คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายแพทย์หนุ่มสุดฮอต
โรพยาบาลย่านบาอน้อย ริมแม่น้ำเ้าพระยา บรรยาาศึผู้ป่วยนอที่เ็มไป้วยเสียประาศเรียิวเ้ารว เหล่านไ้และาิเินันวัไว่ เ้าอี้ที่นั่รอไม่ถูปล่อยให้ว่า เหล่าแพทย์และบุลารทาารแพทย์ทำานันอย่าเ็มที่ รวมทั้นายแพทย์ สหรัถ พศ์ปรีา แพทย์อายุรรรมทั่วไป ำลััถามถึอาารเ็บป่วยอหิรารายหนึ่ โยมีนัศึษาแพทย์ยืนอยู่้าหลั บันทึและสัเาร์
“ สวัสีรับ ุป้า อาารเวียนศีรษะีึ้นไหมรับ” นายแพทย์หนุ่มถาม้วยน้ำเสียสุภาพแววาอ่อนโยน
“ีึ้นแล้ว้ะุหมอ ป้าลุึ้นไ้ ้มเ็บอไ้ไม่่อยมึนละ้า แ่ป้ายัมีอาารปวหัวุ้บๆรมับอยู่้ะ “ หิราเล่าอาารเ็บป่วย เหล่านัศึษาแพทย์บันทึและูประวัิารรับประทานยา เสียนัศึษาแพทย์นหนึ่ัึ้น
“ อาารย์ะ ุป้าเยไ้รับยาลวามัน แ่รั้ที่แล้ว ไม่ไ้รับยาไป่ะ” นายแพทย์หนุ่มอ่านแฟ้มประวัิอย่าละเอีย และให้นัศึษาวัวามันโลหิอีรั้ พบว่าวามันสูถึ 160/100 mmhg นายแพทย์หนุ่มึัประวัิ่อ
“ ทำไมุป้า ไม่รับประทานยาล่ะรับ”
“ป้า..ไม่อยาินยาเยอะ้ะ ป้าว่าอาารมันีึ้นเลยหยุยา” หิราอบเสียอ่อย ้วยวามลัวหมอุ เริ่มมีเหื่อึมๆบริเวใบหน้าอหิรา แ่นายแพทย์หนุ่มลับลี่ยิ้มพร้อมเอื้อมมือไปสัมผัสมืออหิราพร้อมให้ำลัใ
“วามันโลหิสู อันรายนะรับุป้า ถ้าวามันสูมาๆอาทำให้หลอเลือแไ้เลยนะรับ ทาที่ีุป้าวรรับประทานยา่ออีสัระยะ ให้วามันที่ว่านี้่อนแล้ว่อยลยานะรับ ผมเป็นห่วสุภาพุป้านะรับทำามที่ผมบอนะ “ แววาอันอบอุ่นที่ายผ่านรอบแว่นำอเาทำให้หิราอมยิ้ม ยมือไหว้และสัาว่าะรับประทานยาามำหน หลัาที่หิราลุออไปรับยา้านนอ นัศึษาแพทย์่าล่าวื่นม
“ อาารย์ใีัเลย่ะ หนูนึว่าอาารย์ะุุป้าเสียอี”
นายแพทย์หนุ่มไ้ยินำม ยิ้มบาๆ และสอนนัศึษาพร้อมให้แ่ิ
“ เราเป็นหมอ มีหน้าที่รัษาและ้อวบุมอารม์นเอให้ไ้ และที่สำั ้อมีวิธีพูให้นุ่มนวล เพราะเราไม่ไ้รัษาโรแ่าย แ่เรา้อรัษาใอนป่วยทุๆน้วย เ้าในะรับ” หลัานั้นนายแพทย์หนุ่ม็รวนไ้ราย่อๆไปนถึเวลาพั แ่สายาภายใ้แว่นรอบำพลามอไปเห็นระโปรนัศึษาแพทย์สั้นเลยเ่าึล่าวัเือน
