คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7
“อย่ามาถามเหมือนนายไม่รู้ไปหน่อยเลยแอรอน
นายเอ็รู้ีว่าันะัารเรื่ออิลลายัไ”
ายหนุ่มเลือะวันลี่ยิ้มพราวส่ให้วหน้าหล่อเหลาใสระ่าเมื่อไ้ยินำอบ่อนที่ะหุบยิ้มนั้นับเมื่อสายามเหลือบไปเห็นวามเลื่อนไหวในอมอนิเอร์อล้อวรปินับสิบที่หลเฟยิเอาไว้ในห้อทำานเพื่อสัเวามเลื่อนไหวรอบาย
แอรอนเผ่นแผล็วไปแอบอยู่้าาันหนาหนั เหลือบมอที่หน้าอมอนิเอร์ึ่ายอยู่้าโ๊ะอหลเฟยอีรั้้วยวามระมัระวั
ึ่ภาพในออนนี้เป็นหิสาวในุระโปรแบบิันสั้นแ่เ่าำลัเินเ้ามาหาหลเฟยที่ห้อทำาน
ระโปรสีมะออเธอพลิ้วไหวไปมาบนสะโพผายลมลึยามที่เธอ้าวเิน
ทำให้แอรอนอแห้ผาึ้นมาอย่า่วยไม่ไ้
“อย่าบอน้อลูาลนะว่าผมอยู่ที่นี่” ายหนุ่มโผล่หน้าออมาาหลัา
บอล้ายสั่นเป็นนาย
หลเฟยระุยิ้ม่อนะส่ายหน้าำๆ
“เห็นวิ่เ้าใส่สาวๆไ้ทุน ทำไมถึไ้วิ่หนีเพาะยัยลูาล”
“หรือนายะให้ผมวิ่เ้าใส่เธอริๆล่ะ
นายแน่ใไหมว่าะไม่เะผมถ้าผมทำอย่านั้นึ้นมา” แอรอนบอ้วยสีหน้ายุ่เหยิ
ลูาลหรือลัษาวีเป็นลูพี่ลูน้อสาวาวไทยอหลเฟย
แอรอนสนิทับมัรหนุ่มมาร่วมสิบปีึรู้ัับหิสาวมาั้แ่เธอยัเป็นเ็น้อยไม่ประสีประสา
และรู้้วยว่าายหนุ่มเลือมัรรัและเอ็นูราวเธอับเป็นน้อแท้ๆ ปป้อหิสาวราวับเป็นไ่ในหิน
ผู้ายหน้าไหน็ไม่ีพอสำหรับลูาลทั้นั้น
“ไม่เะ หาว่านายริั
แ่ถ้านายทำเล่นๆเหมือนับที่ทำับผู้หิทุนอนาย ันะยินายทิ้”
“็เพราะอย่านั้นน่ะสิ ผมถึไม่อยาเอน้อลูาล
นาย็รู้ว่าผมยัไม่พร้อมะริัับใร”
ประูห้อทำานถูเาะเบาๆ
แอรอนมอผ่านอมอนิเอร์เห็นร่าสมส่วนลมลึำลััระโปรอนเอให้เรียบร้อย่อนะใ้มือเรียวสวยลูบเรือนผมอัวเอเบาๆอีรั้
ท่วท่าอหิสาว่าเย้ายวนในยาะละสายา
หาลูาลไม่ใ่น้อสาวที่หลเฟยหวนัหวหนา
แอรอนไม่ปิเสธเลยว่าเา้อทำทุทาเพื่อลาเธอึ้นเียั้แ่รั้แรที่เห็นเป็นแน่
ยิ่ทรวออวบอิ่มับบั้นท้ายลมลึนั่น้วยแล้ว
ลูาลเป็นผู้หิที่ทำให้เาอยาะับลบนเียแล้วปรนเปรอ้วยทุประสบาร์ที่เามีมาที่สุั้แ่เยพบมา
