คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักเร่าร้อนเมื่อแรกพบ
แสไฟสลัวในห้อสุหรูอโรแรมห้าาวื่อัย่านเมือรุเธอเินรเ้ามาภายในห้ออย่ามั่นปราศาวามหวาลัวแ่อย่าใ ุมุ่หมายอเธอในรั้นี้ือเิน้อนโที่ะทำให้เธอสบายไปอีหลายเือนแม้สิ่ที่เธอทำนั้นเป็นเรื่อที่น่าอับอายสำหรับใรหลายนในสัมอมปลอมนี้แ่ะให้ทำอย่าไรไ้ล่ะ็วามนมันบีบบัับให้เธอ้อิ้นรนเพื่อเอาีวิให้รอนี่นาเธอิปลอบใัวเอ
ลำพั่าใ้่ายในารเรียนที่พี่สาวุนเือ็แทบะไม่พอยาไส้เธอ้อำัำเี่ยใ้่ายอย่าประหยัระเบียระเสียรอย่าที่สุเพื่อให้ผ่านไปไ้ในแ่ละเือน อีทั้ยัถูมอว่า่ำ้อย้อย่าและถูเหยียหยามาพวนมีเินทั้หลายทั้ๆ ที่พวเาเหล่านั้นเทียบวามสวยและวามสามารถับเธอไม่ไ้เลยสันเพราะเหุนี้้วยระมัที่ทำให้เธอ้อถีบัวเออย่าหนัเพื่อให้เิายมีหน้ามีาทัเทียมับำแหน่าวอมหาวิทยาลัย
วันนี้เธอแ่ัวสวยที่สุแ่หน้าอย่าบรรอีทั้ยัีน้ำหอมลิ่นยั่วยวนปาอิ่มสีสถูแ่แ้ม้วยลิปสิั้นีมอูแล้วทำให้น่าสัมผัสยิ่นัเธอยยิ้ม่อนะมอไปรอบห้ออย่าพอใในวามสวยามและหรูหราอมัน
“่าสวยอะไรอย่านี้ถ้าไ้เป็นเ้าอะีไม่น้อยราาอมันแพลิบลิ่วทีเียว นประเภทไหนันนะที่ยอม่ายเินืนละเป็นแสนๆแ่นอนไม่ี่ั่วโม”ะที่พูมือบา็ลูบลำ้าวอ่าๆ อย่าสำรว่อนที่ะมาหยุยืนมอเียว้านาิไ์ที่ั้ระห่านอยู่รหน้า “นุ่มน่าู”เธอิในใ่อนะนั่ลอย่า้าๆ และวามือออไปสัมผัสมันอย่าหลใหลปาเธอยัยิ้มไม่ยอมหุบวามพอใายออมาอย่าัเน
“นี่มันสวรร์ัๆ”เธอเอนัวลนอนราบไปับเียว้าและสัมผัสมันอยู่อย่านั้นถึแม้ไม่มีสิทธิ์เป็นเ้าอหาไ้นอนสัสามสี่ืน็ยัี”เธอยิ้มร่าอีรั้อย่าหมายมาืนนี้เธอ้อเอาใแนสำัให้ีที่สุอย่าน้อย็เพื่อให้เาเรียใ้เธออีในืน่อๆไปเมื่อิไ้อย่านั้นเธอึเินเ้าไปยัห้อน้ำเพื่อสำรววามเรียบร้อย่อนะเพ่มอัวเอในระอย่าหลใหลในรูปลัษ์อันสวยามอน
้ออบุสวรร์ที่อย่าน้อย็ยัประทานหน้าาอันสะสวยให้เธอพร้อมับหุ่นอันเย้ายวนราวับนาสวรร์และเรือนร่านี้เอทำให้เธอเป็นเป้าสายาอบรราบุรุษลัมันทั้หลายไม่ว่าแ่หรือหนุ่มพวเาเหล่านั้นยอมรับใ้เธออย่าเ็มใเพียเพื่อเธอเอ่ยปาอร้อและนี่็เป็นาบสอมเพราะเธอเอ็้อถูเม่นาผู้หิทั้หลายที่่าอิาและอยามีีวิอย่าเธอโยเพาะในะหรือ่าะในรั้วมหาวิทยาลัยเียวัน แ่ใระไปสนล่ะพวเธอเหล่านั้นไม่ไ้่ายเินื้อวามสุให้เธอสัหน่อยไอ้พวหื่นามเหล่านั้น่าหาที่โ่ยอมปรนเปรอเธอเอวามิอเธอหยุลเพียแ่นั้นเมื่อ้อวามแ้เือนัึ้นและเธอ้อยิ้มออมาเมื่อไ้อ่านมัน
