มันคือความรัก MARKBAM

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 รู้สึกแปลกๆ

ด้วยเพราะบริษัทที่ทำงานเกี่ยวกับการขายไอเดีย และทำงานร่วมกับ เหล่าศิลปินมากมาย 

ทางบริษัท OCE (ONE CHOICE ENTERTAINMENT) ของพี่น้องตระกูลชเวจึงไม่มีนโยบายที่จะบังคับในชุดที่พนักงานต้องใส่มาทำงาน 

ทำให้ชุดของพนักงานเมื่ออยู่ที่บริษัทจัดเต็มกันชนิดที่เรียกได้ว่า เป็นแฟชั่นของแปลกกันเลยทีเดียว 

อย่างเมื่อปลายปีที่แล้ว ทางบริษัทรับจัดงาน คาร์นิวัล ในเทศกาลคาร์นิวัลที่เมืองปูซาน แทบจะทั้งบริษัท มีแต่ขนนก และดอกไม้ ปลิวว่อนเต็มไปหมด เพิ่มความสนุกสนานเฮฮา และชีวิตชีวาให้กับ Office อยู่ไม่น้อย

นี่ยังไม่นับ ชุดแปลกๆในเทศกาลปีใหม่ คริตส์มาส ที่แทบจะเป็นเรื่องปกติ ของบริษัทและคนแถวนั้นไปแล้ว

.

.

.

.

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่หลังจากงานเปิดตัว แบรนด์ แอมบาสเดอร์ ของห้างเสร็จสิ้นไปเมื่อวาน  

ทำให้แบมแบม และยองแจ ต้องเข้ามาบริษัทเพื่อฟังสรุปการดำเนินการ และปัญหาที่เกิดขึ้นในระหว่างที่ทำงานให้กับที่ประชุมฟัง 

พร้อมกับพนักงานบริษัท ร่วมกับตัวแทนของค่ายเพลงที่ GOT สังกัดอยู่

เมื่อแบมแบม และยองแจรู้ว่าต้องเข้าบริษัทในวันนี้ ทำให้หลังจากกลับจากงานเลี้ยง THANK YOU PARTY เมื่อคืน 

แบมแบมและยองแจ ต้องคิดธีมคู่ในการใส่ชุด เพื่อจะได้ใส่เข้าบริษัท เพื่อเรียกความสนุกสนานให้กับพนักงานคนอื่นๆ 

...

และแล้ว"สาวน้อยสดใส สไตล์โดจิน" คือสิ่งที่ทั้งคู่ตกลงว่าจะใส่มาด้วยกันในวันนี้ 

คือ 

ชุดนักเรียนสาวจากเกม Uta Kumi 575 เกมที่ทั้งคู่ชอบเล่นกันมากกก 

....

........

..............

เมื่อแบมแบม และยองแจ มาพร้อมกัน ในชุดเสื้อนักเรียนสีขาวทรงกะลาสี ริบบิ้นสีแดง และกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีน้ำเงินเข้ม จัดเต็มมาพร้อมวิกผมมวยสีแดงแบบ Azuki และผมยาวสลวยสีเขียวแบบ Mac Cha เรียกเสียงหัวเราะ และความฮือฮาจากพนักงานบริษัทได้แทบจะทุกคน

ในเมื่อมีใจรักที่จะใส่ แล้วใยต้องอาย >>> ยองแจ กล่าวไว้เมื่อคืนก่อนนอน 

หลังจากที่ทั้งคู่ตกลงกันได้เรียบร้อยแล้ว

ขอบคุณรูปประกอบจากเวป http://www.flashfly.net

"แหม วันนี้น้องชายของฮยองทั้งสองคนน่ารักมากกว่าวันก่อนๆเลยนะเนี่ย วันนี้มีนัดที่ไหนหรือยัง จบประชุมแล้ว ขอยืมตัวทั้งคู่ไปกินข้าวกันซักมื้อ กินข้าวคนเดียวมาหลายวันแล้ว เหงาจัง" 

เป็นเสียงของจุนเค พี่พูดพร้อมยิ้มขำๆในความบ้าดีเดือดของน้องชายทั้งสองที่บ้าจี้ตามพนักงานบริษัท 

