คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fic Reborn ✘ KHR | ??? [อาคายูกิ เนริกะ]
『APPLICATION FORM』
"เนรันให้พี่ชายยืมคุณกระต่ายน้อยก็ได้นะคะ
แต่ว่าช่วยยิ้มกว้างๆ ทีเถอะค่ะ!
ก็ความหม่นหมองน่ะ..มันไม่เหมาะกับพี่ชายเลยสักนิดนี่นา!"
❖ ชื่อ-นามสกุล :: อาคายูกิ เนริกะ [Akayuki Nerika]
❖ ชื่อเล่น :: เนริกะ [Neirika] / เนรัน [Neirun] = ชื่อสำหรับครอบครัว เพื่อนสนิท และคนที่ไว้ใจมากๆ
❖ ความหมายของชื่อ ::
นามสกุล อาคายูกิ เกิดจากการผสมคำสองคำเข้าด้วยกัน คือคำว่า อาคา ที่เเปลว่า สีแดง และคำว่า ยูกิ ที่แปลว่าหิมะค่ะ แปลตรงตัวได้ง่ายๆ ว่า หิมะสีแดง
ส่วนเนริกะนั้น ความจริงแต่แรกมีแค่ ริกะ ซึ่งเเปลว่ากลิ่นหอมค่ะ แต่คุณพ่อไม่ชอบชื่อสองพยางค์ (?) เลยเติม เน เข้าไปกลายเป็นเนริกะดั่งปัจจุบันตามนี้ค่---
❖ อายุ :: 7 ปี
❖ ลักษณะหน้าตาและรูปร่าง :: เนรันเป็นเด็กสาวร่างเล็กผอมบางตามวัย ใบหน้าหวานรูปไข่ติดกลมเล็กน้อยได้รูป เข้ากับเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกนุ่มสลวย มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเเชมพูกลิ่นส้ม โดยเนรันนั้นมักจะมัดเป็นทวิลเทลเป็นต่ำไว้เสมอ เสริมความน่ารักน่าชังให้กับเด็กน้อยวัยละอ่อนได้อย่างง่ายดาย เนรันเป็นเด็กที่ตัวเล็กกว่าเกณฑ์เล็กน้อย เธอสูงเพียงแค่114ซม.เท่านั้น ประกอบกับน้ำหนักเพียง 17 กก.จึงทำให้เธอดูเหมือนตุ๊กตาตัวน้อยๆ น่าจับฟัดเป็นที่สุด เครื่องหน้าของเธอหวานราวกับขนมชั้นเลิศ ทั้งจมูกเล็กโด่งเล็กน้อยตามกรรมพันธุ์ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูอ่อนสุขภาพดี พวงแก้มยุ้ยนิ่มน่าหอมปรากฏเลือดฝาดจางๆ คิ้วเรียวสวย และสิ่งที่โดดเด่นที่สุดบนใบหน้าของเธอก็คือดวงตากลมโตทั้งสองข้าง สีน้ำผึ้งหวานประกายความไร้เดียงสาและสดใสตามแบบฉบับเด็กสาววัย7ขวบ ล้อมกรอบด้วยแพขนตาหนางอนสีเดียวกับเส้นผม ผิวของเนรันนั้นเป็นสีขาวน้ำนมชั้นเลิศอมชมพู เนียนนุ่มน่าสัมผัสทั้งยังไร้ซึ่งรอยตำหนิ ต้องบอกว่าเห็นเค้าลางความงามตั้งแต่วัยเยาว์เลยทีเดียว
❖ นิสัย ::
เนรันคือเด็กสาวตัวน้อยวัย7ขวบ ที่หากให้ใครถามว่าเธอเป็นคนยังไง? ทุกคนรอบตัวเธอจะตอบว่าเนรันเป็นเด็กที่ น่ารัก ทั้งหน้าตา นิสัย และการกระทำ นั่นเพราะเนรันเป็นคนที่มักยิ้มแย้มอยู่เสมอ ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นประดับด้วยรอยยิ้มทั้งริมฝีปากและในนัยน์ตาคู่งามแสนหวานของเธอ เนรันเป็นคนร่าเริง สดใส และเป็นกันเองมาก เธอมักหัวเราะคิกคักได้กับเรื่องในชีวิตประจำวันอย่างไม่เครียดต่อสิ่งใด เป็นเด็กสาวที่มีเสน่ห์หวานนุ่ม และอบอุ่นราวกับว่าตัวของเนรันนั้นคือดวงตะวันที่โผล่พ้นขอบฟ้า มามอบความอบอุ่นและกำลังใจในการใช้ชีวิตของผู้อื่นเสมอๆ เนรันเป็นคนมีเสน่ห์เฉพาะตัวแบบเด็กๆ เธอเป็นคนน่ารัก อารมณ์ดี และยังเฟรนด์ลี่มาก เนรันอยากจะสนิทกับทุกคนบนโลก เธอเลยส่งยิ้มให้แก่ผู้อื่นเสมอ ความน่ารักสดใสเเบบเด็กๆ นั้น ทำให้ไม่ว่าใครต่อใครที่ได้อยู่ใกล้เธอล้วนแต่ต้องรักและเอ็นดูเนรันทั้งสิ้น เนรันเป็นเด็กดี เธอเป็นเด็กที่เรียกได้ว่า น่ารักน่าหยิก ของแท้ ทั้งยังเป็นแหล่งกำลังใจสำหรับคนรอบข้าง ชีวิตห่อเหี่ยวของพวกเขาสามารถสดใสขึ้นมาได้ทันที เมื่อเห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงของเนรัน เพราะว่ารอยยิ้มของเธอมันอบอุ่นมาก ไม่มีการเสแสร้งใดๆ เลยอยู่ในตัวของเด็กสาว และความบริสุทธิ์นั้นแหละ ที่ทำให้คนมากมายหลงรักและเอ็นดูเธอ
เนรันเป็นคนที่อารมณ์ดีได้ตลอดเวลา เช้ามาเธอยิ้มแย้มสดใส ตะวันลาลับเเล้วก็ยังคงยิ้มอยู่เช่นเดิม ไม่ใช่ว่าเนรันไม่เคยเครียดหรือมีแต่ความสุขรายล้อมรอบตัว ชีวิตของเนรันก็เหมือนคนทั่วไปที่มีทั้งเรื่องสุขและเรื่องทุกข์ เพียงแค่เนรันต่างจากคนทั่วไปที่ว่าคือ เธอไม่เก็บเอาเรื่องทุกข์มาใส่ใจ เนรันเลือกจะเก็บไว้แค่ความทรงจำดีๆ ในหนึ่งวันเท่านั้น แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะเป็นพวกเมินเฉยต่อความผิดพลาดของตัวเองหรอกนะ เนรันนั้นหากทำสิ่งใดผิดพลาดและได้รับการตักเตือน จะมักเก็บมาคิดและจำเอาไว้ เพื่อให้ตัวเองตระหนักและไม่ทำผิดแบบนั้นอีก แต่ก็ใช่ว่าความเคร่งเครียดจะไม่ให้เกิดเลย เนรันรู้ตัวว่าเธอยังเด็ก เรื่องการยับยั้งชั่งใจย่อมทำได้ยากกว่าคนวัยอื่น เธอเลยพยายามไม่ทำให้ตัวเองเครียดกับเรื่องต่างๆ มากนัก นั่นทำให้เนรันดูเหมือนสดใสอยู่ตลอดเวลา ราวกับไม่ได้เจอเรื่องทุกข์ยากใดๆ มาเลยทั้งชีวิตยังไงล่ะ
เนรันเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมากคนหนึ่ง เธอมักมองไปยังทางที่ดี ผลลัพธ์ที่ดี อาจด้วยเพราะความไร้เดียงสาแบบเด็กน้อย ที่คิดว่าหากเรามองโลกในแง่ดี ทุกอย่างมันก็คงสดใสอย่างที่เรามอง เนรันมีความคิดแบบเด็กๆ เธอไม่ได้รู้ว่าโลกที่แท้จริงนั้น อะไรๆ ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวัง เพราะงั้นเธอจึงมองโลกในแง่ดีมาก จนบางทีก็อาจทำให้คนอื่นรู้สึกแปลกๆ กับความคิดบวกของเนรัน นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เนรันดูเหมือนไม่มีความทุกข์ใดๆ ในหัวเลย เพราะเมื่อเนรันเก็บเอาสิ่งที่เธอทำพลาดมาคิด ตัวของเนรันก็มักจะคิดต่อยอดไปอีกว่า ครั้งต่อไปเธอจะไม่ทำตัวเเบบนี้อีก กลายเป็นว่าความผิดพลาดที่ควรให้เธอเศร้าหมอง กลับกลายเป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตในแบบของเนรันต่อไปเสียอย่างนั้น
เนรันนั้นเป็นคนที่เรียกได้ว่าเข้าข่าย เด็กดี ตามอุดมคติของพวกผู้ใหญ่มากพอควร เธอเชื่อฟังแม่ของเธอทุกคำพูด เนรันปฏิบัติตามคำสั่งสอนที่แม่บอกเป็นอย่างดี ภายใต้ความสดใสร่าเริงนั้น แฝงไว้ด้วยมารยาทเบื้องต้น และสิ่งที่ควรทำกับสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่หากถามว่าเนรันเข้าใจไหมว่าอะไรควรทำไม่ควร เนรันก็ต้องขอบอกว่า ไม่เลยเเม้แต่น้อย ความคิดของเด็กกับผู้ใหญ่มันต่างกันอยู่เเล้ว เนรันเป็นเด็กขี้สงสัย เพราะงั้นเธอจึงถามแม่ของเธออยู่เสมอว่าทำไมต้องทำอะไรแบบนี้? แต่คำตอบที่ได้รับก็ไม่เคยทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้นเท่าไหร่อยู่ดี เด็กสาวผู้ใสซื่อยังคงไม่รู้ถึงอันตรายรอบด้าน และมองโลกในแง่ดีเฉกเช่นเดิม แต่ตัวเนรันนั้นก็ยังคงปฏิบัติตามที่แม่สอนอยู่ดี แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจความหมายของสิ่งที่ทำอยู่ก็ตามทีเถอะ..หากถามหาสาเหตุที่เนรันต้องทำแบบนี้ ก็คงเป็นเพราะเนรันรักแม่มาก มากที่สุดในโลก มากถึงขนาดที่ว่า เนรันกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายที่เธอคิดทำร้ายและทอดทิ้งเธอเลยล่ะนะ
เนรันถึงจะอยู่ในขอบเขตของคำว่าเด็กดีแต่ก็ยังเป็นเด็กธรรมดาๆ คนหนึ่งที่มีทั้งความซุกซน และดื้อรั้น กับแม่ของเธอ เนรันอาจจะฟังทุกอย่าง แต่กับคนอื่นนั้นหากเนรันไม่ชอบเธอก็จะบอกว่าไม่ชอบ เนรันไม่ชอบการบังคับจิตใจ สิ่งไหนที่ไม่อยากก็จะไม่ทำ สิ่งไหนที่ไม่ดีก็จะไม่ทำเช่นกัน เพราะงั้นอย่าคิดเลยว่าจะบังคับเธอให้ทำในสิ่งที่ไม่ชอบได้ แต่เพราะว่าดันเป็นคนหัวอ่อนเอาการ เนรันเลยเชื่อคนง่ายไม่น้อย บวกกับอายุยังน้อยทำให้ไม่มีประสบการณ์เจอคนอย่างหลากหลาย ถ้าพูดโน้มน้าวใจดีๆ เนรันก็อาจหลงเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่ดี และทำมันได้เช่นกัน แต่นั่นมันก็แค่ครั้งคราวเท่านั้นแหละ เพราะเห็นแบบนี้ แต่เนรันก็มีมันสมองที่ดีพอควรเชียวล่ะ เรื่องคะเเนนการคิดวิเคราะห์นี่เธอได้เต็มร้อย! อนึ่ง..เนรันเป็นกันเองกับคนอื่นมากก็จริง แต่ใช่ว่าจะเชื่อคำพูดชาวบ้านไปหมดนะ ต้องเป็นเฉพาะคนที่เนรันเชื่อใจ หรือคิดว่าอีกฝ่ายเชื่อถือได้เท่านั้นแหละ!
เนรันถึงจะมีความซุกซนแบบเด็กๆ แต่ก็รู้ขอบเขตที่ว่าอะไรควรเล่นไม่ควรเล่น อนึ่งไม่ใช่เพราะรู้ว่ามันอันตราย ก็แค่เเม่เธอสั่งเธอสอนเอาไว้นั่นแหละ..สรุปแล้วก็แค่ เชื่อฟังแม่ทุกคำพูด และปฏิบัติตามทุกอย่างอยู่ดี นั่นแหละนะ..
เนรันเป็นคนซื่อตรงและใสซื่อ หากคิดสิ่งใดเธอก็จะพูดออกไปเลย ทุกความรู้สึกล้วนสื่อออกมาจากนัยน์ตา น้ำเสียง และการกระทำของเธอเสมอ แต่เพราะเป็นคนร่าเริงตลอดเวลา เลยไม่ค่อยมีใครได้เห็นเนรันโกรธชาวบ้านเท่าไหร่นัก ไม่สิ..ต้องบอกว่าแทบจะไม่มีเลยมากกว่า เนรันไม่ใช่คนโกรธง่าย ต้องบอกว่าโกรธยากมาก เพราะมีไม่กี่อย่างเท่านั้นที่จะทำให้รอยยิ้มบนหน้าเธอหายไปได้ นอกจากนี้ยังหายโกรธง่ายอีกด้วย ถ้าตั้งใจจะง้อและอยากคืนดีจริงๆ หาของหวานมาบรรณาการแล้วขอโทษอย่างจริงใจสักเดี๋ยว เนรันก็ใจอ่อนยอมยกโทษให้แล้ว เป็นเด็กที่อารมณ์ค่อนข้างคงที่มากคนหนึ่งเลยทีเดียว เจอเรื่องอะไรไปเนรันก็ไม่หวั่น จะเศร้าจะทุกข์ขนาดไหน เนรันก็คิดว่ารอยยิ้มจะเยียวยาหัวใจของเธอเอง เรียกได้ว่าเป็นพวกลืมทุกข์ง่าย จำสุขยาวก็ว่าได้ แต่จะพวกอยู่จำพวกที่เนรันจะโกรธฝังลึกลงรากไปเลย นั่นคือเมื่อเธอถูกโกหก ไม่ชอบเอาเสียเลยกับการเสเเสร้ง ไม่ชอบเสียจริงๆ กับคำโกหกโป้ปดไร้ความจริงเหล่านั้น เนรันยึดถือความสำคัญเรื่องความจริงใจมากนะ ในเมื่อเธอมอบความจริงใจของเธอให้กับคุณไปขนาดนั้นแล้ว ทำไมคุณถึงเลือกที่จะโกหกเธอกันล่ะ?
