ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
�เช้าวันแรกของการเปิดเทอม โรงเรียนประจำจังหวัดแห่งนี้จึงมีทั้งนักเรียนเก่า นักเรียนใหม่ บางคนมาจากต่างอำเภอ บางคนก็มาจากต่างจังหวัดแตกต่างกันไป นักเรียนม.หนึ่งกับม.สี่ จึงต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ทำให้เสียงคุยกันจ้อแจ้ดังระงมไปทั่วสนามหน้าเสาธงโรงเรียน�
"ริท แม่ง ใส่ชุดม.ปลายแล้วน่ารักหว่ะ"หนุ่มตี๋ทักเพื่อนสนิททันทีที่เจอหน้ากัน
"กุถามหน่อยม.ต้นกับม.ปลาย ใส่ชุดนักเรียนไม่เหมือนกันหรอวะ"
"ไม่ม.ต้นไม่ยัดใน ม.ปลายต้งยัดเสื้อเข้าไปข้างใน"
"มืงไปนอนเถอะ อันนั้นมันผู้หญิงเว่ย"
"โชคยังเข้าข้างมืงนะริท ที่ทำให้กุอยู่ห้องเดียวกันกับมืง"
"อืม กกุก็คิดอย่างงั้นแหละ"ริทตอบเพื่อนที่ยืนข้างๆพร้อมๆกับมองไปรอบๆตัว มีเพื่อนที่ไม่รู้จักเยอะมากในห้องนี้ ริทกับเซนเป็นนักเรียนเก่าของโรงเรียนนี้ก็จริง แต่ตอนม.ต้นทั้งคู่เรียนอยู๋ห้องเรียนปกติ แต่ขึ้นม.ปลายมาไม่รู้ด้วยความฉลาดหรือฟลุ๊คที่ทำให้ทั้งคู่สอบเข้ามาเรียนห้องวิทย์คณิตพิเศษนี้ได้�
"เฮ้ย ไอ่กันๆ"เซนตะโกนเรียกเพื่อนอีกคนที่กำลังวิ่งมา มาสายตั้งแต่วันแรกสิน่า
"เออๆ"กันเดินผ่านมาพยักหน้าให้สองสามครั้ง ก่อนจะเดินเลยริทและเซนไปต่อแถวของอีกห้องหนึ่ง�
ริทหันไปตามสัญชาติญาณ ก็ได้รับรอยยิ้มจากเพื่อนหน้าคม ก่อนที่ตัวเองจะยกยิ้มริมฝีปากขึ้นมาหน่อยๆ ไม่ค่อยสนิทกัน
การเรียนวันแรกนี้เป็นไปอย่างราบรื่น แต่สองคาบสุดท้ายม.สี่ห้องเรียนพิเศษต้องเข้าไปประชุมเกี่ยวกับวิชาที่อาจารย์ชั่งสรรหามาให้เรียน ก็คือวิชาปฏิบัติการฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา ด้วยความที่ห้องเรียนพิเศษมีอยู่สามห้องจึงต้องมาตกลงกันก่อนว่าห้องไหนจะเรียนปฏิบัติการไหนก่อน แล้วค่อยเวียนกันไป
"ริท มานั่งนี่ๆ"หนุ่มตี๋ผลักเพื่อนตัวเล็กให้ลงเก้าอี้เกือบๆจะสุดท้าย คนตัวเล็กพยักหน้าตามนิสัยก่อนจะนั่งลงแล้วอ่านรายละเอียดที่อาจารย์แจกให้�
"ทำไมเห็นแค่สี่ทับหนึ่งกับห้องเรา ทับสามไปไหนวะ"
"กุจะรู้ด้วยมั้ย"
"ขอบคุณมากริท"
"ไม่เป็นรัย กุเข้าใจว่ามืงมองไม่เข้าถนัด"ริทตอบเพื่อนตี๋พร้อมๆกับยิ้มกวนทีนไปให้ ใครจะได้เห็นด้านน่ารักๆของริท นอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้นแหละ
"นั่นงัยห้องไอ่กันมาแล้ว"
ริทมองไปตามที่เซนชี้แล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่าง อย่างไม่ใส่ใจ
