คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2
สายใ และ่าเบิ้มมอสบาันอย่าอวามเห็นเมื่อเห็นสถานาร์เริ่มึเรีย และบานปลายมาึ้น หาปล่อยไว้ทั้สอน้อทะเลาะันอีเป็นแน่ สายใึัสินใ เอ่ยปาพู เพื่อผ่อนลายวามึเรียล
“ เอาละะรู้ัันแล้วนะะ เรามาเริ่มทำานันเถอะ่ะุหมอพี่สายเรียมอุปร์มาให้รบแล้ว ” สายใพูับภัทรลา่อนะหันมาทาฤทธิเ พลาถาม่อ
“สารวัร่ะ ถ้าทาเราะเริ่มานเลยะสะวไหมะหรือว่าให้รอ่อน” เธอถามเพื่ออวามเห็นเพราะหาเ้าหน้าที่ำรวเ็บ้อมูล หรือรวสถานที่เิเหุยัไม่เสร็ หมอและเ้าหน้าที่ไม่สามารถเ้ารวสภาพศพไ้เนื่อาอาทำให้ร่อรอยหลัานพยาน่าๆ เสียหายไ้
“ เิรับ ส่วนอผมเสร็เรียบร้อยแล้ว” ล่าวพลาส่สายามปลาบมาทาเธอใบหน้ายัเรียบเย ่อนะพูับสายใ่อ
“ผมะรออยู่แถวๆ นี้ ถ้ามีอะไรสสัยหรือให้่วย็บอ็แล้วัน”
“อบุ่ะ” สายใล่าวอบุเา ่อนะหันมาเอ่ยปาวนภัทรลาทันที
“ไปเถอะ่ะหมอภัทร ”
“่ะพี่สาย” ล่าวพลาเินนำไปในห้อพันั้น
สภาพอบ้านเป็นห้อแถวเ่าๆ สอั้นห้าห้อิัน ห้อนี้เป็นห้อสุท้ายที่อยู่ิับป่าละเมาะเนื่อา ั้อยู่ลึเ้ามาในอยพอสมวร และผู้นไม่พลุพล่านมานั ลัษะห้อ่อน้าเ่าึอาทำให้ ไม่มีนมาเ่าึมีห้อว่าอยู่ถึสามห้อ โยห้อที่หนึ่และสอมีผู้เ่าแ่ไม่มีนอยู่เนื่อาลับบ้านในวันหยุ่อนปีใหม่ ส่วนห้อสุท้ายนั้้น็เป็นห้ออผู้ายนั่นเอ
“ ทุน่าเินทาไปพบับนที่ัวเอและรอบรัวรัและรออยู่ แ่ทำไมเธอ่าเียวายและายอย่าน่าเวทนายิ่นันะ” ภัทรลาิในใ ่อนที่เธอและสายใ ะเินเ้าไปภายในห้อพัแห่นั้น
สภาพภายในห้อ้าวอทุิ้นัเป็นระเบียบเรียบร้อย ถึแม้ว่าสภาพอห้อะเ่าและทรุโทรม็ามที พื้นที่บาส่วนัเป็นห้อรัวเล็ๆ มีานาม้าวอเรื่อใ้แวนไว้ามผนั และั้นวาเ่าๆ วาไว้บนพื้น้าผนัห้อ ส่วนอีฟามีโฟาเ่าๆร่ำร่า าบาส่วน มีรอยารปะเย็บไว้หยาบๆ แ่ยัพอใ้ไ้ั้อยู่ิผนัอีฟาห้อรัว ห้อน้ำสร้าอยู่ใ้บันไ มีราบะไร่น้ำ เาะามอบผนั และยัไ้ยินเสียน้ำหยลอเวลาาารรั่วึมอ๊อน้ำนั่นอ
ภัทรลา เินสำรว้าวอ เรื่อใ้่าๆ ่อนที่ะเินะเินึ้นบันไไปยัห้อนอนที่ศพนั้นอยู่ พร้อมันนั้นสายใ็อยถ่ายภาพบันทึเป็นหลัาน อย่ารู้หน้าที่ี เนื่อาเธอมีหน้าที่รับผิอบทำานใน้านีและเป็นผู้่วยันสูรพลิศพร่วมับแพทย์อยู่แล้ว อีอย่าาประสบาร์ที่ทำาน้านนี้มาหลายปีึทำให้านอเธอูเหมือน่ายึ้นมา