ถึงแม้มันจะเป็นการโกหกที่ทำให้คนอื่นรู้สึกดี แต่สำหรับเนรันมันมีแต่จะทำให้รู้สึกแย่ซะมากกว่า ถึงเธอจะดูอ่อนแอบอบบางราวแก้วใส แต่ก็เป็นเด็กที่เข้มแข็งมากคนหนึ่งเชียวนะ คิดว่าคนเรามันจะยิ้มได้ตลอดเวลาเลยหรือไง? เนรันก็เหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ เธอไม่ได้ยิ้มแย้มและสุขตลอดเวลา เรื่องเศร้าทำร้ายจิตใจน่ะมีเยอะแยะ แต่เนรันเลือกจะสู้และเธอก็เข้มแข็งมากพอจะสู้กับมันด้วย เพราะงั้นเเล้ว..ขอร้องเถอะ อย่าโกหกเธอเลยนะ ต่อให้ความจริงมันจะทำร้ายเนรันมากขนาดไหน ก็ให้เธอได้เผญิชหน้ากับมันเสียตรงนี้ ดีกว่าให้เนรันไปรับกับความเจ็บปวดในภายหลังของการยินดีเถอะ..
เนรันไม่ใช่เด็กขี้แย เธอไม่ปลื้มน้ำตาเสียด้วยซ้ำ เป็นเด็กที่อดทนอดกลั้นมากกว่าคนวัยเดียวกันมากพอสมควรเลยทีเดียว เวลาล้ม เนรันจะไม่ร้องไห้โยแย แต่เธอจะบ่นตัวเองด้วยรอยยิ้มว่าทำไมถึงซุ่มซ่ามแบบนี้ แล้วลุกขึ้นยืนอีกครั้งต่างหาก หากเนรันอยากได้อะไร เธอก็จะพยายามอ้อนขอจากคนอื่น เป็นเด็กที่มีลูกเล่นในการอ้อนแพรวพราว อยากได้ก็พุ่งเข้าเกาะทำตาปิ๊งๆ ร้อง น้าาา ยาวๆ ให้เห็นใจ---นอกจากนี้หน้าตาน่ารักใสซื่อเวลาอ้อนนี่ก็น่าฟัดอย่างกับอะไรดี ถ้ายังใจแข็งไม่ยอมให้เนรันตามที่เธอขอก็ให้มันรู้กันไปสิ แต่ถ้าเกิดว่าไม่ได้ เนรันก็ไม่ได้ร้องโวยวายอะไรหรอกนะ เพราะเนรันไม่ใช่พวกที่ไม่ได้ในอะไรแล้วร้องโวยวาย สะดีดสะดิ้งราวกับผีเข้า (?) อย่างมากก็อาจจะเห็นแค่เธอทำแก้มพอง งอนใส่คุณก็เท่าน้ันแหละ แต่สักพักเธอก็จะกลับมาหัวเราะเหมือนเดิม ถ้าถามเนรันว่าทำไมหายงอนไวจัง เนรันก็จะตอบว่า แค่งอนให้รู้ว่าเสียใจนะที่ไม่ให้เท่านั้นแหละ อีกอย่างถ้าเกิดเนรันงอนนานๆ แล้วทำคนอื่นลำบากใจก็แย่สิ รอยยิ้มที่หายไปจากใบหน้าน่ะมันน่าเสียดายมากเลยนะรู้ไหม?
เนรันไม่ชอบบรรยากาศมาคุหม่นหมอง เนรันไม่ชอบใบหน้าบึ้งตึง เนรันไม่ชอบความคิดแง่ลบทุกอย่าง เวลาที่คนใกล้ตัวทำหน้าหงุดหงิดงุ่นง่าน เนรันจะพยายามใช้รอยยิ้มของเธอเพื่อให้เขากลับมายิ้มได้อีกครั้ง เป็นเด็กที่แคร์จิตใจคนสำคัญเอาเสียมาก เนรันสามารถยกของที่เธอหวงที่สุดให้กับคุณได้ หากว่าทำแล้วคุณจะกลับมายิ้มอีกครั้ง เป็นคนชอบทำอะไรตลกๆ โปกฮาตลอดเวลา สมกับความร่าเริงที่ซึมเข้ากระแสเลือดไปแล้ว เนรันชอบเต้นโยกย้ายแบบตลกๆ เธอชอบร้องเพลง ชอบวิ่งเล่นไปเรื่อย ชอบทุกอย่างที่ทำให้บรรยากาศครื้นเครงและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ดังนั้นเนรันจึงชอบปาร์ตี้มาก แต่ว่าปาร์ตี้ที่เนรันชอบน่ะ เป็นปาร์ตี้แบบธรรมชาติ จำพวกงานชมซากุระนะ!
เนรันชอบเลียนแบบท่าทางของคนที่เคยสั่งสอนเธอ แต่ไม่ได้เอาไปแกล้งชาวบ้านเขานะ เอาไปสอนคนอื่นต่างหาก! (?) เวลาที่เพื่อนหรือคนใกล้ตัวทำไม่ดี เนรันจะดุอีกฝ่ายด้วยท่าทางแบบผู้ใหญ่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ซึ่งบอกเลยว่าไม่เข้ากับเจ้าตัวสักนิด พอเนรันทำแบบนั้น มันเลยทำให้เธอดูตลกและน่ารักมากกว่าชวนให้รู้สึกต้องหงอ แบบอาจารย์ฝ่ายปกครอง เพราะงั้นบรรยากาศอึมครึมที่เกิดได้จากการที่เนรันเข้าดุชาวบ้าน จึงกลายเป็นขำขันไปในปติยาย แน่นอนว่ากำลังเครียดอยู่ แต่ดันโดนขำแบบนั้นเนรันย่อมไม่ปลื้ม เนรันจะโวยวายก่อนจะจบด้วยงอนแก้มพอง เพราะเพื่อนๆ ไม่ยอมหยุดหัวเราะ แต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่า เธอมาร่วมหัวเราะกับคนอื่นด้วยเสียอย่างนั้น ต้องบอกว่าเนรันเป็นคนที่สร้างเสียงหัวเราะได้มากคนหนึ่งเลยทีเดียวล่ะ
เนรันเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาที่ชอบของน่ารักๆ และของหวานจำพวกเค้กมาก เธอไม่ค่อยกินข้าว ทว่ากลับกินของหวานรายวันเยอะมาก ยังดีที่วันว่างๆ เธอยังมาออกกำลังกายเเละเป็นพวกระบบเผาผลาญดี เนรันเลยไม่กลายเป็นตุ๊กตาตัวบวมไปซะก่อน---เวลาที่เธออยู่กับของน่ารัก หรือกำลังทานเค้ก เนรันจะปล่อยออร่าฟุ้งฟิ้งออกมารอบตัว ถ้าจ้องเธอตอนทำกิจกรรมด้านบนที่ว่าไป อาจรู้สึกสุขใจขึ้นมา จ้องนานๆ ก็อาจรู้สึกเคลิ้มและหลงในความน่ารักของเธอได้ เอาเป็นว่าไม่ควรจ้องเนรันนานนัก ถ้ายังไม่อยากหลงเธอเข้าขั้นหนักจนอาจโดนหาว่าเป็นโลลิค่อนล่ะน---(?)