“เรียมัวให้พร้อมนะ๊ะอีหนูอย่าลืมที่สอนเอาไว้ล่ะ”เธอหัวเราะออมาเบาๆ่อนะสำรวัวเออีรั้และยิ้มร่าอย่าพอใ
“ถ้าไม่ะลึในวามสวยอเธอ็ให้มันรู้ไป”เธอิเ้า้านเอ้วยวามมั่นใเ็มเปี่ยม ็ะไม่ให้มัวเอไ้อย่าไรเล่าในเมื่อุที่เธอใส่มัน่าเ็ี่ยั่วยวนเหลือเินเพราะนอามันะรัรูปและสั้นนแทบปิอะไรไม่มิ ้านบนยัเป็นเาะอที่ปิแุ่สำัเพียน้อยนิเท่านั้นส่วน้านหลัไม่้อพูถึเพราะมันเว้าลึนถึสะโพเ่ึอนามเลยทีเียวและที่สำัที่สุือมันเป็นสีำสนิทึ่เป็นสีที่เธอโปรปรานนัเพราะมันัับสีผิวาวัอเธอทำให้เธอูเร่าร้อนราวับแม่เสือสาวยัไยัั้น
เสียเปิประูและปิลพร้อมับฝีเท้าหนัๆที่เินเ้ามาในห้อทำให้เธอใเ้นไม่เป็นส่ำ พยายามสูลมหายใเ้าปอลึๆ านั้น็เยื้อย่าออาห้อน้ำรมาหาแนสำัที่เธอรออยอย่าใใ่อและแล้วเธอถึับื่นะลึเมื่อเห็นผู้ายที่ยืนมอเธออยู่รหน้า วามสูและไหล่ว้าบึบึนรับับหน้าาหล่อเหลามายทำให้เธอใเ้นรัวไม่นึว่าแอเธอะหล่อราวับเทพบุรอย่านี้ เธอมอเา้วยวามประหม่า่อนะแล้้มลหลบหน้าอีฝ่ายอย่ามีริเพราะวามเินอายหน้าเธอแัเมื่อเามอสำรวัวเธอั้แ่หัวรเท้า่อนะยยิ้มอย่าพอใ
“อยนานหรือเปล่า”เาถามเสียเรียบใบหน้ามสันยัมอเธออย่าไม่ละสายา
“ไม่่ะ ไม่นาน”เธออบเาไป้วยเสียประหม่าเาพยัหน้าหึหัรับรู้านั้น็นั่ลบนเียนุ่มมือหนาแะระุมแนเสื้อทั้สอ้าและรูเนไทลให้หลวมราวับรำามันนัหนา เธอึเินไปยืนใล้ๆเพื่อ่วยเาัารมันให้พ้นทา ท่าทาเอะะนั่นทำให้เาพอในัเพราะอย่าน้อย็ิว่าผู้หินนี้ยัไม่ผ่านมือใรมามานัสัเาวามเินอายและสีหน้าัวลออีฝ่าย็พอะรู้ แ่็ไม่แน่เหมือนันเพราะบารั้ผู้ายอย่าพวเาที่ว่าแน่็แพ้ำลวอผู้หิมานั่อนัแล้ว
“ุะอาบน้ำ่อนไหมะะไ้สบายัว”เธอเอ่ยถามาสวยสบามล้าอเาอย่าล้าๆลัวๆ
“ถ้าอาบ่อนุะอาบับผมไหม?”เาถามออมารๆเพราะอยาลอใอีฝ่าย
“เอ่อ..่ะถ้าุ้อารอย่านั้น็ไ้่ะ”เธออบออไปในที่สุ
“ถ้าอย่านั้นุ็ถอุ่อนสิแล้วเรา่อยไปอาบน้ำัน”เธอมอเาอีรั้แววาัวล
“หรือว่าุะให้ผมถอให้ล่ะ”เาถามเสียนุ่มานั้น็ลุึ้นยืนเ็มวามสู่อนะเอื้อมมือมาถอุสวยอเธอออทันที
