Silent Night

ลำดับตอนที่ #1 : Arrive

 

Silent Night

1.Arrive

กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของไทยซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นแหล่งรวมความเจริญมากที่สุดแห่งหนึ่งที่คุณสามารถได้ทุกอย่างที่ต้องการแม้แต่ชีวิตคน ถ้าคุณมีเงิน และเป็นแหล่งรวมสิ่งที่ดีงามและแหลกเหลวไว้ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นศิลปวัฒนธรรม,Traffic jam หรือเมืองโลกีย์

ถนนสุขุมวิทเป็นอีกมุมหนึ่งที่คับคั่งไปด้วยผู้คน ทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ แสงไฟสว่างวูบวาบตามตรอกซอกซอย หญิงหลายหลากวัยต่างทั้งสีผิวและรูปร่างต่างนั่งและยืน สอดส่องคนที่เดินผ่าน ยิ่งดึกคนยิ่งพลุกพล่าน

คลับแห่งหนึ่งที่อยู่มุมสุดของซอย หน้าร้านตกแต่งไม่ต่างจากร้านอื่นๆ เด็กหนุ่มและเด็กสาวแต่งกายเสื้อยืดกางเกงยีนส์ทันสมัย 10 คนยืนรวมกลุ่มกัน เด็กสาวร่างผอมบางที่สุดในกลุ่มทำท่าอิดออดไม่ยอมเข้าไป แต่แพ้เพื่อนที่ตัวใหญ่กว่าโดนลากเข้าไป.....

“กลับกันเถอะ”

เสียงอ่อยๆ ดังจากร่างบางซึ่งตั้งท่าชวนเพื่อนกลับ เพราะเห็นว่าดึกมากแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอกน่า วันศุกร์ทั้งที บ้านก็อยู่แค่นี้เอง”

เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆตอบอย่างรำคาญ

“ไม่นานหรอก ดื่มหน่อยสิ enjoy เข้าไว้นะ”

ตฤณ เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กปลอบเบาๆเมื่อเห็นร่างบางหน้าหงิก

ร่างบางถอนหายใจอย่างเบื่อๆ ด้วยความที่ไม่ชอบเที่ยว แต่ขัดเพื่อนไม่ได้เลยต้องมา

ดลณกานต์มองรอบๆอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่ละโต๊ะต่างมีกิจกรรมไม่แตกต่างกัน ไม่เว้นแม้แต่โต๊ะที่ตนนั่งอยู่ ร่างบางกวาดตามองรอบๆอย่างเบื่อหน่าย สบตากับร่างสูงในมุมมืดที่นั่งห่างออกไป ร่างสูงใหญ่ทอดตามองมายังโต๊ะที่ตนนั่งอยู่ก่อนตวัดผ่านอย่างไม่สนใจ แสงสว่างไม่มากพอที่จะเห็นหน้า เพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆรินเหล้าและบังคับให้ดื่ม จนร่างบางเริ่มตาลาย

ดลณกานต์สะบัดหน้าไล่ความมึนแต่ก็ไม่ดีขึ้น เลยลุกไปเข้าห้องน้ำ

ด้วยฤทธิ์น้ำทองเหลืองทำให้ร่างบางเดินเซชนชายร่างสูงหน้าห้องน้ำ

“อ๊ะ ขอโทษคะ Sorry”

แสงไปจากด้านหลังส่องให้เห็นซีกหน้าคมเข้ม ดวงตาสีเงิน ผมสีดำรองทรงปลายสะบัดยาวเล็กน้อย อายุประมาณ ๒๐ เศษ ร่างสูงหนาในชุดลำลองสีน้ำเงินเรียบ แต่สง่าขรึม

“ไม่เป็นไรครับ”

เสียงทุ้มกังวานเป็นภาษาไทยชัดทำให้ร่างบางฉงน แต่ความมึนทำให้ไม่ได้สนใจนัก ร่างบางยิ้มแล้วโค้งให้ก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป...

-------------------######---------------

เช้าวันจันทร์ เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่น ร่างบางเอื้อมมือไปกดก่อนหลับต่ออีก ๑๐ นาที ดลณกานต์พลิกตัวก่อนลืมตาขึ้นมองนาฬิกาหัวเตียง ร่างบางลุกขึ้นบิดตัวอย่างขี้เกียจก่อนลุกขึ้นไปอาบน้ำ

ดลณกรรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก หลังแต่งตัวเสร็จ ไม่มีเสียงเคาะประตูหรือโทรศัพท์ เพื่อนสนิทยังหลับอยู่แน่ ร่างบางยืนรอหน้าห้องเพื่อนนานนับ ๑๐ นาทีกว่าร่างสูงใหญ่จะมาเปิดประตูให้

“ตฤณ รีบไปอาบน้ำได้แล้ว นายมีเรียนตอนเช้านะ”

คอนโดที่ทั้งสองอยู่นี้เป็นของแม่ของทั้งสองซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กซื้อไว้นานแล้ว และใช้เป็นที่พักเวลาพี่ชายและพี่สาวของทั้งสองมาเรียนที่กรุงเทพฯมาก่อน และคราวนี้เป็นคิวของสองคนที่เป็นเพื่อนซี้กันมาตั้งแต่เด็กจนเหมือนพี่น้องคลานตามกันมา

วันนี้มีเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่คาบแรก แต่ละกลุ่มนั่งคุยรอเวลาเรียน เด็กหนุ่มร่างค่อนข้างสูงผมดำตัดสั้น ผิวขาว ตาชั้นเดียววิ่งกระหืดหระหอบเข้ามาก่อนเข้าเรียน 1 นาที

