แล้วคุณคิดอย่างไร

เนื้อเรื่อง

เรื่องมีอยู่ว่า
มีชายวัยชรา นั่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยมบ้าน หลังจากที่เขาแต่งงานและย้ายครอบครัวออกไปได้ไม่กี่ปี
ชายชรามองออกไปนอกบ้าน เห็นอะไรไหวๆอยู่ข้างนอกจึงถามไถ่ลูก
"เจ ลูกพ่อ นั่นอะไรน่ะ พ่อเห็นมันลางๆ "
ผู้เป็นพ่อชี้มือไปทางด้านนอกที่มีสิ่งเคลื่อนไหวอยู่
"วัว จ๊ะพ่อ"  เจตอบ
เวลาผ่านไป 3 นาที  พ่อถามขึ้นอีก
"เจ นั่นอะไรลูก "
"วัว วัวตัวเดิมที่พ่อถามเมื่อตะกี้นี้แหละ"
คนเป็นลูกชักเริ่มไม่พอใจ ผ่านไปอีก 4 นาที
"นั่นอะไรน่ะเจ"  พ่อถามอีก
"เอ๊ะ ! พ่อนี่ยังไงนะ ถามอะไรซ้ำๆซากๆอยู่ได้ ก็บอกแล้วว่า วัว วัว วัว พ่อยังถามเซ้าซี้ผมอยู่ได้"
เวลาผ่านไปอีก 5 นาทีพ่อถาม คำถามเดิมอีก คราวนี้ลูกไม่ทนแล้ว
"โอ๊ย! พ่อเลอะเลือนใหญ่แล้ว คุยกันไม่รู้เรื่อง บอกว่า วัว วัว วัว พ่อยังถามอยู่ได้ ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว น่าเบื่อ"
แล้วเจก็เดินหนีออกจากพ่ออย่างหัวเสียแบบสุดๆ เจลงไปอยู่ชั้นล่างของบ้าน จนค่ำ ได้เวลาอาหารแล้ว พ่อยังไม่ยอมลงมา เจจึงขึ้นไปดู เขาเห็นพ่อนั่งเหม่อลอย และมีสมุดบันทึกเล่มหนึ่งกางอยู่ มีปากกาวางอยู่ข้างๆเหมือนเพิ่งบันทึกข้อความลงไป เจถือวิสาสะหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาอ่าน
"ครั้งหนั้งเมื่อ 30 ปีก่อน เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุด เราตั้งชื่อว่า เจ  ในวันที่อากาศแจ่มใส   เย็นวันนั้นเราพาเจออกไปเดินเล่น ตอนนั้นเจ อายุ 6 ขวบ เขาพูดเก่งทีเดียว เราพาเขาไปนั่งเล่นในสวนหลัง บ้าน พอดีมีวัวเดินผ่านมา เจ ถามว่า พ่อนั่นอะไร เราตอบว่า วัว ไงลูก เวลาผ่านไป 2 นาที เจ ถามคำถามเดิมอีก เราก็ตอบเหมือนเดิม ถามตอบเช่นนี้อยู่ 15 ครั้ง เราไม่เบื่อที่จะตอบคำถามซ้ำด้วยคำตอบเดิม เรากลับรู้สึกดีใจ ที่ลูกสนใจเราอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย  แต่วันนี้ ที่แห่งเดิม สองคนที่เคยถามตอบ หากแต่เราเป็นฝ่ายถาม เจ ตอบ เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกตวาดเสียงดังใส่พ่อ หาว่าเราเลอะเลือน แรงเกียวที่จะคุยกับเราต่อไป..." เมื่ออ่านจบ น้ำตาไหลอาบแก้มคนเป็นลูกซึ่งตรงเข่าสวมกอดพ่อพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษพ่ออย่างสำนึกผิด