ความรู้สึก [เอกxเบส]

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มสับสน [เอกxเบส]

[พี่เบส]

ณ มหาลัย

ผมมาถึงมหาลัยพร้อมไอเอกแล้วคับ เมื่อมาถึงผมไม่รอช้าที่จะเดินตรงไปยังบูทที่ผมอยู่

"อ่าว พี่เบส มาเร็วจังนะค่ะ^^"

"พี่ว่าจะมาช่วยน้องจัดบูทนะคับ"

"อ่อ ไม่เป็นไรหรอกนะ พี่เบสไปนั่งรอเฉยๆเลย เดี๋ยวหน้าจะไม่สวยนะค่ะ"
พี่ไม่ได้อยากจะแต่งแบบนี่เลยนะเนี้ย - - 

"งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยนะ"เสียงของไอเอกดังขึ้น

"ได้ค่ะๆ"หยิงสาวตอบกลับมาอย่างร่าเริง

"เชิญไปนั่งเลยนะคับ คุณพยาบาลเบส"

"เหอะๆ"ทั้งที่ผมมานี้จะมาช่วยสักหน่อย กลับต้องมานั่งเฉยๆ แต่ก็ดีนะ ไม่เหนื่อย กิกิ^^

"อ้าา เสร็จแล้วว"เสียงเอกดังขึ้น บอกให้รู้ว่า จัดบูทเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"เบส ไปกินข้าวกัน หิวๆ"

"อ่าๆ ไปๆ กูก็หิวเหมือนกัน"

"เดี๋ยวพี่ไปกินข้าวก่อนนะคับ"ผมบอกหญิงสาวที่กำลังจัดของในบูทให้เรียบร้อยมากขึ้น

"ค่ะๆ"

"ไปกินด้วยกันไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูทานมาด้วย ขอบคุณมากค่ะ"

"คับผม"ผมพูดพร้อมยิ้มให้น้องเค้าคับ
จากนั้นผมกับเอกก็เดินออกมาหาอะไรกิน ผมกับเอกมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านอาหารตามสั่ง
ผมกับเอกสั่งข้าวและนั่งกินจนเสร็จ
เมื่อกินเสร็จ จ่ายเงินเรียบร้อย ผมกับเอกก็เดินออกมาจากร้าน ไปนั่งอยู่ที่ร้านคอฟฟี่เมต เพื่อนั่งรอเวลา และอากาศข้างนอกมันร้อนมากคับ
ผมกับเอก เดินเข้าไป นั่งโต๊ะที่อยู่ข้างหลังสุดของร้าน และไม่ค่อยมีคนเห็นมากนัก 

"เบส"เมื่อผมนั่งลง เอกก็ขยับเก้าอี้มาข้างๆผม

"ร้อนไหม"เอกพูดพร้อมกัน หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงออกมา และบันจงเช็ดเหงื่อบนหน้าผมอย่างเบามือ

ตึก ตึก ตึก

เสียงหัวใจของผมเต้นดัง ผมกลัวว่า เอกมันจะได้ยิน จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในเมื่อมัน มาเช็ดเอง

"กูเช็ดเอง"

"ไม่เป็นไร กูเช็ดให้"

"เหงื่อกู ไม่ใช่เหงื่อมึง กูเช็ดเองได้"เอกไม่สมใจที่ผมพูด และบันจงเช็ดเหงื่อบนหน้าผมต่อ 

"อะ ก็แค่เนี้ย ไม่มีเหงื่อล่ะ"

"ที่จริงกูเช็ดเองก็ได้นะ"

"พูดมากวะ เดี๋ยวโดนทำโทษหรอก"

"ทำโทษที่หน้าพี่ อะ"ผมโดนปิดคำพูดด้วย ริมฝีด้วยของไอเอก ริมฝีปากที่ประกบลงมาอย่างนุ่มนวล ใจของผมสั่งให้ผมจูบตอบคนตรงหน้า แต่ร่างกายของผม กับสั่งให้ ดันมันออกไป

"อึก"ผมร้องออกมา เพราะรู้สึกหายใจไม่ออก เอกถอนริมฝีปากออก ผมรู้ว่าตอนนี้หน้าผมคงแดงมาก จึงหันหน้าหนี

"กูขอโทษ" ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป 
ผมรู้สึกดีนะคับ ที่ได้อยู่ใกล้ๆเอก เวลามันไม่อยู่ ผมรู้สึกขาดอะไรไปสักอย่าง แต่มันคงเป็นความผูกพันระหว่างเพื่อนละมั่ง (พี่เบสโกหกตัวเองอะ รักเค้าชัดๆ) เพราะผมไม่เคยอยู่ห่างไอเอกเลย ผมกับไอเอกอยู่ด้วยกันตลอด แน่นอนว่าถ้าใครคนใดคนหนึ่งหายไป มันก็คงไม่มีความสุขแน่นอน (ยังๆ รักเค้าแล้วจริงล่ะสิ)
ผมหันไปมองเอก ที่นั่งก้มหน้าเงียบ ไม่พูดอะไร คงกลัวว่าผมจะโกรธล่ะมั่ง แต่ชั่งมันเหอะ ถ้ามันรู้สึกผิด ผมก็ไม่โกรธ

"เอก ไปเหอะ ได้เวลาล่ะ"เสียงผมทำลายความเงียบระหว่าง เราทั่งคู่ เอกพยักหน้า เป็นคำตอบ ผมลุกและเดินนำเอกไป 

"เบส ไม่โกรธกูใช่ไหม"นั้นไง ผมว่าแล้ว ว่ามันต้องถาม

"ไม่"

"เย้ๆ"เอกเปลี่ยนจากสีหน้าที่ดูเป็นกังวนเมื่อสักครู่ เป็นร่าเริงเหมือนเคย

"เย้ๆ ที่หน้า"

"5555 ที่หน้าพี่สะใภ้ข้างบ้าน"

"5555"เป็นอย่างงี้ไงครับ ผมถึงอยู่กับเอกแล้วมีความสุข มันเป็นคนกวนๆ อยู่กับมันแล้วไม่เครียดดี
.
.
.
http://www.facebook.com/RawnyHarny ฝากเพจด้วยนะค่ะ จุ้บๆ