*-*-*สะดุดร้าก มือถืออลวน-*-*-*

ลำดับตอนที่ #1 : *+*+ที่สนามบิน+*+*

“แฮ่กๆๆ เฮ้ย ไหนบอกว่าแกจะตื่น 8 โมงไง”



“โห่ยัยกระแตติ๊ดติ้วเอ้ย มันก็มีผิดพลาดกันได้ ทีแกยังเคยเลย”



“โอ้ยแก แต่เครื่องพี่ฉันมันมาถึงชั่วโมงกว่าแล้วมั้ง”



“ก็แน่ล่ะสิ”



“อ้าวไอ้นี่พูดง่าย ฉันกลัวพี่กินตับโว้ย”



“แหมแก เมื่อไหร่จะเลิกกัววะ แฮ่กๆๆ”



ฉันชื่อกระแตค่ะ

ฉายาหรอค่ะก็ไอ้มิคล์ไอ้เพื่อนตัวเดียวของฉันมันเรียกเมื่อตะกี้ไงค่ะ

ตอนนี้ที่มาวิ่งหอบแฮ่กๆก็เพื่อจะมารับพี่ของฉัน

ฉันมีพี่ชายอยู่ตัว ชะอุ้ย โทดทีค่ะ คนนึงค่ะ ชื่อว่าการ์ตูน แต่ฉันเรียกมันว่าไอ้ตูน

มันเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาวิ่งเป็นยัยบ้าตอนนี้

มันไปเรียนมหาลัยปี 1 ที่อเมริกา มาเรียนปี 2 ที่นี่ เพราะอะไรหรอค่ะ?

มันน่ะเรียนเก่งเลยสอบชิงทุนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน

แต่เพราะไอ้นิสัยชกต่อยของมัน เลยทำให้ถูกส่งกลับมา ฮ่ะๆๆๆๆ อยากขำให้ฟันหัก (เห้ย มะเอาดีกว่า)



“เห้ยไอ้มิคล์ แกอยากเจอพี่ฉันใช่มะ”



“ใช่แล้ว ไม่งั้นจะมากะแกทำซากอะไรล่ะ”



“งั้นแกไปหาพี่ฉันก่อนไป ฉันขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ป”



“เออๆ”



ฉันแยกกะมิคล์ไปเข้าห้องน้ำ

หลังจากที่ปล่อยออกมาหมดก็วิ่งออกจากห้องน้ำ แต่ฉันล้างมือแล้วนะ ฮิฮิ

โอ้ย ทำมายคนเยอจาง คนสวยเป็นลม

ขณะที่กำลังซอกแซกเพื่อหาทางออกอยู่นั้น

ตามประสาเรื่องน้ำเน่าที่พระเอกกะนางเอกก็ต้องชนกัน ดิฉันเลยจัดห้าย



โครม!!!!!!!!



โอ้วเจ็บจัง ก้นฉันจะแตกมั้ยเนี่ย ห้วงห่วง

ฉันค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกะคู่กรณีที่ฉันชน

โอ๊ะโอ มือถือชั้นจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย

ฉันเก็บมือถือที่ทำตกไว้ก่อนที่จะเงยหน้าไปขอโทด แต่แล้วคำขอโทดที่คนสวยคนนี้ตั้งใจจะพูดออกมาก็หายลงไปในคอด้วยคำพูดอันไม่หน้าดูชม



“ยัยบ้า เธอจะรีบไปตายหรือลงนรกที่ไหนกัน”



“เฮ้ย ใครอยากชนกะไอ้คนไร้สมองกะน้ำใจย่างนายบ้างวะ พ่อแม่เคยสอนมั้ยไอ้คำว่าขอโทดน่ะ”



ว่าแล้วฉันก็เดินออกไป ฮุ้ย อารมณ์เสียอยู่ด้วย

แต่เอ๊ะ ยัยมิคล์อยู่ไหนน้า อืม นั่นไงยัยมิคล์ มันเจอพี่ฉันแล้ว



“(ไอ้) พี่ตูนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”



ฉันโบกมือให้ก่อนที่รีบวิ่งไป แต่.....