"เซน นั่งด้วยได้มั้ยวะ"ด้วยความที่สี่ทับสามมาช้า ทำให้เก้าอี้ที่เรียงติดๆกันนั้นว่างบ้างไม่ว่างบ้าง จะนั่งกับเพื่อนตัวเองก็ไม่ได้เพราะที่นั่งไม่พอก็เลยตั้งแยกๆกันไปนั่ง
"เออ ตามสบาย"
"หวัดดีตอนเย็นริท"กันหันไปทักอีกคนที่นั่งริมสุด ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนเฟรนลี่ แล้วก็รู้จักริทมาพอสมควร�
"เอ่อ.. หวัด ดี" ริทตอบแบบงงๆแล้วยิ้มให้อีกคน ก่อนจะหันไปสนใจสิ่งอื่น
"ริทมันก็แบบนี้แหละ ถ้าไม่สนิทมันก็ไม่อยากพูดด้วย แต่ถ้าเป็นเพื่อนสนิทนะ พูดแทบไม่ทันมัน"
"หรอ"กันพูดแล้วหันไปมองริท แบบไม่น่าเชื่อ ทำหน้านิ่งๆแบบนั้นไม่เหนื่อยบ้างรึงัยนะ
บทสนทนาของนักเรียนห้องพิเศษจบลงเมื่อมีอาจารย์หน้าโหดจากหมวดวิทยาศาตร์สองคนเริ่มพูดเกี่ยวกับการเรียนในวิชาปฏิบัติการ
TBC.
ไรเตอร์น่าถีบมาก แต่งเรื่องนั้นยังไม่จบยังจะมาเปิดเรื่องใหม่อีก แต่ก็เอาเถอะค่ะ คิดถึงสองแสบมากมายมหาศาล (เว่อ!!)�
เรื่องนี้สลับคาแร็กเตอร์ของพี่กันกับพี่ริท ให้เข้ามาสภาพความเป็นจริง จะบอกว่าเรื่องนี้หามุมจบไม่เจอ อธิบายความรู้สึกของพี่กันไม่ค่อยได้ 555 แต่จะพยายามค่ะ เรื่องนี้อิงความจริงมากหน่อย ^^ ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
รักกันสุดริท รักริทเหมือนกันค่า ^___________________^
"ริท แม่ง ใส่ชุดม.ปลายแล้วน่ารักหว่ะ"หนุ่มตี๋ทักเพื่อนสนิททันทีที่เจอหน้ากัน
"กุถามหน่อยม.ต้นกับม.ปลาย ใส่ชุดนักเรียนไม่เหมือนกันหรอวะ"
"ไม่ม.ต้นไม่ยัดใน ม.ปลายต้งยัดเสื้อเข้าไปข้างใน"
"มืงไปนอนเถอะ อันนั้นมันผู้หญิงเว่ย"
"โชคยังเข้าข้างมืงนะริท ที่ทำให้กุอยู่ห้องเดียวกันกับมืง"
"อืม กกุก็คิดอย่างงั้นแหละ"ริทตอบเพื่อนที่ยืนข้างๆพร้อมๆกับมองไปรอบๆตัว มีเพื่อนที่ไม่รู้จักเยอะมากในห้องนี้ ริทกับเซนเป็นนักเรียนเก่าของโรงเรียนนี้ก็จริง แต่ตอนม.ต้นทั้งคู่เรียนอยู๋ห้องเรียนปกติ แต่ขึ้นม.ปลายมาไม่รู้ด้วยความฉลาดหรือฟลุ๊คที่ทำให้ทั้งคู่สอบเข้ามาเรียนห้องวิทย์คณิตพิเศษนี้ได้�
"เฮ้ย ไอ่กันๆ"เซนตะโกนเรียกเพื่อนอีกคนที่กำลังวิ่งมา มาสายตั้งแต่วันแรกสิน่า
"เออๆ"กันเดินผ่านมาพยักหน้าให้สองสามครั้ง ก่อนจะเดินเลยริทและเซนไปต่อแถวของอีกห้องหนึ่ง�
ริทหันไปตามสัญชาติญาณ ก็ได้รับรอยยิ้มจากเพื่อนหน้าคม ก่อนที่ตัวเองจะยกยิ้มริมฝีปากขึ้นมาหน่อยๆ ไม่ค่อยสนิทกัน
