ความหวัง [เอกเบส] Yaoi

ลำดับตอนที่ #1 : ผิดมากไหม [เอกxเบส]

 

ตอนที่1 ผิดมากไหม

คุณเคยรู้สึกอยากจะร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุบ้างไหม?

[พี่เบส]

สวัสดีครับผม เบส หรืออีกชื่อนึงก็คือ GrayManXIII ตอนนี้หัวใจผมกำลังคิดไม่ซื่อกับเพื่อนของตัวเองอยู่ คนนั้นก็คือ
เอก หรือที่คนทุกคนรู้จักก็คือ Mr.Hrart Rocker นักแคสเกมส์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไม่น้อย นํ้าเสียงที่หน้าฟัง ความขี้เล่นความตลก จนทำให้ใครๆก็ชอบในการแคสเกมส์ของเค้า

"ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เธอจะรักฉันบ้างไหม ไม่สนิทใจ จะเป็นเพื่อนกัน ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เฝ้าแต่คิดไปจริงจัง อยากให้เธอฟังคำว่ารักเธอ"เสียงโทรสับผมดังขึ้น ทำให้ผมหลุดจากภวังความคิด และต้องหยิบโทรสับขึ้นมาดู รายชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรสับ ทำให้ทำต้องยิ้มหวาน เพราะคนคนนั้นคือ เอก ผมจึงรีบกดรับทันที

"ฮาโหลลล"

(ฮาโหลลล สั่งแก๊สหน่อยคับ)

"อ่ออ ได้ครับ สั่งกี่ถังครับ ขอที่อยู่ด้วยคับ"

(เอาสัก โรงงานนึงเลยครับ ที่อยู่ก็@&฿&฿?!!)

"ได้เลยครับ เดี๋ยวทางเราจะจัดการให้ ถุ้ยยย จะเล่นอีกนานป่ะ ตลกไหม มึงบันเทิงหรอห๊ะ"

(นานๆ ว่าจะตั้งเป็นคณะตลกเลยล่ะ กูเป็นหัวหน้าเองคณะเอง)

"ยังไม่เลิก"

(เลิกอะไรละเตง ยังไม่ได้คบกับเลย รีบหรอจ๊ะเตง ฮิ้ววววว)

"มันเปลืองเงินโทรสับมะ บ้านมึงผลิตเครื่องเติมเงินโทรศัพท์ไง"

(ช่ายยยย มีหน้าบ้านอยู่เครื่องนึง)

"พอครับพี่ มีไรก็รีบๆว่ามา"

(มาาหาาาที่ห้องงหน่อยย)

"แล้วถ้าบอกว่าไม่ละ"

(ใช่สิ๊ จะมีใครเข้าใจเราเท่ากับ อัครเดต และ พรประภา อีกละ)

"โอเค ครับพี่พอแล้วครับเดี๋ยว อัครเดตจะรีบไปหาเลยนะครับ"

(ดีมาก แล้วพรประภาจะรอนะค่ะ จุ้บๆ)เมื่อเอกพูดจบก็กดวางสายไปอย่างรวดเร็ว ตลอดเวลาในการสนทนาผมไม่หุบยิ้มเลยแม้งแต่ตอนนี้ การที่ผมรู้สึกดีกับเพื่อนของตัวเอง อยากอยู่ใกล้ๆเค้าตลอดเวลา อยากคุยอยากเห็นรอยยิ้มที่แสนสดใจ ถ้าผมจะดูสึกแบบนี้กับเพื่อนของตัวเอง มันจะผิดรึเปล่านะ ผมคิดไปพรางหยิบของใช้จำเป็นเพื่อจะออกไปหาเอก ห้องพักของผมและเอกอยู่ใกล้ๆกันจึงทำให้เดินมาหากันได้สะดวก และตอนนี้ผมก็มายืนอยู่ที่หน้าห้องของเอก ผมมาอยู่ห้องนี้บ่อยมาก บ่อยกว่าห้องของผมเอกเสียอีก แต่เมื่อผมรู้ว่าต้องมาที่ห้องนี้ต้องมาเจอกับเจ้าของห้องนี้ใจของผมก็เต้นแรงทุกครั้ง ผมยืนทำใจอยู่ห้องห้องของเอกอยู่สักพักผมก็ตัดสินใจยกมือขึ้นมาเคาะประตูห้องของเอก (กว่าจะได้เข้าห้อง ใจมันจะขาดดดด >w<)ผมยืนเคาะประตูห้องอยู่หลายรอบแต่เจ้าของห้องก็ไม่ออกมาเปิดให้ผมเข้าไปเสียที 