ห้อนอนอยู่ิับบันไมี่อว่าให้เินเพียเล็น้อยเท่านั้นและยัมีเือั้นแนวเพื้นที่ห้ามเ้า เมื่อเินเ้าไปถึภายในห้อภัทรลา็มอเห็น ศพหิสาวสวมเสื้อยือลมสีมพูลายอไม้าเายาวลายอเ้าุันใบหน้าอเธอบวมมีสีม่วล้ำาถลนออมาาเบ้าา และลิ้นุปาในะที่ผมอเธอยาวสยายลมาถึลาหลัสีำสนิท รูปร่าอเธอสมส่วนออะาวอวบเล็น้อย แนและาห้อยล้าลำัว ลัษะศพนั้นแวนออยู่ับื่อไม้ที่พายาวไปับเสาลาบ้าน เนื่อา หลัามุสัะสีและาร่อสร้าที่่อน้าหยาบึมัพบานไม้หรือื่อึเป็น่อว่าสามารถมัเือหรือผ้าไ้
ื่อสูาพื้นห้อประมาสามเมร แ่าอเธอนั้นลอยสูห่าาพื้นห้อนอนเพียหนึ่ฟุเท่านั้นเอ้าๆ ศพนั้นมีเ้าอี้ เ่าๆ หนึ่ัวั้อยู่สภาพที่นอนระุยระาย รรุรั ส่วนเสื้อผ้าแวนอยู่บนราวไม้ไผ่ิผนัห้อนอนที่ัแปลมาเป็นที่แวนเสื้อผ้า มีเสื้อผ้าผู้หิและผู้ายอยู่ไม่ี่ัว และ้าวอเรื่อใ้ส่วนัววาออยู่ับพื้นอย่าไม่เป็นระเบียบมานั
ภัทรลาสำรวเสื้อผ้า ที่นอนและรายละเอียรอบห้อ พร้อมบันทึารรวศพลในแบบฟอร์มารันสูรพลิศพพร้อมันนั้นสายใ็ภาพไว้เป็นหลัาน อย่า่อเนื่อะที่รวูที่นอนและหมอนเธอ็เหลือบไปเห็น รอบรูปไม้ลาเ่าลาใหม่อันหนึ่ ในภาพนั้นมีหิสาวสวยใบหน้าอ่อนหวานอยู่ในอ้อมออายนหนึ่ ะเป็นสามมีสุที่รัอเธอเาสวมอเธอา้านหลั โอบอ้วยวามรั วาและใบหน้าอเาและเธอ เปล่ประาย วาวหวาน แสถึวามรัอย่าล้นเหลือและเปี่ยมสุ เธอึหยิบรอบรูปนั้นึ้นมา่อนะพลิู้านหลั แล้ว็พบับ้อวามสั้นๆ เียนลายมือัวบรร้วยถ้อยำที่แสนหวาน
“ รันิรันร์ ”
เมื่ออ่าน้อวามที่เียนไว้เธอรู้สึใหาย หัวใอเธออัแน่นไป้วยวามเ็บปวมือทั้สอ้าสั่นระริ วาลมโรื้นึ้นมา น้ำาลอเบ้า ถ้อยำนี้เอที่มีนๆหนึ่ เยพูและบอประโยที่แสนหวานนี้ับเธอเสมอ แ่มันเป็นเพียแ่วามทรำที่แสนเ็บปวและยัทรมาใเธอเสมอแม้เวลาะผ่านไปเือบปีแล้ว็าม ้วยเหุนี้นี่เอที่ทำให้เธอ้อผันัวเอออมาทำานที่่าัหวัแห่นี้
ภัทรลา ถอนหายใพร้อมับระพริบา เพื่อับไล่น้ำาและวามเ็บปว ออาหัวใที่อ่อนล้า