การเรียนวันแรกนี้เป็นไปอย่างราบรื่น แต่สองคาบสุดท้ายม.สี่ห้องเรียนพิเศษต้องเข้าไปประชุมเกี่ยวกับวิชาที่อาจารย์ชั่งสรรหามาให้เรียน ก็คือวิชาปฏิบัติการฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา ด้วยความที่ห้องเรียนพิเศษมีอยู่สามห้องจึงต้องมาตกลงกันก่อนว่าห้องไหนจะเรียนปฏิบัติการไหนก่อน แล้วค่อยเวียนกันไป
"ริท มานั่งนี่ๆ"หนุ่มตี๋ผลักเพื่อนตัวเล็กให้ลงเก้าอี้เกือบๆจะสุดท้าย คนตัวเล็กพยักหน้าตามนิสัยก่อนจะนั่งลงแล้วอ่านรายละเอียดที่อาจารย์แจกให้�
"ทำไมเห็นแค่สี่ทับหนึ่งกับห้องเรา ทับสามไปไหนวะ"
"กุจะรู้ด้วยมั้ย"
"ขอบคุณมากริท"
"ไม่เป็นรัย กุเข้าใจว่ามืงมองไม่เข้าถนัด"ริทตอบเพื่อนตี๋พร้อมๆกับยิ้มกวนทีนไปให้ ใครจะได้เห็นด้านน่ารักๆของริท นอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้นแหละ
"นั่นงัยห้องไอ่กันมาแล้ว"
ริทมองไปตามที่เซนชี้แล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่าง อย่างไม่ใส่ใจ
"เซน นั่งด้วยได้มั้ยวะ"ด้วยความที่สี่ทับสามมาช้า ทำให้เก้าอี้ที่เรียงติดๆกันนั้นว่างบ้างไม่ว่างบ้าง จะนั่งกับเพื่อนตัวเองก็ไม่ได้เพราะที่นั่งไม่พอก็เลยตั้งแยกๆกันไปนั่ง
"เออ ตามสบาย"
"หวัดดีตอนเย็นริท"กันหันไปทักอีกคนที่นั่งริมสุด ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนเฟรนลี่ แล้วก็รู้จักริทมาพอสมควร�
"เอ่อ.. หวัด ดี" ริทตอบแบบงงๆแล้วยิ้มให้อีกคน ก่อนจะหันไปสนใจสิ่งอื่น
"ริทมันก็แบบนี้แหละ ถ้าไม่สนิทมันก็ไม่อยากพูดด้วย แต่ถ้าเป็นเพื่อนสนิทนะ พูดแทบไม่ทันมัน"
"หรอ"กันพูดแล้วหันไปมองริท แบบไม่น่าเชื่อ ทำหน้านิ่งๆแบบนั้นไม่เหนื่อยบ้างรึงัยนะ
บทสนทนาของนักเรียนห้องพิเศษจบลงเมื่อมีอาจารย์หน้าโหดจากหมวดวิทยาศาตร์สองคนเริ่มพูดเกี่ยวกับการเรียนในวิชาปฏิบัติการ
TBC.
ไรเตอร์น่าถีบมาก แต่งเรื่องนั้นยังไม่จบยังจะมาเปิดเรื่องใหม่อีก แต่ก็เอาเถอะค่ะ คิดถึงสองแสบมากมายมหาศาล (เว่อ!!)�
เรื่องนี้สลับคาแร็กเตอร์ของพี่กันกับพี่ริท ให้เข้ามาสภาพความเป็นจริง จะบอกว่าเรื่องนี้หามุมจบไม่เจอ อธิบายความรู้สึกของพี่กันไม่ค่อยได้ 555 แต่จะพยายามค่ะ เรื่องนี้อิงความจริงมากหน่อย ^^ ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
รักกันสุดริท รักริทเหมือนกันค่า ^___________________^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น