"เห้ออ เล่นเกมอยู่สินะถึงไม่ออกมาเปิดประตูสักที"ผมพูดออกมาเบาๆคนเดียว ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปให้ห้องอย่างทุกครั้งที่เคยทำ (อ่าวแล้วทำไมไม่ทำตั้งแต่แรกละค่ะ ยืนเคาะอยู่ทำไม เหนื่อใจจริ๊งงง) และเมื่อผมเปิดเข้าไปก็พบกับเจ้าของห้องที่นอนใส่หูฟังสีแดงและหลับตาลงอย่างผ่อนคายอยู่บนเตียงนอน

"เอกกก กูมาแล้วว"ผมปิดประตูห้องและร้องเรียกเจ้าของห้อง

"...."แต่ผมกลับได้กลับมาแต่ความเงียบ ฟังเพลงดังอีกแล้วแน่เลย

"เอกกกกกกกกกกกก"ผมตะโกนเรียกเอกอีกครั้ง

"....."ก็ยังได้กลับมาแต่ความเงียบอยู่ดี ด้ายย มึงไม่ได้ยินใช่ไหม งั้นกูจะบอกสิ่งที่กูอยากจะบอกมึงมากที่สุด

"กูรักมึงเอกกก!!!"ผมพูดออกไปและก้มหน้าลงใบหน้าร้อนทำให้อยู่ว่าหน้าผมแดงมากๆ แต่มึงก็คงไม่ได้ยินมันหรอก

"อ่าว เบสมาแล้วหรออ"ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของเอก 

"ห๊ะๆ เออๆ มานานแล้วด้วย"

"หรอ แล้วทำไมไม่เรียกกูละ อ่าวมึงหน้าแดงทำไมวะ ไม่สบายไง"เอกพูดพร้อมลุกขึ้นมาจากเตียงนอนและเดินมาหาผม จับคางของผมให้เงยขึ้นไปสบตากับในตาสีแดงที่ร้อนแรง แต่กลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยนและอบอุ่น ทำให้ใครต่อใครก็อยากจะจับจ้องดวงตาคู่นี้ของร่างสูงกันทั้งนั้น

"เอ่ออ ระ...เรียกแล้วแต่มึงไม่สนใจเอง"

"อ่าวหรอ โทษทีวะ และทำไมต้องหน้าแดงด้วยวะ"

"อ่ออ ก็มันร้อนอะ ดะ..ดะ...เดี๋ยวกูขอไปล้างหน้าแปปนะ"ผมพูดจบก็รีบวิ่งไปที่ห้องนํ้า ผมส่องกระจกดูใบหน้าของตัวเองก็พบว่ามันแดงมากจริงๆ ผมใช่มือลองนํ้าและนำมาล้างหน้าตัวเองเผื่อนํ้าเย็นๆมันจะทำให้ผมตั้งสติได้บ้าง และมันก็เป็นผลจริงๆ สติผมกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวแล้วผมจึงเดินออกจากห้องนํ้า แต่ใจก็คิดถึงเรื่องที่ผมพูดออกไป ว่ารักเอก ผมรีบวิ่งออกจากห้องนํ้าและไปหยุดอยู่ที่ข้างหน้าเอก

"ตอนที่มึงนอนอยู่ มึงไม่ได้ยินอะไรใช่ปะ"

"หืมม ไม่อะ จะได้ยินได้ไงกูฟังเพลงดังจะตายมึงก็รู้"

"อืม ดีแล้วละ"

TBC

ฝากกดติดตามเพจของพวกเราด้วยค่ะ:https://www.facebook.com/RawnyHarny