“ใอะไรนัหรือ?”เาถามยิ้มๆามสำรวร่าบาอนรหน้าอย่าพอใมาเลยทีเียว”
“ุสวยมาและ็เ็ี่”เาบอเธอามร่อนะยืนนิและรวบเธอเ้ามาใล้
“ผมว่าเราทำอย่าอื่น่อนีว่าแล้ว่อยอาบน้ำ”เาระิบิริมหูานั้น็เริ่มบเม้มิ่หูเล็และออเธอ่อนะวลับมาูบปาอิ่มสีสที่เผยอึ้นรอรับุมพิอันเร่าร้อนาเาใบหน้าเธอแหนหายเพราะอีฝ่ายสูมาทีเียวแ่ถึอย่านั้น็ไม่ทำให้ลิ้นบาอเธอออนระวัรับลิ้นอุ่นอเาที่มันวานหาวามหวานอเธออย่าเร่าร้อนและรุเร้าอีทั้ยัลูบไล้แผ่นหลัและสะโพเ่ึอเธอ่อนะมันให้แนบิับายแร่ที่เริ่มผาึ้นเพื่อสนอวาม้อารอน
เธอปลเ็มัและะอาเอย่ารู้านานั้น็ถอมันออให้พ้นทาอย่า่ำอเาราออมา้วยวามรัวนเมื่อเธอแสร้เบียออิ่มและถูไถส่วนล่าอเธอับายแร่อเาอย่าหยอเย้าเาผละาริมฝีปาเธอทันที่อนะูบเลื้อยลมาามออระหและหยุที่เนินออวบๆที่มีบราสีหวานปิมันเอาไว้อย่าหมิ่นเหม่วามพอใายัออมาาาม่อนที่เาะบูบเล้าลึและูลืนมันอย่าระหายเธอร้อราออมา้วยวามเสียว่านพร้อมับร่าบิเร่าไปมาเพราะวามระสันเายยิ้มานั้น็เลียลาลิ้นเล่นมันอย่าเมามันอีมือ็เล้นลึมันราวับอเล่นิ้นโปรเลยทีเียว
เสียราอย่ารัวนัลอไรฟันแม้เธอะพยายามสัั้นมันไว้เพียใ็ามวาม้อารเบื้อลึและอารม์หวามในเสน่ห์อเาทำให้เธอโอบรอบอเาเอาไว้แน่นมือบาึทึ้ผมเาเพราะวามเสียว่านเธอเบียเนินสวาทให้แนบิเายอมรับว่าอนนี้เธอพร้อมเ็มที่แล้วสำหรับารร่วมรัับผู้ายแปลหน้าทรเสน่ห์นนี้ แ่เหมือนถูอีฝ่ายลั่นแล้ให้ทรมานเพราะเาลับเบียท่อนรัให้ลูบไล้หน้าท้อและบริเวแ่นสวาทอเธอแทนทำให้เธอราไปมาอย่าทุรนทุราย วาม้อารอยู่เหนือวามอายเธอแยาและยึ้น่อนะพยายามโอบลืนเาแ่เาลับไม่ยอมยัหยอเย้าเธอไม่เลินเธอ้อมอเา้วยแววาอร้อึ่อ้อนวอน้วยน้ำเสียแหบพร่า
“รััน่ะไ้โปร”เธอล่าวเสียหวานพยายามอย่าเ็มที่ที่ะรอบำ่วล่าอเาอนนี้น้ำรัอเธอเอ่อล้นนเปียื้นพร้อมให้เาสอใส่เธออย่าเ็มที่
“รัันสิะ รััน ัน้อารุนะะไ้โปร”เธออร้อเาอย่าน่าเวทนาลืมวามอายและท่าทาัเิน่อนหน้าอย่าหมสิ้นอีฝ่ายึยิ้มออมาอย่าพอใานั้น็นั่ลและพลิัวึ้นร่อมเธอเอาไว้ในทันทีมือหนาลูบไล้เ้าไปสำรวุระสันบนเนินสวรร์ภายใ้บิินี่ัวิ๋วอย่าสำรว
“ อื้อ..อา..เสียวเหลือเิน่ะ”เธอยับสะโพไปมาอย่ารวเร็วเมื่อเาสัมผัสมันอย่าเ็มที่และรุเร้า