เนรันเป็นคนที่มีความพยายามสูงมาก เธอเป็นพวกที่ถ้าล้มแล้วจะลุกขึ้นมาใหม่เสมอๆ ไม่ตัดใจต่ออะไรโดยง่าย ตัดสินใจว่าจะทำแล้วก็ต้องทำให้ได้ ดื้อรั้นดื้อเพ่งในแบบของเด็กๆ แต่ถ้าหากอธิบายให้เธอเข้าใจดีๆ ว่าเป็นไปไม่ได้ เนรันก็จะเข้าใจเอง แต่จะคงแสดงออกชัดเจนว่าเสียใจที่ทำแบบนั้นไม่ได้ เนรันอาจตัดเข้าโหมดซึมได้ หากเธอทำอะไรสักอย่างไม่สำเร็จ โดยที่ยังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ เพราะงั้นรอเธอทำทุกอย่างให้ถึงที่สุดก่อนเถอะ เเล้วค่อยกล่อมให้เธอตัดใจ..เนรันไม่ใช่พวกคาดหวังสูง บางเรื่องก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได ก็แค่อยากจะลองพยายามดูมันก็แค่นั้น เนรันคิดว่าถ้ามีความหวัง แม้มันจะน้อยขนาดไหน แต่ถ้าเราพยายามมันจะต้องเป็นไปได้ในสักวันอย่างแน่นอน
เนรันเป็นคนไร้เดียงสาในเรื่องอันตราย ความเป็นมิตรที่มากเกินไปบางทีก็ทำเธอเดือดร้อน จริงอยู่ที่เธอสนิทกับคนอื่นได้ง่าย แต่คนอื่นไม่ได้เหมือนเธอ เนรันอยากสนิทกับเขาด้วยแต่บางทีเขาอาจจะไม่อยากสนิทกับเธอ นั่นเลยทำให้เนรันดูเป็นพวกชอบตื้อไป บางครั้งเธอก็โดนหงุดหงิดใส่เพราะเข้าไปคุยไปวนเวียนรอบตัวอีกฝ่าย ทั้งที่โดนบอกว่าห้ามเข้ามาใกล้ แต่ตั้งแต่เนรันเกิดมา ยังไม่เคยเห็นใครเกลียดเธอได้ลงเลยสักนิดเดียว เพราะในตอนที่เขาโกรธ เนรันที่ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายโกรธอะไรจะ ขอโทษ และถามด้วยความห่วงใย พยายามอย่างมากที่จะให้อีกฝ่ายหายโกรธ ความพยายามอย่างไร้เดียงสาและคาดหวังนั่น เป็นเหตุผลใหญ่พอๆ กับความสดใสราวดวงตะวันของเนรัน ที่ทำให้คนอื่นเกลียดเธอไม่ลง เนรันอินโนเซนต์เรื่องรักใคร่..แน่ล่ะ เธอพึ่งจะ7ขวบเองนะ เนรันมองคนอื่นเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นได้ทุกอย่างยกเว้นสิ่งที่เรียกว่า คนรัก เธอไม่ค่อยเข้าใจนักว่าความรักเชิงชู้สาวมันเป็นยังไง แม้จะเห็นพวกผู้ใหญ่แสดงความรักด้านนั้นให้เห็นบ่อยๆ แต่เด็กน้อยใสซื่อก็ไม่คิดจะสนอยู่ดี เพราะตั้งแต่เกิดมา คนเดียวที่เธอคิดจะรักก็มีแค่แม่เท่านั้นแหละ
เนรันไม่ชอบคนผิดสัญญาพอๆ กับคนโกหก เพราะถือว่าทำร้ายจิตใจพอกัน แต่อาจจะอ่อนให้คนที่ผิดสัญญาครั้งแรกด้วยเหตุจำเป็นหน่อย ถ้าเกิดมีครั้งที่สองกับคนคนเดียวกันอีกครั้ง รับรองเลยว่าเนรันจะโกรธอย่างแรง แน่นอนว่าในกรณีนี้ย่อมหายโกรธยากแน่นอน เพราะคนโกหกผิดสัญญาน่ะ เป็นคนไม่ดีในสายตาเนรัน! เนรันไม่ชอบการอยู่คนเดียว เห็นแบบนี้แล้วเป็นเด็กขี้เหงาเอาเรื่อง เธอมักไปไหนกับเพื่อนๆ และอยู่กับคนอื่นแทบตลอดเวลา แทบจะไม่ได้เห็นเนรันเดินไปไหนมาไหนคนเดียวเลยสักครั้ง หากจะเห็นเธออยู่คนเดียวก็คงเป็นเวลานอน หรือตอนที่เธอป่วย แล้วต้องอยู่ในห้องอย่างเดียวนั่นแหละ เนรันเวลาอยู่คนเดียวแตกต่างจากปกติมากพอสมควร เธอจะมีท่าทีเหมือนหมาหงอย รอคอยเจ้าของด้วยความเศร้าสร้อย แต่พอได้เจอกับเพื่อนๆ ได้เล่นกับคนอื่นอีกครั้ง เนรันก็จะกลับมาสดใสอย่างรวดเร็วเลยล่ะ!
เนรันมีความขยันในกระแสเลือดที่สูงปรี๊ด เธอมองการทำงานบ้าน หรือพวกการทำแบบฝึกหัดเป็นการละเล่นอย่างหนึ่ง อารมณ์ราวกับว่าถ้าเราสนุกกับมัน มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อและสามารถทำได้เรื่อยๆ อย่างสุขใจยังไงล่ะ เป็นคนลื่นไหลไปกับทุกสถานการณ์ สามารถเปลี่ยนความตึงเครียดให้เป็นเรื่องเฮฮาและเริงร่าได้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าเป็นความสามารถเฉพาะส่วนบุคคลสุดๆ และด้วยความขยันทำแบบฝึกหัดของเธอ เนรันจึงมีผลการเรียนที่ดีเยี่ยมในวิชาวิชาการ ส่วนพวกวิชาแรงงาน (?) อย่างพละนั้น..อ่า เอาเป็นว่าพูดถึงเลยนะ!
เนรันปกติแล้วไม่ใช่คนซุ่มซ่าม แต่ถ้าเกิดว่าลนลานกระวนกระวายขึ้นมาเธอจะซุ่มซ่ามขึ้นมาแบบเท่าตัว เดินชนนู่ชนนี่ ลิ้นพันพูดผิดพูดถูกรัวๆ แลดูตื่นตระหนกตลอดเวลา ราวกับว่าเป็นกระต่ายตื่นตูมก็ไม่ปาน แต่ก็ไม่ใช่คนที่ลนลานได้ง่ายๆ นานๆ ทีจะเห็นเนรันลนสักที แต่ก็นั่นแหละ..พอลนทีก็แกะหายไปตามๆ กัน ดังนั้นแล้ว ทางที่ดีจับเนรันนั่งอยู่เฉยๆ เวลาลนลานเถอะ อย่าให้เธอทำอะไรเลยจะดีสุดล่ะนะ
เนรันกลัวที่แคบ แต่ต้องเป็นที่ที่แคบมากๆ เท่านั้น อย่างตู้สามารถใส่ตัวเนรันเข้าไปได้อย่างพอดิบพอดี จนไม่สามารถขยับหรือเคลื่อนไหวใดๆ ได้ เวลาที่อยู่ในที่แคบมากๆ ความมองโลกในแง่ดีของเนรันจะหายไปวับปานโดนลมเป่าทิ้งอะไรแบบนั้น เธอจะคิดไปเรื่อยว่าตัวเองจะโดนอะไรบ้าง จะขาดอากาศหายใจไหม? จะต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดไหม? เรียกได้ว่าคิดมันไปหมดทุกทางเลยจริงๆ และการโดนขังในที่แคบมากๆ แบบนั้นจะเป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้เนรันร้องไห้ได้ นอกจากนี้ยังอาจทำจิตใจของเด็กน้อยบอบช้ำเอาเรื่องเลยอีกด้วย
เนรันรักแม่มาก แม่ในสายตาเธอคือคนเพียงคนเดียวที่เนรันอยากทำให้ท่านมีความสุขเสมอ ไม่ว่าต้องแลกกับอะไรก็ตาม โลกของเนรัน แม่เป็นที่พึ่งเดียวที่คอยค้ำจุนเธอ เพราะแบบนั้นเเล้วหล่อนจึงสำคัญกับเนรันมาก และหากว่าเนรันต้องเสียแม่ไป เธอคงทำใจไม่ได้อย่างแน่นอน และถึงแม้ว่าคนเป็นแม่จะไม่ได้รักเธอเลยเเม้แต่น้อย ต่างจากความรู้สึกที่เธอมอบให้ท่านก็ตามทีเถอะ..แต่เนรันเชื่อนะ ว่าถ้าเนรันเชื่อฟังเเละเป็นเด็กดีในสายตาแม่ตลอดไป สักวันเเม่จะหันมามองเธอ และมอบความรักให้แก่เธอบ้างแน่นอน..