“ เ้มแ็เ้าไว้ภัทรลา” เธอปลอบใัวเอ่อนที่ะหันไปสนใับานรหน้า่อไป
“ พี่สายใ่ะ ถ่ายภาพ ห้อ เสื้อผ้า ที่นอนให้ภัทรหน่อยนะะ อ้อ!!อีอย่า รอบรูปที่วาอยู่รหมอนให้้วยนะะ”
“ ่ะุหมอ พี่ถ่ายให้รบหมแล้ว่ะ”
“ั้นพี่ส่ายใ เริ่มถ่ายภาพศพไ้เลย่ะ ภัทระเริ่มันสูรแล้ว ถ่ายภาพระยะไล่อนนะะะไ้ะเห็นศพทั้หม แล้ว่อยถ่ายูมใล้อีที”
ะที่ภัทรลาำลั่วนอยู่ับารรวสภาพศพนั้นพลันสายา็มอไปเห็นเานนั้น “เามาอนไหนนะ” เธอิในใ “ หรือเาะมาูว่าเธอะสามารถทำานไ้ริหรือเปล่า่าเาเถอะ เา็แ่มาูเยๆ ไม่รบวนารทำานอเธอ็เพียพอแล้ว” านั้น็ทำาน่อไปโยไม่ไ้สนใเาอีเลย
“พี่สายใ่ะ ภัทรรบวนหยิบสายวัให้ที่ะ ภัทระวัวามสูอเ้าอี้ และวัวามสูอพื้นถึปลายเท้าศพ่ะ” เธอล่าวับสายใพร้อมับเอื้อมือมาหยิบอที่สายใส่ให้ทันที
ารรวสภาพศพที่แวนอนั้น ารวัวามสูอพื้น ถึานหรือื่อหรืออุปร์ที่ใ้ในารแวนอ มีวามสำัมาารเสียีวิาารแวนอหรือผูอ นำไปสู่ภาวะาอาาศหายใอันเนื่อมาาาร บีบหรือารที่โรสร้าภายในออล ้วยห่วหรือวัสุบีบอื่นๆ ที่ถูึให้แน่น้วยน้ำหนััวอผู้แวนอ ารแวนอหรือผูอสามารถเป็นไ้ทั้แบบสมบูร์หรือไม่สมบูร์ ารแวนอแบบสมบูร์ือไม่มีส่วนใส่วนหนึ่อร่าายสัมผัสับพื้นหรือวัถุที่รอรับเลย ส่วนารแวนอแบบไม่ สมบูร์ือมีส่วนใส่วนหนึ่อร่าายสัมผัสับพื้นหรือวัถุที่รอรับศพ ที่พบไ้บ่อยที่สุือนิ้วเท้า หรือเท้า พฤิาร์ารายาารแวนอหรือผูอส่วนให่เป็นาร่าัวาย ารแวนอหรือ ผูอเนื่อาอุบัิเหุหรือารรมพบไ้่อน้าน้อยส่วนรอยแวนหรือผูอ ที่ปราบนอสามารถแยไ้าารใ้วัสุรับริเวอ อย่าหลันี้ ส่วนมาเิึ้นาารระทำอบุลอื่น สภาพแวล้อมในบริเวที่พบศพมัเพียพอ่อารบ่ี้พฤิาร์ไ้
“ เป็นยัไะุหมอ นาเท่าันไหมะ”สายใถามออไป้วยวามสสัยและอยารู้
“ วามสูอเ้าอี้ับวามสูอปลายเท้าศพเท่าันเลย่ะภ่ายภาพ เ้าอี้ับอนวัให้้วยนะะ”
“ ่ะุหมอ”สายใรับำสั่และปิบัิหน้าที่อย่าะมัะเม้น เธอยอมรับว่า ุหมอ นสวยนนี้ ทั้สวย ทั้เ่ และทำานละเอียรอบอบ ว่าทุนที่ร่วมานันสูรพลิศพมา ูเหมือนุหมอะมีวามรู้้านนี้มาพอสมวร หรือหมอเรียนเพิ่มเิมมานะ แ่เธอรู้สึว่า าารร่วมานันในรั้แรนี้ เธอรู้สึประทับใในัวุหมอนนี้มาทีเียว
