มิติเวทมนตร์

ลำดับตอนที่ #3 : *+.การเปลี่ยนแปลง.+*

-ตุบ ! ตุบ !  ลูน่าหล่นลงพื้นกับเอลไลย่า





-“ ฉันต้องต้องฝึกฝนอีกนาน “ เอลไลย่าพูดพร้อมลุกขึ้น ปัดฝุ่น



ลูน่าลุกขึ้นแล้วสังเกตสิ่งรอบ ๆ ข้างแล้วจึงถามเอลไลย่าว่า





-“ ที่นี่ที่ไหน “  



ที่ ๆ ลูน่าอยู่ผิดไปจากเดิมจากเมืองที่วุ่นวาย บ้านที่กำลังจะพังของเธอหายไป หรืออาจไม่เห็นแม้แต่เสียง ที่นี่มีแต่ป่าที่เขียวชอุ่ม มีดอกไม้นานาพันธุ์ เสียงสัตว์ร้องดังเป็นระยะ กบในหนองน้ำใกล้ ๆ มีช้างที่ประหลาด ในสระน้ำมีใบบัวใหญ่เท่าฝาหม้อ ต้นไม้ก็น่าอัศจรรย์ใจมา มีเขางอกและผลไม้นานาพันธุ์อยู่ในต้นเดียวกัน ลูน่าถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอก็ถูกลากออกไปแล้ว





- “ นี่เร็ว ๆ เข้าสิเดี๋ยวไปเปิดตัวไม่ทัน  “  เอลไลย่าพูดและยังลากเธอไปอยู่  





- ฟุบ !  มีบางอย่างมาขวางทางพวกเธอ  





-“  ถอยไปนะรูแพลต “ เอลไลย่าพูดอย่างหมดอารมณ์





“ มาตัดสินกันดีกว่าว่าใครจะชนะ “ ลูน่าหันไปเมืองเห็นสัตว์ประหลาดอย่างหนึ่ง หูตั้ง เล็บยาว คล้ายหมาป่า  สูงเกือบเท่ารูน่า ตาวาวสีแดง มีลูกแก้วอยู่บนหัว ข้อเท้าข้างขวามีโซ่ลาม แต่ตอนนี้มันขาดแล้ว





- “ ว่าไง ถ้าข้าแพ้ ข้าก็จะยอมเป็นทาสเจ้า “ มันพูดพร้อมตั้งท่าจะโจมตี





ก่อนที่พวกเธอจะทำอะไร วัตถุบางอย่างก็ได้พุ่งมาชนเอลไลย่า





-ตู้ม !  ว้าย ! เอลไลย่ากระเด็นไปติดไยแมงมุมกาซ่า ที่มันทำไว้ และทิ้งไว้ข้างทาง





-“ แก ! “  เอลไลย่าพูดด้วยความโกรธแค้น





“ เอลไลย่า “  รูน่าพูดเสียงสั่น ตอนนี้หัวใจของลูน่า เต้นรัว





-“ ทำไงดีกันหละนี่ “ ตอนนี้รูน่ารู้สึกกังวลมาก





ทันใดนั้น !  สัตว์ประหลาดที่ชื่อลูแพลตก็กระโจนใส่เอลไลย่าที่ติดอยู่ในใยแมงมุม กาซ่า และไม่สามารถจะขยับเขยือนหรือช่วยตัวเองได้





-“  เอลไลย่า “ ลูน่าร้องเสียงดัง  





-ฟ้าว ! ตู้ม !  ตามตามด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บปวด  



เกิดความเงียบชั่วขณะ……….. ลูน่ามองออกไป ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอคือ เจ้ารูแพลตได้กระเด็นออกไปไกล บนพื้นมีแต่รอยไฟไหม้เป็นทางยาว และสิ่งที่เธอแปลกใจคือ เธอสามารถลอยได้ เธอมีปีกเหมือนนก และใส่กระโปรงสั้นสีแดง ใส่เสื้อสีฟ้า เอวลอยเหมือนเอลไลย่า เธออึ้งกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่ของเธอ





“ ไฟ “ เธอพูดคำเดียวไฟก็พุ่งออกจากมือเธอ พุ่งทะลุใยแมงมุมกาซ่า เอลไลย่าหลุดออกมาได้





-“ ขอบใจนะ ลูน่า “ เอลไลย่าพูด





ฟ้าว !  ฟู่  !  มีเสียงบางอย่างดังมาจากตรงที่เจ้ารูแพลตนอนอยู่





แล้เกิดกลุ่มควันสีขาว ชั่วขณะ ก็มีเสียงแหลมเล็ก พูดว่า





-“ ข้าเป็นทาสท่านรูน่า “ เสียงหายไป มีบางอย่างทะลุควันออกมานั่นคือ ลูกหมาตัวเล็กเท่ากับลูกไก่ขนปุยราวปุยเมฆ หูยาวมีลูกแก้วเล็ก ๆ อยู่บนหัว จากนั่นมันก็มาเลียขาลูน่า  ทันใดนั้นเอลไลย่าก็พูดด้วยเสียงอันดัง







-“ ไม่ทันแล้วประตูลานกว้างจะปิดแล้ว “ เอลไลย่าพูดพร้อมทรุดนั่งลงและเริ่มสะอื้น





-“ ฉันจะไปส่งท่านเอง “ เสียงแหลมของลูแพลตร้อง





-“ เจ้านี่นะ “ เอลไลย่าพูดพร้อมร้องไห้เสียงดัง O_T