“ุ...ุเป็นหมอนะ ออรวนไ้ วรแ่ายให้สุภาพ อย่าน้อย็วรรัษาภาพลัษ์้วย ใรเห็นะว่าเอาไ้ว่าหมอเป็นแบบอย่าที่ไม่ี ราวหน้าถ้าผมเห็นุใส่ระโปรสั้นแบบนี้อีผมะัะแนนุนะรับ” อาารย์หนุ่มสายหน้าอย่าไม่สบอารม์ เินออาห้อ เหล่านัศึษาหน้า๋อย มีเสียระิบ...อาารย์หล่อแุ่ัเลย
อาารย์หนุ่มเินลบันไนถึหน้าึ พบับสาวน้อยน่ารันหนึ่ถือาแฟับนมมาให้
“ สวัสี่ะหมอเ้า หนูมิ้นนะะ ำไ้มั้ยเอ่ย ที่หนูมาับแม่ แม่หนูปว้อมาๆ เป็นนไ้อุหมอน่ะ่ะ” สาวน้อยหน้าาน่ารัยิ้มหวาน วาู่สวยมอแพทย์หนุ่มแววาระยิบระยับ เาพยัหน้าสีหน้าเรียบๆ ทัทายพอเป็นมารยาท
“ รับ ำไ้ แล้วนีุ่มาทำอะไรล่ะรับ” แพทย์หนุ่มยัสีหน้าเรียบเย น้ำเสียเรียบ ทำเอาสาวน้อยเริ่มใแป้ว
“ือมิ้นเอานมับาแฟมาใหุ้หมอ่ะ เห็นุหมอพัพอีะวนไปทาน้าว มีร้านเปิใหม่ริมน้ำ้วย บรรยาาศี๊ีนะะ “ สาวน้อยยัยิ้มหวาน แ่ทำให้นายแพทย์หนุ่มัสีหน้า อลับอย่าเย็นา
“ ผมไม่ทานาแฟ อีอย่าผม็ไม่มีเวลาว่ามานาไปนั่ินอาหารมบรรยาาศหรอนะรับ ผมอัว “ พูบเาเินาเธอไปโยไม่หันมาเหลียวมอเธอเลย ทำเอาสาวน้อยรำพึเบาๆ .... เป็นเย์รึเปล่าเนี่ย
ไม่เพียแ่าินไ้ที่หลเสน่ห์อหมอเ้า บุลารทาารแพทย์ทุสายานที่ไ้ทำานร่วมับหมอเ้าล้วนื่นม และายนมีบให้หมอเ้าเป็นประำ ้วยวามเป็นแพทย์ที่สุภาพ เป็นายแท้ๆ รูปร่าสูโปร่มีล้าม ผิวาวละเอีย วาสอั้นเล็ลมภายใ้แว่นรอบำนั้น ายแวววามอบอุ่น ิ้วหนาเรียันสวยไ้รูป มูโ่เป็นสัน ปาบาระับมีเราหนวเล็น้อย ใบหน้าสวยหวานราวับผู้หิ ถ้าไม่บอว่าเป็นหมอนึว่าเป็นพระเอแถวหน้าอเมือไทย แ่้าายอหมอเ้า็ไร้สาวสวยมา้าาย เาใ้ีวิอยู่ับาน อุทิศให้ับนัศึษาและโรพยาบาล ลับบ้าน็มีแ่ำราและารเรียมเอสาร ไม่มีเวลามานั่ิเรื่อู่ แม้ว่าะมีสาวสวยมาหน้าหลายาผ่านเ้ามา แ่เา็ไม่เปิใรับใรเลยสันิ ...ระหว่าทาเินาึผู้ป่วยนอไปยัึที่ทำานอเา สายาสาวน้อยให่่ามอมา บาน็ยิ้มหวานให้ บาน็แอบถ่ายรูป แ่เาับเยาับท่าทีเหล่านั้น ้มมอเ็มนาฬิาเป็นเวลาเที่ยร ร่าสูโปร่้าวไปยัโรอาหารอโรพยาบาลที่เ็มไป้วยผู้นมามาย เาเินไปที่ร้านประำ สั่เมนูโปร “ ้าวผัะเพราไ่ไ่าวสุ” ปิถ้านน้อย เามัะนั่รับประทานอาหารสัมผัสบรรยาาศโรอาหารที่ไม่ไ้หรูหราอะไร แ่็ไ้วามรู้สึถึวิถีีวินหลาหลาย แ่วันไหนที่นแน่นๆ เา็ะสั่อาหารใส่ล่อและเอาึ้นไปทานบนห้อพั ะที่เายืนสั่อาหารอยู่นั้น ็มีสาวสวยนหนึ่ทั้วยท่าทีทีุ่้นเย
ความคิดเห็น