โป๊ก



T^T ฉันถูกเขกกะโหลกไป 1 ที

พี่น้องบ้านไหนเค้าทักทายกันอย่างนี้บ้างล่ะเพ่



“อะไรเนี่ย มาถึงมาเขกกะโหลกฉันเฉยเลย”



“แกมาสายไป 1 ชั่วโมง ฉันรอจนเมื่อยขาเลย แกรู้มั้ย”



“ฉันก็ไม่อยากมารับแกสายหรอกนะ แต่ว่าใครบางคนอยากตามมาน่ะสิ”



“แกไม่ต้องมองใครเลย มาช่วยฉันถือเร็ว”



“เออๆ”



กระเป๋า 3 ใบ ใหญ่ๆ หนักๆ ฉันถือหมดเลย ส่วนไอ้ตูนมันสพายแค่เป้ใบนึง ส่วนยัยมิคล์ไม่ถืออะไรเลย

ฉันไม่ใช่คนใช้นะโว้ยยยยยย



“มาช่วยถือบ้างเด่”



“น้องมิคล์โตขึ้นแล้วสวยขึ้นนะเนี่ย ^^”



“ขอบคุณค่ะ พี่ก็หล่อนะค่ะ หล่อขึ้นเป็นกองเลย ^///^”



“- -^^”



นี่ไม่มีใครสนใจฉันเลยใช่มะ

ว่าต้องทนแบกอะไร

อยู่ในโลกส่วนตัวกันเพียว 2 คน

เฮอะ ไอ้พี่บ้านี่ก็เหมือนกัน ที่กะฉันมะเคยพูดดีด้วย



“เน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”



ฉันตะเบงเสียงออกมา

แต่ก็ยังไม่มีใครสนใจ

นี่มันโง่หรือโง่วะเนี่ย ทั้งพี่ทั้งเพื่อน

ตรูล่ะงง



หลังจากที่มาถึงบ้านยัยมิคล์ก็กลับไปก่อน ส่วนไอ้พี่ตูนก็นั่งเป็นคุณชายเลย

อ้างว่าหน่งว่าเหนื่อย เชอะ

ไม่ช่วยงานบ้านยังมาขวางฉันอีก

คอยดูน้า ฉันจะเอาคืนให้สาสมเลย



ลาลาลาลาลาลา ลาลาลาลาลาลาลา



อ้อ นั่นเสียงโทรศัพท์ฉันเอง

ฉันเปลี่ยนเสียงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

ช่างเถอะๆก่อนที่จะปล่อยให้คนที่โทรมันหมดความอดทนรอฉันก็รับโทรศัพท์

เบอร์นี้ไม่คุ้นเลยแฮะ ไม่ได้เมมไว้ด้วย



“ฮัลโหล”



“นั่นใครยะ ขอสายพี่บาสหน่อย”



โอ้วโห แน่คู้ณณณณณณณณณณณณ

ยัยนี่กินนกหวีดไปหรือนี่ เสียงของคุณเธอทำแก้วแตกได้เลยน้าเนี่ย



“ขอโทษค่ะ คุณโทรผิดแล้วล่ะค่ะ”



“ไม่ผิดน้า เอ๊ะหรือว่าแกเป็นกิ๊กพี่บาส หนอยแน่ะ แกทั้งๆที่รู้ว่าเค้ามีแฟน แกนี่มันชั่วเลวสิ้นดี แย่งแฟนชาวบ้าน หน้าไม่อาย ยัยหน้าด้าน”



โอ้ยยยยยยยยยยยย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย

อยู่ดีๆมาด่ากันแบบนี้ ฮึ้ย สติแตกแล้วนะ



“นี่เธอไม่ต้องมานั่งบรรยายตัวเธอหรอกนะ ฉันไม่อยากรู้ แล้วพ่อแม่ไม่เคยสอนหรอไงว่าอย่าว่าคนอื่นเสียๆหายๆฮะ ยัยนกหวีด ถ้าฉันหน้าด้านเธอก็หน้าด้านล่ะหว้า อยู่ดีๆมาด่าคนอื่นเค้าหน้าตาเฉย เชอะ ยัยประสาทททททททท”



ว่าแล้วก็ตัดสายไปป ชิร์ ยัยบร้า

วันนี้เจอแต่เรื่องแย่ๆทั้งน้านเล้ย อย่าขอให้เจออีกนะ



“ยัยแต ไปซื้อผัดกระเพราให้พี่กินหน่อยสิ”



“มีขาก็เดินเองดิ”



“ไม่ว่างว่ะ”



“ทำไม อย่าบอกนะว่าหายใจอยู่”



“รู้ก็ดีแล้ว”



“แล้วเงินล่ะ”



“แกออกไปก่อน”



น้าพูดยังไม่ทันขาดคำ.... - -+++