ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 : พระราชินีหายไป !!
เมืองกราเซียใน ปี 600 A.D. (ปัจจุบันของซิกคือ 1000 A.D.) ซิกก็ตกใจพอดูแต่กระนั้นเค้าก็จะต้องทำหน้าที่ของเขาตอนนี้ ซึ่งนั่นก็คือ ตามหามาเรียให้พบ
แอ้ด !
ซิกเปิดประตูเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่งมันคือโรงแรมที่เดียวกับปัจจุบันมันดูไม่ใหญ่ไม่เล็กขนาดพอดีๆ มีเค้าเตอร์ตรงข้ามกับประตูด้านขวาเป็นบาร์และสามารถสั่งอาหารรับประทานได้อีกด้วย ส่วนด้านซ้ายเป็นทางขึ้นไปห้องพักด้านบน ..
ซิกเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่เค้าเตอร์ตรงข้ามกับประตูทางเข้าซึ่งเป็นหญิงอายุราว 25 ปีผมยาวสีม่วงอยู่ในชุดแม่บ้าน
"เอ่อ .. " ซิกไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี
"ไม่ทราบว่ามีห้องว่างสักห้องไหมครับ" ซิกพูด
"มีค่ะ เชิญทางด้านซ้ายมือขึ้นบันไดตรงนั้นแหละค่ะ " หญิงสาวพูด "ส่วนค่าพัก 10 กิล ต่อคืนนะคะ"
"อ๋อครับ ขอบคุณ" ซิกพูดพลางถามต่อ "เอ่อ .. ไม่ทราบว่าเคยมีผู้หญิงผมยาวสีส้ม อายุราวๆผมมาบ้างไหมครับ "
"ไม่มีนี่คะ " หญิงสาวตอบ "มีแต่พบพระราชินี ลินเซีย อยู่บนหุบเขาด้านหลังหมู่บ้านนั่นละค่ะ"
"บนหุบเขา..?? หรือว่า..!!?? " ซิกร้องขึ้นแล้ววิ่งออกไปทันทีโดยไม่สนใจหญิงสาวและเงินค่าห้องพักทั้งๆที่เค้าจ่ายไปแล้ว
ซิกออกวิ่งมาจนถึงหน้าทางเข้าป่ากราเซียซึ่งเป็นปราการด่านแรกก่อนจะถึงประสาทกราเซีย
"อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลยเถอะ ..!!" ซิกพูดขึ้น
ซิกวิ่งเข้าไปในป่า ภายในป่านั้นรายล้อมด้วยต้นไม้สีเขียวขจีเต็มไปหมดไม่ว่าจะมองทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้ ทั้งนั้น ซิกมองซ้ายมองขวาตัดสินใจอยู่ว่าจะไปทางไหนดี จนกระทั่ง
ซวบ !
เสียงแหวกพงหญ้าดังขึ้นจากด้านขวาของซิก มันไม่ใช่ใครอื่นเพื่อนเก่าซิกที่เจอกันในตอนแรก เจ้าตัวประหลาดสีเขียวนั่นเองแต่คราวนี้มันพาพวกมาด้วย 5 ตัวพวกมันกำลังแยกเขี้ยวส่งยิ้มให้กับซิกพร้อมกับกระโจนกันเข้ามา ทันใดนั้นซิกก็ดึงดาบออกมาหวดสวนกับกลุ่มคนแคระตายไป 1 ตัว มันไม่มีเลือด หรือสิ่งที่คล้ายกับเลือดออกมาเลย มันเป็นแค่รอยเหมือนถูกของหนักๆกดทับลงไปเท่านั้น หลังจากที่มันล้มลงมันก็กลายเป็นควันหายไปทันที หลังจากที่คนแคระอีก 4 ตัวมองเพื่อนมันจากไปแล้วพวกมันก็เริ่มจู่โจมซิกอีกครั้ง และซิกก็พร้อมที่จะปะทะกับพวกมันอีกครั้ง
กึก !