"ฮยองครับ วันนี้แบมต้องกลับไปนอนที่บ้านใหญ่ เดี๋ยวม๊าจะให้ เจียเอ๋อมารับกลับพร้อมกันหลังจากที่ออกเวรอ่ะ TT^TT" 

แบมแบมพูดพร้อมทำหน้าเสียดายของฟรี ที่มีอยู่ในโลก

"อ้าว งั้นอดนะ งั้นฮยองให้ยองแจไปกับฮยองก็ได้"

"ได้ เพื่ออาหารยองแจว่างเสมอ 55555 "

"ว่าไง แบมแบม เปลี่ยนใจไหม หรือจะให้แจ็คสันกินด้วยกัน ก่อนกลับบ้านใหญ่ก็ได้นะ"

"อ่าาาาา งั้นเดี๋ยว ประชุมเสร็จ แบมโทรถามเจียเอ๋อก่อนดีกว่าครับ ว่าออกเวรกี่โมง งือออออ อยากไปกินข้าวฟรีอ่ะ"

"ดีๆ น้องๆแค่ไม่กี่คน ฮยองเลี้ยงได้ .... ปะ เราไปเข้าห้องประชุมกันได้แล้ว เหลือเวลาอีกนิดหน่อย ไปค่อยคนอื่นกันดีกว่า" 

แบมแบมและยองแจพยักหน้า พร้อมหันไปยิ้มให้กับพนักงานคนอื่นๆที่เริ่มทยอยเดินเข้าห้องประชุม..

วันนี้ความหลากหลายให้ห้องประชุม เรียกร้อยยิ้มให้กับ ตัวแทนจากห้าง IMAGE และซองจงฮยอนผู้จัดการวง GOT ตัวแทนจากค่ายเพลงได้ไม่น้อย 

พนักงานส่วนใหญ่ วันนี้มาในชุด เทพเจ้ากรีกและยุคโรมัน 

โดยมีน้องชายประธานบริษัท และเพื่อนมาในชุดนักเรียนญี่ปุ่น ซึ่ง มีพลังความโมเอะมากกกกกก มากซะจนซองจงฮยอนแทบอยากจะขอถ่ายรูปด่วย 

แถมประธานบริษัทก็มาแบบเบาๆด้วยที่คาดผมฟักทองสุดแบ๊ว 

ถึงแม้ว่าชุดที่ใส่จะธรรมดา 

แต่ที่คาดผมที่ชเวจุนเคใส่ เป็นสปิริท ที่แสดงให้เห็นว่า ตัวเองเป็นทีมเดียวกับพนักงานทุกคน 

ขอบคุณรูปประกอบจากเวป พันทิพ

นี่คือความสดใส และการไม่ปิดกั้นความคิด ที่ทำให้บริษัท OCE แตกต่างจากบริษัทเอนเตอร์เทนเม้นท์อื่นๆ

บรรยากาศการประชุมเต็มไปด้วยความสนุกสนานสดใส ทำให้ การประชุมเป็นไปได้อย่างราบรื่นและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แม้จะกินเวลาการประชุมไปถึง 4 ชั่วโมง ก็ไม่มีใครแสดงท่าทีของความเหนื่อยล้า หรือว่าเบื่อหน่ายเลย

"ผมและพนักงานบริษัททุกคนดีใจมากครับที่ได้รับความไว้วางใจจากทางห้าง และ GOT ให้ผมดูแลและจัดงานให้ ผมและพนักงานทุกคนหวังว่า เราจะมีโอกาสได้ทำงานร่วมกันอีก ขอบคุณครับ"

เมื่อสิ้นสุดการประชุม ทุกคนปรบมือ และเดินยิ้มแย้มออกมาจากห้องประชุมด้วยสีหน้าสดใส เสียงพูดคุยจอแจ สนุกสนานตลอดทางเดินที่ออกมาจากห้องประชุม

"คุณซองจงฮยอนครับ เดี๋ยวไปทานข้าวเย็นด้วยกันนะครับ ผมชวนเด็กๆไปทานข้าวเย็นด้วยกัน"

"อ๋อ ต้องขอโทษด้วยครับ ผมนัดกับมาร์คไว้ว่าจะไปรับที่สนามโปโลครับ เค้าเพิ่งไลน์มาบอกให้ผมไปรับ เมื่อครู่นี้เอง ไว้โอกาสหน้านะครับ"