“เร็วสิะไ้โปรันไม่ไหวแล้ว่ะ ่วยันทีนะะ”เธอราไม่เป็นส่ำพยายามอย่ายิ่ที่ะหาทาปลปล่อยวามใร่ในายให้หายาอาารเสียว่านและร้อนรนอีมือ็ลูบไล้ร่าอเาเปะปะไปมาเพื่อวานหาอล้ำ่าที่อนนี้มันยายให่นแทบเ็มมือ เธอสัมผัสมันอย่าหลใหลพลาุมมันเอาไว้่อนะรูึ้นลไปมาเพื่อระุ้นอารม์หวานออีฝ่ายนเาราไม่เป็นส่ำานั้น็ลุึ้นับาเธอให้เลื่อนเ้ามาใล้และระแทแ่นายนสุแรนเธอราเสียัเพราะวามเสียว่าน
เสียราระมอทั้สอฝ่ายเิึ้นหลัานั้นวามใร่ในรสามราะอันเร่าร้อนทำให้เาถาโถมใส่ร่าเธอนมิลำนอีฝ่ายุมวนทั่วท้อน้อยแ่ถึอย่านั้น็เธอ็ยั้อารให้เาระแทเธอ้ำหลายๆรั้เพื่อให้อารม์ใร่ไ้ถูปลปล่อยเธอยอมรับว่าเ็ส์อเามันรุนแรและเร่าร้อนว่าายใและเธอเอ็้อารให้มันสำรวุสวาทอเธอให้มาที่สุ
“อืม..อ่าห์”เสียราระเส่าอเาัลอออมาพร้อมับวามหฤหรรษ์อรสสวาททำให้เาไ้รับารปลปล่อยอย่าเ็มที่ยิ่เธอปรนเปรอเาอย่าถึใทำให้เายิ่ึะนอราวับม้าศึเธอเอ็เปรียบเสมือนแม่มาั้นีที่วบแ่ับเาอย่าไม่ยั้สนอัหาอทั้สอฝ่ายไ้อย่าเ็มเปี่ยม เสียราัึ้นทั่วทั้ห้อ่าฝ่าย่ารุและรับันโยที่ไม่มีใรยอมใรเลยสันิโยเพาะเธอที่รานเสียหล พร้อมับบิร่าบาอย่าทรมาน
“โอ้ว..อ่าห์..อย่านั้น่ะโอ้ว..”เธอราเียนลั่ราวับเสียสิมือทั้สอ้าโอบรัรอบเอวเาไว้แน่นร่าเธอบิเร่าและสั่นลอนาแรระแทอเาอย่าไม่ลละ วามเสียว่านถูส่มาโยไม่าสายโยที่อีฝ่ายไม่มีทีท่าว่าะเหน็เหนื่อยเลยสันิยิ่เาเร่วามเร็วอสะโพหนั่นมายิ่ึ้นเท่าใเธอยิ่ราเสียัไม่หยุ่อนะยึสะโพหนาเอาไว้แน่นเพื่อรอรับแรระแทาอีฝ่ายไ้อย่าถนัถนี่
ท่วทำนอรัำเนินไปอีสัพันระทั่เาถอายแร่ออเพื่อปลปล่อยน้ำรัาเธอานั้น็นอนแผ่หลาหอบหายใถี่เพราะวามเหนื่อยอ่อนส่วนเธอนั้น็ไม่่าไปาเาเลยสันิเพราะหน้าอเ่ึระเพื่อมึ้นลไปมารับับเสียหายใที่หอบถี่ไม่แพ้ันเามอมันอย่าไม่วาา่อนะวามือมาทาบทับมันเอาไว้ราวับแล้
“ุทำานนี้มานานหรือยั”อยู่ๆเา็ถามึ้นมาื้อๆเธอถึับหน้าาไปเลยทีเียวแ่็้อำใอบเาออมาามรเพราะเาเอ็พอะรู้ว่าเธอผ่านมือผู้ายมานั่อนัแล้ว
“ไม่นาน่ะแ่สอเือน”เธอล่าวเสียเบาหวิวเาหันมามอเธออีรั้่อนะยยิ้ม
“ุทำให้ผมมีวามสุและผมอบทีุ่ทำอย่านั้น”เธออายนหน้าแเพราะสิ่ที่เาพูออมานั้นบ่บอว่าเธอมีวาม้อารเรื่อนี้มาเหลือเิน
“ลผม้าุ่ออีสามวันและหวัว่าุะไม่ทำให้ผมผิหวั"
ความคิดเห็น