที่สมองของเธอไม่ได้แย่จนชวนให้กุมขมับ เพราะยังไงซะ การหลอกล่อเหยื่อก็ต้องใช้การคิดวิเคราะห์มากพอสมควร ซาเวียจึงเป็นคนที่ทั้งฉลาดและไม่ฉลาดไปในตัว ถามว่ามันเป็นยังไง? ก็เป็นแบบที่ฉลาดเฉพาะกับบางเวลา แต่บางเวลาก็ดันซื่อบื้อและโง่เขลาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่ง..นานๆ ทีจะเห็นโหมดนั้นของซาเวียสักที เพราะเมื่อใดที่เธอล้ามากจนแทบสลบ นั่นแหละ คือเวลาที่ความเขลาของซาเวียจะออกมาโชว์ตัวอย่างเต็มพิกัด
ปกติแล้วใช้เวลาไปกับการเสพสุขในความรัก แต่หากตัวเธอไร้อารมณ์จนเกินไป ซาเวียก็มักจะหาอย่างอื่นทำเสียมากกว่า เธอได้ยินมาว่า ผู้หญิงที่มีภาพลักษณ์อ่อนหวานนุ่มนิ่มและสุภาพอ่อนโยนมักได้รับความรักมากมาย เธอจึงใช้เวลาว่างของเธอไปกับการฝึกงานฝีมือ (ซึ่งปัจจุบันก็ยังห่วงเสมอต้นเสมอปลาย---) และปลูกดอกไม้บ้างในบางโอกาส แต่..มันเป็นอะไรที่คล้ายอาภรรพ์ไม่หยอกเลยทีเดียว ซาเวียเข้าใกล้ดอกไม้ไม่ได้ เหมือนกับมันมีออร่าเเผ่ออกไปจากตัวเธอตลอดเวลา ทำให้เมื่อเธอเข้าใกล้เหล่าบุปผางามพวกนั้นทีไร พวกมันจะเหี่ยวเฉาและตายไปช้าๆ และหม่นหมองอย่างถึงที่สุดเมื่ออยู่ในมือเธอ แถมซาเวียยังปลูกอะไรไม่เคยขึ้น ขนาดถั่วงอกยังปลูกไม่ได้ เรียกได้ว่าไร้ความสามารถอย่างถึงที่สุดเลยล่ะ
อารมณ์ของซาเวียนั้นแปรปรวนง่ายมากเสียยิ่งกว่ากระแสน้ำ เดี๋ยวคลุ้มคลั่ง เดี๋ยวสงบนิ่ง ไม่ก็เศร้าโศกร้องไห้ หรือโกรธแค้นจนแทบบ้า ไม่มีใครรู้ว่าอะไรที่จะทำให้ซาเวียโกรธได้ แต่เมื่อเธอโกรธ มันก็เหมือนกับฝันร้าย เด็กสาวจะคลุ้มคลั่งอย่างหนัก ทำร้ายทุกคนไม่เลือกหน้า แสดงความวิปริตของตนออกมาจนหมด และนานมากเลยทีเดียวกว่าเธอสงบสติอารมณ์ แต่ซาเวียไม่มีความรู้สึกผิดหรือสำนึกอะไรหรอกนะ แม้แต่คนที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่น้อย กลับต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนาเพราะความโกรธ อันไร้สาเหตุและที่มาของเธอ เด็กสาวก็ไม่สำนึกเลยสักนิดว่ามันเป็นความผิดของเธอ สิ่งที่จะได้รับจากเธอนั้นมีเพียงแค่รอยยิ้มที่บิดเบี้ยว และถ้อยคำน่าขนลุกแสนน่าหวาดหวั่นอย่าง "อ๊า เยี่ยมไปเลยนะคะ ได้รับความรักจากฉันไปมากขนาดนั้นเลยนี่นา" เพียงเท่านั้นแหละ แต่อีกหนึ่งความรู้สึกที่ไม่เคยมีเลยมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ซาเวียไม่สามารถ หัวเราะ ได้อย่างมีความสุขอย่างแท้จริง เธอไม่สามารถแย้มยิ้มได้เหมือนกับคนปกติ เด็กสาวคิดว่ารอยยิ้มแบบนั้นมันน่าขนลุก อีกทั้งยังดูหลอกลวงมากๆ เธอสะอิดสะเอียนและคลื่นไส้เสมอยามที่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้น เพราะงั้นเด็กสาวจึงไม่เคยหัวเราะและยิ้มแย้มอย่างงดงามได้เลย มีแต่ความบิดเบี้ยววิปริตเท่านั้นแหละที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ แต่..เหตุผลพวกนั้นน่ะ มันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ ความจริงที่ว่า..หัวใจของเธอมันเจ็บช้ำอยู่ตลอดเวลา จนไม่อาจแย้มยิ้มแบบนั้นได้แล้วน่ะ..ซาเวีย..รู้อยู่เต็มอกเลยล่ะ
แม้ซาเวียจะเป็นคนที่วิปริตถึงเพียงนี้ แต่เธอก็เป็นแค่คนคนหนึ่งที่มีอารมณ์ความรู้สึกคล้ายกับเด็กน้อย ทุกอย่่างที่แสดงออกไปล้วนแต่เกิดจากความเสียใจ และน้อยเนื้อต่ำใจ ที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยได้รับอะไรดีๆ เหมือนกับใครเขาเลย ซาเวียก็แค่อยากให้คนมาสนใจเธอ..มันก็เเค่เท่านั้นเอง อีกทั้งซาเวียยังเป็นคนที่มีจินตนาการล้ำเลิศอย่างถึงที่สุด แม้โลกที่อยู่จะมีเพียงสีดำ และความตายกับกลิ่นคาวเลือด แต่เธอก็ยังคงมีความฝังที่งดงามเสมอ เด็กสาวอยากจะอยู่ในสถานที่ที่สงบร่มรื่น มีทุ่งดอกไม้หลายสีสันมากมายแสนงดงาม ได้อยู่กับคนที่รักหมดใจด้วยกันสองคน มีสัตว์น้อยสัตว์ใหญ่รายล้อม ใช้ชีวิตเหมือนกับเจ้าหญิงแสนวิเศษในนิทานที่มีตอนจบเป็นฉากแฮปปี้เอนดิ้ง เธอ..ฝันแบบนั้นมาตลอด และซาเวียก็คิดว่า..สักวันหนึ่ง ความฝันเหล่านั้น..จะเป็นจริงได้ในที่สุด
แม้ว่าในความจริงแล้ว ตัวเธอจะรู้อยู่เต็มอกก็ตาม ว่าความฝันของเธอ..ไม่มีวันเป็นจริง..ตลอดกาล
ลักษณะการพูดจา :: พูดด้วยน้ำเสียงเย้ายวนเซ็กซี่มีเสน่ห์ มักพูดจาชวนหน้าแดง แทนตัวว่าฉัน เรียกคนอื่นด้วยชื่อ มีหางเสียงเสมอ ชอบหลุดเสียง อะ อ๊ะ อ่า ตอนพูดในประโยคด้วยความเผลอ----(จริงๆ นะคะ...)
ความสามารถพิเศษ :: การพูดโกหกหน้าตายถึงขีดสุด (ถือเป็นความสามารถด้วยเรอะ...)
