คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
14 กุมภา
แสงสีชมพูสหลัว และดนตรีสบายๆ ท่ามกลงบรรยากาศเย็นๆกำลังทำให้ใบหน้าของหนุ่มสาวหลายคู่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ภายในร้านอาหารสุดหรู ขณะที่คนไม่มีคู่กลุ่มหนึ่งกำลังนั่งคุยกนอย่างสนุกสนานเนื่องด้วยพวกเขาเพิ่งกลายเป็นนักศึกษาจบใหม่เมื่อบ่ายนี้เอง
"นิแก!! ยังมีหน้ามากินอาหารกับผู้หญิงอื่นอีกน่ะแกนิมันยังไงฮ่ะ!!!"เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นทำให้คนทั้งร้านหันมาดูเสียงเพลงสดหยุดชะงักไป
"อะไรของเธอฮ่ะ"
"อะไรหรอ แล้วปแกทำอะไรหล่ะไอ้ผู้ชายหน้า... หน้า... หน้าด้าน"เธอสูดหายใจลึก แล้วพูดต่อ "ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะเลิกกับคุณ"
เธอตัดใจพูดในทีสุด
"คุณคิดว่าตัวเองสวยเลือกได้รึไง"
"สวย สวยเรอะ คุณคงเข้าใจผิดแล้วหล่ะ ฉันไม่สวยเลิกซักนิดสู้ผ้หญิงใหม่ของคุณก็ไม่ได้ เธอทั้งสวย ผอมหุ่นดี"เธอพูดอย่างน้อยใจเล็กๆ
"แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ให้คุณเลิกคุณจะว่ายังไง"
"คุณจะรั้งฉันไว้เพื่อ...? ฉันรู้ว่าคุณก็หาโอกาสเลิกกับฉันมานานแล้ว ใช่มั๊ยหล่ะคุณบอกมาสิ บอกฉันมา"
"ผมเปล่า"
"แน่สิก็คุณมันหล่อรวย หน้าตาดี มีเสน่ ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาจนก็จน สวยก็ไม่สวย ใช่ ใช่เลย ผู้ชายหนึ่งคนต่อผู้หญิงสิบเจ็ดคน ฉันก็ไม่ขอเป็นหนึ่งในสิบเจ็ดคนของคุณก็แล้วกับ ฉันสาบานฉันสละสิทธิฉันทนคุณไม่ไหวแล้วถึงจะรักคุณมากแต่คุณก็ไม่เคยเห็นใจฉันเลย ฉันสู้ไม่ยุ่งกับคุณเลยเสียดีกว่า ถือว่าชาตินี้เราไม่เคยพบกัน!!"ฉันถอนหายใจแรงๆ พลางเดินกลุบมาที่โต๊ะของตัวเอง
"นิคุณฟังผมก่อน"
"เหนื่อยว่ะ จิน"ฉันพูดพลางทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะ
"เหนื่อยอะไรว่ะ"ชายหน้าหวานหันฟหลับมาถามฉัน
"มันก็เหนื่อยที่ไปนั่งเชียร์คู่นั้นเขายังกับเชียร์มวยปล้ำอ่ะสิ"หนุ่มหน้าหวานอีกคนหันมาทักฉัน - -;
"เออกุผิด กุควรจาไปบอกเขาว่า ได้โปรดอย่าเลิกกันงั้นสิ"
"อะไรที่มันดีกว่านั้นเว้ย หรือไม่ก็ดูเฉยๆไม่ต้องพูดอะไร ควายใครใช้ให้ไปพูดว่า เลิกเลย วู้ๆๆ เลิกเลย"
"จินมึงดูพี่มึงดิ อะไรว่ะ กูทำอไรผิดเนี่ย"
"อย่างที่มันว่านั่นแหละ"
"- -* โคตรเข้าข้างกูเลย"
"ก็ผิดจริงมั๊ยหล่ะ ผู้หญิงอะไรว่ะทำตัวไม่มีความเป็นผู้หญิงซ่ะเลย แถมยังไม่รู้กาละเทศะ ให้ตาย จบด๊อกเตอร์มาได้ไงว่ะ จองอึนนา" ฉันถอนหายใจเอกใหญ่ก่อนที่จะกระดกวิสกี้พรวดเดียวหมด
"เอาเถอะถ้าถ้าคุณคิมของมันเป็นบ้างหล่ะสนุก"
"เอาแค่เขามองทอมอย่างฉันก่อนดีกว่ามั๊ง จิน"
"ไม่มีทาง แกอยู่โรงเรียนเดียวกับเขามาทุกปีตั้งแต่แกสามขวบจนมหาลัยไปจนถึง โท เขายังไม่เห็นสนใจแกเลยว่ะ มีแต่ยอดดวงใน ยูรินของเขาเท่านั้นแหละ ที่เขารักมาตลอดเจ็ดปี แอบรักหล่อนอีกตั้งสามพี่ พี่จินฮอนเขารักผู้หญิงคนเดียวงานการก็มั่นคง เรียนเก่งกีฬาดีหน้าตา ยังกับ โห ไม่รู้จะเทียบอะไร แล้วยังจะสุภาพจนกินไป นักธุระกิจใหญ่ เขาอายุห่างจากพวกเราตั้งสี่ปี ฉันไม่รูจะเทียบอะไรกับแกว่ะ แมนเหมือนผู้ชาย กีฬาดีเรียนเก่ง มีงานมากองมันดันไม่ทำ คุณหนูรวย แต่มันดันเหมือนผู้ชาย หน้าหวาน สาวตรึง ผู้ชายที่ไหนเขาจะมองหน้าแกว่ะ"ไอ้จัส T^T
"มึงพูดเรื่องจริงมากไปแล้วน่ะเว้ย"
"ก็... มันจริง แกมองเขามาตั้งแต่สิบจนแกอายุยี่สิบพรุ่งนี้เล้ว แกช่วยเลิกบ้าเสยทีเถอะฉันทนไม่ได้ว่ะ สู้ไปนั่งทำงานที่แม่แกประเคนให้ดีกว่า"ถึงพวกฉันจะเด็กอัจฉริยะแค่ไหน - -* แต่เขาก็ไม่มองฉันเลยอย่างที่พวกมันว่าจริงๆ
"เฮ้ยสาวสวยมาคนเดียวเว้ย!!"ฉันตะโกนพลางชี้ไปที่สาวหน้าตาหน้ารักคนหนึ่ง
"พี่เขาจะไม่มองแกก็เพราะงี้แหละ"
"ช่างพี่ช่างน้องแกสิฉันตัดใจแล้ว"
"- -* ตัดใจพูดต้องแต่อยู่เมกา จนต้อนนี้กลับเกาหลีแล้วยังไง"
"ต่อจากนี้ใจจะตัดใจ ฉันเกลียดพวกแกฉันกลับบ้านและ"
"ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก"
"ช่างแก"
"สำคัญมากน่ะ"
..............................................................................
ช่างแกสิ ไอ้พวกชอบรื้อฟื้น
ความคิดเห็น