❖ ประวัติส่วนตัว ::
อาคายูกิ เนริกะ หรือเรียกได้สั้นๆ (หากคุณสนิทกับเธอมากพอ) ว่า เนรัน คือเด็กน้อยที่เติบโตขึ้นมาภายในครอบครัวที่มีพร้อมทั้ง แม่ และ พ่อ ครอบครัวของเนรันมีฐานะปานกลาง ไม่ได้รวยไม่ได้จน ชีวิตผ่านไปอย่างเรียบง่ายและธรรมดาสามัญในแต่ละวัน หากให้กล่าวถึงชีวประวัติของเธออย่างละเอียด ก็คงร่ายได้ดังนี้
>>การศึกษาเล่าเรียน<<
เนรันนั้นด้วยวัย7ปี ปัจจุบันจึงศึกษาอยู่ในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่2 ด้วยฐานะทางบ้านทำให้เธอเรียนอยู่ในโรงเรียนรัฐบาลธรรมดาๆ แห่งหนึ่งในญี่ปุ่น ที่หาได้ทั่วไปนับร้อยโรงเรียน ชีวิตในโรงเรียนของเนรันนั้นต้องบอกว่าเปี่ยมสุข ตัวของเนรันมีเพื่อนฝูงเยอะแยะมากมาย นอกจากนี้ยังมีทั้งรุ่นพี่และอาจารย์คอยให้ความช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา เพราะนิสัยที่แสนน่ารักของเธอจึงมีคนเอ็นดูเนรันจำนวนมาก ถามถึงการเรียนว่าดีไหม ต้องบอกว่า วิชาการเลิศ กีฬาพอผ่าน จึงไม่แปลกเลยหากจะเห็นใบเกรดแต่ละเทอมของเนรันมีเกรด4วิชาเชิงความรู้ จำพวก คณิต วิทย์ ไทย อังกฤษ สังคม ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น แต่เห็นเกรดต่ำๆ ในวิชาจำพวกพละศึกษา เสมอๆ
>>ความรัก<<
non..เฮ้! เนรันไม่ได้แก่แดดขนาดนั้น---! ด้วยวัยเพียงแค่นี้ บวกกับนิสัยไร้เดียงสาเเละเฟรนด์ลี่ (?) เนรันจึงไม่เคยมีความรักแม้แต่น้อย แม้ว่าจะมีพวกใจกล้าหรือเด็กแก่แดดวัยเดียวกัน โผล่มาจีบเธออยู่เนือยๆ ก็มักถูกเนรันจับยัดเข้าเฟรนด์โซน และเซมไปโซน (?) ทุกรายอยู่ดีนั่นแหละ
>>ประวัติกิจกรรม<<
เนื่องด้วยเป็นสาวหัวการเรียน ห่วยกีฬา แต่รักในการร่วมเล่นกิจกรรมแต่ละเเขนง เนรันจึงมักเข้าร่วมเเข่งขันทักษะด้านวิชาการต่างๆ เป็นประจำ หากกล่าวถึงการประสบความสำเร็จที่ดีที่สุดสำหรับเธอ คงต้องพูดถึงรางวัลชนะเลิศการเเข่งขันคณิตคิดเร็ว รุ่นจูเนียร์ ระดับโรงเรียนที่ได้มาตอนป.สองนี่ล่ะนะ! ส่วนกีฬา..เอาเป็นว่าแค่เอาตัวรอดในวิชาเรียน เนรันก็จะตายแล้วค่ะ---
>>ครอบครัว<<
หากถามว่า อะไรในชีวิตของ อาคายูกิ เนรัน ดูแล้วไม่สมบูรณ์และเต็มไปด้วยรอยปริแตกมากที่สุด ก็คงจะเป็นเรื่อง ครอบครัว ของเธอนั่นแหละ..ครอบครัวของเด็กสาวนั้น ประกอบไปด้วย คุณพ่อ คุณแม่ และตัวเธอ เป็นครอบครัวขนาดเล็กที่มีกันสามกันพ่อแม่ลูก แต่สิ่งที่แตกต่างคือ เนรันไม่ได้อยู่กับพ่อ พ่อของเธออาศัยอยู่ที่อังกฤษ..บ้านเกิดของพ่อเอง เพราะปัญหาทางเรื่องการงานและครอบครัวของทางฝั่งนั้น ที่ไม่ปลื้มในตัวแม่ของเนรันเท่าไหร่ ทำให้เธอและเเม่จำต้องอาศัยอยู่ในญี่ปุ่นกันเพียงสองแม่ลูก แต่พ่อของเธอก็ไม่ได้ใจร้ายทิ้งทั้งคู่เพียงเพราะคำสั่งจากครอบครัวของตน เขายังคงส่งเงินจำนวนหนึ่งมาให้ทุกเดือน ถึงอย่างนั้นเพราะฐานะของทั้งสองฝ่ายที่ล้วนแต่เรียกได้ว่า ธรรมดา ทำให้เขาไม่สามารถส่งเงินมาได้มากนัก เนื่องจากตัวเองก็จำเป็นต้องกินต้องใช้ กระนั้นจะให้สองแม่ลูกอยู่กินด้วยเงินก้อนแค่นั้นก็คงจะไม่ดีนัก ทำให้เเม่ของเธอจำเป็นต้องทำทั้งงานบ้านงานเรือน และหาเงินเลี้ยงครอบครัว แต่ด้วยความสามารถของหล่อน สองแม่ลูกจึงอยู่มาได้แบบพอกินพอใช้ ไม่อดไม่อยาก แต่ก็ไม่สามารถใช้เงินตามใจได้เช่นกัน
ตัวเนรันนั้นเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้าน แต่เธอไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่หรือเอาอกเอาใจแบบที่ครอบครัวทั่วไป มักแสดงออกต่อลูกสาวลูกชายของเขา แม่ของเนรันนั้นไม่ชอบหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย การเลี้ยงดู การเอาใจใส่ เหมือนแค่ทำไปอย่างงั้นเพียงเพราะว่าคำว่า แม่ มันคล้องคอเธออยู่ สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นมีอยู่สองข้อด้วยกัน หนึ่งคือ ในสายตาของคนเป็นแม่ เนรันนั้นเหมือนจะเป็น ภาระ มากกว่า ของขวัญจากพระเจ้า เพราะการเลี้ยงดูเด็กด้วยตัวคนเดียวนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแม้แต่น้อย ปกติแล้วถึงจะลำบากยังไงถ้าเพื่อลูกในไส้เเล้ว คนเป็นแม่ก็คงไม่บ่นอะไรหรอก ทว่าในกรณีของเนรันมันต่างกันออกไป..เหตุผลข้อที่สองที่คนเป็นแม่เกลียดขี้หน้าเธอ นั่นเพราะเนรันไม่ใช่ลูกของอีกฝ่ายจริงๆ เนรันเป็นลูกติดจากภรรยาคนแรกของพ่อ..ซึ่งตอนนี้เสียไปแล้ว เเม่เธอไม่ชอบภรรยาเก่าของพ่อเลยแม้แต่น้อย เด็กที่ทั้งไม่ใช่ลูกตัวเองแถมยังมีใบหน้าเหมือนคนที่เกลียดขนาดนั้น เธอย่อมไม่อยากปฏิบัติตัวดีด้วยอยู่แล้ว หากไม่ใช่เพราะพ่อของเนรันรักเธอ และมองเธอเป็นของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต เนรันก็คิดว่าเธอคงถูกแม่ของตนทิ้งไปแล้วก็เป็นได้..