"อ่า สนามโปโลแถวไหนครับ จริงๆ ผมเคยเล่นสมัยเรียนที่อังกฤษ พอกลับมาโซลไม่ค่อยมีเวลาไปเล่นเลย น่าสนใจมากครับ"

"แถวๆเขตซงพา ครับ ที่นั่นมีอยู่ 2-3 สนาม"

"อ่อ ครับ แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวพวกผมก็ไปทานอาหารกันแถวๆนั้นพอดี คุณลองโทรชวนมาร์คดูซิครับ เผื่อผมจะได้คุยกับมาร์ค เรื่องโปโล ด้วยเลย"

"ครับๆ เด๋วผมจะลองชวนเค้าดู ครับ แล้วเดี๋ยวผมโทรหาคุณชเว อีกทีหนึ่งนะครับ"

"ครับๆ หวังว่า เย็นนี้พวกเราจะได้ทานข้าวร่วมกันนะครับ"

.

.

.

.

"เลิกเวรเมื่อไร มารับน้องด้วยสิ น้องมากินข้าวกับยองแจ กับจุนเคฮยอง"

"........."

"รีบมานะ น้องง่วงแล้ว"

".............."

"งือๆ"


.

.

.

"แจ็คสัน จะมาหรือยังแบมแบม" จุนเคถามแบมแบม เมื่อแบมแบมเดินเข้ามาจากโทรศัพท์ที่ชวนให้แจ็คสันมารับประทานข้าวมื้อเย็นด้วยกัน

"ยังครับ ฮยอง พอดีเจียเอ๋อเพิ่งผ่าตัดเสร็จ กำลังจะมาครับ เรากินกันก่อนดีกว่าครับไม่ต้องรอ"

ตั้งแต่หัวค่ำที่ซองจงฮยอนโทรมานัดหมายสถานที่รับประทานอาหารเย็น และมาถึงร้าน แบมแบมก็มีเรื่องให้หงุดหงิดใจแทบจะตลอดเวลา แทนที่อาหารมื้อนี้จะเป็นมื้อที่มีความสุข สนุกสนานกันตามประสา กลับกลายเป็นว่าแบมแบมต้องมาหงุดหงิดใจตั้งแต่คำทักทายคำแรก

"รสนิยมของนาย  แปลกๆ และ......น่าสนใจดีนะ" 

นั่นไง...มาแล้ว

คำพูดที่มาพร้อมรอยยิ้มที่จุดขึ้นที่มุมปากและสายตาเหยียดๆของนักร้องหนุ่มเมื่อเอ่ยคำทักทายที่แสนจะกวนโมโหนั่น..มาแล้ว

"ขอโทษนะมาร์ค ที่2คนนี้แต่งตัวมาแบบนี้ พอดีพวกเราเพิ่งกลับมาจากบริษัท"

จุนเคออกตัวขอโทษมาร์คเมื่อคิดได้ว่า มาร์คคงยังไม่เคยเห็นของแปลกที่เกิดเป็นธรรมเนียมการปฏิบัติในบริษัทของตนไปแล้ว

"ไม่เป็นไรครับ นับว่าเป็นบริษัทที่น่าสนใจมากครับ คราวหน้าถ้ามีโอกาส ผมคงขอร่วมเข้าประชุมด้วยซักครั้ง"

"ฮ่าๆๆๆ ได้สิ แต่มีข้อแม้ว่า นายก็ต้องแต่งด้วยนะ"

"อ่าาาา เมื่อถึงเวลานั้นผมอาจจะขออนุญาตปรึกษาแบมแบมและยองแจเรื่องการเลือกชุดอีกครั้งนะครับ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้สิ เพราะ2คนนี้เค้ามีความสามารถในการเลือกชุดอย่างมากเลยล่ะ"

สิ้นเสียงของจุนเค ทั้งโต๊ะที่ประกอบไปด้วย ยองแจ จุนเค มาร์ค ซองจงฮยอนหัวเราะกุนอย่างสนุกสนาน มีก็แต่ร่างบางที่นั่งตรงข้ามมาร์คเม้มปากแทบจะเป็นเส้นตรง คิ้วเรียวสวยขมวดเล็กน้อย รับรู้ถึงคำเหน็บแนมกลายๆของนักร้องดัง



.