ลักษณะการแต่งตัว :: แต่งตัวตามรูปด้านบนเลยค่ะ แต่กระโปรงไม่ขนาดนั้น---เป็นฟูๆ เหนือเข่าคืบหนึ่งโชว์ขาพอ---แค่กๆ! แต่ซาเวียไม่ได้ใส่รองเท้านะคะ เท้าเธอเลยมีแผลบาดประจำ และที่ข้อมือกับข้อเท้าก็มีกุญแจมือโบราณ ที่โซ่ขาดแล้วล่ามเอาไว้ด้วยค่ะ
อาวุธ :: มีดยาวขนาด1ใน3ส่วนของท่อนแขนด้านบนสีขาวปลอด
สีของลูกแก้วที่พกติดตัว :: ดำทมิฬ
ชอบ :: ความรัก / ดอกไม้
ไม่ชอบ/เกลียด :: - /การถูกทรยศ
กลัว/แพ้ :: การโดนทอดทิ้งและเมินเฉย / -
งานอดิเรก :: เสพสุขกับความรั---แค่ก / (พยายาม) ปลูกดอกไม้ / ฝึกเย็บผ้าถักไหมพรม และงานฝีมืออื่นๆ
เจ้าคิดยังไงกับตนเองในโลกตรงข้าม :: อ่า..เป็นคนที่โชคดีจังเลยนะคะ ที่เกิดมาได้รับความรักจากทุกคนแบบนั้น แต่ว่านะ..ฉัน เกลียด เธอล่ะค่ะ คิก //ยิ้ม
คิดว่าตนเองจะสามารถไปยังโลกแห่งความจริงได้หรือไม่ :: ..ที่นั่นมีดอกไม้รึเปล่านะ..?
เพิ่มเติม :: ทำไมยิ่งเขียนยิ่งรู้สึกว่าฮาร์ดคอร์ขึ้นเรื่อย ๆ------
สัมภาษณ์ผู้ปกครอง
//นั่งเคาะทดสอบไมค์....ไม่ดัง...ไม่ใช้ก็ได้-----สวัสดีค่ะ อะแฮ่ม ขอแนะนำตัวอีกรอบ(?) อันตัวข้ามีนามว่---อ๊ะ โอเค ไม่เล่น คนเขียน(?)ชื่อแผ่นกระดาษนะคะ อนึ่งมีนิยายหลายเรื่องในคลังคาดว่ามีบางท่านที่รู้จักหรือเคยเห็นแวบๆ อนึ่งหรือบางท่านอาจจะไม่รู้จักเลย แต่ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เอาล่ะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรคะ?
-รันรันเจ้าเก่าค่ะ มาส่งลูกคนที่สี่เเล้วค่ะ---!!
ไม่ทราบว่าทำไมถึงมาสมัครคะ?
-เอามาแพ็คคู่กับเซียอา บวกกับเสียดายรูปในคลังค่ะ (?)
ใบสมัครยาวไปไหมเอ่ย?
-ไม่ค่า
อ่า...แล้วถ้าลูกถูกจับขัง(ในโลกของความจริงก็ตาย แต่แค่คนเดียวจะโดนค่ะ ไม่กายก็ดรีม)รับได้หรือเปล่าคะ?
-รับได้หมดค่ะ---//ความจริงคิดสภาพตอนนางหลุดไปโลกจริงแล้วก็..อืม สยองดีย์ (?)//[ความจริงต้องพูดแบบนี้กับลูกๆ เราทุกคน ยกเว้นเซียอาสินะคะ ถถถว์]
สุดท้ายและท้ายสุด(?)ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ แล้วเจอกันใหม่ มีอะไรจะบอกแผ่นกระดาษไหมคะ? //หยิบผาเช็ดหน้าสีรุ้งรับแสงอาทิตย์ขึ้นโบกแบบโบกแท๊กซี่(?)
-อยากบอกว่าอยากจะปั่นดรีมมาให้อีกสองคน แต่..ไซซอง (มีความย่อว์---) น่าสนมากค่ะ ส่งอันนู้นเสร็จ ถ้าทัน จะพามาถวายนะคะ //กราบท่าเบญจางฯสามรอบถ้วน----// ป.ล.ย้ำอีกรอบ..รันไม่จิตจริงๆ นะคะ;w;
ความคิดเห็น