แต่ถึงแม้แม่ของเธอจะไม่ได้มองเธอเป็นลูกของตน ความรู้สึกของเนรันที่มีต่อแม่ของเธอกลับตรงข้ามโดยสิ้นเชิง เนรันรักแม่มาก..อาจเป็นเพราะผู้หญิงที่อยู่ในความทรงจำตรงหน้ามาตั้งแต่วัยเยาว์คนนี้ เป็นคนเพียงคนเดียวที่เธอสามารถเรียกว่าแม่ได้อย่างเต็มปาก ทั้งยังเป็นเพียงคนเพียงคนเดียวที่คอยเลี้ยงดูเธอมาโดยตลอดแม้ไม่เต็มใจก็ตาม แต่สำหรับตัวเนรันที่ทั้งชีวิตคล้ายจะมีเเค่แม่มาตลอด มันก็มากพอจะทำให้เธอผูกพันธ์กับแม่ของตนมากจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว และหากกล่าวถึงผู้เป็นบิดาของเธอ เนรันคงตอบว่าเธอไม่ได้มองอีกฝ่ายเป็นอะไรไปมากกว่า ผู้ให้กำเนิด และ ผู้มีพระคุณ..อาจฟังดูธรรมดา แต่สิ่งที่แตกต่างคือ เนรันไม่ได้รักอีกฝ่ายในฐานะครอบครัวเดียวกัน แต่เคารพเพราะอีกฝ่ายที่มอบชีวิตให้แก่เธอ หากถามถึงสาเหตุ มันก็เกิดจากการที่เนรันไม่เคยได้เจอหน้าหรือได้ยินเสียงพ่อตัวเองเลยแม้แต่น้อยนั่นแหละ..ตั้งแต่จำความได้ คนที่อยู่ในความทรงของเธอมีเพียงแค่แม่ของเธอเท่านั้น ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อมีเพียงแค่กล่องของขวัญใบน้อยที่ถูกส่งมาทุกๆ ปี พร้อมกับการ์ดอวยพรที่สร้างความเคารพในใจของเธอให้มากขึ้นไปอีกเรื่อยๆ เท่านั้น..เพราะแบบนั้น คนที่เธอรักมากที่สุดในโลกจึงมีแค่ แม่ ของเธอ และเธอเองก็กล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่เธอคิดจะทำร้ายหรือทอดทิ้งอีกฝ่าย
หากกล่าวถามว่า เหตุใดเด็กน้อยที่ไม่ได้รับความรักใดๆ เลยจากครอบครัวของเธอ นอกจากกล่องของขวัญใบน้อยและการ์ดอวยพรอย่างเนรัน ถึงได้เป็นเด็กที่เปี่ยมด้วยความร่าเริงสดใสได้ถึงขนาดนี้ คงกล่าวได้ว่า มันเป็นนิสัยมองโลกในแง่ดีของเนรัน และความหวังที่ว่า หากเธอเป็นเด็กดีในสายตาของมารดาไปเรื่อยๆ สักวันแม่ของเธอคงจะหันมามองเธอด้วยสายตาอย่างที่มารดาใช้มองบุตรสาว และมอบความรักที่เนรันรู้สึกโหยหาอยู่อย่างเงียบๆ ในจิตใจมาตลอดก็ได้..
เนรันแม้จะรู้ดีว่าแม่ของเธอไม่ได้มองเธอเป็นบุตรสาวคนหนึ่ง แต่เธอก็เชื่อว่าวันที่เธอจะได้รับการยอมรับ มันจะต้องมาถึงสักวันแน่นอน..นั่นเพราะไม่ว่าจะที่ไหนๆ หรือจะใครก็ตาม ทุกคนล้วนบอกว่าเด็กดีมักเป็นที่รัก นั่นทำให้เนรันที่แสนใสซื่อและเปี่ยมด้วยความไร้เดียงสาเชื่อสนิทใจว่า หากเธอทำตัวดี ขยันขันแข็ง เชื่อฟังแม่ของเธอ ให้เหมือนกับที่เด็กดีคนหนึ่งควรจะทำ แม่ของเธอจะต้องหันมามองอย่างแน่นอน และเนรันเองก็คงไม่ปักใจเชื่อขนาดนี้ ถ้าในวันหนึ่งที่เธอช่วยผู้เป็นแม่หาสร้อยที่คุณยายมอบให้ไว้เป็นของขวัญก่อนเสียชีวิต ที่แม่ทำหายไปโดยไม่ย่อท้อจนเจอ แม่ของเธอดีใจมากจนถึงขั้นเผลอสวมกอดเธอและเอ่ยว่า ขอบคุณ ออกมา เนรันดีใจมาก เธอยิ้มไม่หุบไปทั้งวัน แม้ว่ามันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ คำขอบคุณนั้นก็เหมือนหยาดน้ำที่รดลงบนต้นกล้าแห้งเหี่ยว ความหวังในใจของเนรันเปล่งประกายตลอดเวลา และมีอีกหลายครั้งที่เธอได้รับคำชมจากคนเป็นแม่พร้อมกับรอยยิ้ม ถึงจะนานๆ ทีครั้ง แต่มันก็ทำให้ความหวังในตัวเนรันยังส่องประกายเรื่อยมา..
ความหวังในใจของเด็กน้อยไร้เดียงสาที่ว่า สักวัน..เธอจะได้รับการยอมรับว่าตนเป็นลูกสาวของอีกฝ่าย และได้รับความรัก อย่างที่มารดาคนหนึ่งจะให้ลูกของเธอ เฉกเช่นคนทั่วไปกับเขาบ้าง..
❖ เชื้อชาติ :: ญี่ปุ่น-อังกฤษ
❖ สิ่งที่ชอบ ::
>>รอยยิ้มและความสดใส [เนรันรู้สึกว่ารอยยิ้มและความสดใสมันเปรียบเสมือนแบตเตอรี่ เวลาที่ได้เห็นรอยยิ้มของคนอื่น เนรันจะรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นเยอะเลยทีเดียว]
>>คำชื่นชมที่จริงใจ [เนรันนั้นไม่ค่อยได้รับคำชมจากคนอื่นเท่าไหร่ แต่พอได้รับมัน หัวใจเธอจะพองโตอย่างมาก เรียกได้ว่ามีปฏิกริยากับคำชมมากพอควรเลยทีเดียว]
>>ขนมหวาน [เวลาเหนื่อยๆ ขอแค่ได้กินของหวานเนรันก็จะรู้สึกมีเเรงมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลยล่ะค่ะ!]