.

.

"น้อง"

ขณะที่ทั้ง5คน พูดคุย และรับประทานอาหารมื้อเย็นไปด้วยกันนั้น ร่างบางรู้สึกเหมือนมีมือมาสัมผัสที่ไหล่จนทำให้ต้องเบือนหน้ามามอง พร้อมรอยยิ้มกว้าง

"เจียเอ๋อ มาแล้วเหรอ น้องคอยตั้งนาน คอยจนเกือบจะอิ่มแล้ว"

"นี่พี่รีบออกมาแล้วนะ และก็มาถึงร้านซักพักแล้ว แต่หาที่จอดรถแทบไม่ได้เลย"

"งือ เจียเอ๋อ นั่งก่อน ข้างๆน้องนี่แหละ"

หวัง แจ็คสัน ยิ้มให้คนเป็นน้องและพยักหน้ารับ พร้อมกับวาดรอยยิ้มกว้างและค้อมศีรษะให้กับทุกคน

"นั่งก่อนสิ แจ็คสัน แบมแบมชะเง้อคอรอนายจนคอจะยืดเป็นยีราฟอยู่แล้ว"

"ขอโทษนะครับ ที่มาช้า ผม หวัง แจ็คสัน ยินดีที่รู้จักครับ"

"อ่า แจ็คสัน 2คนนี้คือ มาร์ค เป็นนักร้องดังของเกาหลี และ จงฮยอนที่เป็นผู้จัดการ นะ  พวกเราเพิ่งได้ร่วมงานกันเมื่อวาน วันนี้หลังจากประชุมเลยมานั่งกินข้าวเพื่อกระชับมิตรกันบ้าง"

"อ๋อครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ คุณมาร์คตัวจริงหล่อกว่าในทีวีตั้งเยอะนะครับ ผมว่าในทีวีหล่อแล้วนะ พอมาเจอตัวจริงนี่... ดูดีจริงๆครับ ผมเป็นแฟนเพลงตัวยงของคุณเลยนะครับ เวลาที่ผ่าตัด ผมชอบเปิดเพลง และเพลงของ GOT ก็เป็นเพลงที่ผมเลือกเป็นส่วนใหญ่"

"อ่า ครับ ขอบคุณครับ"

.

.

.

"แจ็คสันฮยอง สั่งอาหารอะไรดีครับ" ยองแจแตะหลังมือแจ็คสันแล้วยื่นเมนูให้

"น้อง  ฮยองสั่งแบบน้องก็แล้วกันนะ หรือยองแจอยากให้ฮยองกินอะไร ช่วยสั่งให้หน่อย ฮยองหิวมากเลย"



.

.

.

.

ทำไมกันนะ?

ทำไม มาร์ค ต้วนสัมผัสได้ถึงบรรยากาศสีชมพู มันมากซะจน มาร์ครู้สึกเวียนหัว

"เอิ่ม คุณแจ็คสัน เป็นพี่ชายแบมแบมเหรอครับ"

เป็นจงฮยอนเมเนเจอร์ที่อดรนทนเก็บความสงสัยไว้ไม่ได้

"อ๋อ .. ยังไงดีล่ะ สถานะนาย2คนเรียกกันว่ายังไงดีล่ะ" 

เป็นจุนเคที่ตอบพร้อมยิ้มบางๆ เอ่ยถามทั้ง2คน

.....
.......
.........

"คนดูแล /// พี่ชาย /// เบ้ "  

"............"

