GunRit ความรู้สึกดีๆ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

�


กิจกรรมทางโรงเรียนก็ดำเนินไปอย่างปกติ และเป็นธรรมเนียมที่โรงเรียนแห่งนี้จะต้องเข้าค่ายจริยธรรมสองคืนสามวัน เป็นกิจกรรมที่นักเรียนเข้าใหม่คือม.หนึ่งและม.สี่ ต้องทำ เนื่องจากเป็นนักเรียนใหม่ต้องหล่อหลอมพฤติกรรมเพื่อเป็นแบบแผนอันหนึ่งอันเดียวกันของโรงเรียน และเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ริทชอบมาก�



"ไอ่เซน กุจะบอกอาจารย์ว่างัยดีวะ ?" ร่างบางพูดขณะที่ก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะ น้ำเสียงและท่าทางแสดงถึงความอยากไปเข้าค่ายมากกกกกกกกกกกก





"สามวันเองมืงก็ไปๆเถอะน่า ไม่ตายหรอก"





"กุเคยไปตอนม.หนึ่งมาแล้ว กุไม่เอาอีกแล้ววว"





"ตอนนั้นมืงไม่มีเพื่อน มืงเลยไม่ชอบ"





"ตอนนี้ ตอนนั้น ตอนไหน กุก็ไม่ปลื้ม"





"มืงนี่ใจบาปจริงๆวะริท"





"ฮือออออออ"





"คร่ำครวญไปก็เท่านั้นแหละ มืงต้องไปอยู่ดี"





"เฮ้อออ"





"แล้วนี่มืงจะมายังงัย ให้พ่อมาส่งหรอ วันไปเข้าค่ายอ่ะ"





"ก็คงต้องอย่างนั้นแหละ"
�

ริทเป็นเด็กต่างอำเภอที่เข้ามาเรียนในเมือง ปกติมาโรงเรียนต้องขึ้นรถรับส่งนักเรียน ออกจากบ้านตั้งแต่หกโมง ข้าวเช้าไม่ค่อยได้กิน ทำให้ริทดูผอมและตัวเล็กมากๆเมื่อเทียบกับเพื่อนผู้ชายทั่วๆไปในชั้นเรียน








ขณะเปลี่ยนคาบเรียนคาบสุดท้าย ไม่รู้จะเรียนเยอะแยะมากมายอะไรขนาดนั้น วันหนึ่งเรียนตั้งเก้าคาบ แล้วโรงเรียนก็ไม่ได้มีตึกเรียนมากมายพอที่จะให้นักเรียนนั่งเรียนห้องประจำ ทั้งๆที่โรงเรียนคู่แข่ง ข้างๆรั้วให้นักเรียนห้องพิเศษนั่งเรียนห้องประจำยังไม่พอห้องแอร์อีกต่างหาก แต่พอมาดูโรงเรียนของกันริทเซน เดิน เดิน และเดิน แล้วก็จักตารางให้ทับหนึ่งเรียนต่อห้องทับสอง ทับสองเรียนต่อห้องทับสาม มันก็เลยต้องเจอกันเกือบทุกคาบสิคร้าบบบบบ


"มืงเรียนรัยวะเซน" หนุ่มหน้ามนต์คนรูปหล่อถามขึ้น เพราะป๊ะกันกับเพื่อนที่บันไดชั้นสี่





"คณิตศาสตร์ มืงอ่ะ"





"จะไปเรียนสังคม"กันตอบเซนก่อนจะหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้ร่างบางที่ยืนข้างๆ ริทเห็นจนเป็นปกติแล้ว ก็ยักคิ้วให้แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป ตอนนี้กันกับริทก็เริ่มคุยกันมากขึ้นจากวันแรกแล้ว ด้วยความที่กันเป็นคนขี้เล่นทำให้ริทเริ่มกล้าที่จะด่า เอ้ย พูดด้วยมากขึ้นจากเดิม