>>ตุ๊กตาคุณกระต่ายน้อย [เพราะเป็นของขวัญชิ้นเดียวทั้งชีวิตที่แม่ซื้อให้ ตอนชนะการแข่งขันทักษะทางคณิตศาสตร์เนรันจึงรักและหวงมันมาก (ในความจริงเป็นของที่พ่อซื้อให้ค่ะ แต่ว่าแม่ของเนรันคิดว่าถ้าบอกไป เนรันก็คงเอาไปกองรวมกับของขวัญอื่นๆ ที่ได้จากพ่อ เธอไม่อยากให้พ่อเนรันเสียใจและกังวล เลยทำเนียนว่าตัวเองซื้อให้แทน)]
>>อ้อมกอดอุ่นๆ [เวลากอดใครสักคนที่ไว้ใจ เนรันจะรู้สึกผ่อนคลายมากๆ ค่ะ]
>>เกมส์ เพื่อนๆ และของเล่นต่างๆ [เนรันก็เหมือนเด็กทั่วไป ที่แม้จะห่วยกีฬา แต่ก็ยังชื่นชอบในการเล่นเกมส์ต่างๆ กับเพื่อนของเธออยู่ดีค่ะ]
❖ สิ่งที่ไม่ชอบ ::
>>คุณแม่ร้องไห้หรือเสียใจ [เหตุผลง่ายๆ ค่ะ เนรันรักแม่มาก เพราะงั้นเธอจึงไม่อยากให้แม่ของเธอเสียใจเลยแม้แต่น้อย]
>>ความหม่นหมอง [ชีวิตมันต้องสีสัน----//ความหม่นหมองในสายตาเนรัน มันเป็นตัวการที่ทำให้ทุกคนเศร้าหมองค่ะ เนรันเลยไม่ชอบ]
>>ยา [แน่นอน..เพราะมันขม--]
>>การเจ็บไข้ได้ป่วย [นั่นเพราะเนรันไม่อยากกินยา..]
>>คนที่มารังแกคนใกล้ตัวของตนเอง [เห็นตัวเล็ก แต่เป็นเด็กใจกล้านะ ใครมาว่าใส่ร้ายคนรอบตัวหรือทำอะไรไม่ดีใส่ เนรันก็พร้อมปกป้องทุกคนค่ะ! (ถึงเเม้ว่าคราวหลังจะกลายเป็นคนอื่นปกป้องเนรันแทนก็เถอะ----)]
>>คนโกหก คนผิดสัญญา [เรียกได้ว่าเกลียดเลยล่ะค่ะ เพราะยึดมั่นในความจริงใจมาก สองอย่างนี้จึงเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจเนรันมากพอควร]
❖ งานอดิเรก ::
>>ทานขนม [เนื่องด้วยเป็นสาวคลั่งหวาน (?) วันว่างๆ เนรันเลยมักทานขนมเล่นอย่างสุขสรรค์ แต่ถ้าเเม่ของเธอบอกให้หยุดกิน เนรันก็จะหยุดกินอย่างง่ายดาย]
>>วาดรูป [บางทีเกิดอารมณ์ศิลปิน บวกกับไม่มีอะไรทำ เนรันจะมานั่งวาดรูประบายสีของเธอเล่นค่ะ]
>>ทำแบบฝึกหัด [เนื่องด้วยคุณพ่ออยากให้เป็นเด็กฉลาด เลยส่งหนังสือแบบฝึกหัดมาให้เยอะแยะ ทางด้านเนรันนี่ไม่บ่นอะไร หยิบทำไปเรื่อยๆ เพราะเห็นว่าสนุกดี]
>>ออกไปเล่นกับเพื่อน [เนรันไม่ชอบความอดอู้เท่าไหร่ เวลาว่างส่วนมากจะใช้กับการเล่นแบบเด็กๆ กับพองเพื่อนทั้งหลาย มากกว่ากิจกรรมสามอย่างด้านบนค่ะ]
❖ คู่ :: ยามาโมโตะ ทาเคชิ
❖ ลักษณะคำพูด :: เนรันเป็นคนพูดจาฟังแล้วดูตะมุตะมิ (?) หรือพูดให้เข้าใจตรงกันคือพูดเเล้วดูน่ารัก เธอชอบเเทนตัวเองด้วยชื่อเล่นของเธออย่าง เนรัน หรือไม่บางครั้งก็จะเเทนตัวเองว่าหนูกับผู้อาวุโสกว่ามากๆ ชอบเรียกคนอื่นด้วยสรรพนาม ถ้าอายุมากกว่าก็ พี่สาว พี่ชาย คุณลุง คุณอา คุณตา คุณยาย แล้วแต่อายุไป หากวัยใกล้เคียงก็จะเรียกชื่อจริง เติม จัง/คุง ท้ายชื่อ ไม่นิยมเรียกนามสกุลชาวบ้าน แม้จะเป็นเรื่องเสียมารยาท แต่เนรันขอยกไว้ข้อเถอะ แหม..ก็เรียกชื่อกันตรงๆ แล้วมันดูสนิทใจมากกว่านี่นา! น้ำเสียงของเธอนั้นจะเน้นไปทางโทนสดใสเฮฮาตลอดเวลา เนรันชอบพูดเสียงดังย้ำประโยค เวลารู้สึกยังไงก็จะสื่อออกมาทางน้ำเสียงเสียหมดจด ชอบลงท้าย คะ ค่ะ ท้ายประโยคอีกด้วย
}}ตัวอย่างประโยคสนทนา{{
"ก็รอยยิ้มมันดีกว่าหน้าปั้นบึ้งนี่นา" เวลามีคนมาถามว่าทำไมถึงชอบยิ้มอยู่ตลอด
"ทุกคนน! เนรันมาแล้ววว! ไปเล่นกันเถอะค่ะ!" เวลามาสาย จะพุ่งใส่กลุ่มเพื่อนด้วยความรวดเร็ว แล้วตระครุบลากไปเล่นเกมส์อย่างรวดเร็ว (?)
"เนรันไม่ปลื้มคนโกหกค่ะ! คนโกหกน่ะนิสัยไม่ดีรู้ไหม!" เวลามีคนมาโกหกเนรันเเล้วเธอจับได้ เนรันจะโกรธหน้าแดงเลยค่ะ
"อะ--เอ๋? ให้เนรันเหรอ? หว๊า! ขอบใจน้าา" เวลามีคนให้ของขวัญกับเนรัน
"รอยยิ้มมันเป็นยาวิเศษนะคะ! เพราะงั้นเรามายิ้มกว้างๆ ให้โลกนี้สดใสกันดีกว่าเนอะ!" -----
❖ เพิ่มเติม ::
-คุณแม่ของเนรันเป็นสาวฉลาดค่ะ ถึงจะไม่ชอบหน้าลูกสาว แต่เธอรู้ว่าถ้าเมินไปเลยแบบไม่ยุ่งเกี่ยวมันจะก่อปัญหาหลายอย่าง และเนรันอาจโตไปเป็นพวกจิตผิดปกติหรือมีนิสัยก้าวร้าวได้ (ประมาณว่าขาดการอบรมดูแล และความอบอุ่น) เธอเลยสอนเรื่องพื้นฐาน กับสิ่งที่ควรไม่ควรให้เนรันค่ะ แต่ถ้าให้พูด มันก็ไม่เหมือนแม่สอนลูกอยู่ดี เปรียบแล้วคงจะเป็นคุณครูที่อบรมศิษย์มากกว่า
-เนรันเกิดวันที่ 3 สิงหาคม เวลา14:50น. (?) ค่ะ!