“safe ทันเวลาพอดี”

“ทำไมมาสายจังเลย วุธ”

เสียงถามดังจากในกลุ่มเพื่อน ๔ คนที่นั่งรออยู่

“รถเสีย เลยนั่งแท็กซี่มา รถโคตรติดเลยต้องวิ่งมา”

วุธ หรือชื่อเต็มว่าสุรวุธใช้หนังสือโบกไล่ความร้อนก่อนเอาหนังสือในมือไปเคาะกลุ่มเพื่อนให้หยุดหัวเราะ

เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้น ทำให้ต่างแยกย้ายกันนั่งประจำที่ อาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผมสีทอง ตาสีเงิน จมูกโด่งเป็นสัน บ่งบอกเชื้อชาติได้ดี ก่อให้เกิดเสียงซุบซิบดังเซ็งแซ่

อาจารย์วัยกลางคนกระแอมเป็นสัญญาณให้เงียบ

“นี่คืออาจารย์คนใหม่ที่จะมาสอนการสนทนาภาษาอังกฤษแทนครู Dr. Azel R’ Bright มาจากอังกฤษ อาจารย์พูดได้หลายภาษา ถ้าสนใจก็ถามได้”

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตามเชื้อชาติ อายุประมาณ ๓๐ ปี กล่าวแนะนำตัวยิ้มๆ และบอกให้ทุกคนลุกขึ้นแนะนำตัวก่อนที่จะเริ่มบทเรียน.....

หลังหมดชั่วโมงเรียนภาคเช้า เด็กหนุ่มสาว ๕ คนก็นั่งพักรวมกลุ่มใต้ต้นไม้ใหญ่หลังทานอาหารเที่ยงเสร็จ

ดลณกานต์ เรียกสั้นๆว่า กานต์ เด็กสาวร่างผอมบาง ผมสีดำนุ่มสลวย ผิวขาวอมชมพู ตาสีดำใหญ่ใสไร้เดียงสา ริมฝีปากบางได้รูปหยักแบบคนยิ้มเป็นนิจ ร่างกายอ่อนแอเป็นพิเศษเลยมีแต่บรรดาพี่ๆคอยดูแลเหมือนไข่ในหิน นั่งหลับตาพิงต้นไม้

ตฤณ เพื่อนสนิทแบบปาท่องโก๋ ร่างสูง ๖ ฟุต ผิวสีแทน บึกบึนสมกับอยู่ชมรมกีฬาเกือบทุกชนิด ใบหน้าก็จัดว่าหล่อใช้ได้คนหนึ่ง เป็นคนตามใจเพื่อน นั่งขัดสมาธิตรงข้ามเพื่อนสาวที่เปรียบเสมือนน้องสาวคนเล็กของตน

สุรวุธ บุตรชายเจ้าของบริษัทสุขภัณท์ขนาดใหญ่ ชอบทำอะไรเป็นเวลาและตามระเบียบจากการสั่งสอนของที่บ้าน แต่ช่วงหลังเริ่มหย่อน หลังจากแยกตัวมาอยู่คอนโดไม่ไกลนักเพราะบ้านไกล ไม่อยากตื่นแต่ไก่โห่มารถติด แต่ที่บ้านก็มาสอดส่องเป็นระยะ

รามลักษณ์ ถูกเรียกว่า สอง เพราะเป็นลูกคนที่สอง(แต่ที่จริงเป็นเพราะชื่อมาจากพระรามพระลักษณ์รวมกัน) ตอนแม่ท้องฝันเห็นเรื่องรามเกียรติ์เลยตั้งชื่อออกมา เคยมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นเพราะถูกล้อ เป็นคู่กัดกับพงศธรตั้งแต่เด็กเพราะเรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน จนสนิทกัน รามลักษณ์เป็นคนรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว ใบหน้าคมสวย จุดเด่นที่สุดคือ เก่งเรื่องชกต่อย

พงศธร หรือนาย ธร เป็นหลานชายเศรษฐีใหญ่ ตอนเด็กๆมีเรื่องกับรามลักษณ์จนมาเป็นคู่ซี้ ชอบเที่ยว เฮฮาปาร์ตี้ ย้ายออกมาอยู่คอนโดห้องตรงข้ามกับสุรวุธ เป็นเพื่อนกันตอนเรียนมัธยม และคอยช่วยไม่ให้โดนรังแก

ดลณกานต์และตฤณ สอบติดคณะเศรษฐศาสตร์ตามที่ต้องการ ทั้งห้าเจอกันในงานรับน้อง ตฤณกับพงศธรแข่งกีฬากัน ต่างผลัดกันแพ้ชนะ ทำให้ทั้งสองสนใจอีกฝ่ายและรู้จักเป็นเพื่อนกัน และชักนำให้ทั้งหมดมาเป็นเพื่อนสนิทกัน กิน เที่ยว ติวหนังสือด้วยกัน

“เฮ้อ เบื่อ อีกแค่ ๒ อาทิตย์ก็จะมีสอบอีกแล้ว”

เสียงบ่นดังจากชายหนุ่มร่างสูงที่ชอบอู้ตลอด

“แค่ test ย่อยเอง ให้ดลติวให้ก็ได้นี่”

เสียงคู่กัดดังสวนขึ้นทันที ทำให้พงศธรหน้าบึ้ง

“งั้นนัดกันวันอาทิตย์นี้เลยเป็นไง ที่คอนโดเราก็แล้วกัน”

ตฤณพูดตัดบทก่อนที่จะต้องเป็นกรรมการห้ามมวย

.........................................