แ่วามิร้ายๆทุอย่า้อบลเพียเท่านั้นเพราะเายัไม่อยาะเสียเพื่อนที่รัที่สุไป
“มาหาพี่เหรอ หรือว่ามาหาใร
วันนี้แอรอนไม่อยู่หรอ” หลเฟยบอเป็นประโยแรเมื่อเปิประูให้ร่าสูโปร่ราวับนาแบบอน้อสาวเินเ้ามาในห้อ
หิสาวเอียอแล้วอมยิ้ม
พลาเหลือบมอที่าบัาที่ั้นส่วนทำานับส่วนพัผ่อนึ่อยู่ทา้ายมืออห้อ
“แล้วเานวูบๆหลัาบัานั่นเป็นใรันล่ะะ
ฝาบอพี่แอรอน้วยว่าให้หาที่่อนใหม่ไ้แล้ว่ะ ลูาลเบื่อมุมหลัานั่นเ็มทีแล้ว”
เสียถอนหายใเฮือให่พร้อมับร่าสูำยำแบบาวะวัน่อยๆเินออมาาหลัาั้น้วยสีหน้าแบบเ็ที่ทำผิ
มือหนาเสยผมอย่าเ้อๆ
“สวัสีลูาล”
แอรอนทัทายเป็นภาษาไทยเสียัแ๋ว
ลูาลเินเ้ามาหาแล้วเาะแนส่ำสันในุสูทสาลอแอรอนเอาไว้หลวมๆ
หิสาวเบียัวเ้าใล้แล้วเริ่มอออ้อนเหมือนทุรั้
“ไปทาน้าวับลูาลนะะพี่แอรอน”
“วามริวันนี้พี่ับนิโลัส้อ...”
“ไปไ้้ะลูาล วันนี้พี่ไม่มีธุระับแอรอนแล้ว พี่ำลัะเ้าประุมพอี
เลิแล้วเลยลับบ้านเลย ลูาลเอาไอ้แอรอนไปไ้ามสบาย เที่ยวให้สนุนะ” นิโลัส
หลัึ้น้วยใบหน้าเรียบเย ะมีเพาะเพื่อนสนิทเท่านั้นที่รู้ว่าไอ้หมอนั่นมันำลัยิ้ม
“นั่นไะ ลูาลว่าแล้ว
พี่แอรอนไม่มีธุระเสียหน่อย ลไปทาน้าวับลูาลนะะ”
ายหนุ่มสายเลืออเมริันลอาึ้นฟ้า
้อนลม้อนแล้ไปามเรื่อแล้วึพยัหน้าอย่ายอมำนน “็ไ้รับลูาล
ไปทาน้าวัน็ไ้”
“ฝาลูาล้วยนะ อย่าให้มีรอยี่วนลับมาล่ะ” หลเฟยบอราวับะเือนเป็นนัยๆว่าูแ่ามืออย่า้อเป็นอันา
“รู้แล้วน่า” แอรอนหันไปแยเี้ยวอย่าหุหิให้เพื่อนสนิท
แล้วึเินอามหลัหิสาวไป
“เร็วเ้าสิะพี่แอรอน”
ลูาลหันมาส่ยิ้มหวานนหัวใายหนุ่ม้อระุวูบ
หนุ่มผมทอเลือะวัน้มหน้าหลบ
แล้ทำเป็นไม่เห็นรอยยิ้มบาในั่นแล้วถอนใหนั่อนะ้มหน้า้มาเินามเรือนายหอมรุ่นไป
ใในิสรรเสริเพื่อนรัไปลอทา
ไอ้นั่วหลเฟย ไอ้มัรหาุ เห็นหวน้อสาวเสียนัหนา
แล้วะแล้เอามาผูิเอาไว้ับเาให้ทรมานร่าายทรมานหัวใทำไม็ไม่รู้
++++++++++++++++
ฝาิาม้วย่ะ
ความคิดเห็น