-เนรันเป็นคนถนัดสองมือ แต่ชอบใช้มือขวามากกว่า เพราะมือซ้ายไม่ค่อยมีแรง
-วิชาที่เนรันถนัดที่สุดไม่ใช่พวกวิชาวิชาการ แต่เป็นศิลปะค่ะ ส่วนที่ห่วยที่สุดแน่นอนว่าพละ---
-เนรันเป็นสาวกินน้อย เลยเป็นเด็กตัวเล็กกว่าเกณฑ์
-ชื่อเนรันเกิดได้เพราะเพื่อนของเธอออกเสียงเพี้ยนค่ะ (?)
-ความจริงเนรันเคยเจอพ่อของเธอนะคะ แต่นั่นเป็นตอนอายุ1ขวบ เนรันที่เด็กมากเลยจำไม่ได้ แถมหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เนรันเลยคิดว่าไม่เคยเจอพ่อเลยสักครั้งค่ะ
-อาคายูกิเป็นนามสกุลแม่ค่ะ สาเหตุที่เนรันต้องใช้นามสกุลแม่ เพราะว่าครอบครัวฝั่งพ่อไม่ยอมให้ใช้นามสกุลเขา--
-เนรันไม่มีญาติทางฝ่ายแม่เลยค่ะ ปัจจุบันคนตระกูลอาคายูกิเหลือแค่สองแม่ลูก
-ความจริงแล้วเนรันอยากเล่นพวกกีฬาเพราะเห็นว่าสนุกนะคะ เเต่หลังจากลองเล่นดูแล้วเหนื่อยแทบตาย นอนหมดสภาพไปสองวัน เนรันก็ล้มเลิก และไม่คิดเล่นกีฬาอีกเลยค่ะ
-ถึงจะกินข้าวน้อย แต่ของหวานนี่ซัดเป็นตายค่---อนึ่ง กินเยอะเเต่ก็ยังไม่อ้วนอยู่ดี เรียกได้ว่าระบบเผลาผลาญดีเกินไปสุดๆ
-ถึงจะไม่เล่นกีฬา แต่เนรันก็ออกไปวิ่งและออกกำลังกายกับเพื่อนๆ ของเธอทุกวันนะคะ!
◆ QUIZ ZONE ◆
1) ถ้าอยู่ดีๆเจอใครก็ไม่รู้มายืมด้อมๆมองๆที่หน้าบ้าน คุณรู้สึกทั้งหงุดหงิดทั้งกลัวคนแปลกหน้า คุณจะทำอย่างไร?
ตอบ :: เนรันเอียงคอคิดตามกับคำถามนั้น เด็กน้อยกะพริบตาปริบๆ แล้วฉีกยิ้มกว้าง ตอบเสียงใสว่า "อาจจะเป็นแขกของคุณแม่ก็ได้ใช่ไหมล่ะคะ! ถึงจะน่ากลัว แต่ถ้าเป็นแขกของคุณแม่ก็ต้องต้อนรับด้วยของหวานอร่อยๆ เนอะ!"
2) คุณหลุดมาในโลกที่คุณไม่รู้จัก แถมมีอะไรแปลกๆและชวนสยองอยู่เต็มไปหมด คุณจะทำอย่างไร?
ตอบ :: "หย๋า.." ใบหน้าหวานยู่ลงเล็กน้อยเมื่อคิดภาพตาม แต่เพราะด้วยความเป็นเด็กมองโลกในแง่ดี ใบหน้ายู่พะอืดพะอมจึงถูกแทนด้วยรอยยิ้มกว้างขวางได้อย่างรวดเร็ว "คงไม่ไปไหนไกลหรอกค่ะ เพราะถ้าคุณแม่ออกมาตามหาเนรัน แล้วเนรันไม่อยู่ที่เดิมก็หากันไม่เจอสิคะ!"
3) เจอคนที่ดูน่ากลัวและลึกลับมาก คุณจะทำอย่างไร?
ตอบ :: คำถามข้อนี้สำหรับเนรันนั้นต้องบอกว่าง่าย นั่นเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่เธอถูกสั่งสอนมาตลอดเวลายังไงล่ะ แต่ขณะที่เอ่ยตอบออกมา ดวงตากลมโตก็แฝงแววความเสียดายเอาไว้จางๆ "คุณแม่สอนเนรันว่าห้ามยุ่งกับคนแปลกหน้าค่ะ!" ก่อนเธอจะพึมพำประโยคต่อไป ด้วยโทนเสียงแผ่วเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ "..ถึงเนรันจะอยากเป็นเพื่อนกับทุกคนก็เถอะน้า.."
4) คนที่คุณปลื้มทำในสิ่งที่คุณชอบ หรือเดาใจคุณได้ คุณจะมีท่าทีอย่างไร?
ตอบ :: ใบหน้าน่ารักเอียงมองอย่างไร้เดียงสา ราวกับกำลังสื่อว่า 'คนที่ปลื้มเนี่ย ใครเหรอคะ?' แต่เมื่อเธอถูกคนถามจ้องมองด้วยสายเร่งเร้า เนรันก็ได้แต่ทำหน้ายุ่งยากใจ ดวงตาสีน้ำผึ้งหลับลงพร้อมหัวคิ้วขมวดมุ่น เนรันนั่งจินตนาการอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตอบออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก "เอ--เนรันว่าเนรันคงดีใจมากๆ เลยล่ะค่ะ อ๊ะ! แน่นอนว่าต้องขอบคุณด้วยนะคะ!" รอยยิ้มพร่างพรายลงใบหน้าอีกครั้ง ราวกับว่าความไม่มั่นใจก่อนหน้าได้โดนพัดหายไปหมด ด้วยความเป็น เด็กดี ของเนรัน
5) ถ้าเกิดว่าความรักของคุณและเขาไม่มีทางเป็นไปได้ คุณคิดว่าอะไรที่เป็นอุปสรรคของความรักระหว่างพวกคุณทั้งสอง?
ตอบ :: "พี่สาวถามคำถามยากจังเลยนะคะ" เด็กน้อยพึมพำด้วยสีหน้าไปไม่ถูก ความรักเหรอ? อ่า..เนรันว่าเธอไม่ค่อยเข้าใจมันสักเท่าไหร่นะ แต่ถึงอย่างนั้น เธอกลับนั่งครุ่นคิดหาคำตอบมอบให้แก่ผู้ถามอย่างสุดความสามารถ เนรันนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่พักใหญ่ ท้ายสุดก็หัวเราะออกมาแห้งๆ ตอบไปว่า "อาจเป็นเพราะเนรันดูเหมือนเด็กบ๊องๆ ล่ะมั้งคะ?"
◆ TALK WITH BRITANNIA◆
1) สวัสดีค่ะ อะแฮ่ม เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนอะ อะไรดลใจให้ท่านมาสมัครเรื่องนี้คะ?
ตอบ :: อะแหม่--คำถามยอดฮิต //แค่ก---ไม่เกี่ยว..//เริ่มมาจากหลงภาษาท่านบริทจากนิยายเรื่องอื่น แล้วจิ้มไปเรื่อยก็มาเจอนาง (?) ค่---มองครั้งร้องอื้อหือ ความลับมันยั่วยวนใจ-----
2) ถ้าผ่านแล้วขอปรับเปลี่ยนรูปได้ไหมคะ?
ตอบ :: ได้แน่นอนไม่มีปัญหาค่ะ!
3) คำถามก็สิ้นสุดแค่นี้แหละเนอะ โชคดีนะคะ ถ้าผ่านแล้วมารายงานตัวด้วยนะ
ตอบ :: ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะค---และถ้าผ่าน จะมารายงานตัวและคอยคอมเมนต์ให้ตลอดเเน่นอนค่ะ!
ความคิดเห็น