อ๊อดคร้าบบบ

เสียงสวรรค์ที่ทำให้นักเรียนทั้งหลายอยากจะโห่ร้องด้วยความดีใจ หมดคาบสุดท้ายสักที เกรียนมาเก้าคาบทั้งวัน ใครบ้างจะไม่เหนื่อย ริทกับเซน เก็บของเข้ากระเป๋าของตัวเองตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้ว แล้วเดินออกมาจากห้องทันทีที่อาจารย์เดินออกไป


"ไอ่กันนี่มันเท่ห์เนาะ"เซนพูดขึ้นขณะที่เดินผ่านสนามกีฬาของโรงเรียน





"ตรงไหน"





"เล่นฟุตบอลเก่งมากหว่ะ"





"ฟุตซอลเถอะเซน โรงเรียนไม่มีสนามฟุตบอล"





"เออน่าเหมือนกันแหละ"





"กุกลับเลยน่ะ รีบไปเก็บของ"





"เออ มืงลองถามไอ่กันดู ว่าพรุ่งนี้มันมาขึ้นรถไปเข้าค่ายยังงัย เผื่อมันไม่มีเพื่อน"





"เออ"ริทตอบแบบงงๆแล้วเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วมันเกี่ยวกะกุตรงไหนวะเซน บ้านไม่ได้ติดกันสักหน่อย

FACEBOOK

กัน ไอ่เซนให้กุมาถามว่าพรุ่งนี้มืงไปขึ้นรถยังงัย

ไม่รู้เลยหว่ะ ขึ้นรถไปก่อนมั้ง

บ้านมืงอยู่ไหนหนิ

อยู่XXX

เอ้า บ้านกุก็อยู่XXX

เออกุรู้อยู่�

เอ้า รู้ได้งัย

ก็กุเคยเห็นมืง

เอ้า จริงมั้ย

มืงจะเอ้าทำไมนักหนาวะ�

เออ ไปพร้อมกุไม่พรุ่งนี้พ่อกุไปส่ง

ไม่ดีกว่า เกรงใจ

เกรงใจทำไม คนกันเอง

ไม่เป็นรัย ขอบใจมาก

จริงอ่ะ

เออ อะไรอีกมั้ย กุจะเล่นเกม

แล้วการสนทนาก็จบลง พร้อมๆกับที่ริทพับโน๊ตบุ๊คโดยไม่ได้ปิดเฟสบุ๊คเลย ร่างบางเอนหลังลงนอนกับที่นั่ง แล้วเอามือก่ายหน้าผาก�
�ไอ่กันบอกว่าอยู่อำเภอเดียวกัน ทำไมไม่เคยเห็นมันเลยวะ แล้วมันเคยเห็นเราได้งัย�
เออ มันอาจจะอยู่หมู่บ้านไกลๆกว่ามั้ง ช่างเถอะ
ความคิดของริทสิ้นสุดลง ความเงียบเข้ามาครอบคลุมพื้นที่ในห้อง




























ตั๊กแก ตั๊กแก ตั๊กแก























"ไอ่เวรเอ้ย กุจะหลับอยู่แล้วเชียว"











TBC.

ตอนนี้มันยังไม่มีเนื้อ มีแต่น้ำท่วมทุ่ง 555 อยากให้ดูการพัฒนาความสัมพันธ์ทีละนิดๆ คือตอนนี้พี่กันก็ไม่ได้ชอบพี่ริทเลย พี่ริทก็ไม่ได้สนใจพี่กันเลยด้วย อยากให้เห็นจุดเปลี่ยน ของตัวละคร เพราะความรู้สึกดีๆที่เพื่อนให้เพื่อนอ่ะค่ะ ไม่อยากรีบร้อนเดี๋ยวจะดูว่าพี่กันพี่ริทใจง่ายเกินไป 5555 ก็คือ สั้นมั้ย ไม่รู้อ่ะ �><

ปล.ไรเตอร์ชื่อขวัญข้าว (ชื่อเหมือนพี่สาวพี่กัน ไรเตอร์มีน้องชายคนกลางชื่อกันด้วยนะเออ)
ปล.ถ้ามีคำผิด ก็อ่านให้ถูกด้วยเด้อออ