[Short] FICTION TAOKACHA HOW FAR ? อีกไกลแค่ไหน... - [Short] FICTION TAOKACHA HOW FAR ? อีกไกลแค่ไหน... นิยาย [Short] FICTION TAOKACHA HOW FAR ? อีกไกลแค่ไหน... : Dek-D.com - Writer

    [Short] FICTION TAOKACHA HOW FAR ? อีกไกลแค่ไหน...

    โดย rungsaybye

    ผู้เข้าชมรวม

    1,367

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    1.36K

    ความคิดเห็น


    16

    คนติดตาม


    6
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 ต.ค. 55 / 20:22 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    เป็น *Short Fiction ที่แต่งเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง 
    แต่งตามอารมณ์เพลงไกลแค่ไหน คือ ใกล้ ของ Getsunova
    ยังไงก็ลองอ่านกันดูนะคะ :)
    rung

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ












      ไกลแค่ไหน....?

       

       

       “เต๋า... เย็นนี้ว่างไหม”  ผมหันไปถามคนข้างๆ

      “ไม่อ่ะ พอดีต้องไปงานวันเกิดพี่ที่รู้จัก”

      “อ้อ..”

      “ทำไม มีไรหรอชา”

      “เปล่า ว่าจะชวนไปกินข้าวกัน...”

      “วันอื่นแล้วกันนะ” เขาขยี้หัวผมแล้วก็ลุกเดินไป....

       

      เขารู้....

      ผมรู้ว่าเขารู้ว่าผมรู้สึกยังไง....

      แต่ผมไม่รู้...

      ว่าเขารู้สึก...ยังไง....

       

      หลายๆครั้งที่เขาทำเหมือนว่าผม.. ใช่

      แต่ในหลายๆครั้ง...เขาก็ทำเหมือนว่าผม...ไม่ใช่

       

      ทั้งๆที่ผมก็แสดงออกว่ายอมเขาทุกอย่าง....

      วิ่งตามเขาตลอด...

      แต่มันเหมือนยิ่งวิ่งตามเขาก็ยิ่งไกลออกไป...

      อาจจะเป็นเพราะเขาไม่เคยหยุด.... ที่ผม....

      หรือเพราะเขามีคนนั้นอยู่แล้ว.....

       

      “ชา ไปเตะบอลกันไหม”

      “ไปสิ...”   ไม่เคยปฏิเสธ....

       

      “โอ๊ย”  แล้วก็ล้มลงไป....

      “คชา เป็นไงบ้าง” ทุกคนวิ่งมาดู... แต่เขากลับยังยืนอยู่ตรงนั้น..  ไม่รับรู้อะไรเลย...

      “มา พี่ช่วย” มีคนมาช่วยพยุง ประคบน้ำแข็งที่เท้าอย่างดี...

      ชะโงกหน้ามองหาเขา.... ยืนคุยโทรศัพท์อยู่....

       

      เหนื่อย…

       

      “เห้ย คชา ไปไหน”  ผมลุกขึ้นเดินไปหาเขา ไม่สนใจว่าขาจะเจ็บขนาดไหน ไม่สนใจคำพูดคนอื่น...

      “พลั่ก” ผมผลักเขาไปเต็มแรง

      “เป็นอะไรเนี่ย!” เขาตกใจ

      “เหนื่อย.. ทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บ” พูดออกมาทั้งน้ำตา

      “เป็นอะไร....”   เสียงเขาอ่อนลง

      “รู้ไหมว่าเหนื่อยขนาดไหน...”

      “อีกไกลแค่ไหนหรอเต๋า.... อีกไกลแค่ไหนเราถึงจะใกล้กัน...”

      “ชาต้องวิ่งตามเต๋าอีกไกลแค่ไหน....”

      “ถึงจะใกล้....”

      “หรือว่ามันไม่จะไม่มีวันนั้น....”

       

      “เหนื่อยก็หยุด....”   คำพูดนั้นทำชาไปทั้งตัว

      “ถ้าเหนื่อยนัก ก็หยุดเถอะชา” เขามองเข้ามาในดวงตา…

       

      “มันไม่สำคัญ!  ตะโกนเสียงดังก่อนที่เขาจะเดินจากไป

      “จริงๆนะ... มันไม่สำคัญเลย...”

      “ชาจะเหนื่อยขนาดไหนมันไม่สำคัญ....”

      “แค่อยากรู้ว่าไอ้คนที่วิ่งตามเต๋าอยู่...”

      “มันมีความหมายไหม..”

      .

      .

      .

      .

       

      “มีสิครับ”  คำตอบพร้อมอ้อมกอดอุ่นๆ

       

       

      แค่นี้ก็อาจจะเพียงพอ...

      ต่อให้ผมยังคงสงสัยว่าผมต้องวิ่งตามเขาไปอีกไกลแค่ไหนนานเท่าไหร่ถึงจะได้ใกล้เขากว่านี้..

      แต่แค่รู้ว่าผมมีความหมายกับเขา...

      มันก็เพียงพอ...

       

       

      “ใกล้รึยัง...”

      “ฮึ?

      “แค่นี้ใกล้พอรึยัง....”

       

      อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที

      อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที

      มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด

      บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย

       

       

      “ชามีความหมายกับเต๋าใช่ไหม...”   ถามย้ำอีกที...

      “มีสิ.. ทำไมจะไม่มี...”

      “เราอยู่ใกล้กันแล้วใช่ไหม...”

      “ไม่”

      “.....”

      “เราไม่เคยห่างกัน......”

       

       

       

       

       

       

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×