ดาบที่ได้จากเจ้าหน้าที่มานั้นหล่นลงมาด้านหน้าของซิก เหมือนเชิญชวนให้ใช้มัน แต่พวกคนแคระเหมือนจะไม่รู้มันกระโจนเข้าใส่ซิก และข่วนเข้าที่แขนซ้าย ซิกถอยออกมาตั้งหลักทันที พลางมองบาดแผลที่แขนซ้าย มันเป็นรอยเล็บข่วน ไม่ค่อยลึกมาก มีเลือดซึมไหลออกมาเล็กน้อย ซิกเงยหน้าขึ้นและเห็นดาบที่ได้รับจากเจ้าหน้าที่ และคำพูดของเจ้าหน้าที่ก็แว่บเข้ามาในหัวของซิก
! ใส่ดาบเข้าไปในดาบเล่มนี้มันจะทำให้ดาบมีประสิทธิภาพมากขึ้น เบา และใช้ง่าย !
ซิกวิ่งเข้าประจันหน้ากับกลุ่มคนแคระอีกครั้งพวกคนแคระก็เข้าปะทะซิกอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน
วูบ !
ซิกหลบกลุ่มคนแคระและเก็บดาบสีเงินที่ได้จากเจ้าหน้าที่งานมา
แกร๊ก !
ซิกใส่ดาบเข้าไปกับดาบเงิน มันเกิดเสียง กริ๊กๆ ขึ้นเหมือนปรับความกระชับของดาบ พริบตานั้นมันก็เรียงแสงสีขาวขึ้นรอบดาบ ! และมีอักษรสีทองเรืองขึ้นมาว่า 'Lode Sword' เมื่อแสงดับลงพวกคนแคระก็เริ่มโจมตีอีกครั้ง ซิกลากดาบไปกับพื้นพร้อมกับวิ่งเข้าหาคนแคระ !
วูบ !
ดาบลากผ่านตัวคนแคระทั้ง 4 มันเหมือนกับว่าดาบพุ่งเข้าหาตัวคนแคระเอง พวกมันขาดครึ่งท่อนทันที !!
หลังจากที่สู้กับพวกคนแคระจบซิกก็เดินทางเข้าป่าต่อไป ถึงแม้ว่าจะมีพวกคนแคระตัวเขียวมาขวางทางบ้างแต่ด้วยดาบ Lode Sword มันก็ทำให้การสู้กับพวกคนแคระนั้นง่ายดาย เพียงแค่แกว่งดาบออกไปความรู้สึกเหมือนดาบบังคับตัวเองให้ฟันโดนศัตรูก็เข้ามาทันที ซิกวิ่งมาตามทางป่าเรื่อยๆ จนเห็นทางออกไปสู่ปราสาทกราเซีย
แอ้ด !
ซิกเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปสู่ปราสาท มันสูงประมาณตึก 3 ชั้นมีทางเดินด้านขวาและซ้ายลงไปยังชั้นล่างและด้านหน้ามีประตูสู่ห้องถัดไป
"เฮ้ !! เจ้าเป็นใครมีธุระอะไรที่นี่ !!!" 1 ใน 2 ทหารเฝ้าประตูด้านหน้าพูดขึ้น
"เอ่อ .. ค..คือ..ว่า" ซิกอ้ำอึ้ง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
"เข้ามาโดยไม่มีธุระเร่งด่วนร้ายแรง ถือว่าเป็นการรบต่อองค์พระราชา !! เจ้าจะได้รับโทษ !!!" นายทหารนายหนึ่งพูดขึ้น และชักดาบออกมา
หยุดก่อน !!
เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังนายทหารทั้งสอง เจ้าของเสียงคือ หญิงรูปงามในชุดกระโปรงยาวสีขาวผมสีส้ม มัดผมขึ้นไปไว้หลังศรีษะดูเข้ากับใบหน้าอันสวยงามซิกมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกคุ้นเคย
"ค ..ครับ !! พระราชินี ลินเซีย" นายทหารทั้ง 2 พูดขึ้นพร้อมกัน
"นั่นเป็นคนรู้จักของฉันเอง นำเค้ามาที่ห้องของฉันด้วย" พระราชินีตรัสสั่งนายทหารทั้งสอง
"แต่นั่น .. " นายทหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"ขัดคำสั่งรึ ? " พระราชินีเอ่ยขึ้นด้วยเสียงกระซิบอันน่ากลัว
"ม.. มิบังอาจ !! ข้าฯ จะพาชายผู้นี้ไปที่ห้องของท่านเดี๋ยวนี้" นายทหารบอก
"ดีมาก" พระราชินีพูดพร้อมกับเดินไปหลังประตูด้านหน้า
"ตามมาเจ้าหนุ่ม !!" นายทหารนายหนึ่งนำซิกเข้าบานประตูนั้น
มันนำเขาเข้าสู่ห้องโถงขนาดใหญ่ มีพรมสีแดงปูเป็นทางยาวไปจนสุดห้อง ปลายสุดของพรมมีเก้าอี้ 2 ตัว ซึ่งซิกคิดว่าคงเป็นของพระราชาและพระราชินี นอกจากนี้ยังมีการประดับด้วยสิ่งของต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น กรอบรูป โต๊ะ แจกันดอกไม้ ฯลฯและมีบันไดด้านซ้ายและขวาดดูเหมือนทางขึ้นไปสู่หอคอยหรืออะไรสักอย่าง นายทหารนำเขาขึ้นไปทางบันไดด้านขวาเมื่อขึ้นไปจนสุดนายทหารก็บอกให้เดินตามทางตอไปส่วนเขาจะกลับไปทำหน้าที่เฝ้าประตูนั้นต่อ
"ท่านคือคนรู้จักของพระราชินีสินะ ? พระราชินีกำลังรอท่านอยู่ " อัศวินในชุดเกราะสีน้ำเงินเข้มพูดขึ้น พร้อมกับหลบไปทางด้านขวาให้ซิกเดินผ่านไป
แอ้ด !
ซิกเดินเข้าไปหาพระราชินีพลางคิดว่า พระราชินีจะมีอะไรคุยกับเขา
"มาแล้วเหรอ ซิก" พระราชินีทักขึ้น
" !!! " ซิกสะดุ้งทันทีเมื่อพระราชินีเรียกชื่อ เขา ซึ่งเขากำลังคิดว่ารู้ชื่อเขาได้อย่างไร
"จำไม่ได้เหรอ ? ฉันเองมาเรีย "
! ! !
ซิกยิ่งตกใจขึ้นไปอีกเมื่อพระราชินีปล่อยผมออกและมัดใหม่ เธอคือมาเรียนั่นเอง เธอดูสวยมากๆ ในชุดพระราชินี
"เธอ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? " ซิกถามดดด้วยความสงสัย
"อ๋อก็เครื่องเทเลพอตของเบลนีก้าน่ะสิ พาฉันมาที่ภูเขาทรูซ หลังหมู่บ้านกราเซีย แล้วพอฉันเดินเข้าไปในหมู่บ้านฉันก็ โดนพวกทหารพาตัวมาที่นี่แหละ" มาเรียพูด
"อ้อ .. แล้วเธอเป็นพระราชินีได้ยังไงนี่ ??" ซิกถามต่อไป
"ไม่รู้สิ พอฉันมาถึงปราสาทก็มีคนมาแต่งตัวให้ฉันแล้วก็เรียกฉันว่า ลินเซีย"
"อ้อ .." พูดรับรู้ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่า 'ลินเซีย' คือใครก็ตาม
"แล้วเราจะกลับกันยังไง .. ที่นี่มัน 400 ปีที่แล... " มาเรียหยุดพูดไปซะเฉยๆ
"......." ซิกดูว่าเธอเป็นอะไร
"ซิก !! ช่วยด้วย !!! " มาเรียร้องขึ้นหลังจากนั้น !
"มาเรีย !! เป็นอะไรไป !!?" ซิกถามพลางเดินเข้าไปหาเธอ แต่แล้ว...
วิ้งง !!
ประกายสีน้ำเงินแบบเดียวกับตอนที่อยู่บนเครื่องเทเลพอตเกิดขึ้นอีกครั้งมันล้อมรอบตัวเธอแล้ว เธอก็หายไป !!!
"มาเรีย !!! " ซิกร้องขึ้น
ปึ้ง !
อัศวินหน้าประตูเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยถามซิกว่า
"พระราชินีหายไปไหน !??" อัศวินถามอย่างร้อนรนพร้อมกับที่วิ่งหายไป
ซิกรีบวิ่งตามไปทันที เขาลงบันไดอย่างเร่งรีบจนเมื่อมาถึงห้องโถง...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น