“ หมอภัทระ ให้ปลศพลมา่อนไหมะ แล้ว่อยรวละเอียอีที “ สายใสอบถามวามิเห็นามที่เยร่วมานับุหมอท่านอื่นมา่อน
“ ่ะ แล้วปิ ใรเป็นน่วยนำศพลมาให้่ะ เ้าหน้าที่ำรวหรือมูลนิธิะ” เธอถามเพื่อลายวามสสัย เพราะลำพััวเธอและสายใ ไม่มีวามสามารถที่ะนำศพลมาไ้
“ เี๋ยวผมให้ลูน้อ่วยเอาศพลมาให้รับ” เาันอาสาหลัาที่ยืนูเธอทำานเียบๆ มานานแล้วั้แ่ที่เธอหยิบรูปภาพนั้นึ้นมาูแล้วยืน้ออยู่นานและทำท่าทาเหมือนะร้อให้ทำให้เาัสินใว่าะยืนูเธอทำาน่อไป เพราะอยารู้ว่าที่เธอเศร้าเพราะเรื่ออะไรันแน่
“ ่า , วุิมานี่หน่อย มา่วยุหมอทีเถอะ เอามีหรืออะไร็ไ้มาัเือที เออ แล้วมูลนิธิมาแล้วหรือยั ถ้ามาแล้วให้มา่วยอีแร็แล้วัน” เาะโนสั่ารลูน้อทันที
“รอสัรู่นะรับุหมอลูน้อผมำลัหาอุปร์ัเืออยู่ ” เาหันมาบอให้เธอทราบ
“ อบุ่ะ” เธออบเาสั้นๆ มอเา้วยสายาที่เป็นมิรมาึ้นถึแม้เาะทำานามหน้าที่็เถอะ ถ้าเาไมุ่ และเรี้ยวรามานั เา็ูเป็นนมีน้ำใเหมือนัน เพราะบารั้สมัยที่เป็นนัศึษาฝึาน หามีารันสูรพลิศพ ส่วนให่นที่อย่วยเหลือะรวศพ มัะเป็นเ้าหน้าที่ามูลนิธิ่าๆ มาว่า แม้แ่ารพิมพ์ลายนิ้วมืออผู้าย็ามที ทำให้เธอไม่่อยประทับใในอาีพำรวสัเท่าไร
“เสร็แล้วรับุหมอ เิรวศพ่อไ้เลยรับ” ่าเบิ้มหันมาพูับภัทรลา หลัา่วยันนำศพผู้ายลมานอนับพื้นในสภาพเรียบร้อย
“อบุ่ะุ่า” เธอล่าวอบุเบาๆ และยิ้มให้อย่าอ่อนโยนานั้น็เริ่มันสูรพลิศพ่อไป
ารันสูรพลิศพนั้นำเนินำเนิน่อไป อย่า่อเนื่อั้แ่ถ่ายภาพใบหน้า ไล่ลมาที่ลำัว แน า และนถึปลายเท้าทั้ทา้านหน้าและ้านหลัเพื่อที่ะไ้เห็นรายละเอียที่ัเน พร้อมทั้บันทึในแบบบันทึารันสูรพลิศพ ส่วนารูปิิริยาหลัารายนั้น ้อรวูอย่าละเอีย ั้แ่รูม่านาสีผิวอุหภูมิอศพรวมทั้ารรวบาแผล่าๆ พร้อมับถ่ายภาพบันทึเป็นหลัานทุั้นอน
รอยแวนหรือผูอที่ปราบนอะไม่เป็นรอยที่ล้อมรอบอโยสมบูร์รอยมัเียึ้นไป หาปมอห่วและ่อยาหายไป ุแวนึ่ไ้แ่ำแหน่อปม นอเสียาว่าห่วที่ใ้ผู้วย ปมที่แ้ไ้ เนื่อาปมแบบนี้ยัเลื่อนที่ไ้และอาะรัให้ห่วแน่นึ้นนบีบเล้นผิวหนับริเวอและ ปราเป็นรอยแวนหรือรอยผูรอบอโยสมบูร์ไ้ ในรีที่พบไ้ส่วนให่ ุแวนะถูบ่ี้าำแหน่ที่เป็น่อว่าหรือำแหน่ที่ปราศารอยแวนหรือรอยผูบนผิวหนั เนื่อาแรึึ้นรๆ อวัสุที่ใ้แวนหรือผูอส่ผลให้ศีรษะห้อยลไปห่าาำแหน่อปมห่วึ่รับำแหน่ที่ เป็นุแวน ่วว่าอรอยแวนหรือรอยผูนี้มัปราที่้าน้าออ้านใ้านหนึ่ำแหน่อรอยแวนอหรือรอยผูอที่ปราบนออยู่บนอ มัอยู่ระับสูว่าในรีถู รับริเวอ โยทั่วไปะพบรอยแวนหรือรอยผูใ้า้านหน้า ผ่านใ้ระูารรไรล่า และ เียึ้นทา้าน้าหรือ้านหลัออ่อนะทิ้่อว่าบนผิวหนัที่่ำแหน่ใ้ปมห่ว สิ่รวพบาารันสูรศพผู้เสียีวิาารแวนอหรือผูอ นอาะพบรอยแวน อหรือรอยผูอแล้ว สามารถพบารสู่ที่่ำอเลือหลัเสียีวิบริเวาและมือถ้าหาศพถูทิ้ไว้ ในท่าแวนอในแนวั้เป็นระยะเวลาอย่าน้อย สอถึสามั่วโม อาพบุเลือเลือออนาเล็ในั้น ผิวหนัหรือเยื่อบุ ึ่มัพบร่วมับรีแวนอหรือผูอแบบไม่สมบูร์ ารรวเนื้อเยื่อในออา พบร่อรอยารบาเ็บเพียเล็น้อยหรือไม่พบารบาเ็บเลย
“ ุ่า่ะ ่วยปลเือที่รัอออให้หน่อยไ้ไหมะ “ เธอหันไปอวาม่วยเหลือา่าเบิ้มึ่ยืนอยู่ไม่ไลมานัเพื่อสะวในารรวบาแผลบริเวรอบลำออศพ ในะ ที่สายใ็ถ่ายภาพไว้ในทุั้นอน
“ ไ้รับ “ ทุนอบรับำสั่พร้อมัน
หลั าปลเือออาอแล้ว ภัทรลา็รวบาแผลบริเวลำออศพอย่าละเอีย
เธอพบบาแผลถลอถูรูหนึ่แผลาๆ และแผลที่เิาารรัแน่นอเือึ่โยมามัพบไ้ทั่วไปในารรวันสูรพลิศพอนที่แวนอาย หรือที่เรียันว่า Hanging แ่เมื่อเธอสัเูใล้ๆ เธอพบรอย้ำที่อ ประมาสอุ และบาแผลเล็ๆ อยู่ทั่วๆ ไปบริเวาและลำอลัษะล้ายรอยเล็บู หรือิิ้วอเธอมวมุ่น วาลมโ้อมอบาแผล้ำไป ้ำมาในะที่ปา็สั่านับสายใถ่ายภาพยายเลนส์ุมให้ัที่สุในะที่เธอ็บันทึลัษะบาแผลไว้อย่าละเอีย านั้น เธอ ็เปิเสื้ออศพาบริเวอ ล ถึเนินหน้าอเล็น้อย เพื่อไม่ให้เปิเผยรูปร่าอศพนเินไป และเป็นารให้เียริผู้าย ทันในั้นเอ!!!! สิ่ที่เธอสัหร์ใ็ไ้เิึ้นริๆ เธอพบร่อรอยารี่วนหลายแห่ รวมถึรอย้ำเป็น้ำและที่สำัที่สุือรอยฟันั อีหลายแห่บริเวหน้าอ านั้นเธอ็ปิเสื้อลให้ศพอย่าทันทีทันใ
เธอหันไปหาเานนั้น นที่เธอไม่อบหน้า นที่ทำให้เธอโรธ และอารม์เสียนที่เธอไม่อยาแม้แ่ะพู้วย แ่ะทำอย่าไรีล่ะเพราะเธอ้อพึ่พาเาเสียแล้ว
ความคิดเห็น