นั่นไง .. คำตอบ... ไปคนละทิศละทาง สำหรับ แจ็คสัน /// แบมแบม /// ยองแจ

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาเป็นว่า พี่ชายที่เป็นทั้งเบ้ และ คนดูแล ดีไหม หืม?" จุนเคแหงนหน้าหัวเราะอย่างเต็มเสียง พร้อมสรุปใจความความสัมพันธ์ของทั้งสองคนให้คนที่กำลังสงสัยฟัง 

จุนเครู้อยู่แล้วว่าความสัมพันธ์ของ ทั้ง 3 คน ค่อนข้างทับและซับซ้อนกันอยู่ ซึ่งทั้ง3คน ก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่า สิ่งที่ทั้ง 3 คนเป็นอยู่นั้นมันคืออะไร ขนาดคนเป็นพี่ชายยองแจ ก็ยังไม่สามารถอธิบายได้ เอาเป็นว่า เค้ารอให้ความรู้สึกของทุกคนมันชัดเจนกันขึ้นมาก่อนแล้วกัน

"ก็... อะไรทำนองนั้นครับ" 

แจ็คสันพยักหน้าอย่างรัวๆในบทสรุปของจุนเค

ส่วนแบมแบมได้แต่ยักไหล่เล็กน้อย

"น้องสั่ง สปาเกตตี้มีทซอสให้นะ"

"ได้ครับ" รอยยิ้มอบอุ่นถูกจุดขึ้นที่ริมฝีปากคุณหมอหนุ่ม พร้อมขยี้ผมน้องชายที่เหมือนเป็นเจ้านายไปมา

"แจ็คสันฮยองครับ รับน้ำอะไรดีครับ"

"น้ำเปล่าดีกว่า ยองแจ"

"น้ำเปล่าดีกว่าอะไรครับ ดีกว่าผม? เหรอครับฮยอง??"  ยองแจพูดพร้อมยักคิ้วให้แจ็คสันแบบที่ตัวเองยังคิดว่ากวนสุดชีวิต ในขณะที่สมาชิกคนอื่นๆได้แต่สายหัวกันเบาๆ

"ยองแจ มุขนี้ของนายมัน......เอาเป็นว่าชั้นขอเถอะ อย่าไปเล่นมุขนี้ที่ไหน นายอาจจะได้เลือด"

ฮ่าๆๆๆๆๆ 

คราวนี้เป็นทุกคนที่ขำในคำแซวของแบมแบมที่มาพร้อมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

บทสนทนาเกิดขึ้นในระหว่างรับประทานอาหารตลอดเวลา บรรยากาศสบายๆที่เกิดขึ้นทำให้อารมณ์ขุ่นๆที่เกิดขึ้นในตอนแรกของแบมแบมเบาบางลงจนเกือบปกติ

"แบมขอไปห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะครับ"

แล้วแบมแบมก็ต้องชะงักเพราะมีฝ่ามือหนาของคนข้างๆคว้าข้อมือเอาไว้ 

"น้อง ให้พี่ไปเป็นเพื่อนรึเปล่า?" 

"เดี๋ยว ผมไปด้วยดีกว่าครับ จะขอตัวไปสูบบุหรี่ด้วย"

เป็นแบมแบมที่ขมวดคิ้มมุ่น กับเสียงที่แทรกขึ้นมาก่อนที่ตัวเองจะทันได้ตอบคำถามของพี่ชายคนสนิท  นักร้องหนุ่มยืนเต็มความสูง พร้อมค้อมศีรษะเล็กน้อยเพื่อขอตัวออกมาพร้อมกับร่างบาง

.

.

.

.

.

.

.

"ถ้านายเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว รอชั้นที่นี่นะ"

.......

มาต่อแล้วค่ะ

ตอนนี้หนุ่มๆออกกันครบแล้วเน๊อะ 

เนื้อเรื่องช่วงแรกอาจจะดูเอื่อยๆนิดนึงค่ะ

ตอนต่อไปจากนี้ จะเริ่มบอกให้เห็นความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละคนแล้วนะคะ

พระเอกของเราจะยิ่งน่าหมั่นไส้มากขึ้นไปกว่าเดิม เพิ่มเติมคือรอยเท้า 555555

คอมเม้นท์ ติ ชม ได้เลยนะคะ เราอยากอ่านค่ะ

แล้วก็ขอบคุณทุกคอมเม้นที่มีมาให้เลยนะคะ เราดีใจมากๆๆๆๆ อ่ะ

รักคนอ่านทุกคนนะคะ 

ซารังฮัมนิดา ค่ะ

ปล. เอาใจช่วย พี่เจบี เมนรองของเราด้วยนะคะ น่าสงสารมากๆๆๆ TT^TT แงๆๆๆๆ