คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 น้ำแข็งขั้วโลกกำลังจะละลาย 65%
นีรมลวาามอไปรอบห้อทำานึ่แ่อย่าหรูหรา
วิลลาอเอลนัลโมีแ่ลิ่นอายอวามร่ำรวยและบ่บอรสนิยมอวามเป็น ‘ผู้ีเ่า’ พรมปูพื้นที่เธอเหยียบอยู่็หนานุ่มสบายเท้า บอให้รู้ว่าผ่านารทอ้วยเส้นใยแบบพิเศษ ลายอมัน็ูสวยแปลานอิไม่ไ้ว่าอาถูทอึ้นมาเพียผืนเียวในโล ผนั้าน้าอห้อนอนบุ้วยผ้าไหมั้นีสะท้อนับแอ่อนยามเ้าเป็นประายสวย เ้าอี้ัวให่ที่เธอนั่อยู่ไ้รับารแะสลัอย่าวิิรบรรเป็นลายเถาวัลย์เาะเี่ยวเลื้อยึ้นไปามที่ท้าวแน
่า่าับสถานรับเลี้ยเ็ที่เธอามาเหลือเิน
นีรมลมอนัวสูที่ำลัทานีเรียลเลือบน้ำาลในามพอร์เลนลิบทอแบบเียวับเธอ
พร้อมับผลเบอร์รี่ ลูพีเื่อมและผลไม้สอีหลานิ
ะ่าัน็รที่าแฟร้อนูสีเ้มรสน่าะมอเานั้น
ในถาอาหารเ้าอเธอลับไ้นมสพร่อมันเนยมาแทน
และถ้าเธอำไม่ผิ
ุถาอาหารเ้าที่วาอยู่รหน้าเธอับเานั้น เป็นุเียวันับที่ราวศ์อัฤษใ้
ึ่เยถูถ่ายลในสู๊ปนิยสารปมันวาวเล่มหนึ่เลยทีเียว และราาอมันทำให้นีรมลแทบะ้อลั้นใทุรั้ที่วา้อนลไปบนอบอามใบหรู
เธอพยายามผ่อนลายให้มาที่สุเท่าที่ะทำไ้
แ่ภายใ้วามันาวาสีฟ้าสแสนึูที่้อมอมายัเธอเป็นระยะๆ
ทำเอามืออเธอสั่นน้อยๆ อย่า่วยไม่ไ้
อย่าน้อยเธอ็ไม่ไ้ทำีเรียลหหรือทำนมระอออมาให้น่าอาย
ุพ่ออุปถัมภ์่อยๆ
รับประทานอย่าเรียบร้อยและไม่รีบร้อน
ไม่ปริปาบ่นถึอาหารเ้าแบบธรรมาึ่อาะไม่ถูปานระับเาแม้แ่น้อย
เายผ้าเ็ปาึ้นแะแผ่วเบาเหนือริมฝีปา เป็นสัาว่าอิ่มแล้ว
ในที่สุนีรมล็อใไม่ไหว
ถามออไปอย่าใิ
“ทำไมท่านถึไม่สั่อาหารเ้าแบบที่ท่านเยทานล่ะะ
มาทานแบบเียวับหนูทำไม”
“วันนี้วันอาทิย์
ปิันะไม่่อยไ้ื่นมาทานอาหารเ้า
เลยไม่อยารบวนพ่อรัวให้้อเรียมหลายอย่าเินไป”
หิสาวเบิาว้า
“ายริ...หนูทำให้ท่าน้อมาทานอาหารเ้าแบบเียวับหนูรึเปล่า”
“ไม่ใ่หรอสาวน้อย”
เอลนัลโปิเสธ
นีรมลสัเไ้ว่าเาพยายาม่อนแววาบันเอาไว้ในยามที่เอ่ย
“เธอไม่ไ้ทำให้ัน้อมาทานอาหารเ้าแบบเียวับเธอหรอ...แ่เธอทำให้ัน้อลุึ้นมา
‘ทานอาหารเ้า’ ทั้ๆ ที่ไม่เยทานเลย่าหา”
เอลนัลโเอนายไป้านหลั
วาสีฟ้าราบเรียบยัับ้อมาที่ใบหน้าเธอึ่ร้อนวูบึ้น มือน้อยวา้อนลแทบะทันที
“หนูอโทษนะะที่มารบวนท่านในเวลาที่ไม่เหมาะสม”
“ารทานอาหารไม่หมเป็นสิ่ที่เ็ในสถานรับเลี้ยเ็ไม่ทำันไม่ใ่หรือ”
เาลับถามเธอไปอีทา
“ปิหนูทานหม่ะ”
เธออ้ำอึ้อบ
“แสว่าวันนี้เป็นวันที่ไม่ปิสำหรับเธอหรือสาวน้อย”
ปิอย่านั้นหรือ
เรียว่าเินว่าปิไปมาทีเียวะีว่า
แ่ำอบอย่านี้็ะฟัไม่สุภาพนัสำหรับพูโ้อบับุพ่ออุปถัมภ์
หาุแม่อธิารมาไ้ยินเ้า เธอ้อโนลโทษให้สวมน์ถึรุ่เ้าแน่ๆ หิสาวึอบไปสั้นๆ
“็ทำนอนั้น่ะ”
ายหนุ่มหยิบ้อนใส่มือเธออีรั้
วามสาระายามืออเาที่แะเพียผ่านทำให้ล้ามเนื้อไหล่อเธอเร็เรียึ้นมาอย่า่วยไม่ไ้
“เอาเถอะ
ทานอาหารอเธอให้หม แล้วันะพาเธอไปูห้อส่วนัว”
“หนูะไ้ห้อส่วนัว้วยเหรอะ”
หิสาวยมือึ้นปิปา ลืมเรื่ออาหารเ้าเลิศหรูไปั่วะ “ห้อส่วนัวที่หมายถึอยู่นเียวโยไม่้ออยู่รวมับใรนะหรือะท่าน”
เอลนันโลี่ยิ้ม
“ใ่
ห้อส่วนัวแบบนั้นนั่นแหละ แ่อาะยัไม่เรียบร้อยเท่าไหร่เพราะันไม่รู้วันเวลาที่แน่นอน
เลยยัเรียมอะไรไม่ทัน รีบทานเสีย ะไ้ไปูัน”
ความคิดเห็น