คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
' ... ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล
ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป ...'
ตุบ !
หนังสือเล่มหนาเล่มหนึ่ง ถูกโยนลงบนโต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ข้างๆ กับโต๊ะตัวที่ฉันนั่งอยู่ ฉันหันไปมอง ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว ว่าใครที่เป็นคนโยนมันมา
“แค่นี้ก็ไม่ให้ส่ง ช้าไปนิดเดียวเอง จะเรื่องมากอะไรกันนักกันหนานะ” เสียงบ่นอย่างหงุดหงิดของเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นหลังจากนั้น ก่อนที่เขาจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ ฉัน แล้วยกเท้าขึ้นพาดบนโต๊ะ
“เอาน่า แค่งานเดียวไม่เห็นเป็นไร เอาเวลาหงุดหงิดของแกมาปั่นงานอื่นส่งไม่ดีกว่าหรอ”
“เบื่อ ไม่อยากทำแล้ว”
“แล้วพอทำไม่ทัน ส่งไม่ทัน ก็ต้องมานั่งหงุดหงิดแบบนี้อีกน่ะนะ”
“เอาเหอะ มันไม่มีอารมณ์”
ฉันส่ายหัวหน่ายๆ กับนิสัยของเพื่อนชายตัวดี ตอนนี้ฉันกับ ‘แทน’ อยู่ที่ห้องเรียน เรากำลังนั่งปั่นงานที่ค้างอยู่สองคน ในขณะที่คนอื่นๆ กลับบ้านกันไปหมดแล้ว
“กี้ แล้วพรุ่งนี้ไปไหนมั้ย”
“ไม่อ่ะ”
“ไปเที่ยวป๊ะ เบื่ออ่ะ”
“กี่โมง อยากตื่นสายๆ อ่ะ”
“สิบเอ็ดโมงเดี๋ยวไปรับ แล้วไปหาไรกินกัน ชวนต้าด้วยนะ”
“อื้มๆ ช่วงนี้เป็นไรมากป่ะเนี่ย ดูเบื่อโลกยังไงก็ไม่รู้นะ แกน่ะ”
“อืม เบื่อ” แทนตอบแค่สั้นๆ ฉันก็ได้แต่พยักหน้าอย่างเข้าใจ เวลาไหนที่มันอยากจะเล่า มันก็จะเล่าเอง แต่นี่ตอบสั้นๆ ก็คงไม่อยากพูดล่ะมั้ง
..ฉันล่ะเป็นห่วงจริงๆ เวลาที่แทนหงุดหงิดแบบนี้น่ะ..
ฉันต้องเป็นที่ปรึกษาให้กับแทนเสมอ เวลาที่แทนรู้สึกไม่ดีอะไร แทนก็จะคอยปรึกษาฉันทุกๆ เรื่อง
“กี้ ...ทำไมเอิงไม่ชอบชั้นวะ” ... ทุกๆ เรื่องจริงๆ นะ L
“เฮ้ย อย่าเศร้าดิ ความรักมันบังคับกันไม่ได้ไง ถ้าแกลืมไม่ได้จริงๆ ก็พยายามต่อไปเรื่อยๆ ดิ เดี๋ยวเอิงก็จะเห็นในความพยายามของแกเองซักวัน” ซักวัน ...จะต้องเห็นถึงความพยายาม
“พอคิดจะลืม ก็ทำไม่ได้เลยซักที หึ ...มันจะมีวันนั้นหรอ” ฉันหันไปมองแทน สายตาของแทนดูเศร้ามาก แต่ฉันก็ทำอะไรได้ไม่มากไปกว่าการเป็นที่ปรึกษาให้กับมัน
“ก็ทำให้มันมีจริงๆ ดิ” ฉันกล้ำกลืนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ แล้วพูดออกไป
“...........” แทนมองออกไปนอกหน้าต่าง ความคิดและจิตใจของเขาคงไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วล่ะ คำพูดของเพื่อนคนหนึ่งอย่างฉัน คงไม่ได้สำคัญอะไรกับเขามากนักหรอก
...เราก็แค่...เพื่อนกัน...เท่านั้นนี่นา...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ความคิดเห็น